parkpraot - Zomerparkfeest Venlo

foto: Léon van Ulft
foto: Marius Suiker/
PARKPRAOT
ZATERDAG 9 AUGUSTUS 2008
Parkgesteggel: geïrriteerde zakenlui, geïmiteerde Dylan
Gesteggel midden in het park. Twee zakenmannen vliegen elkaar naar de keel, bovenop een Lada stationwagon.
Roep de security! Of toch niet... Nee, de twee amokmakers vormen het dansduo van 2move DanceCompany.
Wild maneouvreren de getergde zakenlui door, over en rondom de witte bolide. Wat een tegenstelling,
zo’n flexibiliteit op zulk een statische automobiel. Door Matthijs Hoex
Waar de wederzijdse ergernis vandaan
komt blijft ongewis, maar duidelijk
wordt wel dat ze ergens mee
zitten. Dan niet elkaar, dan wel hun
werk. Driftig om zich heen slaand
met, schijnbaar gehate, paparassen
wentelt de ene helft van het duo zich
moeiteloos van de bestuurdersstoel,
naar de achterzitting en hup, in de
kofferbak.
Een worsteling blijft het de rest van
de avond, tussen ingetogen lokale
muziek enerzijds en het overdonderend
geweld van eveneens indrukwekkend
internationaal talent. Een
ongelijke strijd, maar het is ook geen
competitie. Het is prachtig ineenvallende
kruisbestuiving.
Deze vrijdag kende een moeizame
start die later grootscheeps werd
goedgemaakt met een afgeladen
Julianapark. Het optreden van het
Amsterdam Songwriters Guild en
het Venlose Leedjesschrievers Gilde
op het Vriendenpodium kon zich lang
ongelukkig rekenen met zes verdwaalde
bezoekers onder een parasol.
Man, wat een wolkbreuk! Het
daaropvolgende optreden op het
Hoofdpodium werd beloond met een
stampvol veld, lang leve de weergoden.
Hele volksstammen bezochten
de folk-carambaklanken van Salsa
Celtica. Het publiek be hoefde een
warming up, die vond plaats, in crescendo,
met stijgende lijn. Uiteindelijk
reageerde het veld lyrisch, tot
het hysterische aan, dat bleek overduidelijk
uit het afsluitende applaus.
Mozes scheidde de Rode Zee in
tweeën, VVV dwong een 5-0 overwinning
af en Voicst kreeg het pu -
bliek massaal op de knieën. Voicst
mag met recht één van Neerlands
hardst werkende bands worden
genoemd. Welk podium heeft deze
groep dit jaar niet bespeeld. Het mag
gerust worden gezegd dat deze act
als eerste band op het Zomerparkfeest
rockte, met licht gitaargeweld
welteverstaan, maar dit is kroegmuziek.
En als de Spiegeltent de nachtclub
van het Zomerparkfeest is, dan
mag de Grote Tent met recht de
dorpskroeg van het festival worden
genoemd. Droge caféhumor huisde
er in ieder geval wel. Wanneer de
band een zekere Max, modieus jasje,
uit het publiek trekt, merkte toehoorder
Sander Vullings snugger op:
‘Hee, dae is vergaete ziene jas oet te
trekke.’
Van een deinende tent naar een
muisstil museum. I’m not there/
Dylan geit plat viel te lezen in het
programmaboekje. In een decor van
hedendaagse kunst werd de op Dylan
geïnspireerde film I’m not there vertoond.
Popdichter Bob Dylan schitterde
inderdaad door afwezigheid,
maar dat gat werd ruimschoots
opgevuld door de ‘pauzeacts’. Tel-
kens na afloop van de film - het werd
vaker gedraaid - werden dialectvertolkingen
van zijn liederen ten uitvoer
gebracht. John Thews vertaalde
‘Knockin’ on Heaven’s Door, Bert
van den Berg zingt ‘Maedje van het
Zwarte Water’ en veel symbolischer
was waarschijnlijk G.R. Harrison
met ‘den tieeëd kruuptj stilaan noa et
indj haer’, wat onbedoeld ook voor
het Zomerparkfeest geldt.
