Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Interview met Eddy Adriaens

Marleen door Eddy Adriaens
Edgard (Eddy) Adriaens:
Geboren: 1953, Aalst
6 broers & zusters
Gehuwd: 1975, met
Arlette Scheerlinck
Vader van Tamara
Bankbediende (Dexia)
Link naar unibook:
http://www.unibook.co
m/en/Eddy-
Adriaens/MARLEEN---
--Dagboek-Van-Mijn-
Apenjaren-In-de-
Handelsschool-In-Aalst
Link naar
boekenbank:
http://www.boekenbank.
be/boekenbankweb/boekenbank/public/
title/detail?isbn=978145
2886756
Kun je jezelf kort voorstellen?
Ken je dat fenomeen,
wanneer je plots het
gevoel krijgt dat een liedje
je iets vertelt over je eigen
leven, zoals Roberta Flack
dat zo mooi bezingt in
“Killing me softly with his
song”?
Toen ik 14 was, kreeg ik
daarmee te maken toen ik
“Those were the Days”
hoorde in de versie van
Mary Hopkin. In het liedje
wandelt een vrouw
voorbij het café waar ze
zich in haar jeugd
Wanneer begon je te schrijven?
Ik begon al vroeg
gedichtjes en korte teksten
te schrijven, maar
“Marleen” was mijn eerste
roman.
Het verhaal is in twee keer
geschreven: Het eerste
deel juist na de beschreven
periode. Het tweede
deel volgde veel later.
Toen ik het eerste deel
herlas, overviel mij
vermaakte en grootse
plannen smeedde voor de
toekomst. Gaandeweg
hebben al die plannen veel
van hun glans verloren.
Plots roept iemand haar
naam en herkent ze een
oude vriend.
Dan beseft ze dat de tijd
ons wel ouder maakt,
maar geen vat heeft op
onze dromen: “Oh my
friend we're older but no
wiser, for in our hearts the
dreams are still the same”.
immers het sterke gevoel
dat het boek niet echt àf
was, waardoor ik mij
genoodzaakt zag het aan
te vullen tot ik een
sluitend geheel bekwam.
Omdat er een wezenlijk
verschil is tussen de beide
delen, vooral met
betrekking tot de rol van
Marleen, heb ik er zorg
voor gedragen om dat
Interview met
de auteur
That’s me: Als kind al
wist ik dat mijn leven zou
beheerst worden door de
verantwoordelijkheden die
ik gaandeweg zou
aanvaarden, maar dat ik
binnenin altijd de dromer
zou blijven die ik toen
was.
Vandaag ben ik bijna 60
jaar oud, bijna 40 jaar
getrouwd, bijna 30 jaar
bankbediende, bijna 25
jaar vader: een grijze mus,
maar binnenin nog een
even grote dromer als
bijna 50 jaar geleden.
onderscheid te
beklemtonen. Zo is het
eerste deel in de eerste
persoon geschreven, maar
het tweede deel in de
derde persoon.

Pagina 2 van 6 Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Link naar Amazon:
http://www.amazon.com/
Marleen-Dagboek-
Apenjaren-Handelsschool-
Aalst/dp/145288675X
Waarover gaat het boek?
Het boek gaat over een
tiener die verliefd wordt
en over hoe hij met die
verliefdheid omgaat: over
de vreugdes en de pijn die
daar bij horen, de
verwachtingen en
Wat motiveerde je om dit boek te schrijven?
Dit is een boek dat op mij
gegroeid is: Op het
moment dat ik het eerste
deel schreef, had ik de
sterke behoefte om al wat
de voorgaande periode in
mijn leven gebeurd was
van me af te schrijven.
Het schrijven was toen
onderdeel van een helend
proces dat me hielp het
trauma dat ik net had
opgelopen te verwerken
Wat bepaalde de keuze van de titel?
