1_Januari_2011_files/cultuurgids PG+ Russisch.pdf - Home NL

2
Inhoudsopgave cultuurgids Rusland
UITGELICHT:
Matroesjka poppen 3
Marieke Strijkstra (2g)
Matroesjka‟s 3
Merel Ipema (2c)
UITGELICHT:
Russisch orthodoxe kerk 4
Marthe Leijdekkers (2a)
Gastspreker hiëromonnik Serafim 6
Angela Medendorp (3a)
Novgorod 7
Marthe van Daal (2a)
Tsjajkovski 8
Eleni van Nijf (2c)
Peter de Grote 9
Aske Meijerink (2a)
Russische literatuur 10
Angela Medendorp (3a)
Aleksandr Sergejevitsj Poesjkin 12
Marlies Dijkstra (2c)
Moermansk - Мурманск 13
Maud Ramakers (2c)
Rusland in de 2e Wereldoorlog 14
Wisse de Groot (2e)
Raspoetin 15
Merel Steneker (2c)
Sint-Petersburg 16
Cas Versluijs (2e)
Russia in space! 18
Hugo van Leeuwen (2c)
Bouwstijlen in de Russische architectuur
Friso Wels (2c) 20
Russische muziek 21
Rishi Yildiz (2a)
De Russische spoorwegen 22
Jasmijn Froma (2c)
Colofon
Redactie
Klas 2: Marthe van Daal, Marlies Dijkstra,
Jasmijn Froma, Wisse de Groot, Merel Ipema,
Hugo van Leeuwen, Marte Leijkdekkers, Aske
Meijerink, Eleni van Nijf, Maud Ramakers,
Merel Steneker, Marieke Strijkstra, Cas
Versluijs, Friso Wels, Rishi Yildiz
Klas 3: Angela Medendorp
PG+ Russisch taal en cultuur
Voorkant: Cas Versluijs
Docente: mevr. J. Bron
jtbron@online.nl
© Praedinius Gymnasium, januari 2011

3
Matroesjka poppen
Marieke Strijkstra (2g)
Matroesjka poppen zijn houten poppetjes van
oplopende grootte die in elkaar passen. In het
Engels worden ze daarom wel nesting dolls
genoemd. Matroesjka poppen worden ook wel
als een symbool van vruchtbaarheid en
eeuwigheid gezien. Een klein poppetje komt
uit een grotere, vergelijk het met de geboorte
van een baby. Er zijn geen bewijzen dat de
Matroesjka poppen oorspronkelijk uit Rusland
komen. Er zijn mensen die beweren dat de
Matroesjka‟s uit Japan komen, en later zijn
overgenomen door de Russen. Het Russische
woord voor Matroesjka is matrjosjka
(матрёшка). Sergei Malyutin maakte de eerste
Matroesjka-schetsen in 1890. Toen deze het
eerste poppetje aan zijn vrienden liet zien
vonden deze dat ze op hun buurmeisje
Matrjona leek. Dit meisje werd ook wel
Matroesjka genoemd. Toen werden de
Matroesjka poppen naar Matrjona vernoemd.
De poppen worden van een berk, els of
lindeboom gemaakt omdat die houtsoorten erg
zacht zijn. De snijder van de poppen begint
altijd eerst met de kleinste pop. Daarna de
minder kleinste. En zo steeds grotere poppen.
Als de pop klaar is, wordt hij in een lijmachtig
mengsel gedaan, waardoor alle oneffenheden
worden gevuld. Daarna worden de poppen
gedroogd en klaargemaakt om beschilderd te
worden.
Bronnen:
http://www.matroesjkas.nl/
http://www.theredlineonline.com/2008/08/matr
oesjka-ook-wel-baboesjka.html
Voor wie wil zien hoe een matroesjka
gesneden wordt:
http://www.youtube.com/watch?v=VhR9ALV
d0Js&feature=related
Matroesjka
Merel Ipema (2c)
De houten pop Matroesjka komt uit Rusland.
Men zegt dat de houten pop oorspronkelijk uit
Japan komt, en dat hij naar Rusland is gebracht
aan het eind van de 19e eeuw door de vrouw
van de koopman Savva I Mamontov. Volgens
de Japanse verhalen was het een Russische
monnik die de Matroesjka naar Japan heeft
gebracht. Maar welk verhaal er ook waar mag
zijn, het idee van de Matroesjka‟s maken,
spraken de Russische ambachtslieden wel aan.
Een professionele artiest genaamd Sergei
Malyutin maakte de eerste schetsen ongeveer
in 1890. Toen hij het eerste poppetje aan zijn
vrienden liet zien vonden ze deze wel erg op
hun buurmeisje Matrjona lijken. Dit meisje
werd ook heel vaak Matrjoschka of Matroesjka
genoemd. Vanaf dat moment heten deze
poppen dus Matroesjka‟s.
Aan het eind van 19e eeuw waren de namen
Matrjona en Matroesjka een van meest
populaire namen in Rusland. De namen komen
van het Latijnse woord, matrona. Dit betekent
mama of gerespecteerde dame. Daarom past
deze naam heel goed bij het idee van in elkaar
gestapelde poppetjes binnen een grote
moederpop. Het plaatsen van het ene figuur in
de andere wordt ook wel als een symbool van
vruchtbaarheid en eeuwigheid gezien.
Om Matroesjka‟s te maken hebben mensen een
hoop materiaal en tijd nodig, dat is ook geen
wonder, want het moet allemaal heel precies.
Ook verlangt het werk om ze te maken talent
en handigheid. Allereerst is het belangrijk om
de juiste houtsoort te vinden. Linde is erg
geschikt voor deze poppen, vanwege de
zachtheid, maar er wordt ook wel eens berk of
els gebruikt. De bomen worden in de vroege
lente gekapt, en ontdaan van hun bast. De
stammen worden opgestapeld en een aantal
jaren in de lucht gedroogd. Het bewerken van
het hout moet precies op het juiste moment
gedaan worden, wanneer het hout niet te droog
of te nat is. Alleen een vakman kan dat
moment bepalen. Elk stuk hout ondergaat dan
ten minste 15 verschillende bewerkingen.
De kleinste Matroesjka‟s, die niet uit
elkaar gehaald kunnen worden, worden
doorgaans het eerst gemaakt. Een

4
vakman met veel ervaring meet niets op,
maar vertrouwt volledig op zijn
vakmanschap. Daarna gaat hij verder met
het maken van een iets grotere
Matroesjka.
Het aantal Matroesjka‟s in een andere
Matroesjka kan variëren van 2 tot 60. De
grootste Matroesjka kan ook net zo groot
zijn als zijn maker. Als elke Matroesjka
klaar is, word deze gedompeld in een
stijfselachtige lijm, die alle oneffenheden
opvult. De laatste droging wordt nu
ingezet, zodat hierna het hout glad
geschuurd kan worden, om daarna door
de kunstschilder verder te worden
afgemaakt. Dan krijgt de Matroesjka zijn
definitieve uiterlijk en stijl.
Tegenwoordig zijn Matroesjka‟s niet
alleen maar vrouwelijke poppetjes maar
ook mannelijke poppetjes. Ook zijn er
verschillende thema's, zoals kerken,
honden, katten, staatshoofden. Maar ook
persoonlijke Matroesjka‟s zijn mogelijk,
met de gezichten van hun nieuwe
eigenaars.
Voormalige staatshoofden van Rusland.
Russisch orthodoxe kerk
Marte Leijdekkers (2a)
Wat is de Russisch orthodoxe kerk?
De Russisch orthodoxe kerk is een Oosters
orthodoxe kerk. Het is een Christelijke kerk.
Het hoofd van die kerk is de Patriarch van
Moskou. De Russisch orthodoxe kerk is na de
Rooms katholieke kerk waarschijnlijk de
grootste kerkgemeenschap. Er worden geen
tellingen bijgehouden. Dus aantallen kunnen ze
alleen maar schatten.
Geschiedenis
In 1054 ontstond er een scheiding tussen de
oosters orthodoxe kerken en de westelijke
katholieke kerken. Dit kwam door grote
cultuurverschillen tussen het oosten en het
westen. Daarna namen de verschillen tussen de
westers katholieke en de oosters orthodoxe
kerken alleen maar toe.
Verschillen tussen en oosterse orthodoxe
kerk en de Rooms katholieke kerk
* Rooms katholieken hebben een paus. De
Russisch orthodoxen niet.
* In de Katholieke kerk mag je absoluut niet
scheiden. In de Russisch orthodoxe kerk is dit
tot 2 keer toe toegestaan.
* Priesters moeten voor de wijding gehuwd
zijn anders mogen ze niet meer trouwen.
Katholieke priesters mogen nooit gehuwd zijn.
Bisschoppen mogen bij de Russisch orthodoxe
kerk ook niet gehuwd zijn.
* De Russisch orthodoxen slaan hun kruis van
rechts naar links ipv links naar rechts, wat de
katholieken doen.
* Bij de Russisch orthodoxe kerk is het altaar
altijd vierkant. Dit geeft de vier hoeken van de
aarde aan. In de katholieke kerk is het altaar
rechthoekig.
* In de Russisch orthodoxe kerk staat iedereen,
er zijn geen banken, als eerbetoon aan
Christus. In de katholieke kerk zit gewoon
iedereen en gaan ze op sommige momenten
staan.
* Alles word gezongen in de Russisch
orthodoxe kerk zodat het beter wordt
onthouden. In de katholieke kerk wordt niet
alles gezongen.
Het kruisteken
Het kruisteken bij de Russisch orthodoxen
heeft drie balkjes. De lange verticale balk staat
voor de stamboom van de mensheid. Vanaf
Adam en Eva. De bovenste horizontale balk
staat voor de onzichtbare wereld, de wereld
van de engelen. De grote horizontale balk staat

