lees de recentie - Vos Hengelsport

Recensie Arnout Terlouw:
(te lezen in Karper nr. 69)
(Kwa)jongensboek
Woord van Zwijgen zet voor de tweede keer onze
prachtige hobby op de kaart. Ook dit tweede deel is een
compilatie van sfeervolle verhalen van vissers die hun
lang gekoesterde geheim of unieke belevenis aan het papier
hebben toevertrouwd. Wie het boek leest, proeft de
adem van tegenslag, drama, hoogtepunten, spanning
en humor, maar vooral: avontuur!’
Een hele mond vol dus, die hoge verwachtingen
schept. Nou, ik kan je verzekeren die worden in het boek
meer dan waar gemaakt! Het boek is prachtig gedrukt
met fraaie foto’s (met schitterende natuurplaten van Bas
Breetveld) en heel apart vormgegeven. Maar de verhalen
zelf laten toch wel de meeste indruk achter. Verwacht
geen technische verhandelingen over de laatste rigs;
humor, zelfspot, avontuur op plekken waar het eigenlijk
niet mag, maar vooral een enorme drang naar onbegaanbare
paden, toewijding en niet aflatend doorzetten, vormen
de rode draad door dit meeslepende meesterwerk
wat zich laat lezen als een (kwa)jongensboek. En passant
passeren ook de nodige biggen van recordformaat, maar
dat terzijde…
scroll verder naar de volgende pagina
Een rits aan gastauteurs (niet de minste!) hebben meegewerkt
aan dit tweede deel waarin naast de nodige avonturen
van Nederlandse bodem ook veel aandacht is voor
het buitenland, waaronder Marokko. Marissen Meisner,
Bart Spruijt, Raymond van Keerberghen & Willem
Verspoor, Johnny Teunissen, Michel Pilaar & Mark
Hofman, Mark van Gool, Alben & Berthil Zantinge; stuk
voor stuk prima schrijvers maar ‘boskabouter’ Herwin
Kwint en Raymond ‘Hikkert’, stelen wederom de show
met heerlijke, smeuïge verhalen, waarbij vrijwel constant
een glimlach (van herkenning) op je gezicht blijft plakken.
Hoogtepunten zijn voor mij de hoofdstukken ‘Italië’
van Herwin Kwint, waarin de constante spagaat van een
bloedfanatieke karpervisser met zijn gezin de boventoon
voert, ‘Biecht van een struikrover’ van Raymond
Hakkert, ‘De Drentse Arena’ van Berthil Zantinge &
Herwin Kwint en niet te vergeten ‘Verboden vruchten’
van de jongeling Marissen Meisner, die al even gedreven
(en bedreven) lijkt als eerder genoemde eigenzinnige,
maar vooral kleurrijke karperfiguren.
Geen negatieve opmerkingen? Nou, vooruit eentje.
De fotobijschriften zijn voor iemand die net als ik ook
een dagje ouder en grijzer wordt wat moeilijk te lezen
met weinig licht…

Recensie Arjen Lans:
Maar liefst 328 bladzijden karperavontuur ligt
smachtend op mijn schoot. Twaalf bladzijden dikker dan
deel I telt de nieuwe pennenvrucht van Herwin Kwint
en Raymond Hakkert. Meer dan benieuwd sla ik het
tweede deel van Woord van Zwijgen open.
De eerste indruk is vaak de beste en die is in dit geval
meer dan goed. Ik zie veel foto’s van dikke vissen, maar wat
me nog meer aanspreekt is de kwaliteit van de foto’s en de
sfeerplaten eromheen. Het boek onderscheidt zich hiermee
en heeft direct een stuk meerwaarde. Je voelt meteen
dat er meer verhaal achter al die dikke karpers zit. Wat verder
meteen opvalt is dat er een duidelijke lijn zit tussen
deel I en II. Je herkent het in het formaat van het boek en
de opmaak, al is de afwerking nóg chiquer door gebruik
van dikke zwarte schutsbladen. De hand van Herwin en
Raymond, die de regie bewaken en maken, is overduidelijk
zichtbaar. Wederom hebben Herwin en Raymond een aantal
bekende en onbekende auteurs bereid gevonden om
hun bizarre avontuur aan papier toe te vertrouwen.
Diep onder de indruk ben ik van het verhaal van
Marissen uit Groningen. Ik dacht dat ik prettig gestoord
was met mijn nachtelijke wandelingen, veldtochten en verstoppraktijken.
Deze man doet er nog een schepje boven op.