Ondertussen denderde de Duitse
Tigertank, genaamd Miss Platnum,
verder over onbekend terrein en het
publiek golfde mee op de trillingen,
die daarbij werden veroorzaakt. Het
zangtrio in de voorste linies wapperde
olijk met de roze schortjes,
terwijl in de achterhoede de blazerssectie
de zingende dames voorzag
van een forse rugdekking.
Terwijl de zaterdag ongemerkt aanbrak
denderde Nachtclub de Spiegeltent
verder. ‘Don’t stop, move it
baby. Wiggle, wiggle…’ Het groene
gras wordt weer zichtbaar, de mensen
trekken de tent in en het einde
naderde gestaag. Maar het stuiteren
ging nog door.
Nicotinetekort? Zwaar behoefte aan een shaggie? Niet in de tenten, wel op het terrein! Aan de peukenpijp!’
foto: Léon van Ulft
VANDAAG
IN PARKPRAOT
Keltische salsa van Salsa Celtica
(pagina 2)
Voicst blaast dak van Grote Tent
(pagina2)
Jonas Staal over rol van Venlo in
hedendaags populisme
(pagina 3)
Elvis (her)leeft!
(pagina 3)
max: 22 ˚
min: 15 ˚
windkracht: 2-4
Flinke zonnige perioden met
enkele stapelwolken. Het
blijft overdag droog.
’s Avonds bewolkt en kans
op een bui.
AANRADERS
Ernst Jan Hölscher, programmeur Perron55
Clipfanger – PIPS:lab | Terrein | hele dag
Voor heel even een einde aan het
eenrichtingsverkeer van het beeld-
en geluidsterreur van TMF en
MTV. Fifteen minutes of fame…
voor iedereen. Word zélf het middelpunt
van belangstelling als
hoofdrolspeler in een heuse videoclip
á-la-minute!
Marcel Tabbers, programmeur ZPF (algemeen)
Zulú 9.30 | Hoofdpodium | 18.00
Een zomerse mix van latin, salsa,
reggae, ska, rock, punk en hiphop.
Als daar niks van je gading tussen
zit, kun je maar beter thuisblijven!
Vorig jaar hadden we La Troba
Kung-Fu uit Spanje, dit jaar brengt
Zulú 9.30 de mestiza die hoe dan
ook doet denken aan de grote held
Manu Chao.
Annemarie Staaks, programmeur ZPF (literair)
Crime Jazz | Museum van Bommel van Dam |
21.30
Wervelende woorden en funky mu -
ziek: dat is Crime Jazz! Jamie
Woon is een blanke Brit met een
fantastische zwarte gospelsound.
Winterjong klinkt filmisch, poëtisch
en sfeervol en Herman in een
bakje geitenkwark is, tsja, een ko -
ningsgezind zangkwartet van vier
goddelijke podiumbeesten… Kortom:
verfrissend, verrassend en origineel!
Max Thijsen, programmeur ZPF (Dance)
N-Type | Spiegeltent | 00.45 uur
Beste dubstep mix cd, beste radioshow
én dubstep dj van 2007, dát
is N-Type. Dodelijk brute wobbles
door de Spiegeltent. Stil staan lukt
je niet bij deze bijzonder jonge en
avontuurlijke muziekstroming uit
Londen.

PARKPRAOT 2
ROMPRAOT
Wat is er mooier dan dit 32e
Zomerparkfeestweekend beginnen
met een overheerlijk cultureel di -
ner. Zelf samengesteld, geserveerd
in het Julianapark. Je begint de
vrijdagavond met een Venloosch
aperitiefje aan de oever van het
Vriendenpodium. Gevolgd door een
amuse van zuchtende meisjes en
een dubbelgetrokken soepje van
moderne dans. Na een voorgerecht
met Dylan dialectiek en een zomerse
cocktail van Keltische salsa,
gaan we naar het rondborstige
hoofdgerecht. Miss Platnum zelf,
hoogstpersoonlijk. Geflambeerd met
een strakke blazerssectie en dito
ritmesectie en later aangewakkerd
met een scheut alcoholrijke techno
en sterke ghettohop.
Maar het Zomerparkfeest is niet
louter consumeren. Achter de schermen
van het festival zie je meer.
Gebeurt er meer. Vrijwilligers die
samen de afgelopen dagen door
dik en dun zijn gegaan. Samen het
schier onmogelijke voor elkaar
hebben gekregen. Tegenvallers te
verduren hebben gekregen. Het wil
niet. Soms juist ook tientallen probleempjes
tegelijkertijd aanpakken.
