Interview met - CJV'ers

Van de redactie 

Onze c.s.v. de CJV’ers bestaat 80 jaar, dat weet 

nu bijna iedereen! Winkeliers, MKB, autogarages, 

eetcafés, overige horeca en vele schoonheid- 

en kapsalons. Het is één grote supermarkt 

aan kortingen geweest met de voorloper aan de 

Van Vlotenlaan. Maar voor ons als jubileumcommissie 

zijn de leden, de vrijwilligers, oud en jong, 

die geholpen hebben om ondermeer de inkomsten 

voor deze jubileumviering binnen te krijgen, 

de echte toppers! Uiteraard hopen wij dat 

deze steun aanblijft, om een betrokken vereniging 

te blijven en trots te wezen op wat we 

kunnen bereiken en ervoor terugkrijgen. Onze 

2 Jubileumgids 80 jaar CJV’ers 

dank gaat uit naar de middenstand van 

Deventer, Diepenveen, Apeldoorn en omstreken. 

Reken erop dat we nogmaals bij u aankloppen 

voor een volgende actie. Het is nu tijd om 

samen feest te vieren en te ervaren welke mensen 

al zo lang trouw zijn aan de club. Wat zij 

hebben meegemaakt heeft ons gevormd. U kunt 

daarover lezen in dit speciale jubileumnummer. 

Speciaal geschreven door een sportjournalist in 

ons midden, met hulp langs de zijlijn. Bedankt! 

Veel leesplezier en van harte, allemaal! 

De jubileumcommissie 80 jaar de CJV’ers.

Beste mensen, 

Het is mij een groot genoegen als 15e voorzitter 

van de C.S.V. “de CJVers” het voorwoord te 

mogen schrijven in dit jubileumnummer, dat 

wordt uitgegeven ter gelegenheid van het 80jarig 

bestaan van onze vereniging. De oprichters 

zijn helaas niet meer in ons midden, maar het is 

bijzonder genoeg dat ons erelid Etie v.d.Wal en 

zijn broer Jan zich het allereerste begin van onze 

vereniging wel kunnen herinneren. Jan v.d. Wal 

was zelf van 1934 tot 1940 voorzitter en Etie is 

de man die in 1945 samen met H.Witteveen en 

E. Koobs de vereniging nieuw leven in blies. Etie 

v.d.Wal is secretaris geweest van 1935 tot 1949. 

Toen in 1946 de vereniging weer ging draaien, 

hadden we voor drie elftallen nog geen 40 spelers. 

Er bestond één jeugdelftal van spelers vanaf 

12 jaar. Een echte pupillencompetitie startte in 

1947 voor spelers vanaf 8 jaar waaraan de 

CJV’ers ook deelnamen. 

In die jaren werd er ook handbal en volleybal bij 

onze vereniging gespeeld, vandaar onze verzamelnaam: 

C.S.V. “de CJVers” (Christelijke 

Sportvereniging). De afdelingen handbal en volleybal 

hebben slechts enkele jaren bestaan maar 

de letters C.S.V. staan nog steeds voor onze 

naam. Als we kijken naar de groei in het aantal 

leden, dan is de opmars in de jaren ’60 en begin 

jaren ’70 opzienbarend geweest. Van 158 leden 

in 1961 tot en met 417 in 1971. Vanaf 1980 is 

onze grootte constant gebleven met ruim 400 

leden.Wel is het aantal elftallen minder geworden.Vroeger 

had men genoeg aan 14 leden voor 

een elftal, nu zijn ruim 20 spelers nodig om een 

elftal te vormen. Uiteraard houdt dat verband 

met de diverse vrije tijd bestedingen en de keuzes 

die we nu maken. De tendens bij de jeugd, 

de pupillen, vertoont, dankzij inzet van ouders 

Jubileumgids 80 jaar CJV’ers 

en trouwe leden, nu weer een stijgende lijn. 

Het Sportpark Zandweerd is onze accommodatie 

al vanaf 1948. Daar hebben we het altijd 

moeten doen met voorzieningen inclusief kleedkamers 

die net niet voldeden aan de op dat 

moment geldende eisen. Vanaf dit jubileumjaar, 

ziet het er naar uit dat hier een positieve verandering 

in komt. 

Het huidige clubhuis dateert van 1972 en dankzij 

onze technisch handige vrijwilligers voldoet 

dat nog steeds aan de door ons gestelde doelen. 

Door de jaren heen zijn jubilea altijd bij onze 

vereniging gevierd. Ook dit 80-jarig bestaan zal 

niet ongemerkt voorbijgaan en wij hopen op 

een grote belangstelling. U als ontvanger van 

deze gids nodig wij dan ook van harte uit om 

een praatje te komen maken, bijvoorbeeld op de 

reünie van 9 april, dat door de jubileumcommissie 

onder leiding van Gé ten Kleij georganiseerd 

is. Zeker weten dat u nog bekenden zult tegenkomen! 

Neem uw kinderen of kleinkinderen 

gerust mee voor het gelijktijdige jeugdspektakel. 

Toen onze vereniging 50 jaar bestond, is er een 

prachtig jubileumboek uitgegeven. Ook in de 

gedenkwaardige jaren erna, zijn een aantal jubileumnummers 

gemaakt. Nu, ter gelegenheid van 

het 80-jarig bestaan, heeft U deze jubileumgids 

in uw bezit, waarin U aan de hand van een tiental 

interviews van 8 vragen kunt lezen wat er 

allemaal heeft geleefd en wat er voortleeft binnen 

onze vereniging. Ik wens U veel leesplezier 

en dank U hartelijk voor uw interesse in onze 

vereniging.Als slotzin wens ik C.S.V.“de CJVers” 

met U allen een goede en sportieve toekomst. 

P.G. Peet 

voorzitter 

Start snertloop januari 2001 Waarover spraken zij ???? Jasper de Vries en Rinus ten Kleij 

3

Interview met: 

Gé ten Kleij 

Als er ooit een favoriet elftal wordt 

samengesteld van alle spelers uit de tachtigjarige 

geschiedenis van De CJV’ers, zal 

Ge ten Kleij daar ongetwijfeld deel van uitmaken. 