Da’s een vraag die ik
regelmatig krijg. Het boek
heet “Marleen”. Het gaat
echter niet in de eerste
plaats over Marleen. Het
wordt de lezer snel
duidelijk dat het
“Dagboek van mijn
Apenjaren” over de
apenjaren van Eddy gaat.
ontgoochelingen, de
onzekerheden die eigen
zijn aan zijn leeftijd, de
groei naar volwassenheid
en de keuzes die zich
daarbij stellen.
en een beter inzicht te
krijgen in mezelf.
Bij het schrijven van het
tweede deel, was dat niet
langer nodig. Hier werd ik
meer gedreven door de
behoefte om een neerslag
te creëren die de
herinnering aan mijn
apenjaren levendig moest
houden.
Ik koos de titel “Marleen”
omdat Marleen
aanvankelijk het centrum
is van het zonnestelsel dat
het ganse leven van Eddy
bepaalt en omdat zij ook
in het tweede deel van het
boek het referentiepunt
blijft waarmee hij iedere
nieuwe relatie in zijn
leven blijft vergelijken.
Ook in zijn gedrag en
beslissingen probeert hij
voortdurend de lessen te
benutten die hij door zijn
ervaring met Marleen
geleerd heeft.

Pagina 3 van 6
Kan je iets vertellen over de verhaallijn?
Eddy en Marleen zijn 17
jaar als ze in dezelfde klas
terecht komen. Marleen
voelt zich meteen
aangetrokken tot de
ongedwongen Eddy, maar
heeft het terzelfder tijd
moeilijk heeft met zijn
onbehouwen stijl.
Naarmate de band tussen
hen hechter wordt, spant
hij zich alsmaar meer in
om te beantwoorden aan
haar verwachtingen. Dat
gaat echter ten koste van
zijn spontaniteit.
Bovendien isoleren de
twee zich steeds meer,
waardoor de relatie extra
verzwaard wordt.
Zij was rank, rookte, droeg een zachtgele blouse op een
donkerblauwe, korte rok, had slanke, mooie benen, smalle
heupen, kleine borstjes en een spits secretaressesnoetje
met een vreemde rimpel in haar voorhoofd.
Haar halflange bruine haren vielen golvend tot op haar
schouders. Maar wat vooral opviel: zij was zelfverzekerd.
Haar blik week niet voor mijn onderzoek. In tegendeel.
“In welke klas zit je?” vroeg ik - ondertussen écht
geïnteresseerd. ... Zij zat welgeteld drie tafels voor mij.
Haar haren had ze losgemaakt voor ze buitenkwam en ze
had haar stofjas in de klas achtergelaten.
Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Geleidelijk aan keren de
verhoudingen: binnen een
door haar zelf bepaald
kader wil Marleen zich
vooral vermaken; maar
ondertussen is Eddy een
stuk ernstiger en
voorzichtiger geworden.
Marleen voelt zich
bekneld en maakt een
einde aan de relatie.
Verwonderd stelt ze
daarna vast dat hij plots
weer de oude wordt,
waardoor zij gaat
twijfelen aan haar
beslissing. Zodra ze echter
met hem alleen is, wordt
hij onmiddellijk opnieuw
heel zwaar op de hand.
Het komt dan ook niet
meer goed tussen de twee.
Spijtig genoeg zitten ze
ondertussen wel nog altijd
in dezelfde klas en blijft
de wederzijdse
aantrekkingskracht
ongeschonden. Wat volgt
is een dans van aanhalen
en afstoten, die er
uiteindelijk toe leidt dat
zij elkaar actief beginnen
te vermijden.
Voor Eddy is belangrijk
dat hij een vakantiejob
heeft aan de kust. Hij
komt er in een andere
omgeving terecht, leert
andere mensen kennen en
wordt opnieuw verliefd.
In welke mate is het verhaal
gebaseerd op de werkelijkheid?
Het verhaal is integraal
gebaseerd op de
werkelijkheid.
Maar wat heet
werkelijkheid?
De wereld waarop wij
terugkijken is niet
dezelfde als deze waarin
alle gebeurtenissen nog
dienen plaats te vinden.
En ook wij zelf zijn
veranderd door de
ervaringen die we
meemaakten.
