Editoriaal PACIOLI - BIBF

B ULLETIN VAN HET B EROEPSINSTITUUT VAN ERKENDE B OEKHOUDERS EN F ISCALISTEN
Uw Voorzitter heeft mij vriendelijk gevraagd om enkele woorden
te richten tot uw beroep. Het is met plezier dat ik inga op
dit verzoek.
Als erkende boekhouders en fiscalisten, accountants, belastingconsulenten
en bedrijfsrevisoren, maken wij deel uit van
de “economische beroepen”. Welke zijn onze belangrijkste uitdagingen
die wij samen moeten aangaan ?
Ik denk allereerst aan het instandhouden van onze zelfregulering.
Onze drie Instituten hebben de bevoegdheid en de plicht
om het beroep te organiseren, namelijk de toegang (stage)
organiseren, de ledenlijst bij te houden, de permanente vorming te verzekeren,
toe te zien op de uitoefening van het beroep en zich ervan te vergewissen
dat er al dan niet verwezen wordt naar tucht. Wij geven ons niet
voldoende rekenschap van het geluk dat wij hebben om zelf de organisatie
van ons beroep te beheersen. Wij beschikken uiteraard – en dat is normaal
– over een extern toezicht dat verzekerd wordt door de Hoge Raad
voor de Economische Beroepen, maar het systeem ingericht door de wetgever
is hoofdzakelijk dat van een “zelfregulering” (monitored self-regulation).
Deze taak die toevertrouwd wordt door de wetgever aan de drie Instituten
leidt uiteraard tot een ietwat bijzondere situatie vermits uw Instituut enerzijds
uw “vakverbond” is en, anderzijds, een administratief gezag. Aan de
ene kant, verwacht u dat u ondersteund zal zijn maar aan de andere kant,
stelt u vast dat uw Instituut u verplichtingen oplegt. Zulke situatie kan u
soms moeilijk lijken maar ik nodig u uit om uw confraters die hun toewijding
hebben getoond in uw nationale Raad, te helpen en te steunen.
Hun taak is niet gemakkelijk en wees ervan overtuigd dat de zelfregulering
de beste manier is om een vrij beroep te organiseren.
Een tweede uitdaging zal erin bestaan om onze nationale eenheid te
behouden. Ik stel vast dat andere vrije beroepen uiteenvallen in regionale
instituten en ik denk dat ze evengoed hun doeltreffendheid als hun
representatief karakter verliezen. België moet één blijven indien het een
rol wil blijven spelen in het Europees krachtenspel. Het ligt aan ons, op
ons bescheiden niveau, om er het voorbeeld van te geven.
Een derde uitdaging, en ik zal mij hier toe beperken, zal eruit bestaan
goede beroepsbeoefenaars te zijn waarop de cliënten, alsook de derden,
kunnen vertrouwen. Dit punt omvat verscheidene aspecten. Ik denk aan
FLASH
Samen met deze Pacioli vinden de leden en stagiairs een uitnodiging voor het seminarie van vrijdag 19 november 2004 over “Het pensioen
van de zelfstandige: Overleven of welzijn…..?” Dit seminarie wordt georganiseerd in samenwerking met Partena. Het thema zal, aan de
hand van praktijkvoorbeelden, op een praktische manier worden toegelicht zodat het tegemoet komt aan uw professionele noden. Gelieve U zo
snel mogelijk in te schrijven vermits het aantal plaatsen beperkt is. Wij rekenen op uw talrijke aanwezigheid.
Editoriaal PACIOLI
de permanente vorming die men aandachtig moet volgen, en
niet louter om te voldoen aan aanwezigheidsvereisten. Ik denk
aan de deontologie; een beoefenaar van een vrij beroep is geen
handelaar. Ik denk aan de confraternele contacten tussen de
leden van onze beroepen. Ik denk aan de naleving van de wetten,
zoals het Wetboek van vennootschappen, de fiscale wetten
of nog de wetten ter bestrijding van het witwassen. Ten slotte
denk ik aan een gepaste en vrijwillige vorming van onze jongeren,
zijnde stagiairs of jonge confraters.
Om deze korte boodschap af te sluiten, wees fier een lid te zijn
van uw Instituut. Het is de beste manier om uw beroep te versterken en
om zowel het personeel van uw Instituut te ondersteunen als uw confraters
die voor u hun toewijding tonen binnen de verschillende organen, zij
het de Raad of de uitvoerende kamers. Ik dank uw Voorzitter om mij toegelaten
te hebben de kolommen van de Pacioli te openen om u deze korte
boodschap te richten.
André KILESSE
Voorzitter IBR
I N H O U D
• Editoriaal PACIOLI 1
• belastingregeling van de vergoedingen die worden
ontvangen ten gevolge van een arbeidsongeval of
een beroepsziekte en krachtens een verzekeringscontract
“gewaarborgd inkomen” – 1ste deel 2
• Rubriek 07 : Goederen en waarden van derden
gehouden door de onderneming 6
• Bijdrage voor het sociaal statuut der
zelfstandigen 7
• BTW - Computer uitgerust met spellen -
aftrek van de voorbelasting 7
• Seminaries 7
• Contact 7
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF 1
6-19 SEPTEMBER 2004
Afgiftekantoor 2800 Mechelen 1 • Tweewekelijks • NL : P309340

Belastingregeling van de vergoedingen die worden
ontvangen ten gevolge van een arbeidsongeval of een
beroepsziekte en krachtens een verzekeringscontract
“gewaarborgd inkomen” – 1ste deel
Situatie nr. 1:
Mevrouw X is bankbediende. Sinds ze het slachtoffer is geworden van een
ongeval op weg naar het werk, ontvangt zij vergoedingen wegens haar arbeidsongeschiktheid.
Mevrouw X heeft echter twee maanden na het ongeval het
werk hervat.
Situatie nr. 2:
De heer Y is aannemer. Hij is het slachtoffer van een ongeval terwijl hij op een
bouwplaats aan het werk is. Er worden hem vergoedingen betaald op basis
van een verzekeringscontract “gewaarborgd inkomen” dat hij heeft afgesloten.
Hij heeft de betaalde premies als beroepskosten afgetrokken. Ten gevolge
van dit ongeval zal de heer Y zijn werk niet kunnen hervatten.
Situatie nr. 3:
De heer Z is werknemer-schrijnwerker. Ten gevolge van een ongeval waarvan
hij tijdens zijn werk het slachtoffer werd, ontvangt hij vergoedingen op grond
van de Arbeidsongevallenwet. Kort na het ongeval begint hij opnieuw te werken,
maar hij kan niet langer dezelfde functie uitoefenen.
Zijn de ontvangen vergoedingen belastbaar en zo ja, tegen welk tarief? Dat is
het onderwerp van de volgende commentaar.
Het is niet onze bedoeling om volledig te zijn, maar de lezer een overzicht te
geven van de evolutie en de huidige stand van de wetgeving, de rechtspraak en
de rechtsleer inzake de belasting van de vergoedingen die worden toegekend
zowel op grond van de Arbeidsongevallenwet of op basis van de Beroepsziektewet
(de rechtspraak neemt bij beide hetzelfde standpunt in) als overeenkomstig
een verzekeringscontract van het type “gewaarborgd inkomen”.
Na een korte beschrijving van de vergoedingsregelingen analyseren wij het
probleem van de eventuele belasting op de betaalde pensioenen, renten en
uitkeringen.
