دانلود فایل کا٠ل (pdf) - ساز٠ان ز٠ین شناسی

یھا
پالئواکولوژی سازندھای سروک و ایلام در فارس داخلی و مقایسه با داده
مربوط به خوزستان
◊◊◊◊◊◊◊
چكیده:‏
پالئواکولوژی نھشته ھای سازندھای سروک و ایلام در یکی از میادین نفتی جنوب غرب ایران واقع در
کیلومتری جنوب شرق شیراز با استفاده از فرامینیفرا بررسی شده است.‏ ضخامت نھشته ھای
متر است.‏
و به ترتیب سازندھای سروک و ایلام در برش چینه شناسی مورد مطالعه،‏ نمونه
نمونه از سازند ایلام و مرزھای زیرین و بالایی سازند ایلام به صورت ناپیوسته می باشد.‏ گونه از
جنس و مطالعه در این برداشت شد.‏ جھت انجام این مطالعه از سازند سروک گونه از فرامینیفرای پلانکتونیک مورد شناسایی قرار گرفت.‏ براساس
جنس و فرامینیفرای بنتونیک،‏ حضور
Daxia cenomana سن نھشته ھای سازند سروک،‏ سنومانین و
بر اساس حضور Globotruncana elevata سن نھشته ھای سازند ایلام سانتونین در نظر گرفته شد.‏ با
توجه به فراوانی و تنوع بسیار کم جلبک ھای آھکی ، نحوه زیست فرامینیفرای بنتونیک و ھمچنین
محیط رسوبگذاری در زمان تشکیل
پایین بودن نسبت فرامینیفرای پلانکتونیک به بنتونیک
نھشته ھای مورد مطالعه کم عمق،‏ کم اکسیژن،‏ و آشفته در نظر گرفته شده است.‏
۵٠
٣٩/۵ ١۴۴
٢۶
١٣
٢٩ ٢٧
٢ ٢
،Nezzazzatinella picardi، Moncharmontia apenninica ،Nezzazzata sp ،Nezzazzata simplex
،Mayncina sp. ،Cuneolina pavonia
(P/B ratio)
كلید واژه ھا:‏ سازندھای سروک و ایلام،‏ فارس داخلی،‏ خوزستان،‏ فرامینیفرا،‏ پالئواکولوژی.‏
Abstract:
Palaeoecology of the Sarvak and Ilam formations in one of the oilfields of southwestern Iran,
located 50 km southwestern Shiraz is investigated herein. The Sarvak and Ilam formations in
the stratigraphic section examined are respectively 144 and 39.5 m thick. The lower and
upper contacts of the Ilam Formation are unconformable. Of the Sarvak and Ilam formations,
13 and 26 samples respectively are studied. Twenty-nine species of benthic foraminifera
(assigned to 27 genera) and 2 species of benthic foraminifera (2 genera) are identified. Based
on the presence of the Nezzazzata simplex, Nezzazzata sp., Moncharmontia apenninica,
Nezzazzatinella picardi, Daxia cenomana, Mayncina sp. and Cuneolina pavonia the Sarvak
Formation is assigned to Cenomanian and of the Globotruncana elevata the Ilam Formation
to Santonian. Taking into account the low diversity and abundance of calcareous algae, mode
of living of benthic foraminifera as well as low planktic/benthic ratio a shallow, turbulent
environment with low oxygen is envisaged.
Keywords: Sarvak and Ilam formations, coastal Fars, Khuzestan, foraminifera,
Palaeoecology.