5
voor de zichtbare wereld, de aarde en de
mensheid.
De laatste kleine balk staat als voeten steun
maar ook voor de 2 rovers die naast Christus
hingen. De linker rover vroeg Christus hem te
gedenken in de hemel en ging naar de hemel.
De rechter rover spotte met Christus en ging
naar de hel. Vandaar dat het onderste balkje
schuin is met de rechterkant naar boven
(hemel) en de linkerkant naar beneden (hel).
Ikonen
In de Russisch orthodoxe kerken en thuis
worden veel ikonen gebruikt. Dit zijn
schilderingen van Maria met Christus of
andere heiligen. Er zijn veel ikonen, omdat er
veel heiligen zijn en het belangrijk is om zich
te omgeven met de heiligen. Een ikoon is een
schildering op een houten paneel. Een ikoon
word nooit gesigneerd, omdat ze zeggen dat
het de hand van God was die de schilderende
hand begeleidde. Het woord ikoon komt van
het griekse woord Eikóna en betekend
“tekening” en van het oud griekse woord
Eikón betekend “beeld”. Het gebruik van
ikonen is heel erg verbonden met de beleving
van het geloof in de Russisch orthodoxe kerk.
Ikonen worden bij het komen en gaan naar de
kerk gekust. Mensen buigen er ook bij, wat
eigenlijk bedoeld is als buigen voor God.
Heilige
Een bekende heilige is Maria van Alexandrië.
Zij was een prostituee die op een dag naar de
kerk wilde, maar er niet in kwam. Ze hoorde
een stem die haar vertelde dat ze een zondares
was. Dit vond ze zo erg dat ze in de woestijn
ging wonen. Na 40 jaar kwam er een man
langs die voor haar boog. Ze zei dat hij dat niet
moest doen omdat ze een zondares was. Maar
de man had gezien dat ze een stukje boven de
grond zweefde wat betekende dat ze heilig
was.
De Russisch orthodoxe kerk in Nederland
In Nederland is ook een Russisch orthodoxe
kerkgemeenschap. Aartsbisschop Simon leidt
het bisdom van België en Nederland. Een
belangrijke rol bij de Nederlandse
kerkgemeenschap speelt hiëromonnik Serafim
(Sven Standhardt) die priester is. Hij is
geboren in Nederland maar is door vele reizen
naar Rusland geïnteresseerd geraakt en lid
geworden van de Russisch orthodoxe kerk. En
heeft de nodige opleidingen in Rusland
gevolgd. Door aartsbisschop Simon is hij
uiteindelijk tot priester gewijd. In Rotterdam is
in 2004 de eerste Russisch orthodoxe kerk in
traditionele stijl gebouwd, vlakbij de
Erasmusbrug.
Russisch
orthodox
altaar
Russisch orthodox
kruis
Ikonen
Pokrovkathedraal
in
Moskou
Russisch
orthodoxe kerk
te Rotterdam

6
Bronnen tekst:
http://www.scholieren.com/werkstukken/6469
http://www.orthodox.nl/index.php?lang=nl&co
ntent=topic&topic=doc/faq&close=word
http://nl.wikipedia.org/wiki/Oostersorthodoxe_Kerk
Een werkstuk van Angela Medendorp
Een lezing van Sven Standhardt of
Hiëromonnik Serafim
Bronnen afbeeldingen:
http://artsci.wustl.edu/~perfhist/images/orthod
ox_altar.jpg
http://bigthumbs.marktplaats.com/kopen/thum
bnail/d/40/912483341.jpg
http://www.polyglossum.ru/download/russoauc
tion-img600x449-
1078429937iconpic00024.jpg
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commo
ns/e/ec/St_Basils_Cathedral-500px.jpg
http://www.gelderlander.nl/multimedia/archive
/00444/kerk_444067b.jpg
Gastspreker hiëromonnik Serafim
Een presentatie over de orthodoxe kerk
Angela Medendorp (3a)
Op 3 januari jl.
kregen de leerlingen
van klas 2 en 3 PG+
Russisch een
presentatie over de
Russisch-orthodoxe
kerk, verzorgd door
hiëromonnik
Serafim
(burgernaam Sven
Standhardt). Sven Standhardt is op 20 juli 1967
geboren in Oldenzaal. Hij heeft Russisch
geleerd op school. Tijdens een schoolvakantie
naar Moskou en Sint-Petersburg in 1984 heeft
hij voor het eerst een orthodoxe kerk bezocht.
Hij is afgestudeerd bij de RuG, opleiding
Slavische talen. In 1988 studeerde hij aan het
Poeskin-instituut in Moskou en heeft daar de
1000-jarige viering van het Christendom in
Rusland bijgewoond. Na zijn terugkomst naar
Nederland is hij lid van de Russisch-orthodoxe
Parochie in Groningen geworden. In 1993 is
hij daar gezalfd. Van 1995 tot 1997 studeerde
hij in het Seminarie van Moskou (Sergiev
Posad) In 1997 werd hij tot lezer, in 1999 tot
diaken, in 2003 tot priester en in datzelfde jaar
tot hiëromonnik gewijd door Aartsbisschop
Simon van Brussel en België.
Hij kreeg toen de naam Serafim. Vader
Serafim studeert nu aan de Theologische
Academie van Moskou in Sergiev Posad en
werkt als een geestelijke bij de Stichting
Koopvaardijwerk Groningen.
Tijdens zijn presentatie bij ons op school, heeft
Vader Serafim de beginselen van het
Orthodoxe geloof uitgelegd. Hij heeft ons ook
een stukje van een dvd laten zien, waarin werd
verteld over een Russisch-orthodoxe kerk.
Kenmerkend voor zo‟n kerk zijn o.a. de vele
iconen, die niet worden aanbeden, maar
vereerd. Ook zijn er in een Russisch-orthodoxe
kerk geen banken te vinden, omdat je staand
meer eerbied en aandacht toont voor dat wat
verteld wordt. Het altaar zal altijd vierkant
zijn, dit symboliseert de vier hoeken van de
aarde. Daarnaast is het uiterlijk van de kerken
ook erg herkenbaar. De langwerpige vorm en
met bladgoud bedekte uilenbollen zijn bij
iedereen, orthodox of niet, bekend.
Nog een bijzonderheid aan de Russischorthodoxe
kerk, is het feit dat de priesters
veelal getrouwd zijn, anders dan in
bijvoorbeeld de Katholieke kerk, waar het
onmogelijk is voor een priester om vrouw en
kinderen te hebben. Als je als Russischorthodoxe
priester niet getrouwd bent, word je
tevens monnik.
Over het algemeen wordt het woord „orthodox‟
uitgelegd als: streng, volgens alle regels, maar
eigenlijk is de letterlijke vertaling van het
woord: zoals het hoort. Bij het orthodoxe
geloof valt bijna alles weer terug te leiden naar
de allereerste beginselen, het heeft dus geen
hervormingen doorgemaakt. Het is voor
iedereen mogelijk om lid van de Russischorthodoxe
kerk te worden. Zodra je gedoopt
bent, waar geen getuigen bij hoeven zijn, en de
juiste rituelen zijn uitgevoerd, ben je
automatisch lid.
Vader Serafim heeft ons ook een heiligenleven
verteld. Deze heiligenlevens zijn belangrijk
voor alle aanhangers van het Russischorthodoxe
geloof. Hij vertelde ons over Maria
van Alexandrië, de prostituee die 40 jaren in de
woestijn leefde, een erg belangrijk
heiligenleven.
Aan het eind van de presentatie was er ook nog
uitgebreid de tijd om vragen te stellen en
bedankten we Vader Serafim voor zijn goede
presentatie. Al met al een leerzame ervaring
voor iedereen die nog maar weinig over de
Russisch-orthodoxe kerk had gehoord.

7
Novgorod
Marthe van Daal (2a)
Novgorod is een Russische stad 190 km ten
zuiden van Sint-Petersburg. De naam betekent
nieuwe stad, maar het is een van de oudste
steden. Er is ook een verhaal over Sadko, een
jongen die wil spelen op een goesli.
Novgorod is een van de oudste Russische
steden, maar de naam betekend “nieuwe stad”.
Het moderne Rusland vond hier zijn
oorsprong. Want het latere Russische rijk ligt
bij de verovering van Novgorod. De stad ligt
aan de rivier Volchov, 190 km ten zuiden van
Sint-Petersburg (zie afbeelding: de stad
Novgorod is met een rood A-tje aangegeven).
De stad bestond oorspronkelijk uit twee delen:
het Kremlin aan de ene kant van de rivier
Volchov en het handelscentrum aan de andere
kant. In het handelscentrum staan opmerkelijk
veel kerken! Dat komt namelijk doordat kerken
geen belasting moesten betalen. Maar
bijvoorbeeld pakhuizen wel. Dus wat veel
kooplieden deden met hun pakhuis is het
vermommen als een kerk. Beneden stond een
altaar en de rest stond vol met handelswaar. De
stad heeft zich de laatste jaren snel ontwikkeld
als een belangrijke toeristenbestemming. Er is
veel oud Russische architectuur te zien.
Beroemd is de Sophia-kathedraal in het
Kremlin, gebouwd in de 11de eeuw. Bij de
Sophia-kathedraal staat ook een Millenium
monument dat in 1862 werd geplaatst, en die
de belangrijkste figuren uit de geschiedenis
van het land moet verbeelden. Het centrum van
Novgorod staat op de Werelderfgoedlijst van
UNESCO.
Het museum van houten architectuur laat zien
hoe de bevolking vroeger leefde. Er staan
diverse oude gebouwen die vanuit de
omgeving zijn overgeplaatst.
Er is een legende uit de stad over Sadko:
Heel lang geleden in de koopmansstad
Novgorod woonde een jongetje met de naam
Sadko. Op een dag zag hij een groepje
muzikanten spelen en elke dag bleef hij
luisteren. Hij wilde graag ook een goesli
hebben. Maar zijn moeder vond het geen goed
idee. Sadko ging dus in leer bij een
timmerman. Toen hij genoeg geld verdiend
had kocht hij een goesli en speelde op straat.
Veel mensen vonden hem goed, ook de
koning. Sadko ging daar het paleis om daar te
spelen. Na drie jaar had een gast te veel
gedronken en beledigde hem. Sadko was zo
bedroefd dat hij besloot nooit meer in het
paleis te spelen. Hij ging naar het Immermeer
om vis te vangen. Na vis te hebben gevangen,
speelde hij op zijn goesli. De derde dag dat hij
speelde kwam tsarina van het Immermeer in de
gedaan van een waternimf. Ze beloofde hem
dat hij rijk en gelukkig zou zijn, omdat zij hem
rood goud, zuiver zilver en kostbare parels zou
geven.
Maar Sadko had er geen vertrouwen meer in.
De volgende dag kwam Witvis terug met met
het goed, zilver en parels en ze zij hem: “Kom
later nog één keer terug en werp je zijden net
uit, dan zal ik het vullen met goudgeschubte
vissen. Kooplieden in de stad zullen je er veel
geld voor geven. Koop van het geld drie zwart
geteerde schepen, belaad ze met koopwaar en
vaar ermee naar verre landen. Wanneer je terug
vaart, zullen schepen op een bepaalde plaats
stil blijven liggen en niet vooruit kunnen
komen. Duik dan de diepe zee in waar de tsaar

