Gezocht: - Sport

Officieel orgaan van de Koninklijke D.C. en F.C. Utile Dulci
Het Kanon
96 De band die bindt
e jaargang najaar 2011
Gezocht:
Handjes, er is werk genoeg
Voetbal begint waar cricket stopt
en cricket begint waar voetbal stopt

Het Kanon
De band die bindt
96 e jaargang najaar 2011
COLOFON
Eindredactie Jos van Aken
Vormgeving Peter Donderwinkel
DE BAND DIE BINDT!
Het Kanon is het officiële
verenigingsorgaan van de
Koninklijke DC & FC Utile Dulci
in Deventer. Het Kanon heeft als
doel de band te versterken tussen
de Koninklijke U.D., haar leden,
donateurs en iedereen die de
vereniging een goed hart toedraagt.
De verschijningsfrequentie is 4
keer per jaar. De deadlines voor
ingezonden bijdragen staan op de
site van de Koninklijke U.D. De
redactie behoudt zich het recht voor
om ingezonden stukken in te korten
of te weigeren. Informatie over
actuele en minder actuele zaken
is meer dan welkom. Het Kanon is
uitsluitend bestemd voor gebruik
binnen de vereniging.
Redactieadres:
Theo van Doesburgstraat 2,
7425 EP Deventer
Telefoon (0570) 658440
E-mail hetkanon@konud.nl
2
“Het is met een gevoel van verklaarbare angst, maar toch ook van zegevierende trots,
dat het eerste nummer van het U.D.-Kanon de wereld ingezonden wordt.”
Met deze woorden opende op 13 oktober 1916 de redactie de eerste uitgave van het
clubblad van de U.D. Het Kanon verschijnt midden in de oorlogsjaren van WO-I. Ofschoon
de oorlog een schaarste aan zo ongeveer alles met zich meebrengt verschijnt Het
Kanon toch meteen met een frequentie van 10 maal per jaar. Ondanks de rantsoenering
van kolen door het Kolenbesluit beschikt de redactie van Het Kanon over ongekende
voorraden kolen en wordt een gewild bezoekadres in de koude winters van die jaren.
In ingezonden brieven in Het Kanon roemen de bezoekers de warme ontvangst, waarbij
het niet altijd duidelijk is of men doelt op de behaaglijkheid van de redactievertrekken
of de drank die men daar nuttigt. Het is er in ieder geval erg gezellig. Wat opvalt
is de vele aandacht in Het Kanon voor het wel en wee van de leden. Naast de
laatste wedstrijdverslagen en de standen vinden overlijdensberichten, geboorten,
engagementen (verlovingen) en natuurlijk huwelijken hun plek in het blad. Het blad
is dan ook meer dan louter een communicatiemiddel tussen de vereniging en haar
leden. Het draagt ook zorg voor de binding tussen de leden onderling. Het Kanon: de
band die bindt. Vanaf het oktobernummer in 1947 wordt de voorpagina met deze leus
getooid om er nooit meer vanaf te gaan.
Het Kanon verschijnt als blad vanaf 1916 tot ergens in de beginjaren van deze eeuw.
Daarna neemt het internet het over en verschijnt Het Kanon via de site van de dan
inmiddels Koninklijke U.D. in de vorm van nieuwsbrieven. Voor sommigen is het niet
meer dan logisch dat Het Kanon met haar tijd mee gaat en digitaal wordt. Anderen
hadden het graag anders gezien. Ik behoor tot de laatste groep. Voor mij geldt Het
Kanon als een van de kroonjuwelen van de club; het oudste clubblad van Nederland!
En met een naderend 100-jarig bestaan van Het Kanon in het verschiet, een reden
temeer om deze te herintroduceren.
Ik heb me ingelezen in de oudste uitgaven en kom daar verhalen tegen die een
prachtig tijdsbeeld neerzetten. Zo staat in Het Kanon van oktober 1916 een stoer
verhaal van en over de toenmalige secretaris. Op reis in Duitsland draagt deze zijn jas
met daarop het U.D.-embleem. Aan iedere Duitser die het horen wil vertelt hij dat U.D.
staat voor Uit Deventer. Jammer voor hem dat Deventer als zeer anti-Duits bekend
staat en zo mag hij uiteindelijk daar een nachtje in de cel doorbrengen. In Het Kanon
van maand 1917 vinden we een verslag van de laatste ALV. De opkomst is 22 leden,
de 8 bestuursleden meegerekend. Tijdens deze ALV neemt een van de aanwezigen het
woord om elk van de bestuursleden persoonlijk te complimenteren met hun inzet en
besluit elke dankrede met een toost op het betreffende bestuurslid. Het verslag meldt
dat daarna de “vergadering in groote vrolijkheid eindigde.”
Het zou jammer zijn wanneer zulke verhalen nooit meer het archief zouden verlaten.
Het zou ook jammer zijn wanneer de verhalen van nu nooit gearchiveerd zouden
worden. Er zijn slechtere redenen te bedenken waarom Het Kanon weer moet
verschijnen. Voor u ligt dan ook de eerste van hopelijk vele uitgaven. Ik wens u veel
leesplezier toe.
Jos van Aken

4
6
4 In het kort kort nieuws
6 Damesvoetbal Lieke Hofman over
8 Van de voorzitter
9 Column Echt gras
10
10 Activiteitencommissie Gezocht: Handjes. Er is werk genoeg!
12 De Sociëteit Er is een tijd van komen en een tijd van gaan
15 Cricket Voor de één de start en voor de ander het einde van het seizoen
12
16 Toen in Het Kanon De toestand van het veld houdt iedereen bezig
3

