Editie nr 2 - Bravo Zulu

Distributielijst
1 NL DET HQ NATO
AMFGEVSTBAT
ANTAC
BS/DS
BUTI BOPZ
CAMS/Force Vision
CDT 1e MarnsBat
CDT 2e MarnsBat
CDT GevechtsBat
CDT GOEM
CMMHLDR
CIS&IV
CTG 428.00 (N3.4.2)
CZMCARIB
CZSK
CZSK IV services
CZSK Bur. Case coördinatie
DEFDA
DMO
DTO Soesterberg
EURFOR Bosnië
Hr.Ms. Alkmaar
Hr.Ms. Amsterdam
Hr.Ms. Bruinvis
Hr.Ms. De Ruyter
Hr.Ms. De Zeven Provinciën
Hr.Ms. Dolfijn
Hr.Ms. Evertsen
Hr.Ms. Haarlem
Hr.Ms. Hellevoetsluis
Hr.Ms. Holland
Hr.Ms. Luymes
Hr.Ms. Maassluis
Hr.Ms. Makkum
Hr.Ms. Mercuur
Hr.Ms. Middelburg
Hr.Ms. Pelikaan
Hr.Ms. Rotterdam
Hr.Ms. Johan de Witt
Hr.Ms. Schiedam
Hr.Ms. Snellius
Hr.Ms. Tromp
Hr.Ms. Urk
Hr.Ms. Van Amstel
Hr.Ms. Van Speijk
Hr.Ms. Vlaardingen
Hr.Ms. Walrus
Hr.Ms. Willemstad
Hr.Ms. Zeeland
Hr.Ms. Zeeleeuw
Hr.Ms. Zierikzee
Hr.Ms. Zuiderkruis
Instituut Maritieme Historie
JFC HQ Brunssum
Joint CIS groep Soesterberg
Joint Command Lissabon
Joost Dourlein Kazerne
Koninklijk Instituut Marine
KWNA & A
Marine Den Haag
Marine Kazerne Amsterdam
Marine Kazerne Vlissingen
Marine Kazernes NA&A
Marine Postkamer
Marinemuseum
MHKC/ N6
MHKC/ KWC
Mijnendienst
MINDEF DOPS
MIVD
MOST
Marsitcen / OPS
MVK De Kooy
NBV
NDA NL
NLBE OPSCHOOL
NLMARFOR
NSO/MIVD Eibergen
Onderzeedienst
PGDIV/BDC
PVKM
School Verbindingsdienst KL
SHAPE
SMD
SMVBO
TES
VBHKAZ
Veldpostkantoor
VGHkaz
Indien u geschrapt of opgenomen wenst te
worden in de distributielijst, verzoeke
contact op te nemen met de redactie
C O L O F O N
VLAG & VONK is een uitgave van de:
OPLEIDINGSAFDELING CIS op de NL/BE OPSCHOOL KM.
Redactie: Erwin Berendrecht
Miente Viersen
Bas Pieper
Ramon Toral
Thijs van den Bosch
Over de inhoud:
Naast een aantal vaste rubrieken bestaat het blad uit verschillende
artikelen, waarbij ingezonden kopij van harte welkom is. De redactie
houdt zich echter het recht voor ingezonden stukken niet te plaatsen,
indien de inhoud niet overeenkomt met de doelstellingen van het blad
zoals die statutair zijn vastgelegd.
Oplage: 135 exemplaren
Vlag en Vonk op internet: WWW.BRAVOZULU.NL
Voor ingezonden stukken:
Post: NL/BE OPERATIONELE SCHOOL
ONDERWIJSAFDELING CIS
REDACTIE VLAG & VONK
MPC 10A
POSTBUS 10.000
1780 CA DEN HELDER
E-mailadres Internet: vlagenvonk@bravozulu.nl
E-mailadres Intranet:
Viersen, M, SMJRODVB,
CZSK/PCZSK/PERS/OKM/SCHOLEN/NLBEOPS/OACIS/OEVERB
(in het onderwerp vermelden: voor redactie VLAG & VONK)
Met dank aan:
alle vaste correspondenten, alle inzenders van ingezonden stukken
en iedereen die een positieve bijdrage levert aan de uitgave van dit
blad
Vormgeving blad: Miente Viersen
Vormgeving omslag: Adri van Walsem
Vormgeving op internet: Erwin Berendrecht

Voorwoord van de redactie
Mijn naam is Erwin Berendrecht en sinds 30 januari de aflosser van Martin van
Tongeren.
Martin van Tongeren geniet inmiddels alweer zo’n 3 maanden van zijn welverdiende
FLO.
Martin, het ga je goed!
Laat ik me in het kort maar even voorstellen aan diegene die mij nog
niet kennen of willen kennen, kan altijd natuurlijk.
In 1979 ben ik in dienst gekomen als seiner telexist en heb mijn EVO
opleiding genoten op de toenmalige VBS in Amsterdam.
Na vele omzwervingen binnen de Marine, waaronder plaatsingen op
MLM-, 3 X S-, LCF- fregatten, 2 X Marinehoofdkwartier, Noordwijk
radio, 2 X NLBEOPS en NLSEATRAIN heb ik me voorgenomen om de
laatste paar jaar van mijn carrière te slijten als chef onderwijsafdeling
CIS op de NLBEOPS. Ik woon samen met een hele lieve vrouwelijke
SMJRLDA en mijn hobby’s en liefhebberijen zijn motorrijden
(Harley Davidson, “what else”), reizen, muziek en uitgaan. Tot zover.
We zijn inmiddels ruimschoots in het voorjaar beland, niet te merken trouwens, en heb
ik me voorgenomen om Miente Viersen maar eens te ontlasten van zijn taak als
voorwoord schrijf Harrie. Nadat hij het een en ander twee keer op papier had gezet,
kon ik het Miente niet meer aandoen om hem voor de derde maal het voorwoord te
laten schrijven.
Doordat de werkzaamheden van Martin voor de vlag en vonk zijn stopgezet, voelde ik
me toch wel min of meer verplicht om een gedeelte van zijn taken over te nemen.
Inhoudelijk zullen we weinig tot geen wijzigingen aanbrengen en gaan we op de oude
voet verder.
De naam Vlag en Vonk zou in de nabije toekomst weleens kunnen veranderen,
mochten we overgaan tot afschaffing van optische seinmiddelen, maar daarover later.
De inbreng van Wimpelvisch is door zijn FLO komen te vervallen en we zijn naarstig op
zoek naar een opvolger. Indien u zich geroepen voelt, verzoeke dan contact op te
nemen met mij of Miente Viersen.
Tevens verzoek ik u allen om jullie belevenissen op wat voor plaatsing dan ook met
ons te delen.
Input kunnen we te allen tijde wel gebruiken.
Wat kunt u zoal lezen in deze tweede editie van dit jaar:
Henk Visser neemt ons mee naar 15 januari 1962, naar het zeegevecht bij Vlakke
Hoek, Ramon Toral heeft een gesprek gehad met Jeroen van der Linde en heeft op
internet iets gevonden over morse. Umberto was weer druk in de West en de VBD in
de staf van SNMG 1 laat van zich horen door iets te vertellen over hun
werkzaamheden. Onno Verver maakt weer van alles mee tijdens zijn wereldreis. Hij is
inmiddels weer “thuis” maar met zijn belevenissen kunnen we nog wel even vooruit.
De “comodianten” hebben een uitnodiging gekregen om bij de bruiloft van Thijs van
den Bosch en Janita Meijer te zijn. Ook is er weer een foto-impressie van de
nieuwbouw van de Operationele school.
U ziet het, ook deze keer hebben we weer een redelijk gevulde editie van Vlag & Vonk.
Namens de redactie wensen wij u veel leesplezier,
AOOODVB Erwin Berendrecht en SMJRODVB Miente Viersen

Distributielijst en colofon
Voorwoord
Inhoudsopgave
Int QSO (vraag en aanbod)
Op de lamp met Jeroen van der Linden
Vlag & Vonk
42 e jaargang – nr. 2 – mei 2012
INHOUDSOPGAVE
Uyt den ouden doosch – Satellieten verlagen zendkosten
Puzzelpagina
Ingezonden stukken
� Nostalgische bijdrage van Henk Visser – 50 jaar geleden.
� Scheepsvlaggen deel 18 (Henk Visser)
� Navpubs (Henk Visser)
� Tropic topics FM the West (Umberto)
� Habla habla pontjesbrug met …. Cees Bodegraven
� Google surfing (Ramon Toral)
� VBD in de staf van SNMG 1
� Onno’s wereldreis deel 10 (Onno Verver)
Nieuwbouw NLBEOPS
COmo COlumn (wetenswaardigheden COMmunicatie Onderwijs OPSCHOOL)
Afdeling COMOdianten – foto’s bruiloft Thijs van den Bosch
Kokkerellen met Okkie (Ron Timmermans)
GIZMO’S CORNER

In deze rubriek kunt u gratis een advertentie plaatsen. Zoekt u iets, wilt
u een reünie organiseren, heeft u iets aan te bieden … Plaats een gratis
advertentie. U kunt de advertentie per post of digitaal aan de redactie
aanbieden. Heeft andere wensen voor een advertentie … neem dan even
contact op met de redactie. Nogmaals…. Het is GRATIS
De sluitingsdatum voor het inleveren van kopij voor de volgende Vlag en Vonk is gesteld op:
15 JULI 2012
U wordt verzocht de kopij op tijd in te leveren…!!!
ADVERTENTIE
- Formaat 140 x 210
- 256 pagina’s
- Prijs: € 17,90
ZDS
Corrected copy, destroy all others
DE RUYTER URK PANTER HAARLEM WILLEMSTAD ALKMAAR
VANNES ROTTERDAM AMSTERDAM BLOYSVANTRESLONG MAKKUM ZUIDERKRUIS ISAACSWEERS POOLSTER
Mijn DRVAR
- Dagboek van een vergeten missie -
ISBN: 978-89-0597 426-11
Martin de Boer schrijft over zijn
dagelijkse belevenissen tijdens zijn
uitzending (EUFOR 11) naar Bosnië.
Hij woont en werkt zes maanden in een
gebied vol mijnenvelden dat getekend is
door een keiharde burgeroorlog.
Door Martin de Boer
Te bestellen via:
WWW.BOEK-PLUS.NL/M-DE-BOER
Hier had uw advertentie
kunnen staan!!!!!
Indien u een advertentie of
oproep wil plaatsen, mail dan
naar:
vlagenvonk@bravozulu.nl
FLO-RECEPTIES voor de Verbindingsdienst
worden gehouden in de maanden mei en november.
Voor de exacte datum zie www.bravozulu.nl
Vlag en Vonk digitaal lezen ??? Bezoek de internetsite: www.bravozulu.nl

