2 | rraam De RAAMbrief (6 november 2009) beschrijft de rijksambitie voor de Noordelijke randstad. Hierin is een strategische positie voorzien voor de doorgroei <strong>van</strong> <strong>Almere</strong>. Vervolgens hebben <strong>het</strong> Rijk, de provincie Flevoland en de gemeente <strong>Almere</strong> in <strong>het</strong> Integraal Afsprakenkader (IAK) de wederkerige afspraken vastgelegd over deze doorgroei. Onder de noemer <strong>Almere</strong> <strong>2.0</strong> wordt gezamenlijk gewerkt aan de uitvoering <strong>van</strong> de afspraken die in <strong>het</strong> IAK zijn vastgelegd. Deze rapportage is een uitwerking <strong>van</strong> IAK artikel 9.1 ‘groenblauw casco’ en bevat de financiële dekking- en optimalisatiemogelijkheden voor <strong>het</strong> <strong>groenblauwe</strong> <strong>raamwerk</strong>. geZamenliJk ProJeCt De resultaten uit deze rapportage zijn tot stand gekomen in nauwe samenwerking tussen gemeente <strong>Almere</strong>, <strong>het</strong> ministerie <strong>van</strong> Economische zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I), Rijksvastgoed- en ontwikkelbedrijf (RVOB), Staatsbosbeheer (SBB), Stichting Flevo-landschap (SFL) en Dienst Landelijk Gebied (DLG) en afgestemd met provincie Flevoland.
voorwoord <strong>Almere</strong>, een stad in een landschap Voor u ligt een publicatie die is opgesteld naar aanleiding <strong>van</strong> de intentie overeenkomst groen/blauw. Deze overeenkomst is opgesteld door <strong>het</strong> Ministerie <strong>van</strong> Economie, Landbouw en Innovatie, de <strong>Gemeente</strong> <strong>Almere</strong>, Staatsbosbeheer en de Stichting Flevo-landschap. Het is een uitwerking <strong>van</strong> één <strong>van</strong> de afspraken uit <strong>het</strong> Integraal Afsprakenkader <strong>Almere</strong> <strong>2.0</strong> (IAK), dat <strong>het</strong> stadsbestuur <strong>van</strong> <strong>Almere</strong> en de Rijksoverheid gezamenlijk hebben opgesteld om op een verantwoorde wijze inhoud te geven aan de groei <strong>van</strong> <strong>Almere</strong>. Daarin gaat <strong>het</strong> niet alleen om de bouw <strong>van</strong> 60.000 nieuwe woningen en <strong>het</strong> creëren <strong>van</strong> 100.000 extra arbeidsplaatsen, maar ook om – onder meer – een versterking <strong>van</strong> de groen/blauwe structuur <strong>van</strong> <strong>Almere</strong>. Want <strong>Almere</strong> is anders dan al onze andere steden. Dat dit zo is, is geen toeval; <strong>het</strong> is een bewuste keuze geweest. Zo zien wij in de Tweede Nota over de Ruimtelijke Ordening, die dateert uit 1966, dat de regering schrijft dat “omstreeks 1975 met de bouw <strong>van</strong> de IJmeersteden tegenover ’t Gooi zal kunnen worden begonnen”. Hoewel één stad voldoende zou zijn om de ‘overloopfunctie’ voor <strong>het</strong> snel uitdijende Amsterdam te vervullen, spreekt de regering nadrukkelijk in meervoud. In retrospectief kunnen we stellen dat toen, op dat moment, de basis is gelegd <strong>van</strong> de unieke stedenbouwkundige structuur <strong>van</strong> <strong>Almere</strong>. Want de ‘peetvaders’ <strong>van</strong> <strong>Almere</strong> – veelal ontwerpers met een landschappelijke achtergrond – interpreteerden deze passage letterlijk. Zij kozen niet voor <strong>het</strong> dogmatische concept <strong>van</strong> de compacte stad, zoals <strong>het</strong> gros <strong>van</strong> hun tijdgenoten dat wél deed. In plaats daar<strong>van</strong> lieten ze zich inspireren door <strong>het</strong> gedachtegoed dat ten grondslag ligt aan de ‘Garden City’ <strong>van</strong> Ebenezer Howard en creëerden een polynucleaire stad: een stad met meerdere kernen in een om<strong>van</strong>grijk, weelderig groen/blauw casco. Of, in de woorden <strong>van</strong> een <strong>van</strong> de ontwerpers <strong>van</strong> <strong>Almere</strong> Teun Koolhaas: “Voor mij was <strong>het</strong> hele project <strong>Almere</strong> de verwerkelijking <strong>van</strong> een ideaal. Vroeger trok de adel de stad uit, stichtte landgoederen. En nu kregen wij (…) de kans om een landgoed voor een kwart miljoen mensen aan te leggen.” 1 Juist omdat <strong>het</strong> groen altijd de drager <strong>van</strong> de stedelijke structuur is geweest, is <strong>Almere</strong> inderdaad een stad in een landschap – of, in internationale termen: een Green City – geworden. Het is daarmee een atypische stad in onze Nederlandse ruimtelijke ordening, soms onbegrepen, maar <strong>het</strong> is juist deze onderscheidende kwaliteit die haar identiteit is gebleken. Veel <strong>van</strong> de bijna 200.000 mensen die inmiddels in <strong>Almere</strong> wonen, doen dat <strong>van</strong>wege <strong>het</strong> omringende water en de overweldigende aanwezigheid <strong>van</strong> <strong>het</strong> groen – een woonmilieu dat je in de andere steden in de Randstad niet gemakkelijk vindt. 1. Teun Koolhaas, ‘Peetvaders <strong>van</strong> <strong>Almere</strong>’, 2001 Het <strong>groenblauwe</strong> <strong>raamwerk</strong> <strong>van</strong> <strong>Almere</strong> <strong>2.0</strong> | 3