8
en de tsarina van alle oceanen van je
verwachten dat je voor hen op je goesli speelt.
Noem je voortaan niet Sadko de speelman
maar Sadko de Koopman.”
Een tijd later ging Sadko weer
naar het Immermeer en wierp
zijn net uit. Er kwam allemaal
goudgeschubte vis in. Hij
verkocht het en bouwde drie
schepen. Hij vaarde naar verre
landen en verdiende veel geld.
Hij en zijn matrozen verlangde
nar huis en gingen dus terug.
Maar er brak een grote storm
los. Sadko dacht dat de
watergeesten tol eisten. Ze gooiden dus tonnen
met goed, zilver en parels overboord. Hij
dacht nu dat ze een slachtoffer eisten en hij
zwom in de zee met zijn goesli.
Hij opende zijn ogen en zag de heerser van alle
oceanen. Hij had de hele tijd op Sadko
gewacht en er werd een feest ter ere van hem
gegeven. Er tikte een man met een lange, witte
baard op zijn schouder en zei: “Luister Sadko
uit Novgorod, speel niet langer op je goesli,
want daardoor gebeuren ongelukken! Vernietig
je goesli en zeg tegen de tjaar: “Mijn vrolijke
goesli is kapot en alle snaren zijn gebroken.”
De tsaar wil dat je met een van zijn dochters
trouwt. Natasja is zijn liefste dochter. Je zal
haar herkennen doordat er een vlieg op haar
hoofd zal gaan zitten.
Sadko vertelde de tsaar dat zijn goesli kapot
was. Hij vond dat niet erg en haalde meteen
zijn dochters. De keus was moeilijk want alle
meisjes waren mooi. Opeens zag hij een vlieg
op de hoofd van een meisje en zei dat hij met
deze wilde trouwen. De tsaar liet alle meisjes
zich de volgende dag opmaken behalve haar.
Maar hij wilde nog steeds met de zelfde
trouwen. De volgende dag was ze er niet bij en
hij zij dat hij toch met het meisje wilde
trouwen dat hij gisteren had aangewezen.
Maar het meisje Natasja wilde in zee blijven en
smeekte hem ook bij haar te blijven. Maar
Sadko ging terug naar land en kreeg van de
tsaar een bruidsschat.
Thuis aangekomen kocht hij voor zichzelf een
groot paleis en trouwde met een Russische
vorstin. Aan zijn familie gaf hij veel rijkdom
en zijn bemanning kreeg de rest van het geld.
Bronnen:
http://www.beleven.org/verhaal/de_avonturen_
van_sadko
http://www.voorbeginners.info/rusland/
Tsjajkovski
Eleni van Nijf (2c)
Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (Пётр Ильич
Чайковский) werd geboren in 1840 op 7 mei,
in Votkinsk. Hij was het tweede kind van zes
kinderen. Op vijfjarige leeftijd begon hij met
pianoles. Tsjaikovski‟s eerste acht jaren waren
vrij gelukkig. Daarom was het ook zo‟n schok
voor hem toen in 1848 zijn vader ontslag nam
met de hoop dat hij een nieuwe baan zou
krijgen in Moskou. Al het personeel werd
ontslagen en de familie vertrok naar Moskou,
maar bij aankomst kwamen ze er achter dat de
baan al aan iemand anders was gegeven. Bijna
direct na deze tegenslag moesten Tsjaikovsi en

9
zijn oudste broer naar een internaat in Sint-
Petersburg. Twee jaar later ging zijn vader in
Siberië werken en Tsjaikovski moest weer naar
een andere school gaan. In 1854, overleed zijn
moeder plotseling aan cholera. Hij zocht steun
in de muziek en dat inspireerde hem om liedjes
te gaan schrijven.
In 1862 begon hij aan een muzikale studie op
het conservatorium van Sint-Petersburg. Toen
er in 1865 een hoogleraar Harmonie werd
gezocht werd de 25 jarige Tsjaikovsi
aanbevolen. Hij nam de baan en zo kreeg hij de
opdracht een nieuw ballet te schrijven voor het
Staatstheater van Moskou. Dit zou uiteindelijk
het begin zijn van het Zwanenmeer. De
première was in 1877. In 1876 ontmoette
Tsjaikovski Nadezhda von Meck, een weduwe
die erg veel geld had en heel erg van muziek
hield. Hun relatie draaide meer om muziek dan
om liefde, ze schreven alleen met elkaar, hoe
sterk hun band ook werd. Nadezhda had ooit
een persoonlijke uitvoering van zijn muziek
betaald, en sindsdien werden ze steeds
intiemer. Ze hebben elkaar meer één keer
gezien op een vakantie in Italië. In hetzelfde
jaar ontmoette Tsjaikovski Antonina
Milyukova, een 28-jarige vrouw. Doordat hij
door muziek te schrijven overbelast was
geraakt, besloot hij dat hij met iemand moest
trouwen. Na een paar ontmoetingen met
Antonina, vroeg hij haar ten huwelijk. Haar
antwoord was “ja”. Maar Tsjaikovski was
eigenlijk homoseksueel en zocht iemand om
een vervangingsmoeder te zijn. Hij had geen
slechtere keuze kunnen maken. Antonina
toonde geen interesse in muziek, was
emotioneel gezien heel erg onstabiel en wilde
niet inzien dat Tsjaikovski geen interesse in
haar toonde. Ze trouwden in juli 1876. Al na
enkele dagen had Tsjaikovski hier spijt van en
na een mislukt bezoek aan zijn nieuwe
schoonouders, vluchtte hij naar Kiev. Na een
zelfmoordpoging van haar, kwamen de twee
weer bij elkaar, maar Tsjaikovski regelde dat
er een bericht naar hem gestuurd zou worden
waarin werd gevraagd onmiddellijk naar Sint-
Petersburg te komen, hierna zag het echtpaar
elkaar nooit weer en Antonina verbleef haar
laatste 20 jaar in een mentale inrichting. Het
gevolg hiervan was dat Nadezhda Tsjaikovksi
beloofde financieel te ondersteunen, zodat hij
kon componeren wanneer hij wilde.
In 1889 begon hij te werken aan zijn tweede
ballet, Doornroosje. Het werd een zeer groot
succes. Maar hijzelf kon er niet van genieten,
hij had namelijk een brief van Nadezhda
ontvangen waarin stond dat zij hem niet meer
financieel zou bijstaan. Omdat hij met zijn
eigen composities genoeg geld verdiende.
Maar Tsjaikovsi had het gevoel alsof hun
vriendschap niets had betekend voor haar. En
toen zij zijn brieven niet beantwoordde, viel er
een stilte tussen hen. Wat Tsjaikovksi niet
wist, was dat Nadezhda leed aan mentale en
lichamelijke aftakeling, waardoor ze jong
stierf.
In 1891, na een uitputtende concertreis door
Amerika, ging zijn laatste en meest populaire
ballet De Notenkraker in première. Vreemd
genoeg werd De Notenkraker niet goed
ontvangen en werd het in een laag tempo
wereldwijd populair. In de zomer begon hij
met de voorbereidingen van de symfonie, en
na een succesvolle première in Sint-Petersburg
in oktober, bleef hij daar. Maar binnen enkele
dagen werd hij dood ziek opgenomen.
Blijkbaar had hij cholera, maar de laatste jaren
wordt gezegd dat Tsjaikovski zelfmoord had
gepleegd door het drinken van een glas water
dat besmet was met cholera. Hij stierf op 6
november 1893, slechts 53 jaar oud geworden.
Enkele dagen later vond er een gigantische
begrafenis plaats in Sint-Petersburg, met een
kerkdienst in de Kazankathedraal.
Bronnen:
De Grote Winkler Prins, dl. 18, blz. 641-642.
Amsterdam, Brussel, 1974
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pjotr_Iljitsj_Tsjaik
ovski
Peter de Grote
Aske Meijerink (2a)