Onze uiteenzetting is als volgt opgebouwd:
I. Welke schadeloosstelling?
I.1. Schadeloosstelling op grond van de Arbeidsongevallenwet (of op grond
van de Beroepsziektewet)
I.2. Schadeloosstelling op grond van een verzekeringscontract “gewaarborgd
inkomen”
II. Belasting op de ontvangen vergoedingen in geval van tijdelijke ongeschiktheid
III. Belasting op de ontvangen vergoedingen in geval van blijvende ongeschiktheid
III.1. Schadeloosstelling op grond van de Arbeidsongevallenwet (of op grond
van de Beroepsziektewet)
A. Situatie vóór het arrest van het Arbitragehof van 9 december 1998
B. Arrest van het Arbitragehof van 9 december 1998
C. Reacties op het arrest van het Arbitragehof van 9 december 1998
D. Wet van 19 juli 2000 tot wijziging van de artikelen 34, § 1, en 39 van het
Wetboek van de inkomstenbelasting 1992
III.2. Vergoedingen toegekend op grond van een verzekeringscontract
“gewaarborgd inkomen”
A. Administratief en jurisprudentieel standpunt vóór het arrest van het
Arbitragehof van 10 oktober 2001
B. Het arrest van het Arbitragehof van 10 oktober 2001
IV. BESLUIT
I. Welke schadeloosstelling?
1 Zie. artikelen 22 en 23 van de Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971.
2 Zie. VAN GOSSUM, L., Les accidents du travail, 6 ème éd., de Boeck en Larcier, Brussel, 2002, pp. 111 en v.
3 Zie DAVID, S., Responsabilité civile et risque professionnel, Larcier, Brussel, 1958, p. 129.
4 Zie Artikel 39 van de Wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst.
5 Zie HICK, P.-P. en DORTHU, P., Régime de taxation de l’assurance revenu garanti, C&FP, april 2002, p. 206 en p. 215.
6 Zie HICK, P.-P. en DORTHU, P., op. cit., p. 206.
I.1. Schadeloosstelling op grond van de Arbeidsongevallenwet (of op
grond van de Beroepsziektewet)
1.- De Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 vergoedt de arbeidsongeschiktheid.
Het gaat erom de materiële schade te vergoeden die met deze
ongeschiktheid overeenstemt en niet de lichamelijke invaliditeit of de aantasting
van de fysieke integriteit.
In dit opzicht is het van belang een duidelijk onderscheid te maken tussen de
periode van tijdelijke ongeschiktheid en die van de blijvende ongeschiktheid.
Zolang de arbeidsongeschiktheid tijdelijk is, wordt zij geëvalueerd volgens de
loonderving die door de werknemer wordt geleden en dit in vergelijking met
het werk dat hij verrichtte vóór zijn ongeval 1 . Tijdens deze periode evolueert
de toestand van de verwondingen van het slachtoffer of kan die evolueren. Het
slachtoffer ontvangt “vergoedingen”.
Wanneer de toestand van de verwondingen zich heeft gestabiliseerd, bepaalt
de geneesheer de consolidatiedatum ervan. Indien het slachtoffer restverschijnselen
overhoudt, bepaalt de geneesheer een graad van zogenaamde blijvende
ongeschiktheid. Deze graad wordt bepaald volgens het verlies van het
concurrentievermogen van de werknemer op de algemene arbeidsmarkt 2 .
Hoewel een vermindering van de arbeidsgeschiktheid noodzakelijk is om een
schadeloosstelling te verkrijgen; is het echter niet vereist dat deze arbeidsongeschiktheid
leidt tot een daling van de beroepsinkomsten van het slachtoffer
3 . Het slachtoffer ontvangt dan “toelagen”.
I.2. Schadeloosstelling op grond van een verzekeringscontract
“gewaarborgd inkomen”
2.- Het systeem van de verzekering “gewaarborgd inkomen” voorziet in de
tegemoetkoming van de verzekeraar ten bate van de verzekerde wanneer, volgens
de polis, diens invaliditeit in zijnen hoofde een economische ongeschiktheid
van veranderlijke omvang meebrengt. Tijdens de periode van ongeschiktheid
ontvangt het slachtoffer een rente.
De periode van tijdelijke ongeschiktheid moet opnieuw worden onderscheiden
van de periode van blijvende ongeschiktheid.
3.- Deze verzekeringen hebben nu eens een schadevergoedend karakter, dan
weer een forfaitair karakter.
In het eerste geval beogen zij de inkomstenderving goed te maken die door de
verzekerde is geleden 4 .
In het tweede geval voorzien zij in de toekenning van een forfaitaire vergoeding
in geval van lichamelijke invaliditeit of in geval van economische ongeschiktheid.
Het is bijgevolg niet noodzakelijk dat de invaliditeit of de ongeschiktheid
leidt tot een vermindering van de inkomsten van het slachtoffer. De
schadeloosstelling wordt bepaald zonder rekening te houden met het bedrag
van de inkomsten die door de verzekerde worden ontvangen. Het spreekt echter
vanzelf dat hoewel dergelijke vergoedingen juridisch niet beogen de
inkomstenderving in hoofde van de verzekerde te herstellen, zij economisch
toch een dergelijke uitwerking kunnen hebben 5 …
De verzekeringspolissen worden echter vaak vaag opgesteld en zij verwijzen
zowel naar het begrip ‘invaliditeit’ als naar dat van ‘ongeschiktheid’ 6 . Het is
niet altijd gemakkelijk uit te maken of de schadeloosstelling een forfaitair dan
wel een schadevergoedend karakter heeft.
6-19 SEPTEMBER 2004 2
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF

II. Belasting op de ontvangen vergoedingen in
geval van tijdelijke ongeschiktheid
4.- Tijdens de periode van tijdelijke ongeschiktheid worden de vergoedingen
die het volledige of gedeeltelijke herstel van inkomsten vormen op dezelfde
manier behandeld als de belastbare beroepsinkomsten. Dit geldt voor de verschillende
categorieën van beroepsinkomsten 7 :
- Winst: artikel 25, 6°, b van het W.I.B./92;
- Baten: artikel 27, 4°, b van het W.I.B./92;
- Winst en baten van een voordien uitgeoefende beroepswerkzaamheid: artikel
28, 3°, b van het W.I.B./92;
- De bezoldigingen van de werknemers: artikel 31, lid 2, 4° van het W.I.B./92;
- De bezoldigingen van de bedrijfsleiders: artikel 32, lid 2, 2° van het
W.I.B./92.
Opdat deze zogenaamde “vervangingsinkomsten” kunnen worden belast,
moeten twee voorwaarden zijn vervuld. Enerzijds moet de belastingplichtige
een reële derving van beroepsinkomsten hebben geleden en anderzijds moet
de vergoeding tot doel hebben deze inkomstenderving goed te maken 8 .
Het doet er weinig toe of de vergoedingen worden betaald overeenkomstig de
sociale wetgeving of een gelijkaardig wettelijk of reglementair statuut, door de
werkgever of door een sociaal fonds al dan niet krachtens een collectieve overeenkomst,
door een verzekeringsonderneming of door een derde in geval van
een ongeval dat aanleiding geeft tot een schadeloosstelling op grond van het
gemene recht van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid 9 .
5. Indien zij aan de voornoemde voorwaarden voldoen, worden de vervangingsinkomsten
belast tegen het progressieve tarief van de personenbelasting.