◊◊◊◊◊◊◊
مقدمه:‏
سازندھای سروک و ایلام از سازند ھاي گروه بنگستان با سن كرتاسه میاني مي باشند که به علت
داشتن استعداد مخزني و پتانسیل ھیدروكربوري،‏ از واحد ھاي سنگ چینه اي مھم در حوضه زاگرس
ھستند.‏ مطالعات فسیل شناسي و چینه شناسي گسترده اي بر روي اين سازندھا توسط افراد
مختلف صورت گرفته است:‏

نخستین مجموعه مدون در مورد تعاریف لیتوستراتیگرافی واحدھای چینهای زاگرس را در
ارائه کرد و از آن پس این مھم با کار زمین
و قالب گزارشھای فنی شرکت نفت،‏ شمارهھای شناسانی چون
Elder(1957)
٨۴٧ ٨۴۶
Wood & (1965) ، Wynd (1965) ، James & Wynd (1965) ،Shepherd (1963)
،Hart (1970 a, b, c) ،Bourgeois (1969) ،Adams et al. (1967) ،Wells (1966, 1968) ،Lacassagne
Bolz (1977, 1978) Khalili (1976) ،Khosravi Said (1976) ،Williams (1975)
دنبال شد.‏ تا کنون
و
تحقیقات زیادی بر روی سازند ھای سروک و ایلام در زاگرس انجام شده است که در این بین می توان
در سروستان
به مطالعات قلاوند در شمال شرق فروبار دزفول،‏
‏(جنوب شرق شیراز)،‏ خسرو تھرانی و فنونی در فارس و خوزستان،‏ ناصری در برش
نمونه در تاقدیس کوه بنگستان و چاه پارسی،‏ کامیابی شادان در برش نمونه و میدان نفتی
منصوری،‏ صادقی و ھمکاران در برش نمونه ‏(کوه بنگستان)‏ و شمال ایذه ‏(قلعه کژدمک)‏ اشاره
نمود.‏
کم عمق شدن دریا در اواخر آلبین تا سنومانین باعث تشکیل آھک ھای سروک در مناطق وسیعی از
زاگرس شد.‏ بالا آمدگی ناحیه ای اواخر سنومانین باعث فرسایش قسمت ھای بالایی آھک ھای
تشکیل شده در این زمان به ویژه در مناطق فارس و بندر عباس شد.‏ آثار این ناپیوستگی فرسایشی
تقریبا ً در تمام فارس و فرو افتادگی دزفول دیده شده و حتی در برخی از چاه ھا فروافتادگی دزفول با
کنگلومرا و برش ھای آھن دار ھمراه است.‏ در تورونین در اثر فرونشست مجدد مناطق فارس و
فروافتادگی دزفول محیط ھای کم عمق و ساحلی تشکیل و در چنین شرایطی کربناته ھای فوقانی
سازند سروک تشکیل شدند.‏ در اواخر تورونین نیز بالا آمدگی ناحیه ای باعث حذف بخش اعظم
رسوبات این دوره گردید.‏ این ناپیوستگی فرسایشی ناحیه ای با گسترش رسوبات آھن دار و وقفه
رسوبی در فروافتادگی دزفول و فارس مشخص می شود ‏(مطیعی،‏ در فروافتادگی دزفول و
فارس رسوبات کرتاسه بالایی با تشکیل آھک ھای کم عمق سانتونین روی ناھمواری ھای کرتاسه
میانی ‏(سازند ایلام)‏ آغاز و با تشکیل نھشته ھای مناطق عمیق ‏(شیل گورپی)‏ ادامه یافت.‏
سازندھای کژدمی،‏ سروک،‏ سورگاه و ایلام را تحت عنوان گروه بنگستان معرفی می
کنند.‏
James &
(Vaziri Mogaddam, 2002)
(١٣٨۴)
(١٣٨۴)
.(١٣٧٢
(١٣٧٣)
٣۵
(١٣٨۵)
(١٣٨٨)
Wynd (1965)
موقعیت جغرافیایی و راهھای دسترسی:‏
میدان نفتی مورد مطالعه در جنوب غرب ایران،‏ منطقه فارس داخلی و کیلومتری جنوب شرق شیراز
واقع شده است.‏ این میدان نفتی با نزدیک ترین میدان نفتی مجاور کیلومتر فاصله دارد ‏(شکل و
دارای ساختمانی نامتقارن با روند شرقی غربی بوده و شیب آن بر روی پھلوھای شمالی و جنوبی
به ترتیب برابر با و درجه می باشد.‏ چاه در یال شمالی غرب میدان و در فاصله متري
جنوب غرب چاه این میدان و متري شمال غرب این میدان واقع شده است.‏
(١
١٩٧٠
۶٠
١۵
چاه ٣
