belgische alpenclub Antwerpen - BAC Antwerpen

elgische
alpenclub
Antwerpen
halfjaarlijks tijdschrift maart 2013
1

In dit nummer
Opleiding bergbeklimmen beginners ................................................................ 3
Sneeuwschoentrekking in de Beaufortain ........................................................ 4
Opleiding tot zelfstandig bergwandelen ........................................................... 5
Avontuurlijke trekking Scottish ........................................................................ 6
Highlands 2013 ................................................................................................ 6
Cursus KVB 1 ................................................................................................... 8
Cursus KVB 2 ................................................................................................... 9
Cursus KVB 4 ................................................................................................... 9
Uitslag Boulder wedstrijd ................................................................................ 10
Wolven in optocht ........................................................................................... 13
De eerste winter Eiger-noordwand beklimming. ............................................. 14
Bauges Boven ............................................................................................... 16
Manaslu reisverslag ....................................................................................... 19
Patrick Edlinger is overleden. ......................................................................... 25
Kabelbanen .................................................................................................... 26
Bestuursleden en medewerkers: .................................................................... 27
Contactgegevens: .......................................................................................... 28
Foto cover: Manaslu (8163 m Nepal)
Adverteerders Index:
Klimzaal Magnesia ........................................................................................... 9
Mounteq shop ................................................................................................. 15
Alfa zonwering en rolluiken ............................................................................ 18
1

Beste
clubleden en toekomstige clubleden,
Terwijl ik dit voorwoord schrijf, tracht de winter nog een laatste sneeuwprik te geven maar
onze winteractiviteiten zijn nog lang niet afgelopen : in de paasvakantie hebben we nog
een toerskistage in de Vanoise-Beaufortain, alsook een randonnée van 6 dagen in de
Beaufortain op de sneeuwschoenen.
Deze periode is ook het moment dat de rotsklimmers terug uit hun winterslaap wakker
worden en we merken dit ook aan de opleidingen rotsklimmen en avontuurlijk (alpien)
rotsklimmen die beide volzet zijn. Ook onze klimtreffens worden stilaan een vaste waarde
zodat klimmers zonder vaste klimmaat hier altijd wel een touwgenoot kunnen vinden. Voor
de beginnende klimmers die vanuit de klimzaal hun eerste stappen als voorklimmer willen
maken , organiseren we opnieuw in het najaar een klimopleiding die leidt tot het KVB2.
Wie al een beetje verder kijkt dan de lente en zich nog wil bijscholen om zelfstandig de
bergen in te trekken, als bergwandelaar of als bergbeklimmer, kan zich hiervoor nog
bijscholen : met de club organiseren we zowel een aantal lesavonden, als een ardennenweekend
en 2 specifieke stages in de bergen ; meer info hierover vind je op onze website.
Op zaterdag 9 maart was het onze Algemene Ledenvergadering : het wordt stilaan een
traditie dat dit officiële gedeelte nog een verlengstuk krijgt met een huldiging van onze
vrijwilligers en een etentje waar we dit jaar met een 25-tal personen aanwezig waren.
Tenslotte hoop ik ook dat deze gedrukte versie die voor velen de digitale versie vervangt,
jullie veel leesplezier zal geven en je de nodige impulsen geeft om naar de rotsen en de
bergen te trekken.
Henk Vandenhoeck
voorzitter Bac Antwerpen
Opleiding bergbeklimmen beginners
2013
Doel van de cursus :
Aanleren en toepassen van technieken die nodig zijn om zelfstandig en veilig alpiene
beklimmingen te maken in sneeuw, rots en ijs van moeilijkheid F-PD. We combineren
scholing met het maken van eenvoudige en mooie beklimmingen. De voorafgaandelijke
lesavonden rond weerkunde, cartografie en oriëntatie, ehbo, veiligheid in de bergen en
materiaal zullen nuttig zijn om de tochten tijdens de stage zelf voor te bereiden.
Begeleiding :
Henk Vandenhoeck (Bloso initiator bergbeklimmen), Jan De Smedt (Bloso initiator bergbeklimmen)
en Glenn Gekiere (Adeps moniteur d’ alpinisme)
Periode :
De cursus is opgebouwd uit 3 modules waarbij het noodzakelijk is dat de eerste 2 modules
gevolgd zijn om te kunnen deelnemen aan de 3de module.
8 module 1 :
Zes lesavonden op dinsdagen 16/04, 23/04, 07/05, 14/05, 21/05 en 28/05/2013 rond
weerkunde, cartografie en oriëntatie, tochtvoorbereiding, EHBO en veiligheid in de
bergen
8 module 2 :
Weekend van 25 en 26/05/2013 in de Ardennen waar we ons vooral gaan verdiepen
rond touwtechnieken, takels, tochtvoorbereiding, kaartlezen en oriëntatie.
8 module 3 :
Praktijkweek in de Alpen (Chamonix, Frankrijk) van 29/06 tot 07/07/2013 waar we
tijdens het uitvoeren van meerdaagse bergtochten zoveel mogelijk facetten uit de opleiding
willen inoefenen. We kiezen Les Houches als vertrekpunt van de tochten.
Praktisch :
8 organiserende club is BAC Antwerpen
8 Prijs : 270 € voor lid Bac Antwerpen en 295 € voor KBF-lid voor de 3 modules samen.
8 Meer info via info@bacantwerpen.be
2 3