Het hoofdstuk van Mark van Gool over een Nederlandse
recordschub is een verhaal apart. Mark beschrijft
op een pakkende manier zijn jacht op een aantal grote,
Nederlandse vissen. Die héle grote vis is daar een onderdeel
van. De teleurstelling over hoe het verder verliep laat hij
niet achterwege. Hoe frustrerend is het om te zien dat jij
in het geniep je successen vangt terwijl een ander, door de
openheid te zoeken, de gevolgen over het water heen roept.
Herwin en Raymond verbreken beide in dit tweede deel
ook zelf weer het zwijgen. Kwint doet een boekje open over
zijn buitenlandse trips: Italië, Oostenrijk en Marokko. Een
groot man, maar dan in het klein. Wat weet hij zijn gevoelens
weer goed te verwoorden. Drama en hoogtepunten
wisselen elkaar af en worden even later weer genuanceerd.
Herwin staat met beide benen op de grond en spreidt een
hoeveelheid noordelijke nuchterheid ten toon waar je ‘u’
tegen zegt. Ik vind dat Herwin zich in zijn schrijfstijl verder
ontwikkeld heeft. Op een verfijnde wijze weet hij met
woorden en gevoelens te jongleren, alsof het een koud
kunstje lijkt om een verhaal op een prettig leesbare manier
te verwoorden. Ik kon me er in vereenzelvigen en dat zullen
de meesten met mij beamen.
En dan partner in crime; Raymond. Samen met Menno
blokt hij een stel Franse bakken voor de neus van een jonge
Hollander en neemt hij je in een ander verhaal mee op
brokkenavontuur. In een tweeluik beschrijft hij de vangst
van twee Hollandse oppervlakte giganten en de deceptie
rond een gemiste kanjer. Het geluk, de sfeer en het formaat
van de vis komen allemaal tot hun recht in het schitterende
fotowerk. Datzelfde geldt trouwens ook voor de foto
van Raymond zijn vismaat Arnold, die een tot dusver
grootste IJsselmeerbeer ooit aan een hengel gevangen,
toont. De hele houding straalt toewijding uit, vastgelegd
in slechts een fractie van een seconde.
En dan het schitterende fotowerk van Bas Breetveld.
Op een aantal plekken in het boek kom je het tegen. Ze
hebben hun eigen functie in het boek want ze bepalen het
tempo voor de lezer. Je bent geneigd van verhaal naar verhaal
te springen, maar juist deze foto’s doen je even stil
staan. Je mag even op adem komen, genieten, om je vervolgens
onder te laten dompelen in het volgende avontuur.
Ik heb genoten van de 16 unieke verhalen vol humor, gedrevenheid
en decepties. Bedankt mannen! Het boek staat
beslist niet in de schaduw van het succesvolle eerste deel.
Sterker nog; ze hebben het geflikt het te overtreffen! Als je
dit deel koopt, wil je het eerste ook hebben en andersom.
Ik daag je uit het boek te lezen. Wees gewaarschuwd, want
als je het uit hebt wil je alleen maar meer.
En nu vissen…
scroll verder naar de volgende pagina

Recensie Bart van Bezouw:
Deel I overtroffen.
Het is donderdag, ver na middernacht als de slaap
het uiteindelijk wint van mijn drang om verder te
lezen. Op de klok rechts van mij lees ik 02:13 uur en
onder mij op de rechterpagina kan ik in het schijnsel
van het leeslampje nog net bladzijde nummer 149 onderscheiden.
Het zijn cijfers die horen bij een uit de
hand gelopen kennismaking met het boek Woord van
Zwijgen deel II, dat eind van die middag bij mij op de
deurmat viel. In de voorgaande uren ben ik meegenomen
in de eerste 8 van in totaal 16 unieke verhalen.
Stuk voor stuk boeiende avonturen die speciaal voor
dit boek zijn toevertrouwd aan het papier en door
Herwin Kwint en Raymond Hakkert zijn samengevoegd
tot een prachtig stuk karpergeschiedenis.
Met het uitbrengen van deel I van Woord van Zwijgen
in 2007 legden Herwin en Raymond de lat al erg hoog voor
een eventueel vervolg. Na het lezen van deel II kan ik echter
niet anders concluderen dan dat ze het niveau van deel I
hebben overstegen. Niet alleen wat betreft de inhoud van
de verhalen, maar vooral ook wat betreft de fotografie, die
van uitzonderlijk niveau is. Met zijn fotocollages die verspreid
door het boek heen te vinden zijn vertelt Bas Breetveld
zijn eigen verhaal over het genieten van de natuur om zich
heen. Het voelt als een voorrecht om hier als lezer van mee
te mogen genieten.