Hij moet in zijn beste dagen een 

symbool van onverzettelijkheid zijn 

geweest. In de beginjaren van het betaald 

voetbal kreeg hij zelfs diverse keren een 

aanbieding van Go Ahead. Zijn christelijke 

achtergrond vormde de barrière om toe 

te treden tot de rijen van de eerste profvoetballers. 

Zoals alle oud-voetballers die zelf niet 

meer actief zijn, mag hij graag herinneringen 

ophalen aan zijn vroegere gloriedagen. 

Gooi er een muntje in en de tong 

van Ge ten Kleij komt niet meer tot rust. 

Intussen blijft het bij hem niet bij woorden, 

want de daden zijn navenant. Ge ten 

Kleij heeft zich verdienstelijk gemaakt als 

leider, jeugdsecretaris, tweede penningmeester, 

tweede secretaris en wedstrijdsecretaris. 

In de afgelopen tijd heeft hij 

vele uren werk besteed aan de organisatie 

van de reunie, die op tweede paasdag 

(9 april) in ons clubhuis wordt gehouden. 

Zo heeft hij liefst 230 brieven geadresseerd 

aan oud-leden. 

Ge, jij hebt enkele keren een aanbieding gehad van 

Go Ahead. Hoe ging dat in zijn werk? 

Ik heb van 1954 tot januari 1956 in dienst gezeten. 

Ik speelde daar in het bataljonselftal met 

voornamelijk profvoetballers, onder wie Paul 

Meijers, Rikkert Lacroix en Herman de Jong, de 

kaasboer uit Eerbeek. Henk Morren van DTS’35 

uit Ede en ik waren de enige amateurs. Ik speelde 

in die jaren ook in het Deventer elftal.Toen 

ik met De CJV’ers een thuiswedstrijd had 

gespeeld, werd ik benaderd door meneer De 

Kreek van Go Ahead, die met een contract 

kwam aandraven. Voor een overwinning zou ik 

een tientje krijgen, na een gelijkspel kon ik 7,50 

gulden verdienen bij een nederlaag 5 gulden. Per 

trainingsbezoek werd mij 2,50 gulden beloofd. Je 


moest drie keer weer week trainen, je mocht 

zelf bepalen wanneer: ’s morgens, ’s middags of 

’s avonds. 

Een jaar later stond meneer De Kreek er weer. 

Toen was de vergoeding al opgetrokken: vijftien 

gulden bij een overwinning, een tientje bij een 

gelijkspel en 7,50 gulden bij een nederlaag.Voor 

een training kon ik vijf gulden krijgen. Je moest 

dan vier keer per week trainen. 

Ik verdiende toen 56,50 gulden per maand bij 

de post, dus het was een aardig zakcentje 

geweest. Ik had er ergens wel oren naar, maar 

van huis uit was het niet aan de orde. Ik mocht 

niet op zondag voetballen, dat was een principiele 

kwestie.Als men toen, zoals nu in de eerste 

divisie, op vrijdagavond had gevoetbald, was 

er niets aan de hand geweest. Maar toen was 

dat niet aan de orde. Er viel thuis niet over te 

praten. Achteraf vind ik het wel jammer dat ik 

daardoor het profvoetbal niet gehaald heb, 

maar toen legde je je er bij neer. Het ouderlijk 

gezag telde toen nog zwaar. Ik kan me herinneren 

dat in Deventer het gerucht ging dat ik naar 

Activia zou gaan, een zondag-derdeklasser. Mijn 

vader was dat ook ter ore gekomen. Toen ik 

thuis kwam, zei hij:“Ga zitten”. Ik was toen nota 

bene 22 jaar. Ik moest toen verantwoording 

afleggen. Nou, er was helemaal geen sprake van 

dat ik naar Activia wilde overstappen, maar het 

tekent wel de verhoudingen in die tijd. 

Hoe ben je bij De CJV’ers terecht gekomen? 

Ik werd lid in 1946, toen was ik elf jaar. Je mocht 

lid worden in het jaar dat je twaalf jaar werd. Ik 

ben begonnen in de B-junioren, toen ik veertien 

was stapte ik over naar de A-junioren. Ik moest 

dus altijd met oudere jongens spelen, altijd met 

veel weerstand. Daar heb ik als voetballer baat 

bij gehad. Training had je in die jaren niet. 

Helemaal niks. Daar was geen ruimte en geen 

geld voor. We trainden daarom zelf, als jongens 

onder elkaar. Putjesvoetbal op de Beestenmarkt, 

meestal met een tennisbal. 

Toen ik zeventien jaar was debuteerde ik in het 

eerste elftal, als rechtsbuiten onder trainer Leo

Halle (bekend als keeper van Go Ahead met de 

bijnaam De Leeuw van Deventer, EM). Ik was 

geen geweldige technicus, moest het meer hebben 

van inzicht en strijdlust. Met die instelling 

heb ik wel zestien jaar in het eerste lopen ballen. 

Ik heb een jaar vrijwillig in het tweede gespeeld, 

om jonge, talentvolle spelers op te vangen. Mijn 

neefje Henk stond toen in het doel. Ik kan me 

herinneren dat ik na een aanval van de tegenpartij 

een discussie met hem had.“Waarom heb 

je me niet gewaarschuwd”, vroeg ik hem. “Ik 

wist niet hoe ik u aan moest spreken. Moet ik 

oom Ge zeggen?”, reageerde hij. Dat was een 

mooi jaar. 

Wat beschouw je als het hoogtepunt van jouw jaren 

in het eerste elftal? 

In 1959 namen we deel aan een groot pinkstertoernooi 

in Meppel. Die toernooien werden elk 

jaar georganiseerd door de Verenigde 

Christelijke Voetbalverenigingen. We waren 

toen juist gedegradeerd met het eerste. Mijn 

vrouw was in verwachting en wilde eigenlijk 

niet mee. “Wie moet dan de foto maken als ik 

die grote beker omhoog hou?”, vroeg ik voor 

de grap.We zijn toen met de hele familie in een 

Volkswagenbusje naar Meppel gereden. En ’s 

avonds, aan het einde van het toernooi, stond 

Ge met de grote beker in zijn handen.We hadden 

elke wedstrijd na strafschoppen gewonnen. 

