Klein Hollands Dagboek van de Maltezer Lourdes Bedevaart

LOURDES BEDEVAART 2012
Klein Hollands Dagboek van de Maltezer Lourdes Bedevaart – 2012
« Omwille van privacy redenen worden sommige in dit dagboek beschreven personen bij hun voornaam aangeduid »
Vrijdag 4 mei 2012 – Wees gegroet, Maria
Samen met Bernadette de rozenkrans bidden is het pastorale thema van dit jaar voor
de bedevaarten naar Lourdes. En zo komt het, dat we vanmiddag op tien kilometer
kruishoogte in een gecharterde Thomas Cook Airbus boven de wolken van Wallonië
en Noord-Frankrijk samen met Monseigneur Gerard de Korte een tientje van de
rozenkrans bidden, als inleiding op de Maltezer Lourdes Bedevaart 2012 en als
onderdeel van het traditionele reisgebed. Het is de opmaat naar een bijzondere
bedevaart en een intensieve dag voor onze gasten. Veel indrukken, nieuwe
gezichten, een vliegreis, kennismaking met het Accueil Notre-Dame, en
kennismaking tussen gasten en pelgrims in de eigen équipes. Indrukken te over.
Wie is gast? Wie pelgrim? Ook voor de eerstejaars pelgrims zijn er legio
indrukken, en andermaal zijn deze, veelal jonge, eerstejaars groot in getal. Onze
zuiderburen kijken daar altijd weer met een mengeling van verwondering en
ongeloof naar: “Hoe doen ze het toch, die ‘Ollanders …” 1
Er zijn vandaag ook nieuwe indrukken voor de pelgrims die eerder mee geweest
zijn. Tijdens de korte wandelingen tussen het Accueil en het hotel in de stad valt al
snel op dat er, geheel en al in lijn met het pastorale thema, talrijke paternosters een
plaatsje hebben gekregen in een boom op de Heiligdommen, net achter het beeld van
de Gekroonde Maagd aan het begin van de Esplanade des Processions. En dat zijn
er voorwaar écht heel veel. Hetgeen één onzer vanuit de spreekwoordelijke
Hollandse nuchterheid en edele koopmansgeest doet verzuchten: “Maar worden die
dan niet gestolen? …” Neen mijnheer, beter nog, er zullen in de komende dagen
ook vanuit onze bedevaart groep nog rozenkransen bij worden gevoegd. 2
En zo nemen we vandaag als Associatie Nederland van de Orde van Malta voor de
drie en dertigste keer onze intrek in deze plaats van genade, op een dag dat zo’n
dertien honderd vijftig kilometer noordelijker twee minuten stilte in acht worden
genomen om de doden uit de vele oorlogen te herdenken. Ook wij gedenken
vanavond in Lourdes in een gezamenlijke samenkomst op het Accueil, in
verbondenheid met het vaderland.
Daarna wordt er op kleinere schaal in de eigen équipes kennis gemaakt, in
aanwezigheid van de meegereisde zielzorgers. Monseigneur Alphons Woolderink
sluit bij équipe 5 op zaal 161 de dag af met een gebed waarin we de Heer danken
voor deze reisdag en Maria groeten in de woorden van Elizabeth. Rond tienen in de
avond worden de lichten resoluut gedimd op de afdeling Sainte Bernadette, gedeelte
B, op het eerste verdiep van het Accueil, om de gasten een weldadige nachtrust te
gunnen en de pelgrims de kans te geven zich naar Hotel Paradis te spoeden, gelijk
de aansporing in de dagorde van het ‘rode pelgrimsboekje’. 3
Op dag één komen alle lijntjes in Lourdes weer bij elkaar en hoe kan het ook
anders? Eén van onze équipeleden verwoordt vanavond tijdens de kennismaking in
het Accueil op kamer 161 hoe bijzonder hij het vindt dat zijn vrouw mee is.
