Verslag O.C. - ATV Piccardthof

Indien onbestelbaar, dan graag retour naar: secretariaat Piccardthof 

Verslag O.C. 

Ook dit jaar heeft de O.C. 

zich weer ingespannen om 

zoveel mogelijk activiteiten te 

organiseren. Dat is goed gelukt! 

Zie bladzijde 20 en verder. 

Interview Liesbeth de Vlas (“Ui-huis”) 

Beheer bloemenweide 

Leni’s Tuinspiegel 

Vissen in Piccardthofplas 

Bouwcommissie over brandgevaar 

Pieter’s ‘Kijk op de hof’ 3x 

Het dikste nummer 

ooit! - 44 pagina’s 

November 2010

Piccardthof, bestuur en commissies 

Bestuur 

secretariaat@piccardthof.nl 

tuincommissie@piccardthof.nl 

kennismakingsgesprek@piccardthof.nl 

Bouwcommissie 

bouwcommissie@piccardthof.nl 

Tuincommissie 


Ingangen Piccardthof 

Ingang Stadspark/Piccardtlaan 4 

Ingang Schweitzerlaan 14 

Groentetuinen 

Beheer groentetuin Zuid 

Beheer groentetuin Noord 

Tuinlieden 

Voor schade aan huisjes 

Redactie Heraut 

Kopijsluiting 

Zie voor actuele informatie: www.piccardthof.nl 

Ver enigingsblad van 

Amateur Tuinder s Ver eniging Piccar dthof 

Geweldig was het aan het “strandje” bij de Piccardthofplas. 

Het seizoen is helaas weer voorbij (zie blz. 4). U heeft 

nu het extra dikke novembernummer van de Heraut 

in handen. Weer samengesteld uit veel bijdragen van 

enthousiaste Piccardthof correspondenten. Uw bijdragen 

zijn steeds weer welkom. Wij wensen u veel leesplezier! 

INHOUD NOVEMBER 2010 

Interview Liesbeth de Vlas (“Ui-huis”) 5 

Beheer bloemenweide 9 

Leni’s Tuinspiegel 11 

Vissen in Piccardthofplas 14 

Verbeter de wereld 18 

Verslag OC afgelopen seizoen 20 

‘Spaak 2’ - boek geschreven op Piccardthof 30 

Bouwcommissie over brandgevaar 32 

Pieter’s ‘Kijk op de hof’ 8, 17 en 34 

vormgeving en dtp: www.henkmans.nl 

Jammer, geen kleur op deze 

bladzijde, maar wat zagen 

de bakken er prachtig uit! 

MEDEDELINGBORDEN 

Zeer belangrijk communicatie 

middel voor 

Piccardthof, zelfs in het 

tijdperk van internet! 

“Een toch wel heel 

bijzonder beest hedenochtend 

op de tune, ... 

een mannetjes hoornaar 

maar liefst bijna 5 cm 

groot en veel lawaai. 

Groeten Egbert.” 

(5 juli 2010). 

3 3

HERAUT | NOVEMBER 2010 

Van zomertijd naar wintertijd 

Met ingang van 30 oktober, de dag dat de wintertijd in 

gaat, vragen wij u aandacht voor de volgende informatie: 

● Er mag op het complex niet meer worden 

4 

overnacht, het complex is alleen toegankelijk 

van zonsopgang tot zonsondergang. 

● Het huisvuil wordt niet meer opgehaald. 

● Takken mogen bij de weg gelegd worden, 

deze worden door de tuinlieden opgehaald. 

● Het water wordt op het gehele complex afgesloten, 

denk er om dat u het water aftapt, de leidingen 

leegblaast en daarna de kranen weer dicht draait, zodat 

u in het voorjaar niet voor verrassingen komt te staan 

als het water er weer op wordt gezet (vergeet u niet om 

de meterstand door te geven, zie de bon op blz. 30). 

Bovenstaande regels gelden tot 27 maart 2011 (ingang zomertijd). 

Werk aan beide fietsenstallingen 

Er zijn de komende tijd werkzaamheden 

gepland aan beide fietsenstallingen. 

Wij zijn genoodzaakt u vriendelijk te 

verzoeken de fietsen te verwijderen die 

daar nog staan vóór 1 december 2010. 

De fietsen die er na 1 december nog 

staan, zullen wij verwijderen en opslaan 

bij de loods van de tuinlieden. Wij zullen 

deze fietsen er laten staan tot 1 juni 2011, 

daarna zullen wij ze gaan afvoeren. 

WINTERTIJD HERAUT | NOVEMBER 2010 

INTERVIEW MET LIESBETH DE VLAS 

INTERVIEW MET LIESBETH DE VLAS - “UI-HUIS” - SERINGENLAAN 31 

Op den duur niets in het huisje 

dat niet zelf is gemaakt 

Velen is het al opgevallen: aan de Seringenlaan 

31, ter hoogte van de oranje vlaggetjes, 

staat het een heel bijzonder staketsel. Het is 

een bouwproject van Liesbeth de Vlas, met 

wie we het interview afnemen, en zoals altijd 

luidt onze eerste vraag hoe Liesbeth op de 

Piccardthof terecht is gekomen. 

Opgeleid tot goudsmid 

Liesbeth, die geboren is op Texel, verhuisde 

als klein meisje naar Eelde en vervolgens 

naar Tytjerk in Friesland. Haar studie aan 

de kunstacademie van Breda voerde deze 

Noorderlinge naar het haar onbekende gebied 

ten zuiden van de grote rivieren. Maar het 

klimaat aan de academie ervoer zij als verstikkend: 

in de lesruimtes van het voormalige 

klooster werd stevig gerookt, en bovendien 

moest er voortdurend op commando worden 

gewerkt. In dit klimaat verdwenen Liesbeths 

artistieke ideeën spontaan, en opnieuw 

besloot zij te verhuizen. Ditmaal kwam zij 

terecht in Schoonhoven, waar ze de opleiding 

tot goudsmid heeft gevolgd. Maar wie nu 

verwacht dat Liesbeth getooid is met door 

haarzelf ontworpen gouden ringen, kettingen 

en oorbellen komt bedrogen uit. Eigenlijk 

heeft zij niet zoveel met sieraden, en dat werd 

tijdens de studie niet anders. De gaatjes in 

haar oren, die ze ooit tot haar spijt heeft laten 

5


maken, dienden er dan ook uitsluitend toe om 

haar eigen ontwerpen, en die van haar medestudenten, 

te showen. Liesbeth is erg naturel. 

Maar sieraden maken voor je beroep, terwijl 

je er zelf niet van houdt, is natuurlijk niet 

zo’n aanlokkelijk toekomstperspectief. Hoe, 

en waar, zou Liesbeths artistieke en creatieve 

aanleg tot bloei komen? 

Een leeg, overwoekerd perceel 

Liesbeth verhuisde naar Groningen - misschien 

niet zozeer een gedroomde eindbestemming 

als wel een ideale uitvalsbasis naar 

Schiermonnikoog. Ondertussen woont zij 

alweer drie jaar in de stad, en op haar vijfde 

Groningse adres: in de oude analistenschool 

aan de Bedumerweg, anti-leegstand, zodat ze 

niet weet hoe lang ze er zal kunnen blijven. Al 

die verhuizingen op stel en sprong voedden 

het verlangen naar een plekje dat niemand 

haar af zou kunnen nemen. In mei 2008 

begon Liesbeth te googelen naar tuinverenigingen 

in de stad. Aangelokt door de site van 

de Piccardthof stapte zij op haar fiets en liet 

haar oog vallen op een leeg, overwoekerd 

perceel. Ze sprak een meneer aan die daar 

rondliep (het bleek mijnheer van Linschoten 

van de bouwcommissie te zijn) die haar doorverwees 

naar Wouter Zwanenbeek. Zeer snel 

daarna had Liesbeth een gesprek en huurde 

de plek. Een ander tuincomplex dan de 

Piccardthof heeft ze nooit bezocht! 

Barbapappahuis 

Nu had Liesbeth de beschikking over een leeg 

perceel, waarop een huisje zou moeten verrijzen. 

Een oude kinderdroom zou daarmee 

in vervulling gaan. Vanaf haar vierde jaar al 

was Liesbeth ervan overtuigd dat zij later haar 

eigen huis zou bouwen; geen boomhut, maar 

iets waar ze echt in zou kunnen wonen. Ze 

maakte als kind al schetsen en tekeningen van 

haar droomhuis: een huis met veel licht, en 

een dak waardoor je de sterren zou kunnen 

zien. Een soort van Barbapappahuis, dat ze 

later – toen ze op school kunstgeschiedenis 

volgde – zou leren definiëren als een huis met 

organische vormen, geïnspireerd op de daken 

6 

INTERVIEW MET LIESBETH DE VLAS HERAUT | NOVEMBER 2010 

INTERVIEW MET LIESBETH DE VLAS 

van kathedralen of de constructie van kelders, 

waarin je de ribben van de gewelven kunt 

zien. Deze droombeelden zouden – min of 

meer toevalligerwijze – gestalte krijgen in het 

huis waar Liesbeth nu aan werkt. Het toeval 

bepaalde namelijk dat op het bewuste perceel 

een fundering lag, gemaakt van spoorbielzen 

– ook een soort van ‘ribben’. Liesbeth dacht 

dat die bielzen op palen rustten, en maakte 

een ontwerp dat op de bielzen gefundeerd 

was. 

