RECHTBANK van EERSTE AANLEG te BRUSSEL - Centrum voor ...

Dat de beklaagde geconfronteerd met de resultaten van deze huiszoekingen aan de onderzoekers
bevestigt dat al deze panden geheel of gedeeltelijk worden verhuurd en dat hij wacht op inkomsten om
werken uit te voeren aan de panden.
Dat hij de mening toegedaan is dat de panden inzake veiligheid, gezondheid en bewoonbaarheid
beantwoorden aan de vereisten maar waar dat niet het geval is, werken gepland staan van zodra hij
over de nodige financiële middelen beschikt.
Dat beklaagde erkent voor deze vaak heel armtierige en minuscule kamers huurprijzen te vragen die
variëren tussen 300 a 500 euro, al naargelang de staat van de sanitaire voorzieningen en dat voor de
carré die door een aldaar werkende prostituee wordt gehuurd op de gelijkvloers (…) een huurprijs
wordt geïnd van 991 euro per maand. die totaal buitensporig is.
Dat ten deze kenschetsend is dat er geen schriftelijke huurovereenkomst werd opgesteld met P..
Dat gelet op de hierboven gegeven feitelijke gegevens het door de wetgever bedoelde 'abnormaal
profijt' moet aanzien worden in de zin van het abnormaal profiteren of voordeel trekken van en uit de
omstandigheid dat de huurder in een bijzonder zwakke positie staat tegenover de verhuurder (in casu
zwakke positie van prostituee, ligging van het pand, en mogelijkheid om te huren elders) teneinde veel
hogere dan normale 'redelijke' huurprijzen te vragen, rekeninghoudende met de staat van de woningen.
Dat de voorlegging van de diverse facturen van herstelling geen afbreuk doet aan de objectieve
vaststellingen in het strafdossier en daarenboven bijkomstig is om te bepalen of er al dan niet van
abnormaal profijt sprake is.
Dat in sommige van de panden in uiterste promiscuïteit blijkt geleefd te worden.
Dat beklaagde weliswaar daaraan toevoegt dat niet iedereen betaalt en hij momenteel met een
huurachterstal van ongeveer 49.580,00 euro zou geconfronteerd zijn, wat hem weerhoudt van de
nodige renovatie en herstellingswerken uit te voeren.
Dat de weerhouden strafrechtelijke bepaling uit hoofde van de tenlastelegging B (huisjesmelkerij)
echter niet alleen handelt over verkoop of verhuur maar ook terbeschikkingstelling, wat met zich
meebrengt dat de slachtoffers zelf niet dienen aan te tonen dat zij huurgeld hebben betaald aan de
huiseigenaar.
Dat uit de diverse verklaringen van de bewoners onmiskenbaar blijkt dat zij, in volstrekt
mensonwaardige omstandigheden leefden in verkrotte kamers ter beschikkinggesteld door de
beklaagde, met verloederde sanitaire en elektriciteitsvoorzieningen.
Dat ondanks het belastend fotomateriaal de beklaagde daar blijkbaar geen gaten inziet en zonder enige
schroom de huurgelden ging opstrijken ten belope van 300 tot 500 euro per maand.
Dat ook de wijze waarop hij die huurgelden eigenhandig kwam innen, waarbij hij geweld en
bedreigingen niet schuwde, aantoont dat hij duidelijk profiteerde van deze kwetsbare mensen, zoals
asielzoekers, mensen zonder papieren en anderen die in moeilijke omstandigheden door het leven
moeten.
Dat algemeen geweten is dat de meeste van die personen niet beter weten en al tevreden zijn dat ze
min of meer een dak boven het hoofd krijgen, zodat zij in hoofde van malafide personen zoals de
beklaagde gemakkelijke slachtoffers zijn.
Dat uit de diverse verklaringen van de bewoners getoetst aan objectieve vaststellingen gebleken is dat
beklaagde berekend abnormaal profijt heeft gehaald door aan de huidige instroom van asielzoekers in
Brussel en omliggende gemeenten, met een relatief sterke concentratie van vreemdelingen en armen
die er voor zorgt dat de goedkope woningmarkt verzadigd wordt, verkrotte woningen ter beschikking
hebben gesteld.
Dat de beklaagde niet ernstig kan beweren de staat van deze goederen niet te kennen nu blijkt uit zijn
eigen verklaringen dat hij persoonlijk de in te huur te geven woning en/of kamers liet bezoeken aan de
toekomstige huurders - die bij hem kwamen 'schooien' om een appartement te bekomen en
daarenboven de expertiseverslagen opgesteld door (…) naar aanleiding van de leningsaanvragen
uitdrukkelijk de staat van de diverse panden bespreekt.
Dat nochtans de beklaagde ter zitting dd. 11 maart 2005 opmerkt dat de beschuldiging die tegen hem
wordt geuit hijzelf interpreteert als een politieke intrige, disproportioneel en zonder grond.
Hij benadrukt te goeder trouw te hebben gehandeld, maar door zijn huurders te zijn bedrogen waar ze
zijn woningen hebben geruïneerd en bovendien hun huur niet hebben betaald.
Dat zoals hierboven gesteld deze verklaring met een grove korrel zout dient te worden genomen en
helemaal niet strookt met de objectieve vaststellingen van het strafdossier (…).