De herdenkingen en boekpresentaties 2005 ... - Kamp Amersfoort
De herdenkingen en boekpresentaties 2005 ... - Kamp Amersfoort
De herdenkingen en boekpresentaties 2005 ... - Kamp Amersfoort
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>De</strong> <strong>herd<strong>en</strong>king<strong>en</strong></strong> <strong>en</strong> boekpres<strong>en</strong>taties <strong>2005</strong><br />
<strong>De</strong>ze tekst, verdeeld in diverse blokk<strong>en</strong>, is e<strong>en</strong> sam<strong>en</strong>vatting van verschill<strong>en</strong>de toesprak<strong>en</strong>,<br />
uitgesprok<strong>en</strong> tijd<strong>en</strong>s de afgelop<strong>en</strong> herd<strong>en</strong>kingsbije<strong>en</strong>komst<strong>en</strong> <strong>en</strong> boekpres<strong>en</strong>taties. Luister<strong>en</strong> is<br />
anders dan zelf lez<strong>en</strong>. <strong>De</strong> tekst mag dan e<strong>en</strong> sam<strong>en</strong>vatting zijn <strong>en</strong> zo de kopij zijn geword<strong>en</strong> voor<br />
dit infobulletin, het geeft weer wat de diverse sprekers hun gehoor voorhield<strong>en</strong>. Op e<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele<br />
toevoeging na, e<strong>en</strong> overd<strong>en</strong>king, mijnerzijds, is het wat de sprekers inbracht<strong>en</strong>.<br />
Met groot respect. karel kreuning<br />
Herd<strong>en</strong>kingsconcert <strong>en</strong> pres<strong>en</strong>tatie dagboek Dirk Willem Folmer<br />
Het wordt maatschappelijk ondernem<strong>en</strong> g<strong>en</strong>oemd: binn<strong>en</strong> de mogelijkhed<strong>en</strong> van e<strong>en</strong> bedrijf de<br />
sam<strong>en</strong>leving op e<strong>en</strong> directe of indirecte manier van di<strong>en</strong>st zijn. E<strong>en</strong> goeie buur is beter dan e<strong>en</strong><br />
verre vri<strong>en</strong>d. Het advies- <strong>en</strong> ing<strong>en</strong>ieursbureau DHV is <strong>en</strong> doet beide. Het kantoorgebouw<br />
waarbinn<strong>en</strong> het bureau is gevestigd, werd ontworp<strong>en</strong> door architect D. Zuiderhoek <strong>en</strong> in 1971 in<br />
gebruik g<strong>en</strong>om<strong>en</strong>.* In de grote hal van het bedrijf, e<strong>en</strong> van de eerste kantoortuin<strong>en</strong> in Nederland,<br />
heette Cees Biezeveld op maandag 18 april de aanwezig<strong>en</strong> welkom. Direct na hem gaf Lili Schutte,<br />
e<strong>en</strong> van de led<strong>en</strong> van het “Ensemble 1939” e<strong>en</strong> korte toelichting op de doelstelling <strong>en</strong> het<br />
progamma van het Ensemble. Het is e<strong>en</strong> kamermuziekgezelschap, dat bestaat uit jonge musici uit<br />
verschill<strong>en</strong>de Nederlandse toporkest<strong>en</strong>, die op het allerhoogste niveau met elkaar musicer<strong>en</strong>.* <strong>De</strong><br />
muziekkeuze voor deze avond hebb<strong>en</strong> zij speciaal afgestemd op de zestigjarige herd<strong>en</strong>king van de<br />
afloop van de Tweede Wereldoorlog. <strong>De</strong> diverse composities werd<strong>en</strong> gemaakt door in<br />
conc<strong>en</strong>tratiekamp<strong>en</strong> opgeslot<strong>en</strong> musici. Ondanks de uiterst moeilijke omstandighed<strong>en</strong> waarin zij<br />
verkeerd<strong>en</strong>, schrev<strong>en</strong> zij de mooiste muziekstukk<strong>en</strong>. Het is amper voor te stell<strong>en</strong> hoe zij de stilte in<br />
zichzelf vond<strong>en</strong> om dat te kunn<strong>en</strong> do<strong>en</strong>. Wie van h<strong>en</strong> zal indertijd vermoed hebb<strong>en</strong> dat zoveel jar<strong>en</strong><br />
later hun muziek nog steeds toehoorders verstilt. <strong>De</strong> composities van Marius Flothuis, H<strong>en</strong>drik<br />
Andriess<strong>en</strong>, Leo Smit, Nico Richter <strong>en</strong> Ignace Lili<strong>en</strong> houd<strong>en</strong>, net als iedere andere getuig<strong>en</strong>is, de<br />
geschied<strong>en</strong>is lev<strong>en</strong>d <strong>en</strong> legg<strong>en</strong> zo e<strong>en</strong> directe link tuss<strong>en</strong> hed<strong>en</strong> <strong>en</strong> verled<strong>en</strong>.<br />
* <strong>De</strong> rode draad door de ontwerpplann<strong>en</strong> was dat “sam<strong>en</strong>lev<strong>en</strong> <strong>en</strong> werk<strong>en</strong>” optimaal geïntegreerd zoud<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. En<br />
dat in e<strong>en</strong> werkomgeving waarin zoveel mogelijk van natuurlijke material<strong>en</strong> gebruik is gemaakt. Het op<strong>en</strong> karakter van<br />
het gebouw zet aan tot saamhorigheid <strong>en</strong> stimuleert het gevoel e<strong>en</strong> gezam<strong>en</strong>lijke prestatie te lever<strong>en</strong>. *<strong>De</strong> uitvoer<strong>en</strong>de<br />
musici op deze avond war<strong>en</strong>: David Peralta Alegre – viool; Virpi Räisän<strong>en</strong> – viool; Anne Melse – altviool; Vic<strong>en</strong>t Morelló<br />
Broseta – fluit; Lili Schutte – klarinet; Ks<strong>en</strong>ia Kouzm<strong>en</strong>ko – piano; Anabela Marcos – sopraan. Stichting 1939 /<br />
Pretoriusstraat 1-3 / 1092 EW Amsterdam<br />
E<strong>en</strong> tweede getuig<strong>en</strong>is van wat e<strong>en</strong>s plaatsvond, werd gepres<strong>en</strong>teerd door de kleindochter van<br />
D.W.Folmer. Na e<strong>en</strong> korte toespraak door Eelco van Welie, uitgever, Walburg Pers<br />
uitgeversmaatschappij, droeg Els Beg-Tettelaar op zeer eig<strong>en</strong> wijze del<strong>en</strong> uit het dagboek van haar<br />
grootvader voor. In dat boek, “Dagboek uit <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>, 1942”, maakte Folmer zijn<br />
aantek<strong>en</strong>ing<strong>en</strong>. Daaruit blijkt hoe hij alles wat zich indertijd in het kamp afspeelde, registreerde <strong>en</strong><br />
nauwgezet noteerde. In de pres<strong>en</strong>tatie van Walburg Pers staat te lez<strong>en</strong> hoe Folmer eind 1940 werd<br />
gearresteerd vanwege zijn betrokk<strong>en</strong>heid bij het verzet. Hij werd in 1942 veroordeeld tot<br />
lev<strong>en</strong>slang tuchthuisstraf, waarna hij niet naar e<strong>en</strong> tuchthuis, maar naar het beruchte <strong>Kamp</strong><br />
<strong>Amersfoort</strong> wordt gebracht. Hij vermoedt dat zijn vonnis is herzi<strong>en</strong> <strong>en</strong> hij alsnog de doodstraf<br />
krijgt.<br />
Folmer neemt alles waar. Niet alle<strong>en</strong> de marteling<strong>en</strong>, honger, uitputting <strong>en</strong> de dood, maar ook de<br />
humor, de lev<strong>en</strong>swil <strong>en</strong> de onvoorwaardeijke vri<strong>en</strong>dschapp<strong>en</strong> die in het kamp ontstaan. Hij<br />
onderzoekt alle mogelijkhed<strong>en</strong> om te vlucht<strong>en</strong>, totdat hij de `goeie` SS’er Verhey<strong>en</strong> ontmoet.<br />
Sam<strong>en</strong> met Folmers vrouw smeedt hij e<strong>en</strong> plan, waardoor Folmer op 29 mei 1942 kan ontsnapp<strong>en</strong>.<br />
Folmer duikt onder <strong>en</strong> werkt zijn aantek<strong>en</strong>ing<strong>en</strong> uit, waarna ze dec<strong>en</strong>nia lang werd<strong>en</strong> bewaard in<br />
e<strong>en</strong> blik. Na het overlijd<strong>en</strong> van zijn vrouw kwam het in het bezit van Folmers nabestaand<strong>en</strong>, die<br />
het verhaal nogmaals overtypt<strong>en</strong>.* <strong>De</strong> kracht waarmee Els Beg haar grootvaders woord<strong>en</strong><br />
voordroeg, waarnodig met veel vaart, niet gehaast, soms kort <strong>en</strong> afgebet<strong>en</strong> - Duits, de Mof -<br />
maakt<strong>en</strong> op iedere<strong>en</strong> indruk. Haar grootvaders kordaatheid <strong>en</strong> di<strong>en</strong>s onverzettelijkheid lijk<strong>en</strong> ook<br />
zijn kleindochter te typer<strong>en</strong>. <strong>De</strong> kleindochter die zich hardop afvroeg: “Wie b<strong>en</strong> ik, dat ik dit mag<br />
do<strong>en</strong>?” Ik zei zachtjes: JIJ… !<br />
Nadat Els Beg nam<strong>en</strong>s de familie het dankwoord had uitgesprok<strong>en</strong>, werd de avond muzikaal<br />
afgeslot<strong>en</strong> door Jard Folmer, dochter van Dirk Willem Folmer. Met orgelbegeleiding verzorgde zij op<br />
fluit haar vaders favoriete gezang: 300 A”.
