Welkom in onze kerken - Gereformeerde kerk Sellingen

De soldoaten dij mit heur te doun
haren hebben de kommedant
der bie hoalt. Dij vruig Sanne hou
heur zeun haitte en hou of hai der
oetzag. Of e dik was of moager of
dat e aans wat haar doar hai deur
opvuil. ”Nee” zee Sanne ”hai het
niks bizunders aan zuk, mor hai kin
wel hail mooi zingen.”
En dat hebben ze oetzöcht en toun
kwammen ze der achter, dat Frits
Hofmann nachtdainst haar, nait
wied bie heur vot.
De soldoaten lagen doar in stelling
op ’n heuvelrugge tegenover
de Fransozen. De kommedant zee:
”t Is nou veuls te gevoarlek. Wie
kennen der nou nait noar tou, mor
messchain ken ’t wel as ’t loater is
in de nacht. Den willen wie perbaaiern
om joen zeun òf te lözzen.”
Het begrootte de man van ’t ol
menske dij zo’n benaauwde raaize
mokt haar om heur zeun zien kerstpakje
te brengen.
Sanne kreeg weer hoop en moud
dat ’t toch nog veurmekoar kommen
zol en volde heur handen veur
’n gebed. Toun ’t nacht wer is ze
onder gelaaide van ’n poar soldoaten,
goud inpakt in ’n poar dikke
dekens noar ’t dal brocht. Onderaan
dij heuvel woar heur zeun
touhollen mos binnen ze zitten
goan te wachten.
’t Geknitter van geweren en ander
schaittuug wer langzoamaan
minder en op ’n duur was ’t stil.
Sanne dommelde wat vot en schrok
inaains wakker. Wat was dat veur
’n geluud in de verte. Klòkken. De
klòkken van de kerktorens in Paries
luudden de kerstnacht in! In ’t licht
van de moane dij aalgedureg even
deur de wolken keek, zagen Sanne
en heur begelaaiders dat boven op
de heuvel wat bewoog…
En toun gebeurde der wat onveurstelboars!
In ’t haalfduuster ston doar op dij
heuveltop aine onbeschaarmd, net
of der gain oorlog was, te zingen…
Mit ’n prachtege heldere stem
klonk ’t doar over de heuvels: ”stille
nacht, heilige nacht.”
Sanne zakte deur de knijen en
stoamelde mit ’n deur troanen
verstikte stem: ”dat is mien Frits,
mien laive jong dij doar zingt!”Ale
drij verzen het e zongen en toun ’t
òflopen was zeden de soldoaten,
net of ’t oafsproken was: ”Amen.”
Het was hail ontroerend.
Mor ’t wonder wer nog groter! Op
de heuvel aan d andere kaante van
’t dal woar de Fransozen wazzen,
klonk opaains ’t zulfde kerstlaid in
de Franse toal as ’n soort antwoord
op ’t zingen van de jonge Duutser.
Zulfs de soldoaten dij doar bie
Sanne wazzen, konden heur troanen
nait tegen hòllen, zo biezunder
was ’t!
Twij vijanden tegenover mekoar dij
mit dat prachtege kerstlaid duud-
lek muiken dat oorlog voeren gain
oplözzen is.
En de klokken in de verte bleven
mor luden. Zai ruipen astwoare de
mensen tou: “Christus is geboren.
De Redder dij in onze gebroken
wereld vol van hoat en nied, oorlog
en geweld, vrede brengt veur elk
en aine dij zien knijen boegen wil
en Hom aannemt as Verlösser en
Zoalegmoaker!”
’n Zetje loater kon Sanne Hofmann
heur zeun in de aarms sloeten.
Heur haart luip over van dankboarhaid.
’n Mooier kerstfeest kon je
noa aal dij ellende van de òfgelopen
doagen nait vieren!
Sellingen, Klaas Huttinga
(De vertaling van dit kerstverhaal staat
op www.gereformeerdekerksellingen.nl)
7