10
Kindertijd
In 1672, 9 juni werd Peter I Aleksejevitsj
Romanov geboren. Hij had twee halfbroers,
Fjodor en Ivan, en een halfzus, Sophia. Toen
de vader van Peter stierf, werd Fjodor tsaar,
maar die overleed vrij snel, in 1682. De 10jarige
Peter zou de opvolger worden, maar zijn
zus slaagde erin om Ivan ook tsaar te maken en
zichzelf als regentes. Zeven jaar later werd
Sophia in een klooster gezet omdat er
geruchten te ronde gingen dat ze
samenzweerde tegen Peter. In 1696 stierf Ivan
waardoor hij alleen tsaar was.
Wat deed Peter de Grote in het
westen?
Het huisje in Zaandam waar Peter de Grote verbleef
Peter heeft drie reizen door het westen
gemaakt, deze reizen meer een soort
studiereizen. De eerst reis maakte hij door
verschillende landen, waaronder Nederland.
Hij logeerde in Zaandam waar hij de
scheepsbouw wilde leren onder de schuilnaam
Pjotr Michajlov. Hij werd snel ontdekt als tsaar
van Rusland en ging naar Amsterdam waar hij
op de werf van de V.O.C. heeft gewerkt. Hij
was leergierig en leerde daar heel veel. Toch
was hij teleurgesteld omdat er geen boeken en
tekeningen waren, en hij reisde door naar
Engeland. De Nederlandse cultuur heeft erg
grote indruk op Peter gemaakt. Hij voerde de
Nederlandse cultuur en klederdracht in. Ook in
de toen nieuwe hoofdstad, Sint Petersburg,
vind je de Nederlandse invloed, de wegen en
kanalen zijn net zoals in Amsterdam gelegd.
De vrouwen en kinderen van Peter
Toen Peter 16 werd, werd hij uitgehuwelijkt
aan Eudoksia Lopoechina. Met haar kreeg hij
drie kinderen waaronder Aleksej Petrovitsj.
Deze werd door Peter de Grote gevangen gezet
en gemarteld in Trubetzkoi-bastion in Sint-
Petersburg, omdat Aleksej tegen het officiële
beleid van Peter in ging. Hij werd ter dood
veroordeeld, maar stierf eerder dan zijn
terechtstelling aan de vele wonden die hij had
opgelopen van het martelen. Eudoksia werd in
een klooster opgenomen, omdat een scheiding
niet kon. Een ander verhaal zegt dat Eudoksia
tegelijk met Sophia in een klooster werd
gestopt omdat Peter ze ervan verdacht dat ze
samenzweerden tegen Peter. Met zijn tweede
vrouw, Catharina Aleksejvna, kreeg hij elf
kinderen, die bijna allemaal dood zijn gegaan.
Elisabeth en Anna zijn wel blijven leven.
Toen Catharina zeventien was trouwde ze met
een Zweedse dragonder. Toen de Russen de
stad innamen werd ze gevangen genomen.
Toen ze werd vrijgelaten werd ze de geliefde
van Aleksandr Mensjikov, de beste vriend van
Peter. Al snel werden Peter en zij verliefd en
trouwden ze. In 1724 werd ze mederegent
gemaakt en ze bleef tsarina tot haar dood.
Catharina Aleksejevna
Bronnen:
wikipedia.org/wiki/Peter_I_van_Rusland
http://www.hermitage.nl/nl/stpetersburg_en_rusland/nederland_rusland_en_
st-petersburg/peter_de_grote_in_holland.htm
www.engelfriet.net/Alie/Hans/43tsaarpeter.ht
m
www.bertsgeschiedenissite.nl/nieuwe%20gesc
hiedenis/17e%20eeuw/peter_de_grote.htm
Russische literatuur: Een overzicht van de
hoogtepunten door de eeuwen heen
Angela Medendorp (3a)
De Russische literatuur is, in vergelijking met
andere landen, betrekkelijk jong. Voor de 19e
eeuw waren er bijna geen geschriften die de
titel „literatuur‟ verdienden, het Igorlied, een
anoniem epos uit het einde van de 12e eeuw.
Het beschrijft de veldtocht van prins Igor van

11
Novgorod-Severski. De andere werken uit deze
tijd zijn voornamelijk religieuze teksten,
vertaald naar het Oudrussisch.
De periode 1800-1900: De gouden eeuw
De „modernere‟ Russische literatuur begint
met Alexandr Poesjkin. Hij zorgde ervoor dat
de literatuur ingrijpend veranderde. Hij
inspireerde een hoop tijdgenoten, zoals
Zjoekovski, Lermontov, Gogol, Delvig en
Aleksej Tolstoj. Na de Decembristenopstand
en de dood van Poesjkin zelf, ging het proza
een steeds belangrijkere rol spelen. Doordat de
censuur werd verminderd, brak er voor de
Russische literatuur een gouden tijd aan, met
Belinski als grootste inspirator. Vooral in de
jaren ‟40 en ‟90 werden door schrijvers als
Dostojevski (Misdaad en Straf, De Broers
Karamazov), Gontsjarov (Oblomov),
Toergenjev (Vaders en Zonen), Anton
Tsjechov en Leo Tolstoj literaire
meesterwerken. Deze laatste schreef Oorlog en
Vrede en Anna Karenina, ook in Nederland erg
beroemde boeken. Een fragment uit de Engelse
vertaling van Anna Karenina, (deel 1,
hoofdstuk 1):
[…] Happy families are all alike; every
unhappy family is unhappy in its own way.
Everything was in confusion in the Oblonskys'
house. The wife had discovered that the
husband was carrying on an intrigue with a
French girl, who had been a governess in their
family, and she had announced to her husband
that she could not go on living in the same
house with him. This position of affairs had
now lasted three days, and not only the
husband and wife themselves, but all the
members of their family and household, were
painfully conscious of it. Every person in the
house felt that there was so sense in their living
together, and that the stray people brought
together by chance in any inn had more in
common with one another than they, the
members of the family and household of the
Oblonskys. The wife did not leave her own
room, the husband had not been at home for
three days. The children ran wild all over the
house; the English governess quarrelled with
the housekeeper, and wrote to a friend asking
her to look out for a new situation for her; the
man-cook had walked of the day before just at
dinner-time; the kitchen-maid, and the
coachman had given warning. […]
De 19e eeuw wordt gezien als de bloei van de
industrialisatie, maar ook als het hoogtepunt
van de Russische literatuur.
De periode 1900-1953: De zilveren eeuw, het
Sovjettijdperk en emigratie
Rond de eeuwwisseling kwam de Russische
literatuur opnieuw tot bloei. Dit keer stond het
symbolisme centraal, belangrijke
vertegenwoordigers daarvan waren:
Merezjkovski, Zinaida Hippius, Solovjov,
Valeri Broesjov en Balmont. Natuurlijk waren
er ook groeperingen schrijvers die zich zeiden
af te zetten tegen het symbolisme. Hiertoe
behoorden de acmeïsten, futuristen,
imaginisten en formalisten. Ook proza speelde
weer een belangrijke rol, belangrijke namen uit
deze tijd waren: Koeprin, Andrejev en Gorki.
De Russische revolutie in 1917 zorgde echter
voor een ommezwaai. Onder het strenge
sovjetregime was het verboden verhalen te
schrijven die niet strookten met de regels van
het communisme. Er ontstonden litereraire
groeperingen, zoals LEF en OBERIU. Een
aantal van deze schrijvers zijn uiteindelijk
samengekomen in de Bond van
Sovjetschrijvers. Na het ontstaan van deze
bond was de enige toegestane stijl het
socialistisch realisme. Dit resulteerde in
boeken met altijd positief ingestelde helden, en
gebeurtenissen die herkenbaar moesten
voorkomen, vooral niet mochten choqueren.
Dit patroon was vooral erg merkbaar bij de
schrijvers Ostrovski en Gladkov. Er waren
bijna geen schrijvers meer die nog persoonlijke
werken konden publiceren zonder één van de
vele regels te overtreden. Weliswaar zijn er
verschillende grote werken in deze tijd
geschreven, maar ze werden allemaal pas later
gepubliceerd. Waar in de jaren ‟30 en ‟40 wel
veel Russische literatuur geschreven werd, was
in het buitenland. De geëmigreerde Russische
schrijvers brachten hun werk in het buitenland
uit, wat voor een echte emigratieliteratuur
zorgde. Grote namen uit de emigratieliteratuur
waren Boenin en Nabokov. Er waren enkele
schrijvers in de Sovjet-Unie die de censuur
toch enigszins wisten te omzeilen, een bekende
naam onder hen was Boelgakov.
De periode 1953-1991: Post Stalin-periode
Na de dood van Stalin in 1953, volgde
voorzichtig een periode van „dooi‟ in de
literatuur. Er kwam een beetje meer vrijheid,
die helaas maar van korte duur was. Schrijvers