Bovendien is dit een
roman, geen
wetenschappelijk verslag.
“Marleen” is hierbij
echter regelmatig
dichterbij dan hij ooit kon
vermoeden…
Om het verhaal
overzichtelijk te houden
voor de lezer, werd het
aantal personages beperkt
gehouden.
Meerdere personen uit de
werkelijke wereld worden
in het boek gezamenlijk
uitgebeeld in één enkel
personage.
Het boek gaat over de
adolescentie van Eddy,
een levensperiode waarin
“meisjes” voor hem
centraal stonden.
Dit houdt ook in dat
andere facetten van zijn
leven niet of nauwelijks
besproken worden.

Pagina 4 van 6 Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Link naar Lulu:
http://www.lulu.com/prod
uct/paperback/marleen/13
039617
Wat was het moeilijkste deel bij het schrijven?
Precies omdat het verhaal
gebaseerd is op de
werkelijkheid, had ik twee
moeilijkheden:
1. De bescherming van de
privacy van de vermelde
personen
Voor de personages die
niet centraal staan in het
verhaal, stelde dit
probleem zich nauwelijks:
Het volstaat een fictief
personage te creëren en
die vervolgens te laten
optreden in gebeurtenissen
waarbij in werkelijkheid
verschillende personen
betrokken waren..
Moest je het boek herschrijven, zijn er dan
zaken die je zou veranderen?
Ik zou nog meer aandacht
geven aan de bescherming
van de privacy van de
vermelde personen. Toen
Zit er een boodschap in je verhaal?
Er zit een boodschap in
élk verhaal. Alleen is de
boodschap die ik erin zie
misschien niet helemaal
dezelfde als wat een
individuele lezer er van
meedraagt.
Voor mezelf onthoud ik
vooral dat je in alle
belangrijke aspecten van
je leven een doel nodig
hebt, waar je via alle
mogelijke kanalen naartoe
werkt. Maar ondertussen
moet je ook de kunst
verstaan om te genieten
Bij de hoofdpersonages
was dit minder eenvoudig.
Er is geen manier om te
voorkomen dat de mensen
die centraal staan in de
beschreven
gebeurtenissen, zichzelf
en sommige anderen
(klasgenoten bv)
herkennen.
Ik heb hier slechts voor
een deel de werkelijke
namen behouden.
2. Het schrappen
Het verhaal dekt een
periode van drie jaar. Het
is ongelooflijk hoeveel er
op die termijn gebeurt in
ik het verhaal te boek
stelde, was het nog niet de
bedoeling dat ik het zou
publiceren.
van het leven, zelfs op
momenten dat alles lijkt
tegen te zitten.
het leven van 17 tot 20jarige.
Schrappen in een
op de werkelijkheid
gebaseerd verhaal is
lastig.
Eén van de reacties die ik
kreeg is in dit opzicht
typerend. Iemand uitte op
mijn blog haar
ongenoegen omdat zij niet
vermeld wordt in het
boek. Om maar dit te
zeggen: ik heb zes broers
en zusters. Ook zij worden
niet allemaal vermeld in
het boek, wat helemaal
niet wil zeggen dat ze
voor mij niet belangrijk
zijn, wel dat ze niet
meespelen in dit verhaal.
Was dat wel zo geweest,
zou ik voorzichtiger met
dit gegeven omgegaan
zijn.
Als je het boek gelezen
hebt, weet je echter dat ik
net zo goed vijf andere
boodschappen had kunnen
citeren.

Pagina 5 van 6 Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Mogen we nog boeken
van je verwachten?
Ik schrijf momenteel een
verhaal over de
belevenissen van een
jonge Vlaamse vrouw,
met vooral aandacht voor
de impact die de
gebeurtenissen tussen
1933 en 1946 op haar
leven hadden.
Wie ontwierp de cover?
Dat deed ik zelf. De
standaardcovers die me
door de uitgeverij werden
voorgesteld, waren te
onpersoonlijk. Ik kon het
me ook niet veroorloven
om een grafisch
kunstenaar in te
schakelen.