Plannen aanpassen 

Het bouwplan bestond overigens niet uit de 

traditionele bouwtekening; omdat Liesbeth 

een huisje met ronde vormen wilde bouwen 

lukte het haar niet een tweedimensionale 

tekening te maken. Na maandenlang vruchteloos 

geploeter pakte zij de decoupeerzaag 

en besloot haar ontwerp in de vorm van een 

maquette te presenteren. Het ontwerp was 

al geaccepteerd toen bleek dat de bielzen los 

op de grond lagen, en daar absoluut geen 

huisje op zou kunnen worden gebouwd; maar 

omdat de vergunning al binnen was heeft 

Liesbeth het bouwplan gehandhaafd en kwam 

er alleen nog een lob bij aan de zijkant, als 

een Barbapappa-aanbouw (de grondvorm 

is dus niet meer helemaal ovaal maar meer 

een waterleliebladvorm). In juli 2009 mocht 

Liesbeth aan de slag gaan. Vervolgens zocht 

Liesbeth een aannemer voor de fundering. 

Ze moest geduld oefenen: de aannemer kon 

pas vier maanden later aan de slag. En toen 

werd het vreselijk weer: sneeuw, een strenge 

winter! Ook in Liesbeths werkplaats – een 

ondertussen gesloopt schoolgebouwtje vlakbij 

Piccardthof – was het te koud om te werken: 

het werk lag stil. Maar zodra het voorjaar 

aanbrak begon Liesbeth te zagen en te zagen 

in haar werkplaats Ze werkte aan de 28 ribben, 

die per stuk bestaan uit 13 stukken hout 

die aan elkaar werden geschroefd. 

Hulp van vader en vriend 

Het verslepen van de ribben van de werkplaats 

naar de Piccardthof was een enorm 

karwei. Meer dan twee ton hout werd door 

Liesbeth, geholpen door acht vrienden, op 

een wagen geladen, die bijna door zijn assen 

brak. Met vereende krachten werd het skelet 

op de fundering geplaatst. Natuurlijk kon alles 

niet helemaal waterpas en kaarsrecht worden 

neergezet. In die zin past het huisje in de 

traditie van het zelf ontwerpen en bouwen die 

sinds jaar en dag op de Piccardthof in zwang 

is (denk maar aan het bouwen met sinaasappelkistjes, 

telefoonpalen, oude deurpanelen 

en dergelijke). De ribben klapten tijdens het 

neerzetten alle kanten op; er waren drie mensen 

nodig om een rib overeind te houden! 

Met dikke schroeven werd alles vastgezet. Na 

de eerste grote bouwdag volgden er kleinere 

bouwdagen met hulp van haar vader en haar 

vriend. Haar vader heeft al zijn vrije dagen 

opgemaakt om te helpen; moeder hielp ook 

mee en bood ondersteuning in de vorm van 

catering. Het zware, moeilijke werk vorderde 

gestaag. En wat er fout ging ging symmetrisch 

fout, dus… uiteindelijk is daar weinig meer 

van te zien. 

Interieur met ronde vormen 

Het jaar loopt alweer op zijn einde, dus voor 

de winter invalt staat er nog een bouwweek 

gepland. Dan komt het dak op het huisje; het 

houtwerk wordt opgevuld met strak tegen 

elkaar liggende panlatten (1250 meter) en 

daar komt dakleer overheen. Vervolgens zullen 

er tussenwanden worden aangebracht met 

daarin glazen ramen, er komt een houtkacheltje, 

en het dakterras moet nog worden aangelegd… 

dat zijn de toekomstplannen. Liesbeth 

hoopt in april volgend jaar in haar huis te 

kunnen trekken. Ze houdt veel van kamperen, 

dus desnoods kampeert ze een tijdje onder 

het dekzeil. En dan moet er gewerkt worden 

aan het interieur, want rechte vormen passen 

niet in een rond huis. Bed en aanrecht zullen 

rond moeten meelopen met de muur en 

ook de bijpassende tafel en stoelen zullen van 

eigen ontwerp en makelei zijn. Liesbeth wil op 

den duur niets in haar huisje dat ze niet zelf 

heeft gemaakt. Ook het serviesgoed gaat ze 

zelf bakken. En als ware goudsmid zal zij ook 

haar eigen bestek kunnen smeden (niet van 

goud waarschijnlijk, hoewel dat niet zou misstaan 

in dit juweel van een huisje). 

‘Ui-huis’ 

Hoe gaat het huisje heten? Liesbeth denkt aan 

een naam die de vorm ervan weerspiegelt: 

het ‘Ui-huis’ (maar die naam kan nog veranderen). 

En als het huisje klaar is, begint het 

project van de tuin. Het zal u niet verbazen 

dat Liesbeth niet denkt aan rechte paden en 

vierkante bloemperken. Als het mag en als het 

kan (op die veengrond met zijn laagje zand) 

denkt ze aan een tuin met ovale verhogingen, 

zoals rijstvelden. Dan vormen huis en tuin een 

organische eenheid. 

Liesbeth, het was fantastisch om over je plannen 

te horen, en bedankt voor het interview! 

Fenny en Jeanine 

7


8 

PIETER’S KIJK OP DE ’HOF - 1 


Er wordt heel wat afgetimmerd op 

Piccardthof en wij als tuingenoten zijn 

voorlopig nog lang niet uitgetimmerd. 

Zo werd bijvoorbeeld alleen de Ribeslaan 

al de laatste twee, drie jaar verrijkt met 

vier nieuwe huisjes. Zelfs de speeltuin 

kreeg er een houten spoortrein bij. Dat 

gaat tegenwoordig niet maar even zo. 

Na plaatsing moet er een ambtenaar 

van de Voedsel- en Warenautoriteit 

langs komen om te controleren of de 

trein aan de Europese richtlijnen voldoet 

en bovenal: op tijd rijdt! Het zal de 

tractorliefhebbers en de kinderen niet 

onopgemerkt zijn gebleven, dat de blauwe 

Ford-tractor midden in het tuinseizoen 

is gestopt met rijden en inmiddels is 

vervangen door een nieuwe tweedehands 

met heel mooie, brede wielen. Vanwege de 

Brusselse regelgeving is het niet mogelijk 

om de afgedankte Ford tractor een nieuw 

leven te geven als kinderspeelgoed in de 

speeltuin. Zelfs de schelpen op onze paden 

zijn niet veilig voor regelgeving. Door 

een milieuheffing worden ze duurder 

en duurder. 

Het weggeefhuisje van Anton 

Aan de Lijsterbeslaan 16 stond tot 

midden dit jaar het huisje van Anton, dat 

ik nog gekend heb als huisje Lotus. Anton 

is aan de Rijksuniversiteit Groningen 

afgestudeerd als econoom en werkt bij 

de gemeente Hoogeveen, waar hij met de 

spoortrein (de echte) heen gaat. Anton 

verwierf zijn huisje drie jaar geleden en 

dacht al die tijd na over de toekomst 

van het al ruim een halve eeuw oude 

bouwwerk en besloot er uiteindelijk een 

weggeefhuisje van te maken. Alsof het een 

marsepeinen varkentje was, werden deze 

zomer allerlei onderdelen van het huisje 

afgehaald om aan liefhebbers te worden 

uitgedeeld. Wat rest is een bouwput, 

waar binnenkort een nieuw huisje 

op zal worden geplaatst. 

FOTO - PIETER KRAMER 


Ten noorden van de grote vijver ligt 

een strook grasland, die Bloemenweide 

genoemd wordt ... 

Tot vorig jaar werd deze weide altijd twee 

keer per seizoen gemaaid door de tuinlui, 

met behulp van zware machines. Dit had 

tot gevolg dat de bodem steeds meer 

verdichtte, waardoor zaden weinig kans 

kregen en er niet meer bloemen kwamen, 

maar wel meer gras. Ook werden iedere 

keer allerlei kleine beestjes (kikkers, 

padden, insekten en hun poppen en 

eieren) kapot gemaaid, waardoor ze 

steeds opnieuw moesten beginnen om 

het gebied te bevolken. Vandaar dat we 

TUINCOMMISSIE - BLOEMENWEIDE 

BEHEER VAN DE BLOEMENWEIDE 

Ten noorden van de grote vijver 

vorig jaar besloten hebben, om dit anders 

aan te gaan pakken. 

De tuinlui maaien nu alleen nog het 

paadje en de rand wekelijks, de rest 

wordt gedeeltelijk in juli (als veel planten 

uitgebloeid zijn) en in de herfst gemaaid. 

Dit wordt gedaan door “Klavertje Vier”, 

een bedrijf dat met lichte machines 

werkt en zich gespecialiseerd heeft in het 

beheer van natuur(achtige) gebieden. 