Sneeuwschoentrekking in de
Beaufortain van 07.04 tot
13.04.2013
Afspraakplaats :
In de Beaufortain (= het massief ten noordoosten van Albertville) op zondag 7 april op de
middag (12.00 u) aan de kerk van Grand Naves.
Bedoeling is om een 6-daagse trekking in volledige autonomie (hoofdzakelijk onbemande
hutten waar zelf moet gekookt worden) te doen in een gebied dat gelegen is tussen de
2000 en de 2700 m met hoogteverschillen tot 1000 m per dag; tevens wordt er geoefend
in het gebruik van lawinemateriaal;
Maximum aantal deelnemers : 6
Voorwaarden tot deelname:
8 KBF-lid zijn
8 beschikken over eigen materiaal (lawinemateriaal kan gehuurd worden)
8 inschrijven via mail naar info@bacantwerpen.be
8 75,00 € voor BAC Antwerpen-leden
8 95,00 € voor de andere KBF-leden
8 betaald hebben vóór 13.03.2013 op 001-2385602-60 van BAC Antwerpen met
vermelding van uw naam + lidnummer 2013 + “sneeuwschoentrekking Beaufortain”
Er wordt een voorafgaandelijke info-avond georganiseerd op donderdag 28 maart 2013
om 20 u in klimzaal Magnesia te Mortsel; materiaallijst wordt op vraag doorgestuurd.
Begeleiding en contactpersoon :
Henk Vandenhoeck, initiator bergbeklimmen (info@bacantwerpen.be)
Opleiding tot zelfstandig bergwandelen
2013
Doel van de cursus
De deelnemers de nodige theoretische en praktische bagage meegeven zodat
ze zelfstandig meerdaagse bergtochten (geen hooggebergte) kunnen plannen en uitvoeren
in zomerse omstandigheden.
Inhoud
Tochtvoorbereiding, cartografie, oriëntatie, weerkunde, materiaal, EHBO, fauna en flora
van de bergwereld, touwgebruik en veiligheid bij het bergwandelen, staptechnieken en
eenvoudige valtechnieken.
Periode
De cursus is opgebouwd uit 3 modules waarbij het noodzakelijk is dat de eerste 2 modules
gevolgd zijn om te kunnen deelnemen aan de 3de module ; de lesavonden (= clinics
rond een bepaald onderwerp) kunnen ook apart gevolgd worden als er hiervoor nog
plaats is;
8 module 1 : 6 lesavonden op dinsdagen 16/04, 23/04,
07/05, 14/05, 21/05 en 28/05/2013
8 module 2 : weekend van 25 en 26/05/2013 in de Ardennen waar we ons vooral
gaan verdiepen rond touwtechnieken, tochtvoorbereiding, kaartlezen en oriëntatie.
8 module 3 : praktijkweek in de Alpen (Lechtal, Austria) van 14/07 tot
20/07/2013 waar we tijdens het uitvoeren van meerdaagse bergtochten
zoveel mogelijk facetten uit de opleiding willen inoefenen.
Organiserende club en begeleiding stage
BAC Antwerpen / Philippe Annys (Bloso initiator bergwandelen)
Prijs
200 € voor lid Bac Antwerpen en 220 € voor KBF-lid voor de 3 modules samen.
Info
info@bacantwerpen.be
4 5

Avontuurlijke trekking Scottish
Highlands 2013
“Munro bagging”, het verzamelen van alle 3000ers in Schotland (282 zijn er in totaal), is
het favoriete tijdverdrijf van Britse bergwandelaars. En al gaat het dan om toppen van
maar 3000 “voet” (=914m), wie nog nooit in de Schotse hooglanden vertoefd heeft, kan
dit toch het best vergelijken met het beklimmen van 3000ers in de Alpen. Tijdens deze
tocht doen we een poging om er een stuk of 25 te beklimmen in de omgeving van Fort
William, zeg maar het Chamonix van de Britse eilanden. We doen achtereenvolgens de
Grey Corries, Ben Nevis (via de mooie Carn Mor Dearg klautergraat), de Mamores, de
spannende Aonoch Eagach graat en de toppen van Glen Coe aan en
overnachten in jeugdherbergen of eenvoudige B&B’s.
De tocht is fysiek en technisch zeer uitdagend, met stapdagen van 20-25 km en 1500-
2000 m klimmen door vaak ongebaand terrein met regelmatig klauterpassages (I° en II°
graad) op luchtige graten. Alpine ervaring, met ten minste een deelname aan een stage
alpien bergwandelen of initiatie hooggebergte of gelijkwaardig, is onontbeerlijk.
Daar tegenover staat dat er voor iedere etappe een “lage” variant bestaat die
door de valleien trekt en enkel een goede fysieke conditie en een minimum aan
bergwandelervaring vereist, zodat een flexibele en individuele planning steeds mogelijk
is. We plannen de tocht in de maand mei met lange dagen en statistisch de grootste kans
op mooi weer. Maar zekerheden bestaan er wat dat betreft niet in Schotland, en na een
sneeuwrijke winter kan zelfs het gebruik van pikkel en stijgijzers nog noodzakelijk zijn op
de hoogste toppen.
De voorlopige planning van de tocht is:
8 4 mei: vertrek Belgie, via Edinburgh naar Fort William
8 5-9 mei: tocht
8 10 mei: bezoek Edinburgh
8 11 mei terugkeer Belgie
Begeleiding :
Tom Michoel (Bloso initiator bergwandelen en woonachtig in Schotland) en Henk
Vandenhoeck (Bloso initiator bergbeklimmen)
Deelnameprijs :
150 € voor lid BAC Antwerpen en 170 € voor KBF-lid .
Inbegrepen : begeleiding en organisatie
Niet inbegrepen : vervoer- en verblijfskosten.
Deelnamevoorwaarden :
8 KBF-lid 2013
8 goede conditie : fysiek meerdaagse tochten (meer dan 1000
hoogtemeters per dag) mét rugzak aankunnen
8 goede tredzekerheid en alpiene ervaring
Inschrijven
8 via www.bacantwerpen.be : de inschrijving is slechts geldig
wanneer het volledige inschrijvingsgeld betaald is
8 uiterste betaal- en inschrijvingsdatum is 15/03/2013
8 het volledige bedrag wordt gestort op 001-2385602-60 van
BAC Antwerpen met vermelding “Schotland + naam”
Aantal deelnemers is beperkt tot 8 : gelieve daarom eerst contact op te nemen met
info@bacantwerpen.be alvorens je volledig in te schrijven.
Ben Nevis 1344 meter
6 7

Cursus KVB 1 2013 Cursus KVB 2
(Cursus Veilig Indoorklimmen)
Doel:
8 Mensen zonder klimervaring vertrouwd maken met de basis van de klimsport.
8 Mensen opleiden tot het behalen van het Klimvaardigheidsbewijs 1 (meer info hierover
vind je op http://www.klimenbergsportfederatie.be/internet/klimvaardigheidsbewijs/
algemeen.php ): de laatste lesavond wordt de proef tot behalen van KVB 1 afgenomen
8 Mensen voorbereiden op de cursus Klimschool Initiatie Rotsklimmen.
Deelnamevoorwaarden:
8 Beschikken over eigen klimuitrusting : klimgordel, 2 schroefkarabiners
(HMS), 1 zekeringtoestel en eventueel (= liefst) klimschoenen
8 Inschrijvingsgeld 55 € (leden BAC-Antwerpen), 60 € (leden andere
KBF-club) één week voor de start van de cursus betaald hebben
op het rekeningnr van BAC Antwerpen Klimopleidingen :BE73
0012 3856 0260 met vermelding “Cursus KVB 1 + naam”
De prijs van de cursus omvat de begeleiding, het cursusboekje alsook het KVB 1.
De toegang tot de klimzaal is niet inbegrepen in het cursusgeld.
Datum en plaats:
Deze cursus wordt in het voorjaar op dezelfde locatie georganiseerd.
Klimzaal Magnesia te Mortsel: op donderdagen 16/5, 23/5 en 30/5 telkens van 20u tot
22u30.
Cursusverantwoordelijke:
Bert Verwerf
Meer info: info@bacantwerpen.be
Wordt georganiseerd in het najaar, zie website voor meer informatie
Cursus KVB 4
Deze cursus is omwille van de grote belangstelling volzet.
Klimtreffens
Locaties:
Wordt “last minute” vastgelegd i.f.v. de weersomstandigheden en de bezetting van de
klimmassieven.
www.bacantwerpen.be/Agenda.php
L Bert Verwerft
bert.verwerft@skynet.be
8 9