Dan ontladen de ervaringen
van de afgelopen dagen soms in
innige omhelzingen, huilen, melancholie,
maar ook samen schaterend
lachen, elkaar in de ogen kijken,
knuffelen. Emoties. Echt. Dit is
ook het Zomerparkfeest.
Maar een Zomerparkfeestweekend
duurt minstens nog één dag. Dus
ga je zaterdagmiddag op tijd met
de familie gezellig naar de Picknick.
Met een rieten mand en een
geruite paardendeken. En laat je
vervoeren in een zwevende koets
door Europa die voor jou begint bij
Corrie Konings en wellicht eindigt
bij de vleugels van Aufgang op het
hoofdpodium. Of je slaapt uit en je
komt pas op de aardse wereld terug
bij Giovanca, maar trek je wel door
tot N-Type. Of je bent een Decibellenvreter
en ga je voor Dead Elvis
& His One Man Grave en Dede
Priest. Of ben je toch een Hippe
Vogel en ga je voor het vijfbonnen-
T-shirt. Inderdaad. Iedereen maakt
zijn eigen Zomerparkfeest.
Rom
COLOFON
Redactie
Micha Jacobs
Lucas Bremmers
Matthijs Hoex
Jeroen Laven
Vormgeving
Maud van Rossum
Fotografie
Chris Munten
Rob Rouleaux
Marius Suiker
Paul Thissen
Léon van Ulft
Strip
www.kwills.com
Drukwerk
VanGrinsven drukkers Venlo bv
foto: Léon van Ulft
Salsa Celtica, aanstekelijke mix van whiskey en rum
Keltische salsa, whiskey met rum. Enkele bandleden van Salsa Celtica klapten een ritme en het publiek nam
dit enthousiast over. Vanaf de eerste tonen was het swingen geblazen. Het terrein werd geen tropische
orkaan, maar de vrijdag kwam op gang. Door Paul Thissen
Natuurlijk, leuk om bij te kletsen
over je vakantie. Maar schenk je
aandacht ook eens aan hetgeen er
geboden wordt op de podia of het
terrein. Onbekend maakt onbemind,
maar laat dat nu juist vaak verrassend
zijn.
Venlo, ben er toch eens als de kippen
bij! Waarom moet het toch altijd
een Venloos Keteerke duren voordat
What’s in a name. Voicst staat voor
manisch-actief in Zuid-Afrikaanse
slang. Mag op de cd opzwepend
klinken, gisteravond in de Grote
Tent deden ze er nog een schepje
bovenop. Hard, maar lekker.
Het Venlose publiek is akelig stil als
het openingsnummer, afkomstig van
hun eerste album ‘11-11’, knallend
wordt ingezet. Onbekend voor Venlo?
Ligt het aan Voicst of aan het
publiek? De die hards, die staan
natuurlijk vooraan. De rest echter,
vanaf de dansvloer tot achter op de
verhoging achter in de tent, bewegingsloos.
Maar Voicst is nog maar
net begonnen. Kan het ook ener-
het Park volstroomt. Boeremoos, eet
je niet met mayonaise en spaghetti,
eet je niet met stokjes. Toch vormt
dat wat soms onlogisch is, of zelfs
onmogelijk lijkt, een uitdaging.
Rowwen Hèze bracht de fanfare
samen met polka en Los Lobos deed
dat met rock en Tex-Mex. Deze elfkoppige
band Salsa Celtica is een
blend van Latino’s en Kelten. En dat
Opblaasbare krokodillen, orka’s van plastic, gigantische ballonnen
en een zanger die in een rubberbootje over het publiek ‘vaart.’ Voicst,
Amsterdamse indie-rockers, heeft weinig nodig om de Grote Tent op
zijn kop te zetten. Door Jeroen Laven
giek? Zeker. Wacht maar tot het ge ­
toedoedoetoetoe wordt ingezet. Het
bescheiden 3FM-hitje ‘Everyday I
work the Road’, kennen de alternatieve
rockliefhebbers dan weer wel.
Eindelijk, hossen met die handel.
Heerlijk, keiharde oppeppende beats.