Zij maaien grofweg de helft van de weide, 

zodat vanuit de gedeelten die blijven 

staan, beestjes zich weer makkelijk 

kunnen verspreiden. Ook worden zo 

niet alle poppen en eieren vernietigd en 

9


bovendien kunnen zaden makkelijker 

bij de grond komen. In de herfst worden 

dezelfde stukken nog een keer gemaaid 

en beide keren wordt al het maaisel door 

ons bijelkaar geharkt en afgevoerd. Zo 

verschraal je de bodem, waardoor gras 

minder hard groeit en andere planten 

meer de kans krijgen. Door ieder jaar 

andere gedeelten te laten staan, wordt 

de hele Bloemenweide in een paar jaar 

tijd gemaaid, zodat boompjes geen kans 

krijgen en de bodem overal minder 

voedselrijk wordt. Nu al, na nog maar 

twee jaar ander beleid, kun je duidelijk 

BORDERBELEID EN KAPBELEID 

Handen uit de mouwen 

Het bijhouden van de borders 

Wij van de tuincommissie vinden dat 

we, over het algemeen, een leuk baantje 

hebben. Een minder leuk onderdeel 

ervan echter, is het jaarlijks opporren 

van mensen, om hun border weer eens op 

te knappen. 

Deze zomer hebben we, na een vrij late 

controle rondgang, 21 brieven verstuurd, 

waarin men gemaand werd om binnen 

zes weken deze klus te klaren. Hierop 

kwamen een paar reakties binnen, per 

mail en per brief, van mensen die iets 

meer tijd nodig dachten te hebben 

en/of uitlegden waarom ze er nog niets 

aan gedaan hadden. Bij de tweede 

controle rondgang bleek, dat van de 21 

aangeschrevenen er maar vier waren, 

die niets gedaan hadden. De rest had de 

handen uit de mouwen gestoken en was 

aan het werk getogen. Dit vinden wij 

10 

TUINCOMMISSIE - BORDER- EN KAPBELEID HERAUT | NOVEMBER 2010 

LENI’S TUINSPIEGEL 

resultaat zien. Koninginnekruid heeft 

volop gebloeid, we hebben een paar 

orchideeën ontdekt en de grasmat 

verandert in een zee van andere plantjes. 

Er wonen prachtige Tijgerspinnen en 

een professionele fotograaf ontdekte 

bijzondere soorten van de Heidelibel. 

Zo snel kan dat dus gaan als je de natuur 

een kans geeft! Uiteraard gaan we door 

met deze manier van maaien en we zijn 

heel benieuwd wat het volgende seizoen 

ons voor verrassingen gaat brengen! 

Tuincommissie 

van de tuincommissie een fraai resultaat 

en daar wilden we jullie allemaal even 

hartelijk voor bedanken! 

Kapvergunning aanvragen 

Aanvulling op het artikeltje in de 

vorige Heraut. 

U kunt uw kapvergunning aanvragen 

zoals in de vorige Heraut stond 

beschreven. Als u vóór 1 februari uw 

aanvraag indient bij Ronnie Smilda, én de 

ongewenste boom markeert met een lint, 

dan wordt uw aanvraag in behandeling 

genomen. Er is een herplantplicht voor 

elke gekapte boom. Deze moet minimaal 

2 meter van de scheidingsgrens af staan. 

U krijgt alléén een kapverguning voor 

bomen die ziek zijn óf gevaar opleveren 

voor uw tuinhuisje of dat van uw buren. 

Tuincommissie 

Lekker weg 

“De meeste mensen doen het ’s winters maar ik doe het op Piccardthof”, 

legde een buurvrouw van verderop in de laan uit. Ik kwam haar tegen op 

het schelpenpad en we raakten aan de praat over hoe het verblijven op 

Piccardthof beviel, zo in het zomerseizoen. Halverwege gebruikte ze een woord 

waarbij mijn oren zich spitsten en mijn hersens even heel hard moesten 

werken om haar te begrijpen. “Hoe noem je dat?”, vroeg ik. “Kokoene!” Oh, 

‘cocooning’, realiseerde ik me. Soms raak ik in de war van Engelse woorden 

die in de Nederlandse taal sluipen en dan op z’n Nederlands worden 

uitgesproken. 

Bloed kruipt 

De buurvrouw vertelt dat ze met veel plezier een aantal maanden in het 

seizoen met haar echtgenoot en kinderen op Piccardthof woont. Ze gaat van 

daaruit naar haar werk. Ze doet de dagelijkse dingen, zoals de boodschappen, 

en andere zaken die nodig zijn. En daarna is ze heel blij dat ze weer terug kan 

keren naar Piccardthof. Weg van de drukte en haast. Ze verwaarloost zelfs, 

zegt ze een beetje beschaamd, het contact met vriendinnen. En haar moeder 

belt haar soms op met de vraag of het nog wel goed met haar gaat. “Ja, dat 

is niet netjes van me”, zucht ze, “maar het bloed kruipt waar het gaan wil. 

Ik vind het zo fijn om me terug te kunnen trekken op de tuin. Ik kom er weer 

helemaal van bij.” 

Omhuld 

Wat betekent cocooning eigenlijk? Het lijkt op het Nederlandse woord ‘cocon’, 

de behuizing van een larve die bezig is zich om te vormen tot insect. Een 

bekend voorbeeld is de rups. Hij doorstaat een aantal vervellingen tot hij is 

volgroeid. Vervolgens verandert ie in een ‘pop’, omhuld door een cocon, om 

zich op een later tijdstip tot vlinder te ontpoppen. Wanneer ik cocooning 

opzoek in het woordenboek vind ik de volgende omschrijving: ‘een levenswijze 

waarbij men zich, samen met de partner, knus terugtrekt in de huiselijke 

omgeving en zich afsluit van de buitenwereld’. De betekenis van cocon en die 

van cocooning komen dus inderdaad overeen, en tegelijkertijd zijn er ook 

verschillen. Terwijl de pop moederziel alleen in z’n coconnetje zit, verkeert de 

‘kokoenende’ mens – volgens het woordenboek – in gezelschap. Dit klopt met 

het verhaal van de buurvrouw: in de aanwezigheid van haar gezin vormen de 

tuin en het tuinhuis de cocon waarin zij zich hult. 

11


... een oude boomstam doet dienst als kokoenhotel ... 

12 


Ook in je eentje 

Het woord ‘kokoene’ was nog niet in mijn hoofd opgekomen om de behoefte 

van terugtrekken en bijkomen te omschrijven maar ik begrijp de wens 

helemaal. Anders dan de buurvrouw logeer ik in de weekenden of op een 

doordeweekse dag in het tuinhuis. Maar net als de buurvrouw kan ik soms 

niet wachten tot ik weer naar de tuin kan. Er zijn keren dat ik - na al het 

stadsgewoel, werk of andere beslommeringen - de tuin binnenstap om de 

volgende 24 uur of langer geen voet meer buiten het tuinhekje te zetten. Zeker 

als ik een spannend boek heb of als het weer tijd is om in de tuin bezig te gaan. 

Ik realiseer me nu dat ik dan aan het ‘kokoene’ ben, en dat dat eigenlijk ook 

heel goed in je eentje kan. 



Mede kokoeners 

Naast mijn persoontje zijn er ook andere gebruikers van de tuin die de 

behoefte voelen. Mijn vriend natuurlijk, en wat te denken van alle diertjes om 

ons heen? De slakken bijvoorbeeld, véél slakken. Zij verstaan als geen ander de 

kunst van kokoene, overdag op allerlei onzichtbare plekken. ’s Avonds komen 

ze, geheel verfrist, weer uit hun ‘coconnetjes’ te voorschijn op zoek naar lekkere 

hapjes… Hetzelfde geldt voor de muggen. Inmiddels ken ik de schuilplaatsen 

van de slakken wel aardig maar waar de muggen zich ophouden? En dan de 

mollen. Voortdurend teruggetrokken in de aarde staan ze hoog op de ranglijst 

als het gaat om kokoene. En ondertussen laten ze wel weten dat ze er zijn… 

Verschil 

Is er nog verschil tussen een kokoenende mens of dier, vraag ik me af. Uit de 

beschrijving in het woordenboek lijkt de mens vooral uit op rust na gedane 

inspanning. Lekker hangen op de bank of in een ligstoel, met of zonder glaasje. 

De slakken en de muggen rusten ook uit, van hun inspannende, nachtelijke 

strooptochten. De mol lijkt, wanneer ik z’n noeste arbeid weer tegenkom, een 

behoorlijk actieve kokoener. En de ‘vlinderpop’? Als je een pop van buiten 

bekijkt dan lijkt er binnenin niet veel te gebeuren. Maar dat er ondertussen 

hard aan een nieuw ‘kostuum’ wordt gewerkt, moet wel want hoe kan een 

rups anders worden herboren als vlinder? Over dit mysterieuze proces van 

gedaantewisseling tast de wetenschap nog aardig in het duister. 

Als een vlinder 

Kokoene levert de rups iets heel moois op: een nieuwe, prachtige gedaante 

die zelfs kan vliegen! Fladderend gaat de vlinder de wereld in en ontmoet de 

mooiste bloemen met overheerlijke nectar. Kokoene op Piccardthof helpt mij 

om tot rust te komen en maakt dat ik mij van binnen weer een vrediger mens 

ga voelen. Zodat ik na ‘even lekker weg in eigen tuin’ herboren, als een vlinder, 

opnieuw de wereld tegemoet kan treden. Licht en vrolijk met de wind mee. 