12
die hiervan gebruik maakten waren o.a.
Erenburg, Sloetski, Baklanov (die vooral over
de oorlog schreef), Brodsky en Solzjenitsyn.
Ook een aantal werken die eerder vanwege de
censuur verboden waren, konden nu toch
gepubliceerd worden. In deze periode was er
een opkomst van jonge dichters, die van poëzie
weer een cultureel fenomeen maakten.
Vanaf 1959 haalde het regime de teugels weer
aan en verschillende dissidente schrijvers
werden weer vervolgd en veroordeeld. Er
waren ook mensen die verplicht naar de VS
moesten emigreren. De bekende
kampliteratuur over het leven in de Goelag
mocht alleen nog maar in het buitenland
gepubliceerd worden. Toch bleven deze zwaar
tegengewerkte schrijvers toch vrij bekend,
doordat hun verboden werk toch werd
afgedrukt door de samizdat, illegale
drukkerijtjes. In Rusland werd later steeds
meer Sciencefiction geschreven. Dit hing
waarschijnlijk samen met het werk dat Rusland
deed in de ruimte, maar ook omdat
sciencefiction gebruikt werd om kritiek te
uiten.
De periode 1991-heden: Postcommunisme
Na de val van de Sovjetunie, is er een
moeilijke periode voor de Russische literatuur.
Echte richtingen zijn niet te herkennen. Enkele
bekende namen zijn: Akoenin, Loekjanenko,
Makanin, Koerkov en Pelevin. Wel valt op dat
novelleschrijfsters steeds meer op de
voorgrond treden. Tegenwoordig zijn Tatjana
Tolstaja (In Vuur en Vlam, Over mijn Vader)
en Ljoedmila Oelitskaja (Medea en Haar
Kinderen, Een Vrolijke Begrafenis)
succesvolle schrijfsters.
Bronnen: www.literature.org/authors/tolstoyleo/anna-karenina/part-01/chapter-01.html
wikipedia.org/wiki/Russische_literatuur
Alexandr Sergejevitsj Poesjkin
Marlies Dijkstra (2c)
Alexandr Poesjkin wordt in het algemeen
beschouwd als de grootste dichter van
Rusland, en tevens als één van de grootste
dichters uit de wereldliteratuur.
Hij werd geboren op 6 juni 1799 in Moskou,
als zoon van een adellijk geslacht. In zijn
kinderjaren werd hij bijna helemaal in het
Frans opgevoed, en omdat hij beschikte over
een buitengewoon goed geheugen, kende hij
toen hij nog maar elf jaar oud was de gehele
toenmalige Franse literatuur uit zijn hoofd. Het
kwam door zijn kindermeisje, een Russin, dat
hij de Russische taal, sprookjes en
volksverhalen leerde kennen. In 1811 begon
hij met studeren aan het Tsarkoje Selo-Lyceum
(nabij Sint-Petersburg). Zijn talent voor
dichten werd al snel opgemerkt, na zes jaar op
het lyceum stortte hij zich in het uitgaansleven
van Sint-Petersburg, en zijn levendige
liefdesleven hield hem niet tegen zich nog
verder aan de dichtkunst te wijden.
In 1820 werd hij verbannen uit Sint-
Petersburg, omdat de censuur in Rusland erg
streng was, en hij zich daar niks van aan trok.
Dit redde waarschijnlijk zijn leven, want
hierdoor deed hij niet mee aan de
Dekabristenopstand, waar veel van zijn
literaire vrienden aan deelnamen, in 1825.
Tijdens zijn ballingschap woonde hij op het
platteland, in die tijd schreef hij een groot deel
van zijn meesterwerk, „Jevgeni Onegin‟. In
1826 hief Tsaar Nicolaas de eerste onder
bepaalde voorwaarden zijn verbanning op.
Alexandr ging terug naar Sint-Petersburg, maar
was zo ongeveer een „gevangene‟ van de tsaar.
Na vele liefjes te hebben gehad trouwde
Alexandr in 1831 met Natalja Gontsjarova. Hij
noemde haar zijn 113de liefde. Ze kregen
samen vier kinderen en het schijnt een
gelukkig huwelijk te zijn geweest.
Zijn jaloezie werd zijn dood: Alexandr stierf
tijdens een duel met de stiefzoon van de
Nederlandse gezant Georges d‟Anthès op 29
januari 1837. Dit duel was ter aanleiding van
een affaire die zijn vrouw, Natalja, zou hebben
met deze man.
Enkele werken van Poesjkin zijn:
- Roeslan en Ljoedmila (1820)
- De gevangene van de Kaukasus (1822)
- Poltava (1829)
- Boris Godoenov (1831)

13
- De vertelling van de visser en de vis (1835)
Nog steeds wordt Alexandr Poesjkin in de
Russische wereld en ook daarbuiten vereerd en
worden zijn werken gelezen.
Liefdesgedicht “Aan ***”
Bronnen: Van Dante tot Neruda, 123
wereldgedichten om uit het hoofd te kennen
nl.wikipedia.org/wiki/Aleksandr_Poesjkin
www.volkskrant.nl/vk/nl/2676/Cultuur/article/
detail/520365/1999/06/05/Poesjkin-is-
Ruslands-onbesmette-held.dhtml
Moermansk - Мурманск
Maud Ramakers (2c)
Dit artikel gaat over Moermansk, een
belangrijke havenstad van Rusland, grootste
stad boven de poolcirkel, die onder andere een
stedenband met Groningen heeft.
De stad in het algemeen
Moermansk, in het Russisch Мурманск, is de
grootste stad boven de poolcirkel. De stad ligt
in het uiterste noorden van Rusland, op het
Kola schiereiland, gelegen aan de Barentszzee
bij Noorwegen. De stad is gesticht in 1916, en
telt nu 334.000 inwoners. De stad werd
gesticht omdat in de 1e Wereldoorlog andere
havensteden in Rusland aan de Zwarte- en
Baltische zee gesloten werden. De bebouwing
van Moermansk is typisch sovjet, en veel
mensen vinden het een lelijke stad.
De havenstad
Moermansk is een van de belangrijkste
havensteden van Rusland. De haven is, in
tegenstelling tot andere Russische
havensteden, nooit dichtgevroren. Dat komt
door de warme Golfstroom die vanuit Mexico
daarlangs stroomt. De Haven was in de 2e
Wereldoorlog erg belangrijk voor Rusland en
omliggende landen, omdat vanuit die haven
veel materiaal van en voor de geallieerden
Europa binnen kon komen.
De stedenband met Groningen
Sinds 20 juni 1989 hebben Groningen en
Moermansk een stedenband. Het initiatief
kwam vanuit Groningen. Groningen was op
zoek naar een geschikte stad in Oost-Europa
om een stedenband mee aan te gaan. Er waren
meerdere alternatieven. Het Arctisch centrum
van de Rijksuniversiteit Groningen stelde

14
Moermansk voor vanwege goede ervaringen
met hun partners in deze stad. Deze stedenband
wordt onder andere gebruikt voor
uitwisselingsprojecten van leerlingen en
sportteams.
Het klimaat van Moermansk
Ondanks het feit dat Moermansk zo noordelijk
ligt heerst er een landklimaat., en dat komt
vooral door de warme Golfstroom. Deze
Golfstroom en de ligging aan de Barentszzee
zorgen ervoor dat het klimaat hier het warmste
is van alle steden die op de zelfde hoogte
liggen als Moermansk. Het klimaat van
Moermansk wordt ook nog beïnvloed door de
vele winden die er waaien. Niet alle maanden
van het jaar schijnt de zon, en er valt vooral in
de herfst en wintermaanden regen.
Het poollicht
Soms vinden er op de zon kleine uitbarstinkjes
plaats waarbij een grote hoeveelheid
lichtdeeltjes de ruimte ingeslingerd wordt, het
poollicht. Dit is alleen als het donker is en op
hoge geografische breedtes te zien.
Moermansk ligt op erg hoge breedte, en dus
kun je daar het poollicht zien. Het licht komt
voor in verschillende kleuren. Het kan rood
zijn, maar ook wit of groen. In 1989 zorgde dit
wel voor wat verwarring bij inwoners van de
stad, want die dachten dat er iets in brand
stond.
Bronnen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Moermansk
http://www.klimaatinfo.nl/rusland/moermansk.
htm
http://www.ruslandreizen.net/steden/moermansk.htm
http://gemeente.groningen.nl/stedenbanden/mo
ermansk
http://www.stedenbanden.nl/detail_city.phtml?
know_id=1735&username=gast@stedenbande
n.nl&password=9999&publish=Y&username=
gast@stedenbanden.nl&password=9999&grou
ps=STEDENBANDEN
http://nl.wikipedia.org/wiki/Poollicht
http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/nl/Mur
mansk
Rusland in de Tweede Wereldoorlog
Wisse de Groot (2e)
De strijd tussen het Russische leger en
Duitsland vond plaats tussen 1941 en 1945 en
was uiteindelijk bepalend voor het verdere
verloop van de 2e wereldoorlog. De reden
waarom de Duitse troepen Rusland binnen
vielen is niet grondgebied of grondstoffen,
maar een strijd om leven en dood en zo werd er
ook gevochten. De troepen van beide partijen
vochten fanatiek en met veel zelfvertrouwen.
De strijd tussen het Russische leger (en
bondgenoten) en de Duitse troepen (en
bondgenoten) wordt ook wel het Oostfront
genoemd. Tijdens de oorlog lieten circa 20
miljoen Russen het leven. Dat was destijds
circa 15% van de bevolking. Door het besluit
van Adolf Hitler dat zowel Russische
krijgsgevangen als de Russische bevolking
doodgehongerd moest worden, vielen er in
Rusland de meeste slachtoffers.
Op 22 juni 1941 vielen meer dan 3 miljoen
Duitse soldaten Rusland binnen. Hoewel het
Russische leger over meer dan 2 keer zoveel
soldaten beschikte, ontbrak er de ervaring en