Het tegen het randje, net te hoog
gezongen ‘High as an Amsterdam
Tourist’, versterkt met een arsenaal
aan rare geluiden en een onverwachte
structuur, knalt erin. Je voelt iets
aankomen. Maar je weet niet wat het
is. Die attributen, dat plastic strandspeelgoed,
dan kun je onmogelijk
zien aankomen bij een dikke rockshow
als deze. In een rubber bootje,
swingt. De heren op het Hoofdpodium
vormen een samensmelting
van diverse landen met roots in La -
tijns-Amerika en Ierland, maar hun
bed staat toch echt in Schotland. De
Ierse invloeden lijken een wedstrijd
aan te gaan met sensuele ritmes uit
de Venezuelaanse en Columbiaanse
hoek. De zwoele klanken van de
bongo’s en djembé vormen met ban-
al crowdsurfend, zingt Tjeerd vrolijk
verder. Totdat de honderden handen
waarover hij dobbert het niet meer
houden. Zingend en vallend tegelijk
knalt Tjeerd tegen de grond. Twee
seconden later ‘vaart’ hij terug naar
het podium.
Niet alles hoeft knallend. Zittend op
de rand van het podium zingt Bomhof
een heerlijk intermezzo tijdens
een dampende rockshow. Het pu -
bliek voor hem op de knieën. En dan
nog die heerlijke jazzy blazers op de
achtergrond.
Deze band heeft het allemaal, een
energieke presentatie, fantastische
blazers, een drummer en twee knotsgekke
gitaristen en – het aller-allerbelangrijkste
– goede nummers.
‘Whatever You Want From Life’ als
laatste wapenfeit, een betere keuze
is er niet. Funky, vrolijk en snel.
jo, accordeon en viool een opvallende
combinatie. Samen met de
Spaanstalige zang wordt het een
dansbaar geheel. De snerpende doedelzak
laat ons als een cobra uit zijn
mand kroelen. Venlo beweegt en het
wordt een heerlijk feestje. Al leidt
de muziek niet tot een potje pogoën
en komt de salsa niet verder dan wat
Kabouter Plop-achtige dansjes, de
dansvloer kraakt. De heupbewegingen
van de Colombiaanse zanger
zetten de Ierse banjo-speler aan tot
een soort Riverdance. Het slaat over
op enkele jeugdige festivalbezoekers
die hun eigen invulling geven
door spontaan te gaan ‘jumpen’. De
bassist is vandaag jarig en telt sinds
zijn drieëntwintigste levensjaar telt
hij zijn verjaardagen niet meer. Het
eeuwige leven en spelen in zo’n
band. Heerlijk. De zanger vond het
optreden erg vroeg op de dag
gepland en gaf aan nooit eerder voor
zonsondergang op een festival te
hebben gespeeld. De aanstekelijke
muziek was waarschijnlijk op een
later tijdstip beter tot zijn recht
gekomen. De folk had instrumentaal
gezien geregeld de overhand. Jammer
dat deze jigs niet met (Engelstalige)
zang werden begeleid. Maar
wat zal deze band in Schotland warme
gevoelens losmaken. Gezien hun
tourschema inmiddels wereldwijd.
Ik heb weer een parel aan mijn ketting
geregen.
Voicst in Grote Tent? Man! Hard, maar heel lekker!
T-shirt van het Zomerparkfeest willen kopen? Voor slechts vijf bonnen bij de infobalie! Lees morgen Parkpraot!
foto: Marius Suiker

pamfletten van Jonas Staal
foto: Dead Elvis
PARKPRAOT 3
Jonas Staal: engagement in maatschappelijke debat
Foto’s van Geert Wilders aan bomen ophangen met een tafereeltje ervoor van waxinelichtjes en teddyberen,
daar is de Venlose politicus niet zo van gecharmeerd. De Rotterdamse kunstenaar, pamflettist en debater
Jonas Staal (1981) waagde het toch, kreeg verschillende rechtszaken aan zijn broek, maar werd niet verder
vervolgd. Vandaag geeft hij een lezing in Museum van Bommel van Dam over hoe Venlo wordt geassocieerd
met het hedendaagse populisme als thuisstad van Wilders. Door Micha Jacobs
Zichtbaar maken wat niet zichtbaar
is, daar gaat het volgens Staal allemaal
om. Strijden tegen populisme.