Uitslag Boulder wedstrijd
Ranking Mannen
1 Goormans Steve ............................................................................................. 9.700
2 Vennekens Dennis .......................................................................................... 5.200
3 Claes Tao ................................................................................................... 4.367,46
4 De Swerdt Sven .............................................................................................. 4.367
5 Bartosj Maj ...................................................................................................... 3.534
6 Machiels Tim .............................................................................................. 2.667,46
7 Pauwaert Tom ................................................................................................. 2.375
8 Speelmans Andrea .......................................................................................... 1.905
9 Werkhoven Ivan .............................................................................................. 1.558
10 Acke Wim ...................................................................................................... 1.322
Ranking Vrouwen
1 De Laet Fien ....................................................................................................15.000
2 Van Der Heijden Kim .......................................................................................10.000
Ranking Jeugd
Ovifat Clubweekend 17 tot 18 november
2012
Zaterdagmorgen 17.11 waren we om 10u
afgesproken op de parking te Ternell, op
de baan Eupen – Monschau.
s’ Morgens pikte Henk me op tijd op want
er was een grote omleiding op de E313 ter
hoogte van Geel, maar al bij al viel dit goed
mee zodat de deelnemers redelijk op tijd
daar waren.
Een stevige koude wind verwelkomde ons
en spoorde ons aan vlug op stap te gaan.
Met een tiental deelnemers staken we de
N67 over en daalden langs een brede half
verharde weg tussen ranke naaldbomen(
sparren) naar de Getz, een kabbelend riviertje
zoals je dikwijls in de Alpen tegen
komt. Een grote kraai maakte veel lawaai
en vroeg onze aandacht. Deze weg bleven
we volgen tot een klein bruggetje dat
toegang gaf tot de Fagne du Steinley:
de open vlakte werd overheerst door het
goudkleurig pijpenstrootje. Het nu onverharde
pad liep langs de rand van het
veen dat we volgden tot het volgend kruispunt;
een wildbareel verbood ons verder te
gaan, dan maar links terug het bos in. Mijn
‘Carte Touristique du Plateau des Hautes
Fagne, blad 2’( uitgave 1992) leidde me
naar de picknickplaats aan het bruggetje
van de Steinbach, waar een picknicktafel
stond. Deze aangename plaats werd verstoord
door de koude wind die ons rillingen
bezorgde en aanzette om vlug te eten; het
werd een korte pauze.
1 Thijs Liam ....................................................................................................... 14.350
De weg liep nu bergop; ik wou enkele overblijfselen
van een hoeve, Reinartshof, laten
zien, maar deze bleek verder af te lig-
2 Demayer Rob ................................................................................................. 13.350
gen dan ik dacht, dan maar terug; in ieder
3 Claes Elfe ......................................................................................................... 6.350
geval waren we terug opgewarmd. Kale
4 Burdack Kobe ................................................................................................... 2.350
beuken verdrongen hier de donker groene
5 Van Den Eynde Witse ...................................................................................... 2.350
sparren. Op de flanken van het riviertje lag
een tapijt van verdorde lichtbruine bladeren
waarop enkele zonnestralen het bos deden
oplichten.
We vervolgden onze weg tot de plaats
waar de Eschbach in de Steinbach uitmondt.
Van hier ging het stroom opwaarts,
een smal pad dat er meestal erg nat bij ligt
en waarvoor ik gewaarschuwd had, maar
niets van dit al: niemand haalde hier natte
10 voeten of moest op de ‘touradons’, kleine
11

Wolven in optocht
nadien gingen de verhalen verder…. .
Het was weer een gezellige avond die zo
typische is voor deze refuge; de babbel
onder elkaar werd zelfs niet onderbroken
voor de aangekondigde digitale foto’s van
Op de ‘Wandel-en Fietsbeurs’ in de
afgelopen activiteiten.
Nekker te Mechelen werd op de stand van
Zondagmorgen werd ons een stevig ontbijt
‘Landschap’ m’n aandacht getrokken op
met spek met eieren voorgeschoteld. Het
een brochure ‘Wolven op loopafstand’.
kwam ons goed van pas want tijdens de
Vroeger schreef in ‘BOBA’, het toenmalig
volgende tocht waaide er weer een koude
tijdschrift van de BAC, over de terugkeer
wind en pletste de regen in ons gezicht.
van de grote zoogdieren, al was de info
Nancy en Bert zorgden voor de verdere
hierover maar mager.
oprommel van de refuge, waarvoor wij hen
Maar de laatste tijd wordt er in de
zeer dankbaar waren zodat wij op tijd uit
verschillende natuurtijdschriften meer
de refuge konden vertrekken.
aandacht aan besteed.
Ternell was weer ons vertrekpunt vanwaar
In de brochure vond ik wat meer gegevens
heuveltjes die het pijpenstrootje na ja- ik met vijf ‘moedigen’ tot de Helle liep om
over wolven, alsook op de website
ren vormt, balanceren om een natte plek dan na drie uurtjes terug de parking te
van Landschap(www.welkomwolf.be/ over een afstand van 1500km om in Witover
te steken. Op de hoek van het bos en bereiken. Hier dronken we nog iets op dit
spectaculaire-comeback).
Rusland te eindigen. Een Noorse wolf liep
het veen moest ik zoeken naar de vlonder geslaagde weekend en maakten weer
In de jaren negentig werd er vooral gewag dan weer vanuit de omgeving van Oslo
die ons naar de andere kant van het veen plannen voor het volgende clubweekend.
gemaakt van wolven in de Mercantour die naar Karlskrona in het uiterste zuidoosten
moest brengen en ook hier voorbij was het
vanuit de Italiaanse Apennijnen stilletjes van Zweden, een trip van 700km in
even oriënteren om de weg naar Ternell te-
aan naar het westen aan het trekken vogelvlucht. DNA-onderzoek leverde
rug te vinden.
Herman Bovée
waren, met de spectaculaire melding dat ook bewijzen op van een trektocht van
Bij het afdalen naar de Getz herkende
er enkele reeds de Pyreneeën bereikt een Poolse wolf naar het Oostenrijkse
ik het landschap terug. Bij gebrek aan
hadden.
Tirol, en van Frans-Italiaanse wolven
een brug moest er toch even geholpen
Meer naar het noorden trekken de wolven die in 2011 vanuit de Alpen tot aan de
worden bij het oversteken van dit riviertje.
westwaarts en benaderen ze nu onze zuidgrens van Luxemburg en zelfs tot in
Dan volgde er nog een steile klim tot de
grenzen tot op 200km. Zo kan een jonge de deelstaat Hessen liepen. Eind 2012
half verharde weg die we in het opgaan
wolf in een week tijd Hasselt of Brussel trokken twee verschillende Duitse wolven
gevolgd hadden en ons terug naar de
bereiken.
tot in het noorden van Denemarken. Eén
parking leidde.
De grote wild-life-comeback is te wijten van de twee kwam uit de Oost-Duitse
Dan naar de refuge Jef De Roeck te Ovifat,
aan de wettelijke bescherming van deze regio Lausitz; in zijn vruchteloze zoektocht
waar Nancy en Bert met het eten zaten te
dieren en de ontvolking van het platteland naar een geschikt lief legde hij minimaal
wachten.
en dit zorgt ervoor dat bossen en
850km af! Bij al deze zwerftochten steken
De eetzaal van de refuge was heerlijk
natuurgebieden minder intensief gebruikt ze moeiteloos grote rivieren en drukke
warm en bij het aperitief zat de sfeer
worden, marginale landbouwgronden verkeerswegen over. Aldus het artikel van
er onmiddellijk in. ‘Herman, dat is lang
komen eveneens braak te liggen, waardoor de website.
geleden’, zei een stem achter mij. Ik had
er vanzelf meer ruimte ontstaat voor grote De tijd zal komen dat we op een relais
moeite deze te herkennen, maar dan
zoogdieren en prooivogels.
onderaan de rotsen een wolf zien
viel mijn frank: het was de Stuart, die in
Jongvolwassen wolven verspreiden zich passeren, wat de klimervaring en het
2001 nog in het bestuur van de BAC had
alle kanten uit, vaak over korte afstanden, natuurgebeuren weer rijker zal maken, een
gezeten, waarvan ik toen voorzitter was.
maar geregeld ook over zeer lange
mooi voorruitzicht niet..?!
Vele herinneringen werden opgehaald:
afstanden. Zo verplaatste een jonge wolf
12 voor, tijdens en na het eten, zelfs de dag
zich vanuit het oosten van Duitsland Herman Bovée
13