Wat de toekomst br<strong>en</strong>g<strong>en</strong> moge,<br />
Mij geleidt des Her<strong>en</strong> hand<br />
Moedig sla ik dus de og<strong>en</strong><br />
naar het onbek<strong>en</strong>de land.<br />
Leer mij volg<strong>en</strong> zonder vrag<strong>en</strong><br />
Vader, wat Gij doet is goed!<br />
Leer mij slechts het hed<strong>en</strong> drag<strong>en</strong><br />
Met e<strong>en</strong> rustig kalm<strong>en</strong> moed!<br />
Waar de weg mij br<strong>en</strong>g<strong>en</strong> moge,<br />
aan des Vaders trouwe hand<br />
loop ik met geslot<strong>en</strong> og<strong>en</strong><br />
naar het onbek<strong>en</strong>de land.<br />
* “Dagboek uit <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>, 1942 ”, D.W. Folmer, is e<strong>en</strong> uitgave in sam<strong>en</strong>werking met Stichting Nationaal<br />
Monum<strong>en</strong>t <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>, Uitgeversmaatschappij Walburg Pers, ISBN 90.5730.356.6.<br />
<strong>De</strong> herd<strong>en</strong>king van de overdracht van <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong><br />
Iedere<strong>en</strong> hoopte dat het niet zou gebeur<strong>en</strong>, maar toch begon het halverwege de toesprak<strong>en</strong> te<br />
reg<strong>en</strong><strong>en</strong>. Het leek, zo zei iemand, e<strong>en</strong> schaduw te zijn die zich vanuit het verled<strong>en</strong> over deze dag<br />
he<strong>en</strong> strekte. Dinsdagmiddag 19 april <strong>2005</strong>. Cees Biezeveld nodigde de aanwezig<strong>en</strong> uit om naar de<br />
St<strong>en</strong><strong>en</strong> Man toe te lop<strong>en</strong>. Aan het eind van het zandpad, wat e<strong>en</strong>s de schietbaan was, werd<br />
stilgehoud<strong>en</strong> <strong>en</strong> de eerste krans neergelegd. Vel<strong>en</strong> die daarna stilhield<strong>en</strong> voor de Gevang<strong>en</strong>e voor<br />
het Vuurpeleton, zoals het monum<strong>en</strong>t officieel heet, legd<strong>en</strong> daarbij ev<strong>en</strong>e<strong>en</strong>s bloem<strong>en</strong> <strong>en</strong> krans<strong>en</strong>.<br />
Nadat m<strong>en</strong> zich in de hal van het DHV-gebouw verzameld had, werd er nog e<strong>en</strong> aantal toesprak<strong>en</strong><br />
gehoud<strong>en</strong>. Het leek, merkte iemand op, e<strong>en</strong> reünie te zijn. Oude vri<strong>en</strong>d<strong>en</strong> onder elkaar. Je kon<br />
geregeld m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> teg<strong>en</strong> elkaar hor<strong>en</strong> zegg<strong>en</strong>: “de oude groep wordt almaar kleiner”. En zo is het.<br />
6e Herd<strong>en</strong>kingslezing <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong><br />
<strong>De</strong> zesde herd<strong>en</strong>kingslezing, dinsdagavond 19 april, e<strong>en</strong> initiatief van de Stichting Nationaal<br />
Monum<strong>en</strong>t <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> <strong>en</strong> de <strong>Amersfoort</strong>se Courant, werd deze avond ingevuld door<br />
mevrouw dr. Regina Grüter <strong>en</strong> de heer drs. Hans Werkman.<br />
Het rode Kruis <strong>en</strong> <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong><br />
Mevrouw Grüter, hoofd afdeling Oorlogsnazorg van het Rode Kruis, hield e<strong>en</strong> lezing over `Het Rode<br />
Kruis <strong>en</strong> <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>`. Op donderdag 19 april 1945 stelde SS-Brigadeführer Eberhard<br />
Schöngarth het overdrachtsdocum<strong>en</strong>t op waarmee <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>, inclusief de gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>,<br />
werd overgedrag<strong>en</strong> aan het Nederlandse Rode Kruis. <strong>De</strong> volg<strong>en</strong>de dag droeg Schöngarth de leiding<br />
van het kamp over aan mevrouw Loes van Overeem.* Zij was het hoofd van de Di<strong>en</strong>st voor<br />
Speciale Hulpverl<strong>en</strong>ing van het Nederlandse Rode Kruis. Nadat de Duitsers vertrokk<strong>en</strong> war<strong>en</strong>, werd<br />
bij de slagboom de vlag van het Rode Kruis gehez<strong>en</strong>. Op vrijdag 20 april was het kamp weer in<br />
Nederlandse hand<strong>en</strong>, e<strong>en</strong> <strong>en</strong>clave in bezet gebied <strong>en</strong> daarmee e<strong>en</strong> unicum in de geschied<strong>en</strong>is.<br />
In haar lezing over de bov<strong>en</strong>g<strong>en</strong>oemde periode b<strong>en</strong>adrukte mevrouw Grüter de rol van mevrouw<br />
Van Overeem-Zieg<strong>en</strong>hart. Haar betek<strong>en</strong>is voor <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> is inmiddels bek<strong>en</strong>d uit zowel het<br />
gelijknamige boek van Geraldine von Frijtag, als dat van dr. Lou de Jong in deel 8 van zijn epos<br />
over het Koninkrijk der Nederland<strong>en</strong> in de Tweede Wereldoorlog. Mevrouw Overeem verle<strong>en</strong>de<br />
aanvankelijk persoonlijk hulp <strong>en</strong> organiseerde dat later op grote schaal voor gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> uit<br />
diverse Duitse kamp<strong>en</strong> <strong>en</strong> gevang<strong>en</strong>iss<strong>en</strong> in Nederland.* Haar inzet was vooral gericht op de<br />
gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> in <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>. Voor h<strong>en</strong> organiseerd<strong>en</strong> zij <strong>en</strong> haar staf iedere week<br />
voedselpakkett<strong>en</strong>. Behalve dat, werd<strong>en</strong> er medische hulp <strong>en</strong> medicijn<strong>en</strong> geregeld, dek<strong>en</strong>s,<br />
verbetering van de hygiënische omstandighed<strong>en</strong>, zeep, verpozing in de vorm van films, sigarett<strong>en</strong><br />
<strong>en</strong> versnapering<strong>en</strong>. Soms wist zij ook e<strong>en</strong> verbetering van het klimaat te bewerkstellig<strong>en</strong>.<br />
Mevrouw Van Overeem, van wie gezegd werd dat ze barmhartig, gedrev<strong>en</strong> <strong>en</strong> charmant was, werd<br />
door de gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> van <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> o.a. de “blonde <strong>en</strong>gel” of de “witte <strong>en</strong>gel” g<strong>en</strong>oemd. Ze<br />
trotseerde de bezetter om de gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> te kunn<strong>en</strong> help<strong>en</strong>. Hoewel niet iedere<strong>en</strong> zich in haar<br />
wez<strong>en</strong> <strong>en</strong> beleid kon vind<strong>en</strong> - ze zou zich te veel met de bezetter hebb<strong>en</strong> ingelat<strong>en</strong>, onder wi<strong>en</strong>s
gezag zij werd aangesteld als de <strong>en</strong>ige tuss<strong>en</strong>persoon tuss<strong>en</strong> de helpers (van het Rode Kruis) <strong>en</strong> de<br />
bezetter, -concludeert Geraldine von Frijtag echter dat het oordeel over mevrouw Van Overeem<br />
positief moet zijn.*<br />
Mevrouw Van Overeem zal in haar besluitvorming <strong>en</strong> wijze van aanpak eig<strong>en</strong>zinnig zijn geweest,<br />
e<strong>en</strong> eig<strong>en</strong>heid die niet iedere<strong>en</strong> kon of wilde waarder<strong>en</strong>, maar daarmee kwam zij op voor de<br />
belang<strong>en</strong> van m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> die met haar inzet het meest gedi<strong>en</strong>d war<strong>en</strong>: de gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>. Haar<br />
belangrijkste taak was die in de oorlogsjar<strong>en</strong>. Wie daaraan voorbij gaat door te wijz<strong>en</strong> op al dan<br />
niet gefundeerde feit<strong>en</strong> in latere jar<strong>en</strong>, doet haar verdi<strong>en</strong>st<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> eer aan <strong>en</strong> besmet dit deel van<br />
haar nagedacht<strong>en</strong>is. Ge<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s zal gevang<strong>en</strong> will<strong>en</strong> zijn, maar als dat zou gebeur<strong>en</strong>, zal iedere<strong>en</strong><br />
die dat overkomt, zonder één <strong>en</strong>kele uitzondering, dan w<strong>en</strong>s<strong>en</strong> de aandacht van e<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s als Loes<br />
van Overeem te hebb<strong>en</strong>.<br />
To<strong>en</strong> mevrouw Van Overeem in 1957 <strong>en</strong> 1958 de taak kreeg toebedeeld om de opvang van<br />
evacuees uit Indonesië te coördiner<strong>en</strong>, deed ze dat op de voor haar k<strong>en</strong>merk<strong>en</strong>de wijze. <strong>De</strong> toon<br />
van e<strong>en</strong> krant<strong>en</strong>bericht daarover is veelzegg<strong>en</strong>d: “E<strong>en</strong> kleine ruimte in de aankomsthal van<br />
Schiphol is afgeschut met witte lak<strong>en</strong>s. Daarbinn<strong>en</strong> regeert mevrouw Van Overeem. Zij doet het<br />
charmant. Binn<strong>en</strong> 24 uur heeft zij de vele instanties, die op de luchthav<strong>en</strong> e<strong>en</strong> vinger in de pap<br />
hebb<strong>en</strong>, voor zich ing<strong>en</strong>om<strong>en</strong>…” Waaruit blijkt dat zij met haar organisatietal<strong>en</strong>t <strong>en</strong> charme, net als<br />
eerder, ook in deze situatie m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> voor zich wist in te nem<strong>en</strong> <strong>en</strong> ding<strong>en</strong> van h<strong>en</strong> gedaan kreeg.<br />
Dat was nodig. Sommige zak<strong>en</strong> di<strong>en</strong><strong>en</strong> nu e<strong>en</strong>maal ge<strong>en</strong> uitstel, maar vrag<strong>en</strong>, hoe <strong>en</strong> op wat voor<br />
manier dan ook, e<strong>en</strong> directe aanpak.<br />
Geconcludeerd mag word<strong>en</strong> dat Loes van Overeem e<strong>en</strong> sterke <strong>en</strong> charmante vrouw was. Iemand<br />
met wie niet te soll<strong>en</strong> viel. Zij was begaan met m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> in nood <strong>en</strong> had e<strong>en</strong> onstuitbare <strong>en</strong>ergie om<br />
te help<strong>en</strong>. Dat hebb<strong>en</strong> de Duitsers gemerkt <strong>en</strong> vooral, gelukkig, de gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> hier in <strong>Amersfoort</strong>.<br />
Ze was niet gemakkelijk. Gelukkig maar! In 1979, e<strong>en</strong> jaar voor haar overlijd<strong>en</strong>, reikte het<br />
Internationale Rode Kruis in Génève haar de H<strong>en</strong>ri Dunant-medaille uit. Loes van Overeem ging<br />
voorbij aan het formele <strong>en</strong> de indertijd bestaande conv<strong>en</strong>ties. Mevrouw Van Overeem was in haar<br />
tijd geplaatst, om in e<strong>en</strong> deel daarvan de meest ongewone situaties te help<strong>en</strong> ker<strong>en</strong>. In haar tijd<br />
<strong>en</strong> taal zei ze: “Wij hebb<strong>en</strong> hier <strong>en</strong> daar Goddank kunn<strong>en</strong> help<strong>en</strong>. We hebb<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> in hun nood<br />
kunn<strong>en</strong> bijstaan. Wij hebb<strong>en</strong> echt Rode Kruiswerk kunn<strong>en</strong> do<strong>en</strong>, werk van de puurste<br />
barmhartigheid, werk dat fasciner<strong>en</strong>d was, omdat het zo buit<strong>en</strong>gewoon hard nodig was. Werk dat<br />
mij daarom e<strong>en</strong> stuk lev<strong>en</strong>sgeluk heeft gebracht <strong>en</strong> e<strong>en</strong> stuk lev<strong>en</strong>servaring, waar ik dankbaar<br />
voor zal blijv<strong>en</strong>, mijn hele lev<strong>en</strong> lang”.<br />
Het bov<strong>en</strong>g<strong>en</strong>oemde citaat legt e<strong>en</strong> kleine link met het hed<strong>en</strong>daagse werk van het Rode Kruis<br />
Oorlogsnazorg. Het betreft ge<strong>en</strong> afdeling waar oorlogsgetroff<strong>en</strong><strong>en</strong> psychologische hulp ontvang<strong>en</strong>.<br />
Het is meer e<strong>en</strong> informatiebureau, dat al in 1914 in opdracht van de Nederlandse overheid werd<br />
opgericht. Vandaag de dag is de kerntaak van het Nederlandse Rode Kruis het herstell<strong>en</strong> van<br />
contact tuss<strong>en</strong> person<strong>en</strong> die door oorlog <strong>en</strong> ramp<strong>en</strong> werd<strong>en</strong> getroff<strong>en</strong>, <strong>en</strong> hun verwant<strong>en</strong>. Via het<br />
International Tracing Bureau is veel informatie opgespoord. <strong>De</strong> binn<strong>en</strong>gekom<strong>en</strong> docum<strong>en</strong>tatie<br />
wordt aldoor verwerkt <strong>en</strong> dat maakt in feite de cirkel rond. Door de opdracht om e<strong>en</strong><br />
informatiebureau op te zett<strong>en</strong> kwam veel informatie binn<strong>en</strong>. Daarmee kan aan e<strong>en</strong> tweeledige taak<br />
word<strong>en</strong> voldaan: verificatieverzoek<strong>en</strong> voor de P<strong>en</strong>sio<strong>en</strong>- <strong>en</strong> Uitkeringsraad <strong>en</strong> onderzoek do<strong>en</strong> op<br />
verzoek van betrokk<strong>en</strong><strong>en</strong>.<br />
Inher<strong>en</strong>t aan de positie <strong>en</strong> verantwoordelijkheid van de medewerkers van de organisatie, is het<br />
verzorg<strong>en</strong> <strong>en</strong> beher<strong>en</strong> van het archief voor wet<strong>en</strong>schappelijke <strong>en</strong> journalistieke doeleind<strong>en</strong>. Met<br />
informatieverstrekking wordt zeer zorgvuldig omgegaan, maar het archiefmateriaal is zo uniek, dat<br />
het immoreel zou zijn dit aan serieuze onderzoekers te onthoud<strong>en</strong>. Wet<strong>en</strong>schappelijk onderzoeker<br />
of anderszins, bij e<strong>en</strong> gewet<strong>en</strong>svolle aanpak word<strong>en</strong> tot op vandaag nod<strong>en</strong> geledigd <strong>en</strong> belang<strong>en</strong><br />
gedi<strong>en</strong>d. Veel is bij achterblijvers of nazat<strong>en</strong> nog onbek<strong>en</strong>d. E<strong>en</strong> antwoord is, hoe summier ook,<br />
vaak e<strong>en</strong> balsem. Er komt meer begrip, soms postuum, maar zo nodig voor de verwerking, zestig<br />
jaar na dato. In die zin is Oorlogsnazorg inderdaad e<strong>en</strong> vorm van hulp die psychologisch nodig is.<br />
T<strong>en</strong>slotte nog <strong>en</strong>kele overweging<strong>en</strong> van e<strong>en</strong> andere orde. Sinds <strong>en</strong>kele jar<strong>en</strong> is de afdeling<br />
Oorlogs¬nazorg, <strong>en</strong> het Nederlandse Rode Kruis zelf, zich bewust van het feit dat sam<strong>en</strong>werking<br />
met andere instelling<strong>en</strong>, meer op<strong>en</strong>heid naar de m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> toe, belangrijk is. <strong>De</strong> verificatieverzoek<strong>en</strong><br />
van de P<strong>en</strong>sio<strong>en</strong>- <strong>en</strong> Uitkeringsraad lop<strong>en</strong> terug, de vraag van particulier<strong>en</strong> stijgt daar<strong>en</strong>teg<strong>en</strong>. Na<br />