1 Een opmerking van deze strekking ging jaren geleden al rond in de TGV’s, waarmee de Associaties
Nederland en België van de Orde van Malta gezamenlijk naar Lourdes togen.
2 Op de YouTube site van de Heiligdommen is in het najaar van 2012 een filmpje verschenen dat verhaalt hoe
er meer bomen zijn geplant in dit bedevaartjaar, waarin pelgrims hun rozenkrans kunnen achterlaten. Het
mooie van dit gebaar is dat de achtergelaten paternosters ook symbool staan voor het voortgezette gebed,
zelfs nadat de gulle gevers Lourdes weer hebben verlaten. Aan het einde van dit jaar worden de
rozenkransen de wereld in gestuurd, om anderen in de gelegenheid te stellen ons gebed voort te zetten.
3 Eén van de katernen op bladzijde 21 luidt: Let op dat er zaterdagochtend zeer vroeg moet worden
opgestaan en dat er zeer veel in korte tijd gedaan moet worden. Het is ieders eigen verantwoordelijkheid
dat hij of zij voldoende nachtrust krijgt.
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 1

LOURDES BEDEVAART 2012
Zij is van niet-katholieke huize en toch vanzelfsprekend één met alles dat we dezer dagen in Lourdes ervaren.
Later op de avond praat schrijver dezes met A-verpleegkundige Willemijn terloops over haar oude huis in het
Bossche, dat nu door de moeder van Job wordt bewoond. Job is een goede vriend uit mijn studententijd en is
dit jaar voor het eerst mee als pelgrim op deze bedevaart. In Lourdes komen waarachtig alle lijntjes samen.
Maar bovenal zijn het lijntjes vanuit de genade van Haar, die hier is verschenen aan de Heilige Bernadette.
In de komende dagen zullen we dan ook met onze gasten over de Heiligdommen gaan, om samen met hen het
rozenkransgebed te bidden en hen nieuwe kracht op te laten doen om hun kruis te kunnen dragen.
Zaterdag 5 mei 2012 – Als we starten en eindigen aan de Grot van Massabielle
De zaterdag brengt een eerste volledige bedevaart dag met kwetterende merels in de ochtendfrisheid aan de
Gave tijdens de Grotmis. Maar ook is er de gierende adrenaline die door de katholieke aderen gaat als blijkt
dat we het VNB-orgeltje pal voor aanvang van de eucharistieviering aan de Grot niet aan de praat krijgen ⎯
een hulpvaardige non weet in de sacristie nog een harmonium te staan, dat ijlings in stelling wordt gebracht
voordat onze celebranten in processie naar het kleine altaar in de rots van Massabielle optrekken.
Ik kijk tijdens de mis verheugd op als de lezing uit de Handelingen der Apostelen (13, 44-52) zich in een mij
zeer bekende tongval en klankkleur ontrolt; één van de gasten, die als acoliet voorgaat in onze parochie in
Rotterdam-Kralingen, valt de eer te beurt om dit gedeelte uit de Schrift te lezen, ten overstaan van een
gemêleerde bedevaartgroep van de Orde en de VNB.
Later op de ochtend brengt Bedevaartdirecteur Joris van Voorst tot Voorst de sleutelfiguren van de bedevaart
in de Chapelle Notre-Dame onder het voetlicht en schetst de geestelijkheid het religieuze kader. Associatie
Voorzitter Peter van Meeuwen vertelt over de Orde van Malta en de korte filmproductie uit het voorbije
Eeuwfeestjaar wordt vertoond. Hoofd Erekapelaan Gerard de Korte neemt ons mee naar het jaarthema van
Lourdes en onder de gasten worden exemplaren rondgedeeld van het rozenkransboekje van Kerk in Nood,
dat een bezinnende tekst biedt bij de twintig geloofsgeheimen van de rozenkrans. 4 Monseigneur Alphons
Woolderink praat vervolgens in gloedvolle bewoordingen over de grote troost die van de sacramenten
uitgaat, vergun me dat ik hier kort stil sta bij zijn inspirerende verhaal.