Steeds was het 0-0 gebleven. Alleen de halve 

finale, tegen Go Ahead Kampen, wonnen we 

met 1-0. We zijn dus toernooiwinnaar geworden 

met een normaal velddoelpunt. Maar het 

was een fantastische dag. 

Wanneer ben je gestopt met voetbal? 

In 1973. Ik was 37 jaar, begon het aardig te voelen. 

We speelden met het tweede tegen CSV 

Apeldoorn 3. Bij rust stonden we met 2-0 achter. 

In de tweede helft ben ik in de spits gaan 

spelen en heb ik drie keer gescoord.We wonnen 

met 3-2. Daarna heb ik de spelers verteld 

dat ik ermee stopte. Ik ben toen leider van het 

tweede elftal geworden. Het deed wel zeer om 

langs de kant te moeten staan. Maar ik heb 

sindsdien alleen nog deelgenomen aan het jaarlijkse 

veteranentoernooi. Dat waren prachtige 

voetbaldagen. Ik kan me het toernooi bij 

DVS’33 in Ermelo nog goed herinneren.Vooral 

de wedstrijd tegen Spakenburg, die we met 1-0 

wonnen door een kopbal vanaf de middellijn 

van Cees van Tuuren. In de finale speelden we 


tegen DVS. Het werd 0-0. In de strafschoppenserie 

stond het 4-4, toen Joop Bakker aan de 

beurt was. Hij had bij De CJV’ers gevoetbald en 

was toen voorzitter van DVS. Joop miste, waarna 

ik uit de beslissende strafschop scoorde. En 

weer gingen we met de beker naar huis. 

Voetbal blijft het mooiste als je zelf kunt spelen. 

Heb je het niet moeilijk gehad als leider? 

Ik heb als leider ook hele mooie jaren gehad. 

Fijne herinneringen heb ik bijvoorbeeld aan 

1985. Joop Jansen was toen trainer.We moesten 

winnen bij Zelos om kampioen te worden. Een 

bus vol spelersvrouwen ging toen mee naar 

Zelhem.We kwamen met 1-0 achter.Tien minuten 

voor tijd ging Jan Willem van de Berg in de 

spits voetballen. Hij maakte 1-1, maar dat was 

niet genoeg.We waren afhankelijk van het resultaat 

van onze concurrent AZSV, die tegen SEH 

moest spelen.Toen we naar Heerde belden, was 

het daar 2-1 voor AZSV. Het kampioenschap 

leek verloren, want AZSV moest verliezen. Maar 

die wedstrijd was nog niet afgelopen. Later kregen 

we te horen dat het 2-2 geworden was. En 

later zelfs dat AZSV met 3-2 had verloren. Dat 

durfde ik niet te geloven. Ik heb toen zelf naar 

Heerde gebeld. En verdraaid, het was zo. We 

waren toch kampioen. Met een versierde bus 

kwamen we in Deventer aan. Groot feest. 

Heb je de club in de afgelopen jaren zien veranderen? 

De laatste jaren is de sfeer veranderd. Vroeger 

was het wat gemoedelijker. Iedereen kende iedereen. 

Dat is nu wel minder geworden. Ik heb ook 

het idee dat de meeste mensen hier tegenwoordig 

alleen nog maar komen om te voetballen. Ze 

hebben steeds minder voor de vereniging over. 

Als ze iets moeten doen, schreeuwen ze moord 

en brand. Kijk bijvoorbeeld naar de zaterdagdienst 

die we hier hadden. Om de week was een 

elftal aan de beurt. Twee spelers moesten een 

zaterdagdienst draaien, wat neerkwam op doelen 

klaarzetten en een wedstrijdje van de jeugd fluiten. 

Maar dat was al te veel, hoewel elke speler 

hooguit een keer per jaar aan de beurt was. 

Jij bent betrokken bij de organisatie van onze jubileumfestiviteiten. 

Gaat dat wel goed? 

Ik heb grote bewondering voor Andre Noppers, 

Frits de Groot en Dirk Helms. Zij hebben bergen 

werk verzet voor de organisatie van de 

grote feestavond ter gelegenheid van ons jubileum 

(21 april, EM). Als je ziet wat die jongens 

5

voor elkaar hebben gebokst. En ze denken aan 

alle leeftijden. Zo zie je maar dat sommigen heus 

nog wel wat willen doen voor de vereniging.Als 

je ze maar persoonlijk benaderd. 

Zie jij toekomst voor onze club? 

Als ik het aantal pupillen zie, heb ik er wel weer 


vertrouwen in. Rosa Brouwer is goed bezig. 

Bovendien hoop ik dat er nog wat meer jeugd 

in de buurt komt. Er wordt bijvoorbeeld 

gebouwd op het terrein van de vroegere ijsbaan. 

En verder is de uitstraling van ons eerste 

elftal natuurlijk erg belangrijk. Het zou daarom 

goed zijn als het eerste kampioen wordt. 

Kampioenselftal seizoen 1981 – 1982, 4de klasse Oost 

Staand v.l.n.r.: C. de Kleijn (verzorger),W. Huizing (grensrechter), E.W.J. vd Berg, J.W. Nauta, G. Breider, P.Wanrooij, A.M. Oosterhof, 

R.F.Tax, G.A. ten Kleij (leider), J. Jansen (trainer) 

Zittend v.l.n.r.: H.J. ten Kleij, N.J.Toepoel, G. van Bremen, S.G.Vette, J.Ooms, P. Keizer, H.J.Vermeer, C. cd Bosch, H. Lindt.

Harold Klopman Assurantiën, 

Noorderplein 7, 

7412 VS DEVENTER 

0570-627933 

www.haroldklopman.nl 

e-mail info@haroldklopman.nl

GEFELICITEERD MET HET 

80-JARIG JUBILEUM. 