C
–
١۴۶٠
١۴
٢٢
١
١. شكل
محل میدان مورد مطالعه ‏(نقل از داده ھای منتشر نشده شرکت نفت مناطق مرکزی ایران)‏
◊◊◊◊◊◊◊
بحث:‏
٣٩/۵
سازند ایلام در برش تحت الارضی مورد نظر غالبا شامل سنگ آھک و به ضخامت متر است.‏ این
سازند نسبت به سازندھای بالایی و پایینی خود به صورت ناپیوسته قرار دارد.‏ سازند سروک نیز از
متر سنگ آھک،‏ شیل و آھک آرژیلی تشکیل شده است.‏ لازم به ذکر است که حفاری در چاه مورد نظر
١۴۴

به دلایل مختلف در میانه ھای سازند سروک متوقف شد بنابراین اطلاعاتی درباره وضعیت مرز زیرین
سازند سروک در دسترس نیست.‏
پیش از این مطالعات بسیار زیادی بر روی رخساره بنتیک سازندھای سروک و ایلام در منطقه خوزستان
انجام شده است،‏ اما بر اساس این مطالعه،‏ محتوای فسیلی و رخساره ای حوضه رسوبی و
ساختاری فارس داخلی و خوزستان بسیار متفاوت می باشند.‏ برای مثال رخساره رسوبی فارس
داخلی بسیار کم عمق تر از خوزستان است به طوری که اغلب مقاطع نازک مطالعه شده دارای
رخساره ھای رسوبی مناطق سبخا و سوپراتایدال ھستند که این خود عامل بسیاری از تفاوت ھای
محتوای فسیلی فارس و خوزستان بوده است.‏ عمده این تفاوت ھا را می توان به صورت زیر دسته
بندی کرد:‏
الف)‏ برخی از فسیل ھای بنتونیک که در این مطالعه دیده شد مثل
از سنومانین منطقه خوزستان گزارش نشده است.‏
و
،Rummanoloculina ponticuli
Istriloculina sp.
Fleuryana sp.
ب)‏
برخی از فسیل ھای بنتونیک مثل
Praealveolina ،Vidalina radoicicae ،Mangashtia viennoti
Multispirina iraneensis ،Cisalveolina fallax ،Ovalveolina ovum ،Praealveolina cretacea ،simplex
١٣٨٩ ١٣٨٨
(١٣٧٠
و اکبری بس
و امیدوار،‏ که در منطقه خوزستان به وفور گزارش شده اند ‏(برای مثال قلاوند،‏ در این تحقیق مشاھده نشد.‏
کلاله،‏ ج)‏ تنوع و فراوانی فرامینیفرای پلانکتونیک کم عمق در برش چینه شناسی مورد مطالعه نسبت به
خوزستان بسیار کم می باشد برخی از فرامینیفرای پلانکتونیک که از رسوبات سنومانین تا سانتونین
در این مطالعه
و
گزارش شده اند مثل
خوزستان به فراوانی دیده نشدند.‏
نمونه برداشت شده از برش چینه شناسی مورد مطالعه در مجموع منجر به شناسایی
مطالعه گونه از فرامینیفرای پلانکتونیک گردید ‏(شکل
جنس و گونه از فرامینیفرای بنتونیک،‏ جنس و مجموعه فرامینیفرای شناسایی شده عبارتند از ‏(شکل
Globigerinelloides sp
Hedbergella sp
٢٧
٣٩
.(٢
٢ ٢
٢٩
:(٣
،Heterohelix sp., Nezzazzata simplex. ،Bolivinopsis spp. ،Nezzazzata sp.Rotalia spp.,
Gavelinella ،Moncharmontia apenninica ،Rummanoloculina ponticuli ،Spiroloculina cretacea
،Pseudolituonella sp. ،Nezzazzatinella picardi ،Derventina sp. ،Ammobaculites sp. ، spp.
،Cuneolina pavonia ،Pseudolituonella richeli ، Pseudochrysalidina sp. ،Scythiloculina sp.
Orbitolina . ،Istriloculina sp. ،Daxia cenomana ،Mayncina sp. ،Rumanoloculina pseudominima
، Fleuryana sp. ،Dicyclina sholumbergei، Nummoloculina heimi ،Quinqueloculina sp. ،spp
، Pseudotextulariella sp. ،Archaeoglobigerina bosquensis ،Globotruncana elevata
.Hemicyclammina sp. ، Trochospira sp. ، Praechrysalidina sp.