Het is donderdagochtend 15 maart, plaats van interview is Den Helder op de Hr.Ms. van Amstel.
A;jflk;akjf;ljaf;ka’;
Bij de valreep is het een drukte van jewelste, de Hr.Ms Van Amstel gaat op missie en men is zich
druk aan het voorbereiden.
Jeroen stel jezelf eens voor aan de lezers.
Ik heb 2 dochters van 12 en 14 en ik heb een vriendin.
Hoe was en is je dienstverloop?
Ooit ben ik in 1986 opgekomen voor mijn dienstplicht als Pleun en na de dienstplicht meteen bij
de Koninklijke Marine gekomen, in 1988. Vervolgens werd ik vanuit de EVO op de Hr.Ms.Kortenaer
geplaatst bij de Kpl Gerard vd Grift en Kpl PeterManshanden. Deze was echter op dat moment met
de Australië-reis bezig en aan invliegen werd niet gedaan en ik werd dus op de seinpost
geparkeerd. Ik heb toen wel alle PCT’s (25 stuks) van mijn takenboek alvast kunnen doen onder
leiding van Bello v.d. Linde in het opwerkcentrum. Wat uiteindelijk wel vraagtekens gaf a/b van de
Hr.Ms.Kortenaer, want zou ik de 25 PCT’s niet zelf hebben afgetekend? Daarna de Hr.Ms. Isaac
Sweers (stoomboot), wat toch nog wel leuk was om even mee te maken en vervolgens de Hr.Ms.
Philips van Almonde met Ad Nees en Dick Dijkhuizen met o.a. de 1ste Golf oorlog. Vervolgens na
een jaartje op Mvk De Kooij gezeten te hebben ben ik de VVO in gegaan, met o.a. Remco Bunder,
Rob Volmer, Guus Jansen, Andre v Rijn, Ernst Brand, Maarten Nijs, Ruud Hogerhuis en ik vergeet
er vast een paar (slecht in namen).
Als Kpl in 1994 wederom naar de Hr.Ms.Kortenaer gegaan, met als CVBD v.d Veeken. Uiteindelijk
met de gehele bemanning de Hr.Ms.Abraham Crijnssen ”over genomen’’ i.v.m. één of andere
verkoop truc. Na deze plaatsing lonkte voor mij BDB Nieuwe Haven. Het was even wennen voor de
OZBT jongens want kon iemand van “boven water” wel een OZBT omroepje bijhouden…wat
natuurlijk heel moeilijk was!
Na het BDB was vervolgens de Hr.Ms.Van Nes ,met Jacco Kan, Spin en Marcel v Dongen, met als
hoogtepunt de Oost reis. Vervolgens met een groot gedeelte van de bemanning overgestapt op de
Hr.Ms.Abraham van der Hulst (West-reis/STANAF). In 2002 ergens, voor ruim 3 jaar op het VBC
Den Helder gezeten en toen in 2005 naar mijn mooiste plaatsing 4 jaar VBC Aruba, met Jos
Brandjes, Herman Vos, Simone Scheffer etc). Daarna ben ik SGT geworden in eind 2008, na max.
15 jaar gelopen te hebben maar wel nog even de premie meegepakt. Is het toch nog ergens goed
voor geweest! Na Aruba, zomer 2009, 2 jaar op CCO gewerkt wat qua werk ook heel leuk was.
(met Maurice Constance). In 2010, 5 maanden ingevallen op de Hr.Ms. Van Amstel. En nu, na de
COMMSCON, het afgelopen jaar a/b geplaatst op de Hr.Ms.Van Amstel. We zijn we inmiddels met
Atalanta bezig.
Wat is je leukste plaatsing?
VBC Aruba!
Hoe was het op VBC Aruba?
Op het VBC Aruba heb ik toen samen met Herman Vos zoveel mogelijk getracht het te laten
integreren met de MARNS. En ik denk, dat we het toen goed voor elkaar hadden. Beetje jammer
dat dit inmiddels geloof ik al weer te niet is gedaan…Het leven is er verder fantastisch.

Heb je nog hobby’s?
Er op uit gaan met mijn kinderen en mijn vriendin, vakanties & sporten. Ik heb mijn hele leven
altijd veel gesport en dan was dat meestal in dienst van de Rugby sport. Laatste jaren is het meer
lopen en fietsen.
Hoe ben je eigenlijk bij rugby gekomen?
Als 12 jarige jongentje ben ik mee gegaan met een vriendje. Jong Oranje gezeten, NL-kampioen
7S geweest en enige jaren met NL-Militair gespeeld. Het heeft me over de hele wereld gebracht
en een hoop vrienden opgeleverd.
Wat vind je van de bezuinigingen en de reorganisatie?
Ik denk dat we er niet aan kunnen ontkomen en dat, als wij onszelf een spiegel voorhouden, we
ook wel weten dat het kan. Verder is het jammer dat bijvoorbeeld; NL niet door heeft dat wij ook
gewoon een tool zijn om de economische belangen van NL te behartigen. Het is alleen zuur dat er
bij de heilige huisjes zoals zorg/onderwijs/justitie niet bezuinigd wordt terwijl daar veel meer
winst valt te behalen.
Wat zou jezelf hieraan willen veranderen als je dit kon?
Duidelijker laten maken dat we niet in Afghanistan etc. zitten om die ‘’zielige mensen’’ te helpen,
maar dat we daar zitten omdat er veel grondstoffen te halen zijn.
Wat heb je voor de KM gedaan?
Bedoel je voor of voor? School (havo) en dienstplicht als Pleun.
Waar heb je het meeste hekel aan?
Chagrijnige en negatieve mensen.
Als we de tijd vooruit snellen, hoe zie jij je eigen toekomst perspectief over 5 jaar?
Staatsloterij met jackpot gewonnen en lekker leuke dingen doen.
Wat of waar eet je het liefst en het liefst niet?
Ik eet het liefst ergens lokaal…geen witlof en andijvie.
Wat is je favoriete film, muziek, boek en tv-programma?
Heb ik niet.
Waar ga je het liefst naar toe op vakantie?
Steeds ergens anders.
Heb je nog een wens om naar toe te gaan, zeg maar een droomvakantie?
Genoeg…..….
Je volgende reis is naar Somalië, hoe kijk je daar tegen aan?
Erg druk gehad in de voorbereiding en nu gaan we rustig kijken waar we tegen aan lopen.
Wil je verder nog iets kwijt aan de lezers?
Werk om te leven, leef niet om te werken.
En probeer je leven 100 procent te leven.
Jeroen, namens de redactie van Vlag & Vonk bedank ik je hartelijk voor dit gesprek.

Uyt den ouden doosch
Door gebruik te maken van satellieten in
plaats van grondzenders, kunnen de
zendkosten van omroeporganisaties
drastisch verlaagd worden.
Kabelontvangers kunnen, waarschijnlijk
vanaf 1983, voor relatief zeer weinig geld
de uitzendingen van 24 televisie-stations
op hun beeldscherm toveren. Degenen met
een eigen ontvangst moeten er een
eenmalige investering voor over hebben
om hetzelfde programmapakket te kunnen
ontvangen.
De satelliet die West-Europa gaat
bedienden komt in een baan om de aarde
op 39.500 kilometer hoogte parallel aan de
evenaar en op negentien graden west
Nederland, België, West-Duitsland,
Zwitserland, Luxemburg, Frankrijk,
Denemarken en Oostenrijk mogen via deze
satelliet elke vijf televisie-programma’s
uitzenden. Daar het niet mogelijk is de
signalen binnen de landsgrenzen te
houden, zullen de deelnemende landen
naar elkaars programma’s kunnen kijken.
Geen probleem voor Europa, waar in vele
gevallen de kabeltelevisie er al voor
gezorgd heeft dat er over de grenzen kan
worden gekeken. Oost-Europa zal zich
echter sterk verdedigend opstellen. De
Sovjet- Unie heeft tijdens een
Wereldomroepconferentie die januari van
dit jaar in Geneve werd gehouden,
gedreigd elke satelliet die programma’s uit
het westen naar het Oostblok straalt neer te
halen. In West- Europa zouden wel
problemen kunnen ontstaan over de
auteursrechten voor speelfilms die in het
ene land niet en het andere land wel
uitgezonden mogen worden.
Reikwijdte
Het voordeel van de satellieten is de grote
reikwijdte. Een normale televisiezender
heeft maar een bereik van vijftig tot
honderd kilometer, tenminste als alle
condities gunstig zijn en er bijvoorbeeld
geen hoge gebouwen of bergen in de buurt
zijn. Daarom moet er gewerkt worden met
vele steunzenders, die aan onderhoud

jaarlijks miljoenen guldens kosten.
Bijvoorbeeld in West- Duitsland kost
alleen het uitzenden van het eerste
programma jaarlijks tussen de 150 en 200
miljoen gulden.
Een satelliet met een levensduur van
gemiddeld tien jaar, kost jaarlijks aan
zendkosten tussen de 15 en 20 miljoen,
inklusief grondkosten, onderhoud en
lancering. Steunzenders zijn bij toepassing
van satellieten niet nodig. Bij
samenwerking van verschillende landen
vallen deze kosten nog lager uit.
Partikulieren die zijn aangesloten op een
kabeltelevisiesysteem zouden voor rond
vijftig gulden (zijnde een hoofdelijke
omslag voor een speciaal te plaatsen
centrale paraboolantenne) de satellietontvangst
in huis kunnen halen. Anderen
kunnen zelfs een paraboolantenne op het
dak plaatsen. Deze antennes kosten tussen
de vijf en zeshonderd gulden (Japanse
makelij) dan wel rond duizend gulden voor
een europees fabrikaat.
Nederland Bang
Bij de Nederlandse regering bestaat
vooralsnog angst om mee te doen aan het
satellietprojekt, omdat daarmee ons
omroepbestel misschien te dode is
opgeschreven. Immers de concurrentie
wordt zo groot dat vaker overgeschakeld
zal worden naar een buitenlandse zender.
Met name is men bang voor de
commerciële zender die vanuit Luxemburg
opereert. De ontvangst van ook dat station
zal echter niet tegenhouden kunnen
worden, Wanneer ons land niet meedoet
aan het satellietprojekt en de landen
rondom ons dat wel doen, zal in feite een
nog grotere concurrentie voor onze
omroepen ontstaan. Paraboolantennes
kunnen hier namelijk wel gekocht worden,
zodat Nederlanders toch naar de
satellietnetten uit het buitenland kunnen
kijken. De Nederlandse televisie komt dan
een ongunstige positie, omdat daarvoor
dan een normale antenne nodig blijft. De
PTT heeft tot dusverre nog weinig
onderzoek verricht naar satelliettelevisie,
maar zeker is dat wij vanaf 1983 met het
bestaan ervan geconfronteerd worden.
Met een paraboolantenne, zoals die straks
verkocht zullen worden zullen gaan
worden, zal men niet de weersatelliet
Geosat n de telefoon en mundovisie-
satellieten kunnen ontvangen. Die werken
met een zo laag vermogen dat ontvangst
pas mogelijk is met een paraboolantenne
van enorme afmetingen.

