Victoria 5 - Hogarelcarmen

Victoria
MEI 2009 Halfjaarlijks tijdschrift - Jaargang 3 - nummer 1
Hogar Hermana Elisa El Carmen vzw
1

In dit nummer…
> Voorwoord
> Brief van Edith
> Dagboek van Erich en Roos
> Welkom
> Encuentro Chileno: 28 juni !!
> Vrijwilligster in Chili…
> Spaghettifeest Manos Unidos
> “Veel liefs, Liza”
> ¡Cumpleaños feliz!
> Activiteitenkalender

Voorwoord
Alken, 10 mei 2009
Beste vrienden
Ons tijdschriftje Victoria is aan zijn derde jaargang begonnen. En de
inhoud ervan geeft ook meteen aan dat onze vzw bruist van de activiteit.
Als we op de vergadering nagaan welke artikels er zeker in moeten
verschijnen, is het op een minimum van tijd gevuld.
We zijn erg blij dat Edith op dit ogenblik weer in België is. Het is voor ons
dan ook weer tijd om een nieuwe “Encuentro Chileno” te houden zodat we
allemaal wat kunnen bijpraten bij een stukje taart, een glaasje wijn, …
Op zondag 28 juni worden we weer gastvrij onthaald door de heer Jaap van
Rennes op zijn Wijnkasteel te Genoelselderen. Jullie lezen er verder in dit
nummer meer over.
Zoals in de vorige nummers van Victoria reeds
aangekondigd, zijn er in Chili al heel wat stappen
gezet om een eigen “fundación” of vzw te
vormen. Langzaam maar zeker krijgt deze
juridische structuur concrete vorm, het is een
proces waarin o.a. duidelijkheid moet komen over
de eigendomsstructuren van gronden en
Op zondag 28 juni
is het voor ons dan ook
weer tijd om een
nieuwe “Encuentro
Chileno” te houden
gebouwen. Het is een moeilijk maar wel noodzakelijk proces dat zal leiden
tot nog meer transparantie in onze werking.
Van onze kant uit krijgen de mensen in El Carmen die hier hun schouders
onder gezet hebben onze volledige steun: zij kunnen voor 200 % op ons
rekenen.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 2

Ik wil dit korte voorwoord toch niet beëindigen zonder een dankwoord aan
jullie, de mensen die het werk van Edith en haar medewerkers in Chili
– zowel financieel als moreel – steunen: van harte dank.
Jullie steun betekent enorm veel voor de kinderen in El Carmen.
van harte dank...
Jullie steun betekent
enorm veel voor de
kinderen in El
Carmen
En als voorzitter wil ik ook alle medewerkers
van de vzw danken voor hun belangeloze
maar zeer waardevolle inzet.
Veel leesgenot en tot zondag 28 juni op de Encuentro Chileno!!
Jozef De Lombaerde, voorzitter
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 3

Brief van Edith
Beste mensen,
Vliermaal, 29 april 2009
Eerst en vooral zou ik toch enkele ‘indianenverhaaltjes’ uit de wereld
willen helpen. Ik ben inderdaad dringend naar België moeten terugkomen
wegens een “watercyste”, als resultaat van een borstkankeruitzaaiing
waaraan ik verleden jaar geopereerd ben in Chili.
In Genk heeft men mij goed geopereerd met een zeer vlotte recuperatie tot
gevolg. Ik heb dan nog 15 bestralingen gehad op mijn hoofd en op 21 april
had ik een scanner van mijn hoofd laten maken in Genk waarvan de dokter
me blij zei “dat er niets meer te zien viel” en “ dat ik op mijn beide oren
mocht slapen”. Dus werd de bestraling stopgezet en chemo hoefde ook
niet meer. Als de volgende scanner op 27 juli ook goed is kan of hoop ik
enkele dagen later naar Chili terug (te) gaan.
Natuurlijk heb ik het contact met Chili, met El Carmen, nooit verloren.
Ginds gaat alles zijn gewone gang, behalve het kinder- en jeugdkoor heeft
de activiteiten stil gelegd totdat tía Edith terugkomt.
Langs deze weg wil ik jullie allen danken voor de zeer talrijke blijken van
medeleven. Binnenkort gaan de meesten van jullie ook nog een briefje van
de petekinderen krijgen uit Chili, die hier ter plaatse zullen vertaald
worden want er is een envelop met 150 brieven op komst, zei Clara me
gisteren.
Nog een heel prettige en zonnige lente en tot in het wijnkasteel, si dios
quiere!
Veel liefs,
Edith
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 4

