Inhoudsopgave

4 Hoofdstuk 1: Inleiding
Figuur 1.2: Eidophor: de eerste lichtklepprojector
De Eidophor was de eerste lichtklepprojector die succesvol was. Vervolgens
is men op zoek gegaan naar alternatieve lichtkleptechnologieën die
compacter, efficiënter en goedkoper zijn. Zo heeft men een aantal
technologieën ontwikkeld. Tegenwoordig zijn de meeste microdisplays
gebaseerd op vloeibare kristallen of micro-elektromechanische systemen
(MEMS). Voorbeelden hiervan zijn ‘Liquid Crystal Display’- (LCD) en
‘Liquid Crystal On Silicon’- (LCOS) panelen voor vloeibare kristallen en
‘Digital Mirror Device’ (DMD) voor MEMS-technologie. LCD-
(transmissief) en LCOS-systemen (reflectief) berusten op polarisatie en
DMD’s (reflectief) zijn in essentie een matrix van draaibare spiegels
geïntegreerd op een Si-substraat, die de inkomende lichtbundel al dan niet in
de richting van de projectielens reflecteren. De huidige projectiesystemen
maken bijna uitsluitend gebruik van één van deze drie types. Deze worden
dan ook uitvoerig besproken in de volgende paragrafen.
Varianten op deze microdisplays, die minder vaak voorkomen, zijn
microdisplays met ‘Polymer Dispersed Liquid Crystals’ (PDLC), waarvan de
werking op verstrooiing in plaats van polarisatie berust, en diverse op
diffractie gebaseerde systemen. Deze systemen gaan we niet bespreken.
De performanties van de verschillende projectiesystemen worden alsmaar
beter, terwijl de kostprijs blijft dalen. De lichtklepprojectoren beginnen de
markt te domineren wanneer we kijken naar de opbrengsten die ze genereren