Zodat ik vanuit een vredig hart me weer bewust ben van de pracht en rijkdom 

van de aarde en haar bewoners. 

Wil je reageren op Leni’s tuinspiegel? 

Je kunt haar mailen op: info@deontluikenderoos.nl 

Leni van Noord 

13


PICCARDTHOFPLAS NIET MEER DAN 25 METER DIEP 

Het mooiste stukje water van 

Groningen 

Een schubkarper van 85 cm (geschat), 10 kilo (gemeten), gevangen met mais 

De meeste vissers kennen de Piccardthofplas 

maar al te goed, een uniek water 

gelegen vlak achter het Martiniziekenhuis. 

Een beschermd water, dat tegenwoordig 

in handen is van Natuurmonumenten 

en waar wij als leden van Piccardthof 

gebruik van mogen maken. 

Maar wat velen niet weten, is wat er 

allemaal in dat water zit. Verhalen 

over de plas zijn er genoeg, over zijn 

geschiedenis, over wat er allemaal in 

gedumpt is en hoe diep het water wel niet 

14 

VISSEN IN DE PICCARDTHOFPLAS HERAUT | NOVEMBER 2010 

VISSEN IN DE PICCARDTHOFPLAS 

is. Over dat laatste lopen de meningen 

behoorlijk uiteen! De een houdt het op 

15 meter, de op meer dan 30 meter! 

Nou, zal ik jullie dan allemaal maar eens 

uit de droom helpen? Nee? Jammer dan 

- ik doe het toch! Aangezien ik zelf sinds 

een paar maanden een dieptemeter heb 

en daarmee de plas al vele malen rond 

gevaren ben, waarbij het apparaat niet 

meer aangaf dan hoogstens 25 meter is 

het water dus maximaal 25 meter diep, 

maar gemiddeld is de diepte niet meer 

dan 15 meter. De kom is zeer ondiep, 

FOTO - ERIC BRUGGEMA - WWW.VISFREAKS.NL 

maximaal 3 meter. Ook qua gedumpte 

zaken valt het allemaal op zich aardig 

mee, als ik mijn dieptemeter mag 

geloven. De plas loopt vanaf de kant 

vaak een metertje of 10 naar beneden, 

het eerste talud, daarna heb je vaak een 

kleine geul, waarna de diepte weer iets 

minder wordt. 

Veel soorten vis 

Nu dit verhaal recht is gezet, zal ik jullie 

wat over het water vertellen, want 

ja, echt - het is het mooiste stukje water 

in Groningen! En dat kan ik met recht 

zeggen, niet omdat ik nou zoveel vissen 

vang (ik moet zelfs bekennen dat ik 

vaker niets vang dan wel wat, maar dat 

zal eerder aan mijzelf liggen). Wat zit 

er nou allemaal in het water? Wat voor 

soorten vis? Omdat ik de meeste soorten 

al aan mijn haak heb gehad, kan ik met 

zekerheid zeggen dat de volgende vissen 

in grote getale aanwezig zijn: snoek, 

schub, spiegel en graskarper, ruis-, kop-, 

roodvoorn, brasem, zeelt, baars. Maar 

natuurlijk vergeet ik een aantal vissen, 

niet omdat ze er niet zijn, maar omdat 

hun bestand niet erg groot is. Vooral 

snoekbaars vind je niet veel, want die 

schijnt jaren geleden bijna helemaal 

weggevist te zijn! En als je er dan eentje 

vangt, is ie vaak klein van formaat. Paling 

zie je ook niet erg veel, maar misschien 

komt dit omdat dit een echte aaseter is. 

Snoek daarentegen doet het erg goed, 

waarbij een gemiddelde lengte van om en 

nabij een meter zeer normaal is. 

Tijdens de paai van brasem zie je 

- zonder dat ik zit te jokken - wel 

honderden brasems op een plek bezig 

met elkaar te veroveren, maar ook karper 

Snoek, 96 cm, 7,5 kilo (beide geschat) 

kan er wat van (behalve graskarper, 

die zie je niet veel), maar de schub en 

spiegelkarper zie je dan ook echt veel, 

en de formaten zijn erg mooi om het zo 

maar even te noemen - dit jaar heb ik 

mijn persoonlijk record meerdere keren 

mogen verbeteren door steeds weer 

grotere en zwaardere karpers te vangen. 

De grootste vangst tot nu toe is een 

karper van 7,5 kilo met een lengte van 

92 cm (een zeer oude vis), de zwaarste 

dit jaar (2010) was een spiegelkarper van 

36 pond, dat is maar liefst 18 – achttien! 

- kilo schoon aan de haak. 

Wat ik speciaal vind aan het water? 

Ten eerste dat het beschermd is. Dat 

betekent wel dat ik naar de regels van 

Natuurmonumenten moet vissen, maar 

aan de andere kant kan ik mij daar ook 

heel goed in vinden, omdat ze op deze 

manier proberen de natuur zijn eigen 

gang te laten gaan, vandaar dat ik ook 

vis met haken zonder weerhaak, geen 

vast lood gebruik en altijd poog een vis 

zo snel mogelijk weer het water in te 

laten. Verder heeft de Piccardthofplas 

een zeer mooi bestand aan witvis, wat 

15 

FOTO - ERIC BRUGGEMA


wil zeggen dat er serieus wel miljoenen 

vissen in rondzwemmen. Niet alleen 

vis hoor, ook bergen kleine kreeftjes en 

andere waterdieren en verder zie je er 

ook prachtige vogels (de ijsvogel zat daar 

helaas dit jaar nog niet bij, terwijl ie zich 

vorig jaar regelmatig toonde). 

Regels om te vissen 

Wat zijn nou eigenlijk de regels om hier 

te mogen vissen? Deze regels krijg je 

pas als je een vergunning aanvraagt bij 

de vereniging zelf; de vereniging vraagt 

deze weer aan bij Natuurmonumenten. 

Verder moet je natuurlijk de grote vispas 

hebben, met de kleine vispas mag je 

alleen vissen op kanalen, waar de vaart 

door heen gaat. De belangrijkste regels 

zijn dat vissen weer in het zelfde water 

uitgezet moeten worden, met zo min 

mogelijk beschadigingen. Verder mag 

je niet met dood aas vissen, waar veel 

vissers dit graag doen om zo snoekbaars, 

paling en snoekbaars te vangen. Verder 

moet je lid zijn van de vereniging! Ook 

hebben wij als enige toegang tot het 

viswater, anders dan de landtong, daar 

mag je niet vissen, niet zwemmen maar 

wel genieten van het uitzicht! 

Of je wel eens mee mag vissen? 

Ja, dat lijkt mij erg leuk, alleen verwacht 

ik dan wel dat je je zaakjes goed voor 

elkaar hebt! Ik ga niet met je vissen 

wanneer je niet beschikt over de juiste 

vispas en natuurlijk de vergunning van 

Piccardthof. Er zijn twee vaste plekken 

waar je kunt vissen, de ene plek is bij 

de bootsteiger en de andere is bij de 

zwemsteiger! Maar aangezien het vaak 

erg druk is zul je mij niet veel zien 

16 

VISSEN IN DE PICCARDTHOFPLAS 

vissen bij de zwemsteiger. Al wil ik daar 

wel zitten aan het eind augustus, begin 

september. 

Records op het water? 

Tja, er is een verhaal van een snoek 

van 135 cm, maar daarvan heb ik nog 

nooit een foto of ander bewijs gezien. 

Onwaarschijnlijk is het niet. Van karper 

weet ik dat het best mogelijk is om een 

vis boven de 40 pond (20 kg) te vangen. 

Brasem zul je gemiddeld boven de 50 

cm vangen en zeelt (een van de mooiste 

vissen) zit gemiddeld op 50 cm, maar 

geeft zich echt niet snel gewonnen! De 

voorns zitten tussen de 20-30 cm, met 

uitschieters naar kleine 50 cm! Over 

paling kan ik je helaas niets vertellen 

aangezien ik deze nog niet heb gevangen 

in dit water, dat geld ook voor de graskarper, 

deze heb ik hier wel gezien, maar 

niet gevangen. 

Groepen van vijftig karpers 

Wat trouwens prachtig is, is met de boot 

op een mooie zonnige dag het meer 

over varen, lekker loom de oevers langs 

als de zon op het hoogst staat, dan zie 

je karpers in groepjes op de ondiepe 

banken liggen. En als je denkt dat het er 

maar een paar zijn, nou dan heb je het 

mis, ze komen hier wel voor in groepen 

van vijftig! Maar één verkeerde beweging 

en ‘weg zijn ze! Ben je nieuwsgierig 

geworden? Kom dan gerust eens langs 

op Seringenlaan 10, ik heb altijd wel wat 

moois te vertellen over de plas en wat er 

allemaal in en omheen gebeurt. 

Eric Bruggema 

www.visfreaks.nl 




Hostaman en -vrouw 

Sinds een jaar is Piccardthof aan de 

Jasmijnlaan 26 een tuin met maar liefst 

400 hosta’s rijker, allemaal in potten die 

op schoteltjes staan, alles zo nat mogelijk. 

