Smiscruise 2010
Smiscruise 2010
Smiscruise 2010
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
NKDE <strong>Smiscruise</strong><br />
12 t/m 16 mei <strong>2010</strong><br />
Woensdag 12 mei<br />
We komen tegen de klok van drie aan in een koud, winderig<br />
Lauwersoog. Goed ingepakt en met een ijsmuts schuilen we<br />
voor de wind achter een gebouwtje. Een fikse hoeveelheid<br />
proviand en warme kleding worden in de ruime roef gestald.<br />
Groot in vergelijking met de luggertent die ik gewend<br />
ben.<br />
Te snel te water. Normaal gesproken controleer ik alles<br />
tevoren. Ik heb de roef niet eens gezien aan de binnenkant.<br />
Bij afvaart merk ik meteen een verschil met mijn vertrouwde<br />
Trizonia. Bij een Lugger zie je de stand van het zwaard<br />
altijd. Bij een Coaster moet je afgaan op het aantal wikkelingen.<br />
Snel door de zeesluis want de visboer dreigt met<br />
sluiting. Het laatste avondmaal voor de Smistocht mogen<br />
we natuurlijk niet mislopen. De schepen verzamelen zich<br />
in de nieuwe jachtenafdeling van de zeehaven. Kleine Bas<br />
opent het havenpoortje met een pasje.<br />
Na een gezellige maaltijd wordt het tijd voor het ruime sop.<br />
Om half acht palaver door admiraal capt. Chris. Hij kondigt<br />
aan dat we westwaarts gaan. De vloot met 23 Drascombes<br />
vertrekt na het palaver om acht uur in noordelijke richting.<br />
Fikse golven voor de havenmond.<br />
We duiken er op<br />
de motor in. Het grootzeil<br />
gaat klapperen. Matroos<br />
der eerste klasse Louis naar<br />
voren. Hij moet zich goed<br />
aan de mast vasthouden, wil<br />
hij niet overboord kukkelen.<br />
Het schip duikt steeds in<br />
golfdalen. Helaas ben ik<br />
niet in de gelegenheid op<br />
actiefoto’s van de naast ons<br />
varende clubleden te maken.<br />
Later zetten we de fok en de<br />
druil. We zijn meteen goed<br />
ingeslingerd in de rebelse<br />
Coaster. De boot gedraagt<br />
zich heel goed in deze gol-
ven. We voelen ons uitstekend. Ik zie dat het anker niet helemaal<br />
goed geborgd zit. Ik kruip naar voren, maar meteen<br />
een voltreffer. Mijn rechter broekspijp kletsnet. Had ik mijn<br />
zeilbroek maar aan moeten trekken! Louis de kajuit in voor<br />
extra kleding. Even later wissel met de kapitein. Een droge<br />
spijkerbroek en zeilbroek voorkomen dat ik afkoel. Jack,<br />
ijsmuts, piek over de ijsmuts en handschoenen zijn nu geen<br />
luxe. Onder het Brakzand via de Zoutkamperlaag langs het<br />
Roode Hoofd naar de Siegewal ten zuiden van de westpunt<br />
van Schiermonnikoog. Om 22.00 uur gaat het anker overboord<br />
bij 7 graden. De bemanning heeft het koud. Na een<br />
versnapering te kooi.<br />
Donderdag<br />
Vroeg eruit om de benen wat te strekken. Ik maak wat foto’s<br />
van de drooggevallen boot. Later maak ik het ontbijt klaar.<br />
De koffie en het brood smaken goed in de prachtige omgeving.<br />
Na het palaver zijn we om 11.15 uur vertrokken vanaf<br />
de Siegewal. Chris wil via de Paesensrede richting Ameland.<br />
Aanvankelijk met een rif in het grootzeil. Voor het<br />
eerst hebben we bijna het gehele traject een koppositie. Dit<br />
viel ons met de Lugger nooit ten deel; we hadden immers<br />
altijd het kleinste zeiloppervlak. Een prachtige tocht van de<br />
Siegewal naar het Oerd op Ameland.