15
de training op het slagveld. De wapens die het
Russische leger tot zijn beschikking had,
waren verouderd terwijl de Duitse troepen over
veel modernere wapens beschikten. Omdat
Rusland een uiterst groot land was, splitsten de
Duitse troepen zich op. De eerste groep ging
noordwaarts naar Leningrad en de Baltische
staten. De tweede groep ging zuidwaarts naar
de olievelden van Kaukasus en de derde groep
moest Moskou veroveren. De Duitse troepen
wilden voor oktober 1941 alle gebieden ten
westen van de Wolga veroverd hebben, om de
herfstmodder te vermijden. Tussen juli en
september probeerde het Russische leger de
Duitse troepen in bedwang te houden, maar
zonder succes. Maar de koude Russische
winter in 1941 werkte in het voordeel van het
Russische leger. De Duitse troepen het
weliswaar Leningrad, Moskou en Rostov
bereikt, maar vroren vast in de koude
Russische winter.
In december 1941 had het Russische leger de
Duitse troepen overal meer dan 100 kilometer
terug gedrongen. De Duitse troepen beschikten
niet zoals het Russische leger over een
onbeperkte toevoer van nieuwe soldaten. De
Duitse soldaten waren vaak moe en al lang ver
van huis en daarom daalde het moreel bij de
Duitse troepen.
Hoewel de Duitse troepen in de zomer van
1942 niet in staat waren om opnieuw terrein te
winnen op de Russen, veroverde de zuidelijke
groep de olievelden bij Kaukasus. Het
keerpunt in de oorlog kwam door de obsessie
van Hitler: Stalingrad veroveren. Een leger van
circa 600.000 man trok in juli 1942 in de
richting van Stalingrad. In een paar maand tijd
werd Stalingrad veranderd in een complete
ruïne, maar het lukte de Duitse troepen niet om
de stad helemaal in te nemen. Na maanden
vechten om Stalingrad werd de stad door de
Russen omsingeld en gaven de overgebleven
90.000 Duitse soldaten zicht over.
Tussen februari en maart 1943 veroverden de
Duitse troepen weliswaar Charkov, maar het
Russische leger had zich aanzienlijk verbeterd
sinds 1941. De Slag om Koersk was de laatste
grote aanval van de Duitse troepen in de 2e
wereldoorlog en het is nog steeds de grootste
tankslag in de geschiedenis. Langzaam begon
het Russische leger de Duitse troepen terug te
dringen in de richting van Berlijn. Maar dat
duurde wel twee jaar voordat het Russische
leger voor de poorten van Berlijn stond. Eind
1944 begon het Russische leger de Duitse
troepen, die over drie groepen waren verdeeld,
in een hoog tempo naar Berlijn terug te
dringen. Het Russische leger sneed de
noordelijke groep af van het vaderland en
omsingelden hen. De middelste en de
zuidelijke groep werden naar Warschau terug
gedrongen, waar ze in het begin van 1945 voor
de poorten stonden.
Op 20 april 1945 viel het Russische leger
Berlijn binnen, dat vooral werd verdedigd door
SS-soldaten, die ondanks dat ze kansloos
waren tegen het Russische leger met veel
zelfvertrouwen „hun‟ stad verdedigden. Op 29
april 1945 was het Russische leger tot in het
centrum van Berlijn doorgedrongen. Terwijl
Adolf Hitler trouwde met zijn vrouw Eva
Braun verdedigden trouwe (vooral
buitenlandse) SS- soldaten het centrum. Op 30
april om 10.40 uur hing de Russische soldaat
Mikhail Minin (met gebrek aan een officiële
vlag) een rode doek op het Rijksdag gebouw.
Een paar uur later pleegde Adolf Hitler en zijn
vrouw zelfmoord en besloot het Duitse leger
tot overgave. Maar niet iedereen gaf zich over.
Een paar SS-officiers bleven vechten. Maar
uiteindelijk werden die op 2 mei 1945
verslagen en betraden de Russische officieren
de bunker van Hitler. Daar vonden ze de lijken
van zelfmoordenaars en het lijk van Hitler en
zijn vrouw. Eindelijk was de oorlog ten einde.
Raspoetin
Merel Steneker (2c)
Jeugd
Grigori Efimovich Raspoetin was geboren in
het dorp Pokrovskoe op 10 juli 1869. Hij had
niet de beste reputatie in Pokrovskoe, zoals

16
dronkenlap en nietsnut. Ook ging hij niet naar
school en bleef praktisch zijn hele leven
analfabeet. Er was wel iets vreemd aan
Raspoetin, zo kon hij dingen voorspellen die
niemand begreep maar later toch waar bleken
te zijn. Zijn vader kreeg vaak rondreizende
monniken op bezoek. Raspoetin raakte
geïnteresseerd door hun verhalen en besloot
om een reis te maken naar een klooster
honderden kilometers verderop. Raspoetin
ging te voet en bleef een tijdje in het klooster.
Toen hij 19 jaar was ging hij terug naar
Pokrovskoe en trouwde met Praskovia
Fjodorovna. Ze kregen drie kinderen: Dimitri
(1897), Maria (1898) en Varvara (1900). Later
begon Raspoetin weer te reizen langs kloosters
door Rusland. Mensen die hem hadden
ontmoet hadden beweerd dat zij waren genezen
door zijn aanraking of gebeden. Ook kwamen
er roddels over hem dat hij vrouwen zou
verkracht hebben.
De Romanov’s
De tsaar en tsarina wilden heel graag een
jongen zodat hij de troonopvolger zou zijn. De
tsarina kreeg na vier meisjes eindelijk een
jongen, Alexis. Helaas leed Alexis aan
hemofilie waardoor hij door een enkel
schrammetje dood kon bloeden. Toen
Raspoetin op een dag aan het ploegen was, zag
hij opeens een soort geestverschijning. Ze
zeggen dat hij was aangeraakt door de heilige
moeder, zij vertelde hem over de zieke Alexis,
en zei hem dat hij de bloedingen moest gaan
stoppen. De zieke Alexis legde veel druk op
het keizerlijk echtpaar. Ze probeerden alle
dokters uit maar die konden niks voor Alexis
doen.
Toen gingen de tsaar en tsarina over op
kwakzalvers waardoor ze bij Raspoetin terecht
kwamen. Mensen zeiden dat hij de bloedingen
kon stoppen en dat deed Raspoetin ook. Na
deze keer werd Raspoetin vaker opgeroepen
om de bloedingen te stoppen. De tsaar en
tsarina vertrouwden Raspoetin steeds meer en
vroegen ook zijn raad bij politieke
beslissingen. Soms was zijn advies goed, maar
vaak ook niet. Russische politici gebruikte
Raspoetin als zondebok voor de aanvallen op
de tsaar en tsarina.
Raspoetin’s dood
Op een avond in 1916 was Raspoetin
uitgenodigd bij prins Feliks Feliksovitsj
Yoesoepov, om zijn paleis bij het Moika
kanaal te bezoeken. Het was de bedoeling voor
Raspoetin om Feliks zijn vrouw te ontmoeten,
Irina, het nichtje van de tsaar. Zij gaven hem
cake en wijn waar vergif in zat, maar dat deed
hem niets, toen pakte Feliks zijn revolver, en
schoot Raspoetin neer. De mannen op het feest
overlegden wat ze met het lichaam moesten
doen. Raspoetin stond op en rende het huis uit.
Daar vuurde ze nog een paar kogels op hem
waardoor hij viel.
Ze hebben hem geslagen tot hij half dood was
en hebben hem toen in Moika kanaal gegooid.
Zijn lichaam is later door duikers gevonden.
De tsaar en de tsarina waren erg geschokt van
zijn dood en geloofden dat het een slecht
voorteken was. Dat zou kunnen kloppen want
in 1918 werd de tsaren familie vermoord.
Bronnen: wikipedia.org/wiki/Raspoetin
kunst-en-cultuur.infonu.nl/biografie/16035een-levensbeschrijving-van-de-gebedsgenezerraspoetin.html
+ vader Steneker
Sint-Petersburg
Cas Versluijs (2e)
Sint-Petersburg (Санкт-Петербург in het
Russisch) is de op één na grootste stad van
Rusland. Ze telt 4 miljoen inwoners, en is
gesticht op 27 mei 1703 door toenmalig tsaar
Peter de Grote (Пётр I лексеевич ома нов).
Geschiedenis
De stad is gebouwd in opdracht van tsaar Peter
de Grote, die de opdracht gaf voor het bouwen
van de Petrus- en Paulusvesting. Ook bouwde
hij buiten de stad het paleis Petergof. De stad
moest gaan lijken op Amsterdam (ook al had
hij Italiaanse architecten in dienst), met perfect
rechte grachten en grachtenpanden. Door de
moerassige bouwgrond is het echter meer op
Venetië gaan lijken, met nogal willekeurig
liggende en willekeurig gevormde riviertjes.
Peter de Grote maakte van Sint-Petersburg de
hoofdstad van Rusland, wat zij bijna 200 jaar
bleef, tot in 1917 met de communistische
omwenteling van Lenin, die van Moskou de
hoofdstad maakte.
Cultuur
Sint-Petersburg heeft een grote variatie aan
culturele bezienswaardigheden, waarvan de
Hermitage het bekendst is. De Hermitage bevat
de kunstverzameling van tsarina Catharina de
Grote (Екатерина Великая). Op dit moment
zijn er 3 miljoen kunstvoorwerpen in de

