LICHT EN LEVEN - IEdEr foToN TELT - Universiteit Twente

Integratie van fotoakoestiek en echografie op basis van laserdiode-technologie en geïntegreerde optica
TERug nAAR hET lAb: fOTOnEn lATEn TEllEn
Fotoakoestiek heeft dus een groot potentieel, en het onderzoek ver-
schuift steeds meer richting de kliniek. Toch moeten we weer terug
naar het fysische lab, want de methode heeft een fundamentele tekortkoming.
Ondanks de spectaculaire ontwikkeling van de techniek is
ze niet in staat om de concentratie van absorberende stoffen te meten.
Dát er in een weefsel zich een verhoogde concentratie van bloed of
contrastmiddel bevindt kan worden gemeten, maar om hoeveel het
gaat kan fotoakoestiek ons niet vertellen. Of de dokter momenteel
daarin geïnteresseerd is weet ik niet, maar persoonlijk vind ik het onacceptabel
als deze technologie wel fantastische afbeeldingen levert van
kleurstoffen in weefsel, maar dat niet kwantitatief kan doen. Ook hier
geldt: kwantitatief meten moet het streven zijn, zodat ieder foton niet
alleen klinkt, maar ook telt. Het grote probleem is, dat het flipperkastkarakter
van weefsel leidt tot een onbekende lichtverdeling in het weefsel,
terwijl de amplitude van het ultrageluid evenredig is met het product
van de hoeveelheid licht en de concentratie van de absorberende
stof (bloed, melanine, contrastmiddel). We zoeken dus een manier om
die interne lichtverdeling van buitenaf te meten. Ook hier zoek ik het
in een combinatie van licht en geluid. We kunnen nl. niet alleen licht
gebruiken om in het weefsel geluid te maken. Omgekeerd kan geluid
37