Editie Nr 4 - Bravo Zulu

Distributielijst
1 NL DET HQ NATO
AMFGEVSTBAT
ANTAC
BS/DS
BUTI BOPZ
CAMS/Force Vision
CDT 1e MarnsBat
CDT 2e MarnsBat
CDT GevechtsBat
CDT GOEM
CMMHLDR
CIS&IV
CTG 428.00 (N3.4.2)
CZMCARIB
CZSK
CZSK IV services
CZSK Bur. Case coördinatie
DEFDA
DMO
DTO Soesterberg
EURFOR Bosnië
Hr.Ms. Alkmaar
Hr.Ms. Amsterdam
Hr.Ms. Bruinvis
Hr.Ms. De Ruyter
Hr.Ms. De Zeven Provinciën
Hr.Ms. Dolfijn
Hr.Ms. Evertsen
Hr Ms. Friesland
Hr.Ms. Haarlem
Hr.Ms. Hellevoetsluis
Hr.Ms. Holland
Hr.Ms. Luymes
Hr.Ms. Maassluis
Hr.Ms. Makkum
Hr.Ms. Mercuur
Hr.Ms. Middelburg
Hr.Ms. Pelikaan
Hr.Ms. Rotterdam
Hr.Ms. Johan de Witt
Hr.Ms. Schiedam
Hr.Ms. Snellius
Hr.Ms. Tromp
Hr.Ms. Urk
Hr.Ms. Van Amstel
Hr.Ms. Van Speijk
Hr.Ms. Vlaardingen
Hr.Ms. Walrus
Hr.Ms. Willemstad
Hr.Ms. Zeeland
Hr.Ms. Zeeleeuw
Hr.Ms. Zierikzee
Hr.Ms. Zuiderkruis
Instituut Maritieme Historie
JFC HQ Brunssum
Joint CIS groep Soesterberg
Joint Command Lissabon
Joost Dourlein Kazerne
Koninklijk Instituut Marine
KWNA & A
Marine Den Haag
Marine Kazerne Amsterdam
Marine Kazerne Vlissingen
Marine Kazernes NA&A
Marine Postkamer
Marinemuseum
MHKC/ N6
MHKC/ KWC
Mijnendienst
MINDEF DOPS
MIVD
MOST
Marsitcen / OPS
MVK De Kooy
NBV
NDA NL
NLBE OPSCHOOL
NLMARFOR
NSO/MIVD Eibergen
Onderzeedienst
PGDIV/BDC
PVKM
School Verbindingsdienst KL
SHAPE
SMD
SMVBO
TES
VBHKAZ
Veldpostkantoor
VGHkaz
C O L O F O N
VLAG & VONK is een uitgave van de:
Redactie:
OPLEIDINGSAFDELING CIS op de NL/BE OPSCHOOL KM.
Erwin Berendrecht
Thijs van den Bosch
Bas Pieper
Ramon Toral
Over de inhoud:
Naast een aantal vaste rubrieken bestaat het blad uit verschillende
artikelen, waarbij ingezonden kopij van harte welkom is. De redactie
houdt zich echter het recht voor ingezonden stukken niet te plaatsen,
indien de inhoud niet overeenkomt met de doelstellingen van het blad
zoals die statutair zijn vastgelegd.
Oplage: 135 exemplaren
Vlag en Vonk op internet: WWW.BRAVOZULU.NL
Voor ingezonden stukken:
Post:
NL/BE OPERATIONELE SCHOOL
ONDERWIJSAFDELING CIS
REDACTIE VLAG & VONK
MPC 10A
POSTBUS 10.000
1780 CA DEN HELDER
E-mailadres Internet: vlagenvonk@bravozulu.nl
E-mailadres Intranet:
Bosch van den, T, KPLODVB,
CZSK/PCZSK/PERS/OKM/SCHOLEN/NLBEOPS/OACIS/OEVERB
(in het onderwerp vermelden: voor redactie VLAG & VONK)
Met dank aan:
alle vaste correspondenten, alle inzenders van ingezonden stukken
en iedereen die een positieve bijdrage levert aan de uitgave van dit
blad
Vormgeving blad: Thijs van den Bosch
Vormgeving omslag: Adri van Walsem
Internet: Patrick Bliekendaal
Indien u geschrapt of opgenomen wenst te
worden in de distributielijst, verzoeke
contact op te nemen met de redactie

Voorwoord van de redactie
Hierbij verschijnt de 4 e en tevens laatste editie van 2012. De tijd vliegt voorbij en voor je het
weet zitten we met ons goede gedrag alweer in 2013.
Allereerst willen wij degenen die dit jaar met FLO zijn gegaan heel veel succes wensen met
hun verdere leven. Zij blijven uiteraard altijd welkom om deel te nemen aan toekomstige
FLO recepties.
Op veler verzoek zal er een uitgebreide FLO receptie plaatsvinden op 16 mei 2013. Verderop
in deze editie is een affiche opgenomen. Voor rondleidingen aan boord van schepen tijdens
deze receptie, rondom 1400 uur, doen wij alvast een beroep op de huidige IM & dienstchefs
om dit te bewerkstelligen. Dit wordt door bezoekers zeer zeker in dank afgenomen.
Onze grote vriend Miente Viersen heeft de toko verlaten en is inmiddels overgeplaatst naar
P&O en vervult de functie van loopbaanbegeleider KPL’s en manschappen.
Daarbij heeft hij zijn functie als redactielid van de vlag en vonk overgedragen aan KPLODVB
Thijs van den Bosch. Thijs zal deze functie tijdelijk waarnemen en op een later tijdstip
overdragen aan SMJRODVB Ron Kriele.
Aan te leveren stukken dienen dan ook vanaf heden verstuurd te worden aan:
T.VD.BOSCH@MINDEF.NL
Op het moment van schrijven zitten we middenin een zeer natte en winderige herfst.
De reorganisatie begint vorm te krijgen en het personeel vullingplan krijgt momenteel de
nodige aandacht. Tevens zijn er op personele vlak wat verschuivingen, maar daarover meer
in de “COMO COLUMN”.
Wat kunt u zoal lezen in deze laatste editie van dit jaar:
Umberto heeft in deze uitgave aandacht voor (ex)-verbindelaren die na hun actieve
diensttijd in de West wonen en/of werken. Dit keer de beurt aan Theo van Westering,
SMJRODVB b.d. Henk Visser heeft weer zijn best gedaan en leert ons iets over rode en gele
seinvlaggen in combinatie met Spaanse havens?? Hr.Ms. Rotterdam neemt ons mee aan
boord in hun “paarse”Operation Shield. Bas Pieper geeft een vervolg aan “VBD in staf
SNMG1. Helaas het laatste verslag van Onno’s Wereldreis is een feit, Onno bedankt namens
de gehele redactie voor jou bijdrage. In COMOdianten is een kort fotoverslag van hun uitje in
het Boerenverdriet. De vaste rubrieken zoals Kokkerellen met Okkie, Uit den ouden doosch,
google surfing en de puzzelpagina zijn te lezen.
Iedereen die meegeholpen heeft aan deze goed gevulde editie: BEDANKT!
Wij wensen een ieder prettige feestdagen en een zeer gezond, voorspoedig, vrolijk en vooral
gezellig 2013. Blijf vooral lachen, ondanks alle rompslomp die ons nog te wachten staat.
Namens de redactie wens ik u veel leesplezier,
AOOODVB Erwin Berendrecht en KPLODVB Thijs van den Bosch

Vlag & Vonk
42 e jaargang – nr. 4 – december 2012
INHOUDSOPGAVE
Distributielijst en colofon
Voorwoord
Inhoudsopgave
Int QSO (vraag en aanbod)
Op de lamp met Thijs van den Bosch
Uyt den ouden doosch – Electronische cocktail
Puzzelpagina
Ingezonden stukken
Nostalgische bijdrage (Henk Visser)
Scheepsvlaggen (Zeeland)
Navpubs (Henk Visser)
Advertentie Groene CIS (Richard de Keijzer)
Hr.Ms. Rotterdam Operation Ocean Shield (Chantal Poolman)
Google surfing (Ramon Toral)
Hamburgers und Polizisten (De Ostfries)
Vervolg VBD in Staf SNMG 1 (Bas Pieper)
Tropic Topics FM the West (Umberto)
Logos en Emblemen
Habla Habla Pontjesbrug (Umberto)
Uitnodiging FLO (Erwin Berendrecht)
Onno´s Wereldreis deel 12 (Onno Verver)
COmo COlumn (wetenswaardigheden COMmunicatie Onderwijs OPSCHOOL)
Afdeling COMOdianten – foto’s avondje “Boerenverdriet”
Kokkerellen met Okkie (Ron Timmermans)
GIZMO’S CORNER

In deze rubriek kunt u gratis een advertentie plaatsen. Zoekt u iets, wilt
u een reünie organiseren, heeft u iets aan te bieden … Plaats een gratis
advertentie. U kunt de advertentie per post of digitaal aan de redactie
aanbieden. Heeft andere wensen voor een advertentie … neem dan even
contact op met de redactie. Nogmaals…. Het is GRATIS
De sluitingsdatum voor het inleveren van kopij voor de volgende Vlag en Vonk is gesteld op:
15 Februari 2013
U wordt verzocht de kopij op tijd in te leveren…!!!
ZDS
Corrected copy, destroy all others
DE RUYTER URK PANTER HAARLEM WILLEMSTAD ALKMAAR
VANNES ROTTERDAM AMSTERDAM BLOYSVANTRESLONG MAKKUM ZUIDERKRUIS ISAACSWEERS POOLSTER
ZEELAND
ADVERTENTIE
Mijn DRVAR
- Dagboek van een vergeten missie -
ISBN: 978-89-0597 426-11
Hier had uw advertentie
kunnen staan!!!!!
- Formaat 140 x 210
- 256 pagina’s
- Prijs: € 17,90
Martin de Boer schrijft over zijn
dagelijkse belevenissen tijdens zijn
uitzending (EUFOR 11) naar Bosnië.
Hij woont en werkt zes maanden in een
gebied vol mijnenvelden dat getekend is
door een keiharde burgeroorlog.
Door Martin de Boer
Te bestellen via:
WWW.BOEK-PLUS.NL/M-DE-BOER
Indien u een advertentie of
oproep wil plaatsen, mail dan
naar:
vlagenvonk@bravozulu.nl
FLO-RECEPTIES voor de Verbindingsdienst
worden gehouden in de maanden mei en november.
Voor de exacte datum zie www.bravozulu.nl
Vlag en Vonk digitaal lezen ??? Bezoek de internetsite: www.bravozulu.nl

