Sa mina de Su Suèrgiu - biddesatu.net

Emìliu Lussu arrispetàt sa mina
Est bènnia sa guerra e no s’agatàt nudda. Deu furia a tzoculleddus, no
cumenti funt imoi, totu bellixeddus.
Fatus cun d-una striscedda innoi e cun cussus tocàt andai a traballai.
Mi ddus iat fatus unu maistu, ge furiant bellus. Furiant de peddi de
craba, no furiant ni conciaus ni nudda, furiant cumenti dda po(r)tàt
cudda pòbera craba. Candu proiat e furiant sciustas furiant moddis,
candu no proiat furiant tzicorradas. No mi podia ponni is mìgias. Mi
ndi arriu sempri perou, candu pensu cumenti apu sunfriu, crepu, ma
imoi ddu arrieus a pitzus. Cras est sa di’ de sa liberatzioni, is annus de
guerra eus sunfriu.
Tandu s’iant ‘onau fin’‘e unu cuadretu e poniat: AMMI (Azienda
Minerali Metallici Italiani). E cussu furiat cumenti po nai ca nosu
furestis traballendi innia. Passànt is aeroplanus ma Emìliu Lussu sa
mina dd’arrispetàt. De chi no cumenti passànt cussus aeroplanus no
iant fatu de mancu de dda depi culpiri cumenti culpiant is atru logus.
Sa miniera tandu contada.
Sa genti ocupada
Deu furia sa matricola 349, perou apusti de mei, ndi ddu iat atras.
Una di’, Egidio Cotza, iat nau ca furiant «oltre 500 i lavoratori», siche’
candu ddu iat cincuxentus personas inguni, giràt finas calancuna pariga
de francus.
Ca chini teniat unu moi de trigu podiat bendi unu moi de trigu e cussa
genti ddu comprànt, una màriga de binu e totu su chi podiat srebiri. E
fut una grandu risorsa. Imoi cussa risorsa est spaciada.
Sa mina, po contu miu, m’at agiudau a mi podi fai is pitzialleddas chi
apu pigau. Ma chi fessit puru de no ddu essi stètia, nara’ sempri ca
furiat una cosa bona, ca sa genti candu est ocupada no est cumenti
candu est chen’‘e fai nudda.