VIJFTIG JAAR GELEDEN:
Een nostalgische bijdrage van Henk Visser
//HET ZEEGEVECHT BIJ VLAKKE HOEK//
Op de achtermiddag van 15 januari 1962 vertrokken
drie Indonesische MTB’s vanuit Dobo op de Aru
eilanden voor een infiltratie-missie. De
motortorpedoboten vervoerden ieder ongeveer 50 man
om die op de zuidkust nabij Kaimana aan land te zetten.
Angkatan Laut Republik Indonesia Koninklijke Marine
(ALRI) (KM)
KRI Harimau (604) (Tijger) Neptunes BIAK 4 & BIAK 5 (*)
KRI Matjan Kumbang 605) (Hommel) Hr.Ms. Evertsen (F 803)
KRI Matjan Tutul (606) (Panter) Hr.Ms. Kortenaer (F 812)
Hr.Ms. Utrecht (D 817)
KRI = Kapal Republik Indonesia
Vroeg in de avond nadat ze uit de beschutting van de kust waren gekomen verschenen ze
omstreeks 1900 (INDIA-KILO tijd) op het scherm van de APS-20 radar van de Neptune BIAK 4.
Zij werden onderschept door Hr.Ms. Evertsen die om 2207 vuur opende met de 12cm
batterij.
De Matjan Tutul werd in brand geschoten (afstand 10.000 yards) en later tot zinken
gebracht. Aan boord bevond zich de Commandeur Jos Sudarso, de plv Chef Staf Operaties
van de ALRI, die evenals de bootscommandant sneuvelde.
Om 2210 opende ook Hr.Ms. Kortenaer het vuur; de Utrecht bevond zich te ver oostelijk
“om de lopen te laten spreken”, de ingescheepte CTU coördineerde wel het een en ander.
De twee MTB’s, waarvan minstens één
beschadigd, vluchtten in het duister op
een zuidelijke koers. Er sneuvelden 39
Indonesiërs en tientallen werden
krijgsgevangen gemaakt.
(*) Omdat de Lockheed P2V-7B Neptune een
batterij van vier mitrailleurs van 20mm
(Hispano) in de neus had werd de kist
schertsend NEP-fighter genoemd.

Een nostalgische bijdrage van Henk Visser
Opmerkingen:
1. De Indonesiërs hielden de INDIA tijdzone aan (+9 t.o.v. ZULU); Nederlands Nieuw-
Guinea de INDIA-KILO tijd (+9½). = INDO.
“De Nederlanders vielen ons aan om 2115 ”NED.
“Om 2145 ging de bekende vlieger Moekardanoe met de BIAK 4 in de aanval”.=
2. Hr. Ms. Evertsen heeft uitstekend geschoten.
3. De steun van de Neptunes was goud waard, alleen was het heel frustrerend dat er
zoveel parachute-lichtfakkels weigerden en de boordbewapening van vier
mitrailleurs haperde.
Conclusie:
Onze marine en koopvaardij hadden zware verliezen geleden in WOII. Maar,
(’t mag wel eens gezegd) dit zeegevecht met de Indonesiërs kan als een
klinkende overwinning worden bijgeschreven in de lange geschiedenis van
onze Zeemacht.
Schilderij van Hr. Ms. Evertsen, door Joop Henneveld

Hr. Ms. Alkmaar.
Op 18 maart 2010 lag Hr. Ms. Urk aan steiger 14 met de Alkmaar langszij. “Ik zal ook even de
scheepsvlag van de Alkmaar hijsen nu het nog kan” sprak KplODVB Lukas de Jonge die
daarvoor samen met Matr.1 ODVB Christian Dees de Urker vlag (met schelvis) had
voorgehesen (Scheepsvlaggen 10). Toch mooi hoe korporaal Lukas die scheepsvlag rap uit
een kast goochelde want de M 850 was al op 12 mei 2000 voor de laatste maal uit dienst
gesteld!
De gemeentevlag van de stad Alkmaar is door het
College van B & W
op 27 augustus
1920 vastgesteld.
De Alkmaar was de
eerste van de ooit
vijftien
mijnenjagers
tellende klasse. Op de omslag van Alle Hens (maart 1983)
staat een fraaie foto genomen tijdens de proefvaart. Hier
wordt een variatie op het voorgeschreven visual callsign
(lettervlag/cijferwimpels) gevoerd. Misschien moesten
de wimpels nog geleverd worden (tegoedbon?).
Het goede schip kreeg bij de K.M. een ietwat schemerig
einde. Een tijd lang bleef de aanduiding ex-Alkmaar
omdat de Letjes geen aankoopcentjes hadden en dus ook
geen naam voor onze vijfde mijnenjager die naar het
Baltisch gebied werd gedeporteerd. Uiteindelijk is ze
maar weggegeven.…
Op de foto van Bob Roetering
(29/07/2011) de nieuwe naam
RŪSIŅŠ

N A V P U B S
Korte blik op recent verschenen publicaties over de K.M.
MARITIEM ANTI-PIRATERIJ OPTREDEN BIJ SOMALIE
Deeltje zeven van de MWC Working Papers Maritiem Optreden bevat bijzonder interessante
achtergrond-info over zeerovers en bestrijding daarvan.
Zeerovers zijn criminelen
en geen arme vissers die
door Westerse en
Japanse vissers van hun
broodwinning zijn
beroofd zoals wel is
beweerd. Eindelijk wordt
het beleid bijgesteld en
overwegen de
beleidsmakers nu de
roofnesten aan wal aan
te pakken. I.v.m. de
tentoonstelling in het
MARMUS “Jacht op
Piraten” wordt dit boekje
daar in de toko verkocht.
60 JAAR HELICOPTERS BIJ DE KONINKLIJKE MARINE
Redactie: LTZ1 M. Corveleijn
Abonneren is mogelijk. In toko MARMUS Prijs: € 1,50
E-mail: mdtc@mindef.nl Tel: 0223-652563
De schrijver Willem Geneste (1936) heeft niets van zijn vlotte stijl
verloren.
Evenals “Verguisd en
Geprezen” (1990 - over de
Karel Doorman - R 81 -) en “75
Jaar Vliegende Marine” (1992)
is dit boek zeer leesbaar. Vele
foto’s, anekdotes en info over alle KM-choppers of
ze nou met “Pony”, “Pedro´of “Dipper” werden
aangesproken (opgeroepen). Leuk werkje voor uw
(maritieme) boekenplank.
Auteur: Willem J.J. Geneste (LTZ1 bd)
ISBN: - Uitgave van Stichting Vrienden van de
Traditiekamer Marineluchtvaartdienst 2011
Verkrijgbaar bij de Traditiekamer MLD, De Kooy
Prijs: € 18,20

Olà Olà,
Van onze vaste reporter in de West: Umberto
De donkere wolken boven de Verbindingsdienst waar ik het vorige keer over had worden steeds
concreter. De Stuurgroep gaat gestaag door met het slopen van de Verbindingsdienst. De contouren
beginnen zichtbaar te worden. Laten we ons maar troosten met de gedachte dat we (nog) niet in de
knelpuntencategorie zitten, anders mag je na een diensttijd van minimaal 24 jaar voor een appel en
een ei de dienst uit. In de beleving van de makers van het SBK 2012 een gouden handdruk. To be
continued……
Gelukkig schijnt hier de zon en daar genieten we nog steeds optimaal van. En zo werd het ook weer
carnaval. Hele drommen Hollanders komen dan weer hier naar toe om te “carnavallen”, het woord
alleen al, bbbrrrrr. En ook met carnaval kom je de verbindelaren uiteraard weer tegen. Maarja daar
kun je ook moeilijk langs heen kijken als je over de 2 meter bent. Dat het hier op het eiland ook de
omgekeerde wereld is blijkt wel weer als er in de gran marcha (grote optocht) een groep voorbij
komt met pinguins op de noordpool. Uiteraard zijn ook de Limburgse kabrieten weer van de partij.
Opgericht in 1956 is het de oudste carnavalsvereniging op dushi Kòrsou.
Pinguins op de noordpool.........
De Limburgse Kabrieten, uiteraard wagen 11
Sytze heeft alles onder controle

Voor wie het ook een bijzondere carnaval was, was de Hr.Ms. Amsterdam. Zij vertrokken namelijk
met carnaval uit Den Helder voor een babyterm van 4 maanden, dat is tegenwoordig normaal, als
eerste SSCG richting Curaçao. SSCG (StationsSchip Caribisch Gebied) is de nieuwe Nederlandse
naam sinds de staatkundige herinrichting van het Koninkrijk de Nederlanden sinds 10-10-10. In het
Engels is het gelukkig nog steeds WIGS. De ADAM liep maandag 5 maart Willemstad binnen met
de bekende ceremoniële binnenkomst. Op dinsdag de 6 de was er voor de VBD ADAM een
introductierondleiding in het VBC Curaçao. Op deze manier krijgen de jongelui van de ADAM een
idee van de werkzaamheden in het VBC als zij berichten versturen. Nadat de jongelui van de
ADAM een stuk wijzer waren geworden ging het gezelschap m.u.v. chef Walter en zijn rechterhand
Harrie naar het strand. Voor de onderofficieren van de ADAM, en dus ook Walter en Harrie, was er
in het Gouden Bal van MBParera een welkomstreceptie aangeboden door de onder
officiersgemeenschap van Curaçao. Voor Walter, Harrie en chef VBC Bert was dit een mooie
gelegenheid om onder het genot van een Polar een verkapte Comms Meeting te houden. Hier werd
o.a. het idee geboren om tijdens de binnenligperiode in april een gezamenlijke BBQ te organiseren.
Walter (links), op de achtergrond een “Dolle” ODOPS, Bert (rechts).
(Omdat de fotograaf ietwat verlaat was ontbreekt Harrie, die het strijdtoneel reeds verlaten had).
Het vorige snèksamenzijn met de WD was zo goed bevallen dat dit voor herhaling vatbaar was. Dus
maar weer een datum geprikt. Voor de afwisseling werd er voor een andere snèk gekozen, echter
om onduidelijke redenen (nou ja, ook weer niet helemaal natuurlijk) was deze door de politie een
paar dagen vantevoren gesloten. Dus maar weer uitgeweken naar het bekende adres van de vorige
keer, daar wisten we immers zeker dat ze voldoende koude Polar in huis hebben. En ja, ook deze
keer was het weer beregezellig, zodat er alweer geruchten rondgaan om er een vervolg aan te geven.
Deze keer werden de gelederen aangevuld met 2 andere VBD’ers die nog op het eiland wonen en
werken. Arjan Jaarsma, chef verbindingsdienst op Hr.Ms. Pelikaan en Marjolein Jagersma, chef
bureau OS&O op de MBParera. Hoewel hun achternamen heel veel op elkaar lijken zijn ze
gelukkig toch makkelijk uit elkaar te houden.