Thijs van den
Bosch
A;jflk;akjf;ljaf;ka’;
Het is vrijdagmiddag 9 november, plaats van interview is te Den Helder op de NLBEOPSCHOOL.
Thijs stel jezelf is voor aan de lezers.
Ik ben 26 jaar oud, getrouwd en woonachtig in Leeuwarden en geboren te Hardewijk.
In mijn familie heb ik 2 broers, ik ben de helft van een tweeling. Mijn tweelingbroer is werkzaam bij de CLAS
en mijn jongste broer zit in de baggerindustrie.
Hoe was en is je dienstverloop?
In oktober 2003 ben ik opgekomen als matroos 3. Als takenboeker, in 2004, werd ik geplaatst op de Hr. Ms.
Van Amstel. Van daaruit ging ik in de VVO en dat was in 2006. Na mijn VVO werd ik geplaatst op de Hr. Ms.
Rotterdam, tussentijds heb ik invallen op de Hr. Ms. Johan de Witt. Toen de 3 jaar voorbij waren op Hr. Ms.
Rotterdam ben ik in 2010 individueel uitgezonden naar Khandahar Airfield. Daar was ik 6 ½ maand
werkzaam als “watchkeeper”. Hierna ben ik terecht gekomen op de NLBEOPSCHOOL en daar ben ik tot
hedendaags geplaatst als junior instructeur.
Wat waren of zijn je leukste plaatsingen?
De “Amstel” want daar hebben we wat voor het “eggie” gedaan. Hierbij doel ik dan op een ernstmissie!
En Afghanistan, vond ik een schitterende ervaring.
Wat heb je daar dan gedaan destijds?
Helpen met opruimen na de orkaan Katrina, in Biloxi/Harrison County/Mississippi. In Afghanistan heb ik
samengewerkt met Amerikanen, Hongaren, Esten, Aussies en meerdere andere nationaliteiten.
Elke missie die daar werd uitgevoerd maakte je mee!
Heb je nog hobby’s?
Ja, vissen en dan op alle soorten vissen en dat is er dan ook met de paplepel in gegoten. Ook visroken dus!
Sinds kort ben ik samen met mijn vrouw taarten aan het maken en binnenkort zelfs workshops aan het
verzorgen. Daarnaast is er geen dag zonder voetbal, natuurlijk!!
Ik begreep dat je als sport, korfbal beoefend. Wat maakt korfbal nu zo leuk om te doen als sport zijnde?
Het is één van de weinig gemengde sporten. Ik ben er vanaf mijn zesde al mee begonnen en dat doe ik nu al
20 jaar lang met veel plezier. Ik weet eigenlijk niet beter. Veelzijdig.
En voetballen dan?
Voetballen was volgens moeders te gevaarlijk! Kan geen dag zonder het nieuws over voetbal, en moet alles
gezien hebben
Wat vindt je van de keuzes van het huidige kabinet?
Ik heb VVD gestemd maar dan als tactische keuze! Ik moet eerst zien wat er gaat gebeuren.
Wat zou jezelf hieraan willen veranderen, als je dit kon?
Ik zou als eerste de JSF afschaffen. Omdat het handen vol met geld kost, plus de daar nog bijkomende
kosten. Dat geld kunnen we nu hard gebruiken voor de bezuinigingsronde, naar mijn mening.

Inmiddels ben jij de vervanger van Miente Viersen geworden oftewel de nieuwe redacteur.
Wat bewoog jou om redacteur te worden?
Naar mijn inziens wordt de Vlag en Vonk graag gelezen. En het zou zonde zijn dat zo’n traditie verloren
gaat. En ik zeg ook niet graag nee, als het mij gevraagd wordt.
En wat is jouw toekomstvisie voor Vlag en Vonk?
Om bij elke editie een zo goed en interessant mogelijk, gevulde Vlag en Vonk aan te bieden aan de lezers.
Ik ben niet van plan om het drastisch te gaan veranderen! Daar waar Miente en z’n voorgangers, Vlag en
Vonk hebben neer gezet qua format daar hoef ik niet zo nodig wat aan te veranderen.
Wat is het mooiste wat je meegemaakt of gezien hebt?
Na de orkaan Katrina, in Biloxi stonden we bij een ijsstadion. Daar hadden wij een kleding en voeding
uitgiftepunt. Als 18-jarige puppy, werd ik aangesproken door een vrouw met haar dochter op de arm. En
die kwam huilend vertellen dat ze haar man en zoon had verloren en dat ze geen dak meer boven haar
hoofd had. Dat maakt je klein op zo’n moment. Recentelijk geleden zag ik orkaan Sandy op tv … dan denk
je daaraan terug en dan is onze crisis zo erg nog niet!!
Waar heb je het meest hekel aan?
Mensen die zichzelf “poepgoed”vinden en aan leugenaars. Oh ja, en aan mijn buurman… de
lawaaipapegaai!!!!
Waar zie jij jezelf staan of doen in de toekomst, bij de Koninklijke Marine?
Ik hoop meer de ICT kant op te gaan. Dat vindt ik interessant. Maar dan op groot bovenwater, bedoel ik
dan. En stiekem vind ik OT’er , Onderwijs Technicus, ook wel iets hebben…. een uitdaging misschien voor
later.
Wat of waar eet je het liefst en waar niet?
In de sushibar, daar eet ik het liefst en dan ook alles! In Constanta, Roemenië, heb ik in een Grieks
restaurant gegeten en dat was de meest vieze mixed grill in mijn leven!
Wat is je favoriete film, muziek, boek en tv-programma?
Men of Fire met Denzel Washington, alle films van hem zijn goed. En de film met Samuel L. Jackson als
Interrogator. Favoriete muziek is gewoonweg Top 40. Ik lees geen boeken, alleen maar voetbal
tijdschriften. Favoriete tv-programma is Expeditie Robinson is gewoon leuk en ik zou best daaraan een
keer mee willen doen.
Wat is tot nu toe je mooiste vakantie geweest?
Turkije in Öludeniz, lekker ontspannen na Afghanistan, en ik heb Janita daar ten huwelijk gevraagd.
Heb je nog een wens om naar toe te gaan, zeg maar een droomvakantie?
Ja op safari in Afrika. Maar dan een tour door verschillende landen. En dan in een varia aan slaapplekken,
van boomhut tot luxe hotel.
Wat vind jij er nu van dat LMS in zijn geheel verdwijnt uit de opleidingen?
Ontwikkeling staat niet stil dus vind ik het niet raar dat het verdwijnt. (tactisch antwoord haha)
Vindt je het noodzakelijk?
Nee, het blijft nog steeds een vorm van communiceren die moeilijk te onderscheppen valt! Je hoeft geen
firewall of crypto erachter te zetten.
Wil je verder nog iets kwijt aan de lezers?
Het leven is als neuspeuteren! Je moet eruit halen wat erin zit!!
Thijs, namens de redactie van Vlag en Vonk wil ik je hartelijk bedanken voor dit interview.

Uyt den ouden doosch

Vlag en Vonk 7 e jaargang No. 11, Nov ‘56

PUZZELPAGINA
VLAG en VONK
VERBEELDING
HERSENKRAKER
1. KUBUS KRUIPER, MOEILIJKHEIDSGRAAD
Op de planeet Voorschriften groeit de bijzondere kubusplant. Op de perfect kubusvormige
bloem van deze plant leeft het kubusbeestje. Dit beestje wordt onderaan de bloem
geboren (punt A), en zijn hele leven loopt het beestje langs de zijden van de
kubusvormige bloem. Hij loopt telkens een hele zijde in één jaar, en aangekomen in een
hoekpunt kiest hij een nieuwe richting (hij kan dus ook weer teruglopen). Zodra het
kubusbeestje de top van de kubusvormige bloem bereikt (punt B), sterft hij.
Kubusbeestjes worden dus minimaal drie jaar oud.
Vraag ? Hoe oud worden de kubusbeestjes gemiddeld?
2. KOELE KIKKERS, MOEILIJKHEIDSGRAAD
Hieronder zie je een vijver met zes vrolijke kikkers. Je moet de bruine en groene kikkers van plaats laten verwisselen, en daarbij
de volgende spelregels gebruiken:
een kikker kan alleen naar een lege waterlelie springen;
een kikker kan over ten hoogste één andere kikker, met een andere kleur, heen springen;
een kikker kan alleen voorwaarts springen (dus de groene kikkers springen naar rechts en de bruine kikkers springen
naar links).
Vraag ? Hoe moet dit gedaan worden?
ANTWOORDEN VLAG EN VONK AUGUSTUS :
ANTWOORD 1: De olifant is zo getekend dat het aantal poten niet goed is vast te stellen...
ANTWOORD 2: ANTWOORD 3:
8 1 10 15 36
13 12 3 6 26 18 28 28
11 14 5 4 22 16
2 7 16 9 32
24 20
ANTWOORD 4:Ook hier is het gezichtsbedrog misleidend, de lijnen zijn exact horizontaal, recht en evenwijdig.
ANTWOORD 5: De meeste mensen krijgen 5000 als uitkomst, als ze de berekening zo snel mogelijk proberen te doen. Maar het antwoord
is 4100. Vanwege de haast, worden de tientallen en de honderdtallen in de laatste stap verwisseld, 4090 plus 10.

Een nostalgische bijdrage van Henk Visser
DE SLAG IN DE JAVA ZEE
27 feb 1942 ZEVENTIG JAAR 2012
Marineblad en Alle Hens hebben al
aandacht aan de zeeslag besteed. V &
V sluit het herdenkingsjaar af met te
memoreren dat 919
(negenhonderdennegentien) mannen
sneuvelden. Op de kruiser De Ruyter
verloren 347 man het leven, bijna de
gehele bemanning van Hr. Ms. Kruiser
Java (518 = 98% !) kwam om en de
verlieslijst van de torpedobootjager Kortenaer telde 54 man.
Aan de ra van Hr. Ms. De Ruyter is het sein “S 62” voorgehesen en dat betekent:
“Een koersverandering van 62˚ naar stuurboord”.
De commandotoren van het vlaggenschip stond model voor de gravure van A.B.
Hill. De postzegel werd gedrukt in Engeland (1944) en verscheen in een oplage
van 8.332.300 exemplaren dus deze fraaie zegel is helaas niet veel waard…
Prominent in het zegelbeeld staat toren I met de 15 cm snelvuur-kanons, model
Krupp 9L50; licensiebouw Wilton-Fijenoord.

Een nostalgische bijdrage van Henk Visser
T A C K L I N E – aanvullingen en opmerkingen
Ref V&V 3/2012 Vlaggenincident
Deurmat kokos TABOE
Spaanse stieren schijnen gevoelig voor rood, edoch veel Spaanse autoriteiten zijn nog
gevoeliger voor rood en geel indien deze kleuren oneigenlijk gebruikt worden.
Bij het opvrolijken met seinvlaggen van het helidek voor een receptie in een Spaanse haven
dient in de eerste plaats vlag ONE vermeden te worden, dat spreekt. De wimpels SEVEN en
ZERO zijn ook niet gewenst en we houden voor de zekerheid de vlaggen TWO en OSCAR in
de zak.
Er zijn formele, informele en routinebezoeken
maar een bezoek aan een buitenlandse haven
heeft eigenlijk altijd met vlagvertoon te maken.
Een marineschip dient aanstootgevende situaties
te vermijden door bv de kleurgevoelige notabelen
van het Iberisch Schiereiland niet te irriteren. Dit
was bij de KM al lang bekend.
In de jaren zestig gaf een diplomatieke
smaldeelcommandant de order om bij
binnenkomst op alle schepen de deurmatjes op te bergen want deze matjes waren uitgevoerd
in rood en geel! Toen majoor Viersen door de OPSCHOOL dwaalde om te kijken of er
misschien nog ergens zo´n matje lag werd hem duidelijk dat de memorie van mensen vaak
kort is. `Tsja, die matjes, was er niet een anker tussen K en M? Of, "Het waren toch zwarte
letters?" Herinneringen produceerden ook nog matjes met horizontale rood-geel-rode banen!
Nu kunt u denken "Wat zeur je nou over
zo´n stom matje." U heeft gelijk, maar
toch bewijst bovenstaande dat al, na nog
geen kwart eeuw, niemand meer op
heldere wijze de "Deurmat Kokos" kan
beschrijven. Daarom wil ik deze anekdote
even vastleggen in V&V want anders
vliegt het rood-gele KM matje weg in de
mist der historie…
met dank aan Bob Roetering (CMD mei88-sep93)