Dat je laat zien dat iets meer is dan
alleen de eerste associatie. Dat je aan
Wilders denkt als het woord Ven lo
valt, dat is bijna een vanzelfsprekendheid.
Waar je hem ook ziet of
Er zijn duizenden Elvis-imitators,
die stuk voor stuk beweren dat ze niet
de reïncarnatie, maar de voortleving
van de King zijn. In één ding hebben
ze gelijk. Elvis leeft. Echter pas
sinds twee jaar. In 2005 stapte Elvis
uit zijn graf en nu treedt de koning
van de rock ’n roll op als Dead Elvis
and His One Man Grave. Hij doet
hoort in de media, altijd koketteert
de PVV-leider met zijn achtergrond.
Geboren in Venlo, zijn favoriete
voetbalclub, kind van de streek, je
ontkomt er niet aan, zegt Staal. ‘Ik
betrap me er zelf ook op, dat ik hem
aan de stad link. Toch weet ik tegelijkertijd
dat er meer is in een stad,
veelvuldig de wenkbrauwen fronsen,
want wat hem onderscheidt van de
talloze charlatans is zijn uiterlijk
van ondode. In zijn witte glitterpak
steekt namelijk een nogal onfrisse
verschijning: een groen, rottend
lichaam, maar met dikke vetkuif.
Nadat de herleefde Elvis uit zijn
graf klom, beterde hij zijn leven.
dat er meer móét zijn.’ Ter indicatie:
dat Wilders tijdens de laatste Tweede
Kamerverkiezingen procentueel
de meeste stemmen kreeg in zijn
geboortestad zegt weinig over de
huidige politieke kleur van Venlo,
over de sfeer in de stad.
‘De Geert Wilders werken’ uit 2005,
Geen drugs, geen vette hamburgers
en geen maffiositypes meer om
hem heen. ‘Dit keer doe ik het in
mijn eentje. En nee, dat ik alleen
optreed heeft niets te maken met
mensenschuwheid, ik heb juist
graag mensen om me heen.’ Als
eenmansorkest kun je tenminste zelf
bepalen welke koers je vaart en met
zoals de eenentwintig ‘bermmonumentjes’
of ‘herdenkingswerken’ he -
ten waar Wilders zich bedreigd door
voelde, hebben een duidelijke stempel
gedrukt op het oeuvre van Staal.
Hij zou activistisch zijn, een provocateur,
een kunstenaar die maatschappelijke
issues aanhaalt om aandacht
voor zijn kunst te vragen en niet
andersom. Nonsens, vindt Staal. ‘Ik
ben helemaal geen activist. Ik ageer
alleen tegen mensen en media die de
manier van kijken van het individu
proberen te bepalen.’
Staal kreeg landelijke bekendheid
door de rechtszaken die Wilders
tegen hem aanspande. Hij zag er zelf
de kunst wel van in, een onderdeel
van zijn werk. Hij noemde deze
reeks ‘publieke debatten’, en droeg
tijdens de zittingen pamfletten voor
van zijn hand, waarin hij de strekking
van zijn werk en zijn maatschappelijke
positie als kunstenaar
verder verduidelijkte.
Staal is als kunstenaar internationaal
actief, recentelijk met tentoonstellingen
in Chicago en Beijing, en
mengt zich daarnaast actief in het
lezingen en debatcircuit. In september
participeert hij in een tentoonstelling
over het hedendaagse monument
in het museum Stroom, in Den
Haag. Vandaag echter in Museum
van Bommel van Dam. Zijn lezing is
bij te wonen om 17.30 uur.
Heupwiegen met de duivel: ‘Nothing but a hound dog’
Elvis leeft! Of ja… Elvis leeft weer. Na jaren in het graf keerde hij terug om als eenmansorkest weer de bühne
te betreden. De dood heeft zijn weerslag gehad op zijn muziek. Het blijft rock’n roll, het blijft schudden met
de heupen voor het publiek, maar dan een tikkeltje smeriger. Door Matthijs Hoex
hoeveel knopen je ervoor gaat.