Dagboek van Erich en Roos
op (werk)bezoek in Chili
10/03/2009
We vertrekken vanuit Kortrijk met de trein van 18u15…In Parijs nemen
we het vliegtuig dat ons naar onze bestemming zal brengen. We landen om
9h39’ in Santiago waar het al 15 graden is volgens de piloot. Het verloopt
allemaal heel vlot. We verfrissen ons even en vinden al wandelend een
klein maar leuk restaurantje waar we buiten onder een pergola kunnen
eten. Nadien maken we ons klaar om terug naar de luchthaven te gaan.
We begeleiden Edith naar het vliegtuig dat haar naar België zal brengen
om zich op te laten onderzoeken en te opereren aan een cyste in de
hersenen. Het is niet enkel een leuk weerzien want boven het hoofd van
Edith hangen er heel veel vraagtekens. We proberen haar zo goed mogelijk
te gerust te stellen. De arm van Edith was geparalyseerd; onderzoek van de
neuroloog wees uit dat ze een cyste in de hersenen had en dat ze binnen de
tien dagen moest geopereerd worden. Vandaar haar beslissing om terug
naar België te keren, alle behandelingen daar te laten gebeuren en
ondertussen dicht bij haar familie te zijn. Samen met Clarita en Norma, die
samen met Edith de directie van het tehuis vormen, en Eliana, een vriendin
van Edith en de vroegere Zuster van de Hogar Cecilia nemen we ontroerd
afscheid van Edith. We zien het vliegtuig van Edith vertrekken naar België,
we zijn allen in gedachten bij haar en vragen in ons hart dat haar reis goed
mag verlopen.
12/03/2009
Vandaag gaan we naar Concepción. Daar bezoeken we de vroegere firma
van Erich en we vergaderen er met de mensen van de Chileense VZW van
de Hogar in El Carmen. ‘s Avonds gaan we naar het huis van Benoît en
Sophie waar we samen met tante Blanche en tante Laura het avondeten
gebruiken. Het is een avond van veel praten en herinneringen ophalen.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 5

13/03/2009
Na een ontspannen ontbijt met Sophie vertrekken we naar El Carmen waar
ze sinds gisteren al ongeduldig op ons wachten. We worden met open
armen ontvangen door de directie en het ganse personeel. Het personeel
stelt zich één voor één voor en dan wordt er een vergadering gehouden
waarin de sociaal assistente ons aan de hand van slides toont hoe ze de
werking zien in de toekomst. We krijgen een kleine rondleiding in de
casita’s van de kinderen van de campo want deze vertrekken naar huis voor
het weekend. We geven de bestemde chocolaatjes aan de tia’s zodat deze
ze kunnen verdelen aan de kinderen. Terwijl Erich vergadert met Clarita en
Norma ga ik samen met Dorien, een vrijwilligster uit België, verder de
ronde doen. Na de vergadering worden Erich en ik uitgenodigd in Casita
Limburgo bij tia Carmen en haar kindjes om samen te eten. Het is een
leuke maaltijd samen met al die kindjes die allemaal heel veel willen
vertellen, het is echt genieten. Als afsluiter willen ze nog even dansen en
dat is natuurlijk dolle pret.
We gaan ons even opfrissen want we gaan nog op bezoek hij de familie
Troncoso. Twee meisjes begeleiden ons naar het huis en blijven daar de
ganse avond bij ons. Het zijn echte tienermeisjes die om het kleinste
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 6