Die schoteltjes staan op hun beurt op 

stellingtegels van 30 kg per stuk, met 

daarboven hardhouten, half open daken, 

die de hosta’s voor zonnebrand moeten 

behoeden. De eigenaar, een professioneel 

slakkentemmer, vertelde ons dat zijn 

planten altijd rond zijn woonhuis hebben 

gestaan en dat er nog 150 van de 400 

moeten worden verhuisd. Dat zijn dan 

met name de grote planten die niet in 

potten staan, maar in de volle grond. 

Planten van zo’n 2 meter breed, zoals 

de Blue Mammoth en de Blue Angel, 

die bijna niet zijn te tillen. 

Hosta’s komen van oorsprong uit Japan 

en Korea en het mooiste van hosta’s is 

volgens de eigenaar dat een hosta geen 

Latijnse naam heeft. Zijn vrouw, die 

buiten aan tafel zat te haken, vertelde 

over een Belgische hosta-liefhebber, waar 

je buiten niet kunt zitten, maar moet 

blijven staan, omdat er nergens een stoel 

of tafel is, alleen maar overal allemaal 

hosta’s. Om de slakken beter in de gaten 

kunnen houden en meer plezier van de 

hosta’s te hebben zal er op hun tuin een 

nieuw huisje komen. Tot slot: hoe meer 

winter, hoe beter hosta. 

(zie ook blz. 28) 

17 

FOTO - PIETER KRAMER


VERBETER DE WERELD EN BEGIN BIJ DE KLEINE AARDE 

Maak de wereld een beetje 

duurzamer en jij hebt daarin 

een hoofdrol 

We staan er vaak niet bij stil, maar we 

buiten de aarde op een ongelooflijke en 

onverantwoorde wijze uit. Daarmee 

verstoren wij het natuurlijk evenwicht en 

het herstellend vermogen van de aarde. 

Voor een deel is dat onwetendheid, maar 

voor een deel is dat ook het gevolg van ons 

eigen consumptieve gedrag. Iedereen heeft 

daarin een eigen verantwoordelijkheid 

en iedereen kan dan ook van uit die 

verantwoordelijkheid een kleine bijdrage 

leveren om duurzaamheid te bevorderen. 

Duurzaamheid nu voor het levensgeluk 

van toekomstige generaties. 

Maak het verschil 

Weer zo’n milieuverhaal zul je denken. 

Hebben we al zo vaak gehoord. Dat 

gevoel had ik ook heel vaak. Dat gezeur 

over het milieu. Maar onlangs sprak ik 

iemand die er echt verstand van heeft en 

die heeft mij althans overtuigd. Zo vertelde 

hij mij dat we in Europa twee aardes 

nodig hebben om aan onze leefstijl te 

kunnen voldoen. In Amerika is dat aantal 

vier. Weinigen zullen zich daarover 

verwonderen. Wij nemen van de aarde 

meer dan de aarde zelf in staat is om op 

te brengen. Dat doen we al sinds 1968. 

Daarna is het gebruik enorm toegenomen. 

Dat betekent dat we het voor elkaar 

hebben gekregen het evenwicht tussen 

vraag en aanbod in negatieve zin te 

verstoren. Natuurlijk heeft de aarde een 

herstellend vermogen, maar met de snel- 

18 

heid waarmee we haar uit balans hebben 

gebracht, dreigen er in de komende jaren 

serieuze problemen op te doemen. 

En die gevaren zijn breed, heel breed. 

Diersoorten en vissoorten dreigen te verdwijnen. 

Laatst is uit onderzoek gebleken 

dat ook het plankton, de voedselbron 

van veel levende organismen, sinds drie 

jaar met 40% is afgenomen. Dat laatste 

is een gevolg van de opwarming. Het 

is mijn mening dat we daar niet alleen 

voor verantwoordelijk zijn. Een paar 

eeuwen geleden hebben we ook veranderingen 

in het klimaat gehad. Het is een 

cyclus. Maar het verschil is dat we daar 

nu ook driftig zelf aan meewerken. Al 

met al hebben al dit soort zaken directe 

gevolgen voor mens en dier. Klinkt dramatisch? 

Ja, dat kun je wel stellen. Het 

is ook beangstigend. Maar als persoon 

kun je een verschil maken door proberen 

om bewuster te leven en je duurzamer te 

DE KLEINE AARDE HERAUT | NOVEMBER 2010 

DE KLEINE AARDE 

gedragen. En dat is moeilijk omdat het 

met gedrag te maken heeft en omdat niet 

iedereen zich bewust is van de situatie op 

dit moment . 

Dichtbij 

Juist op het Piccardthof waar we zo dicht 

bij de natuur staan kunnen we wat betekenen 

met zijn allen. Zoals misschien 

bekend is de trend om elektrisch te gaan 

rijden. Grote automerken zijn er druk 

doende mee en het aantal oplaadpunten 

zal sterk uitbreiden. Waarom nemen 

we hier niet het voortouw? Kijk wat je 

aan het tuinmaterieel kunt vergroenen, 

denk aan het plaatsen van oplaadpunten. 

Bedenk daarbij dat de gemeente 

Groningen ook nog eens de groenste 

gemeente van Nederland wil zijn. Als 

wij daarbij helpen, zal dat zeker op ons 

afstralen. Daarnaast is er behoefte om 

elektrisch vervoer te realiseren en te stimuleren. 

Dus zijn er ook subsidies voor 

te vinden. Niet langer het geronk van diesel- 

en benzinemotoren, en geen uitstoot 

aan CO2. Laat je brommer staan en pak 

de fiets of loop. Piccardthof als trendsetter 

binnen duurzaamheid. Met de leden 

op de barricade. Ik zie het al voor me. 

Kom in beweging 

De tuincommissie is al op vele fronten 

‘groen’ bezig, maar we kunnen dat met 

ons allen intensiveren als we bereid zijn 

de consequenties te aanvaarden van een 

andere meer duurzame levensstijl. Bekijk 

wat jouw mogelijkheden zijn en besef 

wat we er met ons allen mee winnen; een 

schone toekomst. We doen er tenminste 

iets aan. Het zal niet gemakkelijk gaan, 

maar het geeft wel een heel goed gevoel. 

En eigenlijk hebben we ook geen keus. 

Kijk ook eens op: http://www.dekleineaarde.nl/ 

en laat je inspireren. 

Piet Rabbeljee, Maluslaan 24 

19


 

 

 

 

 

 

 

 

20 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

OC - VERSLAG SEIZOEN 2010 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

21


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

22 

OC - VERSLAG SEIZOEN 2010 HERAUT | NOVEMBER 2010 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

23


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

24 

OC - VERSLAG SEIZOEN 2010 HERAUT | NOVEMBER 2010 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

25


ROMMELMARKT EN FANCY FAIR - 25 JULI 

De verkoop van de consumptiebonnen 

is in goede armen bij Arie op de Dijk. 

Ook al wil de verkoop niet gelijk vlotten, 

het was toch een gezellige middag. 

Achteraf bezien is het een best leuk 

ameublement, zou het verkocht zijn? 

26 

FOTO-IMPRESSIE 

Onze “Berdien Sternberg” heeft vast een 

volle hoed bij elkaar gefloten. 

Zo in de zon en een gemakkelijke stoel is 

het goed vol te houden. 

De hoofdprijs: een SENSEO VERWENDOOS. 

Gefeliciteerd en veel plezier ermee. 


LAATSTE FASE BAGGEREN EN ALTERNATIEF SCHELPEN 

Het Betere Baggerwerk op 

Piccardthof 

De komende weken zal er weer begonnen 

worden met de laatste fase van de baggerwerkzaamheden. 

Dit betreft de laatste twee sloten omgeving 

Spirealaan en de parkeerplaats. Na 

deze werkzaamheden zijn alle sloten en 

de vijver weer schoon en op de gewenste 

diepte. Wij verzoeken u dan ook om geen 

tuinafval in de sloten te deponeren. 

Plaveisel 

Na de baggerwerkzaamheden zal 

begonnen worden met een proef op 

onze paden. Zoals gebruikelijk werden 

de paden regelmatig aangevuld met 

schelpen, helaas zijn schelpen steeds 

VAN HET BESTUUR 

moeilijker aan te komen en worden 

daardoor erg duur. 

We hebben inmiddels een goed alternatief 

gevonden dat inmiddels ook 

gebruikt word door Staatsbosbeheer. 

De proef zal plaats vinden op de Badweg. 

Het eerste gedeelte tot aan de Spirealaan 

zal met een fijne structuur worden gelegd 

en het stuk van de Spirealaan naar de 

Meidoornlaan met een iets grovere 

structuur. De proef zal een jaar duren 

en daarna zullen we het besluit nemen 

wat we gaan doen. We houden u 

op de hoogte. 

Bestuur 

27


Misschien heeft u het al gehoord. Ria 

Hoogeboom en Hans Ottenhoff, bewoners 

van de Jasmijnlaan 26, hebben een hostaverzameling 

van ongeveer 400 hosta’s. 