De eerste winter Eiger-noordwand
beklimming.
Uit ‘De Witte Spin’ van Heinrich Harrer
Toen Toni Hiebeler,
Walter Almberger,
Toni Kinshofer en
Andler Mannhardt
in 1961 daartoe
aantraden, hadden
al twee andere
groepen dit idee gehad,
maar zagen
zich genoodzaakt
terug te keren
wegens slechte Toni Hiebeler
weersomstandigheden.
Eind februari begonnen de vier onder
leiding van Hiebeler te klimmen. Onder
de Rode Wand betrokken ze hun eerste
bivak. De volgende morgen was het weer
zo slecht geworden dat ze hun uitrusting
achter lieten, door het rotsvenster kropen
en met de Junkfrau-spoorbaan naar de
Kleine Scheidegg teruggingen. Een week
later, op 6 maart, toen het weer verbeterd
was, gingen de vier weer naar het venster
van de tunnel en begonnen vandaar
opnieuw te klimmen. Het was een grootse
prestatie van de vier klimmers, die na
zes nachten in de winterse wand de top
bereikten. Een onderneming die moed en
grote bekwaamheid vereiste.
Jammer dat er na deze klimprestatie een
reeks van controversen ontstond. De aanleiding
was waarschijnlijk een artikel van
Hiebeler in zijn krant, de bergkameraad,
waarin, bij de beschrijving van de eerste
dag, onder andere stond:’van het begin
tot dicht bij de Hinterstoisser-traversé(…)’.
Daardoor werd gesuggereerd dat zij de
wand van onderaf in één ruk hadden beklommen.
Een onnauwkeurige formulering
die tot misverstanden leidde. Maar het was
nog altijd een grote prestatie. Misschien
doet men niemand te kort door deze beklimming
de eerste winterbeklimming in
twee etappen te noemen en die van de vier
Japanners in 1970, die ongetwijfeld meer
krachten gevergd heeft, de eerste winterbeklimming
zonder onderbreking.
Toni Hiebelers verhaal is niet alleen spannend
en dramatisch, maar ook sympathiek.
Hiebeler plaats zichzelf nooit op de voorgrond,
maar creëert een prachtig portrait
van zijn drie medeklimmers. Het is een
psychologische studie van drie totaal verschillende
karakters: Toni Kinshofer, eerste
en vermoedelijk beste, is door niets van
zijn stuk te brengen. Op iedere vraag, al is
die nog zo beklemmend en terecht, komt
het onverstoorbare antwoord:’zal wel loslopen’.
De tweede, Walter Almberger, die
Toni altijd zekert, ook waar het alleen nog
in moreel opzicht steunt. En dan is er
Anderl Mannhardt nog, de scepticus, die
het niet kan verdragen als er een seconde
voor het succes al over het succes gesproken
wordt… Maar de vier samen vormen
een harmonisch team, een ideale touwgroep.
De eerste winterbeklimming van de
Eiger-noordwand was en blijft een grote
prestatie.
Herman Bovée
ACTIEWEKEN
30/03 - 7/04
Klim- en alpineweek
6/04 - 14/04
Rugzakkenweek
13/04 - 21/04
Kledij- en schoenenweek
20/04 - 28/04
Kampeerweek
Liebaardstraat 85 - 8792 Desselgem
0496 / 904020 - Mounteqshop.be
14 15
10%
KBF korting