Patrouilleschip ZEELAND
De vlag van de provincie Zeeland is tevens de scheepsvlag van
dit nieuwe schip. De mooiste provincievlag van Nederland is in
tegenstelling met
het provinciewapen
nog niet erg oud.
Het is een blauwe
vlag waarover drie
gegolfde witte
banen met als hartschild het gekroonde wapen
van Zeeland. Bij besluit nr 19/13 van de
Gedeputeerde Staten werd de vlag dd 14
januari 1949 vastgesteld.
Hoewel op sommige souvenir producten de vlag
is uitgevoerd in een
lichtblauwe kleur moet het
blauw “kobaltblauw” zijn
zoals in de Koninkrijksvlag.
Vlaggenspecialist
“Shipmate” in Vlaardingen
beaamt dit.
Twintig september lag de
Zeeland (P 841) aan steiger
17 en op het helidek
ontmoette ik de KPLODVB
Pascal Vellinga. Hij was
onmiddellijk bereid om voor
V&V de vlag te hijsen. De
vlag was een kadootje van
de Vlissingse werf Damen (voorheen De Schelde) en gelukkig is de kleur blauw correct!
Op 24 september zou het mooie schip vertrekken voor een reisje van een maand met o.a.
havens in Noorwegen en Schotland aldus de korp. Zijn collega’s zijn SGTODVB John Frenk en
KPLODVB Henk van Koten (met één “O”…)
De naamsvoorganger van deze OPV
was de A-jager Hr. Ms. Zeeland (1955
id – 1978 ud). De scheepsvlag van de
onderzeebootjager was de Zeeuwse
vlag.
Ook door mijnenvegers van squadron
zuid met thuishaven Vlissingen werd
de Zeeuwse vlag wel gevoerd. De
mijnendienstmannen waren trots om
bij de “Zeeuwse Marine” te behoren!

N A V P U B S
Korte blik op recent verschenen publicaties over de K.M.
VAN WILLEMSOORD TOT MARINEBEDRIJF 1812-2012
van kracht zal zijn…
De auteur is een verdienstelijk lid van de Helderse
Historische Vereniging. Hij is co-auteur van het in
2005 vershenen boek “Aan boord alles wel”.
Het grootste deel van de beschreven periode gaat
over “de Rijkswerf”. Het stevige boek wat voor mij
ligt is het product van minstens drie jaren noeste
arbeid. Het resultaat vind ik “toppie”; de
interessante en vlot geschreven tekst, de vele foto’s
op het mooie papier, de lay-out en, niet onbelangrijk,
een eindredactie met scherpe blik m.a.w. strakke
tekst, bravo!
Uit hfdst 6 bv leerde ik waarom op oude foto’s grote
oorlogsschepen achterwaarts de haven verlaten!
De benaming “Rijkswerf”wordt sinds 1999 niet meer
in het Jaarboek voor de K.M. gebruikt en ik ben
benieuwd hoe lang de roepnaam “Werviaan” nog
Auteur: Rens Schendelaar
ISBN: 978-90-6455-704-0
Uitgeverij: Pirpla, Schoorl 2012
Verkrijgbaar: in de boekhandel
Prijs: € 27,50
JAARBOEK VAN DE KONINKLIJKE MARINE 2010
Ieder jaar verscheen het Jaarboek KM (sinds 1875) een vaste
traditie, een vast gegeven, een vanzelfsprekendheid. Totdat
daar in 2007 de klad in kwam, het JB 2006 zou-bijna
voltooid-sneven onder de botte bezuinigingsbijl. Gelukkig
werd dit snode plan niet uitgevoerd.
MARALG 081/10 verschafte een tijdpad voor de inhaalslag
en inmiddels is het JAARBOEK 2010 verschenen, bravo, we
houden moed en het zou mooi zijn als de 2011 editie eind
2012 zou verschijnen.
Zoals altijd een mooi stevig boekje met veel kleurenfoto’s.
Een aardig kadootje voor uittredende verbindelaren.
Voor € 15,- verkrijgbaar in de toko van het Marinemuseum.
CAD MARMUS = Mjr. C.D. Moriconi
Tel.: 0223 657283
E-mail: C.D.Moriconi.01@mindef.nl

Woensdag 11 juli 2012
Hr.Ms Rotterdam vertrekt voor 5 ½ maand naar Somalië voor de missie Ocean Shield.
Voor de Rotterdam is dit de eerste keer. Tevens is dit de eerste keer dat wij als een paars
schip zijn vertrokken, en staf schip zijn.
We hebben ca. 350 personen aan boord bestaande uit vaste bemanning, BTCIE, JISTARC
(Intel), MIVD, UAV (onbemande vliegtuigjes), Cougar detachement, Role2, tolken EBE
(Enhanced Boarding Element) en SOTU (Special Operations Task Unit).
Ter ondersteuning hebben wij 2 Cougars mee. Het is behoorlijk druk aan boord, en het is
wennen met al die verschillende krijgsmachtdelen samen te operen. Voorafgaand aan deze
missie, hebben wij een pre-deployement training gehad van 2 weken. In die 2 weken is er
niet stil gezeten. In Souda Bay hebben we onze eindoefening gehad, en ging Seatrain weer
van boord. Hierna zijn wij op weg gegaan naar het missie gebied.

Onze eerste haven was Djibouti. Hier lagen we samen binnen met de Hr.Ms Evertsen voor de
overgave/overname. Hier kregen we ook de gehele staf aan boord. Na een goed
havenbezoek van een paar dagen gingen we weer naar zee. Om vervolgens naar onze
patrouille box te gaan. Binnen een paar dagen was het al raak. Samen met de FGS Sachsen
hadden we een dhow gesignaleerd.
Er waren piraten en gijzelaars gespot. Wij werden getasked om te gaan boarden. Het ging
allemaal vrij snel. En voordat we het wisten hadden we 6 piraten aan boord. Het duurde
enige tijd voordat bekend werd wat er met de piraten zou gaan gebeuren. Er werd besloten
op hoger hand om ze in Salalah te overhandigen aan de autoriteiten daar. In afwachten van
uitlevering aan de Seychellen.
Na ons vertrek in Salalah hebben we 29 dagen op zee gezeten. Gelukkig vloog de tijd voorbij.
Wat betreft piraten, was het vrij rustig. De moesson was nog niet voorbij, dit betekende dat
de piraten ook niet zo snel de open zee op zouden gaan i.v.m. slecht weer. We hebben wel
een aantal boardings uitgevoerd, maar hier was niks bijzonders ontdekt.
Vlak voor ons havenbezoek aan de Seychellen hebben wij nog hoog bezoek van Neptunes
gehad. Ruim 80 procent van de bemanning aan boord moest nog worden gedoopt. Dus het
was gezellig druk op het helidek. Binnen 2 uur waren we met z’n allen gedoopt en had
iedereen kennis gemaakt met de wetten van Neptunes en zijn trawanten.
Het havenbezoek Seychellen was iets minder
goed geregeld. We hebben 5 dagen voor anker
gelegen. Als we naar de wal wilden moest dit
met de watertaxi. En de watertaxi had ook een
begin/eindtijd. Het goede nieuws was dat we
ca. 1300kg post zouden krijgen. Een deel was
de dag van binnenkomst gekomen. En de
andere helft een paar dagen later. De laatste
dag was voor ons een werkdag geworden, dit
i.v.m. het bezoek van de minister van defensie.
’s Avonds waren we nog wel vrij, en de
volgende ochtend zouden we weer naar zee vertrekken.

Weer 25 dagen op zee. In de eerste week kregen we wederom hoog bezoek. Dit maal betrof
het Prins Willem Alexander. Hij heeft 2 dagen aan boord rondgekeken aan boord hoe we
hier te werk gaan. Vooral omdat alle krijgsmachtdelen nu samenwerken op 1 schip, en dat is
toch nieuw. Na 1,5 week op zee gezeten te hebben, kregen wij het bericht dat er melding
was gemaakt van een aanval van een skiff. We werden getasked om de skiff op te sporen.
Vroeg in de ochtend hadden we hem gevonden. Met de nodige acties hebben we de skiff tot
stoppen gebracht. Hierna zijn we overgegaan tot een Boarding. En hebben we weer 7
piraten opgepakt en aan boord
genomen. Het is nog onbekend
wat hiermee gaat gebeuren.
Halverwege oktober hebben wij
een rendez-vous gemaakt met de
Hr.Ms Bruinvis. Communicatie met
de Hr.Ms. Bruinvis ging d.m.v
TACSAT. We hebben een paar
dagen een oefening gehad met de
Hr.Ms. Bruinvis t.b.v de SOTU.
Ons volgende havenbezoek zal Dar
Es Salam, Tanzania zijn. Maar dat
duurt nog wel even.
We hopen nog een aantal piraten te kunnen pakken. Onze thuiskomst staat gepland op 22
december, maar dit kan altijd nog veranderen.
Groetjes vanuit de Somalische wateren.
Namens de VBD Hr.Ms Rotterdam
KPLODVB Chantal Poolman

GOOGLE SURFING
OUD EN NIEUW IN HET KWADRAAT!
DEEL I
De volgende stukken die hieronder staan gaan over de Hr. Ms. Karel Doorman, zowel de
oude versies als de nieuwe versie in aanmaak.
HR.MS.KAREL DOORMAN (1946) :
Hr. Ms. Karel Doorman (QH 1) was de Britse escorte-carrier Nairana. Deze werd gehuurd
door de Nederlandse Marine voor de duur van ongeveer twee jaar, en tijdens deze periode
door de Nederlandse Marine vernoemd naar Karel Doorman, die in 1942 tijdens de Slag in
de Javazee als eskadercommandant met het vlaggenschip Hr. Ms. De Ruyter ten onder was
gegaan. Het schip behoorde tot de Activity klasse.
De Nairana was een koelschip dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in opdracht van de Royal
Navy werd omgebouwd tot vliegdekschip. De Nairana werd gebouwd door de
Britse scheepswerf John Brown & CO uit Clydebank.
Het schip kon ongeveer 18 vliegtuigen aan boord nemen. Deze waren van het type Fairey
Barracuda, Fairey Firefly Mk.1 en Hawker Sea Fury.
Nadat het schip was teruggekeerd bij de Royal Navy werd het verkocht om weer dienst te
doen als koopvaardijschip onder de naam Port Victor. De ombouw tot koopvaardijschip vond
plaats in Belfast. In juli 1971 werd het schip gesloopt in Faslane.
HR. MS. KAREL DOORMAN(1948) :