moeten giechelen. Het wordt een gezellige avond. Als we terug thuis zijn
is het tijd om te slapen.
14/03/09
We hebben een goede, koele nacht gehad. Eerst een lekkere douche nemen
en dan samen ontbijten. Het is een heel eenvoudig ontbijt maar toch smaakt
het. Christiaan komt om samen met Erich het ganse tehuis op te meten om
dan een juist plan te kunnen opmaken. Dit is nodig zodat de Chileense
VZW een juist zicht krijgt op de grootte van het tehuis.
Het is belangrijk dat er goede afspraken gemaakt worden zodat alles in
veilige banen kan geleid worden voor de toekomst van het tehuis. Het
levenswerk van Zuster Liza en Janine mag niet in het gedrang komen.
Alles vraagt veel werk maar het loont de moeite. Terwijl Erich en
Christiaan meten, neem ik enkele foto’s van de tia’s en van het geheel.
Namiddag is er nog een vergadering met de ondervoorzitter van de
Chileense VZW. Het is een aangenaam koppel dat heel erg verbonden is
met het tehuis. Daarna gaan we naar San Vicente, een casita op de campo.
Het is een hele rit over onverharde wegen maar door een heel mooi
landschap. Het is een verzorgd huis midden in een boomgaard met een
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 7

groot grasveld. Momenteel is het wel erg dor maar ja, de zomer is bijna ten
einde. We worden ontvangen door Eva, de tia van het huis. Haar man is
aan het werk op het land en dus niet thuis. We krijgen een glaasje limonade
en een stukje versgebakken cake. We worden doorheen het ganse huis
rondgeleid. De kamers liggen van elkaar gescheiden en zijn heel goed
verzorgd hoewel we in een zeer stoffige omgeving zijn.
We maken een kleine wandeling in de boomgaard en worden er opgewacht
door huisvarkens. Een klein babyvarken is zowaar een kleine baby van Eva
want zij heeft het gevoed toen de mama stierf tijdens de geboorte. Doordat
het weekend is zijn de kinderen van de campo allemaal bij hun ouders
thuis. Terug in het tehuis worden we uitgenodigd om mee te eten in het
huisje Belén samen met de tia en de kindjes.
Het is leuk om weer uitgenodigd te worden. Ze hebben pannenkoeken
gemaakt en nog wel twee soorten: één gevuld met een hartige ensalada en
de andere met een typische Chileense zoetigheid (manjar). Het was een
heel aangename avond waarop we ook nog verrast werden op een
zangrecital van Macarena. Kortom zeer geslaagd.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 8

15/03/2009
Vandaag is het zondag en we worden in Concepción verwacht. Eerst
samen genieten van ons eenvoudig ontbijt en dan nog enkele foto’s nemen
van de buitenzijde van het domein voor het dossier. Het wordt een lange rit
met enkele hindernissen maar na redelijk veel gesukkel en gevraag geraken
we toch op de bestemming. Ze zijn een beetje ongerust en staan ons al op
te wachten. Het is echt ‘thuiskomen’, zelfs in Chili. Dit zijn heel hartelijke
mensen. Bij hen thuis proeven we nog een heerlijk Chileens nagerecht dat
de naam ‘de arm van de Koningin’ draagt. We keren terug naar El Carmen,
en daarna het bed in want morgen wordt het een drukke dag.
16/03/2009
Vandaag is het maandag en dus moeten alle kinderen naar school. Erich
vergadert met de directie, ik ga van gans het personeel foto’s nemen zodat
we thuis de website op punt kunnen stellen. We krijgen een email binnen
dat we verwacht worden in Chillán bij Padre Juan Carlos en dit om 16H30’
in punto. We hebben allen heel veel plezier met de woordspeling “in
punto”!!. We zijn toch heel tevreden want nu kunnen we terug vooruit en
dat is het belangrijkste. We vertrekken op tijd want we willen zeker niet te
laat komen. We worden ontvangen en hebben een heel interessant gesprek.
Het is ook veelbelovend want op 27 maart komt de Chileense VZW samen
en dat is een goed teken. Tijdens het gesprek leren we heel veel bij, voor de
mensen van het tehuis is het van groot belang want het gaat over hun
toekomst. Alles verloopt vlot, de Padre neemt zijn tijd voor ons en dat doet
deugd bij allen. We vertrekken nu richting volgend bezoek, namelijk aan
de twee studentenhuizen San José en Padre Damián. In San José logeren de
universitaire studenten; normaal een stuk of twintig maar nu zijn het er
maar zes. We worden er ontvangen met een glas fruitsap en een stukje
zelfgebakken cake. Wat ons terug opvalt, is dat alles zeer netjes
onderhouden en toch heel eenvoudig is. De jonge mensen zien er gelukkig
uit en zijn heel vriendelijk. We gaan nu naar het volgend adres, om de hoek
bij Padre Damián. Terug een keurig onderhouden huis maar hier logeren
twintig jonge meisjes heel dicht op elkaar, soms wel met vier of zes op een
kamer. De jonge dames zijn gelukkig ook al hebben ze heel weinig
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 9

