1_Januari_2011_files/cultuurgids PG+ Russisch.pdf - Home NL

12
die hiervan gebruik maakten waren o.a.
Erenburg, Sloetski, Baklanov (die vooral over
de oorlog schreef), Brodsky en Solzjenitsyn.
Ook een aantal werken die eerder vanwege de
censuur verboden waren, konden nu toch
gepubliceerd worden. In deze periode was er
een opkomst van jonge dichters, die van poëzie
weer een cultureel fenomeen maakten.
Vanaf 1959 haalde het regime de teugels weer
aan en verschillende dissidente schrijvers
werden weer vervolgd en veroordeeld. Er
waren ook mensen die verplicht naar de VS
moesten emigreren. De bekende
kampliteratuur over het leven in de Goelag
mocht alleen nog maar in het buitenland
gepubliceerd worden. Toch bleven deze zwaar
tegengewerkte schrijvers toch vrij bekend,
doordat hun verboden werk toch werd
afgedrukt door de samizdat, illegale
drukkerijtjes. In Rusland werd later steeds
meer Sciencefiction geschreven. Dit hing
waarschijnlijk samen met het werk dat Rusland
deed in de ruimte, maar ook omdat
sciencefiction gebruikt werd om kritiek te
uiten.
De periode 1991-heden: Postcommunisme
Na de val van de Sovjetunie, is er een
moeilijke periode voor de Russische literatuur.
Echte richtingen zijn niet te herkennen. Enkele
bekende namen zijn: Akoenin, Loekjanenko,
Makanin, Koerkov en Pelevin. Wel valt op dat
novelleschrijfsters steeds meer op de
voorgrond treden. Tegenwoordig zijn Tatjana
Tolstaja (In Vuur en Vlam, Over mijn Vader)
en Ljoedmila Oelitskaja (Medea en Haar
Kinderen, Een Vrolijke Begrafenis)
succesvolle schrijfsters.
Bronnen: www.literature.org/authors/tolstoyleo/anna-karenina/part-01/chapter-01.html
wikipedia.org/wiki/Russische_literatuur
Alexandr Sergejevitsj Poesjkin
Marlies Dijkstra (2c)
Alexandr Poesjkin wordt in het algemeen
beschouwd als de grootste dichter van
Rusland, en tevens als één van de grootste
dichters uit de wereldliteratuur.
Hij werd geboren op 6 juni 1799 in Moskou,
als zoon van een adellijk geslacht. In zijn
kinderjaren werd hij bijna helemaal in het
Frans opgevoed, en omdat hij beschikte over
een buitengewoon goed geheugen, kende hij
toen hij nog maar elf jaar oud was de gehele
toenmalige Franse literatuur uit zijn hoofd. Het
kwam door zijn kindermeisje, een Russin, dat
hij de Russische taal, sprookjes en
volksverhalen leerde kennen. In 1811 begon
hij met studeren aan het Tsarkoje Selo-Lyceum
(nabij Sint-Petersburg). Zijn talent voor
dichten werd al snel opgemerkt, na zes jaar op
het lyceum stortte hij zich in het uitgaansleven
van Sint-Petersburg, en zijn levendige
liefdesleven hield hem niet tegen zich nog
verder aan de dichtkunst te wijden.
In 1820 werd hij verbannen uit Sint-
Petersburg, omdat de censuur in Rusland erg
streng was, en hij zich daar niks van aan trok.
Dit redde waarschijnlijk zijn leven, want
hierdoor deed hij niet mee aan de
Dekabristenopstand, waar veel van zijn
literaire vrienden aan deelnamen, in 1825.
Tijdens zijn ballingschap woonde hij op het
platteland, in die tijd schreef hij een groot deel
van zijn meesterwerk, „Jevgeni Onegin‟. In
1826 hief Tsaar Nicolaas de eerste onder
bepaalde voorwaarden zijn verbanning op.
Alexandr ging terug naar Sint-Petersburg, maar
was zo ongeveer een „gevangene‟ van de tsaar.
Na vele liefjes te hebben gehad trouwde
Alexandr in 1831 met Natalja Gontsjarova. Hij
noemde haar zijn 113de liefde. Ze kregen
samen vier kinderen en het schijnt een
gelukkig huwelijk te zijn geweest.
Zijn jaloezie werd zijn dood: Alexandr stierf
tijdens een duel met de stiefzoon van de
Nederlandse gezant Georges d‟Anthès op 29
januari 1837. Dit duel was ter aanleiding van
een affaire die zijn vrouw, Natalja, zou hebben
met deze man.
Enkele werken van Poesjkin zijn:
- Roeslan en Ljoedmila (1820)
- De gevangene van de Kaukasus (1822)
- Poltava (1829)
- Boris Godoenov (1831)