Aanvankelijk pikte ik dus
gewoon een foto van het
internet. De bedoeling was
toen nog dat ik het boek
alleen voor mezelf en een
heel beperkte kring van
familieleden en vrienden
zou laten drukken.
Wie hielp je bij het realiseren van je project?
Vooral Bart Andriessen,
een Vlaming die in het
Noorden van Engeland
woont en zo vriendelijk
was om een deel van het
boek naar het Engels te
vertalen.
Jammer genoeg is het
voor wat “Marlene, Diary
of my Wonder Years”, de
Engelstalige versie van
het boek, betreft,
voorlopig daarbij
gebleven.
Zie je schrijven als een beroep?
Neen. Schrijven is een
hobby voor mij, een
techniek om mijn vrije
tijd te structureren. Ik
genoot geen opleiding die
mij voorbereidt op het
beroep “schrijver” en
zoek dat ook niet.
Schrijven is voor mij
zoals tekenen voor mijn
dochter.
Op een bepaald moment
was ze daar heel intensief
mee bezig en bleek een
zekere aanleg in die
richting. Toen ik haar
voorstelde om zich in te
schrijven in de
kunstacademie,
antwoordde ze: “neen,
want dan zou het plezier
er voor mij af zijn.” Zo is
dat ook bij mij.
Toen er ruimere interesse
bleek, heb ik zelf een
cover gemaakt met de
hulp van grafische tools
die vrij ter beschikking
zijn op het internet.
Link naar Bookemon
http://www.bookemon.co
m/bookprofile/marleen/96060

Pagina 6 van 6 Marleen, Dagboek van mijn Apenjaren - Eddy Adriaens
Marleen,
Dagboek
van mijn
Apenjaren
Marleen werd mijn lief,
mijn obsessie, de
spiegel van mijn
dromen, maar al
evenzeer mijn orakel
en de spiegel van mijn
onmacht.
Mijn liefde voor Marleen
was bijna tastbaar, als
een tweede ik binnen in
mij die mij stuurde, mij
veranderde, mij
voorschreef dingen te
vermijden die haar pijn
deden of verwarden, mij
geboden ernstig te zijn en
onze afspraken stipt te
respecteren.
Caption describing
picture or graphic.
Als hobbyschrijver heb ik
het moeilijk met vaste
routines.
Ik werk 9 uur per dag en
ben daarvoor 12 uur per
dag weg van huis. Als ik
’s avonds thuis ben, heb ik
noch de tijd, noch veelal
ook de energie om te
schrijven.
Wat vind je het belangrijkste
aan een goed boek?
Als je terugdenkt aan een
goed boek dat je zelf
gelezen hebt, zal je
ongetwijfeld met mij
akkoord gaan dat wat voor
jou een goed boek is, een
boek is met een
onderwerp en een verhaal
die je aanspreken.
Hoe verloopt het schrijfproces bij jou?
Volg je een vaste routine?
Heb je nog
een boodschap
voor de lezers?
Een universele raad voor
alle lezers?
Jazeker: Lees mijn boek,
geniet ervan, voel je even
weer zeventien en vooral:
geniet van het leven!
Schrijven gebeurt bij mij
daarom in vlagen: twee
gedichten op een vrije
namiddag, de neerslag van
een gevolgde cursus op
zondagvoormiddag, …
Langere teksten zijn
voorbehouden voor de
vakantieperioden.
Bij de keuze van het boek
spelen ook titel en cover
een niet te onderschatten
rol, maar achteraf geldt
toch vooral dat een goed
boek een boek is dat je
pakt: eens je begint te
lezen, mag het je niet
meer loslaten.
Heb je raadgevingen
voor andere schrijvers?
Ik lees soms dat schrijven 10% inspiratie en 90%
transpiratie is. Voor een hobbyschrijver zou dat toch een
zeer spijtig gegeven zijn.
Aan al mijn collega’s hobbyschrijvers heb ik maar één
raadgeving: geniet van wat je doet!