Er worden echter belastingverminderingen verleend op de belasting op deze
inkomsten krachtens de artikelen 146 tot 154 van het W.I.B./92. Deze belastingverminderingen
variëren naargelang de inkomsten uitsluitend of gedeeltelijk
zijn samengesteld uit pensioenen of andere vervangingsinkomsten 10 .
Wanneer het belastbare inkomen een bepaalde som bedraagt, worden de verminderingen
slechts verleend tot een derde, eventueel vermeerderd met een
aanvullend deel 11 . Om het bedrag van de vermindering te bepalen, wanneer
de aanslag wordt gevestigd in naam van de twee echtgenoten en die ieder
inkomsten genieten, worden deze inkomsten gecumuleerd per soort en per
categorie 12 . Bovendien is geen enkele belasting verschuldigd wanneer het
inkomen uitsluitend is samengesteld uit vervangingsinkomsten en het totaal
van deze inkomsten het maximumbedrag van de wettelijke werkeloosheidsuitkering
niet overschrijdt 13 .
Ondanks de eensgezinde benadering van de rechtspraak hebben bepaalde
beslissingen in geval van een schadeloosstelling op grond van een verzekeringscontract
“gewaarborgd inkomen” nagegaan of de belastingplichtige de
verzekeringspremies al dan niet had afgetrokken. De wetteksten voorzien
nochtans in geen voorwaarde betreffende de niet-aftrekbaarheid van de premies
14 .
De belasting van de vergoedingen die worden ontvangen in geval van tijdelijke
ongeschiktheid heeft nooit zoveel discussie ontlokt als die van de toelagen
die worden betaald zodra de consolidatie is verkregen, ongetwijfeld om twee
redenen: enerzijds is het verband tussen de arbeidsongeschiktheid en de
inkomensderving vaak duidelijk en anderzijds leidt de tijdelijke ongeschiktheid
doorgaans tot een verlies van inkomsten 15 .
7 Zie PARENT, X., Le régime fiscal des indemnités pour incapacité de travail
consécutives à une maladie ou un accident : la situation après la loi du
19 juli 2000, Act. Dr., 2000, p. 552.
8 Zie PARENT, X., op. cit., p. 552.
9 Zie PARENT, X., op. cit., p. 553.
10 Zie artikel 147, 1° en 2° van het W.I.B./92.
11 Zie artikel 152 van het W.I.B./92.
12 Zie artikel 151 van het W.I.B./92.
13 Zie artikel 154, 1° van het W.I.B./92.
14 Zie HICK, P.-P. en DORTHU, P., op. cit., p. 218.
15 Zie HICK, P.-P. en DORTHU, P., op. cit., p. 218.
16 Zie PARENT, X., op.cit., p. 554.
17 Zie hierboven, nr. 5.
18 Omz. Nr. Ci.RH.241/335.217 van 2 april 1986, Bull. Bel., 1986, nr. 650, p. 934.
19 Omz. Nr. Ci.RH.241/444.064 van 11 juli 1997, Bull. Bel., 1997, nr. 774, p. 1743.
III. Belasting op de ontvangen vergoedingen in
geval van blijvende ongeschiktheid
6.- Voordat het werd gewijzigd door de wet van 19 juli 2000, bepaalde artikel
34, § 1, 1° W.I.B./92 dat:
“Pensioenen, renten en als zodanige geldende toelagen omvatten, ongeacht
de schuldenaar, de verkrijger of de benaming ervan en de wijze waarop ze
worden vastgesteld en toegekend, pensioenen en lijfrenten of tijdelijke renten,
alsmede als zodanig geldende toelagen die rechtstreeks of onrechtstreeks
betrekking hebben op een beroepswerkzaamheid of die het gehele of
gedeeltelijke herstel van een bestendige derving van winst, bezoldigingen of
baten uitmaken”.
Dergelijke pensioenen, renten of toelagen zijn belastbaar krachtens artikel 23,
§ 1, 5° van het W.I.B./92.
De vergoedingen die het gehele of gedeeltelijke herstel uitmaken van een
bestendige derving van beroepsinkomsten worden beschouwd als vervangingsinkomsten
en zij zijn als dusdanig belastbaar voor zover dezelfde voorwaarden
vervuld zijn als die welke vereist zijn inzake tijdelijke ongeschiktheid 16 . In dit
geval zijn zij eveneens onderworpen aan het progressieve tarief van de personenbelasting
en genieten zij een speciale belastingvermindering krachtens de
artikelen 146 tot 154 van het W.I.B./92 17 .
Veroorzaken de vergoedingen die een bestendige derving van beroepsinkomsten
herstellen nauwelijks problemen wat de belastbaarheid ervan betreft, dan
gaat het er helemaal anders aan toe met de toelagen die rechtstreeks of
onrechtstreeks verband houden met een beroepswerkzaamheid.
De administratie en de hoven en rechtbanken hebben, met steun van het Hof
van Cassatie, via omzendbrieven en beslissingen aan deze bepaling een ruime
interpretatie gegeven.
In dit stadium van onze overwegingen moet een onderscheid worden gemaakt
tussen de belasting op de vergoedingen die aan de werknemer worden toegekend
overeenkomstig de Arbeidsongevallenwet (of op grond van de
Beroepsziektenwet) en die op de vergoedingen die worden toegekend in het
kader van een verzekeringscontract van het type “gewaarborgd inkomen”.
III.1. Schadeloosstelling op grond van de Arbeidsongevallenwet (of op
grond van de Beroepsziektenwet)
A. Situatie vóór het arrest van het Arbitragehof van 9 december 1998
7.- In een omzendbrief van 2 april 1986 gaf de administratie aan dat zij als
belastbaar beschouwde de vergoedingen die overeenkomstig de Arbeidsongevallenwet
werden toegekend, zonder dat diende te worden nagegaan of
deze vergoedingen al dan niet beogen een reële derving van beroepsinkomsten
te herstellen. Volgens de administratie stond het onomstotelijk vast dat dergelijke
vergoedingen verbonden waren aan de beroepswerkzaamheid van de
belastingplichtige.
De administratie heeft later dit standpunt bevestigd in een omzendbrief van 11
juli 1997 19 , na afloop van een diepgaand onderzoek van de materie: bleven
onder meer hoe dan ook belastbaar, de vergoedingen verkregen inzake
arbeidsongevallen en beroepsziekten. De administratie stipte aan dat was
geoordeeld dat in deze gevallen gezegde vergoedingen rechtstreeks of onrechtstreeks
verbonden waren aan een beroepswerkzaamheid, zonder een onderscheid
te maken of zij al dan niet een reële derving van beroepsinkomsten herstelden.
8.- Het Hof van Cassatie heeft meerdere arresten gewezen die de administratieve
analyse bevestigden 20 .
Als voorbeeld citeren wij de omstandigheden van de zaak die aanleiding heeft
gegeven tot het arrest dat op 22 oktober 1992 werd gewezen 21 .
De vraag die in het kwestieuze geval werd gesteld, was die van de al dan niet
belastbaarheid van de vergoedingen die door het slachtoffer werden ontvangen
ten gevolge van een verkeersongeval dat zich had voorgedaan in het kader van
het privé-leven, zonder dat deze ook maar enige bezoldiging had gederfd.
Hoewel er geen sprake was van een herstel van een inkomstenderving, was het
Hof van beroep van Luik van mening dat het verband met de beroepswerkzaamheid
in het kwestieuze geval was aangetoond en dat de vergoedingen bijgevolg
moesten worden belast.