e<strong>en</strong> reorganisatie moet er efficiënter gewerkt kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong> <strong>en</strong> sneller kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong> ingespeeld<br />
op binn<strong>en</strong>kom<strong>en</strong>de vrag<strong>en</strong>. Met het NIOD, het Nationaal Archief <strong>en</strong> herinneringsc<strong>en</strong>tra zijn
contact<strong>en</strong> aangehaald, dus ook met de de heer Biezeveld van het herinneringsc<strong>en</strong>trum <strong>Kamp</strong><br />
<strong>Amersfoort</strong>. <strong>De</strong> organisatie maakt zich zorg<strong>en</strong> over de financiering van haar taak. Het moge e<strong>en</strong><br />
ieder duidelijk zijn dat lotgevalsinformatie over individuele oorlogsgetroff<strong>en</strong><strong>en</strong> nog altijd, 60 jaar na<br />
de bevrijding, broodnodig is. Oorlogsnazorg dus.<br />
* Na de bevrijding heeft <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> gefungeerd als repatriëringskamp. M<strong>en</strong>s<strong>en</strong> op de terugweg uit Duitsland of<br />
verder uit het oost<strong>en</strong> kond<strong>en</strong> op doorreis in <strong>Amersfoort</strong> terecht.<br />
* Ze deed dit in sam<strong>en</strong>werking met vele ander<strong>en</strong>, m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> die zelf ook initiatiev<strong>en</strong> ontplooid<strong>en</strong>, zoals mevrouw Van<br />
Beuning<strong>en</strong>-F<strong>en</strong>t<strong>en</strong>er van Vlissing<strong>en</strong> uit <strong>De</strong>n Bosch <strong>en</strong> mevrouw <strong>De</strong> Bussy in de Amsterdamse regio. Zo werd het werk<br />
uitgebreid naar Vught <strong>en</strong> Amsterdam, Schev<strong>en</strong>ing<strong>en</strong> <strong>en</strong> Arnhem. To<strong>en</strong> mevrouw Overeem melding maakte van het<br />
bunkerdrama in Vught, waarbij ti<strong>en</strong>tall<strong>en</strong> vrouw<strong>en</strong> in e<strong>en</strong> bunker werd<strong>en</strong> geperst <strong>en</strong> er ti<strong>en</strong> omkwam<strong>en</strong>, kwam de<br />
hoogste baas Rauter er achter. Hij liet de kampcommandant vervang<strong>en</strong>.<br />
* Dr. Geraldine von Frijtag Drabbe Künzel is als wet<strong>en</strong>schappelijk onderzoeker verbond<strong>en</strong> aan het Nederlands Instituut<br />
voor Oorlogsdocum<strong>en</strong>tatie. Van haar hand versch<strong>en</strong><strong>en</strong> eerder 'Het recht van de sterkste', over Duitse<br />
strafrechtspleging in bezet Nederland <strong>en</strong>, sam<strong>en</strong> met Saskia Jans<strong>en</strong>s <strong>en</strong> Hans Blom, 'E<strong>en</strong> ruwe hand in het water', over<br />
de gijzelaarskamp<strong>en</strong> Sint-Michielsgestel <strong>en</strong> Haar<strong>en</strong>.<br />
`Dichters <strong>en</strong> gedicht<strong>en</strong> `40-`45`<br />
Boom tuss<strong>en</strong> beeld <strong>en</strong> dier<br />
Oorlog<strong>en</strong> <strong>en</strong> gedicht<strong>en</strong> gaan altijd sam<strong>en</strong>. Ze mak<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> weerbaar <strong>en</strong> bemoedig<strong>en</strong> h<strong>en</strong>. <strong>De</strong><br />
heer drs. Hans Werkman houdt zijn gehoor voor dat e<strong>en</strong> gedicht in de oorlog over de oorlog iets<br />
met e<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s wil, het dringt bij hem binn<strong>en</strong>. Dat is zijn overtuiging. Goede literatuur zet e<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<br />
aan het d<strong>en</strong>k<strong>en</strong>, aan het overweg<strong>en</strong> <strong>en</strong> aan het werk. Goed gekoz<strong>en</strong> woord<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> macht <strong>en</strong><br />
zijn e<strong>en</strong> wap<strong>en</strong> teg<strong>en</strong> onm<strong>en</strong>selijkheid. Woord<strong>en</strong> roep<strong>en</strong> e<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s op <strong>en</strong> zett<strong>en</strong> hem aan om zich<br />
daarteg<strong>en</strong> te verzett<strong>en</strong>. Met woord<strong>en</strong> kan e<strong>en</strong> appèl word<strong>en</strong> gedaan op ieders medem<strong>en</strong>selijkheid<br />
<strong>en</strong> gewet<strong>en</strong>. Als er één vorm van literatuur is met morele waarde, dan is dat e<strong>en</strong> gedicht over<br />
oorlog. Voorwaarde is wel, dat bij het schrijv<strong>en</strong> van e<strong>en</strong> gedicht, net zoals bij e<strong>en</strong> verhaal, dit<br />
overe<strong>en</strong>komt met de werkelijkheid. <strong>De</strong> eig<strong>en</strong> partij of persoon wordt nogal e<strong>en</strong>s te heldhaftig<br />
afgeschilderd. Met gedicht<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> zowel word<strong>en</strong> aangemoedigd, als monddood word<strong>en</strong><br />
gemaakt. Bespot <strong>en</strong> bejubeld.<br />
Jan Campert. Hij behoort niet tot de grote dichters <strong>en</strong> zou allang verget<strong>en</strong> zijn als hij dat <strong>en</strong>e<br />
gedicht niet had geschrev<strong>en</strong>. Het maakte hem tot `poëtisch icoon van het verzet`, aldus Jan<br />
Blokker. Dit beeld was onvolledig <strong>en</strong> dat bracht Gerrit Kleinveld dit jaar naar buit<strong>en</strong>. Hij corrigeerde<br />
e<strong>en</strong> geschiedschrijving <strong>en</strong> deed dat om de waarheid te di<strong>en</strong><strong>en</strong>. Ieder weet ervan.<br />
`<strong>De</strong> achti<strong>en</strong> dod<strong>en</strong>`. E<strong>en</strong> gedicht dat als ge<strong>en</strong> ander het verzet symboliseert. Zijn gedicht. Nog<br />
steeds. Iedere overpeinzing geldt <strong>en</strong> blijft actueel. Jan Campert, schuldig of onschuldig. Wat was<br />
de aanklacht, wat war<strong>en</strong> de omstandighed<strong>en</strong>, wie war<strong>en</strong> de rechters, wie de pleiters, wie velde het<br />
vonnis, wie voltrok het? Schuldig of onschuldig. Wat bepaalt, wie bepaalt? Zijn liquidatie was naar<br />
m<strong>en</strong>selijke overweging<strong>en</strong> <strong>en</strong> maatstav<strong>en</strong> misschi<strong>en</strong> wel gerechtigd. Maar wees zijn Rechter niet.<br />
Overweging: het is zoals het is; alles is m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>werk. Ook het gedicht.<br />
Hans Werkman.* Hij vroeg zich af of hij `<strong>De</strong> achtti<strong>en</strong> dod<strong>en</strong>` zonder meer op de lijst van<br />
verzetspoëzie kon lat<strong>en</strong> staan. Overweging. Kan het nog voorgelez<strong>en</strong> word<strong>en</strong> bij de ev<strong>en</strong>tuele<br />
herd<strong>en</strong>king van de februaristaking, of, vroeg Werkman zich af, op deze avond voor zijn gehoor.<br />
Nee, niet zonder meer. Maar dat doet niets af aan het feit dat het e<strong>en</strong> groots gedicht is. Campert<br />
verplaatste zich als ik-figuur in e<strong>en</strong> van de achtti<strong>en</strong> <strong>en</strong> daarmee belichtte hij alle achtti<strong>en</strong>. Het<br />
gedicht is onschuldig. Jan Campert deed niets anders dan het te schrijv<strong>en</strong> <strong>en</strong> speelt er ge<strong>en</strong> rol in.<br />
Het staat volstrekt los van de lev<strong>en</strong>sfeit<strong>en</strong> van de dichter.<br />
Maar hoe dan ook, terecht of niet, lezers d<strong>en</strong>k<strong>en</strong> nu e<strong>en</strong>maal anders. <strong>De</strong> werkelijkheid is dat de<br />
schuld van e<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s, hier Jan Campert, zich uitvlekt over zijn gedicht. Het is onlosmakelijk met<br />
hem verbond<strong>en</strong>. E<strong>en</strong>maal e<strong>en</strong> dief, altijd e<strong>en</strong> dief. Wie in 1942 in Neu<strong>en</strong>gamme e<strong>en</strong> brood steelt <strong>en</strong><br />
verraad pleegt, kan in 1941 ge<strong>en</strong> goed gedicht hebb<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong>. Dat is, zegt Hans Werkman,<br />
natuurlijk onzin, maar zo werkt het nu e<strong>en</strong>maal. M<strong>en</strong>s<strong>en</strong> zijn niet alle<strong>en</strong> rationele wez<strong>en</strong>s <strong>en</strong> lat<strong>en</strong><br />
zich in hun beschouwing<strong>en</strong>, <strong>en</strong> dus ook in hun oordel<strong>en</strong>, leid<strong>en</strong> door het irrationele in zichzelf. Het<br />
gedicht is meer dan goed, zegt Hans Werkman, het mag overlev<strong>en</strong>. Maar er moet tijd overhe<strong>en</strong><br />
gaan voordat het weer voorgedrag<strong>en</strong> kan word<strong>en</strong>, dat mag niet geforceerd word<strong>en</strong>. Het vuil dat<br />
erop gespat is, moet er door de tijd weer afgespoeld word<strong>en</strong>. <strong>De</strong> tijd zal het ler<strong>en</strong>.
<strong>De</strong> ironie. Hans Werkman kon op deze bije<strong>en</strong>komst, met dit onderwerp, moeilijk aan de rec<strong>en</strong>te<br />
ontwikkeling<strong>en</strong> voorbij gaan. Maar, zo hield hij zijn gehoor voor, lat<strong>en</strong> we niet verget<strong>en</strong> dat de<br />
belangrijke functie van het gedicht in oorlogstijd blijv<strong>en</strong>d is: als uitlaatklep, als bemoediging, als<br />
protest.<br />
Tot slot. Gedicht<strong>en</strong>. Ze zijn geschrev<strong>en</strong>, voor de Tweede Wereldoorlog, tijd<strong>en</strong>s <strong>en</strong> daarna. Dichters<br />
<strong>en</strong> schrijvers hebb<strong>en</strong> de opdracht om de herinnering lev<strong>en</strong>d te houd<strong>en</strong>. Op e<strong>en</strong> herinneringsdag als<br />
deze conc<strong>en</strong>treert zich dat. Hans Werkman sloot zijn lezing af met e<strong>en</strong> gedicht dat Pieter Ista, oudgevang<strong>en</strong>e<br />
van <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>, oud-patiënt van de Sinaïkliniek, schreef. Werkman trof het ti<strong>en</strong><br />
jaar geled<strong>en</strong> vlakbij <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> aan. Het stond met viltstift geschrev<strong>en</strong> op de gekortwiekte<br />
stomp van de oude beuk die op die plaats aan de Appelweg alles heeft meegemaakt.<br />
Het is zoals e<strong>en</strong> gedicht hoort te zijn: pregnant <strong>en</strong> treff<strong>en</strong>d. Sinds van de boom alle<strong>en</strong> de ligg<strong>en</strong>de<br />
stronk is overgeblev<strong>en</strong>, is het gedicht op de stam verweerd, verbleekt, verdw<strong>en</strong><strong>en</strong>. Maar het is<br />
geschrev<strong>en</strong> <strong>en</strong> mocht er ooit e<strong>en</strong> bundel verschijn<strong>en</strong> met gedicht<strong>en</strong> uit <strong>en</strong> over <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>,<br />
dan moet dit erin. <strong>De</strong> dichter voert de boom sprek<strong>en</strong>d in:<br />
Ik,<br />
stronk van de plant<br />
die het hoorde <strong>en</strong> zag<br />
<strong>en</strong> niet vergeet<br />
houd ev<strong>en</strong> stand<br />
tot de laatste dag<br />
van het oude geslacht<br />
dat nog weet.<br />
Hier,<br />
op de kant<br />
tuss<strong>en</strong> beeld <strong>en</strong> dier<br />
houd ik de wacht.<br />
Inderdaad, tuss<strong>en</strong> beeld <strong>en</strong> dier. Het `beeld` is de st<strong>en</strong><strong>en</strong> man van Frits Sieger. Het woord `dier`<br />
vat Hans Werkman op als het beestachtige geweld van Kotälla, Berg <strong>en</strong> Westerveld in het kamp.<br />
Daartuss<strong>en</strong> stond de boom met het gedicht, e<strong>en</strong> gedicht als e<strong>en</strong> getuig<strong>en</strong>is.<br />
* Drs. Hans Werkman (1939), voormalig leraar Nederlands aan het Fontanus College in Barneveld,<br />
fungeert sinds jar<strong>en</strong> als de spin in het web van de christelijke literatuur.<br />
Boekpres<strong>en</strong>tatie “Nederlanders in Neu<strong>en</strong>gamme”<br />
Op 22 april <strong>2005</strong> werd onder grote belangstelling van oud-gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>, nabestaand<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
geïnteresseerd<strong>en</strong> het eerste exemplaar van het boek "Nederlanders in Neu<strong>en</strong>gamme" door dr.<br />
Judith Schuyf overhandigd aan prof. dr. Van Dantzig, oud-gevang<strong>en</strong>e van het conc<strong>en</strong>tratiekamp<br />
Neu<strong>en</strong>gamme. Voor deze geleg<strong>en</strong>heid had de directie van het Advies- <strong>en</strong> Ing<strong>en</strong>ieursbureau DHV in<br />
haar kantoorgebouw het grote restaurant beschikbaar gesteld. <strong>De</strong> heer A. Schoonbeek beet de<br />
spits af met de op<strong>en</strong>ingstoespraak. Terecht heette hij speciaal de overlev<strong>en</strong>d<strong>en</strong> van het voormalige<br />
conc<strong>en</strong>tratiekamp Neu<strong>en</strong>gamme welkom <strong>en</strong> onderstreepte in die zin de aanwezigheid van de her<strong>en</strong><br />
Aloserie, Duijtshoff, Van G<strong>en</strong>t, Van der Liet, Post <strong>en</strong> natuurlijk prof. dr. Van Dantzig. <strong>De</strong> heer<br />
Schoonbeek heette ook de aanwezige nabestaand<strong>en</strong> van harte welkom <strong>en</strong> wees de kleinkinder<strong>en</strong> -<br />
die hun grootvaders nooit gek<strong>en</strong>d hebb<strong>en</strong> - op de speciale betek<strong>en</strong>is van het nieuw te pres<strong>en</strong>ter<strong>en</strong><br />
boek. Immers, alle<strong>en</strong> door e<strong>en</strong> dergelijk boek kan de jongere g<strong>en</strong>eratie ervan doordrong<strong>en</strong> word<strong>en</strong><br />
wat de gevolg<strong>en</strong> zijn van fascisme, discriminatie <strong>en</strong> ongebreidelde machtspolitiek.<br />
E<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s is eindig, zijn geschied<strong>en</strong>is niet. E<strong>en</strong> duidelijke red<strong>en</strong> om nooit te stopp<strong>en</strong> met ged<strong>en</strong>k<strong>en</strong><br />
<strong>en</strong> ontluik<strong>en</strong>de misstand<strong>en</strong> teg<strong>en</strong> het licht te blijv<strong>en</strong> houd<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> taak <strong>en</strong> doelstelling voor jonge <strong>en</strong><br />
gemotiveerde m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>. Tweede <strong>en</strong> zgn. derde g<strong>en</strong>eratie nabestaand<strong>en</strong> nem<strong>en</strong> de<br />
verantwoordelijkhed<strong>en</strong> over <strong>en</strong> drag<strong>en</strong> die verder uit.<br />
E<strong>en</strong> standbeeld ter nagedacht<strong>en</strong>is van de slachtoffers van Neu<strong>en</strong>gamme is nooit opgericht. Het<br />
to<strong>en</strong>malige bestuur heeft gekoz<strong>en</strong> voor, zoals het werd g<strong>en</strong>oemd, “e<strong>en</strong> monum<strong>en</strong>t in boekvorm.”<br />
E<strong>en</strong> historisch verantwoord <strong>en</strong> toch goed leesbaar boek: “Nederlanders in Neu<strong>en</strong>gamme”.