Bauges Boven
dat we niet verder moeten. Spijtig van de Als de eerste groep net wil vertrekken met
mist want anders hadden we hier een mooi de wagens, komt de 2de groep er ook aan,
15 hongerige blikken staren ons aan
vergezicht gehad! De afdaling verloopt dus, samen uit, samen thuis.
wanneer we tamelijk stipt op onze
afspraakplaats aankomen in de gîte van
zonder enig echt probleem en rond 16.30
u bereiken we terug de wagens, nog net Teveel sneeuw
Sophie en Gérard. Er is weinig tijd om
op tijd om in de buurt in een boerderij de
elkaar te begroeten, het lawinemateriaal
lokale kazen van de Savoie te kopen. Het weer (mist) en de teveel verse sneeuw
wordt verdeeld en we vertrekken meteen
voor onze eerste “opwarmingstocht”, die
we vanuit de gîte kunnen aanvangen. Dag 2
Een kuitenbijter
laten het niet toe een steile sneeuwwand
op te klimmen en zo kiezen we voor vandaag
de overschrijding van de Mont Julioz
We trekken naar het plateau dat boven
Onze volgende tocht gaat naar de Beau (een ondergesneeuwde rotsgraat)te doen:
de gîte uitsteekt. Voor sommigen
Voor dag 2 hebben we een echte top
Molard, vorig jaar was deze ook een een lange aanloop waarbij we eerst een
is het de eerste confrontatie met
gekozen, de Pointe de la Galopaz. We
kuitenbijter. Nu willen we minder vlug in onschuldige pas moeten oversteken, om
winterbergwandelen zodat zij
gaan niet langs de klassieke weg omhoog
de mist verdwijnen en verkeerd lopen; daarna aan een stevige steile klim te be-
tamelijk snel verwonderd zijn van de want op zondag kan het daar wel druk
dit blijkt maar half te lukken, want ook nu ginnen totdat we de eerste rotspassages
winterlandschappen waar we nu door zijn. We vertrekken in het kleine gehuchtje
vinden we niet direct het punt vanwaar tegen komen. De vele verse sneeuw op
trekken. De eerste stevige klim brengt Penon dat nog volledig ondergesneeuwd
we links moeten afslaan. Een hoger en tussen de rotsen maakt het niet voor
ons naar een open plek waar we in het ligt en waar we met moeite de wagens
gelegen ondergesneeuwde boerderij iedereen even makkelijk en al snel wordt
zonnetje kunnen picknicken en daarna kunnen parkeren. Zoals gebruikelijk
geeft ons terug de juiste coördinaten en beslist om de groep te splitsen. Jan keert
de lawinetoestellen uittesten, zowel op trekken we meteen omhoog door het
is ook de ideale plaats om de picknick met de helft van de groep terug. Benny en
zenden als op zoeken. Het aangename bos. Na een 2-tal uren stappen kunnen
te houden. Alweer wijst de gps ons in de Henk klimmen met de andere helft hoger-
aan het wandelen op sneeuwschoenen we kiezen om nog verder een topje te
goede richting tot vlak onder de laatste op: over een graat, die enkele kilometers
is dan ook dat je zelf op zoek gaat naar doen en recht door het bos af te dalen,
klim naar de Beau Molard. Benny en lang is, moet de ene rotspassage na de
het ideale traject om hogerop te komen: of al langzaam af te dalen naar de Chalet
Jan trekken samen met 7 deelnemers andere overwonnen worden. Ook hier vin-
als er een oud spoor of de resten ervan Ducey. Benny trekt samen met Wim,
omhoog: de helling wordt steeds steiler, den we op de echte top een kruis, waar we
te zien zijn, dan maakt dat het sporen Joris, Koen en Wouter omhoog naar de
gelukkig kan er gebruik gemaakt worden heel even blijven staan. De afdaling is ook
wat eenvoudiger, anders wordt het
Mont Charvet en kunnen daarna in bijna
van een oud toerskispoor, maar de verse nog een hele opgave: geregeld moeten
vooral zwoegen voor de eersten van de 1 rechte lijn door het bos afdalen tot ze
sneeuw op de harde onderlaag maakt we enkele meters langs de rotsen om-
groep. We trekken omhoog tot de Col bij de anderen aankomen die daar reeds
voorzichtigheid toch noodzakelijk. Henk laag schuiven om dit weer te herhalen en
de la Cochette (zo zijn er wel meer in de begonnen zijn met hun picknick. Het
trekt met de andere deelnemers richting herhalen. Sommige stukken zijn met tou-
Bauges), en na het klimmetje boven de col laatste zonnetje van de week laat zich nog
Chalet Bottier om van daaruit verder af te wen gezekerd, de eersten vinden dan nog
zijn we aan een open stuk sneeuw beland, effen zien zodat we nog net zicht hebben
dalen. De groep van Jan en Benny zullen sneeuw om hun raketten op te plaatsen,
waar de eerste praktische oefening volgt: op de top van de Galopaz die we nog te
dit spoor ook kunnen gebruiken. De eerste maar voor de laatsten is dit dan weer een
het zoeken naar “slachtoffers” onder de goed hebben. Een korte maar stevige
groep heeft voldoende tijd over om meer stuk lastiger. Voort doen is de boodschap
sneeuw.
afdaling brengt ons naar het punt vanwaar
te oefenen met het lawine slachtoffer want de wijzer van de klok gaat precies
De zon verdwijnt stilaan en de koude we nog een 500 tal meter mogen omhoog
zoekapparaat, zodat iedereen echt zijn/ sneller rond dan anders. Na een tweetal
overvalt ons zodat we eensgezind kiezen klimmen via een pad dat in de zomer te
haar toestel kan uittesten. Verder naar uurtjes op de graat bereiken we terug meer
om langs de kortste weg af te dalen naar vinden is, maar dat nu enkel met behulp
beneden zien we enkele moeflons: het bewandelbare stroken waar we ook nog
de warmte, het voedsel en de drank in de van een gps en het spoorwerk van Jan
schaap met de grote hoorns dat je slechts de resten zien van een oud spoor dat van-
gîte.
ons in de goede richting van de Col de
zelden ziet in de bergen. Groep 2 weet dat uit de andere richting is vastgelopen op de
Buffaz brengt. We klimmen verder via een
er onderweg nog een Geocach (*)te vinden rotsen. Als begeleiders kunnen we weer
brede sneeuwgraat totdat de top in zicht
komt: de mist wordt steeds dikker en als
is, daar wordt dan ook werk van gemaakt. wat rustiger ademen want we zijn weer in
16 we plots aan het topkruis komen, weten we
17

een veilige zone. Nu nog een tweetal uurtjes
afdalen tot de wagens waar de andere groep
ook nog niet lang geleden is aangekomen.
Alweer wordt het samen uit en samen thuis.
Bedankt alvast Sawnte, Griet, Inge, Walter,
Hugo, Wim, Joris, Wouter, Tom, Achaje,
Tom, Filip , Philip, Koen en Bart voor het
gezelschap. Bedankt Jan, Benny en Henk
voor de begeleiding. Bedankt ook Sophie en
Gérard voor het goede onthaal en de genepy na het avondmaal !
(*)Met een gps een doosje opsporen waarin men een boodschap kan achterlaten.
Manaslu reisverslag
Na mijn avonturen op Broad Peak in 2011
besloot ik het Pakistaanse Karakoramgebergte
een tijdje links te laten liggen.
Voor mijn volgende beklimming wou
ik opnieuw naar Nepal, meer bepaald
naar de Manaslu, een stevige brok van
8163 meter hoog. Deze berg is steeds
populairder als ‘eerste 8000-er’ voor
bergbeklimmers nu Cho Oyu om politieke
redenen minder toegankelijk is. Ik noemde
dit project de Opteon expeditie 2012.
De logistieke en administratieve
voorbereiding van mijn expedities
vertrouw ik liever toe aan gespecialiseerde
organisaties. Zo kan ik me concentreren
op mijn sterke punten: de fysieke
voorbereiding, de financiering, het klimmen
zelf en het inspireren van anderen met
van mijn ervaringen. Voor Manaslu ging ik
scheep met Himalayan Experience.
Eind augustus nam ik het vliegtuig richting
Kathmandu waar ik de staf en de
andere cliënten van deze organisatie zou
ontmoeten. Met zes Japanners en drie
Nieuw-Zeelanders had onze groep een
sterk Oosterse inslag. Daarnaast waren er
nog één Duitser, één Amerikaan en – uiteraard
- één Belg.
Het was van mijn Everest-expeditie in 2007
geleden dat ik nog in de Nepalese hoofdstad
verbleef. In tussentijd is er niet veel
veranderd: nog altijd dezelfde vriendelijke
mensen en dezelfde verkeerschaos. Ik genoot
niet lang van die gezellige drukte want
na één nacht vertrokken we al met een helikopter
naar Samagon, een dorpje aan de
voet van Manaslu op 3500 meter hoogte.
Ons team bracht daar vier dagen door om
acclimatisatietochten in de omgeving te ondernemen
en elkaar beter te leren kennen.
18 19