Inleidend stelt hij dat ‘er niet zomaar iets is’, immers: “Er is
Iemand die van ons houdt en die ons compleet maakt.” God is
ons nabij en toch heeft niemand Hem ooit gezien. Op de vraag
van de apostelen aan Jezus of ze de Vader kunnen zien, zegt
Hij in het Johannesevangelie aan Filippus en de anderen: ‘Wie
Mij ziet, ziet de Vader’ (Joh. 14,9). En ook na Jezus’
verrijzenis blijft de Heer bij ons, namelijk in de sacramenten
die Jezus ons heeft nagelaten en die daarmee de zichtbare
tekenen zijn van Gods nabijheid. “In de sacramenten geeft
God ons alles dat we nodig hebben in ons leven”, aldus
Alphons Woolderink ⎯ zo mogen we tijdens deze
Lourdesbedevaart de sacramenten ontvangen van de
eucharistie, de verzoening en de ziekenzalving.
Monseigneur Woolderink noemt drie sacramenten om binnen te treden in de geloofsgemeenschap met God:
het doopsel (als teken, zoals hij zegt, dat ‘de liefde van twee kanten komt’), het vormsel (om inzicht en kracht
van de Geest te krijgen teneinde in je leven de juiste keuzes te maken), en de eucharistie waar we in de
tekenen van brood en wijn alles ontvangen dat we in ons leven nodig hebben, iedere dag weer. “Maar doet U
dan iedere dag de Mis?” wordt hem wel eens gevraagd, waarop Monseigneur Woolderink steevast antwoordt
met: “U eet toch ook iedere dag?” Er zijn twee sacramenten van herstel, te weten het sacrament van
verzoening en de ziekenzalving, want het leven kan weerbarstig zijn maar God laat ons niet los en wil ons
genezing geven. En dan zijn er de twee sacramenten die ons in onze levenskeuzes sterken, die van het
huwelijk en het priesterschap. Zo is het huwelijk meer dan ‘getrouwd zijn’, immers je bent aan de ander
toevertrouwd, maar, zegt Jezus, zolang jullie met Mij verbonden zijn, geef ik jullie de kracht om er voor
4 P. Joaquín Alliende-Luco, De rozenkrans, Kirche in Not/Ostpreisterhilfe, 3 e druk, Königstein 2007. Deze
uitgave van de hand van de van oorsprong Chileense pater Joaquín Alliende-Luco wil een handreiking zijn
“… aan allen die met Maria, langs de weg van Jezus, op pelgrimstocht willen gaan naar het huis van de
Vader”, in de woorden van de pater (op.cit., blz. 5).
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 2

LOURDES BEDEVAART 2012
elkaar te zijn. Monseigneur Woolderink brengt met deze uitleg op de zaterdagochtend de sacramenten bij
velen van ons op liefdevolle en sprekende wijze tot leven. Als ik na afloop van de bijeenkomst mijn
enthousiasme daarover bij anderen uit, ben ik niet de enige die gegrepen is door zijn betoog.
De lunch voor de gasten in het Accueil wordt door een aantal pelgrims in de eetzaal opgeluisterd met liederen
uit de tradities van Lourdes en Taizé, onder het snarenspel van Margaretha op gitaar.
Na de middagrust voor de gasten bezoeken we gezamenlijk de Heiligdommen, gaan we terug naar de Grot en
branden we kaarsen bij de brûloirs aan de Gave. Ondanks dat er in de middag en avond de nodige nattigheid
uit het zwerk naar beneden komt – de rode regenjacks gaan aan en de blauwe huiven van de voitures omhoog
en ’s avonds trekt er een onvervalst onweer over Lourdes – zijn de momenten bij de Grot intens en troostrijk.
We completeren het middagprogramma met deelname aan de Sacramentsprocessie en ontvangen de zegen
met het Allerheiligste in een bomvolle ondergrondse basiliek Saint Pie X.
