Brielse Mare 19/2 - Historische Vereniging de Brielse Maasmond!

opgeschreven en verzameld. Zo schiep hij een band met zijn medeburgers
en bedreef hij, zonder er ooit van gehoord te hebben,
„oral history‟. Hiermee verrijkte hij het archief en de Briellenaren
konden er trots op zijn een bijdrage geleverd te hebben aan de geschiedenis
van hun stad.
Met het genoegen kwam ook de belangstelling. De belangstelling uit
Brielle is nog steeds zichtbaar door de plakboeken van de Kalenderblaadjes
die Been schreef in een van de twee Brielse kranten in 1897.
Deze kalenderblaadjes bevatten kleine wetenswaardigheden uit wel vijf
eeuwen Brielse geschiedenis. Een ander blijk van belangstelling kwam
van dominee Veltenaar die een dissertatie schreef over Het kerkelijk
leven der Gereformeerden in Den Briel tot 1816. Hoeveel Been daaraan
heeft bijgedragen staat te lezen in het voorwoord van dit proefschrift.
Ook Friedrich Graefe, een Duits geleerde, werd geïnspireerd
door Johan Been, met name door zijn biografie over Maarten Harpertsz
Tromp. Dit boek had zoveel indruk op Graefe gemaakt dat hij besloot
het leven van Tromp te gaan bestuderen. Ook hij schreef lovende
woorden over Beens hulp in het voorwoord van zijn boek De kapiteinsjaren
van Maerten Harpertszoon Tromp (uit het Duits in het Nederlands
vertaald in 1938).
Bestuurlijk kon Been, via zijn archiefkennis, ook invloed uitoefenen.
Zo leverde hij voor een proces over de garnalenvisserij het bewijs dat
er blijkens het resolutieboek van de gemeente al eeuwenlang Brielse
garnalenvissers geweest waren. En toen plotseling het verhaal uit de
lucht kwam vallen dat het sluisje van Rochus Meeuwiszoon niet
bestaan zou hebben, kon Been dat niet op zich laten zitten. Hij vond in
de archivalia het bewijs dat het sluisje er in 1572 wel degelijk geweest
was. Hij maakte zijn ambt ook voor anderen interessant: een klerk, die
als jongmaatje bij Been in de leer was gekomen, bracht het
tot gediplomeerd archivaris.
Waardering heeft Been zeker in grote mate ontvangen. Dat bleek voldoende
bij de viering van zijn zilveren jubileum in 1920 en zijn zeventigste
verjaardag in 1929. Daar had hij over erkenning en belangstelling
niet te klagen. Dat gold vooral zijn werk als auteur en historicus. Maar
21