Heel belangrijk, nieuwe voorraad. AANVALLUUUHHHH!!!!!!!
Hoeveel flesjes tel je....?
De dames ODVB Simone & Marjolein Junior ODVB Arjan & Senior ODVB Rick
Hoewel nog vroeg in het jaar is ook de periode van afscheid nemen weer aangebroken. De één doet
het in stilte, de ander vindt het een goede reden om een feestje te geven. Zo dacht de familie
Griffioen er gelukkig ook over. Gertjan werkt niet in het VBC maar een etage hoger in het centrum
van de macht, Bureau Operaties. Het bijzondere aan de verhuizing van Gertjan en zijn gezin is dat
zij niet naar Nederland terugkeren maar naar België gaan. Gertjan heeft daar namelijk een baan
gevonden op het Nato hoofdkwartier nabij Brussel. Veel plezier en geniet van het Belgische bier!!!

Proost, het gaat jullie goed in België
Dat CVBC Bert een afwisselende functie heeft bleek afgelopen periode maar weer. Op het ene
moment druk bezig met het schrijven van de Optask Comms t.b.v. de Operatie Carib Venture, op
het andere moment bezig als reisleider…. Via via Ad Kreukniet, Sjaak Koman was het verzoek bij
hem terecht gekomen voor een nostalgische rondleiding op het radio-ontvangststation Sint Joris
(RSJ). Ed Straaijer, oud-telegrafist, was rond 1966 geplaatst in de West op de Hr.Ms. van Amstel en
later op het (toen nog) zendstation Sint Joris. Hij was voornemens op vakantie naar Curaçao te
komen en zou graag na al die jaren weer eens op RSJ willen kijken. Daar valt altijd wel een gaatje
voor vrij te maken. Nadat het contact gelegd was werd in onderling overleg een datumtijdgroep
vastgesteld voor de rondleiding. Samen met echtgenote Hanneke heeft Ed een onvergetelijke
ochtend gehad. Zo zie je maar, klein gebaar, groot geluk.
RSJ in 1970
Ed & Hanneke voor RSJ

Zoals gezegd was het idee geboren om een gezamenlijke baaidag/BBQ te organiseren tussen VBC
Curaçao en de VBD ADAM. Dit vond plaats op de laatste zaterdag van de binnenligperiode te
Willemstad, zaterdag 21 april. De aanvang was gesteld op 10.30 uur waarbij Victor al vroeg
aanwezig was om een mooi stekkie op Daaibooibaai te reserveren. Het bleek dat dit tijdstip voor
sommigen toch nog erg vroeg was. Geeft niet, ook op het strand kun je je roes uitslapen. En anders
doet een reparatiebiertje wonderen. De opkomst was geweldig. Van beide zijden was iedereen die er
maar bij kon zijn van de partij.
Werkoverleg…….. nog meer werkoverleg…….. te vroeg voor werkoverleg…….
Chef kok Victor en Chef kok Randolph on der het goedkeurend oog van Gertjan
Pascal met toekomstig verbindelaartje Boris
Zoals U leest en ziet, we vermaken ons nog steeds opperbest.
Tot de volgende keer
Umberto

PUZZELPAGINA
De vervoerwoordzoeker
H E L I C O P T E R H P A B U M S
C R E M A B U M E V E A B U O E S
T U F E T M O T O R S A B S U T C
S I A M B U L A N C E R K K V R O
A M V D B S T A C H P D A I L O O
R T E E U R O R U B R E M IJ I G T
S E C H E I O O E T V N E F E K E
E S T I C R K M G I O W E T G F R
V C E T B A B B M U N A L M T I E
T H R O A V E O O E U G I A U E M
E I T B R X O M O O R E E R I T V
L P U I G T I A X T T N O O G S T
___________________________________________________________________________________________________________
Veerboot Vliegtuig Ambulance Duikboot Helicopter Tram
Metro Paard en wagen Taxi Bus Motor Brommer
Fiets Trein Kameel Ruimteschip Auto Scooter
1: Een schoolbus rijdt op de snelweg. In de schoolbus zitten zeven kinderen, maar geen begeleiders.
Elk kind heeft zeven rugzakken met daarin zeven poezen. Elke poes heeft zeven kittens
die ook in de rugzakken zitten. Alles en iedereen heeft de normale hoeveelheid poten en
benen gekregen.
Hoeveel poten en benen bevinden er zich in de bus?
WOORDZOEKER
2: Sommige maanden hebben 30 dagen, andere hebben er 31. Hoeveel maanden hebben er 28?
Antwoorden V&V 02-2012: 1: Er zit een Dooier in!,
2: Vragen aan de draaimolenmachinist of hij wil stoppen!!
zeilboot

In deze serie aandacht voor (ex)-verbindelaren die na hun actieve diensttijd in de West
wonen en/of werken. Wat doet men zoal, tegenwoordig?
Deze tweede aflevering Cees Bodegraven, Matr 1 ODVB b.d.
Ons gesprek vindt plaats op het terras van het Brioncafé aan het Brionplein te Otrobanda,
Willemstad, met op de achtergrond de Pontjesbrug. Cees Bodegraven is geboren op 15 sep 1961 te
Hoogeveen in Drente. Cees is sinds 1985 getrouwd met Els. Samen hebben ze 4 kinderen, 3 jongens
van 20, 19 en 18 jaar, en een dochter van 14 jaar.
Soms loop je per toeval iemand jaren later weer tegen het lijf. Het was op een afscheidsfeest
afgelopen zomer in het Gouden Bal op de MB Parera. Een bevriende magazijnbeheerder waar ik
samen in een grijs verleden mee op de Hr.Ms. van Kinsbergen had gevaren kwam naar me toe en
vroeg me of ik Cees Bodegraven nog kende. Uiteraard kende ik die maarja, waar die na zoveel jaren
gebleven was…. geen idee. Nou, zei hij al wijzend, zie je die man daar, dat is Cees. Verrek, na
zoveel jaar nog steeds hetzelfde uiterlijk dan in 1983 op de KINS. Weliswaar een jaartje ouder
uiteraard, maar voor de rest nog sprekend zoals ik hem kende toen onze wegen zich scheidden.
Cees Bodegraven met op de achtergrond de Pontjesbrug
Tijd dus om voor de Vlag & Vonk eens even bij te praten. Misschien dat oude contacten herleven.

U: “Cees, je bent alweer een hele tijd weg bij de KM. Wanneer heb je bij de baas gezeten en kun je
je plaatsingen nog herinneren?”
C: “Ja, maar de exacte data niet meer. Ik ben in september 1982 in dienst gekomen en heb in
september 1989 de dienst verlaten. Mijn varende plaatsingen waren van 1983 – 1986 op de Hr.Ms.
van Kinsbergen, o.a. samen met jou dus. En van 1987 – 1989 op de Hr.Ms. Harlingen. In de
tussenliggende periode 1986-1987 heb ik nog in het MHKNED gewerkt, die bunker tussen de
bloembollen richting Julianadorp”.
U: “Heb je nog (mooie) herinneringen aan de marine?”
C: “Ja ik heb een mooie tijd gehad. Heb de marine verlaten omdat ik meer tijd thuis wilde zijn”.
U: “Wat was je mooiste reis?”
C: “Dat was ongetwijfeld de Oostreis met het eskader in 1986 met de KINS. Els is toen over
geweest voor een vakantie. Ze is in Singapore geland, samen met meerdere vrouwen die naar hun
man of vriendje overvlogen. Wij waren 6 dagen in Singapore en vervolgens zijn we samen naar
Jakarta gevlogen waar we 6 dagen zijn geweest. Daarna nog 6 dagen Bali en samen teruggevlogen
naar Soerabaja waar het schip lag en Els vervolgens weer terug ging naar Nederland. We hebben
daar een heerlijke vakantie gehad.”
Paradeerrol op de Hr.Ms. van Kinsbergen
U: “Was je een brug of radio mannetje?”
C: “Radio. Ik vond er helemaal niets aan daar op die brug. Ik heb als takenboeker op de KINS op de
brug mijn takenboek afgemaakt en daar is het ook bij gebleven. Manouvreren was al helemaal geen
hobby van me. En dan lopen daar ook nog van die eigenwijze jonge officieren rond die denken alles
beter te weten…. (“Nu nog steeds Cees”, U). Op die momenten had ik er spijt van dat ik geen
marinier was geworden in plaats van verbindelaar. Later op de HARL had ik geluk. We waren
ingedeeld in StaNavForChan, het NATO eskader voor mijnenvegers, en gingen naar de
Middellandse Zee. Dat was toen voor mijnenvegers heel bijzonder. Ik ben in België opgestapt op de