Van een eenkoppige act verwacht je
een ingetogen, intieme sfeer. Dan
zit je bij Dead Elvis verkeerd. Het
is heupwiegen als vanouds, maar
dan met een vettig, rauw randje. Die
combinatie slaat wel enorm aan. `In
de undergroundscene heb ik een be -
hoorlijke cultstatus verworven. Van
de zestien shows die ik verleden jaar
in Duitsland speelde, waren er tien
uitverkocht’, zegt hij. De faam van
deze vuige wederopstanding gaat de
aardkloot rond. ‘In 2009 doe ik zelfs
een tournee door China. Ik snap er
zelf ook weinig van. Waarschijnlijk
is het een samenloop van omstandigheden.
Ik heb natuurlijk al naam
gemaakt in het verleden, daarbij
ma ken mijn nieuwe act en muziek
het tot een geheel.’
Wanneer de King of Pop niet in zijn
hometown ‘Disgraceland’ vertoeft,
weet hij toch een comfortabel
alternatief te vinden als slaapplek.
Leggen andere artiesten zich na
hun optreden normaal te ruste in
Hotel Wilhelmina, Elvis pakt het
anders aan.‘Ik keer nog regelmatig
’s nachts terug naar het graf. Tij dens
het toeren is het wel lastig, maar
dan zoek ik ’s avonds wel altijd een
leeg graf om me in te leggen. Dat
ritueel zal zich in Venlo ook wel
voltrekken.’
De Eindhovense popkoning overal
inzetbaar. Dead Elvis worldwide!
Nog steeds niet Vodcast gezien? Moshen met Luuk, Erik en Angela en anders: www.zomerparkfeest.nl
PODIUMPRAOT
‘Dat kan alleen maar waterijs zijn.’
Ook lekker, maar ijssalon Clevers
uit Grubbenvorst staat toch echt
bekend om ander ijs. Dat dat busje
van de ijsmaker het Julianapark
inrijdt was blijkbaar niet helemaal
naar de zin van Pluvius. Wat een
wolkbreuk!
‘Venlo, jullie zijn fucking teleurstellend!’
Voicst-frontman Tjeerd Bomhof is
allerminst te spreken over de tamheid
van het publiek in de Grote
Tent. Had ’ie ook maar eerder zijn
strandsnuisterijen (jawel, plastic krokodillen
en orka’s!) uit de kast
moeten trekken. Tóen werd het pas
écht leuk.
‘Langzaam bier drinken is slim,
slim is snél bier drinken.’
Remco van den Beucken, frequent
bezoeker van het Zomerparkfeest,
heeft zo zijn eigen theorieën losgelaten
op wat intelligentie is. Eén
ding is zeker: spekken doet het de
kas van het Zomerparkfeest wel.
‘Heeperdepeep.’
Een jarige bij Salsa Celtica! Reden
tot vreugde. Of heeft het er misschien
mee te maken dat ze hun
volgende optreden, morgen in
Edinburgh, hebben afgezegd, zoals
het gerucht gaat?
BOÈTELUUJ
Door Jeroen Laven
‘Sinds we het ons kunnen herinneren
“treffen” we elkaar op het
muurtje.’ Manouk, Juul, Elke en
Dewy zijn vier vriendinnen uit de
buurt en lopen een rondje over het
terrein. ‘We weten niet eens wat er
draait, totdat we hier aankomen.’
Vier spontane genieters, de toekomst
van het Parkfiës, slepen zich
langzaam voort en bekijken alles
van een afstandje met een big smile.
VRIEND VAN DE DAG
‘In het zweet des aanschijns’. Dat
was de afgelopen dagen wel van
toepassing op Erik Lange. De ontwerper
en organisator van de visuals
in de nieuwe grootse tent. Uren,
dagen zat hij in de steigers om alles
uit te richten. Hij is ook een drijvende
kracht achter de elektraploeg
die alle lichten, stromen en
kabels in het Julianapark aanlegt.
Met recht een hele sympathieke
VRIEND van de dag.
foto: Marius Suiker foto: Léon van Ulft

PARKPRAOT 4
Omroep Venlo, iedere dag live in de ether vanuit het park op FM 96.9 of 87.5 (kabel). En op Omroep Venlo TV!
Omroep Venlo iedere dag live
in de ether vanuit het park
op FM 96.9 of 87.5 (kabel).
Elke avond bovendien
een uitgebreid verslag op
Omroep Venlo TV. Parkpower!