Genieten van het heerlijke weer Genieten van het heerlijke weer

Als de blixem…
Goût Familiale
De man van middelbare leeftijd was op vakantie
in Frankrijk, samen met zijn gezin in hun caravan.
De zon scheen volop en de bomen golfden
langzaam in de zachte voorjaarsbries.
Op een ochtend was hij alleen op de camping in
de caravan; zijn vrouw en kinderen waren
boodschappen doen in een supermarkt wat verder
weg. Hij wilde voor zichzelf een kop koffie
zetten en opende de bus met gemalen koffie en
ontdekte tot zijn teleurstelling dat hij vrijwel
helemaal leeg was: er was net genoeg koffie om
een slok te maken en dat vond hij niet de moeite
waard.
Hij besloot om naar het plaatselijke dorpswinkeltje
te gaan; door het vroege tijdstip van hun
vakantie was de campingwinkel nog niet geopend.
Na een korte wandeling stond hij voor
de deur van de dorpswinkel. Het zag er allemaal
nogal sjofel uit. De deur kon wel een lik verf
gebruiken en de scharnieren piepten afgrijselijk
toen hij de deur opendeed.
Binnengekomen bleek de winkel schamel verlicht
en hij zag achter de kassa een meisje met
lang donker haar. Toen ze zich omdraaide lachte
ze vriendelijk en zei vrolijk “bonjour”. De man
knikte en vroeg op zijn beste Frans “Café?”.
Ze wees naar de dichtstbijzijnde stellingkast.
Hij liep er naar toe. Er was keuze uit meerdere
soorten koffie. “Cafe moulu” moest er op staan,
dat wist hij nog van vorige vakanties, dat betekende
“gemalen koffie”. Zijn oog viel op een
knalrood pak, “Grand Mère, Goût Familiale”.”
Goût Familiale” resoneerde in zijn hoofd,
“familie smaak”. Hij kreeg een verlangen naar
nostalgie, naar oude tijden van hechte familiebanden,
van oude waarden en stabiliteit. Zijn
eigen familie was zeer onstabiel geworden en
had zwaar geleden. Koffie met “Goût Familiale”
had een geneeskrachtige werking, dat voelde hij
meteen.
Hij kocht de koffie en liep, terwijl hij zich verheugde
op de “Goût Familiale”, terug naar de
camping. Als die Fransen weten wat “Goût
Familiale” is, dan is dat een goudmijntje, zo
dacht hij verder. Je kunt het ook in de pastasaus
stoppen, in het brood, misschien zelfs in het
drinkwater of in de tandpasta. “Goût Familiale”
het wondermedicijn! Misschien kan ik het gaan
importeren, dacht hij. Hij kreeg visioenen van
gouden bergen en een villa door het succes dat
hij zou hebben in Nederland met “Goût
Familiale”.
In de caravan aangekomen zette hij het water
op om de koffie te maken. Hij opende het pak
koffie om het in de filter te doen. De koffie rook
vreemd, anders dan hij had verwacht. Zijn
nieuwsgierigheid werd nog groter.
Even later was het dan zover en zat hij in de
tuinstoel buiten met een mok dampende koffie
“Goût Familiale”. Hij negeerde de vreemde,
doordringende geur die uit de mok opsteeg.
Achteraf begreep hij dat dit al een slecht voorteken
was van wat komen ging.
Hij nam een grote slok koffie en liet de smaak
langzaam langs zijn papillen stromen, wachtend
op de geneeskrachtige werking. Langzaam steeg
de koffiesmaak op, maar in plaats van geneeskrachtige
weldaad voelde hij steken in zijn
hoofd en zijn slokdarmen maakten antiperistaltische
bewegingen. Hij probeerde de koffie verder
door te slikken, maar het lukte niet; hij
moest het uitspugen en de koffie belandde over
zijn broekspijpen. Het leek wel alsof hij honderd
jaar gecondenseerde familievetes, bitterheid
en wrok gedronken had. Hij kon niet geloven
dat dit de smaak was en probeerde nog een
slok te drinken, in zijn koppige verlangen naar
“Goût Familiale”. Deze tweede slok gaf hem het
gevoel van een klemmende kracht die hem in
zijn greep had en hij voelde zich rood aanlopen
en weer spuugde hij de koffie uit. Een tweede
lading koffie droop over zijn broekspijpen.
Er was iets heel erg mis met de koffie, zoveel
was hem wel duidelijk. Hij besloot onmiddellijk
terug te gaan naar de dorpswinkel. Met veel
moeite, nog steeds gekweld door stekende pijnen,
kwam hij aan bij de winkel. Het meisje zat
nog steeds bij de kassa.
“Goût Familiale, brrr!” verduidelijkte hij met
kokhalzende gebaren.“Vous êtes malade!” riep
Lees verder op pagina 12
Blixemflitsen! juni 2011 11