HARL want er moest een extra verbindelaar komen i.v.m. de Stanav. Korporaal Peter Snijders en
Matr 1 ODVB Hans Lute zaten toen op de HARL. Mooie tijd met hun gehad, heel relaxed dankzij
hun twee. Na die Stanav ging Peet eraf en kwam Korporaal Herman Woestenenk aan boord. Ook
een heel relaxte guy. Leuke tijd ook mee gehad. Fijne collega”.
U: “Wat voor werk heb je gedaan na de KM?”
C: “Na de KM ben ik in de off shore gaan werken, op een gasplatform in de Noordzee. Eerst voor
de NAM en later voor ELF Petroland. Ik ben daar 11 jaar straler/schilder geweest. Het werk bestond
dus uit het blank stralen van het platform. Vervolgens weer opnieuw spuiten en verven. We deden
al het straalwerk en schilderwerk van een heel platform. Dat kan dus een onderkant zijn maar ook
een ruimte van binnen of een hijskraan of een zijkant van een platform”.
U: “En dat werk beviel je? Ik neem aan dat je dan ook veel van huis was?”
C: “Ja, ik had het daar prima naar mijn zin. Ik werkte een week op en een week af. Dit was op zich
ideaal want zo kon ik in de week dat ik thuis was helpen in huis en met het opvoeden van de
kinderen. Ik ben daar op een gegeven moment weggegaan omdat ik meer vastigheid wilde. In de
winterperiode als het slecht weer was kwam ik steeds in de WW en als het beter weer werd, werd ik
weer opgeroepen. Het thuis zijn was dan wel makkelijk met die opgroeiende jongens, maar de
inkomsten bleven ver achter”.
U: “Dus daarna maar weer iets anders gezocht?”
C: “Ja, na de off shore heb ik 8 jaar in de rubberfabriek in Hoogeveen gewerkt”.
U: “Hoe ben je op Curaçao terecht gekomen?”
C: “Het begon eigenlijk met een bezoek aan een zus van Els die op Bermuda woonde. Hier kwamen
Els en ik erachter dat wij ook altijd al weg wilden uit Nederland. We werden enthousiast om naar
het Caraïbisch gebied te verhuizen. Vervolgens hebben we overwogen om naar Aruba te verhuizen,
maar dat eiland is het toch net niet, vonden we. Daarna zijn we een keer op Curaçao op vakantie
geweest en dat was een hele positieve ervaring. Het bleek dat ze hier ook goede scholen hebben.
Vervolgens hebben we besloten om naar Curaçao te verhuizen en in januari 2009 zijn we
daadwerkelijk verhuisd”.
U: “En bevalt het leven op Curaçao?”
C: “Ja, we hebben het hier geweldig naar onze zin. Drie van de vier kinderen zijn mee verhuisd. Els
en de kids zijn gelukkig en willen niet meer terug. De kinderen hebben het eerste half jaar op het
Vespucci college gezeten, maar zijn daarna overgestapt naar een lokale school. De oudste zoon is in
Nederland achtergebleven en wil niet hier naar toe. Die woont op zichzelf en heeft een leuk baantje.
De anderen waren te jong om in Nederland te blijven en moesten gewoon mee. We zijn hier toen
perfect opgevangen door Hans Lute, mijn vroegere collega op de Hr.Ms. Harlingen, die hier toen
ook woonde. Hans is directeur van Digicel in de Caraïbische regio en is nu uitgewisseld met de
directeur van Suriname, waar hij nu dus tijdelijk woont”.
U: “Wat doe je hier voor werk?”
C: “Ik ben schilder en parttime huisvader”.
U: “Parttime huisvader?????”
C: “Els heeft het hartstikke druk met haar werk. Zij is makelaar en heeft inmiddels een eigen
bedrijf, Cura Real Estate ( www.curarealestate.com ). Zij is dus eigenlijk kostwinner. Maar als
schilder heb ik het ook wel druk, er is altijd wel ergens iets te schilderen”.
U: “Heb je ook nog tijd voor hobby’s?”
C: “Jazeker, met de motor over het eiland toeren. Ik rij een Harley en mag graag op het gemak op
zondagochtend richting Westpunt rijden. Maar dan wel eerst even door Punda, even extra gas geven
zodat de alarmen van de auto’s afgaan, hahaha…….”.
U: “Haha, tja een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken”.

De Harley waar Cees de alarmen mee af laat gaan....
C: “Ik droom ervan om nog eens met de motor een mooie tocht door de USA te gaan maken. Dat
lijkt me echt helemaal geweldig. In 2010 waren Els en ik 25 jaar getrouwd en dat is op zich vrij
uniek tegenwoordig, zijn we met het hele gezin een rondreis door Florida gaan maken, 2 weken. We
hebben dus nog niet eens de helft van Florida gezien, alleen maar de oostkant , maar wel heel gaaf!
Trouwens, Frans Vriends, toen nog korporaal op de KINS is op onze bruiloft geweest! Ook een
coole gast die Vriends”.
U: “Nog andere hobby’s?”
C: “Of het een hobby is weet ik niet, maar ik mag ook graag een stuk gaan hardlopen, 2 of 3 x in de
week. Net hoe het uitkomt”.
C: “Wat ik eigenlijk ook wel als hobby beschouw zijn de Happy Hours. Op vrijdag bij Wet & Wild,
en op zaterdag op Jan Thiel, bij Zanzibar”.
U: “Daar is niks mis mee. Er zijn beroerdere hobby’s”.
C: “Ik heb vorig jaar nog een boot van 45 foot overgevaren met een ex-marinier en nog 2 gasten
van Ft. Lauderdale naar Curacao! Dat was ook een behoorlijk gevaarlijk huzarenstukje... Ik denk
daar nog vaak aan terug”.
U: “Volg je de ontwikkelingen bij Defensie in zijn algemeen, en/of de Marine in het bijzonder?”
C: “Nee. Wat ik wel mooi vond waren de Caraïbische Vlootdagen die vorig jaar geweest zijn. Ik
vind het wel leuk om weer oud-marinemensen te ontmoeten, en er wonen er veel hier op het eiland.
Ook die al een tijdje de dienst uit zijn. En met het motorrijden op zondag kom ik ook steeds
marinemensen tegen, want daar rijden er ook een aantal van rond”.
U: “Er is hier een veteranenvereniging, is dat niets voor je?”
C: “Ik weet dat die club er is, maar aangezien ik geen ernstmissie achter mijn naam heb staan mag
ik daar geen lid van worden”.
U: “Cees, bedankt voor je tijd en medewerking aan dit artikel.

Cees, Els & de kids in Key West tijdens hun 25-jarige huwelijksreis
En om af te sluiten is er nog een prachtige anekdote over Cees. Het was 1983 toen de takenboeker
Cees bij mij aan boord van de KINS geplaatst werd. In die tijd was het eten aan boord nog wel eens
van een bedenkelijk niveau en de ons allen bekende patatzaak Ambrosia deed dan ook goede zaken.
Zo ook deze middag. Samen met een maatje was ik er al en even later kwam Cees met nog een
ander maatje binnen. Cees was de trotse bezitter van een Opel Manta, toendertijd een blitse auto. Na
een minuut of 10 komt er een man Abrosia binnen en vraagt zo achteloos van wie die Opel Manta
is. Cees uiteraard vol trots: Van mij. Waarop de man heerlijk droog zegt: Nou die drijft dan nu in
het water……. Tja, was Cees vergeten de Manta op de handrem te zetten, en aangezien het bij
Ambro voor de deur iets schuin afliep was het plons…… Hilariteit alom, behalve bij Cees. Later die
middag kom ik het slaapverblijf op de KINS binnen, de auto was inmiddels weer op het droge
getakeld. Zit Cees daar met zijn gereedschapskist helemaal uitgestald. Steeksleutel voor steeksleutel
af te drogen…… Het was, wat je noemt, een groot leermoment!!
Umberto

(VLNR Jacques Perry, Barry Brouwer von Gonzenbach, Gerben Koren, Henk Verdouw en Kees Wevers)
Sinds januari van dit jaar staat SNMG1 onder commando van de Commandeur B. Bekkering.
Zijn staf bestaat o.a. uit een aantal ODVB-ers om het CIS gebeuren draaiende te houden.
Groep 1 blijft tot in juli aan boord van het vlaggenschip en daarna neemt groep 2 het over
tot einde commando in december.
Zodoende zijn Kees Wevers, Henk Verdouw en Barry Brouwer von Gonzenbach (ooit nog een
eens ‘die Duitser met die lange naam’ genoemd, door een bemanningslid van De Ruyter) in
januari opgestapt aan boord van De Ruyter om koers te zetten richting Taranto, Italië om het
commando van SNMG1 over te nemen van onze Italiaanse collega’s.
De functie verdeling is als volgt: Kees is SCRS (staf radioman), Henk is SCCY (staf seiner) en
Barry is onze SCNA (de staf netwerkman). Daarnaast draaien we mee als Battle watch
Assistant en doen allerlei hand en spant diensten.
Door het regelmatig wisselen van de pet van de Commandeur heeft Kees het onder andere
druk met de verschillende complannen. Henk kon zich helemaal uitleven met alle
manoeuvreeroefeningen, boat-transfers, Photexen, Ankeren, Rassen etc en Barry had zijn
handen vol aan het aanleggen en onderhouden van de netwerken zoals NSWAN, internet etc
etc.
Daarnaast hadden we een uitdaging aan het overgaan van het gebruik van GUARDIAN (het
berichten systeem van De Ruyter) naar AIMS, het outlook-based berichtensysteem via onze
eigen Northwood server. Hierdoor ontvangt/verstuurd de staf zijn berichten zelfstandig en is
niet afhankelijk van het vlaggenschip. Het schip is dan ook geen ZKP voor de staf.

Na het overpakken van alle staf spullen van de ITS Doria en de ceremoniële commando
overdracht kon het echte werk beginnen. Met de FGS Rheinland – Falz, FGS Rhoen en De
Ruyter onder onze hoede hebben we een oefen/opwerk programma afgewerkt om daarna
deel te nemen aan de oefening Proud Manta.
Een interessante oefening met veel onderzeeboten en fighters en onze groep werd tijdelijk
aangevuld met o.a. Italiaanse, Amerikaanse en Spaanse eenheden tot een TG van 9
eenheden.
Het hoofddoel van onze aanwezigheid in de Middellandse Zee was Operatie Active
Andeavour en daarvoor hebben we dan ook in diverse gebieden gepatrouilleerd.
Daarnaast hebben we vele PASSEX-en gedraaid, waarvan die met de USS Enterprise wel een
klein hoogtepuntje genoemd kan worden. De PHOTEX heeft mooie plaatjes opgeleverd. Ook
hebben we nog even kunnen zwaaien naar de collega’s van de Van Amstel, die we
tegenkwamen op hun reis richting Somalië.
(USS Enterprise gezien vanaf helidek De Ruyter)
Na onze activiteiten in de MED werd het tijd om koers te zetten richting Schotse wateren
voor de oefening JOINT WORRIOR 121.
Met 4 Duitse eenheden en De Ruyter vormden we een onderdeel van het DRAGONISE leger
en hebben ons helemaal kunnen uitleven met onderzeebootbestrijding, fighters, FIAC en
piraterij. Door de CIS mensen werd 24/7 al het berichtenverkeer in de gaten gehouden en op
de juiste plaats op NSWAN geplaatst zodat onze buitenlandse vrienden te allen tijden inzicht
hadden in het drukke oefenscenario.
Vooral de eenheden (zoals de MCM Group)die ons tijdelijk versterkten hebben hier veel
profijt van gehad.