NAMENS SPELERS, TECHNISCHE 

STAF EN BEGELEIDING VAN 

CJV’ERS 1 

* Verkoop gebruikte en nieu 

* Onder 

* Airco onderh 

* Verkoop gebruikte en nieuwe automobielen 

* Onderhoud alle merken 

* Ruitrep * Airco onderhoud (Stek erkend) 

* Ruitreparatie en montage 

* APK 

Autobedrijf Kemper edrijf Kemper 

Dorpsstraat 20 

7431CK Diepenveen 

Tel:0570-591285 

www.autobedrijfkemper.nl 

Aart van de Pol 

Badkamers & Tegels 

Traasterdijk 1B 

7437 RZ Bathmen 

Tel: 0570 – 544441 

www.aartvandepol.nl 

t20 

penveen 

1285 

edrijfkemper.nl 

Schoonmaak-/glazenwasbedrijf 

MULTI CLEAN v.o.f. 

Tel: 0570 - 656566 

info@multiclean-deventer.nl 

www.multiclean-deventer.nl 

Het adres voor totaal onderhoud


Gommert Vette 

Gommert Vette heeft De CJV’ers liefst 

twintig jaar gediend als voorzitter, van 

1966 tot 1986. Hij was lid van de club 

geworden dankzij zijn schoonvader Steven 

de Wilde, een van de oprichters van onze 

vereniging. Ook Gommerts vrouw 

Stevelien zaliger, die actief was bij de 

toenmalige handbalafdeling, en zijn zwager 

Ben, die nog heden ten dage geregeld 

de biljartkeus met hem kruist in de kantine, 

waren trouwe bezoekers van de club. 

Toen Gommert de voorzittershamer 

voorgoed neerlegde, werd hij benoemd 

tot erevoorzitter. Hij had zich voorgenomen 

om bij de vereniging geen openbare 

functies meer te bekleden, maar achter 

de schermen is hij nog altijd als een stille 

diplomaat actief voor zijn cluppie. Zo 

organiseerde hij vorig jaar nog een 

geslaagde reunie van oud-bestuursleden. 

Het mag duidelijk zijn dat De CJV’ers een 

belangrijk deel van zijn leven is geworden. 

Gommert, heb je zelf ook gevoetbald? 

In mijn jeugd mocht ik geen lid van een voetbalclub 

worden. Mijn vader was anti-voetbal en 

weigerde voor mij contributie te betalen. In die 

jaren telde het ouderlijk gezag nog. Hij had 

graag gezien dat ik was gaan korfballen, want 

dat had hij vroeger zelf ook gedaan. Maar daar 

had ik geen oren naar. Ik kon daarom alleen op 

straat voetballen. 

Toen ik een jaar of zestien was, ben ik lid 

geworden van Rhenus in Rhenen. Daar heb ik 

van 1950 tot 1952 gevoetbald. Bij Rhenus was ik 

midvoor. Ik kon hard lopen, dus een verre pass 

was altijd goed.Toen ik negentien werd, ben ik 

gestopt met voetballen omdat ik in dienst 

moest. Daarna is het er nooit meer van gekomen. 

Hoe ben je dan toch bij De CJV’ers beland? 

Ik ben in 1958 getrouwd met Stevelien.We hebben 

eerst vier jaar in Beekbergen gewoond en 

zijn daarna verhuisd naar Deventer, waar we 


voor 12.500 gulden een huis hadden gekocht aan 

de Tweede Weerdsweg. Daar vlakbij, op het 

Sallandsplein, had mijn schoonvader, Steven de 

Wilde, een slagerij. Hij is een van de oprichters 

van De CJV’ers. Stevelien en mijn zwager Ben 

waren ook voetbalminded. Zo raakte ik vanzelf 

bij De CJV’ers verzeild. 

Jou werd al snel de voorzittershamer toevertrouwd. 

Hoe ging dat in zijn werk? 

Ik denk dat ik was opgevallen, omdat ik in een 

algemene ledenvergadering met het voorstel 

kwam om ruimte te bieden aan advertenties in 

het clubblad. Op die manier kon de club geld verdienen. 

Dat voorstel sloeg in als een bom. 

Misschien zijn er toen mensen wakker geschud. 

Toen voorzitter Bosch ermee stopte, hebben ze 

mij gevraagd om voorzitter te worden. 

Hoe kijk je terug op jouw periode als voorzitter? 

Ik heb tot mijn genoegen bijna allemaal voortreffelijke 

mensen in het bestuur gehad, met wie 

ik goed kon samenwerken. Ik heb het altijd 

belangrijk gevonden om mensen in hun waarde 

te laten. Maar ze moeten stuk voor stuk staan de 

taak waarvoor ze zijn aangesteld. Samen met de 

andere leden van het dagelijks bestuur moest ik 

daar toezicht op houden. Om dat goed te laten 

functioneren, is een goede verhouding heel 

belangrijk. Natuurlijk hebben ook wij fouten 

gemaakt, maar we gingen voor elkaar door het 

vuur.We overlegden alles, de onderlinge communicatie 

was hartstikke goed. Dat is heel belangrijk. 

Zo konden we dingen op elkaar afstemmen 

en hebben we met elkaar veel kunnen bereiken. 

Wat beschouw jij als de hoogtepunten van jouw 

langdurige periode als voorzitter? 

Natuurlijk de diverse jubilea, het veertig- en vijftigjarig 

bestaan van de club. Maar vooral ook de 

bouw van ons clubhuis. Eind jaren zestig konden 

we gratis en voor niets een barak krijgen van 

Jaap Hilbert, een oud-lid die in Otterlo een aannemersbedrijf 

had. Met een dieplader hebben we 

die barak naar ons sportpark vervoerd. Daar 

9

stonden wel 75 mensen klaar om hem neer te 

zetten op de plek waar nu onze kleedkamers 

staan. Die houten barak was eigenlijk te klein, 

maar we waren er de koning te rijk mee. Voor 

die tijd hadden we helemaal niks. Nu hadden we 

plotseling ons eigen clubhuis. Knus en gezellig, 

met een barretje erin. 