privacy. Ze laten alles heel enthousiast aan ons zien. We worden hier
uitgenodigd hun eenvoudig avondmaal te delen, wat voor leuke en
aangename momenten zorgt. We eten een soort soep met heel veel
verschillende groenten en zelfs vlees en aardappelen. Als dessert volgt een
soort citroenpudding die niet bij alle meisjes in de smaak valt. Wat hen
beter ligt zijn ‘gescheurde onderbroeken’: een soort gebakken, gevlochten
deeg bestrooid met suiker, erg zoet maar ja, de Chileen houdt van zoet. We
drinken thee en babbelen er op los. Ze zijn allemaal heel enthousiast dat
Erich hun taal zo vlot spreekt en willen dat hij in Chili komt wonen. Het
valt op dat de jongeren heel open staan voor veel dingen en echt vooruit
willen in hun leven. We ronden ons gesprek af en enkele meisjes gaan een
eindje met ons mee om ons de weg te wijzen, de weg naar El Carmen.
17/03/2009
Het is onze laatste voormiddag in het tehuis. Erich werkt nog wat verder
terwijl ik de kamer opruim en de valiezen maak. Het dagboek wat
aanvullen en dan even Monica met het eten helpen. Het is een klein
feestmaal dat ze ons voorzetten, het is van het goede teveel. Het afscheid
valt moeilijk en er rollen wat tranen. We hebben maar een korte tijd in het
tehuis verbleven maar hebben iedereen al in ons hart gesloten.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 10

Welkom
De kinderen zijn vaak erg blij met en nieuwsgierig naar het bezoek uit
België. Een welkomstgeschenkje of afscheidsbrief is dan ook nooit ver
weg… getuige dit handgemaakte cadeautje aan Roos en Erich!
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 11

Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 12

Tongeren
Hasselt
N79 N79 N79
Genoelselderen
E313 E313 E313
(centrum)
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 13
Afrit Afrit 32 32
Luik
Wijnkasteel
Genoelselderen
Millen
Maastricht

Vrijwilligster in Chili…
mama op bezoek
In Juni 2008 startte Michèle Keunen haar vrijwilligerswerk in de Hogar in
El Carmen. Enkele weken voor haar afreis in januari kwam mama Inge
nog een kijkje nemen in het tehuis en het land waar dochter Michèle zo
intens geleefd en gewerkt heeft. Een relaas van een betrokken mama…
Slechts enkele uren geleden hebben Michèle en ik (voorlopig) afscheid
genomen van de Hogar...met veel spijt in 't hart!
Toen ik de 23ste december hier aankwam, kreeg ik een hartverwarmende
ontvangst van de niños en tia's; al snel stelden ze allerlei vragen,
schakelden ze me in bij hun spel, knuffelden graag,...
De kinderen (zowel jong als oud) vonden vooral dit laatste heel fijn; een
omarming, een liefkozing, een streling,...
Ook bij hun tia's kropen ze regelmatig op schoot. Gekus en geknuffel,
zoals een echte mama betaamt, zijn er dagelijkse kost!!
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 14