20 Cass., 15 mei 1987, Pas., 1987, I, p. 1114; Cass., 13 januari 1989, Pas., I, p. 519; Cass., 26 maart 1991, Pas., 1991, I, p. 705; Cass., 27 november 1992,
Pas., 1992, I, p. 1310. Zie. ook in de overheidssector, Cass., 14 mei 1992, Pas., I, p. 801; Cass., 22 oktober 1992, Pas.,1992, p.1191.
21 Cass., 22 oktober 1992, Pas.,1992, p.1191.
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF 3
6-19 SEPTEMBER 2004

In zijn arrest van 22 oktober 1992 vatte het Hof van Cassatie zijn standpunt
samen ten opzichte van de belasting op de vergoedingen die werden toegekend
op grond van de Arbeidsongevallenwet en op die welke werden toegekend
ten gevolge van een ongeval in het privé-leven:
“Overwegende dat uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 5
januari 1976 die, met haar artikel 19, artikel 32 bis aan het Wetboek van
de inkomstenbelastingen heeft toegevoegd (artikel 34 van het W.I.B./92
geworden), blijkt dat de wetgever met laatstgenoemde bepaling met name
de sociale toelagen, de zogenaamde “vervangingsinkomsten”, heeft willen
belasten, omdat zij in de regel bestemd zijn om de derving van beroepsinkomsten
goed te maken; dat hun toekenning echter niet noodzakelijk verbonden
is aan het bestaan van een reële derving van beroepsinkomsten;
dat in dit geval de toelage, zoals de rente die verschuldigd is ten gevolge
van een arbeidsongeval, evenzeer belastbaar is aangezien zij rechtstreeks
of onrechtstreeks verbonden is aan een beroepswerkzaamheid;
Dat uit de vaststellingen van het arrest blijkt dat de vergoeding die de eiser
geniet geen sociale toelage vormt die hem als vervangingsinkomen zou
zijn toegekend;
Overwegende dat overeenkomstig artikel 32 bis van het Wetboek van de
inkomstenbelastingen deze vergoeding, om belastbaar te zijn, het herstel
moet uitmaken van een bestendige derving van beroepsinkomsten;
Dat het arrest vaststelt dat ten gevolge van het omstreden ongeval dat zich
voordeed in zijn privé-leven de eiser wegens zijn invaliditeit geen enkele
inkomstenvermindering heeft geleden”
En door het arrest van het Hof van beroep van Luik te vernietigen, concludeert
het Hof van Cassatie impliciet dat de door het slachtoffer verkregen vergoedingen
niet belastbaar waren.
9.- De verschillende Hoven van beroep van het land hebben over het algemeen
dezelfde rechtspraak gevolgd. Sommige van hen zijn echter tegen de
stroom in gegaan 22 .
In een zaak die werd voorgelegd aan het Hof van beroep van Antwerpen 23 had
een persoon die het slachtoffer van een arbeidsongeval was geweest, een vergoeding
ontvangen op grond van de Arbeidsongevallenwet, zonder dat hij
bezoldiging had gederfd. Het Hof van beroep was van oordeel dat een dergelijke
vergoeding in feite een schade herstelde, namelijk de aantasting van het
arbeidsvermogen en de werkkracht die het slachtoffer had geleden. Het Hof
van beroep was van oordeel dat deze vergoeding geen beroepsinkomsten verving.
Zij had betrekking op de bron van de inkomsten, namelijk de werkkracht
en niet op de inkomsten zelf. Bijgevolg moest zij niet worden belast.
B. Arrest van het Arbitragehof van 9 december 1998 24
10.- Ten gevolge van een verkeersongeval dat zich voordeed op weg naar het
werk wordt een vergoeding toegekend. De begunstigde ervan had ten gevolge
van dit ongeval echter geen enkele inkomstenderving geleden. Het geschil
wordt voor het Hof van beroep van Brussel gebracht, dat aan het Arbitragehof
een prejudiciële vraag stelt.
Het Hof van beroep merkt op dat de vergoedingen die overeenkomstig de wetgeving
op de arbeidsongevallen werden betaald tot herstel van een blijvende
ongeschiktheid belastbaar zijn, zonder dat er in hoofde van het slachtoffer een
inkomstenderving is geweest, terwijl zij dat niet zouden zijn indien zij waren
verkregen door een andere belastingplichtige dan een werknemer of rechtstreeks
zouden zijn betaald door de derde (of diens verzekeraar) die voor het
ongeval aansprakelijk was.
Vormde dit geen discriminatie in strijd met de artikelen 10 en 172 van de
Grondwet, vooral omdat het slachtoffer van een arbeidsongeval of een ongeval
op weg naar het werk niet kan kiezen tussen de toepassing van de
Arbeidsongevallenwet en de gemeenrechtelijke rechtsvordering, hoewel het
per slot van rekening de aansprakelijke derde (of diens verzekeraar) is die de
last van de betaling van de vergoedingen draagt?
Het Arbitragehof verwijst naar de parlementaire voorbereiding van de wet van
5 januari 1976 die de omstreden bepaling had ingevoerd in het W.I.B./1964
en stipt aan dat de wetgever een einde had willen maken aan de fiscale immuniteit
van bepaalde vervangingsinkomsten. Door bij de belastbare inkomsten
de pensioenen, renten en toelagen op te nemen die het herstel uitmaken van
een bestendige derving van winst, bezoldigingen of baten heeft de wetgever
een relevante maatregel genomen ten opzichte van deze doelstelling.
Het Hof verklaart echter dat niet één van de redenen die door de Ministerraad
werden aangevoerd, de opname in de categorie van de belastbare inkomsten
kan verantwoorden van de pensioenen, renten en toelagen die worden betaald
ten gevolge van een ongeval dat als arbeidsongeval wordt erkend in de zin van
de wet van 10 april 1971, zonder dat daarom afbreuk wordt gedaan aan de
beroepsinkomsten van het slachtoffer. De schadeloosstelling waarop het
slachtoffer recht heeft in deze veronderstelling heeft niet het karakter van een
vervangingsinkomen.
Het Arbitragehof besluit daaruit dat het slachtoffer in dit geval wordt gediscrimineerd
ten opzichte van andere slachtoffers van een ongeval dat zich niet
heeft voorgedaan op de weg naar het werk, noch op de arbeidsplaats aangezien
deze zowel voor de vergoeding die verschuldigd is wegens het ongeval als
voor de beroepsinkomsten die hij verondersteld wordt te zijn blijven ontvangen,
onderworpen is aan de inkomstenbelasting Wanneer artikel 32 bis van
het W.I.B./1964 (artikel 34 van het W.I.B./92 geworden) op deze manier wordt
geïnterpreteerd, schendt het artikel 10 van de Grondwet.
11.- Uit de bewoordingen van het arrest van 9 december 1998 blijkt dat voor
het Arbitragehof het doorslaggevende criterium om te besluiten tot de belastbaarheid
van een vergoeding is dat zij het statuut heeft van een vervangingsinkomen.
Hoewel dit arrest eigenlijk enkel betrekking heeft op de vergoedingen
die zijn toegekend op grond van de Arbeidsongevallenwet bezit het bijgevolg
toch een belangrijke principiële draagwijdte 25 .
Is inzake sociale toelagen waarvan hier sprake het eerste criterium, vermeld
in artikel 34 W.I.B./92 (rechtstreeks of onrechtstreeks betrekking hebben op
een beroepswerkzaamheid) niet langer van toepassing 26 ? Anders zou het
arbeidsvermogen van de belastingplichtige worden belast, wat het
Arbitragehof in voornoemd arrest net had uitgesloten.
