'(in)habit' exhibition catalogue _EN_GR

2

Η ανεξάρτητη ομάδα fast
filly δημιουργήθηκε το 2021
στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Αποτελείται από τις Μαρία
Ανδρικοπούλου -εικαστικό,
Φένια Ρίζου -αρχιτέκτονα/
designer και Νέλυ Παλιαογιάννη
- αρχιτέκτονα/ θεωρητικό.
Μέσα από επιμελητικές
παρακτικές, υλοποίησης
καλλιτεχνικών έργων και
fanzine, στόχος της είναι η
ενίσχυση της καλλιτεχνικής
κοινότητας και η υποστήριξη
νέων καλλιτέχνιδων/ών.
Η fast filly διερευνά την τέχνη
στο πλαίσιο της
καθημερινότητας.
/
Fast filly is an independent
artistic and curatorial group,
founded in 2021 at Thessaloniki,
GR, by Maria Andrikopoulou -
artist, Fenia Rizou - architect/
designer and Nelly Palaiogianni
- architect/ art theorist.Through
curatorial practices, artistic
projects and fanzines, its aim is
to subserve the art community
and to support new artists.
Fast filly seeks to examine art
through the lens of everyday
life.
4

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΕΣ
Νικολέτα Γουλή
Μαρία Ανδρικοπούλου
Γεωργία Πιλάλη
Ειρήνη Φωτιάδη - Ευσταθίου
Άννα Κοντακτσίου
ARTISTS
Nikoleta Gouli
Maria Andrikopoulou
Georgia Pilali
Eirini Fotiadi - Efstathiou
Anna Kondakciu

6

Η έκθεση (in)
habit υλοποιήθηκε
στο πλαίσιο του
φεστιβάλ WOM.A
- Women in Arts
στο κτίριο του
Συλλόγου Ελλήνων
Αρχαιολόγων στις
30-31 Μαίου και 1η
Ιουνίου 2023
/
The exhibition (in)
habit was held as
part of the WOM.A -
Women in Arts
festival at the
building of the
Association of Greek
Archaeologists on
May 30th -31st and
June 1st, 2023

Μέσα από καταστάσεις
καθημερινότητας, οι
καλλιτέχνιδες της έκθεσης
(in)habit επιχειρούν να
χαρτογραφήσουν τη μεταιχμιακή
σχέση που δημιουργείται
μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου
χώρου. Εγκαταστάσεις με μεικτά
μέσα, βίντεο και ηχητικές
συνθέσεις «συγκατοικούν» σε
ένα αλλόκοτο σπίτι και στήνουν
ένα αυτοσχέδιο εργαστήριο
παρατήρησης θραυσμάτων του
έξω.
Ένας ασταθής σωρός, από
αιχμηρά μεταλλικά αντικείμενα,
μας εμποδίζει να βαδίσουμε
προς το εσωτερικό του
δωματίου, ενώ ταυτόχρονα
μας γοητεύει να πλησιάσουμε.
Η Νικολέτα συνθέτει
παραπεταμένα υλικά και οικιακά
αντικείμενα σε μια έρευνα για
το πώς αυτά είναι ικανά να
διαμορφώσουν τον τρόπο που
αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό
μας, το σώμα μας και τον χώρο.
Παρατηρεί τον επιδραστικό
τους χαρακτήρα και τα ανάγει
σε τμήματα κατασκευών της
καθημερινότητας. Κοιτάζει το
είδωλο της στον καθρέφτη με μια
8

