Lutjewinkel 25 Jr. - Zuivelhistorie Nederland

Een foto uit het archief. Het toenmalige bestuur en den directeur gekiekt voor het kantoorgebouw
op den dag van de opening.
„En de directeur had het pleit gewonnen”.
„Volkomen. We hebben aan hem een uitstekenden beheerder gehad, vooral in
de moeilijke oorlogsjaren. Hooge prijzen van alle materialen, schaarschte, gebrek
aan brandstof, ja wat niet al. De steenkool kwam zóó mondjesmaat, dat
wij besloten het gruis van de gasfabrieken op te koopen, de vuren te laten veranderen,
zoodat een sterke, heete luchtstroom onder het vuur werd geblazen –
en wij waren een tijdje uit den brand. Nóg nijpender werd de toestand, toen wij
bijkans geen steenkool meer konden bemachtigen. Wij kochten 300 kubieke
meter turf en stookten. De turf raakte op, wij sloegen honderdduizend takkebossen
in, en telden voor iederen takkebos acht centen neer...” „En stookten”,
vul ik aan.
„Inderdaad. Maar als U denkt, dat we alleen met materieele moeilijkheden te
kampen hadden, dan hebt U ‘t mis. Daar hadden wij bijvoorbeeld de besognes
met onze leden. Het was, evenals nu, den leden verboden zooveel boter van de
fabriek te betrekken als zij meenden noodig te hebben. De directeur hield daar
streng de hand aan, hij was een man van zijn plicht. Maar wij, bestuurders,
besloten op een keer tegen het advies van Jensma in, toch drie kilogram boter
per week als maximum aan de leden te verstrekken. Het gevolg was al heel
vlug een sommatie van het Rijksbureau van boter, ons direct aan de distributiekwantums
te houden, daar anders oogenblikkelijk de aanvoer van steenkool
zou worden stopgezet.
Heruitgave www. zuivelhistorienederland.nl 53