C. Reacties op het arrest van het Arbitragehof 9 december 1998
12.- Het arrest dat op 9 december 1998 door het Arbitragehof werd gewezen,
heeft geen draagwijdte erga omnes, aangezien het is gewezen op grond van
een prejudiciële vraag. Bovendien heeft het Hof besloten tot de ongrondwettelijkheid
van de interpretatie van de wetsbepaling, zoals die werd verwoord
en niet tot de ongrondwettelijkheid van de bepaling zelf 27 .
Toch bleven de reacties niet uit. In antwoord op een parlementaire vraag die
hem werd gesteld, verklaart de Minister van Financiën dat hij het arrest dat
door het Arbitragehof werd gewezen, zal volgen en dat de desbetreffende wetteksten
snel zullen worden gewijzigd 28 .
Om deze reden publiceert de administratie in het Belgisch Staatsblad van 1 januari
2000 een "Bericht aan de werkgevers en verzekeringsinstellingen" waarmee
de schuldenaars van pensioenen, renten en als zodanig geldende toelagen
gelast worden niet langer bedrijfsvoorheffing in te houden wanneer dergelijke
vergoedingen worden toegekend overeenkomstig de Arbeidsongevallenwet of de
Beroepsziektenwet en zij geen inkomstenderving goedmaken 29 .
De verzekeraars hebben zich ervan onthouden onmiddellijk gevolg te geven
aan dit bericht, gelet op de moeilijkheid die zij ondervonden om uit te maken
of er al dan niet sprake was van een inkomstenderving 30 .
D. Wet van 19 juli 2000 tot wijziging van de artikelen 34, § 1, en
39 van het Wetboek van de inkomstenbelasting 1992 31 .
13.- De aangekondigde wetgevende werkzaamheden worden finaal gerealiseerd
op basis van een wetsvoorstel dat al in februari 1988 was ingediend
22 Zie PARENT, X., op.cit., pp. 558 en v.
23 Antwerpen, 5 januari 1999, F.J.F., nr. 99/159.
24 Arbitragehof., arrest nr. 132/98, 9 december 1998, B.S., 1999, p.8879-8881.
25 Zie PARENT, X., op.cit., p. 565.
26 Zie verder onder nummers 17 en 22.
27 Zie PARENT, X., op.cit., p. 564.
28 Zie Mondelinge Vraag, R. Demotte, 1 maart 1999, Kamer, Commissie voor de financiën en de begroting , Beknopt Verslag., C 754, 11.
29 B.S., 1 januari 2000.
30 DEGRUNE, L., Vers une détaxation à 90 %?, Act.Fisc., 2000, nr. 16, p. 2.
31 B.S., 24 augustus 2000
6-19 SEPTEMBER 2004 4
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF

door volksvertegenwoordiger Demotte. Op 19 juli 2000 wordt een wet uitgevaardigd
die de artikelen 34 en 39 van het W.I.B./92 wijzigt
Het eerste lid van artikel 34 W.I.B./92 wordt de 1e paragraaf, leden 1° en 1°
bis van het nieuwe artikel 34 dat voortaan als volgt luidt:
“Pensioenen, renten en als zodanig geldende toelagen omvatten, ongeacht
de schuldenaar, de verkrijger of de benaming ervan en de wijze waarop ze
worden vastgesteld en toegekend:
1°. pensioenen en lijfrenten of tijdelijke renten, alsmede als zodanig geldende
toelagen, die rechtstreeks of onrechtstreeks betrekking hebben op
een beroepswerkzaamheid;
1°bis pensioenen en lijfrenten of tijdelijke renten, alsmede als zodanig geldende
toelagen, die het gehele of gedeeltelijke herstel van een bestendige
derving van winst, bezoldigingen of baten uitmaken;
(…)”.
14.- Het nieuwe artikel 39, § 1, lid 1° van het W.I.B./92 bepaalt het volgende:
“§ 1. De in artikel 34, § 1, 1°, vermelde pensioenen, lijfrenten of tijdelijke
renten en als zodanig geldende toelagen, die zijn toegekend in geval van
blijvende ongeschiktheid met toepassing van de wetgeving op de arbeidsongevallen
of beroepsziekten, zijn vrijgesteld in de mate waarin ze geen herstel
van een bestendige derving van winst, bezoldigingen of baten uitmaken”.
Deze nieuwe bepaling kadert in de precieze context van het arrest van het
Arbitragehof van 9 december 1998. Zij beperkt zich immers tot het geval van
de vergoedingen die worden toegekend op grond van de Arbeidsongevallenwet
en van de wet betreffende beroepsziekten.
Zij verwoordt echter maar gebrekkig de bewoordingen van dit arrest, want zij
neemt de vergoedingen die worden toegekend op grond van de
Arbeidsongevallenwet op in de categorie van de vergoedingen die betrekking
hebben op een beroepswerkzaamheid en wijst vervolgens de belasting af bij
gebrek aan inkomstenderving, terwijl het arrest van 9 december 1998 niet
toestond dat artikel 43 van het W.I.B./92 werd geïnterpreteerd alsof het deze
vergoedingen in deze categorie opnam 32 .
Artikel 39, § 1, lid 2 van het W.I.B./92 vervolgt:
“Worden inzonderheid geacht geen herstel uit te maken van een dergelijke
derving, de pensioenen, renten en als zodanig geldende toelagen vermeld
in het vorige lid die zijn toegekend hetzij ingevolge een arbeidsongeval
of een beroepsziekte die een invaliditeitsgraad tot gevolg hebben die
niet meer bedraagt dan 20 %, hetzij als aanvulling op een rust- of overlevingspensioen.”.
Het vermoeden dat door dit artikel wordt ingevoerd, is onweerlegbaar. Het is
bijgevolg niet vatbaar voor een tegenbewijs. De wetgever is uitgegaan van de
vooronderstelling dat indien het slachtoffer getroffen wordt door een invaliditeit
van minder dan 20%, het geen beroepsinkomsten heeft gederfd. De
betaalde vergoedingen moeten bijgevolg niet worden belast. De belastingplichtige
moet geen enkel aanvullend bewijselement leveren.
Tot slot bepaalt het 3e lid van artikel 39, § 1 van het W.I.B./92 het volgende:
“In de gevallen die niet zijn bedoeld in het tweede lid, worden de in het
eerste lid vermelde pensioenen, renten en als zodanig geldende toelagen,
behoudens tegenbewijs, geacht geen herstel van een bestendige derving
van winst, bezoldigingen of baten uit te maken ten belope van het deel dat
overeenstemt met de totale vergoeding vermenigvuldigd met een breuk
met als teller 20 % en met als noemer de invaliditeitsgraad uitgedrukt in
procent.".
Met andere woorden, wanneer de invaliditeitsgraad groter is dan 20% is de
vrijstelling evenredig en degressief 33 .
Het vermoeden dat door dit artikel wordt ingevoerd van zijn kant is weerlegbaar,
dat wil zeggen vatbaar voor tegenbewijs. De belastingplichtige kan
zodoende aantonen dat de ontvangen vergoeding geen inkomstenderving herstelt
ten bedrage van een percentage dat hoger ligt dan datgene dat wordt verkregen
op grond van de berekening die voortvloeit uit de wetsbepaling, zelfs
dat de schadeloosstelling helemaal geen inkomstenderving herstelt.