ενδοσκοπική ματιά η οποία
τρεμοπαίζει.
Το γραφείο της Μαρίας έχει
μετατραπεί σε σημείο μελέτης
υπολειμμάτων του αστικού
χώρου. Η ίδια έχει ως βάση την
περιπατητική πρακτική. Κάνει
μικρές στάσεις για «ανασκαφές»,
συλλέγει παρατημένα ή
αγνοημένα θραύσματα και
επιστρέφει στο εργαστήριο της
όπου αναδομεί πολλαπλούς
πολυαισθητηριακούς χάρτες της
πόλης, όχι μιας συγκεκριμένης
πόλης αλλά της πόλης ως
εμπειρίας, ως αίσθησης του
τόπου. Αυτούσια υλικά στοιχεία,
θολές ηχητικές αναμνήσεις και
μελέτες υφών συμπυκνώνουν
το χρόνο και το βίωμα. Μικρά
ζιζάνια μεταφέρονται μέσα, ως
ενθύμια σε κουτί, σαν κάποιο
σπάνιο είδος βλάστησης σε μια
προσπάθεια “ριζώματος” σε αυτό
το προσωρινό σπίτι.
H Γεωργία έχει μαζί της το
κατοικίδιο της και με παράδοξο
τρόπο μοιράζεται σχεδόν
κυριολεκτικά μια εσωτερική
πτυχή της διάστασής του. Η
ακτινογραφία, το διαγνωστικό

που αναπαριστά το σκελετό,
τη δομή που μας στηρίζει και
τα πιθανά κατάγματά του,
μετατρέπει μια κλινική πρακτική
σε μια ευαίσθητη διαδικασία
εύρεσης ραγισμάτων. Η γεμάτη
με κόκκο εικόνα σχεδόν μας
κάνει να ακούμε το λευκό
θόρυβο. Το γουργουρητό της
γάτας ηρεμεί τους ενοίκους
και μειώνει τις διαταραχές του
ύπνου τους.
Μέσα σε ένα επίφοβο
ησυχαστήριο η Ειρήνη
κάνει μια στάση και κρατάει
σημειώσεις. Αναζητά ένα μικρό
καταφύγιο, πιο μικρό από το
σπίτι της και απομονώνεται σε
μια μπανιέρα. Το καθημερινό
αντικείμενο κυριολεκτικά
ανατρέπεται και μετατρέπεται
σε ένα προστατευτικό κέλυφος.
Η προσπάθεια της αποσιώπησης
κάθε ήχου ή κάθε ερεθίσματος
και η ανάγκη για ασφάλεια,
λειτουργούν ταυτόχρονα ως
ανακούφιση και ως φόβος.
Ο φόβος έγκειται στη διάσταση
της «φυλακής» που έστω και η
οικειοθελής απομόνωση είναι
ικανή να λάβει.
10

Η συλλογή, οικογενειακών και
φιλικών φωτογραφιών της
Άννας, βρίσκεται ακουμπισμένη
στο πάτωμα. «ΟΛΑ ΘΑ
ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ». Η φράση αυτή
καθησυχάζει ειρωνικά, καθώς
ο κόσμος παραδίδεται στην
καταστροφή. Η συνύπαρξη των
προσώπων στις φωτογραφίες
με τον πυκνό καπνό μοιάζει
φυσιολογική, συνηθισμένη.
Μια αντίφαση που μας οδηγεί
σε μια αμήχανη ταύτιση, καθώς
υπενθυμίζει την παθητικότητα.
Οι οδηγίες της είναι ξεκάθαρες!
Κατοικούμε μαζί με τις συνήθειες
μας. Συχνά τις αναπαράγουμε
μηχανικά μέχρι κάτι να μας
ταράξει.
fast filly

Through everyday situations, the
artists of the exhibition (in)habit
attempt to map the threshold between
private and public space.
Installations with mixed media,
video and sound compositions
“inhabit” an odd house and set
up a makeshift laboratory where
one may observe fragments of
the outside.
An unstable pile of sharp metallic
objects prevents us from walking
into the room, while tempting us
to approach. Nicoleta composes
discarded materials and household
objects in an exploration
of how they can shape ou self
perception, our bodies and the
space around us. She observes
their influential character and
reduces them to parts of
everyday constructions. She
looks at her reflection in the
mirror with an introspective gaze
that flickers.
Maria’s desk has been turned
into a study of urban remnants.
Her practice is based on walking.
She makes short stops for “excavations”,
collects abandoned or
overlooked fragments and
12