Directeur Cees Biezeveld<br />
Na e<strong>en</strong> kort muzikaal intermezzo door het trio `C-tot de derde` hield de heer Cees Biezeveld e<strong>en</strong><br />
inleiding over het Nationaal Monum<strong>en</strong>t <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>.* Na de gebruikelijke op<strong>en</strong>ing belichtte<br />
Biezeveld de doelstelling van de ged<strong>en</strong>kplaats. Het belang van educatie, het doorgev<strong>en</strong> aan<br />
jongere g<strong>en</strong>eraties van de les uit het verled<strong>en</strong>. Speciaal noemde hij de jongvolwass<strong>en</strong><strong>en</strong> die kiez<strong>en</strong><br />
voor e<strong>en</strong> uniformdrag<strong>en</strong>d beroep, waarbij macht <strong>en</strong> middel<strong>en</strong> - die teg<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong><br />
gebruikt - beschikbaar kom<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> journalist van e<strong>en</strong> groot landelijk ocht<strong>en</strong>dblad bewees hem de<br />
noodzaak van ged<strong>en</strong>k<strong>en</strong> <strong>en</strong> educatie, door hem over de telefoon te vrag<strong>en</strong> of het na 59 jaar nog<br />
wel nodig was zo’n bezoekersc<strong>en</strong>trum in stand te houd<strong>en</strong>. Na e<strong>en</strong> kort antwoord geweigerd te<br />
hebb<strong>en</strong>, nodigde Biezeveld de journalist uit naar <strong>Amersfoort</strong> te kom<strong>en</strong>. To<strong>en</strong> bleek er e<strong>en</strong><br />
schrikwekk<strong>en</strong>d gemis aan k<strong>en</strong>nis over feit<strong>en</strong>, over de Tweede Wereldoorlog in het algeme<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
<strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> in het bijzonder. Dat is iets waar Cees Biezeveld dagelijks mee wordt<br />
geconfronteerd. Het blijft hem bevreemd<strong>en</strong> dat veel Nederlanders niet wet<strong>en</strong> hoeveel m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> daar<br />
hun lev<strong>en</strong> liet<strong>en</strong>. Behalve dat er honger werd geled<strong>en</strong> <strong>en</strong> teg<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> grof geweld werd gebruikt,<br />
zijn er in het kamp of de directe nabijheid daarvan zoveel doodvonniss<strong>en</strong> voltrokk<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
represailledoding<strong>en</strong> uitgevoerd, dat van e<strong>en</strong> van de grootste fusilladeplaats<strong>en</strong> tijd<strong>en</strong>s de bezetting<br />
1940 – 1945 kan word<strong>en</strong> gesprok<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> grove aantasting van de m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>recht<strong>en</strong>. Nog vele<br />
landg<strong>en</strong>ot<strong>en</strong>, zowel oud-gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>, als verwant<strong>en</strong>, worstel<strong>en</strong> met dat verled<strong>en</strong>. Het duurt voort.<br />
Cees Biezeveld belichtte vervolg<strong>en</strong>s de zeer waardevolle bijdrage die Geraldine von Frijtag leverde<br />
aan de geschied<strong>en</strong>is van dit kamp. <strong>De</strong> door haar geschrev<strong>en</strong> monografie van <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>.<br />
Vage gerucht<strong>en</strong> kond<strong>en</strong> wet<strong>en</strong>schappelijk word<strong>en</strong> onderbouwd <strong>en</strong> nieuwe feit<strong>en</strong> aan het licht<br />
word<strong>en</strong> gebracht. Kortom: het boek leidde tot e<strong>en</strong> zuivere geschiedschrijving <strong>en</strong> dat is nodig,<br />
omdat maar al te vaak allerlei verhal<strong>en</strong> <strong>en</strong> verklaring<strong>en</strong> e<strong>en</strong> eig<strong>en</strong> lev<strong>en</strong> leid<strong>en</strong>. Daar word<strong>en</strong>, hoe<br />
goed ook bedoeld, feit<strong>en</strong> door verdraaid. Het is nodig dat de geschied<strong>en</strong>is op e<strong>en</strong> verantwoorde<br />
manier wordt uitgedrag<strong>en</strong>. <strong>De</strong> verkreg<strong>en</strong> erk<strong>en</strong>ning voor het boek is volkom<strong>en</strong> <strong>en</strong> ook<br />
internationaal wordt er goed op gereageerd. E<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s is eindig, zijn geschied<strong>en</strong>is nooit.<br />
“<strong>Amersfoort</strong>” <strong>en</strong> “Neu<strong>en</strong>gamme” zijn verbond<strong>en</strong> met elkaar. In het verled<strong>en</strong>, het hed<strong>en</strong> <strong>en</strong> ook in<br />
de toekomst. Het is goed, dat nu alweer voor de vierde keer dankzij de ruimhartige medewerking<br />
van het DHV-concern e<strong>en</strong> bije<strong>en</strong>komst als vandaag op deze manier doorgang kon vind<strong>en</strong>. Dank<br />
daarvoor!<br />
* Het trio C tot de derde wordt gevormd door de drie jonge musici Carel d<strong>en</strong> Hertog (viool), Coos Lettink (accordeon)<br />
<strong>en</strong> Caspar Terra (klarinet). <strong>De</strong> muzikant<strong>en</strong> lat<strong>en</strong> zich inspirer<strong>en</strong> door klezmer, balkan- <strong>en</strong> zigeunermuziek. Door hun<br />
ontembare drang tot improviser<strong>en</strong> gev<strong>en</strong> ze traditionele melodieën vaak bijzondere <strong>en</strong> onverwachte w<strong>en</strong>ding<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
creër<strong>en</strong> ze e<strong>en</strong> uniek geluid. Al improviser<strong>en</strong>d spel<strong>en</strong> de jong<strong>en</strong>s niet alle<strong>en</strong> met elkaar, maar ook naar elkaar, door op<br />
speelse wijze elkaar muzikaal uit te dag<strong>en</strong> <strong>en</strong> te verleid<strong>en</strong> tot virtuositeit <strong>en</strong> lyrisch spel. Hun muziek geeft uitdrukking<br />
aan zowel euforische vrolijkheid als int<strong>en</strong>s verdriet, <strong>en</strong> le<strong>en</strong>t zich zodo<strong>en</strong>de voor dans<strong>en</strong>, maar ook voor drom<strong>en</strong>.<br />
Spel<strong>en</strong> do<strong>en</strong> ze overig<strong>en</strong>s overal; verjaardagsfeest<strong>en</strong> <strong>en</strong> bruiloft<strong>en</strong>, herd<strong>en</strong>kingsbije<strong>en</strong>komst<strong>en</strong> <strong>en</strong> begraf<strong>en</strong>iss<strong>en</strong>,<br />
theaters, kerk<strong>en</strong>, festivals, in rokerige cafés <strong>en</strong> strat<strong>en</strong> over de hele wereld.<br />
<strong>De</strong> Duitse ambassadeur, dr. E. Ducwitz<br />
Na het applaus was het de beurt aan de Duitse ambassadeur in Nederland, dr. E. Duckwitz. Hij<br />
begon zijn toespraak met de aanwezig<strong>en</strong> te zegg<strong>en</strong> hoe hij vanaf het begin van zijn<br />
ambtsaanvaarding - nu al bijna vier jaar geled<strong>en</strong> - met bijzonder veel aandacht het lot volgt van<br />
m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> die indertijd gevang<strong>en</strong> zat<strong>en</strong> in Nederlandse kamp<strong>en</strong>. Hoe die kamp<strong>en</strong>, ook die in<br />
Duitsland, ook g<strong>en</strong>oemd werd<strong>en</strong>, de doelstelling was steeds hetzelfde. Het was het naziregime<br />
uitsluit<strong>en</strong>d te do<strong>en</strong> om afzondering, marteling <strong>en</strong> uiteindelijk vernietiging. <strong>De</strong> ambassadeur w<strong>en</strong>ste<br />
de Stichting <strong>en</strong> de uitgeverij Aprilis geluk met het soort monum<strong>en</strong>t dat zij oprichtt<strong>en</strong> door te kiez<strong>en</strong><br />
voor e<strong>en</strong> boek. Het is aan de slachtoffers gewijd <strong>en</strong> e<strong>en</strong> lev<strong>en</strong>dig werk dat tot herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> maant.<br />
Wanneer het boek wordt gelez<strong>en</strong>, beleeft m<strong>en</strong> op e<strong>en</strong> int<strong>en</strong>sieve manier de getuig<strong>en</strong>is van het<br />
lijd<strong>en</strong> dat werd gedaan <strong>en</strong> dat binn<strong>en</strong> families voortleeft tot op vandaag.<br />
<strong>De</strong> ambassadeur gaf aan dat hij ervan overtuigd is dat alle<strong>en</strong> indi<strong>en</strong> Nederlanders <strong>en</strong> Duitsers<br />
gezam<strong>en</strong>lijk herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong>, dit ertoe zal leid<strong>en</strong> dat alles wat h<strong>en</strong> scheidt, overwonn<strong>en</strong> kan word<strong>en</strong>.<br />
Juist de jonge g<strong>en</strong>eratie in beide land<strong>en</strong> wordt zo herinnerd aan de grote verantwoordelijkheid die<br />
zij voor de toekomst van ons contin<strong>en</strong>t Europa draagt. Herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> mag niet verstarr<strong>en</strong> in e<strong>en</strong><br />
ritueel. <strong>De</strong> ambassadeur ziet in het herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> e<strong>en</strong> opdracht voor zijn werk, niet alle<strong>en</strong> tijd<strong>en</strong>s zijn<br />
missie in ons land, maar ook daarna zal het blijv<strong>en</strong> doorwerk<strong>en</strong>. Ev<strong>en</strong> kritisch lez<strong>en</strong>. Met de hem<br />
eig<strong>en</strong> warme uitstraling richtte de ambassadeur zich vervolg<strong>en</strong>s met <strong>en</strong>kele persoonlijke woord<strong>en</strong><br />
tot de aanwezige overlev<strong>en</strong>d<strong>en</strong>. U zult zich vandaag op pijnlijke wijze de dag<strong>en</strong> van april 1945<br />
herinner<strong>en</strong>, herinnering<strong>en</strong> die blijv<strong>en</strong> voortbestaan. U b<strong>en</strong>t hier gekom<strong>en</strong> om te herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> <strong>en</strong> om
met uw lotg<strong>en</strong>ot<strong>en</strong> ervaring<strong>en</strong> uit te wissel<strong>en</strong>, hoe om te gaan met het het leed dat u aangedaan<br />
is. Dat is niet uit te wiss<strong>en</strong>. Wij Duitsers moet<strong>en</strong> blijv<strong>en</strong> erk<strong>en</strong>n<strong>en</strong> wat gebeurd is <strong>en</strong> de volle<br />
waarheid onder og<strong>en</strong> zi<strong>en</strong>.”<br />
Het is stil, doodstil, als de ambassadeur om vergiff<strong>en</strong>is vraagt voor wat eeuwig aan de naam van<br />
zijn volk verbond<strong>en</strong> zal blijv<strong>en</strong>. “<strong>De</strong> vergiff<strong>en</strong>is,” gaat de ambassadeur verder, “vereist van de<br />
Duitsers echter ge<strong>en</strong> passief afwacht<strong>en</strong>. Zij moet door dad<strong>en</strong> word<strong>en</strong> verdi<strong>en</strong>d. Verzo<strong>en</strong>ing met<br />
onze bur<strong>en</strong> moet e<strong>en</strong> voortdur<strong>en</strong>de uitdaging zijn. Wij moet<strong>en</strong> elkaar ler<strong>en</strong> begrijp<strong>en</strong> - in de ware<br />
zin van het woord. Het Duitse volk heeft het aangezicht van de dictatuur twaalf lange donkere<br />
jar<strong>en</strong> meegemaakt. Ook gezi<strong>en</strong> deze ervaring<strong>en</strong>, zijn wij Duitsers ondubbelzinnige <strong>en</strong> overtuigde<br />
voorstanders van de nieuwe Europese grondwet.”<br />
Het doet de ambassadeur deugd dat tuss<strong>en</strong> de Nederlanders <strong>en</strong> Duitsers de interm<strong>en</strong>selijke<br />
uitwisseling zo goed gedijt. <strong>De</strong> ambassadeur sluit zijn bijdrage aan deze dag af met de woord<strong>en</strong><br />
dat het zestig jaar geled<strong>en</strong> voor Nederland <strong>en</strong> alle andere land<strong>en</strong> e<strong>en</strong> dag van overwinning was.<br />
Maar, zo gaat hij verder, ook voor de Duitsers was het e<strong>en</strong> dag van bevrijding, die e<strong>en</strong> periode<br />
beëindigde van e<strong>en</strong> gedachtegoed die dood <strong>en</strong> verderf over Europa heeft gebracht. Thans zet de<br />