فرامینیفرای شاخص در برش مورد مطالعه عبارتند از:‏
،Nezzazzatinella picardi ،Moncharmontia apenninica، Nezzazzata sp. ، Nezzazzata simplex.
Daxia cenomana ،Mayncina sp. ،Cuneolina pavonia

شکل‎٢‎‏.‏ گسترش چینهشناسی میکروفسیلھای موجود در سازند ھای ایلام و سروک در برش چینه
شناسی مورد مطالعه.‏

شکل ٣. گونه ھای شاخص میکروفسیل ھای شناسایی شده در برش چینه شناسی مورد مطالعه.‏
1- Daxia cenomana , 2- Mayncina sp.
3- Ammobaculites sp. 4- Nezzazzata simplex
5- Nezzazzatinella picardi 6- Fleuryana sp.
7- Moncharmontia apenninica 8- Cuneolina pavonia
10- Nummoloculina heimi 9- Dicyclina sholumbergei

پالئواکولوژی
پالئواکولوژی و شناسایی شرایط محیط تشکیل رسوبات مورد مطالعه،‏ انواع
به منظور مطالعه میکروفسیل ھا ‏(غالبا فرامینیفرا)‏ در مقاطع نازک مطالعه و تنوع و فروانی نسبی آنھا بررسی و نسبت
فرمھای پلانکتونیک به بنتونیک مورد توجه قرار گرفته است.‏
بعلت فراوانی فرامینیفرای بنتونیک به پلانکتونیک جھت بازسازی محیط دیرینه از این فرمھا استفاده
شده است
مطالعه فرامینیفرای نھشته ھای سازندھای ایلام و سروک مشخص نمود که فرم ھای بنتونیک غالب
می باشند اما بر خلاف ناحیه
با دیواره میکروگرانولار ھا متعلق به
در این نھشته با دیواره آگلوتینه تقریباً‏ در این
با دیواره پورسلانوز و
خوزستان،‏ گروه ھای
مطالعه یافت نشدند.‏ فراوانی نسبی فرامینیفرای پلانکتونیک نیز در زمان تشکیل این واحدھای سنگی
بسیار ناچیز بوده است.‏ به طورکلی ویژگی ھای پالئواکولوژیکی فرم ھای فسیلی مذکور به شرح زیر
می باشد:‏
این گروه از فرامینیفرا با توجه به دیواره آھکی میکروگرانولار و نیز نحوه زندگی
خانواده
سطح زی آنھا در قسمت داخلی رمپ و تقریبا در منطقه نفوذ نور،‏ و احتمالا محیط ھای تالاب پشت سد
در نمونه ھای مورد مطالعه و ھمراھی آنھا با فرم
فراوانی بیشتری دارند.‏ وجود
موید این نتیجه گیری است.‏
ھای متعلق به
با دیواره پورسلانوز می باشند.‏ بر اساس مطالعات
فرامینیفرای بزرگ
روزنه داران بزرگ معمولا در آبھای کم عمق نواحی گرمسیری زندگی می کنند و بخصوص
در محیط ھای کربناته با ریف ھای مرجانی ھمراه می باشند.‏ برخی از محققین اشاره می کنند که این
براساس نمونه
فرامینیفرای بزرگ دارای ھم زیست جلبکی بوده اند،‏ برای مثال
نشان داده است که فرم ھای مذکور با
ھای امروزی آنھا
متر زندگی می کنند.‏
دیاتومه ھا ھمزیستی داشته و در اعماق بین ٢ تا به صورت سطح زی ،(Epifaunal) آزاد بوده و روی
نشان داد که نمونه امروزی درجه
دمای محیطی زندگی آن بسترھای جلبکی قرار داشته و زندگی ھمزیست دارد.‏ متر،‏ در محیط ھای لاگونی و ریفی زندگی می کند.‏