IN HET KORT
4
Wat een keepertje! Max Gütlich in actie
De jongens van F3
“De eerste wedstrijd van het seizoen 2011-2012 ligt inmiddels al
weer achter ons. Helaas hebben we die verloren. Wel weten we waar
we de aankomende periode tijdens de training aan moeten werken:
balcontrole, samen spelen en verdedigen. Wij zijn blij dat 6 jongens
van de B1 ons hebben willen adopteren. Onder hun bezielende
begeleiding trainen we elke dinsdagavond met veel plezier.
We gaan samen met onze trainers en leiders er een mooi en
succesvol seizoen van te maken.”
45+ VOETBAL
De jongens van de F3: v.l.n.r. Bas van der Werf, Daan Zwerus, Boudewijn
Luijks, Jasper Bloemsma, Mees Bruil, Yoram Tamminga, Anel Emic,
Jesse de Boer (niet op de foto staan Sam Nijhof en Emre Balci)
Geen pijlsnelle voetballers op roze schoenen en verdedigers die spelen op buitenspel, maar gewoon een lekker potje voetballen
met leeftijdsgenoten. Dat is 45+ voetbal, een welkome aanvulling op de bestaande (veteranen)competities. De KNVB hoopt dat
gestopte liefhebbers of liefhebbers die dreigen te stoppen dankzij het 45+ voetbal weer in aanraking komen met of behouden
kunnen worden voor een voetbalvereniging.
7 tegen 7 op een half veld
Voor de 45+-variant zijn de regels en omstandigheden aangepast. Zo wordt er gespeeld in zeventallen op een half veld.
Er mag doorlopend gewisseld worden en van buitenspel is geen sprake. Negentig minuten lang zwoegen op een veld van pakweg
honderd bij zestig meter tegen spelers die twintig jaar jonger zijn, hoort dus tot de verleden tijd. (bron: KNVB)
U.D. is zeer geïnteresseerd in het 45+ voetbal en onderzoekt de mogelijkheden om hieraan deel te nemen.
Geïnteresseerden kunnen zich melden!

Heren 2 (zaterdag): leggen met 6:1 Wilp over de knie
Het heren 2 op de zaterdag is een nieuw team, bestaande uit met elkaar bevriende
spelers en afkomstig van verschillende Deventer clubs. De heren zijn zeer voortvarend
aan hun competitie begonnen met overtuigende overwinningen, zoals uit tegen Wilp.
Toch de nummer 3 in deze klasse van vorig jaar. Dat belooft wat dit seizoen.
De mini’s van U.D.
in actie tijdens de Sterren League
Op zaterdag 10 september was U.D. gastheer voor het eerste toernooi van de
Sterren League. Een 4 tegen 4 toernooi voor kinderen van 5 tot 6 jaar. Voor
de teams een ware beproeving, omdat de spelers voor het eerst tegenover
vreemde tegenstanders komen te staan. De teams spelen ieder drie wedstrijden
van 13 minuten. Qua scoreverloop was het een toernooi van uitersten. Ruime
nederlagen werden afgewisseld met ruime overwinningen. Een logisch gevolg
van ongeremde aanvalsdrift! Voorafgaand aan het toernooi werd nog eens
benadrukt dat plezier en sportiviteit voorop stonden. In die opzet is de
Sterren League voor 100% geslaagd.
06 : 01
Voetbalmuseum
Honderddertig jaar na de oprichting
van de KNVB en ruim honderd jaar
nadat het Nederlands elftal in 1905
zijn eerste wedstrijd speelde, opende
in Middelburg het voetbalmuseum zijn
deuren. Voetballiefhebbers kunnen
er allerlei attributen bekijken uit
de begintijd van het spelletje dat is
uitgegroeid tot de grootste sport ter
wereld. En uiteraard ontbreekt U.D.
niet in de tentoonstelling!
Nationaal Voetbalmuseum de
Voetbalexperience is gevestigd
aan Zep Middelburg, Podium 19 in
Middelburg. Het museum is het hele
jaar door open; check voor actuele
openingstijden en entreeprijzen de
website: www.voetbalexperience.nl
IN HET KORT
5