Hr. Ms. Karel Doorman (R 81) was het tweede en laatste vliegdekschip van de Koninklijke
Marine. Het was tevens het grootste schip dat ooit bij de Nederlandse marine heeft gevaren.
Het schip behoorde tot de Colossus klasse en was op 17 januari 1945 bij de Royal Navy in
dienst gesteld als HMS Venerable. De Royal Navy heeft het schip tijdens de Tweede
Wereldoorlog in de Grote Oceaan ingezet. In Nederlandse dienst is het schip vernoemd naar
de Schout-bij-Nacht Karel Doorman, die in 1942 tijdens de Slag in de Java zee als
eskadercommandant met het vlaggenschip Hr. Ms. De Ruyter ten onder was gegaan.
In 1948 kwam het bij de Koninklijke Marine in dienst ter vervanging van het eerste
vliegdekschip, met dezelfde naam, dat vanaf 1946 gehuurd was. Van juli 1955tot
juni 1958 werd het bij de Schiedamse scheepswerf Wilton-Fijenoord verbouwd om het
geschikt te maken voor gebruik door straaljagers. Daarbij werd een hoekdek aangebracht
van acht graden, de hydraulische katapult werd vervangen door een stoomkatapult en er
werd een deklandingsspiegelsysteem geïnstalleerd.
Het schip bood aanvankelijk ruimte aan ongeveer 30 vliegtuigen. Door het gebruik van
grotere en zwaardere toestellen na de verbouwing waren dat er nog 20.
In 1960 maakte het een lange reis, waarbij onder meer het Nederlands Nieuw-Guinea werd
aangedaan. Deze reis, alsmede de overdracht van Nieuw-Guinea aan Indonesië, niet lang
daarna, maakten de Nederlandse regering duidelijk dat een andere rol voor de marine
onafwendbaar was. In de toekomst zou de marine zich in hoofdzaak moeten richten op de
bestrijding van onderzeeboten in de Atlantische Oceaan, in samenwerking met NAVO
bondgenoten. Een zelfstandige rol, buiten NAVO gebied, was geen optie meer, en er was
daarom niet langer behoefte aan een vliegdekschip. Besloten werd om alle investeringen in
de Doorman te staken en het schip omstreeks 1970 uit de vaart te halen. De in 1956
aangeschafte Hawker Seahawk-jachtvliegtuigen werden in 1964 uit gefaseerd en gesloopt.
Op 28 april 1968 brak brand uit aan boord, eerst in de voorste machinekamer en vervolgens
ook in de achterste machinekamer. Voor de twee jaar die het schip nog in dienst zou zijn,
werd reparatie niet zinvol meer geacht. Op 14 oktober van dat jaar werd het verkocht
aan Argentinië dat het omdoopte tot ARA Veinticinco de Mayo, naar de revolutie van 25
mei 1810.
Tijdens de Falkland oorlog in 1982 was het nog in dienst en het werd in het begin van het
conflict ten minste eenmaal ingezet om een aanval uit te voeren op de Britse vloot. Na het
tot zinken brengen van de kruiser Belgrano werd het schip teruggetrokken tot de wateren
boven het Argentijns continentaal plat, waar de Britse onderzeeboten niet konden volgen. In
juni 1986 werd het uit de vaart genomen omdat voor modernisering geen geld beschikbaar
was. Het schip is in maart 2000 bij Alang (India) op het strand gezet en aldaar gesloopt.
Aanvankelijk deden Fairey Firefly patrouillevlieguigen en Hawker Sea Fury jachtvliegtuigen
dienst. Na de verbouwing kwamen Grumman Avengers en Hawker Sea Hawks aan boord.
Ook waren toen vaak één of twee helikopters aanwezig. Na 1960 werden de Avengers
vervangen door Grumman S-2 Trackers. Ook werd een aantal Sikorsky HSS-1 SeaBat antionderzeeboothelikopters
meegenomen.
In Argentijnse dienst had het schip A-4 Skyhawks, S-2 Trackers, S-61 Sea Kings en later
nog Super Etendards aan boord.

Het schip kreeg onder marinepersoneel, bijnamen als "dikke boot" en Hr. Ms. Rookverbod.
Dat laatste in verband met de strenge veiligheidsnormen. Tijdens handelingen aan boord
waarbij brandstof of munitie betrokken was klonk een vastgesteld trompetsignaal met
daarop gevolgd de kreet 'rookverbod op het gehele schip' of 'rookverbod op alle open
dekken' .
Schout-bij-nacht Karel Willem Frederik Marie Doorman
Zijn motto in de vrije vertaling : Ik val aan, volg mij!
De daadwerkelijke order was : All ships – Follow me!
Bronnen :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hr._Ms._Karel_Doorman_(1946)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hr._Ms._Karel_Doorman_(1948)
Kijk ook op You Tube voor een interessant 9:50 minuten durende promofilm uit die tijd :
http://www.youtube.com/watch?v=a9PuVHGTw5E

Hamburgers und Polizisten
Potjandorie nog eens aan toe, de Ostfries wordt gemist?, ja wat hoor ik nu toch allemaal
weer in de vlag en vonk??.
Nou dat is dat wel voor het eerst dat ik gemist wordt.
Maar voor het mooie blad ...vlag en vonk , moet ik mezelf dan toch maar even melden en
een stukkie maken.
Doe het graag, maar heb niet altijd even veel tijd.
Wanneer je in het rijke bezit bent van 8 kleinkinderen....jawel ACHT.....dan moet je de
aandacht wel goed verdelen.
Verder waren er nog meer omstandigheden, het overlijden van mijn pa vorig jaar,
waardoor ik nog niet met veel jolijt een verhaal kon maken.
Maar we nemen den Pen wederom ter hand, en zullen nog enige stories verkondigen aan
u, ….ja u,..... die hier misschien wel enige aardigheid in vindt.
Het was het jaar des Heeren 1982, (bij dit jaartal slaat bij velen collegae reeds de schrik
om het hart) waar ondergetekende als jeugdig
korporaal de valreep betrad van de “Tjerk
Hiddes”.
Een MLM-fregat zoals met het noemde, MLM
omdat het net een midlifecrisis had ondergaan,
hadden we begrepen.
Het was best een fijn schip, en we waren
voorzien van een aantal gemakken waar we
nog niet eerder aan gesnuffeld hadden.
We hadden airco.....en dat was niet verkeerd
gezien het vaarschema, want we zouden voor 9
maanden verkassen naar de west.
Ik was geplaatst als korp in de bedrijfscentrale, met als nevenfunctie fakteur. (ben ik
trouwens ook zo'n beetje altijd geweest op elke boot).
Met mij werden nog eens 7 korporaals verbindelaar geplaatst, 2 voor de brug, 2 voor de
radio en nog 2 figuren voor de eov en nog 1 voor de bedrijfscentrale.
Allen, nou ja allen...??... gezellige collegaas die je er wel bij kon hebben.
Als chef hadden we een majoor telegrafist en verder nog een sgt seiner op de brug.
Wij waren als korporaals wel een hele grote groep aan boord, dik 50 man in het brulhok.
Maar er waren wel een man of 2 (geen stapmaten van ons) die zich nooit of bijna nooit
vertoonden in dat brulhok, dus dat gaf aardig lucht in de “kelder” zoals het verblijf meende
ik ook wel werd genoemd.
Hoe ze het zooitje bij elkaar gezocht hebben snapt eigenlijk helemaal niemand, want een
dergelijke bemanning van zulk een grote verscheidenheid aan mannetjes heb ik nooit
meer ergens meegemaakt.
Het hele schip ademde losbandigheid en een hoog feestgehalte.
Tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds verwonderd dat er in de tweede kamer nooit
iemand is opgestaan en de minister van Defensie hieromtrent vragen heeft gesteld in de
trend van
.....Is het de minister bekend dat.......>>>>>>????
Wat mij achteraf wel opviel, er geen plaatsing was bij de KM waar ik gevaren heb, alwaar
er reeds zoveel van dood zijn, ik zou bijna zeggen, een vijfde van het korporaalsverblijf is
voorzien van een houten jekker....maar ja daar hebben we niets over te zeggen en dat is
dat ook maar goed ook.

Enfin onze eerste proefvaart ging onder anderen naar Hamburg.
Het was vrijdagavond en we
meerden af midden in
Hamburg onder de grote
loopbrug, Het afmeren was
trouwens weer eens ”one big
onwhisteling” , de
kundigheden van de navo en
onze ouwe (stille Willie)
genaamd werden niet erg op
prijs gesteld door de
sleepboten, de havenmeester
en vele anderen die weer geen hoge pet op hadden van onze kunsten bij het
afmeren( terwijl hoge petten toch wel te doen gebruikelijk is in Germania.)
Maaaaar het goede was.... wij zaten op spuugafstand van vertier, bier, Mädels van lichte
doch sympathieke zeden en allerlei andere ongein.
We zochten nog een beetje wie met wie ging stappen en kwamen al gauw met
gelijkgezinden in burger aan den valreep om ons stadwaarts te begeven.
Op een of andere manier loop ik altijd met lui op de wal, die een zeer groot
aantrekkingsgevoel hebben tot uithangborden die verlicht zijn.
En dan met name de borden waar een biermerk in vermeld wordt. Zo ook nu.
Ik herinner me dat ik op de wal was met Jan, Meindert en Menno.
We liepen langs een soort van passagiersboot waar een uithangbord (zoals eerder
vermeld), hing, hinderlijk in het zicht van ons.
Dus …. wij maar eens aan boord geklauterd, we waren per slot van rekening al een
kwartier aan het lopen, dus het kon wel eens een keertje..
Terwijl wij in een schaars rood verlichte soort lounge ons aan de bar vervoegden, en de
oververmoeide lichamen op de kruk hesen, werden wij vanuit diverse hoeken zeer spichtig
“beobachtet” zal ik maar zeggen.
Onze Groningse vriend Meindert, die van veel beticht kon worden.....maar niet dat hij
enige tact bezat, brulde binnen een nanoseconde, nadat hij zat......
“hei uhhh Heinrich kan ik hier wat bier bestellen of hoe zit dat???”
Heinrich keek echter niet op of om, wat niet geheel onlogisch was, want de man in kwestie
was gewoon een klant die ook aan de bar zat.
Wel kwam er een Fraulein aanhuppelen, die ons bezorgd aankeek en vroeg of ze iets voor
ons kon doen.
Er werd voor de verandering maar eens bier besteld, we dachten laten we eens
verrassend zijn.
We kregen bier.....en wel een pul van een liter, ik herinner me nog een spreuk aan de
wand....”ein Liter vom Fass für Saufer mit Spass”
Daar wij allen erg dorstig waren, was de liter eigenlijk redelijk snel naar binnen gewerkt.
Menno bestelde nog maar eens onder het motto ...op één been kan je niet wankelen..
Terwijl het Fraulein stond te tappen, en dat duuuuuuuuurt en duuuuurt, liet Meindert een
boer, ...zo hard ….dat ergens in een donker hoekje plotseling wat ongure liedens
opstonden, die eruit zagen als uitsmijters.
Meindert en wij trouwens ook, blikten noch bloosden want we waren dit wel gewend.