“In november 2009 zijn wij begonnen 

met het opknappen van de tuin aan 

de Jasmijnlaan. Pfff wat een werk om 

alles zogenaamd bouwrijp te krijgen. 

Spierpijn, rugpijn en dan het gesleep met 

materialen, het vervoeren van de hosta’s 

uit onze oude tuin naar de Jasmijnlaan, 

weken/maanden zijn we er mee bezig 

geweest. Maar het begin is er. Nu is het 

september 2010 en een klein gedeelte 

van onze hostaverzameling staat al op de 

Piccardthof. Het is onze bedoeling om 

hier in de komende jaren een voorbeeldhostatuin 

te verwezenlijken. De komende 

tijd is het de bedoeling om de tuin nog 

28 

HOSTAVERZAMELING VAN RIA EN HANS 

400 HOSTA’S UIT HEEL DE WERELD OP PICCARDTHOF 

Voor al uw vragen over hosta’s 

naar Jasmijnlaan 26 

verder op te knappen en in het voorjaar 

van 2011 (vergunning moeten we nog 

aanvragen) een nieuw bewoonbaar huisje 

te bouwen. In de loop van 2011 komen 

al onze hosta’s naar de Jasmijnlaan en wij 

hopen u dan een mooie hostaverzameling 

te kunnen laten zien. Veel hosta’s die 

we hebben zijn eigenlijk al een paar jaar 

oud en er zijn enkele zeldzame exemplaren 

bij (geimporteerd uit Amerika). 

Iedereen is straks welkom op de 

Jasmijnlaan 26 en onder het genot van 

een bakkie kunnen we babbelen over 

hosta’s en zoal meer. Mochten er vragen 

zijn over hosta’s zoals bemesting onderhoud 

verplanten e.d. kom langs, wij kijken 

er nu al naar uit.” 

Groeten van Hans en Ria 

JASMIJNLAAN 26 ACHTERZIJDE 


De tuin bij de ingang aan de Stadspark 

kant hebben we, aan de hand van een 

ontwerp van ondergetekende, alweer vijf 

jaar geleden aangelegd. De begroeiing ziet 

er nu dan ook aardig volwassen uit. 

Zoals je op het begeleidende bord kunt 

lezen, is er een mengsel van wilde en 

bijzondere wildachtige planten en wilderozenstruiken 

aangebracht, met een 

overvloed aan voor vlinders e.a. insecten 

aantrekkelijke bloemen. In de herfst 

en winter zijn er zaden en rozenbottels 

voor de vogels en schuilplaatsen voor 

allerlei dieren. De strook voor het 

bestuursgebouwtje bevat ouderwetse en/ 

of mooie groenten,die zich gedeeltelijk 

zelf uitzaaien en wat tuinkruiden en 

akkeronkruiden. In de strook ten westen 

van het gebouwtje staan schaduw- en 

stinzenplanten. 

Wat worden hier voor klussen gedaan? 

In het voorjaar het dode materiaal 

afknippen - dit kun je al dan niet tussen 

de planten verspreiden. De vijver 

opvullen en soms schoonmaken. 

Het hele seizoen door is er natuurlijk met 

tussenpozen onkruid te wieden, vooral 

gras, winde en overtollige zaailingen. 

Voor schoffelen is er geen ruimte, o.a. 

omdat je daarmee ook de gewenste 

zaailingen vernielt. Verder: het in goede 

banen leiden van klimplanten, hier en 

daar snoeien, steunen, eens wat nieuwe 

planten aanvoeren voor leeggevallen 

plekken. In feite is het niet zoveel en 

wel dankbaar werk, vooral als je het een 

SIERTUIN BIJ BESTUURSGEBOUW 

HULP GEVRAAGD IN DE SIERTUIN 

‘Ik heb het jaren met veel plezier 

in mijn eentje gedaan’ 

beetje bijhoudt - ik heb het jaren met 

plezier in mijn eentje gedaan. Maar ik 

wil en kan dat nu niet meer. 

Heb je zin en tijd om mee te helpen? 

Voor de werkochtenden met vrijwilligers 

zijn er al erg veel projecten, 

dus ik hoop mensen te vinden die 

van dit soort tuinieren houden en 

medeverantwoordelijk willen zijn voor 

deze tuin. Ik stel me voor dat ik hen in 

zou kunnen werken, zodat ze daarna 

ook zelfstandig aan de slag kunnen op 

een ogenblik dat het henzelf schikt. 

Voel je hier wel voor, dan kun je contact 

opnemen met de tuincommissie. Dat kan 

door een briefje in de brievenbus aan het 

bestuursgebouwtje te doen (bij ingang 

Stadspark), of door te mailen naar 


Annemarie Duijm 

29


Rust 

Ik kom in het tuinhuis voor mijn rust. Hoewel, er komen wel vliegtuigen 

over mijn tuin. In de bovenste luchtlagen trage zilveren stipjes, op weg naar 

Scandinavische luchthavens. Die hoor ik nauwelijks. Wat lager, en dus al wat 

groter en luidruchtiger, toestellen met bestemming Bremen. Wat ik zo de 

afgelopen jaren vanaf mijn terras heb kunnen volgen aan vliegbewegingen, 

gaat het goed met dit Noord-Duitse vliegveld. In de laagste luchtlagen scheren 

de kisten voor het nabijgelegen Groningen Airport Eelde over het park. 

Heel soms, als de wind uit een zeldzame richting komt, duiken die ineens op 

vanachter de treurberk in de hoek van de tuin. Even later hoor ik ze ook. Neus 

naar beneden, wielen uit. Gelukkig gaat het met onze plaatselijke luchthaven 

een stuk minder goed. En door de korte landingsbaan is Eelde alleen te 

bereiken voor kleinere vliegtuigen, die minder lawaai maken. 

Ik ben inmiddels wel gewend aan het vliegtuiggeluid. Net als aan het 

autogeraas. Op hemelsbreed een kilometer van m’n terras loopt de A7. Van 

Groningen in een rechte lijn naar Heerenveen en dan met een scherpe knik 

naar beneden de polder in, om reizigers uiteindelijk naar de Randstad te 

brengen. Met een beetje fantasie en een positieve instelling, is het constante 

autogeruis als de golfslag die voortdurend het roomwitte strand overspoelt, 

op loopafstand van mijn vakantiehuis. 

Rustverstoorders dichter bij huis zijn de apparaten van de parkbewoners. Zo 

is daar – ik heb er zelf ook een – de motormaaier. Is de ene net napruttelend 

tot stilstand gekomen, wordt even verderop de andere alweer opgestart. Ander 

lawaai komt met name van de mensen die stroom hebben. Dankzij zonnecellen 

op het dak, verbonden met een accu, kunnen zij even veel herrie maken als 

thuis. Tetterende radio’s en televisies, grommende stofzuigers en snerpend 

elektrisch gereedschap strijden om voorrang rond de all-in tuinhuizen. 

In mijn tuin wordt de muziek verzorgd door tjiftjaffen, roodborstjes en 

zwartkoppen in de struiken en bomen; door zanglijsters en merels die 

30 

HOOFDSTUK UIT SPAAK - PIERRE CARRIERE 


HOOFDSTUK UIT SPAAK - PIERRE 

privé-concerten geven op het dak. Bewegend beeld komt voor rekening van 

diezelfde vogels die zich nu eenmaal vaak verplaatsen en van loom wuivend 

vingerhoedskruid, dartelende libellen en vlinders die langs schommelen alsof 

ze continu dronken zijn. Mijn huis wordt schoongehouden door de houten 

en stille uitvoering van de stofzuiger: de veger. Die neemt bovendien minder 

opbergruimte in dan z’n gemotoriseerde broer. En schaven, schuren en 

snoeien? Dat gaat op de Lijsterbeslaan 9 gewoon met de handen. Vol blaren, 

splinters en eelt. Zo hoort het als je buiten woont. 

Als ik zeg dat ik hier voor de rust kom, heb ik het eigenlijk over een hogere 

orde van rust. De overtreffende trap van rust. De rust in het hoofd. Niet de 

rust die met de oren wordt waargenomen, maar de rust die door de ogen en 

de neus het lichaam verovert. De rust die veroorzaakt wordt door het groen 

om me heen en de geur van verse aarde, hars van de naaldbomen en bloeiende 

lavendel. Na enkele drukke werkdagen op mijn altijd hectische reclamebureau, 

wil het nog wel eens flink spoken onder mijn hersenpan. Maar eenmaal op de 

tuin begint de grote schoonmaak. De wat dolgedraaide geest spartelt hooguit 

een uurtje tegen, maar met een zachte bezem wordt mijn hoofd leeg geveegd. 

Kleuren worden intenser. Mijn leven wordt weer enigszins overzichtelijk. Alles 

lijkt wat langzamer te bewegen, zelfs de vliegtuigen boven mijn hoofd en de 

merel die het gazon oversteekt. 

FOTO - PIERRE CARRIERE 

Sinds dit voorjaar ligt het boek Spaak in 

de winkel. Het boek is geschreven door 

Pierre Carriere vanuit zijn tuinhuisje 

op Piccardthof. 

