belgische alpenclub Antwerpen - BAC Antwerpen

De vijfde morgen werden we gewekt door klimt, hoe sneller en beter je acclimatiseert.
de dragers. Nog voor het ontbijt vertrokken Op 5600 meter hielden we het voor beke-
zij met ons materiaal naar het basiskamp. ken en keerden terug naar het basiskamp
Wij vulden eerst onze maag voor we op voor een late lunch.
stap gingen. Na een fikse tocht kwamen Kamp 2 was het volgende doel. We
we in het basiskamp aan waar iedereen de klommen eerst naar kamp 1 om er te over-
klim goed verteerd bleek te hebben. nachten. Dan zouden we naar kamp 2 op
De volgende dagen was het zaak ons li- 6300 meter doorstoten en terugkeren naar
chaam verder te laten acclimatiseren. Dat kamp 1 voor de nacht om daags daarna
gaat best door zo weinig mogelijk te doen. naar het basiskamp af te dalen. Op papier
We deden ons te goed aan de lekkere een strak plan, maar zo verliep het hele-
maaltijden en zaten rond het volleybalveld maal niet.
dat Himalayan Experience in het basis- Halverwege crampon point en kamp 1 was
kamp opzette. Vol spanning volgden we de het uit met de pret. Plots zakte ik door de
volleybal- of badmintonwedstrijden die de sneeuw en kwam drie meter lager tot stil-
Sherpa’s van onze en andere expedities stand op een blok ijs. Ik realiseerde me al
speelden.
snel wat er gebeurd was. Ik was op een
laag sneeuw gestapt die een scheur in de
gletsjer bedekte. Door de zon en mijn ge-
ervaring worden, maar ik was vooral onge- omdat ik eigenlijk voorop moest lopen
wicht had die het begeven.
rust over het herstel van mijn enkel. Maar met mijn acclimatisatie. Ik was immers
Op zich was er geen gevaar. Mijn val in
dat liep beter dan verhoopt. Mijn pijnstillers de enige in het team die Manaslu zonder
de gletsjer was gestopt door het ijsblok
werkten en ik kon zelfs vlotjes mijn boots zuurstofflessen wou beklimmen. Maar ik
en anders was ik zeker in het touw blijven
aantrekken. Het eerste deel van de afda- liet het niet aan mijn hart komen. Tijdens
hangen. Met wat hulp van buitenaf was ik
ling liep door de sneeuw en ging vlot. al mijn jaren in het hooggebergte leer-
snel uit mijn penibele situatie bevrijd en
Maar dan volgde een rotspartij en bleek de ik dat je beter aanvaardt wat is en je
kon ik verder klimmen naar kamp 1. Wat ik
het herstel niet permanent. Ik vertraagde energie richt op datgene wat je wel kan be-
niet wist, was dat de klap tegen het ijs mijn
en mijn enkel voelde steeds pijnlijker aan. invloeden. Zoals het herstel van mijn voet
enkel had gebroken. Maar door de beperk-
Gelukkig kwam een aantal Sherpa’s me bijvoorbeeld.
te medische faciliteiten in het basiskamp
tegemoet om te helpen. Eén voor één Toen het team van die laatste acclimatisa-
zou ik dat pas achteraf in België vernemen.
namen ze me op hun rug en droegen me tietrip terugkwam, deed mijn voet een pak
De volgende morgen stond ik vol goede
tegen hoge snelheid naar beneden. Voor minder pijn. Ik probeerde mijn achterstand
moed op om naar kamp 2 klimmen. Maar
wie er nog aan twijfelde: Sherpa’s zijn nog in te lopen door zelf een acclimati-
plots deed mijn linkerenkel erg pijn. Ik stap-
buitenaards sterk.
satieklim te ondernemen maar alle hoop
te toch uit mijn tent, maar voelde al snel
Terug in het basiskamp was ik verplicht om verdween als sneeuw voor de zon door ...
Maar het werd al snel tijd om in actie te dat ik niet normaal en pijnloos kon stap-
mijn enkel te laten rusten. Ondertussen sneeuw. Vijf dagen dwarrelde het witte spul
schieten en hogerop te klimmen. Eerst depen. Ik kon niet anders dan rusten, maar
groeide het basiskamp steeds meer uit tot omlaag en dan is het niet veilig klimmen.
den we een korte wandeling naar ‘crampon had ook de acclimatisatie nodig. Ik beslis-
een soort sportkamp dankzij Darryl, één Dus zat er niets anders op dan nog meer
point’ op ongeveer 5000 meter hoogte. Dat te daarom toch een poging te wagen. De
van onze teamleden die een professionele te rusten en te wachten. Het was duidelijk
is de plek waar we telkens de gletsjer op- pijn was zo erg dat ik vreesde de situatie
golfer is. Hij had twee golfclubs en een dat ik mijn toppoging zonder verdere acclistapten
en stijgijzers aan- of afbonden. aanzienlijk te verergeren. Na 100 me-
tiental golfballen meegebracht en gaf gratis matisatie moest beginnen. Ik kon niet nog
Daags erna klommen we op vier uur naar ter staakte ik mijn poging en keerde naar
golflessen. Helaas kon ik daar met mijn eens zeven dagen wachten tot ook ik volle-
5500 meter waar kamp 1 lag. De laat- kamp 1 terug.
gebroken enkel niet van profiteren.
dig geacclimatiseerd was.
ste 100 meter voelde ik het hoogteverschil ’s Avonds deed mijn voet nog altijd even
Omdat mijn enkel na 2 dagen rust nog niet Op 22 september was het al twee dagen
zeer goed, maar toch ging ik met enkele zeer en ik maakte me zorgen over de af-
voldoende hersteld was, verliep de volgen- gestopt met sneeuwen en kon ik van start
20 teamleden een eindje verder. Hoe hoger je daling daags erna. Dat zou een pijnlijke
de acclimatisatietrip zonder mij. Vervelend, gaan. De bedoeling was dat ik, samen met
21