De genade van Lourdes zit ‘m dezer dagen mede in de vele gesprekken tussen mensen, waarin je – soms heel
verrassend – de ander (beter) leert kennen en tijd en ruimte krijgt om je eigen gedachten en gevoelens te
uiten. Eerst en vooral gasten met pelgrims, en pelgrims met gasten, maar ook gasten en pelgrims onderling.
Zo zitten we tijdens het avondeten in Hotel Paradis te filosoferen over de toegevoegde waarde van een
literatuurvertaler, de broodwinning van één onzer, in de meer ‘eendimensionale wereld’ van economen en
juristen die een kredietcrisis moeten beteugelen.
We maken in de avonduren van de zaterdag en petit comité andermaal een Grotpassage met enkele zusters uit
équipe 2 van Alexander, op hun vriendelijke verzoek en na verkregen toestemming van de dienstdoende Averpleegkundige
Jeanette (quote-unquote: “Om half negen terug, hè?!”). De mannen van de Hospitalité
verlenen onze voitures aan de Grot voorrang boven de ambulante pelgrims en zo pelgrimeren we achterlangs
het kleine altaar, langsheen de Bron en onderlangs de nis met het genadebeeld naar de brûloirs en de
intenties. Met onze handen tasten we de vochtige rotssteen af, daar waar zovelen ons al voorgingen.
Bij de standaards om kaarsen te branden stuiten we op onze eerstejaars, die voorafgaand aan de uitreiking
van hun rubans rouges met Erekapelaan Walter Broeders over de Heiligdommen trekken voor een eerste
kennismaking met Lourdes. Walter roept bij die gelegenheid uit: “Potverdrie, rond deze tijd zijn alle kerken
alweer dicht …”, waarna er de roep klinkt om een groepsfoto, één van de vele die in Lourdes tijdens de
bedevaart gemaakt worden. Later op de avond tonen dezelfde eerstejaars zich trots in Hotel Paradis, getooid
met hun kersverse bedevaart medaille. Voordat de pelgrims de dag sluiten aan de toog bij monsieur Armenio
aan de Avenue du Paradis, gaat Orde-lid en pelgrim Maurice bij de avondsluiting op het Accueil de équipes
langs met een bondige en sprekende uitleg over de baden op de Heiligdommen. Velen zullen in de dagen die
volgen zijn roep beantwoorden, om plaats te nemen in de wachtrij bij de baden.
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 3

LOURDES BEDEVAART 2012
Zondag 6 mei 2012 – Of hoe muziek en ware woorden ons geloof gezicht geven
Even na half vijf zag ik hem vanmiddag opeens lopen bij het beeld van de Gekroonde Maagd op de
Esplanade, gekleed in een regulier Maltezer uniform gelijk tijdens deze bedevaart zovele mannelijke
Maltezers en Maltezer vrijwilligers in Lourdes doen, met een enkele adjudant naast hem. Fra’ Matthew
Festing, de sympathieke negen en zeventigste Vorst Grootmeester van de Orde. Pontificaal had hij enkele
uren tevoren in de basiliek Saint Pie X het Maltezergebed uitgesproken, bij het einde van de Pontificale
Internationale Hoogmis. Nu liep hij hier, bijna ‘incognito’, als een zichtbare pelgrim onder de pelgrims, op
weg naar Ordeleden en hun gasten op de Heiligdommen.
Vandaag zit in de ochtend de kolossale ondergrondse basiliek Saint Pie X tjokvol tijdens de hoogmis
waarmee de Orde traditioneel haar Internationale Lourdes Bedevaart opent. Het lukt mij en enkele andere
gelukkigen uit onze bedevaartgroep om tussen acht en half negen het zangers vak binnen te schuiven, om met
chef de chœur en tenor Frédéric Dupuy de gezangen voor de mis door te oefenen.
