La Senditoj - JPeregrino

46
109
HEJMA ATESTO
"Tial laö nia oportuna tempo, ni bonfaradu al îiuj precipe al tiuj, kiuj apartenas al la familio de la
fido."
( Paölo al la Galatoj, 6:10)
Per rekomendo de speciala zorgo al la familio de nia fido, la apostolo Paölo certe konsideris la
malneglekteblan devontigon de tuja helpo al niaj kunvivantoj.
Se ni ne estos utilaj kaj komprenemaj, afablaj kaj sindonemaj îe kelkaj kunuloj, kiel ni atestu la
ekzemplon de la instruoj de Jesuo antaö la homaro?
Ni konsentu tamen, laö la Spiritisma Doktrino, ke la apostola averto prezentas plej profundan
signifon, nome, inter niaj hejmanoj, precipe îeestas tiuj ligiloj de antaöaj ekzistadoj, multaj el ili
postulantaj realûustigon kaj elpurigon.
Ordinare la îiutaga familia rondo konsistas el tiuj Spiritoj, kiuj, pro forto de niaj pasintaj kompromisoj,
nin sekvas, kritikas, avertas kaj provas.
Estas îiam facile fari bonan impreson al tiu, kiu ne intime kunvivas kun ni. Per gesto aö vorto ni
improvize eltiras aplaödojn aö admiron de kiom da homoj kunestas kun ni ekskluzive en la
afektema scenejo de societaj postuloj. Antaö amikoj nin adiaöantaj, post solenaëo aö iu formala
renkontiûo, ne estas malfacile, ke ni fatale falu sub la hipnozo de flatado per kiu oni celas troigi
niajn eksterajn virtojn.
Ni tamen observu niajn moralajn konkerojn, ilin montrante al tiuj, kiuj konas niajn malfortaëojn.
Ni ne trompu nin mem.
Ni faru la bonon al îiuj, sed ni pruvu al ni mem, îu ni jam estas bonaj, praktikante la bonon malgraö
îiaj malhelpaëoj, antaö tiuj, kiuj îiutage kunvivas kun ni, ekzamenante nian konduton inter bono kaj
malbono.
Spirito: EMMANUEL
El la libro "Palavras da Vida Eterna" (Parolo el Eterna Vivo) – Eldono FEB
Mediumo: Francisco Cândido Xavier
110
LUMOJ DE VESPERIÛO
Tenu kun vi la maljunajn kunulojn kun la ûojo de iu kiu ricevis el la vivo la honorigan taskon gardi
enkore la restantajn lumojn de la propra familia rondo.
Pensu pri tiuj, kiuj protektis vian vivon, ankoraö fragilan sub la lulilaj tukoj; pri tiuj, kiuj ekvilibrigis viajn
unuajn païojn; pri tiuj, kiuj dorlotis viajn knabajn revojn kaj pri tiuj aliaj, kiuj helpis vin prononci la
nomon de Dio.
Îar ili jam laöiris la vojon de tiom multe da januaroj, pensu pri la silenta heroeco per kiu ili instruis vin
valorigi la trezorojn de la tempo, pri la malfacilaëoj, kiujn ili devis superi por esti tiaj kiaj ili estas, pri la
ïvito kiu ïanûis la trajtojn de ilia vizaûo kaj pri la larmoj, kiuj blankigis iliajn harojn...
Kaj se okazas, ke ili venas al vi kun acidhumoro aö seniluziiûo, aöskultu ilian parolon bonkore kaj
pacience... Certe ili ne volas vundi vin, sed eble nur murmuri ion pro suferigaj rememoroj de
ricevitaj ofendoj, kiujn ili gardas en la koro, tiel evitante ne kompliki la tagojn de estuloj speciale
karaj al ili!...
Amu kaj respektu la maljunajn kunulojn! Ili estas la kolonoj, kiuj subtenas la tegaëon de viaj
vivospertoj, kaj la bazoj sur kiuj vi hodiaö stariûas tia, kia vi estas...
Kiom eble helpu ilin, îar povas okazi, ke dum la homa vivotago ankaö vi devos koni la brilon kaj
ombron, kiuj îimonde anoncas la vesperiûan horon.
Spirito: MEIMEI
Mediumo: Francisco Cândido Xavier