سانتیگراد است و در اعماق تا ‎١۵‎متر)‏ وجود دارند.‏ آنھا اغلب در
بندرت در محیط ھای خیلی کم عمق به طورکلی
متر زندگی می کنند،‏ و در چنین محیط ھایی معمولا رسوبات
متر و گاھی تا حدود تا اعماق دانه ریز تشکیل می شوند.‏ با توجه به اندازه بزرگ پوسته،‏ آنھا معمولا در نواحی حاره و بیشتر در
رسوبات نریتیک کم عمق تا زیر حد جزر یعنی جایی که ممکن است ھمراه با میلیولیدھا و جلبکھای
آھکی دیده شوند،‏ زندگی می کنند.‏
این گروه شامل فرامینیفرای آگلوتینه با پوسته مخروطی شکل می باشند که طبق
به صورت سطح زی زندگی می کنند.‏ به نظر می رسد این موجودات با توجه به
نظر
زندگی می
می باشند،‏ در محیط ھای با اکسیژن قابل ملاحظه
اینکه از فرامینیفرای بزرگ غذایی بوده و تنش ھای
چنین محیط ھایی غنی از مواد کردند
است این گروه
معتقد بنابراین،‏
محیطی نیز در چنین شرایطی شدید می باشد.‏ فسیلی در محیط ھای با نرخ رسوبگذاری بالا زندگی می کردند.‏
با توجه به اینکه فرامینیفرای بزرگ در آب ھای کم عمق و گرم زندگی می کنند بنابراین دارای نوعی
میکرون بوده اند (1985 .(Halloch, به نظر می
ھمزیستی با جلبکھای میکروسکوپی به قطر تقریبا رسد در چنین شرایطی میزان متابولیسم اربیتولینیدھا و در نتیجه نیاز آنھا به منابع انرژی افزایش یافته و
بنابراین اندازه آنھا بزرگتر شده و فراوانی آنھا نیز افزایش یافته باشد.‏ بر این اساس می توان نتیجه
گرفت که احتمالاً‏ در زمان نھشته شدن رسوبات سازند سروک در برش مورد مطالعه امکان زیست برای
ھم زیست جلبکی این فرامینیفر ھای بزرگ وجود نداشته است در نتیجه امکان ادامه حیات برای این
فرامینیفرا در آن زمان مھیا نبوده است.‏ احتمالا شرایط مشابھی در زمان میوسن،‏ برای نومولیت ھا نیز
فراھم بوده و احتمالا انقراض آنھا نیز به دلیل انقراض جلبکھای ھمزیست آنھا بوده است
١٨-٢۶
.(Samanta,
.(Jones & Charnock, 1985; Herguera & Berger, 1991)
Orbitolinidae
Leutenegger (1984)
(Eutrophic)
۵)
Hofker (1963)
Nezzazatidae
Alveolinidae
Quinqueloculina sp.
(Larger Foram)
:Nezzazatidae
(١
Nezzazata
:Alveolinidae (٢
Ross (1979)
Borelis schlumbergeri, Alveolinella guoyi
٧٠
Borelis
Murray (1991)
۴-١٠
٨٠
۵-۶۵
Alveolinidae
٢۵
٢٠
:Orbitolinidae (٣
Hofker (1963)
.(Kaiho and Hasegawa, 1994)
1981)
پراکندگی فرامینیفرای بنتونیک در کمربند رخساره ای رمپ کربناته
در میادین خوزستان ھمراھی جلبک ھای سبز با فرامینیفرایی مانند:‏
Nezzazata conica, Nezzazata gyra, Nezzazata sp., Nezzazatinella picardi, Nezzazata simplex,
Charentia cuvillieri, Chrysalidina gradata, Cuneolina pavonia, Rotalia sp.
. (١٣٨٩
Chrysalidina sp.
Nezzazata sp.