De vijfde morgen werden we gewekt door klimt, hoe sneller en beter je acclimatiseert.
de dragers. Nog voor het ontbijt vertrokken Op 5600 meter hielden we het voor beke-
zij met ons materiaal naar het basiskamp. ken en keerden terug naar het basiskamp
Wij vulden eerst onze maag voor we op voor een late lunch.
stap gingen. Na een fikse tocht kwamen Kamp 2 was het volgende doel. We
we in het basiskamp aan waar iedereen de klommen eerst naar kamp 1 om er te over-
klim goed verteerd bleek te hebben. nachten. Dan zouden we naar kamp 2 op
De volgende dagen was het zaak ons li- 6300 meter doorstoten en terugkeren naar
chaam verder te laten acclimatiseren. Dat kamp 1 voor de nacht om daags daarna
gaat best door zo weinig mogelijk te doen. naar het basiskamp af te dalen. Op papier
We deden ons te goed aan de lekkere een strak plan, maar zo verliep het hele-
maaltijden en zaten rond het volleybalveld maal niet.
dat Himalayan Experience in het basis- Halverwege crampon point en kamp 1 was
kamp opzette. Vol spanning volgden we de het uit met de pret. Plots zakte ik door de
volleybal- of badmintonwedstrijden die de sneeuw en kwam drie meter lager tot stil-
Sherpa’s van onze en andere expedities stand op een blok ijs. Ik realiseerde me al
speelden.
snel wat er gebeurd was. Ik was op een
laag sneeuw gestapt die een scheur in de
gletsjer bedekte. Door de zon en mijn ge-
ervaring worden, maar ik was vooral onge- omdat ik eigenlijk voorop moest lopen
wicht had die het begeven.
rust over het herstel van mijn enkel. Maar met mijn acclimatisatie. Ik was immers
Op zich was er geen gevaar. Mijn val in
dat liep beter dan verhoopt. Mijn pijnstillers de enige in het team die Manaslu zonder
de gletsjer was gestopt door het ijsblok
werkten en ik kon zelfs vlotjes mijn boots zuurstofflessen wou beklimmen. Maar ik
en anders was ik zeker in het touw blijven
aantrekken. Het eerste deel van de afda- liet het niet aan mijn hart komen. Tijdens
hangen. Met wat hulp van buitenaf was ik
ling liep door de sneeuw en ging vlot. al mijn jaren in het hooggebergte leer-
snel uit mijn penibele situatie bevrijd en
Maar dan volgde een rotspartij en bleek de ik dat je beter aanvaardt wat is en je
kon ik verder klimmen naar kamp 1. Wat ik
het herstel niet permanent. Ik vertraagde energie richt op datgene wat je wel kan be-
niet wist, was dat de klap tegen het ijs mijn
en mijn enkel voelde steeds pijnlijker aan. invloeden. Zoals het herstel van mijn voet
enkel had gebroken. Maar door de beperk-
Gelukkig kwam een aantal Sherpa’s me bijvoorbeeld.
te medische faciliteiten in het basiskamp
tegemoet om te helpen. Eén voor één Toen het team van die laatste acclimatisa-
zou ik dat pas achteraf in België vernemen.
namen ze me op hun rug en droegen me tietrip terugkwam, deed mijn voet een pak
De volgende morgen stond ik vol goede
tegen hoge snelheid naar beneden. Voor minder pijn. Ik probeerde mijn achterstand
moed op om naar kamp 2 klimmen. Maar
wie er nog aan twijfelde: Sherpa’s zijn nog in te lopen door zelf een acclimati-
plots deed mijn linkerenkel erg pijn. Ik stap-
buitenaards sterk.
satieklim te ondernemen maar alle hoop
te toch uit mijn tent, maar voelde al snel
Terug in het basiskamp was ik verplicht om verdween als sneeuw voor de zon door ...
Maar het werd al snel tijd om in actie te dat ik niet normaal en pijnloos kon stap-
mijn enkel te laten rusten. Ondertussen sneeuw. Vijf dagen dwarrelde het witte spul
schieten en hogerop te klimmen. Eerst depen. Ik kon niet anders dan rusten, maar
groeide het basiskamp steeds meer uit tot omlaag en dan is het niet veilig klimmen.
den we een korte wandeling naar ‘crampon had ook de acclimatisatie nodig. Ik beslis-
een soort sportkamp dankzij Darryl, één Dus zat er niets anders op dan nog meer
point’ op ongeveer 5000 meter hoogte. Dat te daarom toch een poging te wagen. De
van onze teamleden die een professionele te rusten en te wachten. Het was duidelijk
is de plek waar we telkens de gletsjer op- pijn was zo erg dat ik vreesde de situatie
golfer is. Hij had twee golfclubs en een dat ik mijn toppoging zonder verdere acclistapten
en stijgijzers aan- of afbonden. aanzienlijk te verergeren. Na 100 me-
tiental golfballen meegebracht en gaf gratis matisatie moest beginnen. Ik kon niet nog
Daags erna klommen we op vier uur naar ter staakte ik mijn poging en keerde naar
golflessen. Helaas kon ik daar met mijn eens zeven dagen wachten tot ook ik volle-
5500 meter waar kamp 1 lag. De laat- kamp 1 terug.
gebroken enkel niet van profiteren.
dig geacclimatiseerd was.
ste 100 meter voelde ik het hoogteverschil ’s Avonds deed mijn voet nog altijd even
Omdat mijn enkel na 2 dagen rust nog niet Op 22 september was het al twee dagen
zeer goed, maar toch ging ik met enkele zeer en ik maakte me zorgen over de af-
voldoende hersteld was, verliep de volgen- gestopt met sneeuwen en kon ik van start
20 teamleden een eindje verder. Hoe hoger je daling daags erna. Dat zou een pijnlijke
de acclimatisatietrip zonder mij. Vervelend, gaan. De bedoeling was dat ik, samen met
21