Wat me het meeste trof, was het fantastische werk van deze tia's in de
Hogar. Dag in, dag uit, staat elke tia met hart en ziel klaar voor zo'n 13
kinderen tussen 2 en 18 jaar en deelt lief en leed met hen, alsof het haar
eigen kinderen betreft!
Van "dagposten" of "shiften" (zoals in België) is hier geen sprake!
Een eigen huishouden of gezinsleven, naast dat van de Hogar, is er dan
ook niet voor deze tia's. De Hogar is hun leven!
Onvoorwaardelijk zijn zij het, die deze immense opvoedingstaak (waarden
bijbrengen, liefde geven,...) op zich nemen.
Natuurlijk krijgen ze hiervoor ook de logistieke en daadwerkelijke steun
van de andere ‘tia's’, zoals de directrice, tia Edith, tia Olga, tia Monica, de
psychologen, de sociaal-assistent,...
Zij vormen een hecht team!!
Tijdens de korte periode dat ik deze mensen heb leren kennen, voelde ik de
geweldige, positieve, vriendschappelijke en gemoedelijke sfeer hier,
waarin iedereen mekaar respecteert!
Iedereen hier, staat honderd procent klaar voor het welzijn van de kinderen,
zodat deze terug in een zo normaal mogelijke situatie kunnen opgroeien!
Ook het studeren wordt hier enorm gestimuleerd, met o.a. een beloning
voor de huisjes met de hoogste gemiddelde punten, wat op het einde van
elk trimester wordt uitgereikt.
Naast de verschillende projecten die regelmatig worden uitgevoerd ter
verbetering van de algemene staat van de Hogar, heerst er echter de
permanente druk om de lopende rekeningen van groenten en fruit, slager,
elektriciteit,... te kunnen betalen, want soms moet er zelfs uitstel van
betaling bij de handelaars gevraagd worden!
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 15

Dit is een grote bekommernis, omdat het tenslotte toch gaat om
levensnoodzakelijke dingen, waarover je eigenlijk niet zou moeten
onderhandelen!
Eigenlijk is het niet makkelijk om alle indrukken en ervaringen neer te
schrijven, die ik er heb mogen ervaren.
Een ding is wel zeker; als je er eenmaal geweest bent, vergeet je ze nooit
meer… De kinderen en tia's hebben voor altijd een plaatsje in je hart…
Er wordt daar echt enorm goed werk verricht!!
Que te vaya bien!
Inge
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 16

Spaghettifeest Manos Unidos
In het laatste weekend van november hield de werkgroep MANOS
UNIDOS samen met de missiehobbyclub van Vliermaal haar jaarlijkse
feesten. De opbrengst gaat integraal naar het kindertehuis in El Carmen,
waar onze plaatselijke lekenhelpster Edith Jans al meer dan 25 jaar zich
volledig inzet voor de kinderen in het tehuis. Deze feesten hadden reeds
voor de achtste keer plaats en ook dit jaar werd het een groot succes.
Zaterdag was het spaghettiavond, waarop ongeveer 300 personen aanwezig
waren. Niet alleen de spaghetti, maar ook de Chileense wijn was heerlijk
en de sfeer was heel gezellig. Reeds op deze avond stonden mooie
zelfgemaakte bloemstukken, kransen, juwelen, theelichtjes, wenskaarten en
andere creaties tentoongesteld. Enkele aanwezigen konden niet weerstaan
aan al dat moois en deden reeds een koopje.
Op zondag was het de grote dag van de missie-hobby-tentoonstelling. Al in
de vroege namiddag kwamen de eerste bezoekers toe. Menig aanwezige
deed zijn ronde langs de tentoongestelde voorwerpen. Bij een tas koffie,
een lekker stuk taart of gebak of een frisse pint werd er gezellig gebabbeld
en gekletst over van alles en nog wat. Een tweede ronde langs de
tentoonstelling leverde vele kooplustigen op.
Velen konden niet aan de tombola voorbijgaan zonder hun geluk te
beproeven. Het muzikale trio Kristien Devos, Marijke Valkeneers en Heidi
Dumoulin bracht enkele mooie stukjes muziek ten gehore voor het talrijke
publiek. De omzet van het weekend schommelde rond de 5000 euro, de
opbrengst zal zo spoedig mogelijk overgemaakt worden aan het
kindertehuis in El Carmen. Edith heeft ons laten weten dat dit bedrag zal
besteed worden aan het aankopen en vernieuwen van ongeveer 40
stapelbedjes.
De organisatie dankt hierbij iedereen die heeft meegeholpen om dit
weekend te doen slagen. En natuurlijk ook veel dank aan alle aanwezigen
voor hun blijken van sympathie en hun steun.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 17