returns to her workshop where
she reconstructs multiple
multi-sensorial maps of the city,
not of a specific city but of the
city as an experience, as a sense
of place. Raw material elements,
blurry audio memories and
studies of texture, condense time
and experience. Small weeds are
carried inside, as mementoes in a
box, as if they were a rare species
of vegetation, in an attempt to
“root” in this temporary home.
Georgia brings her pet with her
and in a paradoxical way she
almost literally shares an inner
aspect of its dimension. X-ray, the
diagnostic tool that represents
the skeleton, the structure that
supports us, and its possible
fractures, turns a clinical practice
into a sensitive process of tracing
cracks. The grain-filled image
almost makes us hear white
noise. The cat’s purring calms
the inhabitants and reduces their
sleep disturbances.
Inside an unnerving sanctuary,
Eirini pauses and takes notes.
She seeks a small refuge, even
smaller than her house and she

isolates herself in a bathtub. The
everyday object is literally overturned
and transformed into a
protective shell. Her attempt to
mute every sound or erase any
stimulus and her need for
security, work as relief and as fear
at the same time. The fear lies in
the dimension of a “prison” which
even the voluntary isolation may
take.
Anna’s collection of family and
friend photos is lying on the floor.
“EVERYTHING WILL BE FINE”. This
phrase is ironically reassuring, as
the world surrenders to destruction.
The coexistence of the faces
in the photos with the thick smoke
seems absurdly normal. A contradiction
that leads us to an awkward
identification, as it reminds us of
passivity. Her instructions are clear!
We live along with our habits. We
often repeat them mechanically
until something disrupts us.
fast filly
14

Νικολέτα Γουλή / Nikoleta Gouli
it’s my body
2022
εγκατάσταση | μεικτή τεχνική | μεταβλητές διαστάσεις
‘Εκείνη’ ποίημα της MariaMPanicali
2022
installation | mixed media | variable dimensions
‘She’ poem by Maria Panicali
16

18

20

22

She (you) couldn’t know but it was always
there, that weight.
It followed her (you) in every step. In every up.
In every down.
Compressed in nowhere, that weight was real,
always there, affecting everything.
The society was the principal
Using her (your) hands.
She (you) was(were) the tool and she (you)
was(were) the victim.
Behind the mask of the doom, the constructs
were hiding in the nowhere to construct that
weight.
She (you) could see the traces, and trace after
trace that weight took shape.
It was beside, behind and everywhere.
Following the traces she (you) couldn’t find out
the end; it was everywhere and nowhere.
Sometimes it was a shadow, sometimes it was
on, sometimes it was in.
Sometimes it was her (you). It doesn’t matter
she (you) couldn’t find the end; the shape
carries the awareness, and the awareness
highlights the weight.
Her (your) hands turned to construct that
weight, make it touchable and real.
It is no more besides, behind, above or inside.
Now it’s in the center and she (you) can face it.
Maria Panicali

Νικολέτα Γουλή / Nikoleta Gouli
daily life constructions
2022
εγκατάσταση μεικτή τεχνική | μεταβλητές διαστάσεις
2022
installation | mixed media | variable dimensions
24

26

Μαρία Ανδρικοπούλου / Maria Andikopoulou
αναδόμηση#4
reconstruction#4
2019-2023
εγκατάσταση | μεικτή τεχνική | μεταβλητές διαστάσεις
2019-2023
installation | mixed media |variable dimensions
28

30

32

Μαρία Ανδρικοπούλου / Maria Andikopoulou
sense of place
2019
ηχητική εγκατάσταση | διάρκεια: 07′ 17″|
επιμέλεια ήχου: Δάκης Τρέντος
περιλαμβάνεται στην συλλογή πειραματικής μουσικής
Πρώτος Όροφος 11
2019
sound installation | duration: 07′ 17″|
sound editing: Dakis Trentos
included in the experimental music collection
Protos Orofos 11
34

https://protosorofos.bandcamp.com/track/sense-of-place-sound-for-exhibition

Γεωργία Πιλάλη / Georgia Pilali
λευκός θόρυβος
white noise
2019-2023
εγκατάσταση | μεικτή τεχνική | μεταβλητές διαστάσεις
2019-2023
2019-2023 | installation | mixed media |variable dimensions/
36

38

40

42

Ειρήνη Φωτιάδη - Ευσταθίου
Eirini Fotiadi - Efstathiou
επίφοβα ησυχαστήρια, σημειώσεις
unnerving sanctuaries, notes
2020
εγκατάσταση | βίντεο σε επανάληψη | προβολή σε tablet
μεταβλητές διαστάσεις
2020
installation | video on repeat | tablet viewing
variable dimensions
44