(Corliss and Chen, 1988)
.(Flugel, 1982)
نشان دھنده حضور آنھا در منطقه نفوذ نور می باشد ‏(حشمتیان،‏ وجود فرامینیفرای نیمه
و ھمراھی فرمھای
و فرامینیفرای درون زی از جمله
درون زی مانند
که حضور جلبک
درون زی و سطح زی نشان دھنده محیط کم عمق است
ھای سبز نیز چنین شرایطی را تایید می کند
اما با توجه به اطلاعات موجود،‏ فراوانی جلبک ھای سبز در برش مورد مطالعه به شدت کم و ناچیز می
باشد به طوری که می توان از آن صرف نظر کرد و در نتیجه می توان محیط رسوبگذاری را یک محیط کم

اکسیژن و فاقد نور تصور کرد که به ھمین دلیل ھمزیست جلبکی فرامینیفرای بزرگ نیز قادر به حیات
نبوده اند.‏
در بیشتر برش ھای چینه شناسی خوزستان در قسمت پایینی سروک وجود مجموعه ھای فسیلی
که در آنھا فرمھای مخروطی و سطح زی نظیر ،Orbitolina که نسبت به انواع درون زی مقاومت کمتری
به کمبود اکسیژن دارند،‏ نشان دھنده بیشتر بودن اکسیژن محیط است
فرمھای مذکور بیشتر در قسمت خارجی رمپ وجود داشته و وجود جلبکھای سبز نیز
نسبتا
گونه ھای
شرایط نفوذ نور در یک محیط کم عمق را تداعی می کند
در آبھای عمیقتر قسمت خارجی رمپ وجود دارند و عموما بر روی بستر تخریبی و ھمچنین بستر
در سمت دریایی شلف کم عمق و بالای شلف عمیق و در
کربناته زندگی می کنند.‏
اعماق بین تا متر وجود دارند،‏ اما به دلیل عدم وجو فرامینیفرای مذکور ھیچ یک از این شرایط را
نمی توان برای سازندھای سروک و ایلام در زمان رسوبگذاری متصور بود.‏
.(Gooday et al., 2000;
Orbitolina
.(Grafe, 2005)
◊◊◊◊◊◊◊
Orbitolinids
٨٠
Culver, 2003)
٣٠
نتیجه گیري:‏
مجموعه فرامینیفرا در مقطع چینه شناسی مورد بررسی در فارس داخلی نسبت به خوزستان متفاوت
بوده و دارای فراوانی و تنوع کمی است.‏ با توجه به اینکه اغلب فرامینیفرای موجود در این برش بنتونیک
نشان دھنده
می باشند،‏ لذا نسبت بسیار پایین فرامینیفرای پلانکتونیک به انواع بنتونیک
کم عمق بودن محیط رسوبی است.‏ این مورد با حضور ھر دو گروه فرامینیفرای سطح زی و درون زی و
فراوانی نسبی آنھا در مقاطع مورد بررسی تایید می گردد زیرا این فرامینیفرا اغلب در محیط ھای کم
عمق با یکدیگر دیده می شوند.‏ فراوانی بسیار ناچیز جلبک ھای آھکی و اربیتولینا به ھمراه رخساره
ھای رسوبی بسیار کم عمق در برش چینه شناسی مذکور دال بر وجود محیطی کم عمق و کم
اکسیژن،‏ و آشفته می باشد،‏ در صورتی که محیط رسوبی در منطقه خوزستان اغلب کم عمق،‏
اکسیژن دار،‏ و آرام در نظر گرفته شده است.‏
منابع فارسي:‏
(P/B ratio)
◊◊◊◊◊◊◊
،(١٣٨٠)
بیواستراتیگرافی و لیتواستراتیگرافی سازندھای سروک و ایلام در ناحیه
اکبر بس کلاله،‏ ن.،‏ ‏(خارگ-میش).‏ رساله کارشناسی ارشد چینه شناسی و سنگ شناسی
جنوب فروافتادگی دزفول رسوبی،‏ دانشگاه تھران،‏
در
به منظور تعیین مرز آنھا ایلام بیواستراتیگرافی سازند ھای سروک و امیدوار،‏ م.،‏ فروافتادگی دزفول،‏ پایان نامه کارشناسی ارشد،‏ دانشگاه تھران.‏
میدان نفتی
و چینه شناسی سازندھای ایلام و سروک در چاه ھای حشمتیان،‏ ا.،‏ منصوری،‏ جنوب شرق اھواز،‏ پایان نامه کارشناسی ارشد،‏ دانشگاه تربیت معلم تھران،‏
یافته ھای نوین در میکروبیواستراتیگرافی سازند سروک
