ZAKKENVULLERS! - Bob de Ronde Partners BV

geloof er geen snars van! Het oordeel: ‘ik geloof jou niet’ valt steeds vaker bij
steeds meer mensen. We doen het allemaal elke dag in toenemende mate.
Kijk maar eens een avond naar nieuws en actualiteiten. Dan zullen er veel
mensen voorbijkomen die op zichzelf prima hun woordje doen maar waarvan jij
meteen denkt: donder op! Bijvoorbeeld omdat die politicus je niet aanstaat, met
alles wat je ervan weet. Of omdat de manier van praten van de spreker je enorm
tegen de haren instrijkt. Of omdat de spreker er raar uitziet. Of omdat de spreker
een organisatie of een branche vertegenwoordigt waar jij geen vertrouwen in
hebt.
Ingebakken wantrouwen
Dat laatste geldt meer en meer voor alle politici. Steeds meer mensen hebben
daar een ingebakken wantrouwen tegen gekregen. Of voor bankiers, na de
kredietcrisis. Of voor iedereen die je om wat voor reden dan ook een ‘prutser’ of
een ‘ouwehoer’ of een ‘zakkenvuller’ of gewoon een ‘eikel’ of ‘trut’ vindt.
Misschien dat de toenemende veroordeling van praters te maken heeft met de
verharding van de samenleving. Maar je kunt het ook anders uitleggen. In het
informatietijdperk moeten mensen zich wapenen tegen een overload aan bood‐
schappen. Ze moeten snel en kritisch onderscheid maken tussen wat ze wel
willen opnemen en wat niet. Anders worden ze stapelgek. Het oordeel ‘gelul!’ is
daarbij een zeer doeltreffende filter. Als je dat vindt hoef je er simpelweg niet
meer naar te luisteren. Lekker makkelijk.
Dat hoeft niet per se dom of narrow minded te zijn. Bijvoorbeeld jongeren staan
open voor ontzettend veel nieuwe indrukken. Muziek, games, mode, sport,
roddels, chats, sms, belletjes: er komt enorm veel op ze af, vaak op meerdere
manieren tegelijk. Neem het ze eens kwalijk dat ze zich daarbij graag afsluiten
voor allerlei moeilijke boodschappen van bijvoorbeeld leraren, politici, ouders.
Gelul! Ik op mijn beurt stel me open voor alle mogelijke serieuze praters, maar
34