Lutjewinkel 25 Jr. - Zuivelhistorie Nederland

En toen er in Lutjewinkel een assistent gevraagd werd, trok mij dat hevig aan,
omdat ik de beteekenis van een coöperatief bedrijf had leeren kennen”.
„En U solliciteerde?”
„Ik solliciteerde en werd benoemd. De heer Jensma was directeur, en ik heb
enorm veel van hem geleerd. Hij was een pracht-chef, hij heeft mij bijgebracht,
dat een man verantwoordelijk moet zijn voor zijn werk”.
„En U volgde den heer Jensma op?”
„Ik volgde hem op. Ondanks mijn jonge jaren mocht ik het genoegen smaken,
door het bestuur met algemeene stemmen benoemd te worden”.
„En U werkt hier plezierig?”
„Buitengewoon! Het is hier een prachtig bedrijf, en als directeur geeft het bestuur
mij veel armslag. Hierdoor is het mogelijk geweest om in het betrekkelijk
korte tijdsbestek van 25 jaren veel tot stand te brengen en het bedrijf aan te
passen aan de steeds voortgaande techniek. Ik wil hierbij opmerken, dat
steeds gebruik is gemaakt van de waardevolle adviezen van de Bondsinstanties
o.a. Van den Technischen dienst en van den Centralen aankoop van den
F.N.Z.
„En, mijnheer Nes, ‘t is een gekke vraag, maar een geijkte: heeft U soms buitengewone
liefhebberijen?”
Nes kijkt mij glimlachend aan. „Nee”, zegt hij laconiek. „speciale liefhebberijen
heb ik niet... Of ja, tóch wel. Een bijzondere belangstelling heb ik altijd voor
nieuwe machines waarvan ik steeds gaarne de werking naspeur. Het hoe en
waarom, begrijpt U. Maar voor het overige is mijn werk mijn liefhebberij”.
Mijn werk mijn liefhebberij... hoevelen zouden dit kunnen zeggen? Wat een zegen
is het, als een mensch geheel opgaat in zijn métier. Wat een geluk voor
hemzelf en voor de gemeenschap! Ja, denk ik een tikje argwanend, dat kan je
als directeur gemakkelijk zeggen... Maar het overige personeel, hoe denkt dat
daar over?
Heruitgave www. zuivelhistorienederland.nl 69