ARNHEM - 1966. - Reto Arnhem

*=-=..,
Voordien hadden de werkers van die vrU sobere tijd al enige ervaring
opgedaan met de organisatie van grasbaanwedstrUden in Arnhem-zuid
en met een z.g. "Gouden Ronde van Velp", in 1950 en '51 verreden in
het villapark.
Toch was alle leed nog niet geleden, want opnieuw kwam er na deze
opleving een teruggang. In het begin van de jaren '60 kon er zelfs van
een regelrechte malaise gesproken worden. Het gedecimeerde bestuur
had zoetjesaan alle moed verloren en beperkte zijn werkzaamheden in
hoofdzaak tot het organiseren van de Ronde van Arnhem en de op
verzoek van de "Stichting viering nationale feestdagen" sinds koninginnedag
1959 jaarlijks op touw gezette Ronde van Malburgen.
Bij de trainingen op zondagmorgen vanaf de uitspanning "Rust Wat"
aan de Kemperbergseweg, trof men een aantal renners aan dat op de
vingers van beide handen viel te tellen. Trouwens, het aantal dat niet
regelmatig "op de club" kwam, zoals men dat in Arnhem uitdrukt, was
nog kleiner.
OP HOOG NIVEAU
Er was echter een renner in opkomst die korte tUd later op nationaal
niveau met de besten mee kon, namelijk Cees van Espen. Zijn prestaties,
in de publiciteit gebracht door na veel moeite aangetrokken nieuwe
bestuursleden, brachten de wielersport opnieuw in de belangstelling
van Arnhem's burgerU. Hoewel hij in 1961 tien keer met de in criteria
veroverde bloemen thuiskwam, brak hU het volgende jaar pas
goed door. Vroeg in het seizoen 1962 verraste hij vriend en vijand met
een triomf in de Ronde van Twente en een aantal ereplaatsen in andere
klassiekers. Een zege in de tweedaagse Ronde van Brabant bezorgde
hem een plaats in het Nederlandse team dat ons land vertegenwoordigde
in het wereldkampioenschap ploegentijdrit. Verder verdedigde
hij de nationale kleuren in onder meer Warschau-Berlijn-Praag,
de Ronde van Canada en in diverse ontmoetingen in Tsjechoslowakije,
Frankrijk en Duitsland. Door Kees Pellenaars in 1964 aangezocht voor
zijn Televizierploeg, werd hij beroepsrenner. In deze ploeg en in het
milieu waar de commercie vaak overheerst, deed hU zich vier jaar lang
kennen als een renner die voor geen moeilUkheid uit de weg ging.
Overwinningen in criteria, ereplaatsen in buitenlandse klassiekers en
op 26 juni 1965 een etappezege in de Tour de France, die hem op
slechts één seconde achterstand van de gele trui bracht, onderstreep­
ten dit duidelijk. Achteraf durven we stellen dat de hem geboden kan­
sen kleiner waren dan zijn capaciteiten.
Het zij zo. Voor ons staat in elk geval vast dat zijn opvallende verrich­
tingen zowel bU de amateurs als bij de profs de wielersport in Arnhem
uit een impasse hebben geholpen. Prestaties op hoog niveau spreken