Het Fraulein achter de tap kwam naar voren, en vroeg
vervolgens aan Meindert.....
“Vielleicht ein Stückchen Brot dazu???”
Deze cynische opmerking werd niet helemaal begrepen, en
Meindert antwoordde:
“Bist du verrückt, wer est dan Brot wen er an het Biersoepen
ist?”
De dame in kwestie snapte er geen bal van en ging verder met
tappen.
Wij vonden het na het tweede bier wel eens tijd om verder te
gaan, en na een behoorlijke prijs betaald te hebben, waarbij
opmerkingen loskwamen als....
“geht ihr bek nicht weiter offen”
“sind sie hier von der pot gerükt”
taaiden we af de stad in.
Later werd ons gemeld dat we op een of andere dure club zaten te lurken, waar in de
nacht nog heel wat loos zou moeten zijn, maar dat was aan ons dan weer niet besteed.
Ik geloof ook niet dat men er erg rouwig om was dat we ophoepelden.
Hoe het komt weet ik niet maar laten wij nou weer toevallig net in een buurt belanden die
over de hele wereld bekend is als “Reeperbahn” .
Op het moment dat we daar om de hoek schuiven, zien we daar een collega konstabel en
een wde-figuur, boven op elkaars schouders staan.
Terwijl de konstabel met een rooie klus de wd-er draagt en paniekerig om zich heen kijkt
zien we Fred de Wd-er met een schroevendraaier en een bahco twee straatnaambordjes
van een lantaarnpaal afschroeven.
Op het ene bord stond ...”Reeperbahn” en het andere ….”Venusberg” .
Toen hij het ene bord los had flikkerde het andere met een hoop kabaal op dek.
Enfin de mannen hadden de borden eraf gehaald, omdat ze veel beter tot hun recht
kwamen bij ons in het korporaalsverblijf, loffelijk streven en voor een wd-er toch behoorlijk
wat eigen initief, maak je niet vaak mee.
Nadat wij de twee hadden gecomplimenteerd met hun aktie, strompelden wij veer verder
om nog eens een lokale tapperij te bezoeken, waarvan er een overtal aanwezig waren.
Omdat we op een bepaald uur onze zakken wel weer voldoende vol hadden, schuimden
we maar weer eens naar de boot.
Onderweg werd nog even
een braadworst genuttigd
van een meter lang ongeveer,
en onder het zingen van
bekende vieze liederen
zoals ….”er dreef een hoer in
het noordzeekanaal”,
of ...”aan de oever van de
vliet.....” naderden wij de
valreep.
Aangekomen bij de plank
stond er op de steiger een
wit-groene auto, met daarop
geschreven “POLIZEI” en
een blauw zwaailicht erop.
De onderofficier van de
wacht zei dat er 2 agenten richting korporaalsverbliijf waren samen met de konstabel en

Fredje.
Aha hier voelden we toch wel een beetje nattigheid voor de mannen.
Wij schreden dan ook naar de kelder, waar wij op de trap al hoorden dat er een partijtje
knoerharde muziek opstond.
Terwijl we binnenkwamen zagen we het volgende tafereel.
2 mannen achter de toog, tappend en lallend en brallend.
Een man of 8 voor het toogje (waar eigenlijk maar plaats was voor 4 a 5), eveneens in
benevelde toestand meebrallend met een Duitsch nummer, welke tevoorschijn was
getoverd door de één of andere sluwe medestrijder.
En terwijl het “DUUUUU, DUU bist alles was ich
hab........” schalde door het hok, was 1 van de polizisten
met een schroevendraaier het naambordje op de wand
aan het schroeven.
De andere polizist zat met een blik bier in zijn handen
de zaak te aanschouwen.
Terwijl Fredje en zijn maat even exact aangaven waar
het precies moest hangen.
Het was die avond als volgt gelopen....
Nadat de 2 onverlaten met borden onder de arm,
zingend en lawaaierig terug liepen werden ze opgemerkt door een politiepatrouille.
De politie begreep wat ze hadden geflikt en zou hun wel even aan boord afleveren met
een bekeuring en verhaal aan de leiding.
Hoe het precies is gelopen weet ik niet maar de mannen hadden op slinkse wijze de politie
gelijmd voor een potje bier, waarbij de zaak op hun manier werd beklonken en zand erover.
Het enige minpuntje die avond was, dat de polities op order van het brulhok hun pistolen
achter het toogje moesten laten, omdat men niet met een wapen mocht rondlopen aan
boord, en als ze eens zouden moet pissen.......ja dat had je het gedonder.
De polizei zag daar geen probleem in en dat was niet zo handig, want........
Toen monteur Jaap achter de bar totaly
unabelee was van de genever, zwaaide hij jolijtig
in het rond met 1 van de pistolen,onder
vermelding van:
“und jetzt wollen wir unsere Fahrräder zurück,
sonst knallt es”
deze verwijzing naar het stelen van fietsen door
moffen in de oorlog, maakte dat de polizisten rap
hun pistolen pakten en spoorslags aan hun
stutten trokken.
Iemand was wel zo bij de tijd om de agent op de
foto te zetten terwijl hij het bordje stond aan te schroeven, en zo hebben wij, en ook verder
niemand, meer iets vernomen van dit akkefietje.
De straatnaambordjes hebben altijd het verblijf gesierd, en zo hoort het.
Zo zie je maar …..die Polizei ist dein beste Freund.......
de Ostfries

VERBINDELAREN IN DE SNMG1 HET VERVOLG…
Op 7 Juli 2012 stonden we met 2 verbindelaren, te weten Hans
Duinmeijer de staf seiner (SCCY)en Bas Pieper de staf
netwerkbeheerder (SCNA) , samen met nog enkele “verse” stafleden,
gereed op Schiphol. Helaas kwamen we er al vrij snel achter dat onze
vlucht naar London geannuleerd was . Dit betekende in een hotel
slapen en de volgende dag de vlucht richting Muscat nemen. Daar de volgende dag in de avond
aangekomen stond er een bus klaar om ons naar Salalah te brengen. We dachten dat het wel mee zou
vallen met de afstand maar eenmaal onderweg kwamen we al snel een bordje tegen met daarop:
“Salalah 996km”. Na een busrit van meer dan 12 uur kwamen we eindelijk aan op het haventerrein in
Salalah waar Hr. Ms. Evertsen lag afgemeerd. Maar eerst werd er een grondige controle door de douane
uitgevoerd. Na een snelle maaltijd en een kleine sopbeurt konden we eindelijk beginnen aan de
overgave/overname. Veel tijd hadden we niet want Henk Verdouw en Barry Brouwer von Gonzenbach
zouden dezelfde avond al weer om 19:00 uur vertrekken richting Nederland. Niet echt ideaal maar er
waren helaas geen andere opties.
De eerste paar dagen op de Evertsen was het vooral inslingeren in de staf routine. Gelukkig was Kees
Wevers, de staf radioman (SCRS), er nog. Die bleef nog even twee weken langer omdat zijn aflosser
Richard Smith in de Commscon opleiding zat. Van de kennis van Kees over het reilen en zeilen in de staf
is in de eerste weken dan ook veelvuldig gebruik(en natuurlijk misbruik) gemaakt.
Na enkele weken op zee kwamen we aan in Muscat. Tijd voor Kees om naar huis te gaan maar niet
nadat hij de bijzonderheden aan Richard had overgegeven en natuurlijk met veel kabaal afscheid had
genomen in het gouden bal. Ook is hier onze nieuwe stafofficier information management (SIMO) aan
boord gekomen te weten Joost Genders. Hij zal na de handover in Djibouti ook de taken van de staf
verbindingsofficier (SCO) op zich nemen. De samenwerking met de Verbindingsdienst op de Evertsen
verliep bijzonder goed en al heel snel stond de volgende uitdaging voor de deur, de handover van de
Evertsen naar de Rotterdam. Een behoorlijk groot project dat aan de hand van een uitgebreid serialized
program uitgevoerd moest worden.
De handover in Djibouti verliep zonder grote problemen. De server werd overgebracht van de Eversten
naar de Rotterdam door de mannen van NCIA Northwood. Wel moesten er nog even 7 pallets VBD
goederen worden overgezet. Laptops, printers, switches en natuurlijk het vlaggen detail van Hans
werden snel overgebracht naar de Rotterdam waar wij al klaarstonden om samen met de VBD van de
Rotterdam alles te installeren. De hulp van de VBD van de RDAM was zeer welkom en het afgeleverde
werk was perfect. Zo is er door de netwerkbeheerders in no-time een complete staf werkruimte
ingericht op het F-dek. Met de handover in Djibouti is ook onze SCO Wim Maes vertokken. Hij is terug
naar Belgie om nog een paar maanden het commando te voeren over BNS Crocus.
Inmiddels zijn we al weer ruim twee maanden met de Rotterdam bezig aan Operation Ocean Shield
waaraan de SNMG1 staf, als CTF 508, leiding geeft. We houden ons bezig met patrouilles in de IRCT, KLE
(key leader engagement, praatje houden met de lokale belangrijke mensen), en natuurlijk hebben we al
enkele vermoedelijke piraten aangehouden. Tussendoor hebben we het altijd bruisende Salalah en de
Seychellen (zie foto) aangedaan.

Ondertussen gaan onze dagelijkse werkzaamheden natuurlijk gewoon door. Gezien de aard van de
operatie en het operatie gebied vindt bijna alle communicatie plaats over de beschikbare netwerken. Er
is bijna tot geen radio verkeer met de omliggende eenheden en tot grote teleurstelling van Hans
gebeurd er op de brug weinig wat met seinerij te maken heeft. Als troost heeft hij het stof van de staf
fotocamera afgeblazen en speelt zo nu en dan de staf fotograaf. Momenteel lopen we ook nog alle drie
als Assistant Battle Watch Captain. Kortom we houden ons lekker bezig. Het is rennen of stilstaan. Maar
dat is gebruikelijk tijdens dit soort operaties. Verder zijn er als extra ondersteuning op de Seychellen
twee verbindelaren toegevoegd aan de staf, te weten Andre Visser en Rob Wirtz. Deze kachelpijp
mannen zijn hier om ondersteunig te geven aan de onderzeeboot die hier opereert .
Aan boord is het redelijk druk met de verschillende clubjes uit de gehele defensie organistatie. Er loopt
hier van alles door de Whalegang, landmacht, luchtmacht en natuurlijk veel mariniers. De gehele
operatie zijn deze clubjes bezig met hun ding zoals helikopters vliegen (en vliegend houden), opereren
met de FRISC en landingsvaartuigen, vliegen
met een iets te groot uitgevallen
modelvliegtuig (UAV).En niet te vergeten de
rol twee, een hele grote groep
ziekenverplegers, doktoren en specialisten
die in actie moeten komen als er gewonden
te behandelen zijn.
Voor ons is het nog een paar weken met
onder andere een havenbezoek aan Dar es
Salaam, de handover in Djibouti aan SNMG2
en dan kunnen we met het vliegtuig naar
huis. Hopelijk werken de
luchtvaartmaatschappijen dit keer wel mee en hoeven we deze keer niet met de bus.

Van onze vaste reporter in de West: Umberto
Olà Olà,
Nu het stof van reorganisatie/bezuinigingen is neergedaald en voor een aantal collega’s duidelijk is
geworden wat dit betekent voor de toekomst zijn we weer langzaam overgegaan tot de orde van de
dag. Bij de pakken neerzitten en treuren heeft geen zin. De hogere legerleiding wikt en beschikt.
Gelukkig schijnt hier op dushi Korsou nog steeds de zon. Het leven kan beroerder. De feesten gaan
gewoon door. We beschouwen het maar als een aangename afleiding.
In de vorige V & V heeft u kunnen lezen hoe de schrik ons om het hart sloeg door de hartperikelen
van Sytze. Gelukkig is alles weer in orde. Dat is maar goed ook want op dinsdag 4 september kwam
Abraham op bezoek. Sytze bereikte de respectable leeftijd van 50 jaar. Van de HAOPS, overste van
Twuijver, kreeg hij een Abrahamtaart uitgereikt. Een caloriënbom die enige naam mag hebben. De
taart werd meteen aangesneden en smaakte prima.
De overste overhandigt de Abrahamtaart
Frits is nieuwsgierig, nog een jaartje wachten...
Sytze snijdt de taart aan