In die oude barak hebben we goed geld verdiend 

en in korte tijd de basis gelegd voor de bouw 

van ons huidige clubhuis in 1972. In die tijd hebben 

we lef getoond, want het heeft ons 150.000 

gulden gekost. Door andere clubs werd er 

jaloers naar gekeken. Dankzij onze mooie, nieuwe 

kantine ging de club geweldig groeien. Zo 

hadden we veertien pupillenelftallen. Onder leiding 

van Jo van der Leije, die ‘superpupil’werd 

genoemd omdat het zo’n klein mannetje was, 

draaide dat als een trein. 

Hoe kan het dat een club zowel qua ledenaantal 

als qua financien zo is ingezakt? 

Het is een tendens van de huidige tijd. Vroeger 

had je alleen voetbal, tegenwoordig hebben mensen 

zo veel om uit te kiezen. Bovendien zitten we 

met De CJV’ers te ver af van de nieuwe wijken. 

Daarbij komt nog dat ook eigen leden hun kinderen 

niet automatisch meer lid laten worden van 

onze club. Ze kiezen vaak een vereniging bij hun 


in de buurt. Gelukkig begint onze jeugdafdeling de 

laatste jaren weer goed te draaien. Dat is vooral 

te danken aan de begeleiding. Rosa Brouwer 

(bestuurslid jeugzaken) doet het heel erg goed. Ik 

hoop dat we straks ook weer junioren krijgen. 

Hoe kunnen we onze club weer gezond maken? 

Het doet me natuurlijk pijn dat alles terugloopt. 

Het is mijn club, die zie ik niet graag ter ziele 

gaan. Ik denk dat we bovenaan moeten beginnen. 

Het is erg belangrijk dat mensen zich verantwoordelijk 

voelen voor hun taak. Pas dan 

kun je activiteiten gaan ontplooien, aan het 

werk gaan om nieuwe leden te werven. Ook 

moeten we onze public relations beter verzorgen. 

Ik vind het belachelijk dat er bijvoorbeeld 

geen wedstrijdverslagen van De CJV’ers in de 

Deventer Post staan.Alleen zondagclubs komen 

erin. Zoiets kun je niet over je kant laten gaan. 

Als mij als bestuurslid zoiets was overkomen, 

was ik op de directie van zo’n krantje afgestapt. 

Wat vind je van ons huidige eerste elftal? 

Ons eerste speelt bij tijd en wijle verschrikkelijk 

goed. Aan het begin van het seizoen heb ik al 

geconstateerd dat we een kampioenselftal in huis 

hebben. Daarmee is eigenlijk alles gezegd. 

Het 1ste elftal in Maart 1995 

V.l.n.r.:Trainer Lammert van Dijk, Bert Gotink, Martin de Boer, Albert Brandenhorst, Peter Beltman, Peter Vogel, 

Peter Schaap en leider Fred van Dijk. 

Zittend : Henk ten Kleij, Jan Dieter Bezem, Gert Schuurman, Leo Wessels, Arno Eilander, Richard Stam en verzorger Pepe Jacomé.

Stouthandel 

Occasions 

06-53365450 

Pothoofd 12, Deventer 

www.stout-handel.nl 

MEGACLEAN 

Emmerikstraat 35017 

7418 CM Deventer 

Tel. 0570 623655 

Fax 0570 620737 

E-Mail info@megaclean.nl 

www. Megaclean.nl 

Alles voor de professionele 

schoonmaak 

De Saxofoonwinkel 

Grote Kerkhof 30-32 

7411 KV Deventer 

Tel 0570612844 

www.saxofoonwinkel.nl

Ceders Steakhouse 

Kleine Overstraat 54, 

Deventer 

Telefonische bestelling 

Ceders Express tel: 614640 

Bezorgen geschiedt tussen 

17:00 en 22.00 uur 

.


H a n s P e e t 

Velen denken dat de Grote, Grijze 

Geitenbreier, Roel van der Worp, de oudste, 

nog actieve speler van De CJV’ers is. 

Zij vergissen zich. Roel, die zich in het 

begin van de decembermaand telkens bij 

zijn vertrek uit de kantine het liedje ‘Dag 

Sinterklaasje, daag, daag’ moest laten 

welgevallen, wordt qua leeftijd nog overtroffen 

door zijn teamgenoot Hans Peet. 

Hans wordt op 6 april 61 jaar. 

Hans Peet is typisch zo’n man die altijd 

achter de camera blijft. Letterlijk. Hem 

zie je zelden op een foto. Hans blijft altijd 

minzaam en bescheiden. Als hij even 

dreigt op te vallen, verdwijnt hij ogenblikkelijk 

achter een gordijn van sigarenrook. 

Dit is het moment om hem over het 

voetlicht te halen. Hoe is het om te voetballen 

als jouw benen niet meer altijd 

kunnen uitvoeren wat jouw hoofd wel 

graag zou willen? 

Hans, hoe ben jij bij De CJV’ers beland? 

Ik ben op 1 december 1955 lid geworden. Mijn 

vader was hier wedstrijdsecretaris en mijn broer 

Piet voetbalde al bij De CJV’ers. De keuze voor 

deze club was niet zo moeilijk.We zijn van huis uit 

christelijk.We woonden destijds op de Worp. De 

meeste jongens uit de buurt werden lid van 

Activia, maar omdat dat een zondagclub is, was 

dat voor ons geen optie. Ik heb bij De CJV’ers in 

alle elftallen gespeeld, van het tweede tot het 

twaalfde. In het eerste heb ik alleen in een toernooi 

gespeeld. 

Hoe leuk is het om nog te voetballen als je de zestig 

gepasseerd bent? 

Het is weleens grappig als tegenstanders roepen:“Je 

moet die oude in de gaten houden.” Ze 

hebben het dan over Roel van der Worp. “Ach, 

zo oud is hij nog niet”, zeg ik dan. “Ik ben nog 

een jaartje ouder.” Het plezier in het voetbal is 

er nog wel, maar de vermogens nemen af. 

Meestal speel ik hooguit een half wedstrijdje. 