Bondsrepubliek Duitsland zich ervoor in dat overal ter wereld de m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>- <strong>en</strong> burgerrecht<strong>en</strong> word<strong>en</strong><br />
gewaarborgd. <strong>De</strong> innerlijke vrijheid, die het Duitse volk in 1989 ertoe in staat stelde om na<br />
dec<strong>en</strong>nia van deling zijn e<strong>en</strong>heid te herkrijg<strong>en</strong>, is echter in alle Duitsers zelf gegroeid.<br />
<strong>De</strong> afsluiting nam ambassadeur dr. Duckwitz te baat om in naam van de Bondsrepubliek Duitsland<br />
<strong>en</strong> zichzelf de gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> van Neu<strong>en</strong>gamme <strong>en</strong> hun familieled<strong>en</strong> rechtstreeks aan te sprek<strong>en</strong>. <strong>De</strong><br />
ambassadeur boog voor de dod<strong>en</strong> <strong>en</strong> vroeg de overlev<strong>en</strong>d<strong>en</strong> voor de tweede keer om vergeving<br />
voor dat wat h<strong>en</strong> in Duitse naam was aangedaan. Dit verzoek, vervolgde de ambassadeur, verbind<br />
ik met de hoop dat het gezam<strong>en</strong>lijke herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> ons sterk maakt om het hoofd te kunn<strong>en</strong> bied<strong>en</strong><br />
aan de uitdaging<strong>en</strong> voor e<strong>en</strong> vreedzame toekomst. Het boek dat gewijd is aan de Nederlanders in<br />
Neu<strong>en</strong>gamme, is e<strong>en</strong> fundam<strong>en</strong>t waarop ik graag mijn hoop baseer!<br />
Dr. Judith Schuyf<br />
The New York Times in 1995: “Collectieve herinnering<strong>en</strong> zijn ook de slagveld<strong>en</strong> van het hed<strong>en</strong>”.<br />
Aldus e<strong>en</strong> overzichtsartikel over oorlogsliteratuur in dat jaar. Dit boek gaat over collectieve<br />
herinnering<strong>en</strong>. Dr. Judith Schuyf, die de redactionele leiding had bij de totstandkoming van het<br />
boek, zette het deze middag te pres<strong>en</strong>ter<strong>en</strong> boek gelijk zo neer. <strong>De</strong> neergeschrev<strong>en</strong> ervaring<strong>en</strong> van<br />
bijna 6000 Nederlandse gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>, de kern van het boek, vond het bestuur e<strong>en</strong> pass<strong>en</strong>der<br />
herinnering dan welk ander aan één plaats gebond<strong>en</strong> fysiek monum<strong>en</strong>t. Terecht, want e<strong>en</strong><br />
monum<strong>en</strong>t in de vorm van e<strong>en</strong> boek kan bij iedere<strong>en</strong> thuis zijn. Mevrouw Schuyf b<strong>en</strong>adrukte dat<br />
het boek ge<strong>en</strong> geschied<strong>en</strong>is is van KZ Neu<strong>en</strong>gamme. Die is veel omvangrijker <strong>en</strong> al eerder<br />
geschrev<strong>en</strong> door de Ged<strong>en</strong>kstätte van het voormalige kamp. Om de ervaring<strong>en</strong> van de<br />
Nederlanders te beschrijv<strong>en</strong>, werd e<strong>en</strong> redactieraad sam<strong>en</strong>gesteld, bestaande uit vijf m<strong>en</strong>s<strong>en</strong><br />
afkomstig uit kring<strong>en</strong> rond de vri<strong>en</strong>d<strong>en</strong>kring. Aangevuld met de historicus Martijn Eickhoff <strong>en</strong><br />
haarzelf als professionele historici, werd de klus met elkaar(?) geklaard. In het kamp gold maar<br />
één leefregel: overlev<strong>en</strong>, tot iedere prijs! Ge<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s die er niet was, kan beoordel<strong>en</strong> hoe hoog de<br />
prijs van waanzin op kan lop<strong>en</strong>. Met de onthulling<strong>en</strong> over Campert werd de verslapte aandacht<br />
voor het kamp in één keer tot het huidige peil opgekrikt.<br />
Terecht hield mevrouw Schuyf de aanwezig<strong>en</strong> ook voor dat de belast<strong>en</strong>de verklaring er e<strong>en</strong> was<br />
van e<strong>en</strong> inmiddels overled<strong>en</strong> getuige, net zo als dat met andere pot<strong>en</strong>tiële getuig<strong>en</strong> het geval was.<br />
E<strong>en</strong> zuivere reactie kan alle<strong>en</strong> gevormd <strong>en</strong> gegev<strong>en</strong> word<strong>en</strong> met het nodige respect <strong>en</strong> distantie. Te<br />
vaak wordt de collectieve verontwaardiging gevoed door de waan van de dag. En niet alle<strong>en</strong> in e<strong>en</strong><br />
kwestie zoals die rond Jan Campert.<br />
In die zin gaf mevrouw Schuyf de aanwezig<strong>en</strong> nog e<strong>en</strong> overd<strong>en</strong>king mee. Collectieve<br />
herinnering<strong>en</strong>. Wie spreekt <strong>en</strong> wie zwijgt over oorlog. Liever gezegd: wie mag sprek<strong>en</strong> <strong>en</strong> wie moet<br />
zwijg<strong>en</strong>? Aan het eind van haar pres<strong>en</strong>tatie overhandigde mevrouw Schuyf het eerste exemplaar<br />
van het boek aan professor Van Dantzig. Met grote dank voor het vele werk dat de professor als<br />
e<strong>en</strong> van de overlev<strong>en</strong>d<strong>en</strong> na de oorlog heeft verricht voor de herinnering <strong>en</strong> het verwerk<strong>en</strong> van de<br />
herinnering<strong>en</strong> van oud-gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>.<br />
Professor dr. A. Van Dantzig<br />
Het is e<strong>en</strong> merkwaardige ervaring voor professor Van Danzig e<strong>en</strong> boek in ontvangst te nem<strong>en</strong><br />
waarin e<strong>en</strong> verled<strong>en</strong> is vastgelegd dat, to<strong>en</strong> hij <strong>en</strong> vele miljo<strong>en</strong><strong>en</strong> ander<strong>en</strong> daarin leefd<strong>en</strong>, ge<strong>en</strong>
toekomst leek te hebb<strong>en</strong>. In conc<strong>en</strong>tratiekamp<strong>en</strong> was niets zeker, alles was ongewis, dus ook de<br />
toekomst. Lev<strong>en</strong> in e<strong>en</strong> kamp was e<strong>en</strong> oorlog in e<strong>en</strong> oorlog, maar de kans<strong>en</strong> war<strong>en</strong> anders<br />
verdeeld dan in e<strong>en</strong> echte oorlog. <strong>De</strong> machtig<strong>en</strong> hadd<strong>en</strong> de overmacht <strong>en</strong> hoefd<strong>en</strong> zelf nauwelijks<br />
e<strong>en</strong> hand uit te stek<strong>en</strong> om hun vijand<strong>en</strong>, de weerloz<strong>en</strong>, te dod<strong>en</strong>. <strong>De</strong> professor heeft het altijd<br />
moeilijk gehad met het feit, dat de ergte van deze verschrikking<strong>en</strong> zo nauw zijn verbond<strong>en</strong> met de<br />
massaliteit van de cijfers. Niet de miljo<strong>en</strong><strong>en</strong> mak<strong>en</strong> het erg, maar dat het miljo<strong>en</strong><strong>en</strong> mal<strong>en</strong> één<br />
m<strong>en</strong>s is. Zo voelt iedere<strong>en</strong> het, zegt hij, die zijn geliefde in deze toestand<strong>en</strong> verlor<strong>en</strong> is. Het<br />
individuele leed, miljo<strong>en</strong><strong>en</strong> mal<strong>en</strong> herhaald, dat is het erge van kamp<strong>en</strong> <strong>en</strong> oorlog.<br />
<strong>De</strong> cijfers sprek<strong>en</strong> voor zich <strong>en</strong> zijn onomstotelijk. Maar de getall<strong>en</strong> roep<strong>en</strong> andere vrag<strong>en</strong> bij hem<br />
op. Hoe is het mogelijk, vraagt de professor zich af, hoe is het mogelijk dat, alweer, miljo<strong>en</strong><strong>en</strong><br />
m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>, die vaak vele jar<strong>en</strong> in vrede met elkaar hebb<strong>en</strong> geleefd, elkaar met volledige inzet gaan<br />
vermoord<strong>en</strong> met behulp van al hun technische <strong>en</strong> m<strong>en</strong>selijke mogelijkhed<strong>en</strong>. En dat vanuit de<br />
overtuiging dat zij niet meer do<strong>en</strong> dan hun plicht vervull<strong>en</strong>, teg<strong>en</strong>over het vaderland, de goede<br />
zaak, de toekomst van hun kinder<strong>en</strong>? M<strong>en</strong>s<strong>en</strong> die allemaal, of bijna allemaal, in hun dagelijks lev<strong>en</strong><br />
ge<strong>en</strong> vlieg kwaad ded<strong>en</strong>. Hoe kan dat toch?<br />
Duitse conc<strong>en</strong>tratiekamp<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> feit. Onweerlegbaar. Makkelijk. Hitler was e<strong>en</strong> misdadiger, stichtte<br />
e<strong>en</strong> misdadige anti democratische organisatie, maakte het hele Duitse volk tot misdadiger, of<br />
althans tot medeplichtige. Die war<strong>en</strong> in staat tot de vreselijkste dad<strong>en</strong>, waarvan de Shoa, met<br />
onder andere de conc<strong>en</strong>tratiekamp<strong>en</strong>, de ultieme vorm van is. Hij begon de oorlog, wij<br />
verdedigd<strong>en</strong> ons alle<strong>en</strong>, <strong>en</strong> war<strong>en</strong> daar natuurlijk toe gerechtigd. Dat is waar. Maar wat ik als<br />
probleem wil stell<strong>en</strong>, vervolgt de professor, <strong>en</strong> zo mogelijk wil begrijp<strong>en</strong>, is hoe m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> elkaar aan<br />
kunn<strong>en</strong> do<strong>en</strong> wat ze elkaar aanded<strong>en</strong> in oorlog<strong>en</strong>, <strong>en</strong> dat speciaal in de Tweede Wereldoorlog. <strong>De</strong><br />
Duitsers hebb<strong>en</strong> gedaan waaraan ze begonn<strong>en</strong>. Hun systeem was meedog<strong>en</strong>loos, zij duldd<strong>en</strong> ge<strong>en</strong><br />
teg<strong>en</strong>spraak, ge<strong>en</strong> andere m<strong>en</strong>ing<strong>en</strong>. <strong>De</strong> democratieën hebb<strong>en</strong> zich daarteg<strong>en</strong> terecht verdedigd,<br />
met e<strong>en</strong> bondg<strong>en</strong>oot, de Sovjet Unie, die zich in gruwelijkheid aan Hitler kon met<strong>en</strong>.<br />
Spiegel: En wij, wat ded<strong>en</strong> wij als democrat<strong>en</strong>? Wij bombardeerd<strong>en</strong> op<strong>en</strong> Duitse sted<strong>en</strong>, met<br />
honderdduiz<strong>en</strong>d<strong>en</strong> dod<strong>en</strong>, waaronder natuurlijk vrouw<strong>en</strong> <strong>en</strong> kinder<strong>en</strong>. Wij hebb<strong>en</strong> atoombomm<strong>en</strong><br />
op op<strong>en</strong> sted<strong>en</strong> gegooid, waarbij miljo<strong>en</strong><strong>en</strong> gedood, verminkt <strong>en</strong> beschadigd werd<strong>en</strong>. Uitleg <strong>en</strong><br />
red<strong>en</strong> voor rechtvaardiging? Ik verstil nog steeds als ik terugd<strong>en</strong>k aan zijn woord<strong>en</strong>, die ik voor dit<br />
doel, net als de overige pres<strong>en</strong>taties, het infobulletin, sam<strong>en</strong>vat. Ik blijf de professor hor<strong>en</strong> zegg<strong>en</strong><br />
dat, als hij zich afvroeg wanneer hij de macht had gehad om dat te verhinder<strong>en</strong>, hij met schaamte<br />
moest erk<strong>en</strong>n<strong>en</strong> dat hij het waarschijnlijk niet gedaan zou hebb<strong>en</strong>.<br />
<strong>De</strong> vraag aan zichzelf, van e<strong>en</strong> individu, die ook de professor is, de vraag die hij voor zijn gehoor<br />
op<strong>en</strong> op tafel legde. Ge<strong>en</strong> kwestie van moed, maar van afweg<strong>en</strong> <strong>en</strong> bewustzijn van gewet<strong>en</strong>. E<strong>en</strong><br />
gewet<strong>en</strong>svraag van e<strong>en</strong> e<strong>en</strong>ling, e<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s onder ons, die alles persoonlijk ervoer, voor <strong>en</strong> dus in<br />
het gehoor <strong>en</strong> zicht van de wereld, zijn medem<strong>en</strong>s. Zomin je aan de kamp<strong>en</strong> voorbij kan <strong>en</strong> mag<br />
gaan, is dat ook zo met deze vraag. Wat de gevolg<strong>en</strong> ook zijn, de red<strong>en</strong>, de uitleg, het excuus, het<br />
pleidooi, de beslissing, ze kom<strong>en</strong> voort uit keuz<strong>en</strong> van m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>… Telk<strong>en</strong>s weer.<br />
