Untitled - Stichting Papua Erfgoed

„Wat denkt u van paarden op Nieuw-Guinea?"
„Het spijt me, maar daar valt voorlopig nog niet
aan te denken. De kwaliteit van het gras daarginds
is nauwelijks goed genoeg voor schapen en runderen.
Het inheemse gras, dat we hertengras noemen, is
hard en stekelig. De paarden willen er alleen aan als
het pas is afgebrand en de jonge scheutjes opkomen.
Later zullen we wel paarden nodig hebben voor de
schaapherders, maar dan zullen we eerst Australisch
gras moeten importeren en weiden aanleggen."
„Jammer, maar daar praten we dan later nog wel
over. Is er veel gras om het Sentanimeer?"
„Duizenden en duizenden hectaren, veel verder
dan het oog reikt."
„Zijn de Papoea's geschikt als herders?"
„Ze weten nog niet eens wat schapen zijn, hebben
er nog nooit een gezien. Toen ik de eerste geiten
aankreeg, vluchtten de Papoea's in paniek. Maar
ze kunnen alles leren, want ze zijn heel intelligent,
en het werk van herder lijkt me juist een kolf je
naar hun hand. Dat hebben trouwens de Australiërs
ondervonden met hun zwartjes, en die lijken immers
heel veel op de Papoea's."
„Dan zal je een paar zwarte herders uit Australië
moeten importeren om hun ambacht aan de
Papoea's te leren. Omgekeerd gaat niet, want de
Australiërs laten geen kleuiiingen toe. Ik zal mijn
203