Untitled - Stichting Papua Erfgoed

„Wel, heel eenvoudig. Ik geef u opdracht voor
het hout van een paar bruggen hier en ik geef u een
paar honderd Papoea's om de weg in orde te brengen
tot aan de kust. U houdt daar het opzicht over,
en zo bent u half en half in gouvernementsdienst."
Toen hij zag dat Bull bij dit laatste woord nogal
bedenkelijk keek, verbeterde hij zich snel: „Geen
vaste aanstelling natuurlijk, maar een onderonsje.
Ik heb nooit kans gezien om die weg in orde te
brengen, omdat zo iets op de gewone manier veel
te duur zou komen en ik er ook de mensen niet voor
heb. Maar nu zou het veel goedkoper gaan en daar
heb ik wel geld voor. Hoe ik dat geld straks veranwoord,
is mijn zaak. Dat komt wel in orde. De
hoofdzaak is, dat de weg er komt. Gaat u accoord?"
Of Bull accoord ging! In zijn stoutste dromen
had hij een dergelijk buitenkansje niet durven ver-wachten
willen vallen. En toch.... en toch! Er was iets in
dit alles, dat hem een bittere bijsmaak gaf. Hij had zo
graag alles alleen willen doen, in eigen hand willen
houden. De weg had zijn weg moeten worden, de
bruggen zijn bruggen. Maar hij drong die gedachte
terug en noemde zich een dwaas. Natuurlijk zou hij
de gelegenheid met beide handen aangrijpen. Anders
zou hij jarenlang moeten ploeteren over wat hij nu
met één slag bereiken kon.
83