To<strong>en</strong> hij de Engels-Amerikaanse bomm<strong>en</strong>werpers hoorde overkom<strong>en</strong> op weg naar Duitsland, stelde<br />
hij zichzelf de vraag <strong>en</strong> moest erk<strong>en</strong>n<strong>en</strong> dat hij wel niet kon juich<strong>en</strong>, maar ook ge<strong>en</strong> nee kon<br />
zegg<strong>en</strong>. Hij wilde dat wij wonn<strong>en</strong>, <strong>en</strong> dat zij verlor<strong>en</strong>, al moest<strong>en</strong> ze daarvoor dood. En dat was dan<br />
nog op grote afstand van waar het echt gebeurde. Oorlog<strong>en</strong> ton<strong>en</strong> ondubbelzinnig aan dat m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>,<br />
dus ook wij, onder bepaalde omstandighed<strong>en</strong> tot alles in staat zijn teg<strong>en</strong>over andere m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>.<br />
Ieders medem<strong>en</strong>s<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> conc<strong>en</strong>tratiekamp is slechts één voorbeeld. Voorwaarde: vijand<strong>en</strong>.<br />
Wanneer het zover komt, dat m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> elkaar aanvoel<strong>en</strong> als vijand<strong>en</strong>, verdwijnt alle m<strong>en</strong>selijkheid<br />
in zichzelf <strong>en</strong> teg<strong>en</strong>over die vijand.<br />
Oorlog <strong>en</strong> medem<strong>en</strong>selijkheid. Er is gepoogd in de oorlog medem<strong>en</strong>selijkheid te handhav<strong>en</strong>. Door<br />
oorlogsrecht, behandeling van krijgsgevang<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>en</strong> non-combattant<strong>en</strong>. Het kon niet voorkom<strong>en</strong><br />
dat alles gebeurde. En we kunn<strong>en</strong> het steeds beter, onze vijand<strong>en</strong> uitroei<strong>en</strong>, zo goed zelfs dat het<br />
grootste probleem daarbij teg<strong>en</strong>woordig is of wij er in slag<strong>en</strong> onze vijand<strong>en</strong> aan hun eind te help<strong>en</strong><br />
zonder ook ons zelf uit te roei<strong>en</strong>. Om dat te ker<strong>en</strong>, lijkt de oplossing e<strong>en</strong>voudig. Zorg dat groep<strong>en</strong><br />
m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> vijand<strong>en</strong> meer hebb<strong>en</strong>. Wereldvreemd? Hoe het ging door de eeuw<strong>en</strong> he<strong>en</strong>. <strong>De</strong><br />
Romein<strong>en</strong> vestigd<strong>en</strong> e<strong>en</strong> wereldrijk <strong>en</strong> daarin handhaafd<strong>en</strong> zij de vrede, de pax Romana. Karel de<br />
Grote stichtte e<strong>en</strong> soort Ver<strong>en</strong>igd Europa. Daarin leefd<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> in vrede, die elkaar daarvoor<br />
eeuw<strong>en</strong>lang naar het lev<strong>en</strong> stond<strong>en</strong>. Ooit voerd<strong>en</strong> Utrecht <strong>en</strong> Gelderland, to<strong>en</strong> Gelre, oorlog met<br />
elkaar. In het ver<strong>en</strong>igde Nederland d<strong>en</strong>kt daar nu ge<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s meer aan. Ev<strong>en</strong>zo is tuss<strong>en</strong> de Stat<strong>en</strong>
van de VS e<strong>en</strong> oorlog niet meer d<strong>en</strong>kbaar, nu zij onderdel<strong>en</strong> zijn van e<strong>en</strong> geme<strong>en</strong>schap. Zij hor<strong>en</strong><br />
bij elkaar <strong>en</strong> zijn aan elkaar verbond<strong>en</strong>. Zo gebeurt dat ook tuss<strong>en</strong> de land<strong>en</strong> van de Europese<br />
geme<strong>en</strong>schap, <strong>en</strong> zelfs, door middel van de VN, met alle land<strong>en</strong> ter wereld. Het recept: Vestig e<strong>en</strong><br />
wereldregering met geweldsmonopolie, <strong>en</strong> oorlog is voorgoed uitgebann<strong>en</strong>. Dat voorkomt ge<strong>en</strong><br />
m<strong>en</strong>ingsverschill<strong>en</strong>, maar die word<strong>en</strong> niet meer met bloed <strong>en</strong> zwaard uitgevocht<strong>en</strong>, maar met de<br />
vreedzame middel<strong>en</strong> die de democratie heeft uitgevond<strong>en</strong>. <strong>De</strong> meerderheid wint, in plaats van te<br />
vecht<strong>en</strong> praat <strong>en</strong> stemt m<strong>en</strong>, <strong>en</strong> de overheid handhaaft de orde <strong>en</strong> kan dat do<strong>en</strong>, omdat zij als<br />
<strong>en</strong>ige geweld mag gebruik<strong>en</strong>.<br />
Het lijkt de professor dat dit de dramatische strijd is die de m<strong>en</strong>sheid nu aan het uitvecht<strong>en</strong> is: Zal<br />
zij, zull<strong>en</strong> wij in staat blijk<strong>en</strong> vijand<strong>en</strong> uit te bann<strong>en</strong> door allemaal lid van dezelfde democratische<br />
geme<strong>en</strong>schap te word<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> sam<strong>en</strong>leving waar verschill<strong>en</strong>de m<strong>en</strong>ing<strong>en</strong> in vrede sam<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong><br />
lev<strong>en</strong>, of zal, in de strijd om dat te bereik<strong>en</strong>, geweld noodzakelijk blijk<strong>en</strong> teg<strong>en</strong> de vijand<strong>en</strong> van de<br />
democratie, zoals dat in Tweede Wereldoorlog nodig was, <strong>en</strong> zal dat misschi<strong>en</strong> tot de ondergang<br />
van onze beschaving, zelfs van de m<strong>en</strong>s leid<strong>en</strong>? Ik kan niet meer dan de vraag stell<strong>en</strong>, meemak<strong>en</strong><br />
zal ik het niet, maar de jonger<strong>en</strong> onder u misschi<strong>en</strong> al wel, want in deze eeuw zou wel e<strong>en</strong>s beslist<br />
kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong> of de m<strong>en</strong>sheid e<strong>en</strong> sam<strong>en</strong>levingsstructuur tot stand zal wet<strong>en</strong> te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong> waarin<br />
geweld uitgebann<strong>en</strong> zal zijn.<br />
Grote woord<strong>en</strong> naar aanleiding van e<strong>en</strong> boek. <strong>De</strong> sam<strong>en</strong>hang is de hoeveelheid zorg waarmee het<br />
boek werd sam<strong>en</strong>gesteld <strong>en</strong> uit welke m<strong>en</strong>selijke motiev<strong>en</strong> m<strong>en</strong> er zo hard <strong>en</strong> lang aan heeft<br />
gewerkt. Bevlog<strong>en</strong>heid door solidariteit met omgekom<strong>en</strong><strong>en</strong>, hun verontwaardiging om wat m<strong>en</strong>s<strong>en</strong><br />
elkaar aanded<strong>en</strong>, hun weigering om te verget<strong>en</strong> <strong>en</strong> hun vaste voornem<strong>en</strong> om te boekstav<strong>en</strong> wat<br />
m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>, Nederlanders, in Neu<strong>en</strong>gamme mee hebb<strong>en</strong> moet<strong>en</strong> mak<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> ged<strong>en</strong>ktek<strong>en</strong> voor de<br />
slachtoffers van e<strong>en</strong> maatschappij-inrichting, van e<strong>en</strong> wereldorde, die tot zulke vreselijkhed<strong>en</strong> kon<br />
leid<strong>en</strong>.<br />
Wie k<strong>en</strong>nis zal nem<strong>en</strong> van wat dit boek beschrijft, zegt professor Van Dantzig aan het eind van zijn<br />
voordracht, zal weer e<strong>en</strong>s te meer beseff<strong>en</strong> dat de m<strong>en</strong>sheid, om te kunn<strong>en</strong> blijv<strong>en</strong> bestaan, zich<br />
moet ver<strong>en</strong>ig<strong>en</strong> in structur<strong>en</strong> waarin de geme<strong>en</strong>schapszin het wint van de vijandigheid <strong>en</strong> waarin<br />
conflict<strong>en</strong> vreedzaam word<strong>en</strong> opgelost. Zulke structur<strong>en</strong> zull<strong>en</strong> ons niet alle<strong>en</strong> bescherm<strong>en</strong> teg<strong>en</strong><br />
vijand<strong>en</strong>, maar ook teg<strong>en</strong> onszelf, zoals wij word<strong>en</strong> als wij vijand<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>. Dat zull<strong>en</strong> dus<br />
democratische structur<strong>en</strong> moet<strong>en</strong> zijn <strong>en</strong> dat zal op wereldschaal moet<strong>en</strong> gebeur<strong>en</strong> wil de m<strong>en</strong>s in<br />
veiligheid <strong>en</strong> vrede kunn<strong>en</strong> lev<strong>en</strong>. Dit boek vertelt hoe het kan gaan als m<strong>en</strong> die noodzaak uit het<br />
oog verliest, <strong>en</strong> het is daarom e<strong>en</strong> bouwste<strong>en</strong> in de Nieuwe Orde van de Ver<strong>en</strong>igde M<strong>en</strong>sheid, de<br />
VM, zoals die nagestreefd wordt door de Ver<strong>en</strong>igde Naties, de VN. Grote woord<strong>en</strong>, maar uiteindelijk<br />
gaat dit boek over zulke grote zak<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> groot complim<strong>en</strong>t voor de sam<strong>en</strong>stellers.<br />
Terecht klonk er e<strong>en</strong> heel verdi<strong>en</strong>d applaus!!<br />
Dankwoord A. Schoonbeek<br />
In zijn dankwoord richtte de heer Schoonbeek zich eerst tot de Duitse ambassadeur. Goed dat u<br />
aanwezig was! Dank voor uw toespraak! Op ons, <strong>en</strong> speciaal op overlev<strong>en</strong>d<strong>en</strong> <strong>en</strong> nabestaand<strong>en</strong>,<br />
heeft die e<strong>en</strong> warme indruk gemaakt. Professor Van Dantzig had helemaal gelijk to<strong>en</strong> hij ons<br />
voorstel ondersteunde! “Natuurlijk do<strong>en</strong>! Duitsers <strong>en</strong> Nederlanders van nu hebb<strong>en</strong> e<strong>en</strong><br />
geme<strong>en</strong>schappelijke geschied<strong>en</strong>is <strong>en</strong> e<strong>en</strong> geme<strong>en</strong>schappelijke toekomst.” Nogmaals, heel veel<br />
dank!<br />
Vervolg<strong>en</strong>s bedankte de heer Schoonbeek het bestuur <strong>en</strong> de directie van het Nationaal Monum<strong>en</strong>t<br />
<strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>, die e<strong>en</strong> belangrijk gedeelte van de organisatie van deze pres<strong>en</strong>tatie op zich<br />
nam. <strong>De</strong> vanzelfsprek<strong>en</strong>d-heid waarmee dit gebeurde, toonde in optima forma de verbond<strong>en</strong>heid<br />
aan <strong>en</strong> dat er eig<strong>en</strong>lijk ge<strong>en</strong> waardiger plaats d<strong>en</strong>kbaar is in Nederland om deze pres<strong>en</strong>tatie te<br />
organiser<strong>en</strong>. Met speciale dank aan Cees Biezeveld. DHV bewees haar grote maatschapppelijke<br />
verantwoordelijkheid, door, wet<strong>en</strong>de hoe belangrijk dit terrein voor vel<strong>en</strong> van ons is, weer haar<br />
deur<strong>en</strong> gastvrij te op<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>en</strong> ons gebruik te lat<strong>en</strong> mak<strong>en</strong> van de noodzakelijke voorzi<strong>en</strong>ing<strong>en</strong>.<br />
<strong>De</strong> heer Schoonbeek, die b<strong>en</strong>adrukte dat e<strong>en</strong> groot gedeelte van het terrein van het voormalig<br />
kamp <strong>Amersfoort</strong> zich in de geme<strong>en</strong>te Leusd<strong>en</strong> bevindt, zegde het college van de geme<strong>en</strong>te<br />
<strong>Amersfoort</strong> toe haar op pass<strong>en</strong>de wijze te zull<strong>en</strong> bedank<strong>en</strong> voor de belangrijke financiële steun,<br />
zonder welke e<strong>en</strong> pres<strong>en</strong>tatie als deze niet mogelijk zou zijn geweest. <strong>De</strong> aanwezigheid van<br />
burgemeester Vet van de geme<strong>en</strong>teLeusd<strong>en</strong> heeft het bestuur bijzonder goed gedaan. Hetzelfde<br />
geldt voor de aanwezigheid de heer Dr. <strong>De</strong>tlef Garbe, directeur van de Ged<strong>en</strong>kstätte Neu<strong>en</strong>gamme.<br />
<strong>De</strong> Ged<strong>en</strong>kstätte heeft veel steun gegev<strong>en</strong> bij de totstandkoming van het boek.
