Vertesselkes - Cubra

Den Dood zaat gevangen, d'ellende die bleef,
en iederendeen die gong buiten de schreef;
de daogen van Noë die kwamen weerom
omdetter den Dood in dieën peereboom klom ;
et wier d'r 'n weereld vol lol en misère,
'n kermis vol tobbers, vanwege die peere !
Mar vrouwke Misère vroeg zoo 'ons aon Peer :
— „Hoe gao-g-et nog mee oe daorbove, meneer ?"
— „Och, lao' me toch los, — ik mot aon den streup,
want heel de weereld die raokt in de kneup !"
— „Ge hangt daor veilig", zee vrouwke Misère,
„Ik laot oe nie los, want ik leef te geere !
Mar 'k heb 'n veurstel: ik laot oe weer vrij,
wanneer ge mijn aaltij laot leeve ! — Naa gij !"
•— „Akkoord !" zee Pietje, ,,dè neem ik aon,
toe 't end van de weereld toe meude bestaon !"
En Piet ervandeur En al heurde 't nie geere :
Den Dood leeft nog aaltij, — en ok de misère !
42