Untitled - Papuaerfgoed.org

BUITENLAND
lijk terrein met steeds die angst voor het leger. Toen we
op een morgen het kamp opbraken, zagen we een Pumahelikopter
overkomen. We stonden doodsangsten uit. Later
werd onze kampplaats gevonden, maar toen waren we al
weg.' Martha: 'Het bivak werd steeds provisorischer, we
konden in het regenwoud niet slapen van de kou en nattigheid.
Toen we uiteindelijk bij een rivierkamp aankwamen,
was iedereen uitgeput. Daar zijn drie van ons - ik ook —
verschrikkelijk ziek geworden. Malaria. Dat was het diepste
dieptepunt. Ik dacht: misschien is het kind wel dood en heb
ik daarom zo'n hoge koorts.' De OPM-ers voelden zich
zichtbaar bezwaard. Ze beseften dat hun gijzelaars aan het
einde van hun krachten waren.
Ook het rivierkamp was te open, te kwetsbaar voor
helikopter-patrouilles. Martha: 'Toen hebben ze ons naar
een beschutte plek gebracht, diep in het bos, boven op een
bergkam. Daar zijn we drie weken gebleven.' De tijd brachten
ze nagenoeg liggend door, op een steile helling, zonder
bewegingsruimte. Mark: 'We waren heel zwak van het
lopen. Er was geen eten en het was ijskoud. Onze strategie
was: zo min mogelijk bewegen, in je slaapzak blijven met
zoveel mogelijk aan en niks verbranden. Het enige wat we
deden was dagdromen over eten. De onzekerheid of er die
dag wel iets te eten zou zijn, wekte grote spanningen.
Gemiddeld waren er een paar zoete aardappels per dag en
soms wat kopi (een pompoenachtige vrucht).'
Er was al heel lang geen contact meer geweest met de
buitenwereld en de gijzelaars drongen aan op herstel van
de communicatie. Er werden brieven geschreven, die met
lopers het bos ingingen. In die periode was het Internationale
Rode Kruis, met toestemming van de militaire
autoriteiten, begonnen via helikopterlandingen in afgelegen
dorpen pakjes te verspreiden en brieven uit te delen met
boodschappen aan Kelly en zijn mannen. Mark: 'Intussen
werd het voedselprobleem nijpend. Wekenlang hebben we
nauwelijks gegeten. Daniel zag dat in. Hij liet een brief uitgaan
met de boodschap: kom de gijzelaars maar halen,
55 PRIJS VOOR DE DAGBLADJOURNALISTIEK