13.00 uur. Aankomst iets ten westen van de Engelsmanplaat.<br />
We liggen op flink wat stroom. Gulliver ligt op zo’n<br />
50 meter precies tegenovergesteld aan onze schuit. Hoezo<br />
stroom? Het eerste schip ligt in de stroom en wij liggen net<br />
buiten deze stroom. Het schuimspoor tussen de boten markeert<br />
de stroom.<br />
We hieuwen het anker om 15.30 uur. Flink opkruisen tegen<br />
de stroom in. Veel tegelijk vertrekkende schepen is oppassen<br />
geblazen. Laat vele maar voorgaan is net zo overzichtelijk.<br />
Kortom, we verlaten de ankerplaats in de laatste<br />
regionen. Veel nieuwsgierige zeehonden. Via het Smeriggat,<br />
de Holwerderbalg komen we in het Pinkegat. Tientallen<br />
zeehonden liggen op de punt bij De Hon lekker in de zon.<br />
Het venijn zit hier in de staart. Er wordt veel gestuurd over<br />
de spiegel. Veel schepen zien we vastlopen. Toch denken<br />
we slim te zijn door een route binnendoor te pakken. Steeds<br />
peilend en dan ineens een vastloper. Een onderwater opdoemde<br />
zandrug zorgt voor stilstand. Hoezo slim? Meteen het<br />
roer en zwaard omhoog en weer los. Dit tafereel herhaalt<br />
zich daarna vele malen. In gezelschap van Oemoemenoe<br />
en Johanna weten ook wij de klus uiteindelijk te klaren.<br />
Na het Pinkegat een tijstop bij De Hon op de oostpunt van<br />
Ameland om 18.30 uur. Voordat we hier kunnen landen,<br />
moeten we toch even het ijzeren zeil inschakelen. We kunnen<br />
zeilend niet op tegen de vloedstroom. Louis moet even<br />
aan wal. Maar hoe hier te komen? Broek uit en met spierwitte<br />
benen en blote voeten het koude water in. Tja, je moet<br />
echt iets over hebben voor de matroos der eerste klasse.<br />
Even naar Jan gewaad; altijd gezellig. In een prachtige<br />
avondzon begeeft scheepskok Louis zich naar het kombuis.<br />
Lekker in de zon gegeten. Om 19.45 uur weer onder zeil.<br />
Na een mooie avondtocht komen we in de schemer aan ten<br />
zuiden van Het Oerd. Een prachtig landzicht. We ankeren<br />
tussen de eerder aangekomen boten. Op ons privéterras<br />
genieten we van koffie, whisky en sterren. Een zeer rustige<br />
nacht volgt. We horen zelfs het water niet. Ik lig lekker<br />
totdat ik naar stuurboord schuif op het moment dat we<br />
droogvallen.
Vrijdag<br />
Vroeg uit de veren. Om 6.30 uur door het slik naar Ameland.<br />
De duinen in op pad naar het hoogste duin. Op een<br />
stil moment zie ik dichtbij twee reeën wegvluchten. Later<br />
gevolgd door een derde. Lopende over lagere duintoppen<br />
betreed ik het meeuwengebied. Veel krijsende vogels zorgen<br />
ervoor dat ik mijn capuchon opzet. Stel dat ze alle gaan<br />
schijten. Een prachtig uitzicht op Het Rif, Engelsmanplaat<br />
en Schiermonnikoog vanaf het hoogste duin Het Oerd.<br />
Minder natuurlijk het gasplatform in de Noordzee. Staat<br />
toch wel erg dicht onder de kust. Later volgt Louis, maar hij<br />
moet heel snel terugkeren vanwege het opkomend tij.
13.15 uur. De temperatuur loopt op; de zon schijnt weer.<br />
We varen met drie schepen aaneengebonden. Brandaen in<br />
het midden met een soort bolle jan. Aan bakboord Olle en<br />
aan stuurboord wij. Steeds meer schepen sluiten zich bij<br />
ons aan. In totaal komen we op 15 boten. Een en al gezelligheid.<br />
Louis speelt op de trekzak van Erik. Zoon Bas kijkt<br />
geïnteresseerd toe. Hij kent immers al twee melodieën.<br />
Uiteindelijk blijft de kern van drie boten over en we varen<br />
over het Pinkewad totdat we in het Zuiderspruit de boel<br />
ontbinden. Uitkijken voor de dam die monniken hier in de<br />
Middeleeuwen hebben aangelegd. We drijven voornamelijk<br />
op de stroom want de wind laat het nu afweten. Genieten<br />
blijft het. Het laatste stukje naar Nes toch op de motor;<br />
totale blakte. In het Brandgat tegen de kant gevaren, anker<br />
overboord en met Chris, Pluk, Bob en Louis een wandeling<br />
over de mosselbanken bij Nes. Terug duik ik de kombuis<br />
in om pannenkoeken te bakken. Vertrektijd 18.00 uur. Ik<br />
denk tijdelijk te stoppen met mijn kookerij. Eetspullen aan<br />
de kant, zeilkleding en zwemvesten aan. We zijn klaar om<br />
over te steken naar Holwerd. Waar wachten we op? Het<br />
vaandel van de admiraalsboot wordt om 18.30 uur in top<br />
gehesen. Ieder kijkt in de richting van Olle. Ja hoor, Olle<br />
vertrekt. Anker binnen, zeilen omhoog. We zien Stua op een<br />
hoge bank liggen. Dat wordt een latertje voor Frans. Een<br />
frisse wind en een heerlijk zonnetje vergezellen ons. We<br />
pakken de smalle veerbootroute naar Friesland. Een grote<br />
veerboot komt ons achterop ook richting Holwerd. Geen<br />