“Veel liefs, Liza”
Op 21 juli 2003 overleed onze geliefde zuster Liza Mottart. Ze liet een
grote leegte na in vele harten in België en Chili. De vele mensen onder ons
die het voorrecht genoten haar te kennen, getuigen van een wijze vrouw
met een enorme inzet, een diep geloof, een sterke zin voor
rechtvaardigheid en een zeer groot hart voor kinderen en eenieder die het
moeilijk had. En niet te vergeten, een groot gevoel voor humor! Om haar
wijsheid en persoon levend te houden, willen we de lezer regelmatig een
stukje laten verdwalen in haar persoonlijke gedachtegang…
Met Moederdag nog vers in het geheugen en Vaderdag op komst, nemen
we jullie mee in Liza’s mooie verwoording van dankbaarheid aan haar
ouders en God de vader…
Brief aan haar zus Maria, op 28 juli 1954, net voordat ze naar Chili zou
vertrekken.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 18

“… Ik heb er dezer dagen nog aan gedacht. Onze lieve ouders hebben acht
kinderen en nochtans houden ze van eenieder van ons, als zouden we enig
kind zijn. Ze zijn op alle kinderen evenveel betrokken, zelfs tot in de
kleinste details. Hoe mooi is dat!... Het is daar, in de goede wil van de
ouders, dat Hij altijd het voorbeeld geeft. Hij, de Vader van alle mensen,
van zoveel zielen. En bekijkt hij ons niet, als zouden we de enige op aarde
zijn? En zus, onze moeder, zeggen wij niet “mijn moeder” en ik ben er
zeker van dat zij zal antwoorden “mijn kind”, als zouden we het enige
zijn.”
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 19
…

¡Cumpleaños feliz!
Binnenkort is het weer zover … Op 9 juli zal heel het kindertehuis in rep
en roer staan. Op de feestdag van de patrones van de hogar - Onze Lieve
Vrouw van de Vrede - vieren de kinderen en het personeel de Aniversario
of de verjaardag van het tehuis.
Dit jaar mag het tehuis 43 kaarsjes uitblazen.
Het was in 1966 dat drie mensen het idee kregen om de Hogar Nuestra
Señora de la Paz op te richten: Madre Victoria (Zuster Liza voor de
Belgen), Juanita (Janine) Celis (een Vlaamse lekenhelpster) en de Spaanse
priester Padre Ortega (Padre Ortega is nu nog altijd priester in Chillán, op
een uurtje rijden de dichtstbijzijnde stad van El Carmen).
En zoals we weten, bleef het niet bij een idee ...
Gelukkig, want al 43 jaar is het
tehuis in El Carmen een warme
thuis voor tientallen kleutertjes,
kinderen en pubers. Jongeren
vonden er de warmte en de vreugde
die ze zo nodig hebben om te groeien.
En ook nu, onder de vleugels
van Edith Jans, Clara en Norma
- die samen de directie vormen –
is de Hogar nog altijd een warm
nest voor zo'n 190 kinderen.
Maar wat gebeurt er dan precies op 9 juli? Het is geweten, als Chilenen
feesten, feesten ze goed. Vandaar dat de verjaardag tot een heuse feestweek
is uitgegroeid.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 20