Een paar dagen later, op zaterdag 8 september was het feest in de vertrouwde omgeving van
(verbindelaren)-café Old Dutch waar Sytze zijn verjaardag vierde. Uiteraard was Abraham hier ook
aanwezig.
Abraham (links) & Sytze (rechts)
Sytze en echgenote Amy
Hoe later op de avond…….
Op maandagmorgen 24 september kreeg Bert een telefoontje van Aljadis Vermeulen, inderdaad de
echtgenote van Rick, met het verzoek om op woensdagavond de gehele verbindingsdienst uit te
nodigen voor een borrel ter gelegenheid van Rick zijn 53 ste verjaardag. Ohja, en of het geheim kon
blijven voor Rick want het moest een verrassing zijn. Nou, en een surpriseparty werd het. Met een
smoes werd Rick naar de bar van het Recompensapark gelokt, want hij wilde eigenlijk gezellig met
zijn echtgenote ergens een hapje gaan eten. Zijn eigen bar, want met het oog op de toekomst runt hij

samen met Aljadis deze bar. Bij aankomst van Rick waren al een aantal collega’s aanwezig (tja
dorst…) en in de loop van de avond werd hoe langer hoe drukker en gezelliger. Een groot aantal
vrienden en bekenden kwamen zijn verjaardag opluisteren. Een knap staaltje organisatie van Aljadis
om zoveel mensen uit te nodigen en het toch geheim voor Rick weten te houden. Om in
verbindingsdiensttermen te spreken: Bravo Zulu.
Als er Polar aanwezig is........
.......is de verbindingsdienst kort in de buurt
The day after.... cadeautjes uitpakken

Inmiddels was ook de Hr.Ms. van Amstel weer als SSCG in de Caribische wateren gearriveerd. Een
oude bekende want dit schip lijkt wel een abonnement op de west te hebben. Op 26 september was
het dan eindelijk zover en was er op zee een bilat tussen het Arubaanse Kustwacht schip DCCGC
Panter en Hr.Ms. van Amstel. Tijdens deze ontmoeting heeft men de mogelijkheid aangegrepen om
samen wat oefeningen te doen op het gebied van navigeren en seinerij.
Vaak zijn er diverse pogingen gedaan om elkaar te ontmoeten en tijdens deze oefening was er de
gelegenheid om te X-pollen en ja….dat laten we ons natuurlijk geen 2 keer zeggen. Het was een
bijzondere aangelegenheid om te zien dat de Verbindingsdienst Multi inzetbaar is. Roel Uckerman
is al een tijd geleden overgestapt naar de Arubaanse Kustwacht en Alie Holwerda is overgestapt
naar het schrijverswereldje.
De enige van de drie, Maarten van Lieshout is nog steeds actief in het keurkorps ODVB. Een leuke
hereniging omdat ze gezamenlijk in 1990 op de Hr.Ms. Pieter Florisz hebben gevaren, Roel en
Maarten als Kpl en Alie als takenfrits.
Maarten van Lieshout, Aaltje Holwerda en Roel Uckerman

In 1989 als Kpl samen op de brug van de PFLO, nu samen op de brug van de AMST.
Helaas was het als gevolg van verlof en andere bezigheden met het vorige SSCG, Hr.Ms. Tromp,
niet gelukt een gezamenlijke verbindingsdienst baaidag/BBQ te organiseren. Gedurende de
midtermperiode van de AMST van 16 t/m 23 oktober is het wel gelukt. Op de AMST circuleerden
positieve recensies aangezien korporaal Danny Ebbelaar in het voorjaar als opvarende van de
Hr.Ms. Amsterdam bij de toenmalige baaidag/BBQ aanwezig was. Maarten van de AMST en Bert
van het VBC hadden reeds in een vroeg stadium contact hierover. De datum werd geprikt op
zaterdag 20 oktober. In de aanloop naar 20 oktober werd het best wel spannend want het
regenseizoen is aan de gang en op donderdag en vrijdag kwam het water met bakken uit de hemel
vallen. Bert had de regengoden verzocht op zaterdag een snipperdag te nemen, en warempel,
gelukkig was het op zaterdag droog zodat het geheel door kon gaan. Het werd weer een gezellige
dag. Sterke verhalen werden uitgewisseld en oude bekenden hadden elkaar weer veel te vertellen.
De traditionele elftalfoto met links voor een trotse schoonmoeder

Voor sommigen begon het allemaal net iets te vroeg.
VBD AMST en CUR gezamenlijk op Daaibooibaai.

Tja, hoewel ik het deze keer niet over de bezuinigingen wilde hebben ontkom ik er toch niet aan.
Immers, als je toekomst op het spel staat oriënteer je jezelf ook buiten de KM en dan kom je
erachter dat je toch een hoop verborgen talent hebt. Zo ook Frits, ook de jongste niet meer, blijkt
verborgen acteertalent te hebben. Maarja, hoe kom je daar achter…?? Zouden de filmmakers in hem
een nieuwe James Bond zien??
Op Curaçao worden op dit moment de opnames gemaakt voor de film “Tula-The-Revolt” met in de
hoofdrol Jeroen Krabbé, deze zal medio 2013 in de bioscoop verschijnen. Voor deze film was men
op zoek naar blanke figuranten en Frits bleek aan dit profiel te voldoen. Waar gaat de film over?
Tula was een onafhankelijkheidsstrijder, en één van de bekendste aanvoerders van de grote
Curaçaose slavenopstand die begon op 17 augustus 1795. Op 19 september 1795 werd Tula
gevangen genomen en op 3 oktober 1795 publiekelijk ter dood gebracht. De revolutie van 17
augustus wordt nog steeds herdacht als de start van de lange en moeilijke weg naar de emancipatie
van het volk. Tula en zijn medestanders worden niet vergeten. En om hier een eerbetoon aan te
wijden wordt deze film gemaakt, geheel op Curaçao opgenomen. Frits schittert in één van de
bijrollen als een door de Nederlandse overheid uitgezonden soldaat. Ben je geïnteresseerd in het
gehele verhaal over Tula kijk dan op Wikipedia met als zoekopdracht: Tula Curaçao.
Frits, Verborgen talent....??
Tot de volgende keer
Umberto

LOGO’S EN EMBLEMEN
Langdurig verblijf onder water schijnt sluimerende artistieke aanleg te stimuleren. Na het
“SURFACED” bericht mochten sommige flipperdragers zich uitleven op het sail van de boot.
De Tonijn (S 805) was eerst versierd met een
gestileerde ijsbeer vanwege operaties boven
de poolcirkel en op de Zeehond (S 809) was
een zeehond geschilderd omdat de
bemanning hun katje van één vaardag schonk
aan de zeehondencrèche in Pieterburen. In
1993-94 was er op het sail van Hr. Ms.
Zwaardvis (S 806) een badge te zien waarop
Obelix is afgebeeld die een menhir zeult. Het persoonlijke
embleem van de commandant, Ltz.1 Hans M. Leeflang.
Op 25 november 1995 liep Hr. Ms. Tijgerhaai (S 807) voor
de
laatste keer de thuishaven binnen met
op het sail een haaienbek en op de romp
geschilderd OCCASION ZGAN met
witte letters.
Op het L-fregat Hr. Ms. Witte de With
(F 813) voelden ze zich ook haaien en
dus werd enige weken voor haar laatste
uitdienststelling op 10 mei 2005 een mooie bek op de
golfbreker geschilderd. Verder droeg de WdW het
scheepsembleem met de drie eenden op de luchtinlaat van de
Tyne gasturbines.
Gefixeerd door
haaien?
Vroeger werden ze
ook gevangen met
bloed vlees en
haken van de
bottelier. Met een
bijl werd de
staartvin afgehakt
en aan de geusstok
gespijkerd. Ik vond dat toen een barbaarse bloederige bedoening.
Feit is wel dat Hr. Ms. Tromp (F 801) in 1999 met fraaie haaienbek beschilderd de
Rijkszeehaven binnenliep. Daarover een volgende keer.

In deze serie aandacht voor (ex)-verbindelaren die na hun actieve diensttijd in de West
wonen en/of werken. Wat doet men zoal, tegenwoordig?
Deze derde aflevering Theo van Westering, SMJRODVB b.d.
Ons gesprek vindt plaats op het terras van het Vienna Café aan de wereldberoemde Handelskade in
Punda, Willemstad, met op de achtergrond de Pontjesbrug. Theo van Westering is geboren op 10
aug 1954 te Ifar (voormalig Nederlands Nieuw Guinea). Zijn ouders woonden eerst in Indonesië
maar omdat zijn vader bij de KNIL diende moesten zij verhuizen naar Nieuw Guinea, alwaar Theo
werd geboren. Toen Theo 1 jaar oud was is het gezin verhuisd naar Ede waar Theo de rest van zijn
jeugd is opgegroeid. Theo is samenwonend met Martine. Uit een eerder huwelijk heeft hij 1 dochter
en is inmiddels de trotse opa van 2 kleindochters.
Theo van Westering met op de achtergrond de Pontjesbrug

U: ”Wanneer ben je in dienst getreden en weet je je plaatsingen nog?”
T: ”Na eerst de ULO met wiskunde afgerond te hebben heb ik daarna nog anderhalf jaar de HAVO
gedaan. Omdat ik met school stopte kreeg ik een oproep voor de dienstplicht, maar ben na de
keuring meteen als beroeps in dienst gegaan. Ik ben als 19-jarige op 13 aug 1973 in dienst getreden
als Telegrafist 3 te Hollandsche Rading waar toen nog de EMV-school was. Vervolgens de EVO
gevolgd aan de VBS te Amsterdam.”
T: ”Mijn eerste varende plaatsing was Hr.Ms. van Speijk, nog voor de ombouw tot MLM. In deze
periode ben ik ook uitgeleend geweest aan de Hr.Ms. Zeven Provinciën om te takenboeken. Daarna
werd ik als 1 ste klas overgeplaatst naar de Hr.Ms. Drenthe.”
T: ”Vervolgens in 1978 de Korporaalsopleiding in Amsterdam. In deze opleiding werd ik ook
omgeschoold tot SNRT. Later in de opleiding werd ik in verband met de samenvoeging van de
diverse dienstvakken ODVB. Ik ben dus in een jaar tijd van TLG via SNRT tot ODVB geworden.”
Verbindingsdienst Hr.Ms. van Speijk +/- 1975
T: ”Als Kpl werd ik wederom geplaatst op de Drenthe waar we een Westreis mee gingen doen.”
U: ”Zat je aan boord tijdens de brand?”
T: ”Ja… (er valt een korte stilte…..)
T: ”Daarna kreeg ik een walplaatsing in Eemnes, dat was een radioluisterstation en hoorde bij het
Wiskundig Centrum, de voorloper van het TIVC in Amsterdam. Hierna volgde weer een varende
plaatsing en wel op de Hr.Ms. Callenburgh, gevolgd door een plaatsing bij CFREGRON voor het
opwerken van schepen. In deze periode bij CFREGRON heb ik ook nog een keer acht weken in het
gips gezeten met een gescheurde achillespees, en ben toen gedetacheerd geweest in Eemnes.
T: ”In 1988 werd ik wederom geplaatst in Eemnes onder gelijktijdige bevordering tot SGTODVB.
Vervolgens gevaren op de Hr.Ms. Piet Hein, en daarna de Hr.Ms. van Amstel die ik van de werf
heb gehaald en in dienst gesteld. Dit werd weer gevolgd door een plaatsing bij het VBC Den Haag.”
T: ”In 1997 ben ik bevorderd tot SMJRODVB en geplaatst op NORA. Van hieruit heb ik 3 termen
in (voormalig) Joegoslavië gedaan als waarnemer. Hiervoor had ik eerst een opleiding gevolgd in
Chicksands in Engeland. De eerste term was in het NHQ Sarajevo. Daarna weer terug geplaatst bij
NORA. En vervolgens een dubbele term van een jaar in Bugojno, dat was een Nederlandse
compound van de landmacht. In de zomer van 2002 ben ik hier in de West geplaatst als chef VOB
(verbindingsdienst ondersteunend bureau).”