DAMESVOETBAL
U.D heeft jongens
met korte en lange benen…
wacht eens even…, opnieuw
U.D. heeft DAMES met korte en lange benen, DAMES van de pret en DAMES van de bal.
Jammer dat dit nooit tijdens een vergadering wordt gezongen, want wij als
damesteam zingen het geregeld als we hebben gewonnen. Het is misschien
niet het meest knallende nummer als je gewonnen hebt, maar we laten horen
waar we vandaan komen. “Deventer staat pal”. De dames van U.D. zitten
alweer ruim 11 elf jaar bij de club. Daar hoor ik zelf ook alle 11 jaren bij.
Het is toch jammer als je al zo lang bij een club voetbalt nog niet iedereen
kent. Zou ik op een avond de bestuurskamer binnenlopen, zouden de heren
bestuursleden mij aankijken met een blik van wie is deze dame?
Ik zal me bij deze dan ook even voorstellen.
Mijn naam is Lieke Hofman. Ik ben
begonnen met voetballen bij de club Puck.
De club met de kleine kantine waarbij je,
als je achterin zat, nog kon verstaan wat
de barman voorin zei. Ik kan me nog goed
herinneren dat er een grote vergadering
was in het clubhuis. Gerrie Zwerus, destijds
onze trainster van de jeugd, vond dat alle
meisjes daarbij aanwezig moesten zijn. Ik
zat toen bij de B-meisjes. Die avond was
6
het hele clubhuis vol, er werden veel vragen
gesteld en discussies gehouden tijdens
de vergadering. Zelf snapte ik er niet zo
veel van. Totdat ik de zin hoorde: Puck zal
niet langer bestaan. Hoor ik dat nu goed?
Puck…….zal niet meer bestaan? Maar waar
moet ik nu voetballen, bij de jongens????
Uiteindelijk zijn we toen bij U.D. welkom
geheten. Damesvoetbal is eigenlijk een hele
andere tak van sport dan herenvoetbal. Dat
begint al met het feit dat je vrouw bent.
Een hecht team: Dames 1
Wij kunnen soms speelsters een seizoen
kwijtraken, omdat ze ……inderdaad……
zwanger zijn. Daarnaast is natuurlijk de
vraag, wie past er op de kinderen als beide
ouders voetballen? Ja je raad het al, de
vrouw. Nou ik kan je dit vertellen: stel dat
ik nog voetbal en ik heb kinderen, dan train
ik in ieder geval tenmiste nog 1 avond in
de week. Ja, ik ben VOOR emancipatie. Een
ander verschil is dat vrouwen ontzettend
kunnen zeuren in het veld op elkaar. Je
kunt elkaar niet een keer lekker uitschelden
en daarna in de kantine een drankje doen.
Zelf ben ik daar wel voorstander van. Ja,
het klinkt gek, maar ik hou er wel van om
iemand goed op zijn nummer te zetten als
een kans wordt gemist of een verdedigster
voor de 4e keer de aanvalster laat gaan. Na
de wedstrijd kan er over gepraat worden.
Het betekent natuurlijk niet dat het een
uitdaging voor me is om iemand maar voor
het minste geringste uit te schelden, maar

een hartig woordje mag van mij wel zo
nu en dan. Nu moet ik ook toegeven dat
ik 10 jaar militair ben en wel wat gewend
ben, maar toch. Nog een voorbeeld wat
me opvalt bij het verschil tussen mannen
en vrouwenvoetbal is dat de mannen
ontzettend hard mogen schreeuwen tegen
de scheids. Nou, heb je ooit een vrouw dit
horen doen? Dan heb je meteen de gele
kaart te pakken. Het is dan ook nog steeds
een brandende vraag voor mij als ik een
scheidsrechter spreek die vrouwen en mannen
heeft gefloten.
Dan nog het laatste; heel veel mannen
denken dat vrouwen niet kunnen voetballen.
Nou moet ik ook eerlijk bekennen dat
vrouwenvoetbal er ook minder leuk uitziet
op tv dan mannenvoetbal. Maar dat wil
niet betekenen dat vrouwen niet kunnen
voetballen. Vrouwen zijn minder krachtig
en minder explosief, maar vrouwen kunnen
echt wel voetballen!!
In al deze jaren bij U.D. ben ik al een paar
keer gedegradeerd. Maar daarnaast ook
kampioen geworden. Het eerste kampioenschap
kan ik me nog goed herinneren. Met
flessen champagne stonden de wisselspeelsters
langs de kant te wachten voor het
laatste fluitsignaal. Ook Chantal die ….inderdaad
nu ook zwanger is. Het fluitsignaal
kwam uiteindelijk en de dames van U.D.
konden los gaan op het kampioensfeest.
Tenminste, dat dacht ik. In plaats van
een knalfeest met een dj die opgepimpte
Hollandse hits draaide, zat er een eenmansband
die niks kon zien en deuntjes
speelde van nummers voor de oorlog. Met
alle respect. O ja…..dit stopte rond 18.00
uur. Bedenk wel dat we om 16.30 uur klaar
waren met voetballen en de meeste dames
om 17.15 uur in de kantine waren. Het
waren 45 onvergetelijke minuten! Nu blaas
ik dit verhaal natuurlijk ook wel een beetje
op, maar ik denk dat men ons gevoel nu
wel begrijpt.
Het zou jammer
zijn als het damesvoetbal
bij U.D.
zou verdwijnen.
We maakten dus ons eigen feestje en gingen
uit eten in de stad. Heel Deventer hebben
we het clublied van U.D. laten horen. Hoe ik
het graag had gezien? Een geëmotioneerde
voorzitter op zijn knieën met de aanvoerder
van ons team. Samen zingend “you’ll never
walk alone” en natuurlijk met de bijbehorende
Lee Towers bewegingen. Met aan de bar
de trainer en onze Dre (Andrea Teerink) het
seizoen analyserend onder het genot van een
Duvel. Langzaam maar zeker glijdt Dre onder
de bar en de trainer moet steeds meer naar
beneden kijken om het gesprek nog op gang
te houden. Ja, dat zou ik wel fantastisch
vinden, en dan niet te vergeten de overige
dames dansend met het heren team 1.
Licht voetenwerk van de Dames 1
DAMESVOETBAL
We moeten niet vergeten dat U.D. de enige
club was die ons, dames, wilde ontvangen.
Andere clubs hadden geen belangstelling,
omdat volgens zeggen de ledenlimiet was
bereikt. Ja, U.D. heeft ons als weeskindjes
opgevangen. Een paar jaar terug hadden
we nog een 2e dames elftal en een meisjes
a en b. Deze teams zijn allemaal verdwenen
en tot nu toe is er alleen nog maar
een dames 1, volgend seizoen wordt het
ook moeilijk om dit damesteam bij elkaar
te houden. De meiden worden ouder en er
komen weinig of geen nieuwe speelsters bij
die in de 1e klasse kunnen spelen. De nood
is op het moment hoog denk ik. Het zou
jammer zijn als het damesvoetbal bij U.D.
zou verdwijnen. Het samenvoegen van clubs
met damesteams zou een mooie oplossing
zijn. Alleen vinden de meiden die bij een
andere club spelen het meestal niet zo aantrekkelijk
om bij U.D. te spelen. Want dat is
toch een kakclub, terwijl ze dit zeggen met
een aardappel in hun keel. Maar misschien
is dit ook wel een vooroordeel van mezelf.
Ik besef met goed dat ik U.D. wat onder
vuur neem, maar ik denk dat ik voor alle
dames van U.D. spreek. We hebben het
gezellig met ons team en we maken veel
lol, niet te vergeten ons jaarlijkse kamp wat
we zelf altijd organiseren. Daarnaast is het
altijd bijzonder om in een koninklijk shirt
te spelen. En niet te vergeten het volkslied
te zingen tijdens de ALV, welke club doet
dit nu? Misschien ontbreekt het wel aan
het clubgevoel, echt iets voor je club willen
doen. Vrijwilligerswerk, schilderen of een
paar uur achter de bar staan. Op de een of
andere manier heerst dat er niet. We kunnen
nog wat leren van de dorpen om ons
heen die een voetbalvereniging hebben.
De club is natuurlijk ook groot, misschien
niet meer financieel maar wel qua naam en
letterlijk, het terrein. U.D. moet weer saamhorig
worden en met misschien de dames
voorop. We moeten Deventer laten weten
dan U.D. op de weg terug is met leuk voetbal
en voetbal op niveau. We moeten weer
gaan winnen,winnen en kampioen worden
want dan……dan kunnen we met z’n ALLEN
op onze knieën, samen met de voorzitter
“You’ll never walk alone” zingen, uit volle
borst. Op ons kampioensfeest.
Lieke Hofman
7