problemen in de smalle vaargeul. Snel hierna vertrekt de<br />
Sier vanuit Holwerd. Wij varen vlak langs de ondiepten.<br />
Belle vaart aan bakboordzijde en daardoor kunnen we niet<br />
overstag gaan. De forse krachtige hekgolven krijgen we<br />
dwars met te weinig snelheid en te weinig zwaard vanwege<br />
de ondiepten. Tegen dit golvengeweld hebben we niets in te<br />
brengen en we worden buiten de vaargeul gedrukt. Meteen<br />
lopen we vast. Zonder de motor lukt het niet. Doorgevaren<br />
naar een ankerplaats even ten oosten van de veerbootsteiger.<br />
Aankomst 20.40 uur. We wachten op de grote groep achterblijvers.<br />
Maar ja, met Pluk aan boord moet Chris toch een<br />
extra tussenstop maken. Margot vraagt zich af waarom we<br />
bij dit mooie zeilweer voor anker liggen. Gelijk heeft ze en<br />
we varen oostwaarts, maar de admiraal is nog met zijn hon-
dje aan het wandelen. Er is onzekerheid waar naar toe te varen.<br />
Na enige tijd, zie ik door de verrekijker een geankerde<br />
Drascombe in noordoostelijke richting aan de horizon. Dulcibella?<br />
Het toplicht is duidelijk te zien. We hebben weer<br />
een doel totdat we tot onze verbazing Dulcibella zien varen.<br />
Nogmaals met de verrekijker de horizon onderzoeken. Het<br />
moet Brandaen zijn. Beide schepen hebben een blauwe<br />
romp. Om 22.20 uur gaat het anker overboord. Vanuit de<br />
kuip zien we in het donker de vloot binnen (?) lopen. De<br />
silhouetten tekenen zich voorzichtig af tegen de havenlichten<br />
van Holwerd. De boot ligt geankerd op stromend water.<br />
Eigenlijk blijf je dan gewoon varen. De kajuit en de buiskap<br />
bewijzen hun nut. Met de Lugger Trizonia zou deze tocht<br />
bijna niet om te doen zijn. In ieder geval zeer vermoeiend.<br />
In het donker je tent zetten en steeds de zeesponde in orde<br />
maken. Dan praten we niet eens over eventuele regen.<br />
Zaterdag<br />
De volgende morgen blijkt dat Tuimelaar pas om 0.30 uur<br />
ankerde. Reinier vertelt me dat zij waren misleid door de<br />
vele toplichten. Zouden er nog meer groepen actief zijn?<br />
De avond ervoor had immers bijna niemand het toplicht<br />
aan. Bijna alle schepen,op onze schuit na, vielen droog. Wij<br />
lagen kennelijk net buiten een geultje. Toch beter peilen.<br />
Het gevolg is een snelle start voor het traject naar de Alexabaai.<br />
Een mooie tocht met een achterlijke wind. Bijna de<br />
hele tocht in tweede positie. In het zeegat tussen Ameland<br />
en Schiermonnikoog worden we ingehaald door Dulcibella.<br />
Niet teveel druk op het roer dus de bezaan kan blijven staan.<br />
Weer door het Smeriggat, maar nu met aanmerkelijk meer<br />
water. Vervolgens over de Kuiperplaat. De entree van de<br />
Alexabaai geeft toch iets meer problemen dan verwacht. Je<br />
moet een korte draai maken. Van Rob Moot krijg ik later de<br />
coördinaten: Aanloop: N 53 gr 27.566 min.E 006 gr 07.129<br />
min Baai: N 53 gr 27.816 min. E 006. 07.328 min. Wij<br />
draaien er te ruim in met gevolg dat we te weinig hoogte<br />
kunnen winnen. Het zwaard steekt te ondiep om teveel drift<br />
te voorkomen. We gaan voor anker om 12.05 uur. Weer de<br />
kombuis in om de pannenkoekerij af te maken. Er kwam<br />
wat tussen. Louis treft voorbereidingen voor het avondmaal:<br />
kokkels. Verzamelen en schoonmaken.
Wanneer het water voldoende gezakt is, waden we naar<br />
de aaneen liggende schepen. Twee groepen en enkele losliggende<br />
rebelse schepen. Links en rechts gezellig bijpraten.<br />
In de namiddag wandelen Louis en ik naar de jachthaven<br />
van Schiermonnikoog voor een lekkere stoel en natuurlijk<br />
koffie met iets. Een mooie wandeling over de drooggevallen<br />
baai en door de duinen.<br />
De koffie en de caféstoelen vielen in goede aarde. Een wat<br />
kortere route terug want laarzen lopen niet zo goed.<br />
Terug bij de boten ontvangen we gasten. Pim komt zijn<br />
beloofde borrel aanbieden. Hij maakt het nog echt spannend<br />
op het moment dat hij de whiskyfolder wil laten<br />
zien. Een windvlaag zet hem meteen in actie. Hardlopend<br />
achter de wegwaaiende folder aan. De aanhouder wint.<br />
Pim, de borrel, Somerset whisky, ten year old, smaakt en<br />
we zijn blij dat je eerste NKDE-tocht je zo goed bevalt.
Een ondergaande zon boven de Alexabaai...<br />
Zondag<br />
Bij het vertrek lopen we nog even vast. Van lagerwal vertrekken<br />
met een minimaal puntje zwaard lukt dus echt niet.<br />
Even de motor bij. Verder maken we een relaxte tocht over<br />
de Zoutkamperlaag terug naar Lauwersoog. Rifje laten<br />
staan om er niet te snel te zijn. Komende zomer zijn Louis<br />
en ik hier weer maar dan met onze partners en twee Coasters!