T<strong>en</strong>slotte richtte de heer Schoonbeek zich tot professor Van Dantzig: “Waarde Dries, dat mocht hij<br />
to<strong>en</strong> zegg<strong>en</strong>, het bestuur <strong>en</strong> de redactieraad was e<strong>en</strong>sluid<strong>en</strong>d in haar besluit wie het eerste boek<br />
uit te reik<strong>en</strong>. Jouw visie op m<strong>en</strong>s <strong>en</strong> maatschappij <strong>en</strong> de wijze waarop jij die weet te verwoord<strong>en</strong>, is<br />
voor de overlev<strong>en</strong>d<strong>en</strong> <strong>en</strong> nabestaand<strong>en</strong> misschi<strong>en</strong> wel ev<strong>en</strong> belangrijk als het feit dat jij zelf e<strong>en</strong><br />
overlev<strong>en</strong>de van het conc<strong>en</strong>tratiekamp Neu<strong>en</strong>gamme b<strong>en</strong>t.”<br />
Dank ook aan de uitgever, Apriles b.v. in Zaltbommel, hier verteg<strong>en</strong>woordigd door haar directeur,<br />
de heer Th. Uijthov<strong>en</strong>. Hij heeft er niet alle<strong>en</strong> voor gezorgd dat het boek op tijd klaar was, maar<br />
ons ook steeds met raad <strong>en</strong> daad bijgestaan.<br />
Uit de sam<strong>en</strong>stelling van het comité van aanbeveling blijkt wel hoe breed het initiatief van het<br />
bestuur wordt gedrag<strong>en</strong> in de maatschappij. Met hun goede naam <strong>en</strong> adviez<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> zij het<br />
bestuur zeer geholp<strong>en</strong>. Dank daarvoor! Dank werd ook uitgesprok<strong>en</strong> teg<strong>en</strong>over de instelling<strong>en</strong>,<br />
overhed<strong>en</strong>, stichting<strong>en</strong>, bedrijv<strong>en</strong> <strong>en</strong> particulier<strong>en</strong>, die het financieel mogelijk maakt<strong>en</strong> dat dit boek<br />
versche<strong>en</strong>.<br />
Tot slot dank <strong>en</strong> aandacht voor de redactieraad die de <strong>en</strong>orme prestatie heeft geleverd!<br />
Waarop e<strong>en</strong> gepast <strong>en</strong> verdi<strong>en</strong>d applaus!<br />
Pres<strong>en</strong>tatie boek <strong>Amersfoort</strong> ’40 - `45 (Joop Bloemhof)<br />
Op vrijdag 6 mei <strong>2005</strong> werd het boek van Joop Bloemhof – <strong>Amersfoort</strong> ’40-’45 - gepres<strong>en</strong>teerd.* In<br />
1995 kwam op initiatief van oud-burgemeester A. Schreuder e<strong>en</strong> onderzoek op gang naar het<br />
reil<strong>en</strong> <strong>en</strong> zeil<strong>en</strong> van de geme<strong>en</strong>te <strong>Amersfoort</strong> <strong>en</strong> haar burgers in de jar<strong>en</strong> 1940-1945. Hij<br />
b<strong>en</strong>aderde daarvoor de <strong>Amersfoort</strong>se uitgever H.W.R. Bekking. Dit verzoek mondde uit in e<strong>en</strong><br />
uitgebreid onderzoek dat op de zolder van het geme<strong>en</strong>tearchief werd verricht door medewerkers<br />
van het archief, het <strong>Amersfoort</strong>se Museum Flehite <strong>en</strong> die van uitgeverij Bekking <strong>en</strong> Blitz. Het<br />
jongste boek van Bloemhof ging vooraf aan <strong>Amersfoort</strong> ’40-’45, deel I dat in 1990 versche<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
deel II dat in 1995 werd gepres<strong>en</strong>teerd. In de ti<strong>en</strong> jaar die daarna verstreek, versch<strong>en</strong><strong>en</strong> nog meer<br />
boek<strong>en</strong> die verhaald<strong>en</strong> over de <strong>Amersfoort</strong>se geschied<strong>en</strong>is <strong>en</strong> haar bewoners gedur<strong>en</strong>de de<br />
bezettingsperiode. Nadat de eerder versch<strong>en</strong><strong>en</strong> twee del<strong>en</strong> war<strong>en</strong> uitverkocht, bleef de vraag<br />
daarnaar zo actueel, dat dit leidde tot e<strong>en</strong> sam<strong>en</strong>bundeling daarvan, aangevuld met nieuwe<br />
gegev<strong>en</strong>s. In zijn voorwoord b<strong>en</strong>adrukte de uitgever H.W.R. Bekking, de inzet <strong>en</strong> medewerking van<br />
drs. Joost van der Spek, die tek<strong>en</strong>de voor de bewerking, geme<strong>en</strong>tearchivaris dr. Fred van Kan <strong>en</strong><br />
Cees Biezeveld.<br />
Na e<strong>en</strong> welkomstwoord van Onno Maurer, conservator van Flehite, <strong>en</strong> e<strong>en</strong> onverwachte toelichting<br />
van dr. Fred van Kan, die drs. Joost van der Spek moest excuser<strong>en</strong>, begon Cees Biezeveld aan zijn<br />
lezing. Het b<strong>en</strong>oem<strong>en</strong> van de oorlogsperiode rond <strong>Amersfoort</strong> is onverbrekelijk verbond<strong>en</strong> met<br />
"<strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>", het Polizeiliches Durchgangslager <strong>Amersfoort</strong>, het beruchte strafkamp achter<br />
Laan 1914. E<strong>en</strong> grote groep van de bevolking voelt tot op vandaag e<strong>en</strong> grote gevoelsmatige<br />
betrokk<strong>en</strong>heid bij de geschied<strong>en</strong>is van dit verschrikkelijke oord. <strong>De</strong> naamsverbond<strong>en</strong>heid van de<br />
stad is daaraan onlosmakelijk gelieerd.<br />
Opvall<strong>en</strong>d aspect in zijn lezing was de naamsverwarring tuss<strong>en</strong> het militair complex Waterloo <strong>en</strong><br />
<strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>. Het Waterloo-complex was in de bezettingsjar<strong>en</strong> het thuishonk van twee<br />
onderdel<strong>en</strong> van de Nederlandse Arbeidsdi<strong>en</strong>st.* G<strong>en</strong>eraal Christians<strong>en</strong> gaf in antwoord op de<br />
onrust <strong>en</strong> staking<strong>en</strong>, op 29 april 1943 opdracht om Nederlandse militair<strong>en</strong> opnieuw naar<br />
krijgsgevang<strong>en</strong>kamp<strong>en</strong> af te voer<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> van de plaats<strong>en</strong> van (vrijwillige) melding was het<br />
Wehrmachtslager <strong>Amersfoort</strong>, het complex Zonnebloemstraat, direct achter het spoor.* Met e<strong>en</strong><br />
Prins Bernhard in Engeland aan geallieerde zijde <strong>en</strong> de ervaring van anjerdag op 29 juni, was de<br />
behoefte aan e<strong>en</strong> Bernhard Kazerne niet zo groot. <strong>De</strong>ze werd dan ook omgedoopt in<br />
Waterlookaserne. Dat leidde zo nu <strong>en</strong> dan tot e<strong>en</strong> spraakverwarring, want Waterloo <strong>en</strong><br />
Waterlookaserne lijk<strong>en</strong> veel op elkaar. Met Arbeidsdi<strong>en</strong>stm<strong>en</strong>s<strong>en</strong> komt dat weinig voor, maar<br />
krijgsgevang<strong>en</strong><strong>en</strong> op zoek naar die plek van to<strong>en</strong>, kom<strong>en</strong> nogal e<strong>en</strong>s verkeerd terecht in Waterloo<br />
bij de Leusderheide. Uiteindelijk werd de Bernhard alias Waterlookaserne van augustus 1944 tot<br />
april 1945 e<strong>en</strong> doorgangskamp voor militaire gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>. <strong>De</strong> verslag<strong>en</strong> van het Rode Kruis mak<strong>en</strong><br />
er melding van dat onder de gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> alle nationaliteit<strong>en</strong> <strong>en</strong> werelddel<strong>en</strong> verteg<strong>en</strong>woordigd<br />
war<strong>en</strong>. Hetzelfde Rode Kruis, waar behalve Loes van Overeem, ook ander<strong>en</strong> zich <strong>en</strong>orm voor<br />
inzett<strong>en</strong>, zoals b.v. ”zuster” Nefk<strong>en</strong>s in het Wehrmachtslager <strong>Amersfoort</strong>, de plek waarhe<strong>en</strong><br />
krijgsgevang<strong>en</strong><strong>en</strong> werd<strong>en</strong> afgevoerd. Tijd<strong>en</strong>s de herd<strong>en</strong>kingslezing van mevrouw Grüter werd al<br />
duidelijk dat mevrouw Overeem nogal e<strong>en</strong>s verkeerd beoordeeld wordt. <strong>De</strong> soms fnuik<strong>en</strong>de<br />
opmerking<strong>en</strong> over haar persoon <strong>en</strong> mogelijk nauwe band<strong>en</strong> met Duitsers, ervaart Biezeveld
postuum als ronduit kwets<strong>en</strong>d. Loes van Overeem onderhield contact<strong>en</strong> met dr. Haster, hoofd van<br />
SD / Sipo, om lev<strong>en</strong>s van “terrorist<strong>en</strong>” te kunn<strong>en</strong> redd<strong>en</strong>. Door haar invloed aan te w<strong>en</strong>d<strong>en</strong>,<br />
werd<strong>en</strong> res. 1e lt. <strong>De</strong>r Artillerie mr. dr. G.A. van Hamel <strong>en</strong> 2e lt. <strong>De</strong>r Cavalerie W.C. van Lanschot<br />
niet gefusilleerd. Zo gebeurde dat ook met res. Kapt. <strong>De</strong>r Artillerie W.A.H.C. Boellaard. <strong>De</strong> drie<br />
mann<strong>en</strong> werd<strong>en</strong> abgetr<strong>en</strong>t <strong>en</strong> als NN-gevang<strong>en</strong>e via <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> naar Natzweiler afgevoerd.<br />
Van Hamel bezweek. Boellaard <strong>en</strong> Van Lanschot werd<strong>en</strong> in 1944 naar Dachau geëvacueerd. Beid<strong>en</strong><br />
overleefd<strong>en</strong>. Na de bevrijding heeft kamp <strong>Amersfoort</strong> gefungeerd als repatriëringskamp. M<strong>en</strong>s<strong>en</strong> op<br />
de terugweg uit Duitsland of verder uit het oost<strong>en</strong> kond<strong>en</strong> op doorreis in <strong>Amersfoort</strong> terecht. Tot<br />
september 1945 zwaaide Loes van Overeem er de scepter. <strong>De</strong> plaats, de plek, de tijd.<br />
<strong>Amersfoort</strong> ’40 – ’45. <strong>De</strong> geschied<strong>en</strong>is van e<strong>en</strong> plek, e<strong>en</strong> stad <strong>en</strong> haar bewoners.<br />
* <strong>Amersfoort</strong> ’40-’45, J.L. Bloemhof, Bekking & Blitz Uitgevers <strong>2005</strong>, <strong>Amersfoort</strong>, ISBN 90 6109 5840<br />
* <strong>De</strong> Nederlandse Arbeidsdi<strong>en</strong>st 1940-1945, Ontstaan, opkomst <strong>en</strong> ondergang door Willem F. van Bre<strong>en</strong>.<br />
<strong>De</strong> Russische foto-expositie<br />
Op maandag 9 mei op<strong>en</strong>de de Ambassadeur van de Oekraine, de heer Dmytro Markov, in het<br />
bezoekersc<strong>en</strong>trum van de ged<strong>en</strong>kplaats de fotot<strong>en</strong>toonstelling “The 60th Anniversary of the Victory<br />
in Wold War II.” * <strong>De</strong> Russische ambassadeur liet zich verteg<strong>en</strong>woordig<strong>en</strong> door de<br />
ambassadesecretaris de heer Pankov. <strong>De</strong> t<strong>en</strong>toonstelling is e<strong>en</strong> initiatief van de Republiek<strong>en</strong> van<br />
Belarus (Wit Rusland), Kazakhstan, de Russische Federatie <strong>en</strong> de Oekraine. Ter gegeleg<strong>en</strong>heid<br />
daarvan hield Cees Biezeveld e<strong>en</strong> toespraak. E<strong>en</strong> expositie die hij terecht e<strong>en</strong> beeld<strong>en</strong>expositie<br />
noemde. <strong>De</strong> bije<strong>en</strong>komst was er e<strong>en</strong> op e<strong>en</strong> belad<strong>en</strong> plaats. To<strong>en</strong> Cees Biezeveld opmerkte, dat<br />
m<strong>en</strong> e<strong>en</strong> onb<strong>en</strong>oemd diplomaat moest wez<strong>en</strong> om te midd<strong>en</strong> van diplomat<strong>en</strong> iets te zegg<strong>en</strong>, moet<br />
deze boodschap door de aanwezige diplomat<strong>en</strong> begrep<strong>en</strong> zijn. In zijn eig<strong>en</strong> taal hield hij de<br />
aanwezig<strong>en</strong> voor dat er in 60 jaar veel was veranderd, ook bij m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>. Het aantal m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> dat<br />
indertijd alles ervoer, mindert snel. <strong>De</strong> herinnering<strong>en</strong> word<strong>en</strong> er niet minder om, <strong>en</strong> de les die het<br />
verled<strong>en</strong> tek<strong>en</strong>t, de zorg daarom, verdi<strong>en</strong>t alle aandacht. <strong>De</strong> jonger<strong>en</strong> van nu hebb<strong>en</strong> de<br />
ervaring<strong>en</strong> van de ouder<strong>en</strong> niet meegemaakt. Hebb<strong>en</strong> daar logisch ge<strong>en</strong> besef van. Jonger<strong>en</strong><br />
kunn<strong>en</strong> niet wet<strong>en</strong> hoe zwaar de herinnering<strong>en</strong> van de ouder<strong>en</strong> weg<strong>en</strong>. Heel veel kinder<strong>en</strong> die rond<br />
de Tweede Wereldoorlog werd<strong>en</strong> gebor<strong>en</strong>, groeid<strong>en</strong> op in e<strong>en</strong> gezin waar de oorlog diepe spor<strong>en</strong> in<br />