VAN HET BESTUUR
Van de Voorzitter
Bij het mogen doornemen van de proefdrukken van dit opnieuw verrezen Kanon zag uw voorzitter dat het goed was. Zeker als U.D.-er met
enig historisch besef beschouw ik het uitkomen van ons clubblad na enige jaren “ondergronds” als een nostalgisch moment. Belangrijker
is echter het vertrouwen dat middels aanjager en initiatiefnemer Jos van Aken dit orgaan levensvatbaarheid zal hebben.
De inhoud van dit nummer is weloverwogen gekozen en laat zien dat de Koninklijke een veelheid van facetten in zich heeft. Niet alleen
de historie zal over het voetlicht komen maar minstens zo belangrijk zullen de activiteiten en kleine weetjes zijn binnen de club.
Laat het weer uitgroeien tot een geliefd clubblad in digitale en tastbare verschijning waarnaar uitgekeken wordt. Hopelijk wordt de
onafscheidelijkheid tussen de Koninklijke en het Kanon hiermee hersteld.
Om dan over te gaan naar de intrigerende vraag die het bestuur zich de afgelopen tijd heeft gesteld; “wat voor vereniging is de
Koninklijke anno 2011 en wat wil ze in de toekomst zijn? Zijn we een vereniging gericht op het (louter) presteren op topniveau of zijn we
meer de vereniging die vooral verbonden is met de wijk of zijn we wat anders? Wie het weet mag het zeggen.Het gevaar bestaat echter
dat met zoveel hoofden en zoveel zinnen de club door de waan van de dag in beweging wordt gehouden Ruim 135 jaar verenigingstraditie
is een uniek gegeven, maar geen garantie voor de toekomst.
Enkele maanden geleden hebben we als bestuur de aanzet gegeven voor het opstellen van een visiedocument. Daarmee proberen we de
koers uit te zetten voor de komende jaren. In dit document zien we de Koninklijke als een vitale vereniging, die zich kenmerkt door haar
hedendaags en toekomstgericht verenigingsbeleid. Een vereniging, niet alleen op zichzelf gericht, maar met oog voor haar omgeving
en haar maatschappelijke positie binnen de gemeente en de gemeenschap. Binnenkort zullen we ons als bestuur met het nieuwe
sociëteitsbestuur gezamenlijk buigen over deze visie en zullen het uitwerken tot een verenigingsplan voor de komende jaren, waarin
onder andere identiteit en ambitie (opnieuw) geijkt zullen worden. Het is de bedoeling om op de komende ALV (gepland op 14 december
om 20.00 uur!) hierover verder inzicht te geven en er met elkaar over in discussie te gaan. Een reden temeer om deze datum alvast in de
agenda op te nemen.
Ik wens oud-secretaris en nieuwbakken eindredacteur Jos alle succes toe om het Kanon een stevig en inspirerend fundament te geven.
Ruud Maarschalkerweerd
8