T: ”Sinds 1 september 2004 geniet ik hier op Curaçao van mijn FLO.”
U: ”Zo dat is een aardige opsomming.”
T: ”Ja, en dan heb ik periodes op de Opschool voor cursussen en dergelijke nog niet genoemd.”
U: ”Heb je veel lange/mooie reizen gemaakt en daar goede herinneringen aan over gehouden?”
T: ”Ja, mijn periode bij CFREGRON was zeer afwisselend, steeds weer andere schepen met steeds
weer andere mensen was boeiend. Er werd daar nog wel eens op je gescholden (klote staf…) maarja
ik deed alleen maar de berichten voor de staf, wisten die lui veel. Gelukkig waren er ook altijd wel
een paar wat oudere korporaals aan boord die het begrepen en het allemaal al eens meegemaakt
hadden en waar je normaal een biertje mee kon drinken.”

T: ”De andere mooie reis was, ondanks de brand, de Westterm met de Drenthe. Toen deden we nog
niet aan drugsjacht zoals tegenwoordig en vaarden we van haven naar haven en van eiland naar
eiland. Toendertijd lagen de salarissen nog laag en moest je in de weekenden gewoon werken. In
die periode werden per 1 januari 1980 ook de diverse toelages ingevoerd en hoefde je als
boordplaatser geen kost en inwoning meer te betalen. Als vrije jongen verdiende je ineens een jetset
salaris. En dat was ook wel nodig, hahaha…”
T: ”Ik ging het liefst voor lange reizen weg, steeds weer dat gelul van dat afscheid nemen daar werd
ik ook niet vrolijk van. Dan maar meteen voor een lange reis.”
U: ”Na je FLO ben je hier op Curaçao blijven wonen, wat doe je zoal?”
T: ”Ik geniet van het leven, het leven is hier een stuk relaxter. Het is hier goedkoper en je houdt hier
meer over. Af en toe doe ik een beetje klussen/schilderen voor de extraatjes. Het leven bevalt hier
prima en nagenoeg altijd goed weer.”
U: ”Heb je ook nog hobbies?”
T: ”Ik mag graag op stap gaan en tegenwoordig sporten. Dat sporten komt door een lichamelijk
ongemak. Ik heb suikerziekte waardoor beweging noodzakelijk is. Ik heb thuis een hometrainer en
ik stoei een beetje met gewichten.”
U: ”Hoe heb je die suikerziekte ontdekt?”
T: ”Nog voor ik de dienst uit ging had ik tijdens een keuring in de ziekenboeg van MBParera wel
eens een lichte verhoging gehad, maar dat was niets bijzonders en ging verder goed. Nadat ik zo’n
anderhalf jaar met FLO was voelde ik me beroerd en dacht eigenlijk dat ik iets aan mijn hart had.
Voor de zekerheid ben ik naar het SEHOS ziekenhuis gegaan en daar contateerde men een enorm
verhoogde suikerspiegel. Normaal behoort die zo 5 à 6 te zijn, bij mij was het 27. De internist
vertelde me later dat als ik naar huis was gaan slapen i.p.v. naar het ziekenhuis dat er een hele grote
kans was geweest dat ik in coma zou zijn geraakt, met alle gevolgen van dien.”
T: ”Ik heb suikerziekte type 1 hetgeen inhoudt dat ik 4x per dag moet spuiten. Maar er is goed mee
te leven. Je moet gewoon normaal doen. Ik mag alles eten en drinken (met mate…..).”
U: ”Volg je de ontwikkelingen binnen defensie/marine?”
T: ”Eigenlijk niet maar ik probeer het wel. Na mijn FLO zijn er veel naamswijzigingen geweest
waardoor het allemaal onoverzichtelijk is geworden als je niet in de organisatie zit. Ik ben nog van

de tijd van de BDZ en CZMNED, maar dat bestaat allemaal niet meer. Het is een compleet andere
structuur tegenwoordig”
U: ”Neem van mij aan dat als je wel in de organisatie zit het ook moeilijk is om alles te blijven
volgen.”
U: ”Heb je nog contact met oud-collega’s?”
T: ”Ja, ik heb nog contact met een aantal marinemensen en die vertellen wel eens iets. Op
vrijdagmiddag gezellig een biertje drinken in het Gouden Bal op Parera. Ook ben ik lid van de
Veteranenclub Curaçao, dat is ook gezellig. Helaas zijn er afgelopen jaar drie personen overleden
die jij ook goed kende, Frans van Es, Gerard Maas en Crooks Heijmans. Het waren geen
verbindelaren maar wel altijd erg gezellig.”
T: ”In Nederland heb ik via Facebook en Hyves nog contact met o.a. Jakko Kan, Harrie Legters,
Patrick Suyderhoud en Peer Tunnessen. En hier spreek ik regelmatig met Sytze, Bert, Randolph
Harold en Rick. Helaas ben ik het contact met Henk Wiese verloren. Nadat hij de dienst is
uitgegaan heeft hij hier een eigen bedrijfje gehad. We gingen regelmatig een biertje drinken. Daarna
is hij terug naar Nederland gegaan en sindsdien heeft er hier niemand nog iets van hem gehoord.
Misschien dat er in Nederland collega’s zijn die hem wel eens spreken. Ik zou wel weer met Henk
in contact willen komen.”
Biertje......
U: ”Theo bedankt voor je tijd, het was weer gezellig en we bestellen nog een Polar.”
Umberto

Op veler verzoek:

Chaguaramas, dinsdag 1 mei 2012
Heyy Cappy, how’yr doin mon? De lokale regelneef in Trinidad heet dit keer Michael en met
deze standaard begroeting kan je alleen maar een grote glimlach op je gezicht hebben…
Hoewel Suriname een geweldig mooi land is, zijn
er voor zeilers nog weinig faciliteiten. De kapotte
dinghy noopte mij om mijn verblijf daar in te
korten en naar Trinidad te gaan waar men de
middelen heeft om deze te repareren. Op
aanraden van Ed en Sofia, die al een hele tijd in
Domburg verblijven, doe ik dit traject in twee
etappes. Vanaf Domburg eerst een stuk
stroomafwaarts naar Braamspunt, vlak bij de
monding van de Surinamerivier. Net na het
kenteren van het tij laat ik het ankertje vallen op
een rustig plekje tussen twee visgebieden. Al snel
loopt de stroming op tot een knoopje of 4! ’s
Nachts is het bedrijvig rondom de boot omdat
allerlei kleinere vissersbootjes hun netten komen
controleren. Dan de volgende ochtend bij
uitgaand tij het laatste lastige stuk door de
smalle vaargeul. Er zijn plannen om de toegang
tot Paramaribo uit te baggeren. Het
kostenplaatje hiervoor zou iets in de orde van grootte van slechts 23 miljoen zijn (of dat nou
US dollars, SRD, of Euro’s zijn weet ik niet). Dat is natuurlijk geen kattenpis, maar het
economische voordeel van het laden en lossen van volledig geladen schepen versus half
geladen, is moeilijk over het hoofd te zien. Ook de visindustrie kan goed profiteren van een
diepere vaargeul. Het lijkt me dat dit besluit zelfs voor de huidige Surinaamse regering niet
moeilijk zal zijn. Een niet nader te noemen staatshoofd
zal dan nog sneller zijn zakken kunnen vullen!
Onderweg naar Trinidad is het weer lekker rustig. De
passaatwind komt uit de goede hoek en zelfs met 2
reefjes in het grootzeil schiet het lekker op. Van vissen is
helaas geen sprake. Daarvoor drijft er teveel zeewier op
de route. Dat varieert van enkele kleine takjes tot het
formaat van een reusachtig tapijt. Volgens mij is dat
allemaal afkomstig uit het Amazonegebied. Omdat de
windgenerator al gedemonteerd is (zodat die straks
meteen naar de fabriek terug kan), moet het motortje
veelvuldig draaien. Het is namelijk best wel handig om
een beetje stroom aan boord te hebben want een koud
biertje is toch wel een vereiste bij de happy hours.
’s Ochtends en ’s avonds een uurtje stroom draaien houdt de accu’s een beetje op peil.

Chaguaramas is een ware oase voor de watersport. Er zijn hier vele jachthavens,
scheepswerven, werkplaatsen en winkels die gespecialiseerd zijn in de watersport. Het is er
ook veel goedkoper dan bijvoorbeeld in zuid Afrika of Nieuw Zeeland. En er is alles te koop:
van een RVS boutje tot een complete nieuwe verstaging. Natuurlijk ook diverse zeilmakers
en vele mechanische werkplaatsen met goede vaklui.
’s Avonds klinkt er stemmige Calypso muziek uit steeldrums aan de overkant van het water.
Dat is genieten met een hoofdletter G vanuit mijn eigen kuip met een koel lokaal biertje.
De windgenerator is inmiddels hersteld en de dinghy is ook weer operationeel. De ankerlier
is de volgende uitdaging, maar die bewaar ik voor Curaçao. Bij nadere controle bleek de
elektromotor dermate gecorrodeerd te zijn dat vervanging noodzakelijk is.
Het laatste stukje van mijn reis staat nu voor de deur. Met een beetje gemengde gevoelens
vertrek ik hier. Aan de ene kant wil ik het cirkeltje rond maken, maar aan de andere kant ben
ik nog lang niet uitgezeild! Er is nog zoveel moois te zien. Dat bewaar ik voor later. Overigens
schijnt deze etappe niet geheel zonder gevaar te zijn, de dreiging van Venezolaanse
zeerovers nabij Isla Margarita is zeer reëel!
Willemstad, Curaçao
Logstand: 26435
Aantal dagen onderweg: 923
Eigenlijk zou ik graag weer Koninginnedag op
Curaçao willen vieren, maar de reparatie van
de dinghy liep een beetje uit. Lijm heeft even
nodig om goed uit te harden, zeker als het
speciale twee componenten PVC lijm is. Mijn
laatste warme maaltijd in Chaguaramas zou
een lekkere pizza moeten zijn. Lekker simpel
en eenvoudig te bestellen.
Dat bleek toch niet een
beste keus te zijn. Hoewel
ik niet vies ben van een
teentje knoflook was de
hoeveelheid die op dit product zat, iets te veel van het goede! Maar het
is zeker geen straf om een paar keertjes extra naar het cafeetje ‘Feel Oh’
op de hoek te gaan. Twee beeldschone meiden serveren daar lekker
koud bier. Stag is deze keer mijn favoriet. Hoewel Carib ook niet te
versmaden is. En elke dag hebben de dames weer andere stiletto’s aan.
(Ik ken iemand met waarschijnlijk een even grote verslaving aan
schoenen met hoge hakken als die twee.) Uitgezwaaid door Rob en
Jacqueline van s/y ‘Mary-Eliza’ verlaat ik de gastvrije jachthaven van
Coral Cove in Chaguaramas, zoals gezegd, iets later dan gepland.