Onder het zingen van het Gloria de Lourdes zwaaien de jongelieden uit de Franse Maltezer groep, gezeten op
het kerkelijke beton direct achter Fra’ Matthew Festing, hun rode baretten feestelijk boven hun hoofden. De
grote televisie schermen in de basiliek zoemen regelmatig in op dit kleurrijke gebeuren.
We bevinden ons daarenboven in het muzikale gezelschap van de Libanese zangeres Joumana Mdawar, die
onder de communie haar zoetgevooisde klanken laat gaan doorheen de gewijde betonnen ellips. Zij reist al
een aantal jaren mee met de Libanese Maltezers en hun gasten en is bij velen geliefd om haar liederen.
Kardinaal Paolo Sardi, de Cardinalis Patronus van de Orde en hoofdcelebrant tijdens de eucharistieviering,
geeft aan hoe de uitspraak van Jezus in het Johannesevangelie van vandaag, ‘Ik ben de wijnstok, gij de
ranken’ (Joh. 15, 5) onbehagen kan uitlokken omdat het op gespannen voet lijkt te staan met onze hang naar
autonomie en vrijheid. Echter, zegt hij, zoals de ranken het sap nodig hebben van de wijnstok om bladeren
en vruchten voort te brengen, zo kunnen wij als Christenen ons met Christus verbonden weten, die ons Zijn
genade schenkt. Een dergelijke verbondenheid betekent dat we tevens aan het kruis van Christus deelnemen,
waartoe we ons rein moeten maken, zoals de Schrift zegt. De Heilige Maagd nodigt ons daartoe uit.
Eén van de voorbeden in de basiliek wordt uitgesproken door opperpleeg Maria:
Heer, wij bidden U dat de vrede van Christus moge leven in alle mensen en dat wij
mensen met respect mogen behandelen en zo veiligheid creëren in deze wereld.
Laat ons bidden … Voorafgaand aan het Onze Vader vormen de jongeren met de
rode baretten een eerste cirkel rondom het altaar, met een bredere kring van de
concelebranten daar weer omheen. Onder het Gebed des Heren houden zij elkaars
handen hoog in de lucht vast, hetgeen ontroert.
In een waarachtig warm mei zonnetje rollen we de voitures met de gasten na afloop
van de mis vanonder het maaiveld vandaan naar het beeld van de Gekroonde Maagd
op het grote plein, waar de firma Viron haar trapleer heeft opgesteld voor het maken
van de groepsfoto. Ook andere bedevaartgroepen laten zich op de gevoelige plaat
vastleggen en menigeen neemt de gelegenheid te baat om samen met de in
liturgische kleding gestoken geestelijken op de foto te gaan ⎯ een waarachtig finest
hour voor de vele fotografen. Na de lunch wordt in de Hémicycle Sainte Bernadette
de film over het leven van de Heilige Bernadette vertoond, terwijl een select
gezelschap zangers zich kort terugtrekt in de Pianobar van Hotel Paradis om de
liederen voor de ochtendmissen in de komende dagen nog een keer te repeteren. We
besluiten om het sonore stemgeluid van Ferdinand in te zetten voor het parlando
uitvoeren van de psalmverzen, terwijl de andere koorzangers de meerstemmige
composities Laudate Dominum en Jubilate Deo op de achtergrond meeneuriën.
Koorlid Maarten legt zich vast om de coupletten van het Magnificat voor de missen van morgenochtend en
woensdagochtend voor zijn rekening te nemen. Hulde! Ons pelgrimskoor leeft als nooit tevoren. Ik zoek na
afloop op hotelkamer 269 voor een aantal uren mijn bed op, als fysieke voorbereiding voor de nachtdienst.
Maandag 7 mei 2012 – Terugblikkend pal voor het slapen gaan, op de late maandagavond
Een voor schrijver dezes ongebruikelijk lange dag van een uur of veertig zit erop, met inbegrip van de
nachtdienst samen met Janine. Maar … wat een indrukken, als ik in de late avonduren deze aantekeningen
maak op mijn hotelbed, terwijl naast me mijn eega het lieve en moede hoofd alweer te rusten heeft gelegd.