17
collectie. De Hermitage is een van de grootste
en belangrijkste musea ter wereld, met in 2010
2,4 miljoen bezoekers. Ook is er het Russische
Museum, een ander groot museum. Deze is in
1895 gebouwd in opdracht van tsaar Nicolaas
II, en geopend op 19 maart 1898. In het
Russische Museum is vooral Russische kunst
te zien. Je hebt ook nog veel andere musea.
Een daarvan is de Kunstkamera, met het
Rariteitenkabinet, een persoonlijke
verzameling van Peter de Grote. Deze bestaat
vooral uit ongeboren baby‟s met allemaal
afwijkingen.
Architectuur en gebouwen
In Sint-Petersburg is er een evenwichtige
bouwstijl, met vooral Russisch Barok en
neoklassiek. Er zijn veel mooie gebouwen te
zien uit de tijd van tsaar Peter de Grote,
waarvan de bekendste de Petrus- en
Paulusvesting. In deze vesting liggen alle
tsaren begraven die Rusland heeft gehad. Hier
staat ook de Petrus- en Pauluskathedraal, met
een spitse gouden toren met de beschermengel
van Sint-Petersburg erop. Een ander mooi
gebouw is de Izaak-kathedraal, met een van de
grootste gouden koepels ter wereld. Ook van
binnen is de kerk heel mooi. De “Kerk op de
Verlosser van het Bloed” is een andere, typisch
Russische kerk. Hij heeft mooie uivormige
koepels en veel kleuren. Binnen zijn er vooral
veel mozaïeken te zien. Andere bekende
kerken en gebouwen in Sint-Petersburg zijn de
Kazankathedraal, het Mariinskytheater, de
Nikolaaskathedraal, de Smolnyjkathedraal en
de Troitskykathedraal.
Verkeer
Door Sint-Petersburg loopt de rivier de Newa
(нева), een van de belangrijkste vaarroutes van
Sint-Petersburg. Ook zijn er veel andere kleine
kanaaltjes die door de stad heen lopen. Doordat
de Newa zo druk bevaren is, heeft het bestuur
van Sint-Petersburg besloten dat de bruggen ‟s
nachts te openen en ‟s ochtends weer te sluiten,
zodat het autoverkeer er geen last van heeft.
Tijdens de “Witte Nachten”, waarbij de zon
niet echt ondergaat, kan je dit heel mooi zien.
Dit betekent wel dat als je ‟s avonds een feestje
hebt in een andere wijk, je op tijd terug moet
gaan, omdat je anders niet meer terug komt in
je eigen wijk (of een enorme omweg moet
maken)! Het autoverkeer in Sint-Petersburg is,
zoals het verkeer in bijna elke grote stad, erg
gevaarlijk. Bestuurders letten niet goed op wat
er om hun heen gebeurt, en de auto of taxi
nemen is dan ook niet erg aangeraden. Fietsen
kan al helemaal niet, en als je wil fietsen moet
je dat op de stoep doen. Wel heeft Sint-
Petersburg een erg mooi metrosysteem, en zijn
de meeste grote bezienswaardigheden op
loopafstand van elkaar. De metro bevat op dit
moment ongeveer 60 stations en 110 kilometer
spoor, en vervoert dagelijks 3,5 miljoen
mensen met 188 treinen. Het opvallende van
de Russische metro is dat hij erg diep ligt, met
het diepste station op wel 105 meter onder de
grond. Ook al zijn er niet zoveel stations als in
Moskou, de metro heeft wel hele mooie
stations.
Bronnen:
www.saint-petersburg.com/: geschiedenis
www.petersburg-russia.com/: geschiedenis
Werkboekje 4 (Op bezoek in… Rusland:
Steden): informatie over geschiedenis en
musea
Werkboekje 1 (Op bezoek in… Rusland:
Geschiedenis): informatie over geschiedenis
test.st-petersburg.ru/: informatie over de
geschiedenis en de bouw
www.russischinrusland.nl/sin.htm: informatie
over de musea, de architectuur en het verkeer
http://www.rusmuseum.ru/eng/home/:
informatie over het Russische Museum
Kaart van de Sint-Petersburgse metro

18
De Petrus- en Paulusvesting
Openstaande brug tijdens de “Witte Nachten”
Fontein met licht en muziek in de Newa
(Vasilievskyeiland)
Metrostation Moskovsky Vogzal
Russia in space!
Hugo van Leeuwen (2c)
Sovjet Rusland. Een land dat, voor en na het
communisme, vele oorlogen, staatsgrepen en
tijden van voor- en tegenspoed kende. De
Sovjet-Unie, één van de twee grootmachten in
de Koude Oorlog en het land met het grootste
arsenaal aan nucleaire wapens. Een land dat
je dus niet zo snel in verband zal brengen met
ruimtevaart… Toch?
Fout! In de tijd van de Sovjet-Unie was er
namelijk één man, Sergej Koroljov, die één van
de belangrijkste grondleggers was van de
Russische ruimtevaart!
Sergej Koroljov werd, volgens de Russische
kalender, op 30 december 1906 geboren
(volgens de internationale kalender op 12
januari 1907) in het Oekraïense stadje
Zjytomyr. Hij studeerde in de jaren twintig
luchtvaarttechniek aan het Polytechnisch
Instituut in Kiev, dat toentertijd een erg nieuw
vakgebied was, omdat het vliegtuig net twee
jaar ouder was dan Sergej.
Hij was alleen niet geïnteresseerd in het
vliegen door de lucht, maar het vliegen boven
de lucht. Na zijn studie ging Sergej begin 1930
werken bij de Gruppa Isutcheniya Reaktivnovo
Dvisheniya, de Groep voor Onderzoek naar
Reactieve Beweging, die onderzoek deed naar
raketten en de ruimtevaart. Na twee jaar ging
de groep over naar het RNII, het
Wetenschappelijk reactieaandrijvingsonderzoeksinstituut,
en stond het
onder militair toezicht, omdat het leger het nut
van raketten begon in te zien. De groep heeft
alleen nooit een werkende raket gemaakt,
omdat tijdens Stalins Grote Zuivering alle
leden van de groep gevangen werden gezet.
Van ‟38 tot ‟39 zat Sergej gevangen in de mijn
Kolyma in Siberië. Toen de oorlog met Nazi-

19
Duitsland niet te vermijden leek, begon Stalin
echter het nut van raketten en dergelijke in te
zien en werd Sergej te werk gesteld in een
sjarasjka, een strafkamp voor wetenschappers,
samen met naamgenoot Sergej Toepolev. Na
de oorlog werd hij vrijgelaten en werd hij de
„Hoofdontwerper‟ van de R-11 raket. Voordat
hij daar goed en wel mee bezig was kreeg hij
toestemming om aan de R-7 raket te werken,
de eerste intercontinentale raket. Daarvoor
kreeg hij een bepaalde onderzoeksfaciliteit in
Moskou, dat later de Sterrenstad werd
genoemd.
Toen in het begin van het jaar 1957 Amerika
aankondigde een zogeheten kunstmaan in de
baan om de aarde te schieten, greep Sergej zijn
kans met beide handen aan en stelde voor de
Amerikanen te snel af te zijn. Zijn R-7, dat in
eerste instantie een wapen was, kreeg een
ander doel: op 4 oktober 1957 bracht de R-7
raket de Russische sonde Spoetnik in een baan
rond de aarde, voordat de Amerikanen hun
sonde hadden gelanceerd. En toen ontstond de
zogeheten „Space Race‟, de strijd tussen de
Amerikanen, de NASA, en de Russen. Na de
Spoetnik stapelde het ene succes zich op het
andere. Er werden tientallen sondes gelanceerd
en het zogeheten Sovjet
maanlandingsprogramma werd gestart.
Tientallen Loena-sondes werden de ruimte in
geschoten om te ontdekken hoe ze mensen op
de maan konden brengen. Maar de Russen
faalden ook. Zo had de Loena 1-sonde in
januari 1959 in een baan om de maan moeten
vliegen, maar hij miste het doel ruimschoots en
draait nu nog in een baan rond de zon. Het
volgende grote succes was een paar jaar later,
op 12 april 1961. Kosmonaut, het Russische
woord voor ruimtevaarder, Joeri Gagarin
overleefde de eerste vlucht in de ruimte aan
boord van de Vostok 1. De nek-aan-nek race
die vervolgens volgde met de Amerikanen om
de eerste man op de maan te hebben, leek de
Sovjet-Unie te gaan winnen. Terwijl de
Amerikanen kampten met problemen met hun
Apollo programma, kregen de Russen met hun
Vostok sondes in 1963 de eerste beelden van
de achterkant van de maan. De sondes landden
zelfs zachtjes op het maanoppervlak om goede
landingsplaatsen te vinden. Ook ontwierp
Sergej maanrakketen, zoals de N1. Toch lukte
het de Russen niet, want de Amerikanen waren
ze deze keer te snel af met hun Apollo 11 die
op 20 juli 1969 de allereerste mens op de maan
zette. Sergej heeft dit nooit meegekregen,
omdat hij, terwijl hij geopereerd werd aan zijn
aambeien, overleed op de operatietafel. Zijn
urn is nog steeds te vinden in de muur van
Kremlin.
Verder hebben de Russen en de NASA veel
successen gehad, hieronder een overzicht van
de belangrijkste.
Rusland
NASA
Eerste kunstmaan: Eerste man op de
Spoetnik
maan:
Armstrong
Neil
Eerste levende, Aardse Na de man op de
wezen i. d. ruimte: maan werd de
Hondje Laika geldkraan dicht
gedraaid en na nog
een paar
Eerste mens i. d.
ruimtevluchten is er
bijna niks bijzonders
meer gebeurd!
-
ruimte: Joeri Gagarin
Eerste vrouw i. d. -
ruimte:
Teresjkova
Valentina
Eerste
ruimtewandeling:
Aleksei Leonov
-
Eerste
Saljoet 1
ruimtestation: -
Eerste gezamenlijke -
vlucht: Vostok 3 en
Vostok 4
Bronnen: www.wikipedia.nl,
www.scholieren.com/werkstukken/15986,
wetenschap.infonu.nl/ruimtevaart/2920-nasaamerikaanse-ruimtevaartorganisatie.html.