Een hele week lang staat het tehuis op speelse stelten. De kinderen vormen
samen Alianzas. Die teams strijden dan een hele week voor de eerste
plaats. De beste groep mag op het slotfeest de Koningin en Lelijke Koning
afleveren. En twee kleine sterretjes uit dat team mogen de Príncipe en de
Princesa zijn.
De teams moeten zich bewijzen op allerlei domeinen. Op een speelse quiz
moeten de teams laten zien wat ze op intellectueel gebied waard zijn. En
tijdens een playbackshow kan iedereen laten zien wat voor artistieke
talenten er aanwezig zijn.
Ook op sportief vlak moeten de teams het tegen elkaar opnemen. Tijdens
een estafette bewijzen de Alianzas zichzelf met zaklopen, touwtrekken, een
aardappel op een lepel in de mond aan de overkant krijgen, eieren gooien
en vooral vangen, lopen met aan elkaar gebonden voeten … Er wordt
gezweet en tot het uiterste gegaan, geroepen en toegejuicht, maar vooral
veel plezier gemaakt. De laatste jaren wordt er ook een heuse zoektocht
naar een verborgen schat georganiseerd door de bosjes en langs de rivier in
El Carmen. De kinderen gaan dan werkelijk tot het uiterste, want de
puntenwinst hangt samen met hun inspanningen en de barre
omstandigheden maken het moeilijk.
Onder begeleiding van de lokale politie lopen de Alianzas ook een
marathon door de straten van El Carmen. Langsheen heel de route worden
de lopers aangemoedigd door hun compañeros. En er wordt nog meer
gesport: de beste fietsers meten zich op een parcours in en om El Carmen.
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 21

De teams moeten voor deze proef wel eerst overal in het dorp fietsen bij
elkaar zoeken.
Op het einde van de week is er een
verklede optocht. Iedereen zoekt
met hulp van de tía's een mooi kostuum
bij elkaar. Met zelfgemaakte fakkels
trotseren de kinderen en tía's de kou
(het is immers al een flink stuk in de
herfst) en paraderen ze door de straten
van het dorp. Het is feest en iedereen
zal dat geweten hebben!
De week wordt afgesloten met de kroning van de prins en de prinses, en de
koning en de koningin. Die mogen daarna de respectievelijke kinder- en
jeugdfuif plechtig openen. En daarna iedereen de dansvloer op!
Uiteraard is op zulke momenten de Cueca nooit ver weg. Dat is de
Chileense volksdans, waarbij de danspartners met een witte zakdoek
zwaaien.
Maar het mag niet te laat worden die avond. Want vrijdagochtend moeten
de kinderen en het koor van de Hogar present staan voor de officiële
verjaardagsmis. Al komt van echt zingen dan niet te veel meer terecht
omdat de stemmetjes verloren gingen tijdens de activiteiten … Tot grote
frustratie van tía Edith, die dapper het koor doorheen de mis loodst.
Die zondag wordt de week plechtig afgesloten met nog meer dans, zang,
speeches en een feestmaaltijd.
En zo wordt de feestweek vrolijk uitgewuifd. Op naar een nieuw jaar
samen in de Hogar!
Hip hip hip … hoeraaaaa!
Play-b
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 22

Activiteitenkalender
Encuentro Chileno met Edith Jans
In het wijnkasteel
te Genoelselderen
28 juni 2009 van 14.00 - 18.00u
joseph.de.lombaerde@telenet.be
www.facebook.com (Encuentro Chileno)
Chilidag & Sinterklaasfeest
KWB – Nerem
14 en 15 november 2009
guido.reynaerts@hotmail.com
Spaghettifeest en missietentoonstelling
Vliermaal
21 en 22 november 2009
theo.valkeneers@telenet.be
Wenst u enkel een elektronische
versie van Victoria te ontvangen? Meldt u dit
gerust. Op die manier kunnen we zowel de
drukkosten als het milieu sparen!
wim.houtmeyers@telenet.be
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 23

Met dank aan
Victoria ~ nr 5 ~ mei 2009 24