خسروتھرانی،‏ خ.،‏ فنونی،‏ ب
در نواحی فارس و خوزستان،‏ فصلنامه علمی-‏ پژوھشی علوم زمین،‏ سال سوم،‏ شماره
تا
میکرواستراتیگرافی سازند
صادقی،‏ ع.،‏ قلاوند،‏ ه.،‏ کامیابی شادان،‏ ه.،‏ و آق،‏ ی.،‏ سروک با تأکید بر مرز آلبین-سنومانین در برش نمونه سازند سروک ‏(شمال غرب بھبھان)‏ و قلعه کژدمک
تا
‏(شمال شرق ایذه).‏ نشریه دانشکده علوم زمین،‏ شماره چھر دھم-‏ صفحات لیتواستراتیگرافی و بیواستراتیگرافی سازندھای سروک و ایلام در بخش شمال
قلاوند،‏ ه.،‏ شرقی فروافتادگی دزفول و مقایسه آنھا با مقاطع تحت الارضی مجاور،‏ رساله دکتری چینه شناسی و
فسیل شناسی،‏ دانشگاه شھید بھشتی،‏ ۴۵۴ صفحه.‏
میکرواستراتیگرافی سازندھای سروک و ایلام با تأکید بر مرز آنھا در
کامیابی شادان،‏ ح.،‏ کوه بنگستان و میدان نفتی منصوری،‏ رساله کارشناسی ارشد چینه شناسی و فسیل شناسی،‏
دانشگاه شھید بھشتی،‏
مطیعی،‏ ه.،‏ (١٣٧٢): چینه شناسی زاگرس،‏ طرح تدوین،سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی
کشور.‏
ژئوشیمی،‏ محیط رسوبی و دیاژنز سازد سروک در مقطع نمونه در تاقدیس کوه
ناصری،‏ ن.،‏ بنگستان و مقایسه آن با مقطع تحت الارضی در چاه پارسی ٣۵، رساله کارشناسی ارشد رسوب
شناسی و سنگ شناسی رسوبی،‏ دانشگاه شھید بھشتی،‏
۴۴
١٠٧ صفحه.‏
١١، صفحات
۴
.٩٠
٧١
:(١٣٨۵)
١۴۵ صفحه.‏
◊◊◊◊◊◊◊
:(١٣٧٣) ،.
٢٠۵ صفحه.‏
:(١٣٩٠)
:(١٣٨۴)
١٨٧ صفحه.‏
:(١٣٩٠)
:(١٣٨٨)
:(١٣٧۴)
.۶٧
۵٠

References:
Adams, T.D., Khalili, M., and Khosravisaid, A., (1967): Stratigraphic significance of
some oligosteginid assemblage from Lurestan Province, north-west Iran,
Micropalaeontology, v. 13, No. 1, p. 55-87.
Bolz, H., (1977), Reappraisal of the biozonation of the Bangestan Group Late Aptian –
Early Companian of the south west Iran. (O.S.C.O.) , Thran , (unpublished paper),
Report No 1252.
Bolz, H., (1978), The palaeogeography evolution during the Cretaceous in the operatig
area with special emphasis on the Bangestan Group. National Iranian Oil Company,
(unpublished paper), 48 p.
Bourgeois, F., (1969), Kuh-e Bangestan: A model for Cretaceous structures in Iran
(I.O.O.C.), (unpublished paper), Technical Memo. No. 89, 45p.
Corliss, B. H. and Chen, C., 1988: Morphotype patterns of Norwegian sea deep sea
benthic foraminifera and ecological implications, Geology, v. 16, pp. 716-719.
Culver, S. J., 2003: Benthic foraminifera across the Cretaceous-Tertiary (K-T)
boundary: a review. Marine Micropaleontology, v. 47, No. 3-4, pp. 177-226.
Elder, S., (1957), Lexicon of stratigraphy of southwest Iran. I.O.O.C. Reports no. 846 &
847. (Unpublished)
Flugel, E., 1982: Microfacies of carbonate rocks; Analysis, Interpretation and
Application. Berlin-Heidelberg, New York, Springer – Verlag, p. 976.
Gooday, A. Y., Bernhard, J. M., Levin, L. A. and Suhr, S. B., 2000: Foraminifera in
the Arabian Sea oxygen minimum zone and other oxygen - deficient settings.