COLUMN
Men neme een bal en een aantal malloten dat daar tegenaan wil slaan of trappen. Zie daar
in het kort de core business van de Koninklijke sinds 1875. Toen het begon nog allemaal
flink elitair. Sporten was in die beginjaren een vreemde bezigheid en het woord ‘vrije tijd’
moest nog worden uitgevonden. Nu verzuipen we er bijna in en sport is naast een gezond,
vooral een massaal gebeuren geworden. Zowel passief als actief.
Aan het eind van weer een ouderwets Hollandse zomer zie je de liefhebbers dan ook
verlangend uitkijken naar dat spelletje voor ‘jongens met korte en lange benen’. Dat spelletje
spelen we in toenemende mate op een kunstmatige ondergrond. In een optimistische bui
ook wel aangeduid als ‘kunstgras’. Het woord is in geen enkel flora- of faunaboekje te
vinden. Laat staan dat als je er een stukje van afknipt, het te determineren valt. Toch lijkt
de kunstmatige groei van deze ‘grassoort’ niet tegen te houden. Het is weer een van die
vele producten waarvan we zeggen dat je daar tegenwoordig niet omheen kunt. Anders,
een favoriete uitdrukking van menig profvoetballer, loop je achter de feiten aan.
Engelsman en UD-oprichter Dickson Romijn zou zich in zijn graf hebben omgedraaid.
Toen hij samen met een aantal gymnasiasten, een cricketbal en een paar ongetwijfeld
primitieve bats in 1875 begon, waren ze blij met een egaal stukje grond. Elke grasspriet
was mooi meegenomen. Het duurde nog tot na Han Hollander en zijn zwart-wit interlands
totdat het gras meer fatsoenlijk voor de dag kwam. En net als met al die andere nieuwe
landbouwtechnologie werden wij Hollanders ook goed in het kweken van gras in allerlei
soorten. Naast Nederlandse voetbaltrainers is Nederlands voetbalgras tegenwoordig een
serieus exportproduct. Op menig EK en WK is het de laatste jaren ingevlogen. Maar die oude
VOC-mentaliteit zorgde ook voor verdere doorontwikkeling. En zo behoren we wereldwijd
nu ook dat de hoogaangeschreven producenten van kunstgras. Nou jullie worden bedankt!
Alweer dreigt een menselijk oergevoel te verdwijnen. Het ruiken, het voelen, het bewerken,
het bespelen van echt voetbalgras! Zou Unesco er op de Werelderfgoedlijst al een plaatsje
voor hebben ingeruimd? Tussen de eveneens bedreigde graspieper(Anthus pratensis) en
de door menskracht voort te bewegen grasmaaier? Het zou me niets verbazen. Bespaar
me alle voordelen van het kunstgras. Ik ken ze allemaal. Maar nooit heeft mij iemand
gevraagd wat ik er van vond als gebruiker. Van zo een essentieel deel van mijn leven. Over
van allerlei zeer nutteloze zaken word ik dagelijks met vragen lastig gevallen. Maar nog
nooit kwam een enquêteur bij mij aan de deur met de vraag ‘wat vindt u van kunstgras?’.
Misschien maar goed ook want ik had hem met mijn oude zwarte Quick voetbalkisten
een enorme schop verkocht. Ik vind namelijk niks van kunstgras buiten in de natuur.
Onder prachtige Hollandse luchten met stevige westenwinden en af en toe een buitje.
Dan wil ik het gras zien bewegen en ruiken. En na een sliding een plag terugleggen en
aanstampen! Waar is democratisch besloten dat ze mij dit allemaal mogen afnemen? Deze
grond-rechten van een voetballer. Ik voel voor de oudste vereniging van Nederland waar
gevoetbald en gecricket wordt een unique selling point aankomen. Een kleine aanpassing
van de Statuten is voldoende. Onder het hoofdstuk ‘Speelveld’ komt in artikel 1 te staan ‘De
Koninklijke UD zal zo lang zij niet is opgeheven op haar eigen accommodatie uitsluitend
op gras sportwedstrijden spelen’. Artikel 2 luidt dan voor de zekerheid: ‘Echt gras!’
Marcel Schoemaker
9

