Eén groot voetbalfeest - Topsport Amsterdam

“Als ik in mijn ‘zone’ zit, ben ik op mijn best”
12 Topsport Amsterdam Magazine
Over nog geen jaar is het zover: de winterspelen in Sochi. Afgelopen winter
behaalde pilote Esmé Kamphuis in de tweemansbob een nominatie. Na een
achtste plaats in Vancouver is ditmaal de blik gericht op de medailles.
tekst KIRSTEN VAN DER KOLK Foto SOENAR CHAMID
“We zitten heel dicht bij de medailles, ons probleem
is aanwijsbaar en trainbaar. De start moet sneller. We
moeten sterker en zwaarder worden met behoud van
snelheid en explosiviteit. Als je mij of mijn bemanning
naast de andere bobsleesters ziet, zie je een heel ander
lijf.” Esmé Kamphuis windt er geen doekjes om. Ze is
op een missie. “We zijn het buitenbeentje binnen de
bobsleewereld. We denken out of the box. Alles wat
we doen, doen we met een reden. En dus niet omdat
anderen het doen. In de bobsleewereld is het bijvoorbeeld
normaal om na de wedstrijd een biertje te drinken. Dat
doen wij niet. Wij staan de volgende ochtend in het
krachthonk.” Het niveau van het damesbobsleeën
heeft zich de laatste paar jaar enorm hard ontwikkeld,
met name op de start. Elk jaar worden op alle banen
de startrecords verbeterd. Internationaal zijn de
bobsleeërs in drie categorieën onder te brengen: de
harde starters die niet goed kunnen sturen, de relatief
langzame starters die wel goed kunnen sturen en de
Duitsters. Die gaan altijd hard, ongeacht hoe ze sturen.
“Wij vallen in de tweede categorie. Onze slee is van
Eurotech. Dat is een van de snelste sleeën ter wereld.
Hij heeft een gevoelige stuurinrichting en dat past
goed bij mijn stuurstijl. Ik krijg directe feedback
van de bob, daardoor is het makkelijk de slee
stabiel naar beneden te sturen. Op de Spelen
doen we vier runs. Dat is in ons voordeel omdat
stabiel sturen dan belangrijk is. Daarin zijn wij
één van de beste. Alleen hebben we nog nieuwe
ijzers nodig. Die zijn moeilijk te krijgen, omdat
andere landen niet hun concurrentievoordeel
op willen geven. Het beste kun je zelf je ijzers
maken, maar daarvoor heb je contacten en geld
nodig. En juist dat laatste is er niet. Het verschil
tussen een medaille en een zesde plek kan slechts
honderdsten schelen.”
In het laatste jaar zal Esmé zelden thuis in
Amsterdam te vinden zijn. Eén week per maand
traint ze in Papendal en nog eens twee weken
van die maand is ze in Engeland, waar haar
bondscoach woont. “Ik zou haar het liefst in
Nederland hebben, maar dat gaat financieel
niet. Sinds vorig jaar train ik vol op haar schema’s
en dat heeft mij enorm vooruit geholpen. Ze is
aangesteld als baancoach, maar is ook een goede
fysieke coach die weet wat er voor nodig is om goed te
bobsleeën én die weet hoe het is om te winnen. Door
haar heb ik geleerd in mijzelf te geloven. Ik moest van
haar elke dag tegen mijzelf zeggen:’ I am the best
driver in the world.’ In het begin voelde dat stom, maar
uiteindelijk werkte het wel.”
“Het verschil tussen
een medaille en een
zesde plek kan slechts
honderdsten schelen.”
“Om in Sochi een medaille te kunnen winnen, moeten
we een goed seizoen draaien waarin we elke wedstrijd
in (de buurt van) de medailles eindigen. Je moet niet
boven jezelf uit willen stijgen. Als ik dat wil, lukt het
juist niet. Dan word ik afgeleid door de kleinste dingen,
zoals een blaadje in de baan, met een slechte run als
gevolg. Vanaf het moment dat ik dat veranderd had,
begon ik medailles te winnen. Als ik in mijn ‘zone’
zit, ben ik op mijn best. Dan ben ik even helemaal in
mijn eigen wereld en gaat het sturen als in een soort
trance.” •
Topsport Amsterdam Magazine
13