(Joint Warrior 121)
Met een afsluitend bezoek aan Edinburgh zat deel 1 van het eerste gedeelte erop. Daarna werd er
koers gezet richting Den Helder. Met een Medal Parade als afsluiter was het einde oefening voor De
Ruyter en kon de staf over gaan pakken naar de Evertsen om deel 2 van het eerste gedeelte uit te
gaan voeren.
De Evertsen brengt ons via de Middellandse Zee en een officieel bezoek aan Istanbul vanwege het
jubileum van de handelsbetrekkingen tussen Turkije en Nederland via het Suezkanaal richting
Somalië.
Daar zullen we ons als CTF 508 bezig gaan houden met piraterij.
P.S. Ons complete CIS team bestaat ook nog uit LTZ2OC Gerben Koren (Staf Information Manager
Officer) en de (Canadese) LTCDR Jaques Perry (Staf Communications Officer)

Wat is Morse nu eigenlijk en hoe is het ontstaan:
Morse is een communicatiecode, bestaande uit met tussenpozen uitgezonden signalen, die letters,
leestekens en cijfers representeren. De code werd in 1835 uitgevonden en ontwikkeld door Samuel Morse
met het doel deze te gebruiken voor de telegrafie. Bij de telegraaf kon men alleen maar kiezen uit twee
toestanden:
- sleutel naar beneden (= stroom)
- sleutel niet bediend (= geen stroom) en tijdsduur (kort of lang).
Telegrafie wordt algemeen beschouwd als een voorloper van de latere digitale communicatie.
De Nederlandse marine en luchtvaart heeft rond het jaar 2000 het morse officieel buiten gebruik gesteld
voor radioverbindingen en vervangen door andere communicatiemethoden. Dit is gebeurd naar aanleiding
van de wijziging van voorschriften van de internationale maritieme organisatie SOLAS. De aanwezigheid van
morse-apparatuur is niet langer vereist. Een groot voordeel is dat men geen marconist meer aan boord
hoeft te hebben. Morse wordt nog wel gebruikt binnen de Koninklijke Marine (voor
lichtmorsecommunicatie) en bij radiozendamateurs.
Morsesignalen kunnen op verschillende manieren verzonden worden: als een audiosignaal, een vast
radiosignaal dat aan en uit geschakeld wordt (bekend als 'continuous wave' of CW), een elektrische puls die
via een telegraafdraad, of als een mechanisch of zichtbaar signaal gaat, zoals een seinlamp.
Er zijn twee soorten morsecodes gebruikt, elk met een verschillende set symbolen. De Amerikaanse
morsecode werd oorspronkelijk gebruikt in telegrafische systemen over een telegraafkabel voor
langeafstandscommunicatie. Later werd die vervangen door de veelgebruikte Internationale Morsecode.
Naast het gewone morse werd ook een uitgebreid commercieel codesysteem ontwikkeld, dat complete
zinnen codeerde in groepjes van vijf letters elk. Telegrafisten kregen zo te maken met 'woorden' als BYOXO
("Are you trying to crawl out of it?"), LIOUY ("Why do you not answer my question?") en AYYLU ("Not
clearly coded, repeat more clearly"). Het doel van deze codes was te besparen op de transmissiekosten.
Voor met name het radio-verkeer werden Q-codes door de CCIR gedefinieerd voor allerlei standaard
vragen en antwoorden.
Dus Morse is oud en we gebruiken het niet meer….toch!
Daarnaast ontstond voor meer informele contacten samentrekkingen, vereenvoudigingen en afkortingen
voor veel gebruikte termen. Vele ervan worden nu nog veelvuldig in met name Engelstalige landen gebruikt
en op chatkanalen. Enkele voorbeelden zijn CU (see you), 73 (kind regards), FYI (for your information), 88
(love and kisses), TTYL (talk to you later), ANT (antennae), ham (Radioamateur), TOF (Try Other Foot, bij
slecht seinschrift), CUAGN (see you again)
De Internationale Morsecode
De Internationale Morsecode wordt, in die situaties waar morse nog in zwang is, vandaag de dag nog altijd
gebruikt. Omdat het alleen afhankelijk is van een vast ongemoduleerd radiosignaal, vereist het minder
apparatuur om morse te verzenden en te ontvangen dan andere vormen van radiocommunicatie en kan
het gebruikt worden in situaties met een slechte signaal-ruisverhouding; het vereist bovendien heel weinig
bandbreedte. Bepaalde gedeelten van het radiospectrum zijn gereserveerd voor de overdracht van
morsesignalen, bijvoorbeeld voor de scheepvaart tussen 405 en 535 kHz met een noodfrequentie op 500
kHz.

En hoe is dan LMS-communicatie ontstaan?
Aldis lampen werden ontwikkeld door de Britse Royal Navy in de late 19e eeuw, en worden tot op de dag
van vandaag door verschillende landen op marineschepen gebruikt. Ze bieden handige, veilige
communicatie in tijden van radiostilte en in andere tijden waren ze bijzonder nuttig zoals, voor konvooien
tijdens de Slag om de Atlantische Oceaan. Er zijn verschillende soorten lampen:
- Sommige signaal lampen zijn gemonteerd op de masten van schepen, omni-directional genoemd.
- Andere werden als kleine hand-held versies gebruikt ('The Aldis lamp')
- En de krachtigen die werden gemonteerd op sokkels. Deze grotere gebruiken een carbon
booglamp als lichtbron met een diameter van 20 inch (50 cm).
- Zoals bij de ingang van het gebouw de Scholekster op de BNLEOPSCHOOL en dat is geen 13 inch!
Bij de KM gebruiken we 13 inch conform de annalen van de Bevo maar worden intern echter 10 inch
genoemd.
Deze kunnen worden gebruikt om het signaal aan de horizon, zelfs onder voorwaarden van zonlicht te
seinen. Hoewel oorspronkelijk werd gedacht dat het alleen mogelijk was om te communiceren door line-ofsight,
in de praktijk was het mogelijk om cloud bases verlichten zowel tijdens de dag en nacht. Waardoor er
communicatie achter de horizon ontstond. Een maximale overdrachtssnelheid is mogelijk met behulp van
zwaailichten en niet meer dan 14 wpm . Alles wat sneller gaat is slecht tot niet te nemen.
“Pittsburgh” Misspelled in Flashing Light Morse Code
In 1927 the city of Pittsburgh built an office building designed by architect Henry Hornbostel. It has 40
floors and was built of limestone and brick. It is called the Grant building and the most interesting feature is
at the top of the building. There is a beacon, which at the time was the largest in the world. This beacon
spells out the name of the city – Pittsburgh – in flashing light Morse code. The beacon is so bright it can be
seen for 100 miles.
Pittsburgh resident and HAM operator, Tom Stapleton N7JKJ, noticed a problem with the signal broadcast
while casually watching the beacon. Tom realized that the beacon had broadcast the letter “K”. There is no
“K” in “Pittsburgh” so he de-coded the entire message and realized that it was actually spelling
“Pitetsbkrrh.” Tom contacted the Pittsburgh Post-Gazette to inform them of the Morse code error and the
story was run July 12, 2009. Owners of the tower have no idea how long it has been misspelled but without
the expertise of someone who knows Morse code and flashing light Morse, the problem may never have
been identified. One can only wonder why no ham radio operators had discovered the problem earlier?
Flashing light Morse code has been used as a communication mode during hostilities, as a way to maintain
radio silence. Seasoned operators can copy up to 14 Words Per Minute while radiomen can decode at 25-
35 auditory words per minute. Although the speed of transmission in order to be deciphered must be
slower than with sound, flashing light even from a source as small as a flashlight or a mirror can be read for
great distances and requires no power grid. Who knows how many rescues have take place from flashing
car lights or flashlights in blizzard situations. The author heard a story about a hunter lost from his party on
a cold winter night who was rescued by flashing an SOS with his flashlight.
In a “Dear Abby” column, Dots and Dashes in Tennessee states, “I’m a female in my mid-30s. One night a
few years ago, my cousin and I were driving through Oklahoma on a lonely dark stretch of road. When I ran
out of gas, I turned on my emergency flashers, but nobody stopped. After approximately an hour I flashed
‘SOS’ to several big trucks going by, and within 10 minutes, a state trooper pulled up. He said several had
called and reported seeing “SOS.’ (Nobody called about the emergency blinkers!)” Her kind of preparation
may also save your life.
Most radio operators have never learned to decipher flashing light, but the characters remain the same as
for international Morse code. With a little effort, a person adept at auditory code can often pick up enough
flashing light to be able to send and receive in as little as a few days. The secret to copying Flashing Light
Morse code is to locate a consistently spaced signal and practice turning the flashes into code dahs and dits
or sound-alikes in your mind. Some amazing software is available for this purpose.
It is a skill well worth your time to master.

