YUUB Magazine maart 2009 - Kees van der Eijk

midden van de duinen, dan weer tegen een
decor van grillige rotsformaties. Hier is het
iedere dag een feest om wakker te worden.’
Deelneemster Joke is al een ervaren reiziger,
maar nog nooit ging ze mee met een reis
speciaal voor mindervaliden. Joke heeft MSA
(Multiple Systeem Atrofie), een niet-erfelijke
aandoening waarbij meerdere
hersengebieden vroegtijdig afsterven. Haar
rolstoel heeft ze daarom aan de rand van de
woestijn achtergelaten. ‘Rijden kan ik er toch
niet mee, hier in de woestijn. Dan is het dus
alleen maar ballast.’ Last lijkt ze er niet door
te ondervinden. Ze zit op het zachte Saharazand
en als ze ergens heen wil zijn de sterke
Toeareg-mannen daar om haar op te tillen en
te dragen naar waar ze maar heen wil. Ook
de 26-jarige Erik van der Eijk is in Nederland
afhankelijk van zijn rolstoel. Twee Toearegs
slepen hem in zijn rolstoel onvermoeibaar de
ene na de andere zandheuvel op.
Het bonte gezelschap is al snel volledig op
elkaar ingespeeld. Ze weten wat ze aan
elkaar hebben en wat hun grenzen zijn. ‘We
zijn hier allemaal met hetzelfde idee ingestapt
en dat schept meteen een band. Niemand
vindt het erg om op een ander te wachten of
Reisreportage
Tekst: Jody van der Helm Fotografie: Sahara Travel
een ander te helpen. Hiermee nemen de
reizigers de levensstijl van de Toeareg over.
Zij nemen alles zoals het is en hebben nooit
haast’, legt Joke uit.
Tijd is dan ook niet belangrijk. Er wordt tijdens
de reis niet veel op de horloges gekeken. Het
enige wat er toe doet is hoe hoog de zon aan
de hemel staat. Komt de zon op dan is het
tijd om op te staan en maakt de groep zich
klaar om weer door te trekken. Dreigt de zon
onder te gaan, dan is het tijd om een
geschikte slaapplaats voor de nacht te
zoeken. ‘Verder doet niets ertoe in die grote
woestijn. Ik vind het indrukwekkend om zo
dicht bij de natuur te zijn. Hierdoor gaat er
echt een enorm gevoel van rust en onthaasting
door je heen’, zegt Joke.
Een jaar geleden kwam Gonda Meilink van
Sahara Travel op het idee om ook
woestijnreizen te organiseren voor mensen
met een beperking. ‘Eén van de
reisbegeleiders had toen iemand zonder
ledematen meegenomen naar Egypte. Zij
had de reis van haar leven en dat vond ik zo
bijzonder. Toen kwam het bij me op dat er
waarschijnlijk nog veel meer mensen met
een beperking zijn die graag zo’n reis zouden
willen maken. Door drukte heb ik het idee
toen laten liggen, totdat ineens Margreet Bos
op mijn pad kwam.’ Margreet is door een
aanslag op haar leven in een rolstoel terecht
gekomen, maar laat zich daardoor niet
weerhouden om te doen wat ze wil. Ze vroeg
maart 2009
11