Spaak is een autobiografische roman 

over een zware periode (burnout) in het 

leven van Pierre. In het vorige nummer 

van de Heraut werd ook een hoofdstuk 

geplaatst. Meer informatie: 

www.pierrecarriere.nl 

31


32 

BRANDPREVENTIE DOOR DE EEUWEN HEEN 

BOUWCOMMISSIE OVER BRANDPREVENTIE + GESCHIEDENIS LES 

Geen kookpotten op open vuur! 

In de middeleeuwen waren de meeste 

huizen van hout en daken van riet. De 

huizen stonden bovendien dicht op elkaar. 

Bij kou konden de bewoners zich alleen 

warmen aan het open vuur in de haard. 

Kookpotten hingen de hele dag boven het 

vuur te pruttelen. Bij duisternis waren er 

alleen kaarsen en olielampen. Alles bij 

elkaar was het risico op brand groot. 

In 1452 legde een grote stadsbrand in 

Amsterdam tweederde van de stad in 

de as. Onder meer veertien kloosters 

brandden uit. In de stad Utrecht woedde 

in 1253 een stadsbrand die negen dagen 

duurde en een groot aantal gebouwen 

beschadigde en verwoestte. In 1324 

brandde vrijwel de hele stad Zwolle af. 

Slachtoffers vielen er niet, maar er bleven 

maar negen gebouwen behouden! 

Gratis dakpannen 

Na deze rampzalige gebeurtenissen 

besloot het stadsbestuur van Amsterdam 

in 1453 dat huizenbezitters voortaan hun 

huizen aan de zijkanten met baksteen 

moesten bekleden. Rieten daken werden 

helemaal verboden, voortaan mochten 

alleen leien of dakpannen. De stad zou 

gaan ‘verstenen’. Dat nam wel even tijd, 

Spreekuur Bouwcommissie 

De moderne communicatiemiddelen 

zoals internet en e-mail spelen bij 

het werk van de bouwcommissie 

een steeds grotere rol. 

Steeds meer mensen benaderen 

ons via het e-mail adres: 

bouwcommissie@piccardthof.nl 

De bouwfolder en het aanvraagformulier 

voor een bouwvergunning 

zijn via de website van Piccardthof 

te downloaden. Het gevolg is dat er 

het afgelopen half jaar nauwelijks 

mensen op ons maandelijks 

spreekuur op zaterdagmorgen 

zijn geweest. Wij hebben daarom 

als bouwcommissie samen met 

het bestuur besloten om het 

spreekuur volgend jaar niet meer 

door te zetten. Leden die ons 

willen spreken kunnen natuurlijk 

altijd een afspraak maken met de 

bouwcommissie via telefoon of post. 


want stenen waren duur. In Arnhem 

kregen de burgers gratis pannen door 

het gemeentebestuur aangeboden als 

zij hun huis in steen zouden opbouwen. 

En dat heeft het gemeentebestuur heel 

wat gekost. In 1420 bestond 25% van alle 

stadsuitgaven uit de aanschaf en verspreiding 

van die gratis dakpannen 

Één meter tussenruimte 

Op Piccardthof zijn de meeste tuinhuisjes 

van hout net als in de middeleeuwen. 

Wij hebben meestal geen kookpotten 

boven open vuur hangen maar voor verlichting 

worden toch regelmatig kaarsen 

en olielampen gebruikt. Het brandgevaar 

bij ons is dus ook vrij groot. Om brand 

te voorkomen is de bouwcommissie 

zeker niet van plan om gratis dakpannen 

te gaan uitdelen zoals in Arnhem. 

Maar in de bouwregels van Piccardthof 

staat wel een belangrijke regel die moet 

BRANDPREVENTIE DOOR DE EEUWEN HEEN 

voorkomen dat veel huisjes in een keer 

afbranden. Tussen het huisje en alle 

andere bebouwing zoals een schuur een 

kas of een fietsafdakje moet minimaal 

één meter open ruimte worden aangehouden. 

En wanneer er, voor opzij of 

achter, een overkapping aan het huisje 

wordt gebouwd dan moet ook deze een 

meter vrij blijven van andere bebouwing. 

Bovendien moet het huisje de veranda 

de kas de schuur of het fietsafdakje minimaal 

0,5 meter afstand houden vanaf de 

erfgrens zodat er ook een vrije ruimte 

van één meter blijft tussen de bebouwing 

van de verschillende tuinen. Die 

meter ruimte wordt ook wel brandgang 

genoemd en moet voorkomen dat bij 

brand het vuur overslaat van het ene naar 

het andere gebouwtje. Zo kan er wel eens 

een huisje of schuurtje afbranden maar 

wordt voorkomen dat heel Piccardthof 

op zekere dag afbrandt. 

ZO ZAG DE VERGUNNING IN 1984 ERUIT 

33


34 



Tuinman Gerhard Jansema 

Deze zomer kregen de twee vaste tuinmannen 

assistentie van de 17-jarige 

landbouwscholier Gerhard Jansema. 

Aan het einde van het seizoen heb ik 

hem ten afscheid het volgende briefje 

met enkele foto’s gegeven: 

“Over een tijdje zal vandaag een hele tijd 

geleden zijn; In het zomerseizoen van 

2010 heb je elke dag hard meegewerkt met 

de twee vaste tuinmannen, Ronnie en Jan. 

Voor het huisje Hortensialaan 4 heb 

ik een foto van je werkschoenen op 

de schelpen gemaakt, want schoenen 

gaan de weg van hun drager; Ook heb 

ik een foto van je gemaakt, toen je met 

de John Deere-tractor het casco van 

het designhuisje naar de Seringenlaan 

31 hebt gereden; In 2042 bestaat ATV 

Piccardthof 100 jaar. Ik hoop dat je dan 

gezond en gelukkig bent en nog even aan 

ons terugdenkt. Aan toen, 2010, de goede 

oude tijd.” 

Het designhuisje 

De 27-jarige ontwerpster van het designhuisje 

dat aan de Seringenlaan 31 komt 

te staan, is afgestudeerd als gouden 

zilversmid te Schoonhoven. Bijzonder is 

dat zij het niet alleen heeft ontworpen, 

maar de onderdelen afgelopen winter ook 

helemaal zelf heeft klaargemaakt in een 

inmiddels afgebroken lege school achter 

het Martiniziekenhuis. Momenteel zijn 

de bouwdelen allemaal op de tuin, ligt de 

vloer en staat het skelet. De fundering van 

4 meter diepe palen werd vooraf gemaakt 

door een ZZP-er, zeg maar de klusjesman. 

Het eindresultaat haalt zonder twijfel de 

pagina’s van een grote krant. Naar mijn 

voorzichtige schatting heeft Piccardthof 

meer dan 35 leden die afgestudeerd 

zijn aan een kunstacademie. 

FOTO - PIETER KRAMER 


DAGOPVANG, NUMMER 14 EN ENTREE 

Van alles wat 

Wel handig, maar mooi? 

Gevraagd: kasje - Frans Tijsterman 

VAN ALLES WAT 

Schweitzerlaan nr. ? 

Meld het als je wat meeneemt! 

INGEZONDEN MEDEDELING 

35


36 

HUMORISTIESE RAAIS DEUR GRUNNEN 

EEN LEERZAME EN TOCH GEZELLIG AVOND - 16 JULI 

Fré Schreiber ut Middelstum 

De redactie was aanwezig tijdens de 

gezellige avond met Fré Schreiber. 

Ondanks het feit dat uw redacteur 

allochtoon is (= niet uit Groningen 

afkomstig) kon hij het meeste goed volgen. 

Uw redacteur had een voorkeur voor de 

slapste moppen: “Zegt buurman tegen 

boer: ‘Woarom nuimen ie joen zeun 

aaltied Vin? Hai hait toch Vincent.’ 

‘Klopt, zegt boer, ‘mor elke keer as ik 

hom roup, spoar ik n sent.’” 

Fré Schreiber 

Fré Schreiber is bekend van zien Grunneger 

biedroagen veur Radio Noord en kraant. 

Hai verzörgt ook lezens en cursussen 

aangoande Grunneger toal en kultuur. 

“Sikkum ale dörpshoezen, kefees en 

verzörgenshoezen ien ons pervinzie 

heb k had. Zo’n viefhonderd moal heb 

k op stap west mit mien “Humoristiese 

rondraais deur Grunnen”. Dat was 

laggen! Der was ais n vraauw dij vroug 

noa ofloop of ik weer vannijs begunnen 

wol. Zai was eerste grappen aal weer 

kwiet. Zai kin t nou aalmoal lezen ien 

dit boukje mit wat extroa’s. Grappen en 

kurendrieverij mit volksverhoalen rond 

ienfermoatsie over Grunneger ploatsen 

en heur ienwoners.” 

Meer verhaaltjes en moppen in het 

boekje van Fré: Over Zoltkamp noar 

Stad, Humoristiese rondraais deur 

Grunnen, Uitgeverij Haan, Bedum. 

ISBN 9789071372261 


BARBARA STOK BESTELLEN 

WILT U EEN ECHTE BARBARA STOK AAN UW WAND? 

Professionele print bestellen! 

Hoi Leni, 

Wat stond de strip leuk in de Heraut! 

En een mooie pagina erbij over m’n boek, 

dank je wel! 