46

48

50

Αννα Κοντακτσίου / Anna Kondakciu
ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ
2023
εγκατάσταση | ψηφιακές εκτυπώσεις
μεταβλητές διαστάσεις
2023
installation | digital prints
variable dimensions
52

54

56

58

60

ΠΑΡΆΡΤΗΜΑ / ANNEX

62

επιμέλεια
θεωρητική πλαισίωση
σχεδιασμός κατάλογου
fast fily
φωτογραφίες
Νεφέλη Πίττα,
σελίδες 17, 18, 19, 20, 26,
29, 30, 31, 44, 50, 56,
φωτογραφίες από το
προσωπικό αρχείο
καλλιτεχνών, σελίδες 24,
35, 37, 38, 40, 42, 45, 46,
47, 48, 49, 53, 54, 58
/
curated by
theoretical framing
catalog design
fast filly
catalog photos
Nefeli Pitta
pages 17, 18, 19, 20, 26, 29,
30, 31, 44, 50, 56,
photos from the artists
personal archive, pages 24,
35, 37, 38, 40, 42, 45, 46,
47, 48, 49, 53, 54, 58

Νικολέτα Γουλή
(σελ.16-27)
Γεννήθηκε το 1996 στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και
Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών
Τεχνών του ΑΠΘ από όπου αποφοίτησε το
2021. Aπό το 2022 παρακολουθεί το ΔΠΜΣ
«Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα» του Τμήματος
Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της
Σχολής Καλών Τεχνών και του Τμήματος
Πολιτικών Επιστημών της Σχολής Οικονομικών
και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Δημιουργεί κατασκευές από διάφορα υλικά και
χρηστικά αντικείμενα, ψηφιακές εκτυπώσεις,
εποξική χυτευμένη ρητίνη κ.ά. Η πρώτη
ύλη της συνίσταται, επί τω πλείστον, από
ευρήματα στο δημόσιο χώρο η οποία μέσω
των πρακτικών της νοηματοδοτείται εκ νέου.
Υπογραμμίζει το χώρο με προσωπικές
παρεμβάσεις (αυτοκατασκευές) αφήνοντας
προσωρινά ή καθόλου ίχνη. Χρησιμοποιεί το
μέσο της φωτογραφίας και του βίντεο για να
καταγράψει in situ εγκαταστάσεις και performances,
σε εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές
περιοχές και στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης.
Η μελέτη της έχει κινηθεί μεταξύ άλλων σε
ζητήματα εγκλεισμού κατά την περίοδο της
πανδημίας και της έμφυλης ταυτότητας.
Σήμερα ζει και δραστηριοποιείται κυρίως στη
Θεσσαλονίκη.
64

Nikoleta Gouli
(pg 16-17)
Was born in Thessaloniki in 1996.
She studied at the Faculty of Visual and
Applied Arts of the School of Fine Art of AUTh
and she graduated in 2021. Since 2022, she
has been attending the postgraduate
interdisciplinary programme “Art and Public
Sphere” at the Faculty of Visual and Applied
Arts of the School of Fine Art and the Faculty
of Economic and Political Sciences of the
School of Political Sciences of AUTh.
She creates constructions of various materials
and utilitarian objects, digital paintings,
epoxy-cast resin, and more. Her primary
matter consists mostly of findings in the public
space which is re-interpreted through her
artistic practice. She underlines space through
personal interventions (self- constructions),
leaving few or no trace. She uses photography
and video to record in situ installations and
performances, which usually take place in
abandoned industrial locations and the
neighborhoods of Thessaloniki. Her research
has focused, among other topics, to the
confinement during the pandemic and gender
identity.
She currently lives and works in Thessaloniki.