Het tempo ligt voor mij vaak te hoog, ik word 

er regelmatig uitgelopen.Want we spelen gere- 


geld tegen knapen van achterin de twintig. De 

meeste spelers van het zesde voetballen al jaren 

samen. Je merkt toch dat steeds meer jongens 

vanwege een blessure langdurig afwezig zijn. Ik 

ben zo’n beetje de laatste der Mohikanen. Het 

wordt de laatste jaren steeds duidelijker dat ik 

mijn langste tijd als voetballer gehad heb. 

Misschien ga ik nog een jaartje door, op rustig 

niveau, maar het kan ook zo afgelopen zijn. 

Waarom wil je nog zo graag doorgaan? 

Een teamsport is leuk. Je wilt je team trouw blijven. 

De harde kern van ons elftal voetbalt al zo’n 

vijftien jaar bij elkaar. Die saamhorigheid is erg 

mooi. Na afloop zitten we altijd bij elkaar. 

Vrouwen en kinderen erbij. De meeste kinderen 

heb ik zien opgroeien vanaf hun babytijd. Als je 

hen ziet, realiseer je je pas hoe oud je bent. Ik 

zou het voetbal nog niet willen missen. En daarbij: 

ik heb toch een beetje beweging nodig, zeker 

nu ik in de vut ben. Ik speel ook tennis, maar dat 

is toch meer het korte werk.Voor de conditie is 

voetbal beter. Ik vind het nog steeds heerlijk om 

te doen, ben altijd weer blij als ik een wedstrijdje 

kan spelen. Mijn vrouw Miny accepteert volledig 

dat ik mijn zaterdag aan het voetbal besteed. 

Dat is ze na veertig jaar wel gewend. 

Als je onverhoopt moet stoppen, ga je dan voor de 

club verloren? 

Nee, ik blijf komen. Als ons elftal verder bij 

elkaar blijft, word ik leider of grensrechter. Of ik 

vul de formulieren in. Er is altijd wel een vacature. 

Voetbal is bij ons een familietraditie. Mijn 

vader heeft zelf nooit gespeeld, maar hij was 

hier wel altijd. 

Over familie gesproken. Je verschilt duidelijk in 

karakter met jouw broer, Piet. Zou het voorzitterschap 

iets voor jou zijn? 

Nee, dat is niks voor mij. Ik treed niet zo graag 

op de voorgrond. Toen ik 24 jaar aanvoerder 

was geweest, ben ik bewust gestopt. Ik wilde de 

25 jaar niet volmaken. Zo’n jubileum hoef ik 

niet zo nodig Wat dat betreft lijk ik qua karakter 

meer op mijn vader. 

13

Mariënburghplein 4, Deventer 

Tel. (0570) 629881 

www.bakkerijheinen.nl 

Heb jij de vereniging in de ruim vijftig jaar dat je lid 

bent zien veranderen? 

In grote lijnen is de club hetzelfde gebleven, 

maar ik heb wel het idee dat mensen moeilijker 

te porren zijn om vrijwilligerswerk te doen. 

Vroeger boden ze zich eerder aan. Nu willen ze 

voetballen, en verder geen gezeur. Nee, zelf doe 

ik ook niks.We hebben hier al twee bestuursleden 

van de familie Peet gehad, daar hoeft niet 

zo nodig een derde bij te komen. 

Waar denk je met het grootste genoegen aan terug? 

Aan de kampioenschappen. In een periode van 

vier jaar zijn we twee keer kampioen geweest en 

een keer gepromoveerd. Ik heb in die vier jaar 

156 doelpunten gemaakt. En dan moet je bedenken 

dat we in een seizoen zestien, hooguit achttien 

competitiewedstrijden speelden. Het ging 

steeds volgens hetzelfde concept:Wessel van de 

Beek gaf van achteruit een verre dieptepass, 


Roel van der Worp kopte de bal door en ik 

schoot hem in het doel. 

Halen jullie vaak dat soort oude herinneringen op als 

jullie met het zesde na de wedstrijd bij elkaar zitten? 

Nee hoor, meestal gaat het over het huidige of 

het vorige seizoen.Verder kijken we nooit terug. 

Alleen als ik samen met Roel van der Worp zit te 

praten, halen we nog weleens oude herinneringen 

op. Zoals uit het jaar dat we met het derde 

tegen het tweede moesten spelen. Dat was een 

beladen wedstrijd, want het tweede kon toen 

kampioen worden.We kregen voor de wedstrijd 

van het bestuur te horen dat het tweede moest 

winnen. “Dat kan wel wezen, maar dat zullen ze 

eerst waar moeten maken”, hebben wij toen 

gezegd. Nou, die wedstrijd eindigde mooi in een 

gelijkspel. Later hebben we het tweede alsnog de 

titel bezorgd doordat we concurrent AZSV versloegen. 

Zo waren wij dan ook wel weer.

Kolk en Zoon Kippertransport BV, Luchtenstein 36, 7957 CT De Wijk 

Tel. 0522 – 442247, Emailadres: firma.kolk@12move.nl 

Eetparadijs de Zandweerd 

Albertcuypstraat 22 

0570-601111 

www.eetparadijs.com 

snacks, pizza, schotels, broodjes

CJV’ers 6 

feliciteert 

c.s.v. de CJV’ers 

met het 80 jarig 

jubileum!! 

Schoenreparatie 

Sleutels 

Karel de Groteplein 9 

7415 DH Deventer 

0570 – 627562 

E-mail: c.aarden@chello.nl


J a n B e l t man 

Hij mag graag verhalen over zijn vroegere 

ontmoetingen met Roel van der Veen. Dan 

vertelt Jan Beltman dat hij als spits van 

Hoonhorst de bal zo hard langs de keeper 

van Balkbrug in het doel kogelde, dat deze 

de bal vijf weilanden verderop moest ophalen, 

waarbij hij met een polsstok vier keer 

over een sloot moest springen. Doelnetten 

waren in die bange jaren nog een onbekend 

fenomeen. Vaak keerde Roel met eendenkroos 

in het haar en waterplanten rond zijn 

nek op het voetbalveld terug. 

