E-boek 2011 PDF (1,3 MB)

worden gebruikt voor wat de hindoefilosoof verstaat onder
moksha of mukti of een mukta — d.w.z. iemand die mukti of
vrijheid heeft verworven: iemand die het toppunt of summum
heeft bereikt van alle evolutie die binnen een bepaalde hiërarchie
mogelijk is, al is zo’n jîvanmukta, vergeleken met nog
verhevener hiërarchieën, slechts een beginneling. De stille
wachter in de theosofische filosofie is een treffend voorbeeld
van iemand die absoluut kan worden genoemd in de meest
strikte zin van het woord. Het is duidelijk dat de stille wachter
niet parabrahman is. (Zie ook moksha, relativiteit.)
Achtste sfeer of planeet van de dood
Een uitdrukking die wordt gebruikt in het meer esoterische of
innerlijke deel van de leringen waarover weinig kan worden
gezegd, want dit gedeelte van de leer is altijd verborgen gebleven
achter een dichte sluier van geheimhouding en stilzwijgen.
De uitdrukking wordt vaak verward met avîchi (zie aldaar),
maar ten onrechte omdat de twee begrippen, hoewel ze nauw
met elkaar samenhangen, niettemin geheel verschillend zijn.
Terwijl avîchi een toestand is waarin heel slechte mensen ‘sterven
en zonder onderbreking opnieuw worden geboren’, maar
niet zonder hoop op een uiteindelijke verlossing — iets wat in
het geval van heel slechte of zielloze mensen zelfs op ons
fysieke gebied kan plaatsvinden — vertegenwoordigt de achtste
sfeer een veel grotere mate van psychomentale degeneratie.
Zoals zojuist al is aangeduid, bestaat zelfs in avîchi de
mogelijkheid om opnieuw door de straal van de spirituele
monade te worden bezield; in de achtste sfeer of planeet van
de dood verdwijnt deze mogelijkheid echter voorgoed en de
entiteit die tot de planeet van de dood is gezonken, is wat in
de esoterische filosofie een ‘verloren ziel’ wordt genoemd. In
de achtste sfeer worden de verloren zielen telkens weer in het
laboratorium van de natuur vermalen, en hun samenstellende
psychoastrale bestanddelen of levensatomen vallen ten slotte
2