20
Bouwstijlen in de Russische architectuur
Friso Wels (2C)
In Rusland zijn veel fantastische bouwwerken
te vinden in zeer verschillende bouwstijlen.
In de zestiende eeuw was een belangrijke
ontwikkeling binnen de architectuur het
tentdak in baksteenstijl. Een tentdak is een
dakvorm dat bestaat uit 4 of meer driehoekige
dakschilden die op 1 punt bij elkaar komen. In
Rusland heb je vaak lange en strenge winters
maar bij gebouwen met een tentdak kon de
sneeuw zich niet langer opstapelen op het dak.
Tijdens de regeringen van Ivan de
Verschrikkelijke en Boris Godoenov werden
tentdakkerken gebouwd met als bekendste de
Pokrovkathedraal of Basiliuskathedraal. Deze
kathedraal werd tussen 1555 en 1560 gebouwd
ter ere van de overwinnning van Ivan op de
Tartaren in de stad Kazan. De volledige naam
van het kerkgebouw luidt Sobor Pokrova, tjsto
na rvoe (Собор Покрова, что на рву), wat
"Kathedraal van de voorbede van de Moeder
Gods op de greppel" betekent.
Een legende vertelt dat Ivan de architect,
Postnik Jakolec, bijgenaamd Barma de
mompelaar, na voltooiing van zijn werk vroeg
of hij een nog mooier gebouw kon maken.
Toen de architect bevestigend antwoordde, liet
de tsaar hem de ogen uitsteken, om er zeker
van te zijn dat de Pokrov-kathedraal het
mooiste gebouw zou blijven.
De Pokrovkathedraal van buiten. Het ziet er niet alleen
buiten mooi uit maar ook van binnen
Een andere opmerkelijke bouwstijl is de
Russisch-Byzantijnse stijl, tussen 1825-1850.
De Russisch-Byzantijnse architectuur wordt
gekenmerkt door samenstellingsmethodes en
bogen van Byzantijnse architectuur te mengen
met oude Russische buitenornamenten.
Belangrijke architekten in die tijd zijn Vasily
Stasov en Konstantin Thon.
Vasily Stasov heeft in St Petersburg de
„Drievuldigheidskathedraal‟ gebouwd.
(Russisch: Троицкий собор, Troitski sobor).
De kathedraal is tussen 1828 en 1835
gebouwd. De kathedraal heeft één grote koepel
en vier kleinere koepels. Op 25 augustus 2006
woedde er een brand in de kathedraal, waarbij
de grootste koepel en één van de kleinere
instortte. Ook de andere koepels raakten
beschadigd, maar het grootste deel van het
interieur is in veiligheid gebracht.
Voor de brand

21
Tijdens de brand
Tijdens de verbouwing
Nu
Niet alleen in kerken en belangrijke gebouwen
zijn typische Russische bouwstijlen terug te
vinden. Op het platteland van Rusland werden
eeuwenlang Izba‟s gebouwd. Een Izba
(Russisch: Изба; Izba) is een houten boeren
huis. De Izba‟s werden gebouwd met de
middelen die voorhanden zijn op het
platteland. Dat waren (naald) bomen, die
overvloedig aanwezig waren en eenvoudige
hulpmiddelen als kabels, assen, een handbijl en
een spade. Spijkers waren te duur.
De constructie van de gewone Izba zat relatief
eenvoudig in elkaar, waardoor hij binnen een
paar weken gebouwd kon worden. Stammen
van naaldbomen werden op elkaar gestapeld en
de ruimte ertussen opgevuld met rivierklei. De
kozijnen werden vaak versierd met
houtsnijwerk. In het Russische noorden werd
de Izba zo gebouwd dat hij bescherming bood
tegen de kou en de lange winters. Het vee
verbleef in zulke Izba's op de begane grond en
het familieleven speelde zich op de verdieping
daarboven af. Door de ontvolking van het
platteland zijn veel Izba‟s ingestort.
Buiten- en binnenkant van izba
Russische Muziek
Rishi Yildiz (2a)
Rusland kent vele etnische minderheden. Toch
beïnvloeden sommigen van deze minderheden
de grote Russische staat. Als je kijkt naar de
bontmutsen van de Russen bijvoorbeeld. Met
deze invloeden kwam ook muziek mee.
Tegenwoordig kent Rusland ontzettend veel
stijlen muziek, en ook ontzettend veel
popsterren en muziekinstrumenten. Vroeger
was dat anders. De Russen hielden meer van
bombastische dingen. De Tsaren en Tsarina‟s
van dat tijdperk hadden zelfs componisten aan
het hof. Er waren erg veel Russische
Componisten, zoals Pjotr Iljistj Tsjaikovsky
(Votkinsk, 7 mei 1840 – Sint-Petersburg, 6
november 1893) of bijvoorbeeld Nikolaj

22
Andrejevitsj Rimski-Korsakov ((Tichvin, 18
maart 1844 - Loega, 21 juni 1908), de
componist van het wereldberoemde „Flight of
the bumblebee‟. Russische componisten
schreven geweldige opera‟s. Veel Russische
liederen vertellen van episoden uit de
geschiedenis. Hiervan is de „Cossack Patrol‟
en goed voorbeeld. In dit lied zingt men over
de Kozakken, een volk dat op de steppe leeft
en uitblinkt in rijkunsten. Het gaat hier over
een groep Kozakken die een invasie van de
Tartaren wil voorkomen. Natuurlijk zijn er ook
vrolijke Russische liedjes, zoals dansliedjes.
Russen hebben ook hun eigen
muziekinstrumenten, zoals de Balalaika.
Dit instrument is een gitaar/ukeleleachtig
snaarinstrument. Hij komt in verschillende
maten, net zoals een viool. Je hebt een normale
Balalaika, een Alt-Balalaika, en zelfs een
contrabasbalalaika. Naast de Balalaika heb je
ook andere Russische instrumenten, Zoals de
Domra. Dit instrument is bijna gelijk aan de
Balalaika, het verschil is alleen het aantal
snaren en de vorm. De Domra is rond en heeft
drie snaren. Zo heb je nog talloze variaties op
de Balalaika en de Domra. Traditionele
Russische liedjes gaan vertellen meestal
verhalen en sprookjes. Bijvoorbeeld over
Grootvadertje vorst of de Nieuwjaarsboom.
Tegenwoordig houdt het Europese deel van
Rusland zich voornamelijk bezig met westerse
muziek. Rusland wint ook vrij vaak het
Eurosong festival. Lady Gaga en Justin Bieber
zijn grote idolen in Moskou. Het midden en
oosten van Rusland speelt en luistert
voornamelijk echte Russische muziek. Zoals
bijvoorbeeld Linda, zij is zeer populair in het
oosten van het land. Bandjes had je ook in
Rusland, zoals de band Kino. Deze band wordt
als een van de beste beschouwd in Rusland. De
zanger van deze band kwam zelfs op een
postzegel te staan. Muziek wordt in Rusland
zeer gewaardeerd en is een van de
belangrijkste dingen die cultuurschillen
uitmaakt. Als je kijkt naar de Russische cultuur
en luistert naar de Russische muziek, dan kun
je nog heel veel leren.
Bronnen: WWW.Wikipedia.org
De Russische spoorwegen
Jasmijn Froma (2c)
De Russische spoorwegen heten in het
Russisch оссийские железные дороги
(Rossiejskieje zjeleznye dorogi) of de RZjD.
Ze zijn met een lengte van in totaal 87.157 km
de nummer twee van de wereld.
De geschiedenis
De eerste Russische stoomlocomotief werd
gebouwd in 1834 door vader en zoon
Tsjerepanov. Er werd een spoor aangelegd om
hem te testen. De locomotief kon 3,3 ton erts
met een snelheid van ongeveer 14 km per uur
vervoeren. Omdat de machine een groot succes
werd, bouwden de Tsjerepanovs een tweede
machine, die iets groter was en meer pk had.
Deze was een grote vooruitgang op de eerste
locomotief. Ze hadden een 3 km lang
werkspoor willen aanleggen om er erts mee te
vervoeren, maar dit kwam niet tot stand. Ook
moesten zowel de locomotief als het
proefspoor gesloopt worden.
De spoorwegbouw was niet te stoppen. In 1835
begon men met het aanleggen van de eerste
openbare spoorweg en staatsspoorweg. De
man die de leiding over dit project had, een
Oostenrijkse ingenieur, vond dat een normaal
spoor te smal was om met hoge snelheid veilig
overheen te rijden. Dus liet hij een spoorweg
van 1,82 breed bouwen. Dat is de grootste
spoorbreedte ooit, op het Brunnelspoor na.
De 26 km lange lijn tussen Sint-Petersburg en
Tsarskoje werd plechtig ingehuldigd op 30
oktober 1837. Deze spoorweg werd echter
bijna alleen maar gebruikt door rijke mensen
voor plezierritjes. Toch had de spoorweg wel
degelijk nut. Er werd bewezen dat de bouw
van de Russische spoorwegen mogelijk was, in
de moeilijk Russische weeromstandigheden, en
dat de treinen niet aan de rails vast kwamen te
zitten.
Moskou - Sint-Petersburg
In de zomer van 1843 begon men met de
bouw van de eerste 'echte' spoorweg. Hij moest
Moskou en Sint-Petersburg met elkaar

23
verbinden. In 1851 was de spoorweg af. Hij
was 650 km lang. Na 1860 kwam de
spoorwegbouw in Rusland in een soort
stroomversnelling. Spoorwegen werden door
de staat en door particulieren gebouwd. Maar
in 1912 werden alle privéspoorwegen
opgekocht door de staat en werd de nationale
spoorwegmaatschappij RZD opgericht. Later
heette deze de SZD.
De Trans-Siberische spoorlijn
Op het einde van de 19de eeuw begon men met
het bouwen van de trans-Siberische spoorlijn,
misschien wel de beroemdste spoorweg ooit.
Sinds 1901 konden treinen over deze spoorlijn
Vladivostok bereiken. Dit moest wel eerst via
China. Dankzij de spoorlijn werd Siberië
bewoond. Iedereen die er kwam wonen, kreeg
gratis een stuk grond en hoefde de eerste paar
jaar geen belasting te betalen. Siberië was
overigens niet de enige plek die bewoond werd
dankzij de spoorlijn. Er ontstonden nog veel
meer nieuwe steden en dorpen, waaronder
Novosibirsk. De spoorwegen liepen hier en
daar schade op, maar dat werd snel hersteld en
er werden nieuwe spoorlijnen aangelegd. Na
de Tweede Wereldoorlog werden er ook
nieuwe types locomotieven in gebruik
genomen. De laatste stoomlocomotief van
Rusland werd gebouwd in 1956. Deze is te
zien in het Spoorwegmuseum in Sint-
Petersburg.
Bronnen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Russische_spoorw
egen
.