Sherpa Rita Dorje, een dag voor de rest moed begonnen we aan deze uitdaging.
hart toch even vast toen we over een an- eerste succesmeldingen mee: andere le-
van het team zou vertrekken om me toch 200 meter hoger kwamen we bij de eerste
dere crevasse moesten springen. Met mijn den van mijn team stonden op de top. Bij
een beetje extra acclimatisatie te gunnen. ‘crevasse’ of scheur in de gletsjer waarvoor
enkel was dit niet zonder risico. Maar dit mij verliep de klim echter steeds moei-
In kamp 3 zou ik een extra dag doorbren- we touwen en een ijshouweel nodig
ging goed en na een tocht van vijf uur kon zamer en langzamer. Het gebrek aan
gen waar de anderen me zouden inhalen. hadden.
ik opnieuw van wat rust en ontspanning acclimatisatie deed zich gelden. Op 8000
Maar terwijl ik in de vroege uurtjes vredig Na deze kleine, persoonlijke overwinning
genieten in mijn tent.
meter kwam ik uiteindelijk op de expeditie-
in kamp 1 lag te slapen, sloeg boven me was de trend gezet. Even later hield ik mijn
De volgende dag moesten we alweer leiding tegen. Toen bleek dat kampen 4 en
het noodlot toe. Harder dan ooit tevoren.
hogerop naar kamp 3 op 6700 meter. 3 nog diezelfde dag opgebroken zouden
Een gigantische lawine vaagde kampen 2
De recente gebeurtenissen maakten worden.
en 3 volledig weg.
deze beklimming een pak moeilijker. De We moesten dus niet alleen nog 200 me-
De klimmers die in kamp 2 sliepen, kwa-
route tussen kampen 2 en 3 was immers ter klimmen, maar ook nog helemaal tot in
men er met de schrik en wat materiële
weggevaagd door de lawine. Hier en kamp 2 afdalen. Ik moest een beslissing
schade vanaf. In kamp 3 had men minder
daar zag je nog overblijfselen van de nemen waarvan niet alleen mijn veiligheid
geluk. Ik wachtte af of ik hulp kon bieden,
vernietigende kracht die een berg op je maar ook die van Rita afhankelijk was.
maar dat bleek niet het geval en ik daalde
kan loslaten: een tent, wat kookpotten, Daar en dan besloot ik om mijn zuurstoffles
terug af naar het basiskamp.
een slaapzak, … stille getuigen van het aan te sluiten.
Ondertussen kwam een uitgebreide red-
drama dat zich enkele dagen voordien had Maar zelfs dan bleken die laatste 200
dingsoperatie op gang waarbij wel drie
afgespeeld. In kamp 3 bracht ik niet één, meter nog een hele opgave te zijn. We
helikopters werden ingeschakeld. Nog voor
maar twee nachten door. Zo kon ik beter klauterden langzaam over grote brokken
de middag konden alle gewonden van de
acclimatiseren. Op de tweede dag voegde sneeuw naar boven en kwamen uiteindelijk
berg geëvacueerd worden. Maar voor 12
de rest van het team zich dan bij ons. terecht op een kleine richel met aan weers-
klimmers kwam alle hulp te laat. Dat maakt
De volgende morgen zetten we koers naar zijden een afgrond van honderden meters
23 september 2012 tot één van de donker-
kamp 4. Mijn teamgenoten sloten – zoals diep. De top lag nu 20 meter boven ons.
ste dagen van de klimgeschiedenis.
zovele klimmers op Manaslu – de zuurstof Voorzichtig stapten we over de richel en
De volgende dagen werd er druk over-
aan voor dit stuk van de klim. Maar ik vol- om 12 uur bereikten we ons doel: de top
legd tussen de verschillende expedities.
hardde in mijn opzet om zonder zuurstof te van Manaslu.
In de andere teams gaf een groot aantal
klimmen. Ondanks mijn halfslachtige accli- Al mijn inspanningen werden beloond door
klimmers er de brui aan. Maar onze expematisatie
haalde ik ettelijke klimmers in die een weergaloos uitzicht over de Himalaya.
ditieleiding was overtuigd dat de situatie na
wel zuurstof gebruikten. De klim naar kamp De top van Manaslu is amper groot genoeg
deze lawine net veiliger was dan voordien.
4 verloopt eerst over een helling die steeds voor twee personen, dus we bleven er
Op 25 september vertrok ik voor een nieu-
steiler wordt. Op 7100 meter volgen er een maar eventjes zitten. Iets lager is wat meer
we toppoging. Op minder dan drie uur
aantal korte, nijdige hellingen op een on- plaats en daar kwamen we enkele minuten
werkte ik samen met Rita de 700 hoogdergrond
van ijs. Die hellingen deden pijn, tot rust voordat we aan de tweede en betemeters
naar kamp 1 af. Ik kroop in mijn
maar na vijf uur stond ik goed en wel in langrijkste opgave van de dag begonnen:
tent, dronk zoveel mogelijk en ging na het
kamp 4. 763 meter scheidden me nog van de afdaling.
avondeten onder de dons. De volgende
de top.
Die verliep voorspoedig. Voor 14 uur ston-
morgen stonden we om 6u30 al vertrek-
De volgende morgen stonden Rita en ikzelf den Rita en ikzelf terug in kamp 4. We
kensklaar om ons een weg te banen naar
om 6 uur klaar voor het laatste stuk van pikten de rest van ons materiaal op en
kamp 2.
de beklimming. Ik vertrok zonder zuurstof. daalden we verder af naar kamp 3. Daar
Die klim naar kamp 2 is een stuk zwaarder
Rita klom met zuurstof en had ook voor mij kwamen we meer klimmers – zowel stij-
dan die naar kamp 1. Niet alleen is er het
een fles bij, mocht dat toch nodig zijn. Het gers als dalers – tegen wat het gebruik van
hoogteverschil van 800 meter, maar er
eerste stuk ging traag maar goed en we de touwen wat moeilijker maakte. Maar
zijn ook enkele steile hellingen en grote
overwonnen de ene helling na de andere. rond 16 uur konden we ons materiaal in
gletsjers. Dit meer technische stuk staat
Iets na 9 uur kreeg ik via de radio de kamp 3 oppikken en onze afdaling naar
22 bekend als “The hourglass”. Vol goede
kamp 2 verderzetten. Rond 17 uur stonden
23

