2 - Bvkb

2
5
J
A
A
R
B
V
K
B
-
D
A
S
G
E
E
N
U
K
I
E
25 JAAR BVKB
DE VLAG DOORHEEN ENGELAND
genomen, Hadrian’s Wall, reden we het zonnige Schotland binnen. Geruime tijd volgden we het
prachtige Loch Lommond om daarna Fort William te bereiken. Deze stad is het centrum van de aluminiumindustrie
en is tevens een mondaine badplaats met hotels die een zekere grandeur uitstralen. Deze
badplaats is prachtig gelegen aan een ruime baai van Loch Linnhe, die overgaat via de Firth of Lorne
in de Sea of the Hebrides. Met een grijns van zelfvoldaanheid op zijn gezicht vertelde Frank dat hij
destijds om de kleuterjuffrouw te sparen van de schooldirekteur onmiddellijk naar het eerste studiejaar
mocht!
Donderdag 10/07/03
Enough of sorrow, wreck, and blight;
Think rather of those moments bright
When to the consciousness of right
His course was true,
When Wisdom prospered in his sight
And virtue grew.
Wordsworth, Thoughts uit A Tour in Scotland
We verlieten het Glen Nevis YH, staken de straat over en begonnen aan de tocht naar de Ben Nevis,
1343 m hoog. De weergoden waren ons niet gunstig gezind: mist, regen, wind en koude teisterden ons
tijdens de beklimming. Gelaten droegen wij ons kruis, toen hij (Frank) viel voor de eerste keer! Miet,
I’m sorry, maar zijn laatste woorden waren voor zijn bril bestemd! Toen ik hem mijn muts over de
oren trok en Lut en Agnes er als de kippen bij waren om zijn verkleumde handen warm te wrijven,
ontdooide hij verduiveld snel. Jaja, hij is een echte one of us (lees: wa ne vus)! Op de terugweg werd
het weer beter. We hielden een kleine interludium om een notencake aan te snijden, wat Tuur bewoog
de Ben Nevis als een piece of cake te bestempelen!
Vrijdag 11/07/03 A remorseful day
Colin Dexter
Rond 8h vertrokken we om de tocht naar Oxford aan te vatten. Het werd een lange, vermoeiende autorit,
deels door het echte zomerweer dat ons plotseling overviel. Beter laat dan nooit! We bereikten
Oxford rond 18h30. De jeugdherberg was een groot, modern gebouw gelegen in de nabijheid van het
station. Vooraleer te gaan eten, trokken we nog een uurtje uit om een scheutje Morse op te snuiven.
Oxford is een aangename universiteitsstad: er heerst een gemoedelijke sfeer en de drukte blijft binnen
de perken. De kunst en cultuur druipt zo van de collegegevels. Tuur was er bij en voor de cul zorgde
onze youngster! De stad telt 39 colleges en de uitgestippelde Morse-route doet 12 pubs aan. Interessant!
Er bestaat ook een schrijversroute. Bekende schrijvers hebben er gewoond en gewerkt: T.S. Eliot,
Graham Greene, T.E. Lawrence (= de zandvreter uit “Lawrence of Arabia”), Sir Thomas Moore,
waarvan Hendrik VIII vond dat hij te groot was (cfr. de film “A man for all seasons”), J.R.R. Tolkien,
Wilde Oscar, e.a… Oxford is een bezoek van meerdere dagen zeker waard!
Zaterdag 12/07/03
The End
Oxford – Dover werd een steepletocht met
moeilijke hindernissen. We werden de autoweg
afgejaagd vanwege twee ongevallen met
dodelijke afloop. Er kwam wat puzzelwerk aan
te pas – Agnes moest ook gaan puzzelen, maar
dat was om een meer vloeibare reden – om
Dover te bereiken. Zeker drie uren verloren en
glansrijk de boot van 12h45 gemist. Deze van
14h30 vormde geen probleem. Een uurtje later
kon de laatste etappe richting huiswaarts worden
aangevat.
Eddy
SEPTEMBER 2003
22