bijlage - Vlaamse Gemeenschapscommissie

het gemeentehuis en alles wat daar gaande was, werd contact gehouden via een wekelijkse
bijeenkomst van de diensthoofden. Deze vergadering fungeerde als belangrijk
ontmoetingsmoment, maar was ook belangrijk om de gemeente zelf, alsook de administratie,
beter te leren kennen.
De cultuurbeleidscoördinator is waarnemend lid op de Raad van Beheer van het
gemeenschapscentrum en betrokken bij de Raad van Bestuur en de Algemene Vergadering
van Kunst en Cultuur vzw. Enerzijds kon op die manier heel wat informatie verzameld worden
en bleef de cultuurbeleidscoördinator goed op de hoogte van wat reilt en zeilt bij deze actoren.
Anderzijds waren deze bestuursorganen ook een platform om de betrokkenheid zoveel
mogelijk te vergroten. De leden van de bestuursorganen werden op de bijeenkomsten (12
november 2002, 4 november 2002, 10 december 2002, 16 december 2002, 20 januari 2003)
geïnformeerd over de stand van zaken en uitgenodigd om te helpen nadenken over het
gemeentelijk cultuurbeleid.
1.1.2.2. De verenigingen.
Zoals reeds gezegd, werden verschillende afgevaardigden van de verenigingen aangesproken
via de gesprekken. Er werd begin oktober een mailing verstuurd naar de verenigingen om de
start van de cultuurbeleidscoördinator aan te kondigen en op te roepen tot participatie. Op de
bestuursvergaderingen van het gemeenschapscentrum (cfr. supra) werden een aantal
vertegenwoordigers van deze groep op de hoogte gehouden en konden ook zij advies geven.
Op 6 december 2002 werd in het gemeenschapscentrum een verenigingsbeurs (een
alternatieve gemeenschapsraad) georganiseerd. Verschillende verenigingen waren daar bij
elkaar en konden op die manier persoonlijk aangesproken worden. In het kader van de
verenigingsbeurs werd ook een lezing gehouden waarbij uitleg verstrekt werd over het
‘decreet houdende het stimuleren van een integraal en kwalitatief cultuurbeleid’, het proces
van cultuurbeleidsplanning en de rol van de cultuurbeleidscoördinator. De stand van zaken
werd besproken en tot slot was er ook een korte gespreksronde waarbij men opmerkingen,
aanvullingen en bemerkingen kon poneren.
Tot slot werd ook een behoefteonderzoek (periode november 2002 eind januari 2003)
opgezet naar verenigingen. Hierbij wilden we nagaan welke de belangrijkste behoeften zijn en
of daar een rode draad in terug te vinden is. Dit onderzoek had ook als bedoeling de
betrokkenheid van de verenigingen te verhogen, alsook informatie te verzamelen met het oog
op middelen en doelstellingen.
“Deze vragenlijst bracht slechts een beperkt aantal reacties op waardoor geen algemeen
geldende conclusies getrokken konden worden. Het is de bedoeling om in de toekomst te
zoeken naar andere kanalen om de betrokkenheid te verhogen. Het is ook zo dat heel wat
vertegenwoordigers van verenigingen al via andere kanalen aan bod kwamen (persoonlijke
gesprekken, werkgroepen,...).”
8