Patrick Edlinger is overleden.
we beiden zeer moe maar zeer voldaan in kamp 2. We kropen in een tent, aten en dronken
wat en vielen uitgeput in slaap …
De volgende dag daalden we verder af naar het basiskamp en vandaar ging het verder
met luchtvervoer naar Kathmandu. Ondertussen ben ik al enkele maanden terug in Belgie
en bereid ik me volop voor op mijn nieuwe uitdaging: in april/mei 2013 wil ik een poging
Niet alleen treurt de Franse kletterwe-
wagen om Lhotse (8516 meter) te beklimmen. Wie meer informatie wil over mijn vorige
reld: op 16 november 2012 stierf Patrick
expedities en/of mijn expeditie op Lhotse van nabij wil volgen kan terecht op www.wim-
Edlinger, hij werd 52 jaar oud.
smets.be.
Edlinger, ook ‘Spiderman’ of ‘de blonde’
genoemd’, was een internationale ster in
Wim Smets
het sportklimmen. Zijn grootste prestaties
lagen in de jaren 80, wanneer hij talrijke
moeilijke routes tot 7a(UIAA:VIII) freesolo
klom en als eerste wereldwijd een Rambler en ook Alpinismus, dat later van
7c-route(IX) on-sight (het ging hier om on- naam veranderde in ‘Alpin’. Tot nu toe ben
gekende routen – “La polka des rigards”) ik nog steeds op dit tijdschrift geabonneerd
bedwong.
dat maandelijks in de bus valt.
In 1995 maakte hij in de Calanques een Icefall Docters
val van 18m waardoor hij minder actief Hoe dit bericht in mijn mailbox terecht
werd. Volgens de media verongelukte hij kwam weet ik niet, maar vond het wel de
dodelijk na een val van een trap.
moeite om het uit het Engels te vertalen.
Op internet is veel over hem te vinden. Doctor Ang Nima Sherpa overleed in zijn
Alpin wordt 50 jaar.
dorp Pangboche op 25 januari 2013 op
Toni Hiebeler richtte dit nieuwe tijdschrift een leeftijd van 59 jaar. Hij was één van
op. Hij was 33 jaar ( 5.3.’30 – 2.11.’84) de oudste sherpas die voor de Mt.Everesttoen
hij samen met zijn vrouw omkwam bij Khumbu Ice fall doctors werkzaam was
een helikopterongeval in Sloveniën( nabij De ‘Icefall Docters’ zijn sherpas die instaan
de Triglav). Hij was een zeer actief alpi- voor de veiligheid en onderhoud van de
nist, die in de hoogste moeilijkheidsgraden weg door de Icefall door oa. het plaatsen
onderweg was: men zou hem nu een ex- van de ladders over de ijsspleten.
treemalpinist noemen. Hij was voor ons Zij maken intergraal deel uit van elke
geen onbekende: onze club nodigde hem succesvolle expeditie naar de Mt.Everest,
in Antwerpen uit om over zijn winterbeklim- Lhotse en Nuptse. Elk jaar weer, tijdens
ming(1961) van de Eiger-noordwand, een het klimseizoen, blijven zij op de berg en
premiére, te komen spreken. ( Lees hier- controleren ze de ladders en touwen voor
over verder op blz…)
de veiligheid van de klimmers.
Zijn nieuw tijdschrift werd in vier talen ge- Het is een extreem gevaarlijk werk met
drukt: in het Engels, Frans, Italiaans en risico op lawines, bewegende gletsjers
Spaans , dit om het een internationale uit- en vallende seracs. Honderden klimmers
straling te geven. Wat Toni Hiebeler met vertrouwen op de touwen en ladders,
dit tijdschrift voor had beschrijft hij in twee zonder hen zou de beklimming van boven
woorden: ‘ Bergen en mensen’.
Toen ik in de alpenclub me met het tijd-
vermelde toppen bijna onmogelijk zijn.
schrift ging bezig houden abonneerde ik
me op verschillende alpentijdschriften zo-
Herman Bovée
24 als: Die Alpen, La Montagne, Climber and
25

Kabelbanen
Bestuursleden en medewerkers:
Kabelbanen zijn niet het
voortbewegingmiddel nummer één van
de verstokte bergwandelaar. Maar in
Voorzitter:
Webmaster:
Zwitserland heeft een vernuftige geest
Vandenhoeck Henk
Cappelle Peter
er iets op gevonden om de Bergwereld
weer meer aantrekkelijker te maken. De
ingenieurs van de cabinebouwer CWA
03 440 44 68
Secretaris:
Wandelen:
meldden: ‘ In onze cabines zorgt een
Van Gool Wendy
hightech-multimedia - uitrusting voor
eerste klas informatie, gecombineerd met
Nancy Willeme
0495 57 98 32
KlimA’pen (Jeugdklimmen):
de modernste amusementstechnologieën
(mp3-speler,lcd-scherm, touchscreen en
Penningmeester:
De Clercq Luk en Ruben
soundsysteem).
en neer blijven zitten totdat de stroom
03 482 07 37
Deze ‘eventen-gondel’ vinden we nu nog
enkel in het skigebied van de Lenserheide.
uitvalt . Maar hier is ook aan gedacht: ‘op
het dak van de gondel werden er extreme
Verzele Paul
0478 256 784
Nieuwsbrief (lay-out):
De cabine wordt gespijsd door middel van
een ‘multi-cast en wireless-lan verbinding
supercondensatoren met een hoge
prestatie capaciteit gemonteerd die in de
Redactie:
Nancy Willeme
zodat de content-server de gondel met de
allerlaatste nieuwtjes voorziet. Dit maakt
eindstations opgeladen worden.
Joepie! In plaats van telkens in en uit te
Bovée Herman
Medewerker:
het mogelijk om live-uitzendingen in HD- stappen kan men er nu een ontspannende
03 293 69 44
kwaliteit te verzorgen. Daarbij rond nog
een opvallend dimbaar lichtconsept dit
hele pakket af! Zo kunnen de skiërs in een
en leerzame daguitstap van maken.
In een uitgave van de ‘Internationalen
Seilbahnrundschau’ kondigde men dit
Klimzaal Magnesia :
Wim Acke
Clubblad (lay-out):
dergelijke cabine al overdag de hoempa hoogstandje van techniek aan en gaf
Van Gaever Michel
hoempa - muziek beluisteren wat anders men zelfs commentaar:’ Hoe belangrijk
0475 952 247
Inge Bovée
voor de après-ski bestemd is.
Op een televisiescherm kan je youtube-
is eigenlijk het bergop zweven’. Daarin
schreef de auteur kritisch dat de
Klimcoördinator en
clips bekijken terwijl je door een intelligent
menu klikt waar de actuele sneeuwlaag
skigebieduitbaters beter rekening hadden
moeten houden met het feit dat 21 procent Klimtreffens:
didactisch wordt verklaard. Je hoeft niet van de skiërs hun skigebied uitkiezen
meer door het venster te kijken om te naar gelang de moderniteit en liftaanbod.
Verwerft Bert
zien hoeveel het gesneeuwd heeft of Anders gezegd: voor vier van de vijf
van waar de wind waait. En omdat de wintersporters spelen factoren zoals
0497 45 63 04
CWA in hun gondel ook ‘het passende sneeuwzekerheid, pisten, terrein en weer
klimaat - en verluchtingsoptie paraat heeft’ een belangrijke factor bij de keuze van
wordt deze ‘zweeftocht’ een kompleet het skigebied dan al deze infotainment-
lichamelijk wellness-progamma; vergeet systemen. Zo veel vijandschap tegen deze
het wellnessaanbod van je hotel maar. Wat
men nog in deze wondergondel nog mist
techniek was er nog niet. Of….
is dat men een verse espresso serveert. Geschreven door Tom Dauer ( Alpin 1/13)
Het gevaar bestaat dan dat de skiërs op en vertaald door Herman Bovée
26 27

Contactgegevens:
Algemeen:
info@bacantwerpen.be
Website
webmaster@bacantwerpen.be
Nieuwsbrief
info@bacantwerpen.be
Lidmaatschap
info@bacantwerpen.be
Klimmen:
klimmen@bacantwerpen.be
Bergwandelen
bergwandelen@bacantwerpen.be
Jeugd
Jeugd@bacantwerpen.be
28
Verantwoordelijke uitgever: Henk Vandenhoeck
Van Peborghlei 46 2640 Mortsel
29