Beltman vertelt doorgaans niet dat zijn elftal 

in die barre tijd naar verre oorden als 

Balkbrug moest afreizen per muilezel of 

ossenwagen, destijds de enige middelen van 

vervoer in Hoonhorst, waar pas in de late 

jaren zestig de eerste fiets in het straatbeeld 

verscheen. Hoonhorst is inmiddels in 

de vaart der volkeren opgestuwd en heeft 

zelfs aansluiting gekregen op het electriciteitsnet, 

de waterleiding en de riolering. 

Voetbalcoryfeeën als Rene Eijkelkamp en 

Jaap Stam hebben zich hier zelfs gevestigd. 

Maar in de jeugdjaren van Jan Beltman was 

het nog sappelen geblazen. ’s Winters leefden 

boerenfamilies nog in de stal, zich warmend 

aan het vee. En per honderd inwoners 

telde men daar hooguit een badkuip. 

Tocb klepperde de bevolking in het voorjaar 

fluitend met een dorsvlegel naar de 

akker en zette men zich in de avonduren 

zingend aan het karnen van de melk. 

Hoe dit alles ook zij, Jan Beltman toog in 

de jaren zestig naar Deventer. In de septembermaand 

van het gedenkwaardige 

jaar 1965 sloot hij zich aan bij De CJV’ers, 

waar hij prompt in het eerste elftal werd 

opgenomen. Ooggetuigen verzekeren dat 

hij verwoestend kon uithalen en met zijn 

hoofd zo hard als graniet furore maakte 

als kopspecialist. Zijn loopvermogen werd 

minder hoog aangeslagen. Als de knikker 

niet op maat kwam, was balverlies het 

onvermijdelijke gevolg. 

Jan Beltman, die met vrouw Bets al vele 


jaren in Schalkhaar woont, mag gelden als 

een hartstochtelijk voetbaldier dat nog 

altijd regelmatig in het oranjezwarte 

reservaat wordt aangetroffen. Zijn verdiensten 

zijn talrijk. Hij fungeerde als arbiter, 

grensrechter, spion, die namens de 

hoofdtrainer komende tegenstanders analyseerde, 

jeugdleider, trainer van de meisjes 

en dames, trainer van de senioren, en 

als begeleider van scheidsrechters. Nog 

heden ten dage kan men hem als rapporteur 

lang de lijn aantreffen en ontvangt hij 

scheidsrechters in onze bestuurskamer. 

Waarom ben jij als Rooms-katholiek lid geworden 

van De CJV’ers toen je in Deventer kwam wonen? 

Bij Hoonhorst was Appie van de Bent mijn trainer. 

Hij was oud-speler van Be Quick’28 en het 

Nederlands zaterdagelftal. Hij gaf mij de tip om 

lid te worden van De CJV’ers. Ik wilde in 

Deventer graag lid worden van een zaterdagclub, 

omdat ik dan op zondag naar Hoonhorst 

kon blijven kijken. De secretaris van De 

CJV’ers, Faas, woonde tegenover mij. Hij heeft 

me lid gemaakt. Een week later liep ik al bij De 

CJV’ers te trainen. Ze hebben me hier nooit 

meer weggekregen. 

Wat zijn de mooiste herinneringen van de afgelopen 

jaren bij De CJV’ers? 

De nieuwe kantine is natuurlijk veel mooier, 

maar het oude clubhuis vond ik ook bijzonder 

gezellig. We hadden er nooit eentje gehad. 

Ineens zaten we in een keet bij elkaar. Dat was 

vrij bijzonder, want er waren toen niet veel 

clubs die een kantine hadden. 

Wat betekent De CJV’ers voor jou? 

Een mooie club. Ik ben geen loper, ga hier niet 

meer weg of er moeten hele rare dingen gebeuren. 

Een puntje van kritiek is dat ik als voetbaldier 

graag wat beter geinformeerd zou willen 

worden. In de winterstop kun je in de kantine 

nergens het oefenprogramma vinden. We zijn 

per slot van rekening een voetbalvereniging. Je 

moet de mensen bij elkaar zien te houden. 

17

Wat het voetbal betreft, mogen we niet mopperen.We 

hebben hier nog nooit zo’n goed voetballend 

eerste elftal gehad. Als deze ploeg geen 

kampioen wordt, ligt dat niet aan een gebrek aan 

capaciteit van de spelers. Een goed eerste elftal 

is belangrijk voor de club. Dat heeft een aanzuigende 

werking. Kijk maar naar De Gazelle. 

Je hebt bij De CJV’ers zowel vrouwen als mannen 

getraind.Wat is het verschil qua mentaliteit? 

Mijn ervaring is dat dames bewuster voor het 

voetbal gekozen hebben. Dat zie je op de training. 

Bijna altijd volle bak. Om de bewustwording 

te vergroten hield ik aan het begin van het 

seizoen altijd een enquete. Aan hun antwoorden 

kon ik ze altijd herinneren. Een stok achter 

de deur. Bijvoorbeeld dat je er in een teamsport 

altijd voor elkaar moet zijn.Wie zonder kennisgeving 

afwezig was, zette ik er rustig naast. Maar 

dat was niet vaak nodig. Dames streefden meer 

prestatie na dan de heren van het tweede en 

derde die ik getraind heb. Die jongens speelden 

voor de lol, waren vaker afwezig dan de dames. 

Aan de andere kant was het ook met de mannen 

een leuke tijd. Ik heb weleens in het clubblad 

gelezen dan Martin Hylkema het fijnste 

voetbaljaar had toen ik trainer-coach was. Er 

waren er maar weinig geweest die hen zo konden 

motiveren. Dat deed me goed. 

Het is ook wel zo dat onvrede bij vrouwen langer 

blijft hangen. Als mannen mot met elkaar 

krijgen in de wedstrijd, zijn ze dat na het 

douchen vergeten.Vrouwen hebben daar meer 

moeite mee. Van dergelijke discussies in de 

kleedkamer hield ik me afzijdig. Dat wilde ik 

allemaal niet weten. Als het echt te gek werd, 

hoorde ik het wel via Bets of Marjon. Dan nam 

ik maatregelen. 

Ik heb nooit neergekeken op het damesvoetbal. 

Ik ben trainer van de meisjes geworden vanwege 

mijn dochter, Marjon. Als zij niet was gaan 

voetballen, had ik het waarschijnlijk niet gedaan. 