Μαρία Ανδρικοπούλου
(σελ. 28-35)
Γεννήθηκε το 1990 στα Καλάβρυτα
Αχαΐας.
Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και
Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής
Καλών Τεχνών του ΑΠΘ από όπου
αποφοίτησε το 2015. Ολοκληρωσέ το
ΔΠΜΣ «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα» του
Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων
Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών και
του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών
της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών
Επιστημών του ΑΠΘ.
Πραγματοποιεί κυρίως εγκαταστάσεις με
πολλαπλά μέσα και μέσω των έργων της
προσπαθεί να ερευνήσει, να αφηγηθεί
και να «συλλέξει» τις έννοιες του
χρόνου, της φθοράς, της διαδρομής, του
μέρους και του όλου, της μνήμης και της
ενθύμησης. Στην τρέχουσα δουλειά της
μελετά τη σχέση ψηφιακού και φυσικού
χώρου στο πλαίσιο του «καθημερινού».
Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί
σε τρεις ατομικές εκθέσεις και σε
ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο
εξωτερικο. Είναι μέλος της ανεξάρτητης
καλλιτεχνικής και επιμελητικής ομάδας
fast filly.
Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
66

Maria Andrikopoulou
(pg. 28-35)
Was born in Kalavryta, Achaea in 1990.
She studied at the Faculty of Visual
and Applied Arts of the School of Fine
Art at AUTh and graduated in 2015.
In 2022, she obtained her Master’s
degree from the postgraduate interdisciplinary
program ‘Art and Public
Sphere’ by the Faculty of Visual and
Applied Arts at the School of Fine Art
and the Faculty of Economic and Political
Sciences at the School of Political
Sciences at AUTh.
Her artistic practice revolves around
installations of various media.
Through her work, she researches,
narrates and “collects” the concepts
of time, decay, wandering, memory,
and the relationship between the
part and the whole. Currently, she
is focused on studying the interplay
between digital and physical spaces in
everyday life. She has participated in
three solo exhibitions and numerous
group exhibitions in Greece and
internationally.
She lives and works in Thessaloniki.

Γεωργία Πιλάλη
(σελ. 36-43)
Γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα.
Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και
Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών
Τεχνών του ΑΠΘ από όπου και αποφοίτησε
το 2021. Παρακολουθεί το ΔΠΜΣ «Τέχνη και
Δημόσια Σφαίρα» του Τμήματος Εικαστικών
και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής
Καλών Τεχνών και του Τμήματος Πολιτικών
Επιστημών της Σχολής Οικονομικών και
Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Η δουλειά της αποτελείται από επιτοίχιες
κατασκευές, οι οποίες συντίθεται από
βιομηχανικά τυποποιημένα υλικά.
Επιλέγει αυτά τα υλικά για τα ειδικά τους
χαρακτηριστικά και τις εννοιολογικές τους
προσεγγίσεις. Η έρευνά της στηρίζεται
στο όνειρο ως πεδίο αναγνώρισης του
υποσυνειδήτου, επηρεασμένο από
προσωπικά βιώματα στο αστικό περιβάλλον.
Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί σε μια
ατομική και σε ομαδικές εκθέσεις. Το 2019
έργο της παρουσιάστηκε στην 9η Μπιενάλε
των φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών
Ελλάδος, στην Αθήνα, όπου διακρίθηκε με
έπαινο. Επιπλέον, έργο της ανήκει στην
μόνιμη συλλογή του Ελληνικού Ανοικτού
Πανεπιστημίου και εκτίθεται στην αίθουσα
τελετών στο παράρτημα της Θεσσαλονίκης.
68

Georgia Pilali
(pg. 36-43)
Was born in Athens in 1996.
She completed her studies at the Faculty of
Visual and Applied Arts of the School of Fine
Art, AUTh, graduating in 2021. Currently, she
is enrolled in the postgraduate
interdisciplinary program “Art and Public
Sphere” at the Faculty of Visual and Applied
Arts of the School of Fine Art and the Faculty
of Economic and Political Sciences of the
School of Political Sciences, AUTh.
Her works mainly consist of wall-mounted
installations. She uses standard industrial
materials, for their inbuilt qualities and
conceptual interpretations. Her research
focuses on the exploration of dreams as a
means to recognize the subconscious, which
is influenced by personal experiences in
urban environments.
She has participated in both group
exhibitions and one solo exhibition. In 2019,
she received distinction for her participation
in the 9th Biennale of Greece’s Schools of
Fine Arts. One of her works is part of the
main collection of Hellenic Open University
and is displayed at the department of
Thessaloniki.