Deze laatste etappe is vermoeiend, maar toch enigszins comfortabel. Voor de wind koersen
is niet de favoriete bezigheid van Becky. Ze heeft het er maar moeilijk mee. Zeker als de
zwakke wind, zoals dat heet, voornamelijk uit een oostelijke richting waait. Maar dan wel
variërend van noordoost tot zuidoost! Geen 5 minuutjes is de windrichting constant. Een en
ander heeft tot gevolg dat ik een zigzagplan volg dat in de beste NAVO publicaties niet zou
misstaan! Een konvooi dat dit volgens dit plan vaart is vrijwel niet te volgen voor “kannie-zienie-bootjes”
(onderzeeboten in het Zuid-Afrikaans). Nadeel is dan wel dat de officier van de
wacht het razend druk heeft met het berekenen van alle koerswijzigingen. De laatste
loodjes wegen zwaar, zal ik maar zeggen… Toch moet ik blijven opletten, een grote tanker
passeert me op minder dan 500 meter.
Op zaterdag 5 mei ten 01.00Q (lokale tijd) passeer ik, even ten zuiden van Klein Curaçao, de
track die ik destijds bij mijn vertrek uit Bonaire heb gemaakt. Het cirkeltje is officieel
gesloten. Helemaal rond de wereld!
Als ik fort Amsterdam nader zie ik uit de verte een van de kustwachtboten in volle vaart op
me af komen. Het welkoms comité denk ik maar. Ze willen graag aan boord komen om e.e.a.
te inspecteren. Natuurlijk kloppen alle papieren en omdat ik geen lading, passagiers of
smokkelwaar heb zijn ze snel klaar. Er kan geen (glim)lachje van af. Arrogant zoals ik het van
ze gewend ben! Wat dat betreft zijn ze waarschijnlijk in de leer geweest bij de douane van
Trinidad. Kernwoorden van die ambtenaren zijn feodaal en arrogant. Om hun bezoekje nog
enigszins te rechtvaardigen maken ze op de
valreep toch nog even een opmerking over
een brandblusser die voorbij de
keuringsdatum is. Ik kom ervan af met een
waarschuwing, maar zo verzekerden ze me,
ik had ook een proces verbaal kunnen
krijgen voor dit ernstige vergrijp! Met
moeite weet ik mijn gezicht in plooi te
houden . Het begin van een lichte grijns
kan ik echter niet geheel onderdrukken.
Mondje dicht, denk ik bij mezelf, ze hebben
maar 3 hersencellen!!! Ik ben weer terug op

Korsow…! En zeker na 10-10-10 is de houding van de bevolking hier niet positief veranderd.
Dat moet ik me voor ogen blijven houden.
Naarmate het einde van de reis nadert, worden momenten waarop ik terug kijk op de
gebeurtenissen van de afgelopen reis steeds frequenter. Wat waren de mooiste dingen en
wat zou ik anders hebben gedaan? Toch zijn dat vragen waarop ik niet snel een eenduidig
antwoord kan geven. Er is in die bijna drie jaar heel veel gebeurt. De zuid Atlantische oceaan
was het fijnst om er te zeilen, op de voet gevolgd door de Pacific. Australië viel eigenlijk een
beetje tegen. Ik vond het er duur en vooral de lokale
Aboriginals zijn niet de meest sociale mensen die ik heb
ontmoet.
De doelstellingen die ik mezelf had gesteld: het eerste
jaar naar Nieuw Zeeland, het tweede jaar naar Kaapstad
en het derde jaar terug (in eerste instantie dacht ik nog
aan Nederland…) heb ik allemaal gehaald, zonder me te
hoeven haasten. Mijn motto was altijd om veilig en zo
comfortabel mogelijk te varen om zodoende de schade
beperkt te houden. Want het is een bekend feit dat het
niet de vraag is of er iets kapot gaat, maar wanneer dat
gebeurt en hoe je er dan met die situatie omgaat.
Van alle opstappers die er waren, was er maar eentje die ik niet
als zodanig beschouwde. Celesta stak met kop en schouders
erboven uit. Het was geweldig om haar als zeilpartner aan
boord te hebben. Alle anderen waren min of meer ballast
en slechts goed om ’s nachts een paar extra ogen te
hebben.
Indrukwekkend was de passage door het Panamakanaal.
Adembenemend mooie eilanden als de Marqueses en
bijvoorbeeld ook St. Helena zijn blijvende
herinneringen. Vrijwel alle plaatsen die ik heb bezocht
waren nieuw voor me. Er is niet echt één plek die er
echt uit springt. Maar de gebeurtenissen in de Indische
oceaan, in het bijzonder de ongelukkige actie vlak voor de
kust van Zuid Afrika en de passage naar Kaapstad zijn de
minder leuke momenten geweest.

Daar heb ik echter wel voor het eerst een ontmoeting gehad met walvissen en dat was
natuurlijk wel fantastisch. Door de diepgang van de Sogno d’Azul was ik ook beperkt in mijn
ankerplaatsen en passages. Sommige plaatsen had ik graag willen bezoeken maar was het
risico te groot.
Gedurende mijn marine tijd heb ik diverse
zogenoemde herinneringsboeken samengesteld.
Als dit een dergelijk herinneringsboek zou zijn,
dan zou ik moeten afsluiten met een heleboel
wetenswaardige getallen, cijfers en feiten. Ik ga
er echter van uit dat niemand het interessant
vindt hoeveel blikken bruine bonen of aantal
rollen wc-papier ik gebruikt heb! Dat lijstje blijft
dus achterwege. Over lijstjes gesproken…. Het
wordt tijd dat ik begin met het onderhoudslijstje
af te werken.
Ik wil iedereen bedanken voor alle geweldige reacties die ik heb gekregen. Sommigen waren
in het begin een beetje sceptisch. Dit was een lang gekoesterde wens van mij en die heb ik
helemaal zelf volbracht. Wat een volgende uitdaging wordt weet ik nu nog niet, ik sta open
voor suggesties…
In totaal ben ik 928 dagen onderweg geweest. Aantal afgelegde zeemijlen: 26920.
Na schrift van de redactie:
Onno, ik wil je hartelijk bedanken voor je leuke
reisverhalen. Het moet een geweldige ervaring
zijn wat je allemaal hebt meegemaakt. Bij de
redactie kregen we ook reacties op je
wereldreis. Je bent nu al weer een tijdje “thuis”
en dit was het laatste stuk van onze “vaste”
rubriek “Onno’s wereld Reis”. Mooi dat een
grote wens zo in vervulling is gegaan.
Onno, het ga je goed en misschien zien we
elkaar wel weer eens tijdens een FLO-feestje.
Hier kan je dan de verhalen nog eens dunnetjes
over doen.
Miente Viersen

Afdeling COMOdianten
Op donderdagavond 20 september met de afdeling in:

Algemeen:
We zijn op het moment van schrijven een
paar weken verwijderd van het
winterverlof en zijn druk doende met de
reorganisatie met daaraan gekoppeld het
personeel vullingplan.
Het was een roerig jaar, waarbij de nadruk
lag op het aanpassen van een aantal
opleidingen, zoals de EVO en VVO ODVB
opleidingen. De grootste aanpassing
hierbij was de afschaffing van lessen in
optische seinmiddelen. Specifieke
vlaggenseinen, ten behoeve van o.a. RAS
operaties en veiligheidsseinen blijven
echter beoefend worden tijdens
brugpraktijk sessies.
Daarbij is de MARCOM A geen onderdeel
meer van de VVO opleiding en zal ook
geen ingangseis meer worden voor
deelname aan de VVO. De opleiding zal
gedraaid worden voor functionarissen
welke deze uit hoofde van hun functie
benodigd hebben. Daarentegen wordt de
MARCOM B ingepland voor EVO leerlingen
en aansluitend de EVO opleiding
gedraaid. De EVO opleiding is daarbij
ingekort van 62 naar 50 dagen.
Integratie van SPOT (Standaardiseren
Processen rond Opleiden & Trainen) is een
aantal maanden uitgesteld.
Momenteel merken wij dat het aanvragen
en de daadwerkelijke plaatsing van
functionarissen in diverse opleidingen
nogal wat problemen met zich meebrengt.
Dit komt met name naar voren zodra
klassenlijsten gecontroleerd worden met
de in peoplesoft aangemelde deelnemers.
Lijnmanagers worden verzocht hier
accuraat mee om te gaan.
Door het faillissement van een
onderaannemer is de datum verhuizing
van de nieuwe NLBEOPS aangepast en,
zoals nu gepland, zal de sleuteloverdracht
omstreeks 1 juli 2013 plaatsvinden.
De bureau indeling op de nieuwe school
zal een geheel andere vorm krijgen dan u
tot op heden gewend bent.
Momenteel maken we nog gebruik van
één grote afdeling. Op de nieuwe
NLBEOPS krijgt ieder zogenaamd
kennisdomein een eigen kantoor en de
OT’ers gaan straks vallen onder het hoofd
onderwijs ondersteuning en plannen. Zij
krijgen een eigen kantoor op de gang bij
C2&IM, nieuwe naam voor OACIS, en de
planner maakt straks onderdeel uit van dit
bureau.

Personeel:
We hebben er weer een Abraham bij op
de afdeling, namelijk Hans Bolt.
Hij heeft op 4 november de respectabele
leeftijd van 50 jaar bereikt.
Onze HOACIS, LTZ 1 Klootwijk zal per 1
februari 2013 de HDV in Parijs gaan volgen
en aansluitend in Toulon geplaatst
worden. Zijn aflosser, LTZ1 Zeeman, zal
per 1 december aantreden.
Zoals eerder vermeld is SMJRODVB Miente
Viersen vanaf 5 november afgelost door
SMJRODVB Ron Kriele.
SGT Bas Pieper zal tot 25 januari 2013
onderdeel uitmaken van de SNMG1 staf.
Opleidingen:
De EVO ODVB opleiding OP3120-1228 is
afgerond, waarbij er weer een viertal
matrozen zijn afgeleverd op de vloot.
Vanaf 17 dec. zal de EVO opleiding nieuwe
stijl van start gaan, dus zonder LMS, maar
inclusief MARCOM B.
Lopende opleidingen zijn een tweetal VVO
ODVB opleidingen, waarbij de nieuwste
VVO klas in de nieuwe stijl gedraaid wordt,
zonder LMS maar inclusief de C4I netwerk
management opleiding. Verder draait er
een goed gevulde AS klas.
Met vriendelijke groet,
Erwin Berendrecht
VVO ODVB opleiding OP0220-1243A:
Van links naar rechts:
De matrozen 1 ODVB Peter Buijs, Marwin
Roos, Kevin de Beer, Rob Cornelissen,
Wilfred Wirtz en SMJRODVB Ron Kriele.
Advanced Signaller klas o.l.v.
SGTMARNVB Richard de Keijzer.

KOKKERELLEN MET OKKIE
Benodigd:
1 á 2 makrelen
½ citroen
6 rode uien
1 theelepel sambal
1 theelepel laos 1
2 daoen salam 2
1 theelepel djahe 3
1 tomaat
¼ santenblok 4
2 theelepels knoflook
2 groene lomboks 5
2 theelepels koenjit 6
2 theelepels azijn
½ eetlepel suiker
1 sereh 7 of 1 theelepel serehpoeder
Zout naar smaak
Atjar ikan koening
Djahe, koenjit, knoflook, suiker en zout fijnstampen en fruiten in 3 eetlepels slaolie, dan ¾ kopje water erbij,
santenblok smelten en toevoegen.
Zodra het begint te koken, op een klein vuurtje de andere ingrediënten erbij doen en de in stukken gesneden
tomaat.
Vis in stukken snijden, zouten en inwrijven met citroensap en bruin bakken in de frituur.
Dan de vis in de pan doen en zachtjes laten sudderen.
(Vis in zoet-zuur en gele saus)
Selamat masak
Selamat makan
1 Kruidenwortel
2 Laurierblad
3 Gember
4 Melkachtig vocht (verkregen door het geraspte vruchtvlees van de kokosnoot uit te persen) in vaste vorm
5 Grote rode of groene Spaanse peper
6 Kurkuma, geelkleurige wortelsoort
7 Geurig blad, smal en langwerpig van vorm
Met dank aan wijlen Okkie Fürrer voor zijn bijdrage met recepten uit de Indische en Chinese keuken.

GIZMO’s CORNER