Editie Nr 1 - Bravo Zulu

“Big Mac Special” en meer fast-food ..........
Het was een rustige avond voor de boomlange Chef Wapentechnische dienst, Kees van B
uit Katwijk. Kees was een gemoedelijke techneut van bijna twee meter die voorzien was
van een lintworm zo dik als een atlas gevlochten sleeptros met onbevredigbare eetlust en
stond altijd vooraan wanneer er iets te eten viel. En dat was bekend bij de rest van de
bemanning van de Middelburg...
Het was de Commandant de dag
ervoor gelukt om zonder blikschade
een plekkie te vinden in de haven van
Leith, een voorstad van Edinburg in
Schotland. Iedereen was onder de
indruk van de wijze waarop hij het
polyester schip door de sluis had
gewurmd, terwijl er een flinke puist
zijwind woei. Menig Commandant had
z’n keutel ingetrokken, maar Oom Ad
kon z’n naam in het water schrijven
met die boegschroef en actieve roeren.
Ik was tevens onder de indruk van z’n gevoel van humor tijdens de meerrol waarbij een
(hoe kan het ook anders..) ODOPS-achtige ongenadelijk werd afgestraft op het maken
van een losse opmerking.
De brug stond zoals gewoonlijk vol met oploopvolk tijdens de schutting en ook locale
bevolking keek aandachtig naar de activiteiten in de sluis. Tussen het publiek stond een
typische schotse “schone”... Ik schatte haar zo’n 45 jaar oud, honderd kilo, lijkbleke huid
met bloemetjesjurk en zo lelijk als een rangeerlocomotief. Ze werd ontdekt door de
onfortuinlijke ODOPS die gewapend met z’n standaard verrekijker de kade al had
afgeschuimd naar vrouwelijk schoon.
“Goeiemorregeh, wat een lelijkerd” bulderde hij over de brug en iedereen over
stuurboord richtte de blik in dezelfde richting. Het wat schuchtere lachen hier en daar
werd echter plotsklaps onderbroken door de Commandant..:” Dank je...dat is mijn
echtgenote, uitkijk!”. In de seconden die volgden kon je een speld horen vallen en het
gezicht van die ouwe stond op onweer... Hij was nog niet zolang geleden aan boord
geplaatst en niemand wist dan ook hoe z’n vrouw eruit zag en dat ze even overgevlogen
was voor het weekend. De ODOPS zakte bijna door z’n geraamte en prevelde zoiets als
“Excuses Commandant” z’n gezicht nam dezelfde kleur aan als de huid van de vrouw die
hij zojuist beschreef.......“oh shit” dacht ik zelf, die ouwe is de rest van z’n plaatsing
chagrijnig en op de brug wist menigeen niet waar te kijken....
“Da’s effe schrikken heh!”, hervatte de ouwe en toen hij in een luid bulderende
schaterlach overging, hadden we pas door dat hij ons te grazen had. De ODOPS
glimlachte ongemakkelijk en had waarschijnlijk z’n ondergoed bevuild en z’n les
geleerd....