NIEUWSBRIEF JA NUARI 2012 Vriendschap

d
Betekende dit “uit het oog, uit het hart”? Soms wel, maar meestal niet. Waar we met sommige
van familie of vrienden weinig contact hadden terwijl we in China zaten, bij terugkomst
was het alsof we niet weg geweest waren. Daartegenover zijn er ook contacten, die
over de jaren heen verwaterd zijn.
Hoe hou je de vriendschappen en contacten met het thuisfront warm? Tegen de mensen op
het veld zou ik zeggen: Neem initiatief! Zorg dat je regelmatig gebeds- en nieuwsbrieven
schrijft! En reageer vooral op emails, die je krijgt! Laat van je horen!
Bel je graag? Skype regelmatig met vrienden en familie! Ben je niet zo’n beller? Zet jezelf
ertoe om toch eens via skype met je thuisfront contact te hebben. Een skype call tijdens een
kerkdienst werkt ook heel goed. Spreek wel van te voren een tijd en onderwerp af!
Tegen de mensen thuis: Laat weten dat je meeleeft, meebidt. Stuur een kaartje, een emailtje!
Deze week ontvingen we een bericht van iemand, die we misschien al twintig jaar niet
hebben gezien! Over de jaren heen stuurde ze regelmatig, jawel, een handgeschreven
kaartje. Helaas verhuisde ze en is de adreswijziging niet goed verwerkt, waardoor ze zelfs
onze nieuwsbrieven niet meer kreeg. Toch ging zij door met schrijven en bemoedigen. Deze
week kregen we weer een kaartje. Daar werd ik ontroerd van. Gelukkig hebben we haar
emailadres kunnen achterhalen en hebben we nu weer wederzijds contact.
Last but not least: Mocht je de gelegenheid hebben de mensen op het veld te bezoeken...
doen! Er zijn gewoon zoveel dingen die je niet via skype of email of foto’s kunt overbrengen.
Als je het met eigen ogen kunt zien, zelf kunnen ruiken, proeven, ervaren, dan gaat er een
wereld voor je open! In de afgelopen jaren hebben verschillende vrienden en familie ons
bezocht. Dit jaar nog maakten twee trouwe vrienden en jarenlange gebedspartners de reis
naar China. Eén van hen, tevens verloskundige en lactatiekundige, was al eerder geweest.
Zij en ik hebben nog samen een aantal lessen verzorgd over borstvoeding. Voor de ander
was het de eerste keer: ze heeft van elk moment genoten, stond vol verbazing en ontroering
te kijken naar alles wat ze zag en mee maakte. Een reis om nooit te vergeten!
Vriendschap en taalbarrière
Een Jian Hua medewerker over vrienschap sluiten in het Chinees
Deze titel doet me denken aan m’n oude buurman. Aan zijn gerimpeld gezicht onder zijn
pet kun je zien dat hij veel buiten gewerkt heeft. Hij woont hier nog niet zo lang en komt
helemaal uit Innermongolie (het noorden van China). Daarom spreekt hij nauwelijks het
standaard chinees. Iedere dag als ik naar de taalschool vertrek staat hij buiten en komt naar
me toe. Vaak begint hij met een heel verhaal waarbij ik blij ben als ik de helft begrijp. Maar
dit geeft niet. Aan zijn gezicht zie ik dat hij het fijn vind om even een praatje te maken en ik
geniet er ook van. Zondagmiddag ontmoet ik zijn zoon, die wel standaard chinees spreekt.
Hij komt naar me toe en vraagt. Heb je al gegeten? Kom je bij ons eten? Zoals hier gebruikelijk,
sla ik zijn aanbod eerst een paar keer af maar als hij blijft aanhouden ga ik toch met
hem naar binnen. Daar zit ik dan samen met de oude man, z’n vrouw en hun zoon. De mannen
zitten op krukjes en de vrouwen op het bed. In het midden staat op een krukje een metalen
schaal met het eten wat de vrouw heeft klaargemaakt. We genieten van het eten