ACTIVITEITENCOMMISSIE
Gezocht: Handjes.
Er is werk genoeg!
Zoals zoveel verenigingen
draait de Koninklijke op de
inzet van vrijwilligers. Zonder
hen geen vereniging. Met name
voor het onderhoud van het
complex drijft de Koninklijke
op hen. Aan het woord is de
drijvende kracht achter deze
drijvende krachten.
Wim Bennink, mr. U.D.
(al wil hij daar niets van weten).
10
Commissie Accommodatie en Terreinen
Wat moeten we ons voorstellen bij deze
commissie?
Wim: “Deze commissie doet eigenlijk alles
wat met onderhoud van doen heeft en
wat niet door gespecialiseerde bedrijven
gedaan hoeft te worden. Bij onderhoud
van de accommodatie moet je denken
aan onderhoud van de gebouwen en de
tribune. En tja, dat onderhoud gaat van het
vervangen van lampen, het schilderen van
deuren tot alle voorkomende reparaties aan
ramen en deuren. Ook doet de commissie
het onderhoud van de kantine en bar. De
commissie accommodatie is overigens elke
zaterdag te bewonderen.”
En het onderhoud van de terreinen?
Wim: “Theo van Lies zorgt dat onze veldlijnen
er iedere week weer goed zichtbaar op
staan. Verder dienen wij alle struiken bij te
houden, velden na beschadiging te herstellen
(Wim Temminck), schilderen van banken(
Dries Baars) op de tribune. Kortom het
volledige onderhoud binnen het complex.
Wel eens gezien hoe groot deze oppervlakte
is? Henk Grooten is nu in het bezit van
een zitmaaier en Henk doet alle kantjes en
tussen de palen van de reclameborden langs
de velden. De zitmaaier is voor het grootste
gedeelte betaald uit de giften van onze
Club van Honderd. De andere vrijwilligers
in deze commissie zijn verder: Bertus
Ledeboer (voorlopig door ziekte uitgevallen),
Geert Zondervan, Hans de Boer, Jos van
Groenewoud, Marcel Wiltink en ikzelf. “
Dat is nogal wat.
Wim: “En dan houden we ook nog toezicht
op het schoonhouden van de kleedkamers
en springen zonodig bij in bij drukke
weekenden. Men zal begrijpen dat dit veel
tijd en energie kost. Immers de hele week
door zijn er trainingen en wedstrijden.
In de perioden april/mei en augustus/
september hebben wij dan ook nog te
maken met een overloop van onze voetbalen
cricketsport, die beiden hun specifieke
wensen hebben. Met passen en meten en
met begrip voor elkaar komt dit meestal wel
in orde. Aan het einde van de competities
gaan de velden in groot onderhoud dat door
de Gemeente wordt gedaan, zoals bezanden
en inzaaien en eventueel sproeien. Dat
laatste overigens ook vaak met hulp van
de commissie). Maar meer dan dit doet
de gemeente niet aan onderhoud. De rest
is aan de vrijwilligers van de commissie,
die –laat daar geen misverstand over zijndaarvoor
geen betaling krijgen.”
En dus zijn er handjes nodig?
Wim: “Dat kun je wel zeggen ja. We
zitten dringend verlegen zitten om
helpende handen op de woensdagmiddag
(onderhoud terreinen) en op de zaterdag
(accommodatie). Ik wil hierbij dan ook een
oproep doen aan iedereen die op woensdag
en/of zaterdag een uurtje over heeft en ons
wil helpen. We denken hierbij met namen
aan vutters of gepensioneerden, maar
eigenlijk zijn alle helpende handen welkom.
Er is werk genoeg.”
Je had het over de Club van Honderd?
Wim: “Ja, binnen U.D. hebben we ook een
Club van Honderd. Voor een bedrag van
€. 50,- per jaar kan men deelnemen. Uit
deze “pot” worden zaken betaald, waarin
het bestuur niet in kan voorzien en die dan
door deze Club van Honderd worden
betaald. Meestal zijn dit materialen voor
onze jeugd, maar alle geledingen binnen
U.D. kunnen een beroep doen op deze pot.”
Dus ook Het Kanon?
Wim: “We hebben nog wel ergens papier
liggen…”

De commissie accommodatie in actie bij het maken van een reclamebord. V.l.n.r.: Geert Zondervan, Marcel Wiltink en Wim Bennink.
Vrijwilliger
worden?
ACTIVITEITENCOMMISSIE
Terwijl de meesten terugkeerden van de vakantie, waren de vrijwilligers van U.D. alweer druk
bezig om de opening van het voetbalseizoen 2011-2012 voor te bereiden. Iedereen is het erover
eens dat ook dit seizoen zaken beter kunnen worden geregeld. Dat zijn we ook absoluut van plan,
maar daar zijn binnen de vereniging wel extra vrijwilligers voor nodig! Als iedereen iets doet,
valt de tijdsinvestering reuze mee en kan er ook makkelijk worden afgewisseld als u een keer niet
kunt. Aanmelden kunt u zich onze secretaris Frank Slot (secretaris@konud.nl).
Hoe kunt u helpen?
Wij zoeken mensen die het bestuur kunnen en willen ondersteunen op gebieden als financiën en
(leden)administratie. Dus geen vergadercircuit, maar gewoon afgebakende klussen.
Wij zoeken leden voor de activiteitencommissie
Juist deze extra activiteiten kunnen zorgen voor nog betere onderlinge verhoudingen en een
gezellige vereniging. Denk aan de Sinterklaasviering en de Champions League. Komt u helpen?
Wij zoeken redactieleden
Lijkt het u leuk om de redactie te ondersteunen? Dat kan door bijvoorbeeld een vaste rubriek voor
u rekening te nemen of af en toe kopij in te leveren. Hebt u leuke foto’s of verhalen, stuur deze
in via email: hetkanon@konud.nl of het redactieadres (zie colofon).
11

