Download Foolcolor Magazine (December 2012) - foolcolormedia

22
Probleempje
M’n verblijf op Java duurt niet zo heel lang meer en ik heb een probleem: het vliegtuig
vertrekt pas nadat het visum al ruimschoots verlopen is. De boete per dag voor ‘overstay’
is hoog (af te rekenen in harde valuta), dus moet ik het visum zien te verlengen. Een
touristoffice (soort reisbureau, zeker geen VVV) vragen dit voor me te doen kost extra
geld en zelf naar een immigratiekantoor stappen zie ik niet zitten, aangezien dat meestal
wel een dag kost.
Tijdens een helder moment in het internetcafé bedenk ik dat één van m’n indonesische
Facebook vrienden me misschien kan helpen en post een berichtje. Ondertussen zijn
dat er al meer dan 50; vrijwel iedereen die me belaagt om zijn of haar engels te oefenen
wil vervolgens ook vrienden worden op Facebook. ’s Avonds is er bericht terug van een
groepje studenten die ik eerder ben tegengekomen. Ze nodigen me uit om in één van de
kampongs van Jogja te logeren, ver van de drukte van Marlboro street en het toeristengetto
eromheen.
Uit logeren
Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. De volgende ochtend arriveer ik met de
nachttrein in Jogjakarta. Er waren alleen nog kaartjes beschikbaar voor de luxe executive-class
met vliegtuigstoelen en airconditioning. Dat je voor airco betaald hebt zul je
merken ook: de temperatuur ligt ver beneden wat aangenaam is. Met bijna al mijn kleren
aan stap ik de warmte in, het perron op. Andhyra en Ilham, de twee studenten die me
komen ophalen, brengen me naar Ilham’s huis. Speciaal voor dit soort gelegenheden heb
ik wat cadeautjes meegenomen, tijdens het kennismaken geef ik ze om het ijs te breken
beide een Groningen T-shirt. Nu woon ik tijdelijk vlakbij het centrum van de stad, met
een eigen slaapkamer en een rijstveld pal naast de deur.
Sponsor gezocht
De volgende dag staat eerst het immigratiekantoor op het programma. Andhyra helpt me
alle benodigde formulieren in een recordtijd in te vullen, dus staan we vooraan in de rij.
De ambtenaar wenkt ons naar het loket, werpt een blik op de papieren en schudt ‘nee’.
Een felle discussie in het Bahasa volgt en Andhyra vertaald dat ik ook een ‘sponsor’ nodig
heb. Opgelucht dat dit alles is zeg ik tegen de ambtenaar dat ik mezelf sponsor; ik heb
exact genoeg geld om het tot de terugreis uit te houden.