Euskal nazionalismoa eta nazio lurraldea - Euskara

Gottmann-en hiru etapak ikusi ondoren, beste era batera
ikusten du Sack-ek lurraldetasunaren historia, bi fase naausitan
desberdintzen duelarik (1986), qizarte primitiboena, batetik, eta
mundu zibilizatuarena, bestetik . Gizarte primitiboen artean
harremanak elkarrekikoak dira, teknoloaia ez da monopolizatzen,
lurrak kolektiboak dira eta klaserik aabeko iaualitarismoan bizi
dira . Oinarrizkoak diren baliabideak ziurtatu nahi direnean
lurraldetasuna sortzen da (landaketak edo hazitako abereak beste
inorentzat ez direla iakiteko) . Taldea eta lekuaren arteko
harremanak oso estuak dira, dependentzia izpiritualean egonik .
Gizarte primitiboen lurraldetasunak oinarrizko eraketa
soziala ziurtatzen du . Hiru mailatan gertatzen da auzti hau : I)
taldekoak ez direnei sarrera debekatuz eta baliabideak ukatuz . II)
taldekoak direnei baliabideen banaketa eaokia ziurtatuz, euren
arteko batasuna mantenduz . III) lurraldea, azkenik, harreman estuan
dago taldearekin, osotasun bat eginaz (taldea-lurraldea) . Oso urrun
geldituko zen, beraz, qaur equneko kontzeDtu funtzionalistatik, non
espazioa hustu edo bete daitekeen gauza bait da (Sack, 1986 :56-63) .
Gizarte primitiboak utzita, aldaketa nabariak agertzen
dira . Gizarte aurremodernoetan lurra da ondare iturri naausia eta
nekazaritza lan okupaziorik erabiliena, baina tartean hiria hazten
ari da . Lurraldea modu hierarkiko eta asimetrikoan eratzen da, giza
harremanak bezala . Leku batzu sakralizatu eaiten dira, boterea
bertan aorderik eta herriari zerbait helezina izanao balitz bezala
aurkeztuko zaiolarik . Lurraldearen muaak ez daude oraindik ondo
zehazturik . Helburu horrekin, hain zuzen ere, kartografiari
inportantzia berezia emango zaio Erdi Aroaren amaieratik aurrera .
39