Een greep uit de beelden die me voor ogen komen als ik de film voor mezelf terugdraai.
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 4

LOURDES BEDEVAART 2012
Tijdens de ochtendmis in de Chapelle Saint Joseph brengt Elly, één van onze gasten uit équipe 1, het Ave
Maria van César Franck ten gehore. De komende dagen zal zij tijdens de misvieringen nog meerdere Ave
Maria’s van gerenommeerde componisten tot klinken brengen. Dit keer kan ik van het VNB-orgeltje op aan.
Het is overigens eerstejaars pelgrim Iljon, die zich als iedere dag weer geweldig van
zijn logistieke taak kwijt om het eigenzinnige keyboard van de VNB van het depot
onderin het Accueil naar de diverse kapellen te versjouwen waar we de eucharistie
met elkaar vieren. En weer retour na afloop, bien entendue. 5 Het belooft de opmaat
te worden naar een zonovergoten maandag, die me doet besluiten om na de nachtdienst
wakker te blijven. Een nachtdienst overigens waarin Janine en ik heerlijk als
vanouds hebben kunnen bijpraten, terwijl voor het leeuwendeel van de nacht de
kamers met de gasten in een weldadige rust gedompeld zijn.
We nemen in de middaguren de gasten mee naar de winkeltjes buiten de poorten van
de Heiligdommen. Voor het geliefde thuisfront wordt er geshopt, gewikt en gewogen,
en dit levert innige momenten op waarbij pelgrims deelgenoot zijn van het besluitvor-
mingsproces van de gasten en hen daarbij meer dan eens actief terzijde staan. Zo gaan de rozenkransen in
allerlei vormen van hand tot hand, naast medailles, koffiemokken, kaarsen, portemonnees, waterflesjes van
plastic in de vorm van de Heilige Maagd, gipsen beeldjes en sleutelhangers, om een aantal dingen te noemen.
Vaste punten in de route bij het stadsbezoek zijn de Limburgse Winkel en het illustere terras aan de Gave
waar je zowel lopend als rollend kunt komen om er met elkaar een welkome consumptie te nuttigen. De
Limburgse Winkel aan de Rue Sainte Marie wordt al decennia lang uitgebaat door Cathie Meeuwissen en
moeder Mia. Mia, die in de jaren vijftig als twintigjarige naar Lourdes toog en er kennis kreeg aan een
Fransman, opende in 1959 haar eerste zaak. 6
En als je dan de juiste aankopen hebt gedaan,
laat je je een kop koffie of een glaasje fris of
bier extra goed smaken, buiten op het terras
van Rivierasol, direct aan de rivier.
Voorafgaande aan de Lichtprocessie worden
we vanavond geëerd met een bezoek van de
Vorst Grootmeester, Fra’ Matthew Festing,
aan de gasten in het Accueil, waar hij eraan
hecht om de Medaille Commémorative pour
les Malades persoonlijk uit te reiken.
5 Onder de toevoeging van een breed grijnzend Hoofd Logistiek Christiaan van Nispen tot Sevenaer bij de
eerste van de reeks bedevaartmissen, aan de Grot op zaterdag: “Kom maar terug na het orgel bij de Grot te
hebben afgeleverd, dan kun je bij ons nog wat meer zweten …!”
6 Mia blijft doorgaans in Lourdes, al komt ze af en toe nog wel eens naar het Belgisch-Limburgse Hamont op
bezoek bij haar twee zussen. “Ik zou mijn dochter, die de zaak nu eigenlijk overgenomen heeft, ook wel
eens willen meenemen naar Scherpenheuvel of zo. Maar in het seizoen kunnen we hier niet weg en in de
winter moet ik eigenlijk inkopen doen. Lourdes is dan helemaal dicht, maar dan komen vertegenwoordigers
van fabrikanten om hun nieuwe zaken aan te prijzen. Al blijven het de medaillekes die het het beste doen.”