trok <strong>en</strong> zij lijd<strong>en</strong> nog vaak onder gevolg<strong>en</strong> daarvan. Nog steeds prober<strong>en</strong> we nabestaand<strong>en</strong> bij<br />
grav<strong>en</strong> van dierbar<strong>en</strong> te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong> waarvan ze het bestaan tot nu toe niet k<strong>en</strong>d<strong>en</strong>.<br />
Herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> is zinvol als we ook ruim aandacht bested<strong>en</strong> aan vorming <strong>en</strong> educatie. Met het<br />
doorgev<strong>en</strong> van geschied<strong>en</strong>isless<strong>en</strong> stemm<strong>en</strong> we m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> tot nad<strong>en</strong>k<strong>en</strong>. Op de plaats van het<br />
voormalige conc<strong>en</strong>tratiekamp werd vorig jaar dit bezoekersc<strong>en</strong>trum gerealiseerd. Op de plek waar<br />
de niet gereed gekom<strong>en</strong> gaskamer werd gebouwd. Nu kom<strong>en</strong> er veel jonger<strong>en</strong> hier. Educatie.<br />
Opbouw.<br />
<strong>De</strong> foto-expositie, die met medewerking van verschill<strong>en</strong>de land<strong>en</strong> werd opgezet, di<strong>en</strong>t dat doel ook.<br />
Het geeft e<strong>en</strong> breder beeld van wat elders in Europa is gebeurd. <strong>De</strong> ged<strong>en</strong>kplaats heeft daar graag<br />
aan meegewerkt. We zi<strong>en</strong> dat land<strong>en</strong> <strong>en</strong> volker<strong>en</strong> vaak meer geme<strong>en</strong>schappelijk hebb<strong>en</strong> dan<br />
aanvankelijk gedacht. Dat we elkaar kunn<strong>en</strong> stimuler<strong>en</strong> in het positieve. Herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> geeft ons dan<br />
ook verplichting<strong>en</strong>: dat ieder op zijn eig<strong>en</strong> plaats doorgeeft <strong>en</strong> waarschuwt, de huisvader thuis, de<br />
onderwijzer op school, de bestuurder in zijn functie, de regering in het land <strong>en</strong> de diplomat<strong>en</strong> in het<br />
internationale verkeer tuss<strong>en</strong> land<strong>en</strong> <strong>en</strong> volk<strong>en</strong>.<br />
Iedere<strong>en</strong> is ev<strong>en</strong> stil, waarna Cees Biezeveld zijn gehoor e<strong>en</strong> zinvolle herinneringsdag toew<strong>en</strong>st.<br />
* Op 27 september 1942 kwam e<strong>en</strong> groep, bestaande uit 101 Russische krijgsgevang<strong>en</strong><strong>en</strong>gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>, na e<strong>en</strong> lange<br />
reis, aan op het station van <strong>Amersfoort</strong>. E<strong>en</strong> van h<strong>en</strong> bezweek op het goeder<strong>en</strong>perron. <strong>De</strong> 100 overgeblev<strong>en</strong><br />
gevang<strong>en</strong><strong>en</strong> werd<strong>en</strong> vervolg<strong>en</strong>s - via e<strong>en</strong> omweg <strong>en</strong> onder zware Duitse bewaking - naar het kamp gevoerd. Het was<br />
ongetwijfeld de bedoeling dat de <strong>Amersfoort</strong>se bevolking k<strong>en</strong>nis moest nem<strong>en</strong> van (<strong>en</strong> met afgrijz<strong>en</strong> zou reager<strong>en</strong> op)<br />
deze groep 'Unterm<strong>en</strong>sch<strong>en</strong>'. <strong>De</strong> bevolking was - teg<strong>en</strong> deDuitse verwachting in - echter zeer begaan met het lot van<br />
deze verwaarloosde gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>. E<strong>en</strong>maal in het kamp stierv<strong>en</strong> binn<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele maand<strong>en</strong> 23 Russ<strong>en</strong> aan ontbering <strong>en</strong><br />
mishandeling. Van twee overled<strong>en</strong> Russ<strong>en</strong> werd - op last van de kamparts, de NSB-er Dr. van Nieuw<strong>en</strong>huys<strong>en</strong> - de<br />
schedel verwijderd. M<strong>en</strong> hechtte ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele waarde aan het lev<strong>en</strong> van deze gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>. <strong>De</strong> schedels war<strong>en</strong> van<br />
'wet<strong>en</strong>schappelijke' waarde zou de kampdokter later verklar<strong>en</strong>. Op 9 April 1942 werd<strong>en</strong> de 77 Russ<strong>en</strong> die nog leefd<strong>en</strong>,<br />
in kleine groepjes net buit<strong>en</strong> het kamp vermoord. In de zomer van 1945 werd<strong>en</strong> de Russ<strong>en</strong> in hout<strong>en</strong> kist<strong>en</strong> met<br />
zink<strong>en</strong> binn<strong>en</strong>kist herbegrav<strong>en</strong> op e<strong>en</strong> tijdelijke plek nabij het standbeeld van de "St<strong>en</strong><strong>en</strong> Man". Later werd<strong>en</strong> de<br />
stoffelijke overschott<strong>en</strong> overgebracht naar de begraafplaats Rusthof aan de Dodeweg in <strong>Amersfoort</strong>. Uiteindelijk<br />
werd<strong>en</strong> zij herbegrav<strong>en</strong> op het nieuwe Russische Ereveld dat werd aangelegd tuss<strong>en</strong> 1947 <strong>en</strong> 1948, waar nu in totaal<br />
865 Sovjet oorlogsslachtoffers begrav<strong>en</strong> ligg<strong>en</strong>.
E<strong>en</strong> getuig<strong>en</strong>is in e<strong>en</strong> beeldverhaal: educatief progamma voor basisschol<strong>en</strong> gereed.<br />
Herinnering<strong>en</strong> aan <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>. <strong>De</strong>ze titel kreeg de brochure die in opdracht van de Stichting<br />
Nationaal Monum<strong>en</strong>t <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> door Erfgoedhuis Utrecht is ontwikkeld. <strong>De</strong> nieuwste loot<br />
aan de stam die Educatie heet. Voor de doelgroep, scholier<strong>en</strong> <strong>en</strong> andere jonger<strong>en</strong>, hebb<strong>en</strong> de<br />
feit<strong>en</strong> <strong>en</strong> herinnering<strong>en</strong> rond <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> in deze vorm gestalte gekreg<strong>en</strong>. <strong>De</strong> belangstelling<br />
voor de geschied<strong>en</strong>is van dit kamp wordt steeds groter. Ook bij de hed<strong>en</strong>daagse jonger<strong>en</strong>.<br />
Gelukkig maar! Om de boodschap die de geschied<strong>en</strong>is uitdraagt, less<strong>en</strong> uit het verled<strong>en</strong>, zo<br />
beeld<strong>en</strong>d mogelijk bij de jeugd van nu, onze toekomst, onder de aandacht te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong>, werd voor<br />
deze brochure gekoz<strong>en</strong>. <strong>De</strong> ontwerpers hebb<strong>en</strong> naar hun beste kunn<strong>en</strong> het geheel van tekst,<br />
tek<strong>en</strong>ing<strong>en</strong>, illustraties <strong>en</strong> foto’s op elkaar afgestemd.<br />
<strong>De</strong> jongere van nu kan in de brochure door de og<strong>en</strong> he<strong>en</strong> lez<strong>en</strong> van de jongere van to<strong>en</strong>. E<strong>en</strong><br />
indertijd opgetek<strong>en</strong>de getuig<strong>en</strong>is wordt op deze manier aldoor gekopieerd. Na iedere lezing weer.<br />
E<strong>en</strong> getuig<strong>en</strong>is is e<strong>en</strong> gedateerde gebeurt<strong>en</strong>is, e<strong>en</strong> kopie daarvan is tijdloos. Wat houdt het beeld<br />
van e<strong>en</strong> getuig<strong>en</strong>is het beste vast. E<strong>en</strong> van de opties is het stripverhaal, e<strong>en</strong> beeldverhaal. Het is<br />
de combinatie van e<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong> tekst <strong>en</strong> e<strong>en</strong> getek<strong>en</strong>de voorstelling die de aandacht van de<br />
lezer het meest naar zich toetrekt. Voor de vormgeving van de brochure mog<strong>en</strong> dan hed<strong>en</strong>daagse<br />
ontwerpers getek<strong>en</strong>d hebb<strong>en</strong>, hij staat vol met voorbeeld<strong>en</strong> die hun voorgangers creëerd<strong>en</strong>.<br />
Jonger<strong>en</strong> bereid<strong>en</strong> hun bezoek aan de ged<strong>en</strong>kplaats op school goed voor, door in het stripverhaal<br />
k<strong>en</strong>nis te mak<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> aantal gevang<strong>en</strong><strong>en</strong>.<br />
Het project wordt afgeslot<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> kunstzinnige verwerking. In e<strong>en</strong> tek<strong>en</strong>ing, gedicht, beeld of<br />
schilderij gev<strong>en</strong> de kinder<strong>en</strong> hun gevoel na het bezoek aan <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong> weer. Het is de<br />
bedoeling dat deze werkstukk<strong>en</strong> in de toekomst in het herinneringsc<strong>en</strong>trum van <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong><br />
te zi<strong>en</strong> zull<strong>en</strong> zijn.<br />
‘Herinnering<strong>en</strong> aan <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>’ is sam<strong>en</strong>gesteld door de afdeling Erfgoed <strong>en</strong> Onderwijs van<br />
Erfgoedhuis Utrecht. <strong>De</strong> leskoffer <strong>en</strong> de bijbehor<strong>en</strong>de lesboekjes word<strong>en</strong> verspreid door de stichting<br />
Nationaal Monum<strong>en</strong>t <strong>Kamp</strong> <strong>Amersfoort</strong>.<br />
Kortom, het geheel is e<strong>en</strong> aanwinst <strong>en</strong> investering voor nu <strong>en</strong> de toekomst. <strong>De</strong> les uit het verled<strong>en</strong><br />
naar het hed<strong>en</strong> én de toekomst, sam<strong>en</strong>gevat in e<strong>en</strong> kleurrijk perspectief.<br />
Tot slot<br />
<strong>De</strong> laatste minuut stilte, die van dit jaar, de zestigste op rij. In zestig jaar e<strong>en</strong> vol uur<br />
aane<strong>en</strong>geslot<strong>en</strong> stilte. In al die minut<strong>en</strong> werd er gezweg<strong>en</strong>, in iedere minuut overdacht, herdacht,<br />
herinnerd, gebed<strong>en</strong> of niet. Hoe dan ook, het duurde voort. Iedere minuut.<br />
In één minuut schreef de Haagse Inspecteur van Politie <strong>en</strong> verzetsman A.L.J.E.M. `Broer` Moon<strong>en</strong><br />
op 7 augustus 1943, vlak voordat hij gefusilleerd werd: “Ik hoop dat de wereld er beter op wordt.<br />
Dit zal ook zeker. Alles heeft e<strong>en</strong> doel in de wereld, ook dit wat nu gebeurt.” IJdele hoop misschi<strong>en</strong>,<br />
maar hij gaf er zijn sterv<strong>en</strong> zin mee. Wat do<strong>en</strong> wij ermee?<br />
In één minuut kan je zwijg<strong>en</strong>, overd<strong>en</strong>k<strong>en</strong>, herd<strong>en</strong>k<strong>en</strong>, kan je herinner<strong>en</strong>, bidd<strong>en</strong> of niet. Maar één<br />
minuut is ook lang g<strong>en</strong>oeg om te kiez<strong>en</strong>. Doe het of doe het niet, maar kies. Stem af op vrede.<br />
Oorlog is m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>werk, net als vrede sticht<strong>en</strong>. Net zo realistisch is het motto van Pater H<strong>en</strong>ri de<br />
Greeve.*<br />
“Verbeter de wereld, begin bij uzelf”<br />
© juni <strong>2005</strong> karel kreuning<br />
* <strong>De</strong>ze pater (1892-1974), die al op 27 september 1938 per telegram e<strong>en</strong> vredesoproep naar Hitler stuurde, kreeg in<br />
1936 het verzoek van de KRO om e<strong>en</strong> wekelijkse radiouitz<strong>en</strong>ding te gaan verzorg<strong>en</strong>. Naar zijn progamma<br />
“Lichtbak<strong>en</strong>s” werd veel geluisterd. Na e<strong>en</strong> oproep van hem in zijn progamma kwam de Stichting Bond Zonder Naam<br />
als beweging op 2 april 1938 tot stand. <strong>De</strong> zeer felle anti-nationaal-socialist, zowel gerespecteerd als gevreesd, werd<br />
op 17 januari 1942 gearresteerd <strong>en</strong> door de Duitsers gedur<strong>en</strong>de de oorlog in conc<strong>en</strong>tratiekamp<strong>en</strong> opgeslot<strong>en</strong>.<br />
Gedur<strong>en</strong>de zijn internering schreef pater H<strong>en</strong>ri de Greeve e<strong>en</strong> drama in vijf bedrijv<strong>en</strong> ¬teg<strong>en</strong> het nazisme: 'Het Vierde<br />
Beest'. In het kamp voerde hij het stuk in het ge¬heim op, waar¬bij hij alle roll<strong>en</strong> zelf vertokte. Ondanks de<br />
erbarmelijke omstandighed<strong>en</strong> waarin hij in die tijd verkeerde, overleefde hij deze. Na de oorlog hervatte hij zijn werk<br />
<strong>en</strong> bouwde zijn op 21 februari 1949 opgerichte Stichting verder uit. Tot op vandaag hanteert m<strong>en</strong> het motto: “Verbeter<br />
de wereld, begin bij u zelf”.