Een van jullie (aankomende) leden vroeg 

me deze week of hij de strip ook bij mij 

kan kopen. Dat kan zeker! En misschien is 

dat voor al jullie leden leuk om te weten: 

een mooie poster van deze strip (een 

professionele print van 42 x 30 cm) is 

bij mij te koop voor € 25,-. Bestellen kan 

door het bedrag over te maken op rekening 

00.00.00.000 t.n.v. Barbara Stok 

in Groningen, onder vermelding van 

“Piccardthof strip”. Je moet rekenen op een 

paar weken levertijd. 

Ik had je dit natuurlijk eerder moeten zeggen, 

dan had je dat meteen in de Heraut 

kunnen zetten, maar ik had er niet eerder 

aan gedacht. Misschien kan ik iets regelen 

met jullie winkeltje? Met wie kan ik daarvoor 

contact opnemen? 

Groeten, Barbara Stok 

Meer informatie over Barbara Stok 

is te vinden op haar website: 

www.barbaraal.nl 

37 

STRIP - BARBARA STOK


38 

NATUURMOMENT IN NATUURMONUMENT 

BRON - de VOLKSKRANT 9 SEPTEMBER 2010 


 

Stand watermeter 2010 

Net zoals in eerdere jaren verzoekt het bestuur u 

om zelf de stand van de watermeter op te nemen. 

Dit graag ZO SPOEDIG MOGELIJK. 

Zie ook bladzijde 4 over het afsluiten van het water, 

een goed moment om de stand op te nemen. 

Wilt u het ingevulde strookje (of deze hele pagina) 

in de brievenbus van de bestuurskamer doen? 

U mag het strookje ook opsturen naar: 

Met vriendelijke groeten, 

W. Zwanenbeek (penningmeester). 

Stand watermeter in 2010 

Naam: 

Tuinadres: 

Stand: 

Datum opname: 

WATERMETERSTAND 

39


40 

KINDEREN IN DE TUIN 

KINDEREN MOGEN VIES WORDEN VAN HET TUINIEREN 

Een eigen potje kruiden kweken 

De meeste kinderen vinden het heerlijk 

om buiten te zijn. Al vroeg kunnen ze 

leren zorg te dragen over de natuur. 

Wat is hiervoor de beste plaats? 

Natuurlijk hun eigen tuin. 

Laat kinderen al vroeg meehelpen in de 

tuin en leer ze te tuinieren. Ze zullen 

het heerlijk vinden hun eigen gepotte 

plantjes te zien uitgroeien tot een heuse 

bloem of struik. Om u op weg te helpen 

hebben wij een aantal tips om met uw 

kinderen te genieten van het tuinieren. 

Een eigen potje kruiden kweken 

Kruiden zijn dankbaar en hebben niet 

veel nodig. Het zijn ideale plantjes om 

uw kinderen voor het eerst zelf te laten 

poten en verzorgen. Een leuk idee is 

een oude bloempot omtoveren tot een 

eigenwijze kruidenpot. 

Nodig: 

• Een bloempot 

• Lijm 

• Blanke lak 

• Papier en andere knutsel spulletjes. 

• Schaar 

• Poot zand 

• Kruidenzaadjes 

Neem de bloempot en beplak deze met 

kunstcreaties gemaakt door het kind. Lak 

het daarna goed af met blanke lak om het 

lang mooi te houden en ook waterdicht. 

Vul het eigen gemaakte potje nu samen 

met je kind met poot zand en laat het 

kind er de zaadjes indoen. Het kind mag 

nu zelf tuinieren door het toekomstige 

plantje zelf te verzorgen. Tip: Tuinieren 

zoals hierboven kan het hele jaar door. 

Geef kinderen hun eigen tuingereedschap 

om mee te tuinieren 

Met de kinderen samen tuinieren kan 

heel leuk zijn. Ook geef je ze nu speciale 

aandacht en ze leren nog iets bij. Om 

het helemaal echt te maken voor deze 

kleine tuinders kan je ervoor kiezen om 

al het materiaal dat je zelf in de tuin 

gebruikt in het klein aan te kopen. In 

veel doe-het-zelf zaken kan je een kleine 

schep, hark en bezem kopen. Speciaal 

FOTO - INTERNET 


gemaakt voor de kinderen. Ze zullen 

uren plezier beleven aan het helpen in 

de tuin. Tuinieren kan dus heel goed een 

gezamenlijke hobby worden. 

Geef kinderen hun eigen stukje 

tuin om in te tuinieren 

Een eigen stukje tuin waarin ze 

kunnen graven, zoeken naar insecten 

en misschien zelfs wat zonnebloemen 

kunnen zaaien is een weldaad voor een 

Afscheid 

Dit is het laatste nummer van de Heraut waar ik 

aan heb meegewerkt. Vanaf het moment dat Bram 

mij in 2004 vroeg, heb ik met veel plezier in de 

redactie gezeten. Gaandeweg heb ik meer taken 

voor de Heraut uitgevoerd. Ik vind het leuk om een 

tijdschrift te maken. 

FOTO - INTERNET 

Binnenkort (vóór maart 

2011) hopen wij ons huisje 

op Piccardthof aan een 

andere liefhebber over te 

kunnen dragen (Spirealaan 

19). Wij hopen dat de nieuwe 

gebruikers net zoveel plezier 

op de Piccardthof zullen 

beleven als wij (we kennen 

hen overigens nog niet, het 

bordje “te koop” moet nog 

geplaatst worden). 

Graag wil ik de mederedactieleden Jeanine Deen, 

Fenny Ebels, Fred Lahuis en Dirk de Rijk, bedanken 

voor de prettige samenwerking de afgelopen jaren. 

Hartelijke groeten, Henk Mans. 

Henk Mans, grafisch ontwerper 

KINDEREN IN DE TUIN 

kind. Op deze manier kunnen kinderen 

leren dat de natuur veel te bieden heeft. 

Ze zullen trots zijn wanneer er uit het 

zaadje een klein groen plantje komt 

dat uitgroeit tot een grote gele bloem 

waarvan ze de zaadjes kunnen eten. 

Ook radijsjes zijn hiervoor zeker 

geschikt. Deze mooie groente groeit al 

uit binnen vier weken. Je kindje zal heel 

trots zijn op zijn eigen tuintje en het 

plezier in tuinieren snel vinden. 

Tot slot 

Het maakt niet uit of kinderen te grote 

gaten graven en vies worden van het 

tuinieren. Ze leren er van en ze zijn 

lekker bezig in de buitenlucht. Ook moet 

het niet uitmaken of ze een gemengd 

tuintje maken van hun eigen gedeelte. 

Ze zullen hun eigen tuin aan iedereen 

willen laten zien. 

Bron: internet 

41


Betrouwbare energie 

Startbatterijen worden onder andere toegepast in personenauto’s, vrachtwagens en 

motoren. Speciaal ontwikkeld om betrouwbare energie te leveren onder de zwaarste 

omstandigheden. Zo kan de gebruiker rekenen op een hoge bedrijfszekerheid, 

maximale efficiency en lange levensduur. Behalve state-of-the-art productoplossingen 

en een ultiem serviceniveau is de prijs/kwaliteitsverhouding uitzonderlijk te noemen. 

Sinds januari 2009 zijn wij voor Nederland importeur geworden van Banner 

startbatterijen. Banner levert wereldwijd één van de beste startbatterijen. 

Grote merken als Mercedes, Audi, BMW, Chrysler en MAN maken gebruik van 

deze batterijen in hun auto’s. De focus op technische perfectie, optimale service 

en gecertificeerde kwaliteit sluit naadloos aan op onze filosofie. 

Tevens ook verkrijgbaar voor: 

Campers - Boten - Caravans - Zomerhuisjes 

Hiermee hebben wij met de nieuwe uitvoering semi-tractie batterijen voor ieder 

voertuig een passende oplossing. Door speciaal versterkte platen kan de batterij beter 

tegen diepe ontladingen. Ook worden speciale seperatoren met glasvlies gebruikt 

waardoor 300 laad/ontlaad cycli gegarandeerd worden. 

CELECTRIC B.V. (voorheen DETA Batterijen), Kattegat 20, 9723 JP Groningen 

Tel. +31(0)50 - 318 51 40 Fax. +31(0)50 - 311 29 67 

42 

INGEZONDEN MEDEDELING 

Het is leuk om een blad te maken. 

Heraut zoekt nieuwe medewerkers. 

1. Redactielid. 

Ideeën en zelf schrijven. 

2. Eindredacteur. 

Kopij verzamelen en blad 

samenstellen (koppen, bijschriften, 

volgorde, enz.). 

3. Ontwerper/dtp. 

Heraut samenstellen zodat 

geprint kan worden. 

Wilt u meehelpen met de Heraut, dan graag een mail 

naar het secretariaat: secretariaat@piccardthof.nl 

Het bestuur bedankt Fred Lahuis en Henk Mans voor de 

toewijding waarmee ze de Heraut weer tot een middelpunt 

van het verenigingsleven gemaakt hebben - en voor jaren van 

lees- en kijkplezier!

Foto ingezonden door Joukje Pees: “Pas de deux”

Verslag O.C. - ATV Piccardthof

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?