• Vermaledijde hekjes • Verbouwing Scheepvaartmuseum ... - WCOB

More documents

Recommendations

Info

edactioneel Af en toe is er een gebeurtenis op de Eilanden die hoogwaardigheidsbekleders te hoop doet lopen. Op 4 juni werd letterlijk met een kanon het startschot gegeven voor de radicale “makeover” van het Scheepvaartmuseum. Het museum bleef overeind. De verbouwing is een ontwerp van rijksbouwmeester Liesbeth van der Pol. Bij de ceremoniële start was ook cultuurminister Ronald Plasterk aanwezig, evenals onze eigen burgervader Job Cohen. Diens geestige toespraak valt elders in dit nummer te lezen. Is het Scheepvaartmuseum dan zo belangrijk, vraagt u zich misschien af. Het antwoord is ja. Het Scheepvaartmuseum is namelijk een rijksmonument in de categorie 1. Dat wil zeggen dat het van buitengewoon cultuurhistorisch belang is. Dit markante gebouw zal dan ook een centrale rol gaan spelen in de economische en toeristische ontsluiting van de Oostelijke Eilanden die het Stadsdeel Centrum zegt te gaan realiseren. Wat we ons daarbij precies moeten voorstellen is echter vooralsnog onduidelijk. Onze redacteur die de op 18 juni gehouden inspraak- en informatieavond met betrekking tot het bestemmingsplan Oostelijke Eilanden bezocht om u te informeren, keerde uit het lood geslagen en met lege handen weer huiswaarts. Nou ja, met lege handen: bijna 250 pagina’s aan rapporten, dat wel. Dezelfde hoogwaardigheidsbekleders zullen hopelijk weer aanwezig zijn bij de feestelijke heropening van het Scheepvaartmuseum, te zijner tijd. Of dat ook het geval zal zijn bij de feestelijke ontsluiting van de Oostelijke Eilanden, blijft de vraag. 2 AUGUSTUS 2009 DE EILANDER Column Awraham Meijers 3 Nou ik vind… 3 BuurtBazin: Hedy d’Ancona 4 Toespraak Job Cohen 5 Graven in de Sibbeltuinen 6 Kunstroute van de baan 7 Nieuws in het kort 8 Inspraak 9 PortiekPortiers 9 Arthur IJzerdraat 11 Wijkcentrumnieuws 14 Werkgroep Groen & milieu 15 Vermaledijde hekjes 15 Vrijwilligerspagina 16 Ontwikkelingen 17 Column Ballabona 19 Patatatoe is meedoen 20 Column Observaties 21 Prikbord 23 inhoud colofon De Eilander komt tot stand met medewerking van het Wijkcentrum Oostelijke Binnenstad. OPLAGE: Jrg. 32, 7.200 exemplaren, huis aan huis. REDACTIE: Rob van der Heijden, Geeske Lanting, Saskia Moerbeek, Jan Mey, Awraham Meijers, Mieke de Moor, Henk Pauwels, Regina Szwed dos Santos FOTOGRAFIE: Maria Heijdendael, Henry Kloostra, Bruno van Moerkerken DRUK: Drukkerij Dijkman INFORMATIE: Kopij: Inzenden per e-mail (Word-bijlage) aan redactie-eilander@projectsinprogress.nl. Per post: brief of CD aan De Eilander, Kleine Wittenburgerstraat 1, 1018 LS Amsterdam. INLEVERDATUM KOPIJ: no 6: vr. 6 september 2009 vóór 14.00 uur (ook betaalde kopij). ADVERTENTIES: Inleveren vóór vr. 11 september 2009, Wijkcentrum Oostelijke Binnenstad t.a.v Mirjam Berloth, Kleine Wittenburgerstraat 1, 1018 LS Amsterdam, 020 - 622 38 08, e-mail: mirjam@wcob.nl INTERNET: www.wcob.nl BEZORGING: Voor vragen en klachten kunt u contact opnemen met het Wijkcentrum, tel. 020 - 622 38 08. De Eilander verschijnt acht keer per jaar. 4 9 16 20 Voorpagina: Minister Plasterk en burgemeester Cohen gaven het startschot voor de verbouwing van het Scheepvaartmuseum. Foto Bruno van Moerkerken
nou ik vind... Beste redactie, Met toenemende verbazing hebben wij ons door het artikel met de titel “Arie” geworsteld. Waar het artikel over ging, over Arie ging het zeker niet. Het is waarschijnlijk de bedoeling geweest een artikel te schrijven over onze vriend Arie IJzerdraat. Hij is afgelopen december inderdaad overleden en woonde op een kleine boot op de plek die in het artikel wordt genoemd. Dat zijn ongeveer de enige gegevens in het artikel die kloppen. De rest is ver van de werkelijkheid. Arie heette eigenlijk Arthur. Zijn grootvader was een Geus en heeft de oorlog niet overleefd. Arthur zelf was geboren in 1957, dus hij kan moeilijk een oorlogstrauma hebben opgelopen. Hij heeft vrouw noch kind gehad. Hij had geen donker haar. Hij rookte niet. Als hij ergens aan te herkennen was, was het aan zijn onafscheidelijke kaplaarzen. Daarmee begaf hij zich met gezwinde spoed van de ene vriend naar de andere. Doorn in het oog van de schrijfster van het artikel is de vuilnisbeltachtige toestand aan de overkant van haar woonboot. Beschreven toestand is echter niet van Arthur geweest, maar van zijn buurman. Arthur was een kunstenaar en een minimalist. Hij heeft massa’s prachtige pentekeningennagelaten, waarvan bijgevoegd een voorbeeld. Hij bezat niets, laat staan rotzooi. Hij ergerde zich net zo aan de ontembare groei van zijn buurman als briefschrijfster. Hij was echter teveel een gentleman om daar iets over te zeggen. Wij betreuren het dat met zulke onwaarheden de nagedachtenis van onze lieve vriend onnodig besmuikt wordt. Wij willen graag deze rectificatie geplaatst zien, zodat als men al een oordeel wil vormen, men dat op z’n minst op grond van feiten in plaats van fictie kan doen. Namens de intimi van Arthur, Simone le Noble (Zie ook pagina 11) column AWRAHAM MEIJERS Met z’n allen naar de Friese terpen 1 . Stel: je lijdt aan agorafobie – zeg maar pleinvrees. Alleen al bij het woord plein of open ruimte in een stad, ga je trillen, word je duizelig en grijp je naar de fles sterke drank. (Waarna je de wereld helemaal voor een doedelzak aanziet.) 