Ειρήνη Φωτιάδη Ευσταθίου
(σελ. 44-51)
Γεννήθηκε το 1994 στη Θεσσαλονίκη.
Είναι απόφοιτη του τμήματος
Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της
Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών του
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2012-2018)
και ολοκλήρωσε την πρακτική της
άσκηση στη Μαδρίτη στο Intermediae
Matadero το Μάρτιο του 2018. Συνέχισε
τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό
πρόγραμμα ΔΠΜΣ Τεχνη και Δημόσια
Σφαίρα του Αριστοτελειου
Πανεπιστημιου Θεσσαλονίκης
(2019-2022). Έχει συμμετάσχει σε
ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα και στη
Θεσσαλονίκη.
Σήμερα ζει στην Κυπαρισσία, Τριφυλίας
και εργάζεται στον τομέα της
εκπαίδευσης
70

Eirini Fotiadi - Efstathiou
(σελ. 44-51)
was born in Thessaloniki in 1994.
She obtained her degree from the
Department of Fine Arts and Sciences of
Art at the University of Ioannina (2012-
2018). In March 2018, she completed
an internship at Intermediae Matadero
in Madrid. In 2022, she obtained her
Master’s degree from the postgraduate
interdisciplinary program ‘Art and
Public Sphere’ by the Faculty of Visual
and Applied Arts at the School of
Fine Art and the Faculty of Economic
and Political Sciences at the School
of Political Sciences at AUTh.She has
participated in group exhibitions in
Athens and Thessaloniki.
She currently lives in Kyparissia, Trifylias
and works in the field of education.

Άννα Κοντακτσίου
(σελ. 52-59)
Γεννηθηκε στον Πολύγυρο το 1993 από
Αλβανούς μετανάστες γονείς.
Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και
Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών
Τεχνών του Α.Π.Θ. Tο 2018 παρουσίασε
την πτυχιακή της εργασία με τίτλο
«Απουσία» και αμέσως μετά ξεκίνησε
μια νέα σειρά έργων, κομμάτι της οποίας
παρουσιάζεται και σε αυτή την έκθεση.
Τα εικαστικά μέσα που χρησιμοποιεί
για την σειρά αυτή είναι το σχέδιο και η
ψηφιακή, επεξεργασμένη φωτογραφία.
Τα τελευταία 2 χρόνια, παράλληλα με την
υπόλοιπη εικαστική της δραστηριότητα,
κυκλοφορεί στους δρόμους και κολλάει
αφίσες μεγέθους Α4 με τις επεξεργασμένες
φωτογραφίες που φτιάχνει, συνοδευόμενα
από την φράση «ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ».
Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις
σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Νάουσα και
Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε workshop
σε Ελλάδα, Γερμανία και Ιταλία. Έργα της
βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές
συλλογές σε Γερμανία και Σιγκαπούρη.
Ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη, όπου
διατηρεί και το εργαστήριό της με την
καλλιτεχνική ομάδα LAGG.
72

Anna Kondakciu
(pg. 52-59)
Was born in Polygyros in 1993 to Albanian
immigrant parents.
She studied at the Faculty of Visual and
Applied Arts of the School of Fine Art, AUTh.
In 2018, she presented her thesis entitled
“Absence” and immediately after she started
a new series of works, part of which is also
presented in this exhibition.
The visual media she uses for this series are
drawing and digital, processed photography.
For the last 2 years, alongside the rest of her
artistic activity, she has been going around
the streets and pasting A4 size posters with
the edited photos she makes, accompanied
by the phrase “EVERYTHING WILL BE OK”.
She has participated in group exhibitions in
Thessaloniki, Athens, Naoussa and Istanbul,
but also in workshops in Greece, Germany
and Italy. Her works are part of public
and private collections in Germany and
Singapore.
She lives and works in Thessaloniki, where
she maintains her workshop with the artistic
group LAGG.

74

© 2023, fast filly
© Οι καλλιτέχνιδες για τα έργα τους
© Οι συγγραφείς για τα κείμενα τους
/
© 2023, fast filly
© The artists for their artworks
© The authors for their texts