DE SOCIëTEIT
Er is een tijd van komen
en een tijd van gaan
Zo dachten de 4 “oudjes” uit het bestuur van de Sociëteit. En met enige weemoed hebben Gerard L.,
Henk K., Piet vd W en ondergetekende het besluit genomen om na bijna 10 jaar leiding te hebben
gegeven aan de Sociëteit hun taken over te dragen.
Terugblikkend kan met tevredenheid worden geconstateerd dat
het aantal sponsoren en geassocieerde leden afgelopen periode
een gestadige groei heeft doorgemaakt. Ongetwijfeld heeft de
plezierige sfeer bij de bijeenkomsten hiertoe bijgedragen. Zowel
bij de thuiswedstrijden van het eerste voetbalelftal als de bij de
georganiseerde evenementen. Wij noemen hiervan een aantal
toppers zoals: het bijwonen van de voetbalwedstrijden in Barcelona
en Manchester, het bezoek aan de fameuze springpaarden van
Eurocommerce, de aansprekende voordrachten van Johan Derksen,
de gebroeders Anker, René van de Gijp en Erben Wennemars.
Daarnaast hebben we als Sociëteit een heus glossy magazine
uitgegeven. Daarnaast waren er de jaarlijks terugkerende
happenings zoals de seizoensopening, de UD verjaardag, Kloris
en Roosje, het UD golftoernooi en natuurlijk de winterse
stamppotmaaltijd. Sponsoren en geassocieerde leden hebben
gezorgd voor financiële bijdragen aan de Koninklijke UD welke
in overleg met de Sociëteit op effectieve wijze besteed zijn aan
ondermeer de jeugd.
Onze opvolgers gaan hierop voortborduren; en zij zullen
ongetwijfeld zorg dragen voor een nieuwe en eigentijdse aanvulling
van het oude concept. Reken maar dat u aangenaam verrast wordt.
De vertrekkende bestuursleden wensen het nieuwe bestuur veel
succes toe.
Hans Haaxman.
Voormalige voorzitter van de Sociëteit.
12
Met hetzelfde weemoedige gevoel, maar wel buitengewoon
enthousiast hebben we, de nieuwe lichting, het stokje overgenomen
van een bevlogen team. Enkelen van ons, waaronder Harm Heeres,
Philip Veldpape en ikzelf, zette zich in het verleden als eens in voor
de Societeit. Nu aangevuld met Nick van Buuren, Dirk Jan Appelhof
en Bas Beukema, vormen we het nieuwe bestuur. Na enkele
gesprekken eerst met de heren, later met elkaar en vervolgens met
het bestuur van UD, gaan we het seizoen 2011-2012 gebruiken om
ons in te werken. Maar niet zonder doelstelling. Maar kort eerst
nog even een terugblik. In de afgelopen jaren heeft de Societeit
naast geweldig leuke evenementen ervoor gezorgd dat het gehele
verenigingsleven binnen UD geprofiteerd heeft van de middelen die
zijn gegenereerd. Daar moeten we het voormalig bestuur dankbaar
voor zijn, maar op de eerste plaats onze Societeitsleden en
geassocieerde leden. Het enthousiasme wat wij als niewe bestuur
ervaren bij deze leden, geeft ons de inspiratie en motivatie om er
een mooi seizoen van te maken. Met leuke bijeenkomsten, goede
initiatieven en interessante evenementen. Een van de initiatieven
is het nieuw leven inblazen van het UD Kanon. In de vorm zoals dat
nu voor u ligt. Het samengaan van het Societeitsblad EN het UD
Kanon is een voorbeeld van een samenwerking die tekenend is voor
de toekomst van UD. Het is en blijft immers de band die bindt! En
het versterken van die onderlinge band , daar zal de Societeit zich
voor inzetten. Wij kijken met u uit naar een geweldig seizoen
Joost Rutgers
Voorzitter van de Societeit.
Geassocieerde leden: J.A.J.M van Aken | J.D. Appelhof | J.D.A. vanBeek | W.H.N. Bennink | J. Berends |
M.I. Beuving | G. Bouwknegt | R.K.H. Buitenhuis | H. ten Cate | F. Does | H. van Duren | J.G. Eshuis |
J.A. Eijmans | L. Furste | P. Gerfen | A.C.M. Graauwmans | W.H.J. Guitink | H.W.H. Haaxman | L.W.G. Hartong |
B. Huizing | T. Jansen | A. van Ham | H.J. Kempers | D.J. Klein Essink | H.J. Kloeze | H.J. Klosters |
A. Klosters-Sleijsters | G. Lenselink | J. Leijssenaar | W. van Leyden | J.C. Ligtenberg | T.J. Linthorst |
R. Maarschalkerweerd | B. Maaskant | L.H. Niezing | J. Oude Wesselink | J. Pothoven | H. van Putten |
A.J. Roeterdink | J.P. Rouwenhorst | J. Rutgers | G.H. Schuitert | F.A. Slot | E.J. Smoor | W.F. Steenbergen |
A.J. de Weerd | J. Wegink | P.J. van der Werf | J. Werle | N. de Wijze | J.P. Zijl | J.R. Zoomers |

COLUMN
Alles went …
DE SOCIëTEIT
Het seizoen 2011 – 2012 is alweer volop aan de gang
en om u eerlijk de waarheid te vertellen: het is wel even
wennen. Als ik verklap dat ik nog wat moet wennen doel
ik niet op het, met meerdere Zweedse puzzel sterren
beloonde, verkeersomleggingsplan onderaan de A1 bij
afslag Deventer – Oost. Zeker ook is het niet de gewenning
aan het laag-bij-de-grondse gekonkel in de Tweede Kamer
tussen onder meer onze premier Mark Rutten en het
stoutste jongetje in de klas Geert Wilders …. dat went
namelijk nooit. Nee, ook het vlotte vertrek van Mario
Been na een geënsceneerde stemming op het Feyenoord
trainingskamp is overkomelijk en went erg snel. Zelfs
de transformatie van het aloude Koninklijke UD Drie(m)
Tiem tot een naar we hopen succesvol veteranen team
is gezien de leeftijd en fysieke ongemakken van onder
meer de Sociëteits bestuursleden Harm Heeres en Joost
Rutgers prima te verteren. Waaraan ik uiteindelijk echt
heb moeten wennen is om ons keurkorps in de derde
klasse B terug te kunnen vinden. Okay, op het moment van
schrijven zitten er al reeds vier wedstrijden op en zijn we
negen punten rijker plus de topper tegen Beekbergen op
de planning. Het ziet er gelukkig allemaal inmiddels weer
wat rooskleuriger uit, maar je zult toch voor je werk de
afgelopen drie jaar in het buitenland gebivakkeerd hebben.
Laten we eerlijk zijn, dan is het bij terugkomst in Deventer
even slikken. Natuurlijk zijn de redenen aanwijsbaar en is
er talentvol jeugdig elan waarneembaar welke inmiddels
met één jaar ervaring op senioren niveau ongetwijfeld
een gooi gaan doen naar promotie of nog liever het
kampioenschap. Elke maandagochtend turend naar de
uitslagen in het district Oost moet naar mijn gevoel mijn
leesbrilletje iets te ver afdalen in de lijst der regionale
competities om me te kunnen vergewissen van de prestatie
van ons vlaggenschip.
Laten we dit seizoen in ieder geval afspreken dat we
niet gaan wennen aan het degradatie fenomeen wat
letterlijk en figuurlijk met geen pen te beschrijven is. Zie
de sportieve prestaties als de barometer van de beurs.
Afgelopen jaren gekenmerkt door een neerwaartse trend,
maar met zicht op de bodem er weer klaar voor om de weg
naar boven in te slaan. Hopelijk kunnen we deze sportieve
dip achter ons laten en als gewaardeerde leden van de
Sociëteit en fervent volgers van het Deventer voetbal alle
support geven aan de wederopstanding van het eerste
team. Tot ziens bij deze roemruchte club met uitstraling en
allure, want indachtig het clublied kunnen we tot slot toch
wel stellen: “Deventer sta pal, d’r is maar ene club Utile
Dulci is de naam”
waarvan akte
13

