De Hedonistische Sciëntisten - Merlijn Koch

heer Bommel die niet alleen genoot van de zon maar ook de frisse zeewind over zijn gezicht en de
rust van niets te moeten zijn wat hij niet was. Het ging precies op zijn tempo en dat is zeldzaam
besefte hij. “Heer Ollie bent u dan niet teleurgesteld dat u geen president hebt kunnen worden?”
Vroeg Tom Poes. “Nee jonge vriend, je had gelijk, Ima was een oplichter. Hij verkoopt lucht en daar
worden mensen opgeblazen van. Het was een waarlijk beproeving voor mij, stel je voor hoe ik bijna
de lessen van mijn vader had verlaten. De tussenkomst van de professor was erg prettig, die weet
waar het om gaat bij het zielenleven bij een heer.” De professor knikte bevestigend bij dit
compliment aan zijn adres. “U had uw ziel aan de duivel verkocht. Succes vereist
persoonveranderingen. Das heb ik selbst ondervonden. Es ist ein ja nabije moglichkeit in deser zeit
op te klimmen nach der top door es opgeven van uwer persoon. Das noemt men winst, het vergroten
van het menselijk kapitaal. Haha, kwatsj is het en nicht meer.”
Heer Bommel hief deftig zijn vinger. “Een heer is niets anders als een heer, daar kan niet aan
getoornd worden hoewel men het heel goed kan proberen, als u begrijpt wat ik bedoel.” Na deze
concluderende woorden liep heer Bommel statig en vervuld naar de kapitein om een schatting te
vragen van de verwachte reisduur, want hij keek vooruit naar een maaltijd van Joost.
Tom Poes informeerde bij de professor hoe hij had geweten dat hij heer Bommel kon doen omslaan
bij het noemen van zijn vader en diens lessen. De professor lachte en zei dat het al te simpel was:
“De capaciteit van Boml en zijn onschuldige denkwijze zijn niet sterk genoeg om zijn ouders te
ontgroeien. Het is beter als hij niet tot volwassendom groeit. Hij zou zich geen horizon weten en als
een dolleman rondrennen. Het is maar weinig mensen toegekend zich zonder enige irrationele
handvaten te volgroeien naar volwassendom. Gelukkig weet heer Bommel zijn vader durend te eren
en daarmee zijn persoon vast te houden.” Dit klinkt erg moeilijk maar voor de professor wiens
dagelijks werk het is de betoverende lagen van de wereld te pellen was dit een al te gemakkelijke
analyse geweest. Tom Poes kon alleen maar knikken.
Bij thuiskomst moest één en ander nog uitgelegd worden aan het politiële apparaat vanwege de
verkeersovertredingen en niet voldoen aan een oproep. Na enige telefoontjes en het trekken aan de
juiste touwtjes was heer Bommel in staat geweest de problemen te keren in enthousiasme bij de
andere partijen. Hij had zelfs een congres kunnen organiseren onder zijn naam waar de professor zijn
bevindingen zou kunnen presenteren.
Maar voor het zo ver was nodigde heer Bommel de hele onderzoeksgroep en enkele vooraanstaande
figuren en ook de bankdirecteur uit voor een diner bij zijn kasteel. Voor de aanvang van het eten
maakte hij zoals gebruikelijk een toost: “Mijn waarde gasten, ik waardeer jullie aanwezigheid zeer
vanavond. In de afgelopen dagen is mijn persoonlijkheid danig op de proef gesteld. Ik ben
uitgelachen in het vreemde land en opgevangen door de valse beloften en verleid in het kopen van
geluk door enige aanpassingen aan mijzelf te doen. Gelukkig is dit alles achter ons en kan ik als heer
genieten van de geneugten van een ambachtelijk klaargemaakte maaltijd door mijn trouwe knecht
die altijd zorgt voor een welkom thuis. Dat kan men niet kopen, dat is aan de persoon, als u begrijpt
wat ik bedoel. Misschien kunt mij volgen als ik zeg dat er uiteindelijk niets boven een goede maaltijd
gaat.”
Daarop klonken de glazen en het werd een waarlijk gezellige avond waarbij heer Bommel als
gastheer uitblonk.
Page | 20