Bron: redacties van de Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg, die in de zomer de kolommen van
hun kranten vullen met eigen reportages. Waaronder een reportage over Lourdes uit 2002 van de hand van
verslaggever Rik van Puymbroeck.
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 5

(foto’s: Gysbrecht
Speyart van Woerden)
LOURDES BEDEVAART 2012
En alsof dat al niet genoeg eer is, zijn acht stoere mannen in onze pelgrimsgroep vanavond uitverkoren om
tijdens de Procession Mariale aux flambeaux afwisselend met de Ieren de baar te dragen met daarop het
aangelichte Mariabeeld, dat traditiegetrouw aan het hoofd van de processie trekt. We bidden met elkaar het
rozenkransgebed en overwegen de door de zalige Paus Johannes Paulus II toegevoegde geheimen van het
licht. En andermaal ontroert het als bij het Ave Maria de Lourdes de lichtjes met de papieren beschermkapjes
overal op en langs de Esplanade des Processions en op de ‘armen’ bij de basilieken de lucht in gaan.
Wees gegroet, Maria, vol van genade, de Heer is met u !
Dinsdag 8 mei 2012 – Vanaf een intieme Ziekenzalving tot het inpakken
van de koffers op de avond
We beleven in de ochtenduren van de 8 e mei een intense ziekenzalving in de
Chapelle Notre-Dame. De drie Erekapelaans van de Orde leggen de handen
op en zalven de gasten, terwijl pelgrims hun handen beschermend op de
schouders van de gasten laten rusten. Het is een moment van diep doorleefde
emotie als pelgrims en gasten elkaar bij de toediening van dit sacrament zo
nabij komen, daar waar we elkaar een paar dagen geleden nog op vliegveld
Welschap ‘als nieuw’ mochten begroeten en elkaar nog niet kenden. Hoezeer
heeft Lourdes ons in deze dagen samen gebracht! Pastoor Walter Broeders
zegt in zijn homilie, dat het wat met ons doet als we de belangrijkste zekerheid
uit ons leven, onze gezondheid, zijn kwijtgeraakt. Wat blijft er over als
alles wegvalt en als we met tegenslagen in ons leven te maken krijgen? “Dan
is er toch weer een Bron”, aldus Walter, “die méér is dan al die andere dingen
die aan verweer onderhevig zijn. Is dat niet het wezen van de bedevaart?”
In de middag vinden we opnieuw tijd en rust op de Heiligdommen.
Sommigen gaan naar de baden, anderen verwijlen in de Rozenkransbasiliek met haar kleurrijke mozaïeken
aan de binnen- en de buitenzijde. Diverse équipes lopen de ‘kleine’ Kruisweg op de bedevaartweide met de
sprekende beelden van Maria-Szusza de Faykod, gehouwen uit het witte marmer van Carrara, waarvan één
van onze gasten zegt: “De expressie en de veranderingen van de gelaatsuitdrukkingen van Jezus die
gaandeweg de kruisweg zich steeds dramatischer ontwikkelen, zijn behalve mooi ook zeer indrukwekkend en
zelfs aangrijpend. Daarbij is in de beeltenissen het geloof van de kunstenaarster duidelijk zichtbaar.” 7 Later
in de middag worden op de kamers in het Accueil de souvenirs door de geestelijkheid gezegend en de koffers
ingepakt voor de terugreis, morgen.