Dat het samenstellen van een dergelijk boek een avontuur
opzich is valt te lezen in het eerste hoofdstuk van het
boek. Vaak, heel vaak was het hard werken en kenden beide
samenstellers veel tegenslagen. Soms echter was er ook
licht aan de horizon en kreeg het avontuur plotseling een
onverwachtse wending. Wie had bijvoorbeeld ooit kunnen
bedenken dat ‘Kwint’ en ‘Hak’ tijdens het samenstellen terecht
zouden komen tussen grote beeldschermen vol
naakte vrouwelijke geslachtsdelen!?
Na het lezen van "the making of" bladerde ik door en
las ik het bloedstollend spannende verhaal van Marissen
Meisner, die in het holst van de nacht omringd door niets
dan duisternis en achtervolgd door boeren die hun domein
bewaken, één van de grootste vissen van Groningen in zijn
armen weet te sluiten. Een verhaal dat de inhoud van dit
boek perfect typeert. In dit boek gaat het over het leven als
karpervisser. Over beleving en emotie, successen en vooral
ook tegenslagen. Herwin Kwint verdient hierbij wat mij
betreft een speciale vermelding. De manier waarop hij mij
als lezer weet mee te nemen in zijn verhalen, mij kan laten
proeven van zijn gevoelens en mij meeneemt in de achtbaan
der emoties is werkelijk uniek te noemen. Geen veni vidi
vici, maar een hobbelige rit over het pad der beleving, waarbij
het vangen van een karper soms bijzaak wordt.
Na het lezen van dit boek rest mij dan ook nog slechts
één vraag aan de samenstellers:
Wanneer komt deel III?
scroll verder naar de volgende pagina

Recensie Christian Hummelink:
Woord van Zwijgen II – Oorverdovend!
Het hedendaagse karperwereldje lijkt bij tijd en
wijle net een jungle. In veel bladen moet je uitgerust
zijn met een flinke machete om je een weg te hakken
door de lianen der commercie. Op het internet beland
je bij de geringste misstap in de slangenkuil der internetfora.
De aloude junglewet ‘eten of gegeten worden’
kent ook in de karperwereld zijn equivalent: schrijven
én afgeschreven worden…
Gelukkig is het niet alleen maar kommer en kwel. Zo
was daar, vier jaar geleden alweer, ineens ‘Woord van Zwijgen’.
Herwin Kwint en Raymond Hakkert presteerden het
om een uniek Nederlands karperboek samen te stellen dat
in no time uitgroeide tot een ware klassieker binnen de karperscene.
De lat lag hoog, verschrikkelijk hoog.
Dat Woord van Zwijgen niet zonder slag of stoot tot
stand is gekomen deed de beide heren er ‘met ultieme stelligheid’
toe besluiten om nooit een tweede deel te maken.
Maar zoals het zo vaak gaat met goede voornemens: op
een feestje, een week of zes na Oud & Nieuw, rook je toch
weer een sigaretje…
Reikhalzend werd dan ook uitgezien naar ‘Woord van
Zwijgen II’. De titel alleen al liet er geen twijfel over bestaan
dat Kwint & Hakkert de vergelijking met hun eerste boek
aandurfden, voorwaar geen kattenpis! Generaal Blankenstein
was zo vriendelijk een exemplaar voor me mee te
nemen uit Assen, waar Woord van Zwijgen II haar première
beleefde. Het openslaan van het boek voelde als een
eerste blik op een nieuw water, maar dan wél een water
waarvan je vermoedt dat er gigantische bakken zwemmen!
Een waardig opvolger? Na het lezen kan ik niet anders
dan concluderen dat Woord van Zwijgen II de torenhoge
verwachtingen meer dan waarmaakt. De fraaie vormgeving
en schitterende fotografie vormen een harmonieus
geheel met de verhalende inhoud die, in lijn met de voorganger
van dit boek, van een zeer hoog niveau is.
Raymond Hakkert zet in zijn ‘Biecht van een struikrover’
de kroon op zijn onvolprezen struinwerk. Als rechtgeaard
penvisser smul ik van zijn verhalen. Hakkert is één
van de weinige ‘targetstruiners’ van Nederland. Door behalve
de vissen ook de te bevissen wateren zorgvuldig uit
te kiezen vangt hij niet alleen schitterende ‘Hak-bakken’,
hij vangt ze ook nog eens op de (in mijn ogen) mooist
denkbare manier.