2. Stel: je bent dwangmatig en ongevraagd bezig iets Leuks & Nuttigs aan te richten voor de samenleving, gaat met die leukheiddwang naar bed en staat er mee op. Alom ziet men jouw komst met angst en beven tegemoet. En dat geeft je een goed gevoel, een bijna seksuele kick. 3. Stel: je hebt geen gevoel voor schoonheid. Sterker nog: iets dat (enigszins) mooi is ervaar jij als persoonlijke bedreiging. Het liefst zou je dat gevaar verwoesten. Als je de kans krijgt zul je dat ook zeker doen. Esthetiek moet vermorzeld. Dood aan al wat iedereen – behalve jij, vanzelfsprekend – als prettig ervaart. 4. Stel: je bent ambtenaar of wethouder bij de gemeente, hebt tot overmaat van ramp met stadsplanning te maken en bezit geen greintje fantasie. Ook creativiteit komt niet voor in je vocabulaire. Je kunt dus slechts binnen een beperkt kader denken én handelen. Wat je ogen zien vernietigen je handen en dat windt jou lekker op. Stel dat je aan deze vier stellingen voldoet, dan lijdt je aan het zogeheten AAZ-syndroom. (Afbraak door Angst en Zelfoverschatting). Binnen de geestelijke gezondheidszorg wordt gesproken over een aazetje. Voorwaar geen pretje voor de omgeving van de patiënt. Deze heeft namelijk niet door wat een onheil hij of zij voortdurend aanricht. Psychiaters hebben geen sluitend antwoord op deze idiotie. Therapieën stranden. Pillen die een dolle stier tot bedaren brengen, slaan niet aan. Praten, redelijkheid en overtuigende argumenten zijn nutteloos. Er wordt van uit gegaan dat Atilla de Hun († 453 ) oervader is van de AAZ. Bekend is de uitspraak over diens ongebreidelde vernielzucht: “Waar Atilla’s paard zijn hoeven zet groeit geen gras meer”. Goed nieuws is dat AAZ niet vaak voorkomt, binnen onze samenleving is AAZ te verwaarlozen. Het slechte nieuws is dat bij de gemeente Amsterdam de ziekte genadeloos heeft toegeslagen; het aantal aazetjes is schrikbarend hoog en breidt steeds uit. Landelijk zijn wij koploper. Op Wittenburg staat de Witte Boei, een relatief klein gebouw op de kopse kant van het Wittenburgplein. Hier worden allerlei activiteiten georganiseerd en stappen vanwege de kleinschaligheid buurtbewoners makkelijk naar binnen, mogelijk voor een kop koffie en een praatje met deze of gene. Voorwaarde voor een ontmoetingsplek is kleinschaligheid, zeker als het een grote stad betreft. Er staan al meer dan genoeg overweldigende bouwwerken! Ook het verkeersvrije plein is een oase van rust, de flatgebouwen zijn minder prominent aanwezig, kinderen spelen hun spelletjes, volwassenen voelen zich senang. Maar dan… Mevrouw Els Iping is wethouder en loert met argusogen of er nog iets te veranderen valt. “Verbeteren” noemt ze dat graag. Tot haar blijdschap stuit ze op een kwalijke dag op de Witte Boei. Oei! Foei! Niet geplaagd door inzicht en empathie besluit ze dat het uit moet zijn met die verdomde kleinschaligheid en dat enge plein, die bedreigende leegte. Het maakt haar onpasselijk. In haar stad een plein van redelijk formaat? Doei. Er moet – besluit ze in haar AAZ-wijsheid - een Huis van de Buurt komen. Groot. Imposant. Binnen het kader van een duchtig flatgebouw. Daarvoor moet dat plein rigoureus krimpen. O ja, ook die bomen moeten weg. Als Amsterdammers een boom willen zien moeten ze maar op de Veluwe gaan wonen. En als je dorpse intimiteit zoekt, ga dan maar op een Friese terp zitten. Ik vrees dat Iping en haar vazallen hun zin zullen krijgen. awraham.meijers@hetnet.nl AUGUSTUS 2009 DE EILANDER 3
Page 1: De Eilander Buurtkrant van de Kadij
Page 5 and 6: het niet hebben gehaald. Onder hen
Page 7 and 8: Kunstroute van de baan Een jaar gel
Page 9 and 10: Inspraak Op 18 juni vond de ‘enig
Page 11 and 12: OOSTERKERK OOSTERKERK MUZIEK Zaterd
Page 13 and 14: Foto: Jan Pieter Nepveu Een milieuv
Page 15 and 16: ontwikkelingen Steiger Nieuwevaart:
Page 17 and 18: Patatatoe 2009 is meedoen De zesde
Page 19: Op de achterpagina: Ten tijde van d

• Vermaledijde hekjes • Verbouwing Scheepvaartmuseum ... - WCOB

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?