Voor de belastingplichtige zal het echter niet gemakkelijk zijn om een dergelijk
bewijs te leveren. Wanneer een gerechtelijke beslissing werd gewezen,
bepaalt zij immers het invaliditeitspercentage en stelt een verdeling op tussen
de compensatie van een invaliditeit en een inkomstenderving. Indien dit niet
het geval is, kan de betalingsinstelling een attest uitreiken dat de belastingplichtige
kan betwisten. In andere gevallen, indien de administratie over voldoende
elementen beschikt om tot de al dan niet belasting van de vergoedingen
te beslissen, zal de belastingplichtige dit bewijs niet moeten leveren 34 .
Voor zover de situatie ongewijzigd blijft, zal het geleverde tegenbewijs geldig
zijn voor de volgende jaren 35 .
15.- De hierboven aangehaalde regels zijn eveneens van toepassing ingeval
het slachtoffer overlijdt. Zijn echtgenoot en/of zijn kinderen en/of zijn ouders
ontvangen dan een vergoeding op grond van de Arbeidsongevallenwet of de
Beroepsziektenwet 36 .
Terwijl de vergoedingen die worden toegekend aan de kinderen en aan de
ouders worden vastgesteld volgens een invaliditeitspercentage van niet meer
dan 20%, stemmen die welke aan de langstlevende echtgenoot worden toegekend
overeen met een invaliditeitsgraad van maximum 30%. Twee derde van
deze vergoedingen worden geacht niet de inkomstenderving te herstellen. Wat
het resterende derde betreft, was het de echtgenoot die moest aantonen dat
deze ten gevolge van het ongeval of de ziekte geen inkomstenderving had geleden
37 .
Om langdurige procedures en vruchteloze discussies te vermijden, heeft de
administratie een rondzendbrief van 6 november 2001 38 goedgekeurd die
deze problematiek behandelt. Daarin preciseert zij dat vanaf het aanslagjaar
2001 de renten die aan de langstlevende echtgenoot, de kinderen en de
ouders in de voornoemde omstandigheden worden betaald, volledig zullen
zijn vrijgesteld van belasting.
16.- Indien de vergoedingen op grond van de wettelijke criteria als belastbaar
moeten worden beschouwd, zullen zij onderworpen zijn aan het progressieve
tarief van de personenbelasting. Daarop zullen belastingverminderingen worden
toegekend overeenkomstig de artikelen 146 tot 154 van het W.I.B./92
Adeline Römer
Advocate aan de Balie van Luik,
Elegis-Hannequart & Rasir
39 .
17.- Ondanks het opzienbarende arrest van het Arbitragehof van 9 december
1998 en de wetswijzigingen die snel daarop zijn gevolgd, kan men in de administratieve
commentaar van het W.I.B./92 nog altijd lezen dat overeenkomstig
een constante rechtspraak de vergoedingen die worden beoogd in nr. 34/5
(met name de prestaties overeenkomstig de wet betreffende het herstel van de
schade die voortvloeit uit arbeidsongevallen of beroepsziekten) pensioenen
vormen die belastbaar zijn op grond van art. 34, § 1, 1 van het W.I.B./92, aangezien
zij rechtstreeks of onrechtstreeks betrekking hebben op een beroepswerkzaamheid,
zonder dat een onderscheid moet worden gemaakt of zij al
dan niet een reële derving van beroepsinkomsten herstellen.
En de administratieve commentaar maakt melding van arresten die werden
uitgesproken van 1985 tot 1996 betreffende het probleem van de belasting
van vergoedingen die werden toegekend op grond van de Arbeidsongevallenwet,
de Beroepsziektenwet en de wetten die deze materies regelen in de
overheidssector, waarin de verschillende Hoven van het land hadden beslist
tot de belastbaarheid van dergelijke toelagen, ook al was er geen sprake was
van inkomstenderving, vanaf wanneer zij rechtstreeks of onrechtstreeks
betrekking hadden op de beroepswerkzaamheid van de belastingplichtige.
We kunnen alleen maar hopen dat het hier gaat om een vertraging in het wijzigen
van de Commentaar, eerder dan om een administratieve wil om in artikel
34, § 1, 1° van het W.I.B./92 te allen prijzen een “belastende” draagwijdte
te behouden40 .
Eind van het eerste deel.
32 PARENT, X., op.cit., p. 567.
33 Zie PARENT, X., op.cit., p. 568
34 Zie. MARISCAL, P. en NIESSEN, L., Chronique fiscale : Réparation d’une incapacité permanente – certaines indemnités sont maintenant présumées non imposables,
C&FP, november 2000, p. 564.
35 Zie Vraag nr. 441 van dhr. Jo Vandeurzen, V&A, Kamer, 29 januari 2001, p. 6880.
36 Zie. X., Arbeidsongeval met dodelijke afloop : geen belasting, Fiscoloog., 2001, nr. 826, p. 7.
37 Zie. X., op.cit. , Fiscoloog., 2001, nr. 826, p. 7.
38 Omz. RH.241/543.986 van 6 november 2001, Bull.Bel., 2001, nr. 821, pp. 2650 en v.
39 Zie hierboven nr. 5.
40 Zie hierboven nr. 10 en verder nr. 22
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF 5
6-19 SEPTEMBER 2004

Rubriek 07 : Goederen en waarden van derden gehouden
door de onderneming
1. Definitie
Op deze rekening worden in afzonderlijke rekeningen geboekt :
1. 1. de gebruiksrechten op lange termijn betreffende goederen die aan derden
toebehoren en de daartegenoverstaande verplichtingen, voorzover deze rechten
en verplichtingen niet in de balans worden vermeld;
2. de goederen en waarden van derden die aan de onderneming in bewaring,
in consignatie of in bewerking zijn gegeven, alsmede de daartegenover staande
verplichtingen jegens deponenten en committenten;
3. de goederen en waarden die de onderneming uit anderen hoofde voor rekening
of ten bate en op risico van derden onder zich houdt, alsmede de daartegenoverstaande
verplichtingen.
2. Betrokken rekeningen
070 Gebruiksrechten op lange termijn
0700 Op terreinen en gebouwen
0701 Op installaties, machines en uitrusting
0702 Op meubilair en rollend materieel
071 Crediteuren wegens huurgelden en vergoedingen
072 Goederen en waarden door derden in bewaring, in consignatie of in
bewerking gegeven
073 Committenten en deponenten van goederen en waarden
074 Goederen en waarden gehouden voor rekening of ten bate en voor risico
van derden
075 Crediteuren wegens goederen en waarden gehouden voor rekening of ten
bate en voor risico van derden
3. Toepassingen
3.1. Gebruiksrechten op lange termijn
Alleen gebruiksrechten die niet op de balans voorkomen, mogen hier worden
vermeld.
De materiële vaste activa die onder rubriek III.A. van de balans worden vermeld,
zijn de bebouwde en onbebouwde terreinen, de constructies daarop, evenals
de inrichting daarvan. Worden eveneens onder die rubriek opgenomen, de
andere zakelijke rechten die de onderneming bezit op een onroerend goed dat
zij bestemd heeft om duurzaam te worden gebruikt voor de bedrijfsuitoefening
wanneer de vergoedingen bij aanvang van het contract werden vooruitbetaald.
Tot deze zakelijke rechten worden gerekend, mits de huur, de canon of de vergoeding
bij de aanvang van het contract werden vooruitbetaald, huur, pacht,
erfpacht, recht van opstal.