Voorafgaand aan het avondeten op het Accueil komen we met enkele pelgrims bij elkaar tegenover de kamer
van de zusters Alexia, Wigbertine, Bernadette, Hilde, Annie en Laetantia, kamer 163, en klinken spontaan de
meerstemmige ‘hits’ uit het Taizé repertoire. Margaretha begeleidt op gitaar, om ons heen posteren zich op
de gang intussen andere gasten, monseigneur Woolderink voegt zich bij de zangers, en zo ontstaat als vanuit
het niets bij de wijd geopende deuren van kamer 163 een authentieke
muzikale flashmob, tot hilariteit van de aanwezigen. Broer en zus Johannes
en Margaretha zingen en passant ook de meerstemmige coupletten van het
Gloria de Lourdes door, die morgenochtend tijdens de afsluitende
eucharistieviering zullen klinken.
Na het avondeten door maître Eduard en zijn toegewijde team worden op het
dakterras van het Accueil de stemmen verder gesmeerd, als onder aanvoering
van équipe 1 van Eugène ‘de bundel wordt doorgezongen’ door gasten en
pelgrims tezamen. Van ‘de oever van de Rotte’ tot de Zuiderzeeballade, en
van de drie schuintamboers tot de twee motten van Tom Manders, alias
Dorus.
7 Mededelingenblad Lambertusparochie Rotterdam, 20 e jaargang, nummer 6, bladzijde 11.
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 6

LOURDES BEDEVAART 2012
Vanzelfsprekend wordt er nog veel meer gezongen in de late avonduren aan de vleugel in de Piano Bar van
Hotel Paradis, als we ons na de vele goede woorden van de Bedevaartdirectie en andere sprekers tijdens een
afsluitende bijeenkomst realiseren dat editie 2012 van de Maltezer Lourdes Bedevaart weldra verleden tijd
zal zijn. Een select gezelschap onzer gaat in het holst van de nacht nog een keer terug naar de Grot voor een
groet, een kaars en een stil gebed, en – wie weet – ook nog even naar het meer wereldse Jeanne d’Arc aan de
Rue Alsace Lorraine nummer een. Daarna is het snel slapen, want morgenochtend is het vroeg reveil.
Woensdag 9 mei 2012 –
Een zonovergoten afscheid van Lourdes
Ten afscheid van deze bedevaart wacht
ons op woensdag een zonovergoten dag,
die we in dankzegging aan de Heer
openen met een mis in de Chapelle Saint
Joseph, omlijst met heerlijke muziek ⎯
soli door Elly, Margaretha en Johannes
(in duet), en Maarten; zang door de leden
van het koor en vanzelfsprekend de
samenzang; klanken van fagot en fluit, al
dan niet begeleid door orgelmuziek, het
kan niet op.
Tot aan het vertrek ’s middags vanuit het
Transit in het Accueil, op het vijfde
verdiep, hebben we ruim de tijd om de
voorbije dagen met elkaar te overwegen
en af te ronden. Ik zet me bij vader en
zoon Koos en Henk, samen met medegast
en goede vriend Jos, en in de zon aan
de Gave hebben we het over het unieke
van het dorp Kethel onder de rook van
Schiedam. Enkele dames onder ons
plukken madeliefjes uit het gras rondom
de bronzen boekrol en vlechten daarvan
een bloemenkrans. Job en
ondergetekende lopen nog een keer langs
de Grot, om er een dikke Lourdeskaars te
branden voor boezemvriend Jan, die ons
eind augustus 2011 na een ziekbed is
ontvallen.
De mannen van Logistiek zijn
ondertussen druk in de weer om alle
koffers op tijd op Aéroport Tarbes
Lourdes Pyrénées te krijgen, waar we in
de vroege avond – iets verlaat vanwege
een vertraagde kist – inschepen voor de
terugvlucht. Een bijzondere en geslaagde
bedevaart nadert haar einde met iedere
vliegmijl die we terug naar Nederland
afleggen. Iets voor negenen ’s avonds
landen we veilig en wel op Eindhoven
Airport.
We zijn dankbaar met deze uitermate rijke
dagen in mei. Deo Gratias! En dank aan
de Orde van Malta, aan alle pelgrimgasten
en mede-pelgrims!
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 7

LOURDES BEDEVAART 2012
© 2012 – Tom Jansen, Rotterdam 8