Salvador (Baia de todos os Santos) 13 februari 2012
Taxfree winkelen in Kaapstad is goedkoop! Voor 2 x 24 blikjes Tsingtao bier
betaal ik bijna 150 Rand, omgerekend ongeveer €15. Mits koud geserveerd, is
dit Chinese brouwsel best te drinken. Celesta koopt hier 10 sloffen sigaretten
voor ZAR 1000. (Dat is net genoeg tot Brazilië.)
Bij vertrek uit de Royal Cape Yacht Club worden we geholpen door Henk
Oosterwijk, een Kapitein ter zee (bd) die met zijn kleine (28 ft) Sogno d’Oro ook
met een wereldreis bezig is. Voor diegene die deze naam bekend in de oren klinkt: dat kan zijn, hij is
de projectleider geweest die het onvolprezen Peoplesoft systeem van de KM heeft ingevoerd! Na de
invoering daarvan is hij lekker met VUT gegaan! Slim en tactisch gedaan… alle PS perikelen waren
voor zijn opvolger!!!
Langzaam motoren we de haven van Kaapstad uit. Als we Robbeneiland passeren zien we in de verte
nog een walvis die zijn acrobatische sprongen maakt. ‘Een passend afscheid van zuid Afrika’, denk ik
hardop. De eerste dagen gaan redelijk voorspoedig. Lekker ruim windje en we schieten goed op.
Maar dan laat de wind het weer afweten. We zijn nog niet helemaal in het gebied van de
passaatwinden. Af en toe haal ik het motortje erbij om toch nog enige vooruitgang te boeken. Helaas
moet ik het brandstofsysteem weer veelvuldig ontluchten. Er is iets mis met het diesel scheidings
filter en ik vermoed dat de brandstof zelf ook niet helemaal zuiver is! Het schoonmaken van de tank
moet noodgedwongen nog even wachten tot ik ergens ben waar voldoende faciliteiten hiervoor
aanwezig zijn. Tot die tijd behelp ik me met een flacon diesel reiniger en een extra zeef. De reserve
onderdelen zijn reeds besteld en naar verwachting zullen die in Brazilië worden afgeleverd.
In een rechte lijn is de afstand tussen Kaapstad en st. Helena 1693 zeemijlen. Een dergelijke
zogenoemde ‘rhumb line’ is voor een zeiler
eigenlijk nooit vol te houden. Als altijd spelen wind
en stroming een hele belangrijke factor, want met
een zeilschip kan je heel veel koersen varen, maar
tegen de wind (voorwaarts) zeilen is onmogelijk! Bij
ons ligt de nadruk op veilig en vooral ook
comfortabel varen, dus als we een graadje of tien
hoger of lager moeten sturen, dan doen we dat met
plezier! Behalve een spartelende vliegende vis in de
kuip, die voor enige opwinding zorgt, is er niet veel
bijzonders te melden. Op 16 januari ten 11.14 uur (lokale tijd) passeren we de Steenbokskeerkring en
zijn we eindelijk weer terug in de tropen.
Vlak voor aankomst in st. Helena schiet de roerkabel weer eens los. Met veel kunst en vliegwerk ben
ik tot in de vroege ochtend bezig dit te herstellen. Alleen een slangenmens kan zich in meer bochten
wringen om bij die onmogelijke plaatsen te komen! Met andere woorden, de volgende dag heb ik
overal spierpijn alsof ik een Olympische prestatie heb geleverd.

Eenmaal aangekomen in de baai voor
Jamestown zijn de officiële beslommeringen
met betrekking tot het inklaren snel geregeld.
Maar helaas ook op dit (verboden) eiland
willen de banken mijn pasje niet accepteren.
Hoewel ze wel bankpasjes met het logo van
Maestro accepteren. Een pinautomaat is hier
nog een futuristisch wonder en dus wederom
slaat de Rabobank met hun ‘wereldkaart’ de
plank mis. Er is op dit eiland ook geen
“Western Union” kantoor dus moet ik me in
allerlei bochten wringen om toch over
voldoende cash te beschikken. Zelfs op Cocos Keeling, waar ik eerder een probleem met mijn
bankpas had, waren er meer financiële mogelijkheden. Wat dat betreft is dit stukje van het Britse
koninkrijk in een tijdperk van ver voor de eerste wereldoorlog blijven steken. Het ankeren in st.
Helena is een verhaal apart. Er staat een oncomfortabele deining, het is diep en het anker houdt niet
echt op de zanderige en rotsachtige bodem. Zelfs niet met ruim 60 meter ketting! Tot 3 keer toe
moet ik her-ankeren. Er zijn hier wel meerboeien, maar omdat in de loop der jaren de kwaliteit van
dit systeem steeds dubieuzer bleek te zijn, mogen deze niet meer worden gebruikt. Enige tijd
geleden is een zeiljacht losgebroken van een van deze boeien en daarna
op de rotsen gelopen en gezonken. Een slechte en kostbare zaak dus voor
de havenmeester die het beheer
hiervan heeft! Hopelijk heeft hij
van verzekeren meer verstand
�. Het onderhoud van die
boeien is een beetje naar achter
geschoven want als eerste grote
project moet er een vliegveld op
het eiland worden aangelegd.
Daar zijn ze al een jaartje of 10
over aan het bakkeleien, dus naar mijn inschatting zullen de
nieuwe meerboeien rond de volgende eeuwwisseling wel gereed zijn. Maar het is wel een mooi
eiland, dat uiteraard zijn grootste bekendheid dankt aan het feit dat ene Napoleon Bonaparte hier
zijn laatste dagen versleet.
Het is een goede zaak dat de twee dames goed met elkaar kunnen opschieten. Aan boord van de grijs
geverfde Hare Majesteit’s schepen heb ik het wel eens anders meegemaakt!! Rebecca en Celesta
verschillen slechts iets meer dan 6 jaar in leeftijd en hebben veel dezelfde interesses. Dus dat scheelt.
Wijselijk laat ik me niet verleiden om deel te nemen aan discussies over het verschil tussen een
Italiaanse confectiemaat 42 en de Europese versie hiervan. Ook meng ik me niet in het gesprek tot
hoever benen geschoren moeten worden of hoe je het beste je wenkbrauwen epileert…. Dergelijke
wereldproblemen laat ik graag aan de dames over. Echter het gekakel van de meiden is voor een
normaal mens wel enkele dagen vol te houden, maar 3 weken oeverloos en vrijwel non-stop gebazel
gaat niet in je koude kleren zitten. Het nieuwe stopwoordje is “awesome”, de dames gebruiken dat
ongeveer drie keer in elke zin. Het moge duidelijk zijn, er is hier sprake van een grote generatiekloof!

Laat ik het maar de kauwgom generatie noemen, want dat is belangrijkste versnapering voor hen. De
aanblik van een al pratend en kauwend gezicht kan mij niet echt bekoren, ook al is de dame in
kwestie nog zo aantrekkelijk!
Verse groente en vers fruit was op st. Helena
niet echt in ruime mate voorhanden. Daarom
loop ik alle 4 supermarkten af om toch maar
wat appels
en
sinasappels
aan boord
te krijgen. Een lokale visser geeft ons nog een forse ‘yellow fin’
tonijn van 94 cm. Na een uurtje fileren heb ik zoveel vis dat ik dit
maar verdeel onder de aanwezige jachten. Wij hebben in ieder
geval genoeg voor de komende 6 dagen!
Bij het vertrek worden we geholpen door de Eivind van s/y Empire om het anker op te halen. Dit
moet helaas met de hand gebeuren omdat de controlebox van de ankerlier niet helemaal
betrouwbaar meer werkt. Met behulp van een spi-val is het karweitje snel geklaard en we zetten
koers richting Brazilië. De stemming aan boord is echter wel wat gedaald omdat de dames zich teveel
met zichzelf bezig houden en minder met het schip en de veiligheid aan boord. (Waarom zouden we
een zwemvest dragen? Ik heb toch mijn duikbrevet!! En meer van die domme argumenten…) De
slapenloze nachten en het feestvieren in St. Helena zullen daar ook wel voor een groot deel debet
aan dit rebelse gedrag zijn… Een andere oorzaak is dat de
voorraad wied bijna op is. En zonder haar dagelijkse jointjes is
Celesta soms een beetje sikkeneurig �, om het maar eens
politiek te zeggen…. Na een weekje heb ik schoon genoeg van
het egoïstische gedrag van de bemanning. De saamhorigheid
was een beetje op straat en een goed gesprek is op zijn
plaats. Eigenlijk was dat het enig enerverende gedeelte van
het traject naar Brazilië. Want met gemiddelden van 130 mijl
per dag schiet het lekker op, ook al komt de zuidoostelijke passaatwind nooit echt boven de 12
knopen uit. De Atlantische oceaan is heel wat comfortabeler dan de Indische oceaan. Maar op de
Pacific is het wat mij betreft toch het meest relaxt varen. Vermeldenswaard is ook nog mijn
heroïsche gevecht (van ruim 2 minuten) met een heuse zwaardvis. Ik heb genoeg ambitie om hem
binnen te halen, maar helaas (nog) niet de vaardigheid �. Ik heb altijd al gedacht dat die beestjes
scherpe tandjes hebben en het bewijs is geleverd: de honderd pond sterke stalen onderlijn is finaal
doormidden gebeten. Maar ik ben wel weer een ervaring rijker.
Na welgeteld 15 dagen en 14 uren komen we aan in de beschutte jachthaven van Bahia Marina in
Salvador. Het is een beetje duur, dus ik denk dat ik binnenkort ga verkassen maar hier hebben ze wel
alle faciliteiten, zelfs 110V walstroom. Voor het eerst meer ik af middels de zogenoemde ‘medmooring’
procedure, wat wil zeggen dat je in de laag afmeerd. Met de kont naar de wal en een lijntje
vooruit naar een vast anker. Lukt allemaal prima, dus ook dat gedeelte van mijn takenboek kan
worden afgetekend…. �

Zowel Celesta als Rebecca blijven hier in Brazilië en varen dus niet meer mee. (v.w.b. Rebecca was
dat geen nieuws) Jammer, maar helaas….
Nu gereed maken voor Carnaval!!
Logstand: 23765
Bahia Salvador, 25 februari 2012
’s Ochtends regent het pijpenstelen en in de middag is het droog en bloedheet. Bijna net zoals ik
gewend was in Curaçao. Voor het eerst sinds mijn aankomst in Nieuw Zeeland, een dikke anderhalf
jaar geleden rijdt het verkeer ook weer aan de goede kant van de weg. Mijn Portugees is echter
erbarmelijk slecht, net zoals het Engels van het merendeel van de bevolking hier. Het inklaren bij de
douane duurt hierdoor een eeuwigheid. Maar dat is niets vergeleken bij de ontberingen die ik moest
doorstaan bij de immigratiedienst. Het adres wat gedrukt stond op het officiële foldertje bleek
onjuist. Achteraf bleek dat dit bureau van de ‘Policia federal’ slechts een tiental meters van het
douanekantoortje verwijderd was (aan de achterkant!!). Gelukkig biedt de internationale
gebarentaal een uitkomst. Vooraf had ik al gehoord dat je een lange broek moest dragen en een
Amerikaanse schipper die in een keurige korte broek
bij de marinebasis kwam inklaren werd door de
aanwezige mariniers ook gewoon terug gestuurd! En
dan helpt het niet echt als je stennis gaat maken.
Zeker niet als je de taal niet machtig bent. Met een
lichte glimlach op mijn gezicht manoeuvreer ik me
langs deze mensen en glip het kantoor van de
Capitaino dos Portos binnen.
Zoals gezegd ben ik twee dagen na aankomst naar
een andere ligplaats gegaan. Dichter bij de oude
stad en het feestgedruis. Achter een piepklein
eilandje met daarop het oude Forte de São Marcelo
laat ik het anker vallen. De deining van de passerende schepen die brandstof komen laden bij het
tankstation op een nabijgelegen ponton, valt soms niet mee, maar het is te doen. Met de dinghy vaar
ik dan 200 meter verderop naar de jachthaven van Club Nautico. Daar aanleggen kost me Reais 90,-
voor een hele maand (omgerekend ongeveer €39,-) maar ik kan nu wel gebruik maken van de
douche faciliteiten van de jachthaven.
Bovendien ligt het bijbootje nu op een
bewaakte plaats.
Vlak voor het begin van carnaval was er
hier nog een grote staking van de politie.
Gelukkig is daar op tijd een eind aan
gekomen en ze zijn in groten getale
aanwezig tussen de feestvierende menigte.
De één na de andere grote geluidswagen
komt voorbij. Het lijkt wel of ze elkaar
willen overtreffen in het aantal decibellen.