3.2. Leasing en soortgelijke rechten (rubriek III.D)
Gebruiksrechten op lange termijn op bebouwde onroerende goederen waarover
de onderneming beschikt op grond van erfpacht, opstal, leasing of soortgelijke
overeenkomsten, wanneer de contractueel te storten termijnen, naast de rente
en de kosten van de verrichting, ook de integrale wedersamenstelling dekken
van het kapitaal dat de gever in het gebouw heeft geïnvesteerd.
Huurcontracten op lange termijn, gewone huurcontracten, erfpacht- en opstalcontracten
brengen voor de onderneming zware verplichtingen tot stand. Ze
houden de verplichting in om de huur tot bij het verstrijken van het contract te
betalen. Deze verplichting moet in de verplichtingenrekening 070 worden vastgesteld.
Voorbeeld
Leasingcontract betreffende bedrijfsmateriaal met een waarde (in kapitaal) van
250 000 EUR over 7 jaar. Residuwaarde in geval van aankoopoptie bij het verstrijken
van het contract : 42 000 EUR
De maandelijkse termijn wordt als volgt geboekt.
610 610 Leasing materiaal
410 Terug te vorderen BTW
à 440 Leveranciers
0701 Gebruiksrechten op lange termijn op installaties,
machines en uitrusting 250 000
à 0710 Credieteuren wegens huurgelden en vergoedingen
250 000
4. Toelichting
Er is geen bijzondere rubriek voorzien voor de inlichtingen die deze rekeningen
"rechten en verplichtingen" vereisen.
In de toelichting kan een vrije rubriek worden aangelegd.
Niet in de balans opgenomen
rechten en verplichtingen
GOEDEREN EN WAARDEN VAN DERDEN
GEHOUDEN DOOR DE ONDERNEMING
code vervaldag bedrag
- Gebruiksrechten op onroerende goederen A
- Gebruiksrechten op installaties, machines
- Gebruiksrechten op meubilair en
B
rollend materieel
- Recht van optie op geleasde goederen
B
5. Bewaargeving
Bewaargeving heeft betrekking op roerende goederen. Het maakt het voorwerp
uit van een overeenkomst te kosteloze titel.
De bewaarnemer moet het ontvangen goed bewaren om het in natura terug te
geven.
In deze rubriek wordt de omgekeerde toestand van rubriek 04 "Goederen en
waarden gehouden voor rekening of ten bate en op risico van derden" vastgesteld.
De in bewaring gegeven goederen kunnen van uiteenlopende aard zijn :
- opslag van koopwaar door derden in de lokalen van de onderneming;
- bewaring van aan derden toebehorend materiaal met het oog op herstelling;
- door een derde ter bewaring toevertrouwde effecten en waarden;
- goederen geleverd op zicht door een leverancier.
Consignatie
Goederen worden in consignatie geplaatst met het oog op de verkoop ervan
door de onderneming.
Goederen in bewerking
Goederen, koopwaar worden naar de onderneming gezonden met het oog op
bewerking, werk in onderaanneming, verpakking voor rekening van een derde
eigenaar.
072 Goederen en waarden door derden in bewaring, in consignatie of in bewerking
gegeven
à 073 Committenten en deponenten van goederen en waarden
6. (Vrije) toelichting
RUBRIEK 07 RECHTEN code vervaldag bedrag
EN VERPLICHTINGEN
GOEDEREN EN WAARDEN VAN DERDEN
GEHOUDEN DOOR DE ONDERNEMING
- Goederen gehouden - in bewaring
- in consignatie
- Goederen in bewaring gehouden voor bewerking
- Goederen gehouden voor vervoer
Georges HONORE
Lid stagecommissie BIBF
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF 6
6-19 SEPTEMBER 2004

Bijdrage voor het sociaal statuut der zelfstandigen
Vennootschapsbijdrage in 2004
Het Koninklijk Besluit van 31 juli 2004 houdende wijziging van het koninklijk besluit van 15 maart 1993 tot uitvoering van hoofdstuk II van titel III van
de wet van 30 december 1992 houdende sociale en diverse bepalingen, met betrekking tot de invoering van een jaarlijkse bijdrage ten laste van de
vennootschappen bestemd voor het sociaal statuut, legt het bedrag van de vennootschapsbijdrage vast die vennootschappen in 2004 moeten storten aan het
sociaal statuut van de zelfstandigen.
De gewone bijdrage stijgt van 335 euro in 2003 naar 347,50 euro.
Alle vennootschappen die in het voorlaatste afgesloten boekjaar een balanstotaal hadden van meer dan 520.000 euro, betalen nu voor het eerst een hogere
bijdrage van 840 euro.
Het KB van 31 juli 2004 treedt met terugwerkende kracht op 1 januari 2004 in werking. De bijdragen voor 2004 worden volgens de programmawet van 9 juli
2004 pas geïnd vanaf oktober 2004 en moeten eind december betaald zijn.
BTW - Computer uitgerust met spellen - aftrek van de voorbelasting
1. Probleemstelling
Computers werken met een besturingssysteem.
Dat systeem bevat onder meer games.
De vraag wordt gesteld of de volledige BTW-voorbelasting in aftrek kan worden
gebracht.
Zo ja, is deze aftrek definitief of moet deze aftrek later worden geregulariseerd
?
De ambtenaren van Financiën schijnen nogal kleingeestig te doen voor wat
betreft de volledige tenlasteneming en de ermee overeenstemmende aftrek
van de BTW in verband met deze uitgaven.
Om te weten waaraan ons te houden, verwijzen we naar het standpunt van de
Minister.
2. Regels
Voor de uitoefening van zijn recht op aftrek van de BTW-voorbelasting, volgt
de belastingplichtige in principe de regels die van toepassing zijn op de aftrek
van de beroepskosten en -uitgaven op het vlak van de heffing van de inkomstenbelastingen..
Maar onder bepaalde omstandigheden bepaalt de belastingplichtige zelf,
onder controle van de Administratie, het gedeelte van de aftrekbare BTW.
Wanneer de BTW in aftrek werd gebracht, terwijl de desbetreffende goederen
Seminaries
en diensten bestemd zijn voor privé-gebruik, of voor een ander gebruik dan
de economische activiteit die het recht op aftrek doet ontstaan, moet de oorspronkelijke
aftrek nadien worden geregulariseerd.
Naargelang de toepassingssfeer kan de regularisering bestaan uit een herziening
van de oorspronkelijke aftrek.
In voorkomend geval kan de regularisering ook bestaan uit een uitgaande
belastbare handeling (interne regularisatieverrichting zoals een verkoop aan
zichzelf of een dienstverlening aan zichzelf).
Bij de levering van een computer met een besturingssysteem dat ook spellen
bevat, zou de BTW-administratie in principe van oordeel kunnen zijn dat de
belastingplichtige niet de volledige BTW geheven van de aankoop van het
informaticamateriaal mag aftrekken.
Maar, zoals de Minister van de Federale Overheidsdienst Financiën verklaart,
betreft dit een feitenkwestie die in het licht van het werkelijk gebruik van de
computers dient te worden onderzocht.
Tenzij bij klaarblijkelijk of op heterdaad vastgesteld gebruik van de computers
voor andere doeleinden dan de economische activiteit waarvoor het recht op
aftrek geldt, is het voor de Administratie geen prioriteit om in dergelijke gevallen
het recht op aftrek van de belastingplichtige in vraag te stellen.