Kwint is als vanouds vol humor en wars van gebaande
karperpaden. Compromisloos in zijn schrijfstijl, de koning
van het compromis wanneer het zijn gezin betreft. Soms
verademend relativerend, dan weer knallend met de zweep
in een sessie vol ‘keiharde porno’. Typerend is zijn fatalistische
vakantie in Italië. Graag citeer ik:
Maandenlang zoekwerk eindigt in een totaal fiasco. De enige
mogelijkheid die overblijft, is het bekende, verderop gelegen vakantieoord
Lago di Remora. Hier zijn talrijke campings die wél in onze
campinggids staan vermeld. Dit sociologische domein wordt vertegenwoordigd
door een typerend volk zonder enige fantasie. Stuk
voor stuk hebben ze thuis een plasmascherm op afbetaling en kijken
ze aandachtig hoe Frans Bauer een schilderijtje ophangt…
Naast hun eigen meer dan geslaagde bijdragen is het
beide auteurs wederom gelukt om een bont gezelschap van
gastauteurs te strikken. Deze formule slaagt met vlag en
wimpel en juist de soms totaal verschillende schrijfstijlen
en invalshoeken maken het boek verfrissend en zeer prettig
leesbaar. De bindende factor van beleving, avontuur en
passie loopt als een rode draad door het boek en vormt een
ultieme drijfveer om door heel Nederland, Europa en zelfs
daarbuiten achter vriend karper aan te jagen.
Ook minder bekende auteurs komen aan bod met verhalen
die er in stilte om schreeuwen om verteld te worden.
De bizarre belevenissen van Marissen Meisner en Mark van
Gool wakkeren de hoop aan dat er ook in Nederland altijd
onontdekte wateren zullen blijven, met al even onontdekte
bakken. Maar… mondje dicht!
Zijn er dan echt geen minpunten? Zeker wel; je krijgt
van dit boek verschrikkelijk veel zin om vol gas te gaan vissen.
En dat is, met het studentenleven achter de rug en de
winter voor de boeg, nu net wat ik níet kon gebruiken…
En bedankt hè!
scroll verder naar de volgende pagina

Recensie Mourad Aviara:
Smulboek!
De koudere tijden doen hun intrede, de karpers
worden minder actief en zo ook de karpervissers. De
hengels worden opgepoetst, de molens worden ingevet
en alles krijgt een plaats in de berging. Het zal niet lang
meer duren voordat de meren, kanalen en plassen die
dit landje rijk is, een laagje ijs zullen krijgen. Het saaie
wachten op het voorjaar kan beginnen. De vissers die
toch verbonden willen blijven met hun hobby, tijdens
deze visloze periode, wil ik graag op een prachtig boek
attenderen.
Na het eerste deel maar liefst drie keer gelezen te hebben,
kon ik niet wachten tot ik het tweede deel in mijn
handen kon krijgen. Je zal het ongetwijfeld al geraden
hebben, ik heb het hier over deel II van Woord van Zwijgen!
Alle complimenten voor de auteurs die dit boek mogelijk
hebben gemaakt, want zij hebben bewezen dat perfectie
wel degelijk overtroffen kan worden.
Een boek is pas geslaagd als de passie van de schrijvers
overgedragen kan worden naar de lezer en ik kan garanderen
dat dit hier zeker het geval is. Dit boek neemt
je namelijk als lezer direct mee naar de waterkant, daar
waar alles gebeurt. Je legt samen met de auteurs avontuurlijke
zoektochten af, op zoek naar die éne karper.
Wat dit boek zo kenmerkt is dat niet alleen de hoogtepunten
worden beschreven, maar ook de dieptepunten.
Hierdoor krijg je een soort band met de auteurs.
Het verhaal spreekt je op een persoonlijk niveau aan, iets
wat weinig andere boeken kunnen realiseren. Dit boek
lees je niet alleen, je voelt het ook. Je voelt namelijk de
gevoelens en gedachten van de auteurs bij bepaalde situaties
en dit spreekt mij juist zo bijzonder aan.
Dit boek is ongetwijfeld een must have voor je boekenkast!
Je zult er geen spijt van krijgen!
Recensie Arjen Verkoelen:
Dit vervolg moét je gelezen hebben!
Na de aanschaf van het nieuwe boek Woord van
Zwijgen deel II van Raymond Hakkert en Herwin
Kwint werd deze diep in de vistas gestopt met de belofte
deze pas aan het Lac de Saint Cassien uit te pakken.
Zowel de prachtige cover als de lovende kritieken voorafgaand
aan de trip, maakte mij duidelijk dat het wel om
een speciaal boek moest gaan. Nou en dat is het! Met het
hoofdlampje op werd er tijdens de lange koude Cassien
winternachten aandachtig ieder hoofdstuk doorgenomen.
Welnu; de verhalen staan weer als een huis! Avontuurlijke
verhalen waar het vuur en de passie van afdruipen.
Bijzondere gebeurtenissen vol hoogte- maar ook
dieptepunten worden beschreven door gedreven vissers.
Het is alsof je als lezer meegenomen wordt in de zoektochten
en het avontuur in al haar grootsheid. Al met al
prachtige karperlectuur die absoluut in iedere boekenkast
thuis hoort.
Een waardig vervolg op deel I.