Maar door iedereen wordt gezongen, gedanst en gedronken. De spuitbussen met schuim en de
waterpistolen vinden gretig aftrek tussen de hossende menigte.
Hollanders kom je echter overal tegen. Ingeborg, Dirk-Jan en Murielle zijn nog vage bekenden uit een
ver verleden op Curaçao, maar dat maakt het er niet minder gezellig om. De stad is onderverdeeld in
drie circuits: Circuito Batatinha, wat voor mij op loopafstand ligt.
Gewoon even met de stadslift omhoog naar het oude
stadsgedeelte en dan pats boem … feest!! Het tweede
circuit heet Circuito Dodô. Hier zijn de grotere
dansgroepen actief en het laatste Circuito Osmar
heeft meer modernere muziek. Helaas was dat een
beetje te ver weg om te lopen en met een taxi
danwel bus terug bleek het een te grote uitdaging.
Daarom heb ik het maar bij de eerste twee
evenementen gelaten. Het carnaval duurde tenslotte
6 dagen!
Van de criminaliteit heb ik niet veel gemerkt. Zelfs niet in
de overvolle bussen. Er is zoveel politie op straat dat je jezelf best
wel veilig voelt, en ook een beetje geïntimideerd door dat opzichtige wapenvertoon. De prijzen in de
supermarkten en op straat zijn heel redelijk en het merendeel van de mensen is heel vriendelijk. Ze
verstaan je amper maar met het weinige Papiamento dat ik ken, vermengt met de twee woordjes
Spaans en de rest in het Engels kom ik er wel. Bier is ‘cerveja’ en dat hoef je me maar één keertje te
vertellen! De bestelde onderdelen zijn ook inmiddels binnen. Helaas is de prijs die ik buiten de
reguliere ‘shipping and handling’ kosten moet betalen buitensporig. Je kan goed merken dat dit een
Zuid-Amerikaans land is waar steekpenningen en corruptie nog aan de orde van de dag zijn!
Het wordt dus weer solo vanaf nu en ik weet zeker dat ik Celesta zal gaan missen. Het volgende
reisdoel wordt waarschijnlijk Porto de Cabadelo. Natal schijnt heel duur te zijn, met veel stroming op
de ankerplaats en vooral afgelegen. Daar heb je een taxirit van een half uur nodig om in- en uit te
klaren. Recife heeft ook niet echt mijn voorkeur omdat daar niet veel gelegenheid is om af te meren.
We gaan het zien, ik houd jullie op de hoogte.

NIEUWBOUW OPERATIONELE SCHOOL

Reorganisatie/verhuizing:
Op het moment van plaatsing viel ik met
mijn neus in de boter v.w.b. de
reorganisatie en aankomende verhuizing
van de NLBEOPS.
Onze vriend Peter Groen is vanaf het
begin af aan betrokken geweest bij de
reorganisatie, heeft hierin een grote
bijdrage geleverd en heeft het stokje min
of meer aan mij overgedragen. Peter, bij
deze dus hartelijk dank voor je inzet en
geleverde bijdrage.
Ik ga jullie bij deze op de hoogte brengen
over de STAVAZA.
Na een aantal vergaderingen is de
bureaubezetting en de indeling van de
trainers voor OACIS zo goed als rond. De
NLBEOPS wordt straks onderverdeeld in
een viertal zuilen welke gaan vallen onder
de hoofdzuil tactische vorming. De zuilen
zullen onderverdeeld worden in AAW,
UWW en als laatste C2IM, onze tak van
sport dus. De defensie vaarschool,
waaronder het MARCOM onderwijs gaat
vallen, zal verhuizen naar het KIM.
Dit laatste heeft zijn neerslag op de
betrokken GMDSS instructeurs. De
functies van SR. Instructeur (SMJR) en
instructeur (SGT) GMDSS zullen blijven
bestaan. 1 instructeur (SGT) functie komt
te vervallen en er wordt een functie voor
een KPL op het KIM gecreëerd t.b.v.
loopbaanlint (LBL), welke tevens ingezet
kan worden voor MARCOM onderwijs.
C2/IM zal na de verhuizing, omstreeks
eind april 2013, bestaan uit een tweetal
onderafdelingen, namelijk
beeldopbouw/procedures en
platform/systemen.
Onder beeldopbouw/procedures vallen
straks MH & crypto,
verbindingsvoorschriften en tactical
comms, waaronder ook de SGTMARNSVB.
De functies van SR. instructeur MARNSVB
en JR. instructeur (KPL) tactical comms
worden opgeheven.
De functies van SR. Instructeur (SMJR) en
1 van de 2 instructeurs (SGT) MH & crypto
komen te vervallen en aansluitend zullen
de taken van deze instructeurs verdeeld
worden.
CISCO/ICT en COMTECH onderwijs zullen
belegd worden bij platform/systemen.
Hier zullen geen functies komen te
vervallen.
Van de 4 Belgische instructeurs zal er 1
functie komen te vervallen en vallen de
OT’ers (3 stuks, inclusief 1 BM’er) straks
onder HINFRA.
De instructeurs, waarvan de functies
komen te vervallen, zullen in overleg met
P&O gedurende verloop van tijd
herplaatst worden.
Qua bureaubezetting zal het een en ander
wijzigen. Nu maken we nog gebruik van
twee grote ruimtes welke met elkaar
verbonden zijn. Straks zal ieder
kennisdomein over een eigen bureau
beschikken, waarbij communicatie
techniek het grootste bureau (6 pax) ter
beschikking krijgt.
Ieder overig kennisdomeinen telt straks
een bureaubezetting van 4 pax.
Dan resteert het bureau voor onze
HOETJES (HOETECH, HOEVERB en
HOEBELG), het bureau voor de HOACIS en
“last but not least” het bureau voor de
COACIS.

De indeling van de trainers kan nog voor
problemen zorgen. Met name de wens
extra trainers t.b.v. crypto onderwijs in te
richten stuit nog op financiële problemen.
Denk hierbij aan het creëren van TBB2
ruimtes. Onze HOETECH, LTZ2OC Dragt, is
hiermee voortvarend van start gegaan en
dit heeft hem al slapeloze nachten
opgeleverd.
De 2 GMDSS trainers, welke al waren
opgenomen in de bouwtekeningen, zullen
een andere bestemming krijgen. De ACAS
trainer zal hoogstwaarschijnlijk worden
verplaatst naar 1 van deze trainers.
Tot zover de perikelen omtrent de
reorganisatie en verhuizing. Wordt
vervolgd!
Projecten:
Momenteel lopen er een aantal projecten
binnen de diverse kennisdomeinen. Ik zal
er een paar aanhalen.
Peter de Werker is druk doende om,
samen met zijn medewerkers Michiel
Konings en Ramon Toral de LCF, MFF en
OPV type opleidingen CGO te ontwikkelen.
De OPV opleiding zal omstreeks eind
oktober gedraaid worden.
De CGO netwerkmanager opleiding krijgt
gestalte en is zo goed als gereed om
gedraaid te worden. Het
competentiegericht vormgeven van de
COMMSCON opleiding zal na de afronding
van de aanstaande COMMSCON opleiding
verder ontwikkeld worden. Dit geldt
eveneens voor de C4I information
manager opleiding.
De OT’ers, Jos Polak en Johan Appeltants,
hebben een zware dobber aan LBL,
waarbij er van uit wordt gegaan dat de
bestaande EVO ODVB opleiding wordt
teruggebracht van 62 naar 50 dagen.
Hiervoor hebben ze een aantal opties
gecreëerd.
Inmiddels is er door de CNLBEOPS een
brief verstuurd aan COMNLMARFOR en
diverse eenheden waarin staat vermeld
dat de NLBEOPS het voornemen heeft om
vanaf 01 januari 2013 te stoppen met de
instructie van optische lessen. Indien dit
wordt geaccordeerd zal de wens van
menig verbindelaar, op een paar stokoude
verbindelaren na, hiermee in vervulling
gaan.
Mutaties
SMJRODVB Bleeker is vanaf april
geplaatst, waardoor we weer de
beschikking hebben over een SR.
instructeur verbindingsvoorschriften.
Vanaf 2 juli zal KPLODVB Dedters de
functie van JR. instructeur ICT gaan
vervullen en SGTMARNSVB Wildeboer zal
onder gelijktijdige bevordering tot
SMJRMARNSVB vanaf 01 augustus het
kennisdomein MARNSVB komen
versterken.
SGT Stefan Buitendijk en KPL Thijs van den
Bosch hebben allebei hun EVO ODVB klas
afgeleverd, waardoor er weer een aantal
PBI’ers beschikbaar zijn voor de vloot.
Foto van onze potentiële nieuwe helden:
Gemêleerde EVO ODVB o.l.v. SGT Louisa
Versluis
Met vriendelijke groet,
Erwin Berendrecht

[Geef tekst op]

Benodigd:
1 kip
½ citroen
½ santenblok 1
2 daoen salam 2
1 theelepel basterdsuiker
en zout
KOKKERELLEN MET OKKIE
Ajam Rempah Petjel
Kip doormidden snijden en inwrijven met zout en het sap van de citroen, daarna grillen of roosteren in de oven.
Daarna de kip uitpluizen in grove vorm (vrij van been)
Ingrediënten fijnmaken en fruiten in wat olie, de santen smelten (in water) en toevoegen, de stukken kip erin en
lekker laten sudderen.
Voor het opdienen de daoen salam eruit halen.
Slamat masak
(Kip in een gekruide saus)
Slamat makan
1 Santen in vaste vorm. Santen is een melkachtig vocht, verkregen door geraspt vruchtvlees van de kokosnoot uit te persen.
(N.B. Santen is goed te vervangen door koffiemelk)
2 Laurierblad
Met dank aan wijlen Okkie Fürrer voor zijn bijdrage met recepten uit de Indische en Chinese keuken.

Landmacht op de ServiceDesk
GIZMO’s CORNER