(P.V., Kamer, Gewone zitting, 1999-2000, p 4623).
25/09/2004 Gent De partiële splitsing - Dhr. J. Van Wemmel, bedrijfsrevisor BBAV - Tel : 09.377 87 88 - Fax : 09.378 06 67
25/09/2004 Universiteit Updating BTW LBAB
Antwerpen (wilrijk) Patrick Wille – prof. Fisc.Hogeschool, VUB en UG Tel : 02/426.49.44 - Fax : 02/426.22.06
25/09/2004 Sint-Katelijne-Waver Boekhoudrecht: De toelichting bij de jaarrekening MAB
Jan Verhoeye, Accountant, Lid van de CBN Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
26/09/2004 Sint-Katelijne-Waver Boekhoudrecht: De toelichting bij de jaarrekening MAB
Jan Verhoeye, Accountant, Lid van de CBN Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
28/09/2004 Brugge Investerings- en financieringsbeslissing : financiële en fiscale aspecten
Jean-Philippe Bonte, Vice-president Investment Banking,
Luc Keuleneer, Directeur, Hoogleraar V.U.Amsterdam KVABB - Tel : 09.231 2101 - Fax : 09.231 2120
28/09/2004 Leuven Onttrekking onroerend goed uit vennootschap
Wim Vermeulen, Advocaat KVABB - Tel : 09.231 2101 - Fax : 09.231 2120
30/09/2004 Aalst Verkozen OR en CPBEW – Jan Raman, Jurist ACC VER LBC-NVK - Tel : 03-2208753 - Fax : 03-2316664
6-19 SEPTEMBER 2004 7
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF

30/09/2004 Aalst Verkozen OR en CPBEW – Jan Raman, Jurist ACC VER LBC-NVK - Tel : 03-2208753 - Fax : 03-2316664
30/09/2004 Gent Onttrekking onroerend goed uit vennootschap KVABB
Wim Vermeulen, Advocaat Tel : 09.231 2101 - Fax : 09.231 2120
30/09/2004 Elewijt-Zemst BIBF Stagiairs - Beginselen Douane- en accijsrecht + Plichtenleer –
P. Van Vaeck, D. Bauwens MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
02/10/2004 Universiteit Eenmalig bevrijdende aangifte LBAB
Antwerpen (wilrijk) Bart Coopman – advocaat, Balie Brussel Tel : 0496/272.440 - Fax : 02/426.22.06
05/10/2004 Antwerpen Internet Accountantsvereniging LBC-NVK ACC VER LBC-NVK
Ivo Dierickx, MBA, Accountant Tel : 03-2208753 - Fax : 03-2316664
07/10/2004 Kasterlee Eenmalig bevrijdende aangifte KBAB
Victor Dauginet, advocaat - docent Tel : 014/41.61.46 - Fax : 014/71.02.67
07/10/2004 Elewijt-Zemst BIBF Stagiairs - beginselen arbeidsrecht en sociaal recht
J. De Graef MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
07/10/2004 Elewijt-Zemst Grondige cursus IAS/IFRS – Prof. J. Verhoeye MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
14/10/2004 Aalst Wetgeving zelfstandigen ACC VER LBC-NVK
Luc De Commines, Directeur Tel : 03-2208753 - Fax : 03-2316664
14/10/2004 Elewijt-Zemst BIBF Stagiairs - Vennootschapsbelasting – D. Bauwens MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
16/10/2004 Universiteit Miskende vennootschappen & updating vennootschapsrecht LBAB
Antwerpen (wilrijk) Frank Hellemans – Advocaat, Prof. KUBrussel en Vlekho Tel : 0496/272.440 - Fax : 02/426.22.06
19/10/2004 Elewijt IAS – Herwig Opsomer, Bedrijfsrevisor ACC VER LBC-NVK - Tel : 03-2208753 - Fax : 03-2316664
21/10/2004 Aalst Fiscale amnestie – Guy Poppe, Advocaat ACC VER LBC-NVK - Tel : 03-2208753 - Fax : 03-2316664
21/10/2004 Ruddervoorde Aansprakelijkheid bij ondernemingen in moeilijkheden
Mr. Luc Stolle, Advocaat BBB - Tel : 056/44 37 21 - Fax : 056/44 37 24
21/10/2004 Kasterlee Algemene vergadering KBAB - Tel : 014/41.61.46 - Fax : 014/71.02.67
21/10/2004 Elewijt-Zemst BIBF Stagiairs - beginselen van registratieen
successierecht – J. Ruysseveldt MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
21/10/2004 Elewijt Grondige Cursus IAS/IFRS – Prof. dr. E. De Lembre MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
23/10/2004 Gent Recente evoluties inzake vennootschapsbelasting
Prof. J. Verhoeye BBAV - Tel : 09.377 87 88 - Fax : 09.378 06 67
23/10/2004 Sint-Katelijne-Waver Kapitaalmutaties: vennootschapsrechterlijk en fiscaal
Guy Poppe, Advocaat MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
24/10/2004 Sint-Katelijne-Waver Kapitaalmutaties: vennootschapsrechterlijk en fiscaal
Guy Poppe, Advocaat MAB - Tel : 015/62.31.10 - Fax : 015/62.18.48
Contact
■ Advocaat met ervaring in uw sector zoekt samenwerking met
boekhouders voor verdediging dossiers. Ward Van Loo, Guido
Gezellestraat 12 A – 2630 Aartselaar.Web site: www.advodirect.com
■ Boekhoudkantoor te Brussel zoekt tweetalige en dynamische
boekhouder (m/v) voor het beheer van boekhouddossiers.
Professionele ervaring gewenst. Schriftelijke sollicitatie verzenden
naar: Johan De Bondt – Paul Lauterstraat 1, bus 1 – 1000 Brussel
Noch deze publicatie, noch gedeelten van deze publicatie mogen worden gereproduceerd of opgeslagen in een retrievalsysteem, en evenmin worden overgedragen
in welke vorm of op welke wijze ook, elektronisch, mechanisch of door middel van fotokopieën, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de
uitgever. De redactie staat in voor de betrouwbaarheid van de in haar uitgaven opgenomen info, waarvoor zij echter niet aansprakelijk kan worden gesteld.
Verantwoordelijke uitgever: Marcel-Jean PAQUET, B.I.B.F. - Legrandlaan 45, 1050 Brussel • Tel. 02 626 03 80 • Fax 02 626 03 90 • E-mail: info@bibf.be •
Url: www.bibf.be. Redactie: Valérie CARLIER, Geert LENAERTS, José PATTYN. Adviesraad: Professor P. MICHEL, Ecole d'Administration des Affaires de
l'Université de Liège, Professor C. LEFEBVRE, Katholieke Universiteit Leuven.
8
■ Boekhoudkantoor in Gent zoekt bekwame bijstand in zijn dossiers.
De voorkeur gaat uit naar een zelfstandige professional met een
beperkt eigen cliënteel die over de tijd en de kwaliteit beschikt om de
groei van het kantoor te ondersteunen. Alle vormen van
samenwerking zijn bespreekbaar. Het kantoor beschikt over de
benodigde logistiek, u hoeft daarin dus niet te investeren. U wordt
zonder fout gecontacteerd nadat u uw gegevens heeft overgemaakt
aan het BIBF onder referentie nummer 170/01
PACIOLI N°170 BIBF- IPCF 6-19 SEPTEMBER 2004