TULPENN VOOR WILHELMINA A - Boekje Pienter

zorgdee een relatie op het arbeidsbureau voor hem. Met hulp van de vader
vann een studievriend, die als bedrijfsjurist bij een Rotterdamse rederij
werkzaamm was, kwam hij aan een aanstelling als koksmaat op de Eem. De
laatstee hindernis was een onderzoek door de Gestapo, dat alleen gold
voorr bemanningsleden die hun eerste reis gingen maken. Samen met een
stuurmansleerlingg en de kapitein toog Hoets naar het kantoor van de
Gestapo.. In zijn oorlogsherinneringen, getiteld Vrijgevaren, beschrijft
Hoetss beeldend hoe dit Gestapo-onderzoek verliep:
Achterr een zwaar eikenhouten bureau zit een Sturmbannführer
vann de Waffen-ss. Zijn pet met het griezelige doodshoofdje ligt op
tafel.. Hij heeft een door de zon verbrande kop en bruin, kort gekniptt
haar. Achter hem zie ik de Duitse vlag en een portret van
Adolff Hitler aan de muur hangen. Hij begint meteen de stuurmansleerlingg
aan de tand te voelen. 'Wat doet je vader? Welke zeevaartschool??
Wie is het schoolhoofd? Anti-Duits? Waarom is dit je
eerstee reis?' 'Om vaartijd te halen,' zegt de leerling. 'Als je in Zweden
wegloopt,, wordt je uitgeleverd door de Zweden. Weer aan ons.
Staatt de doodstraf op,' zegt de Duitser. 131
Naa een hint van de kapitein, dat hij haast had en dat zijn schip zich bij het
konvooii moest voegen, werd het onderzoek bij Hoets beperkt tot slechts
één,, in het Duits gestelde vraag: waarom hij naar zee wilde. Hoets deed
alsoff hij geen Duits sprak en antwoordde in het Nederlands en met gebaren,,
dat hij ging varen omdat het aan boord goed van eten en drinken
was.. Hiermee was het onderzoek afgelopen en mocht de Eem vertrekken..
Op zaterdag 26 juni 1943 voer het schip de haven van Delfzijl uit met
negenn Duitse matrozen van de Kriegsmarine aan boord om het afweergeschutt
te bedienen. Na het passeren van het Kielerkanaal verlieten de
Duitsee matrozen het schip en werd koers gezet naar Zweden. Op de
avondd van 13 juli 1943 ging Hoets in Holmsund (Noord-Zweden) nog
evenn de wal op, zogenaamd voor een afspraak met een Zweeds meisje.
Mett geld dat hij de vorige dag had verkregen uit de verkoop van zijn leren
jass en polshorloge kocht hij een buskaartje naar het naburige Umea.
Vandaarr nam hij de sneltrein naar Stockholm. In de Zweedse hoofdstad
aangekomen,, de volgende dag, nam hij direct een taxi naar het Nederlandss
consulaat en rende in volle vaart het gebouw binnen:
l600 NAAR ENGELAND