Taxonomic composition, diversity, and relation to metazoan faunas. Deep - sea
Research, 11. v. 47, pp. 25-54.
Grafe, K. U., 2005: Late Cretaceous benthic foraminifers from the Basque-Cantabian
Basin, Northern Spain; Journal of Iberian Geology, v. 31, No. 2, pp. 277-298.
Halloch, P., 1985: Why are larger foraminifera large? Paleobiology, v. 11, No. 2, pp.
195-208.
Hart, B.B., (1970a): The Kuh-e Bangestan / Kuh-e safid stratigraphycal survey. Iranian
Oil Operation Companies, (unpublished paper), Report No. 1162, 36 p.
Hart, B.B., (1970b): Tectonic framework and palaeogeography of the Agreement area.
Iranian Oil Operation Companies, (unpublished paper), Report No.1179, 24 p.
Hart, B.B., (1970c): Upper Cretaceous palaeogeography, structural history and
prospect of The Khzestan Province, Iran. (I.O.O.C.). (unpublished paper), Report No.
1172., 24 p.
Herguera, J. C. and Berger, W. H., 1991: Paleoproductivity from benthic foraminifera
abundance: Glacial to postglacial change in the west -equatorial Pacific. Geology, v.
19, No. 12, pp. 1173-1176.
Hofker, J., 1963: Studies on the genus Orbitolina. Leides Geol. Medded, v. 29, pp. 181-
454.
In: Foraminifera ecology and paleoecology. Soc, Econ, Paleontol. Mineral, Short
Course, Houston, 1979, v. 6, pp. 54-61.
James, G.A., and Wynd, J.G., (1965): Stratigraphic nomenclature of Iranian Oil
Consortium Agreement Area. American Association Petroleum Geology Bulletin,
Report No. 1072, v. 42, No. 12, p. 2182-2245.
Jones, R. W. and Charnock, M., 1985: Morphogroups of agglutinating
foraminifera. Their life positions and feeding habitats and potential applicability in
(palaeo) ecological studies. Revue de Paleobiologie, v. 4, pp. 311-320.

Kaiho, K. and Hasegawa T., 1994: End Cenomanian benthic foraminiferal
extinctions and oceanic dysoxic events in the northwestern Pacific Ocean.
Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, v. 111, pp. 29-43.
Khalili, M., (1976): The Biostratigraphic Synthesis of the Bangestan Group in South
West Iran , (IOOC), unpublished paper, Report No. 1219 , 33 p.
Khosravisaid, A., (1976): Jurassic and Cretaceous isopach and lithofacies maps of
southwest Iran Report No. 1236, 107 p.
Leutenegger, S., 1984: Symbiosis in benthic foraminifera: specificity and host
adaptation. Journal of Foraminiferal Research, v. 14, pp. 16-35.
Murray, J. W., 1991: Ecology and palaeoecology of benthic foraminifera. Longman,
Harlow, Essex.
Ross, C. A., 1979: Ecology of large, shallow-water, tropical foraminifera.
Samanta, B. K., 1981: Two stratigraphically important Nummulites from the Middle
Eocene of India and Europe. Palaeontology, v. 24, pp. 803-826.
Shepherd, M., (1963): Possible Cretaceous trend in the Dezful Embayment,
(I.O.O.C), Technical Memo. No. 14, unpublished paper. Technical memo. No. 14,
13 p.
Wells, A.J., (1968): Lithofacies and geological history of post-sarvak Upper Cretaceous
sediments in southwestern Iran. (I.O.O.C), (unpublished), Report No .1120, 48 p.
Williams, G.M., (1975): Carbonate facies in geological history. Springer- verlag , Berlin
Heidelberg , New York, 471 p.
Wood, G.V., and Lacassagne, R.M., (1965): The limestones of the Bangestan group
of the Iranian oil consortium. (I.O.O.C), Agreement Area, (unpublished paper),
Report No. 1084, 19 regional maps.
Wynd, J.G., (1965): Biofacies of the Iranian Oil Consortium Agreement Area, (I.O.O.C),
Unpublished Report No. 1082, 88 p.