DE SOCIëTEIT
14

Voor de één de start
en voor de ander
het einde van het seizoen
Het Kanon: een instituut dat nieuw leven in wordt geblazen.
Cricket bij U.D.: eigenlijk hetzelfde verhaal. Vroeger was
voetbal én cricket op de velden van U.D. normaal. Echter sinds
jaren is cricket een ondergeschoven kind, voetbal voert de
boventoon. Totdat… en oud UD-ers weten het. Cricket leeft
weer. Cricket groeit, is enthousiast en regelt internationale
wedstrijden op topniveau in Deventer. Cricket heeft teams
bij senioren en jeugd die het goed doen in de competitie en
aankomende jonge jeugd die leert en mega plezier heeft in
het spelletje. Voetbal begint waar cricket stopt en cricket
begint waar voetbal stopt. Hoe dat zit? Heel eenvoudig.
Cricket is een zomersport. In de winter wordt getraind in de
hal onder de tribune. En als het weer het toelaat op het veld.
Vanaf april/ mei, als het jonge gras geroken kan worden, gaan
cricketers buiten aan de slag. Nu de bladeren geel worden
en de temperatuur daalt, gaan de cricketers hun velden (we
hebben er twee) onderhouden en klaarmaken voor het nieuwe
seizoen. Dit alles op een manier dat het voetbal er geen last
van heeft. Ook maken we plannen voor de wintertraining en
hoe we het nieuwe jaar gaan spelen. Alle cricketers en ouders
werken mee als het kan. In een goede sfeer, verbondenheid,
en samenwerking. “De band die bindt”; niet in woorden, maar
in daden het hele jaar door. Binnen afzienbare tijd gaat de
training weer opgepakt worden en bereiden we ons weer voor
op een nieuw seizoen. Een doel is al gesteld: de jeugd wil
Nederlands kampioen worden.
Sta niet raar te kijken dat je na het voetbal aangewezen wordt
om mee te komen trainen en kennis te maken met één de
meest leuke sporten, namelijk cricket.
Dickjan Otto
U.D. wordt in 1875 opgericht als cricketclub. In die jaren worden er onder aandere cricketwedstrijden gespeeld tegen Z.A.C.
(Zwolle), Robur et Velocitas en Zutphania. In het eerste nationale team (22 Nederlanders tegen 11 Engelsen) in 1881 is U.D. met
4 spelers goed vertegenwoordigd. Door een fusie in 1894 met de voetbalclub Excelsior (opgericht in 1893) komt de voetbalsport
onder het vaandel van de vereniging. Het gevolg is dat de cricketactiviteiten nu op een laag pitje komen te staan. Sinds de jaren
60 van de vorige eeuw groeit de cricketafdeling weer. Langzaam maar zeker stoomt de eerste selectie naar de Hoofdklasse van
de KNCB culminerend in 1990 in het hoogtepunt: landskampioen. In dat jaar doet de, inmiddels Koninklijke, U.D. mee aan de
cricketcompetitie van de KNCB met 7 heren-, 1 dames- en 4 jeugdteams. Dat de cricketsport in Deventer zijn ups en downs kent is
echter wel duidelijk: slechts 1 team wordt in 2003 in de competitie ingeschreven.
CRICKET
Voetbal begint waar cricket stopt
en cricket begint waar voetbal stopt.
15

Toen in het Kanon
De toestand van het veld houdt iedereen bezig
Uit de notulen van de “Algemeene Vergadering gehouden
op Zaterdag 26 mei 1917 in het Schouwburg-Restaurant”
(Het Kanon van 1 augustus 1917)
Uit de notulen van de bestuursvergadering van
1 oktober 1917 (Het Kanon van 1 december 1917)
Uit de notulen van de bestuursvergadering van 24 januari
1918. (Het Kanon van 1 maart 1918)
Uit de notulen van de “Algemeene
Vergadering op woensdag 20 maart 1918.
(Het Kanon van 1 april 1918)
Uit de notulen van de
Algemeene Vergadering
op Zaterdag 28 September
in den Foyer van den
Schouwburg” (Het Kanon
van 1 oktober 1918)
Uit de notulen van de “Algemeente Vergadering op
Zaterdag 22 september 1917 in den Foyer van den
Schouwburg” (Het Kanon van 1 oktober 1917)
In Het Kanon van 1 februari 1919 lucht de redactie haar hart
over de ondergelopen velden.
Ingezonden brief in Het Kanon van
1 september 1918