Het damesvoetbal heeft altijd mijn interesse 

gehouden. Ik vind het jammer dat het nooit 

echt van de grond gekomen is. Scheidsrechters 

nemen het bijvoorbeeld niet serieus. Als zij 

vrouwen moeten fluiten, zeggen ze sneller af. 

Dat is spijtig, want vrouwen nemen het voetbal 

wel serieus. 

Jouw zoon Peter is nu hoofdtrainer.Trots? 

Ach, dat zegt mij niks.Van mij mag net zo goed 

een ander hoofdtrainer zijn. Soms belemmert 


het mij zelfs dat Peter het is. Ik kan veel dingen 

niet zeggen, want dan weet ik dat de bui losbarst. 

Hij heeft andere ideeën dan ik, daarom 

praten we heel summier over voetbal. Peter 

ziet het spelletje misschien wel als de beste, 

alleen heeft hij heeft er moeite mee om sommige 

dingen te accepteren. Maar hij leert bij. Hij is 

al een stuk rustiger dan in zijn eerste jaar. 

Wat vind je van de mentaliteit van de huidige generatie? 

Ik heb geen moeite met jongeren. Ze denken 

over bepaalde dingen anders. Ach, mijn vader 

was ook anders dan mijn opa. En uit deze generatie 

zullen ook weer burgemeesters en ministers 

voortkomen. 

Ik vind wel dat de saamhorigheid minder is 

geworden. Jongeren hebben nooit tijd om iets 

voor de vereniging te doen. Maar ook zij hebben 

24 uur per dag. Ze hebben dus wel tijd voor iets 

anders. Kennelijk vinden ze dat belangrijker. Die 

houding is wel funest voor de club. Niet alleen 

hier, je ziet dat overal. Ik kan me nog goed herinneren 

dat een psycholoog hier twintig jaar 

geleden een lezing hield en voorspelde dat er 

over tien of twintig jaar geen vrijwilligers meer 

zouden zijn en dat we de mensen dan voor hun 

verenigingswerk zouden moeten betalen. Die 

uitspraak ben ik nooit vergeten. 

Een heleboel dingen verflauwen bij de club. Dat 

is jammer, want we moeten het samen doen. 

Dan kom ik terug op mijn enquete: we hebben 

gekozen voor een teamsport. 

Er moet meer aandacht worden gevraagd voor 

activiteiten. Het is te gek voor woorden dat het 

marathonklaverjassen moest worden afgeblazen 

vanwege een gebrek aan deelnemers. Op feestavonden 

komen ook al steeds minder mensen en 

er zijn ook geen toernooien meer. Vroeger 

moest je je tijdig voor de bus opgeven, anders 

zat-ie vol en mocht je niet mee. Maar goed, vroeger 

is blijkbaar een vies woord. 

Jij neemt het altijd voor scheidsrechters op. Maken 

zij geen fouten? 

Scheidsrechters krijgen vaak kritiek die nergens 

op slaat.Veel mensen hebben totaal geen spelregelkennis.Vaak 

is hun kritiek ook nog eens eenzijdig. 

De tegenpartij heeft nooit pech gehad met 

de scheidsrechter. Als ze aanmerkingen maken, 

zeg ik altijd:“Ho, ho, aan de andere kant dan?” 

Natuurlijk neemt een scheidsrechter weleens 

een verkeerde beslissing. Maar dat wil nog niet

Casper Klus –en verbouwbedrijf 

. 

06-16010120 

feliciteert de c.s.v. “de CJV’ers” 

met haar 80- jarig jubileum 

Email: casperklus@kpnplanet.nl 

CJV’ers 4 

feliciteert 

c.s.v. “de CJV’ers” 

met haar 

80-jarig jubileum

WIJ DOEN DE REST 

Afval is niet iets om zomaar weg te gooien. Het is een grondstof voor iets nieuws. 

Voor energieopwekking voor nieuwe producten en nieuwe initiatieven. SITA neemt 

mensen en bedrijven het hele afvalprobleem uit handen. Van uw eigen huishoudelijk 

afval tot de meest complexe 

industriële afvalverwerkingsvraagstukken. 

SITA zamelt in, verwerkt en 

maakt een begin voor iets nieuws. 

Anders gezegd: u doet de dingen 

waar u goed in bent. En wij doen 

de rest. 

Kijk voor meer informatie op 

www.sita.nl of bel met ons District 

Oost Nederland: 055-5383483. 

SAMEN WERKEN AAN EEN SCHONERE WERELD 

De Brinker Tuinen 

Tien jaar enthousiasme en vakmanschap! 

Telefoon: 0570 – 632313 

www.debrinkertuinen.nl 

Thuis is waar je tuin is! 

Van Zijl kaashandel, 

uw rijdende kaashandel 

Wij zijn een bedrijf dat al meer dan zes jaar 

ambachtelijke kaas en aanverwante artikelen 

bij de klanten thuisbezorgt. 

Kwaliteit en service staan bij ons hoog in het 

vaandel en wij verkopen uitsluitend 

producten die aan onze hoge kwaliteitsnorm 

voldoen zoals Stompetoren kaas van Cono 

kaasmakers 

www.dekaasbaas.nl

zeggen dat hij slecht heeft gefloten. Ik ken geen 

scheidsrechter die naar een wedstrijd gaat met 

het idee: vandaag zal ik ze eens pakken.Ach, het 

komt best weleens voor dat ik me erger, maar 

dan zal zo’n man zijn dag niet gehad hebben. 

Een scheidsrechter is ook maar een mens. Als 

een verdediger twee keer zijn man laat lopen, 

wordt hij gewisseld. Ik vind dat een scheidsrechter 

heus weleens een ongelukkige wedstrijd 

mag fluiten, mits hij maar inzet toont. Als 

begeleider zeg ik scheidsrechters altijd wat hij 

fout heeft gedaan en wat hij nog kan verbeteren. 

Daar staan ze best open voor. 

Wil je zelf nog iets oppakken binnen de vereniging? 

Ik ben 65 jaar geweest. Het is nu tijd voor de 

jongeren. Die weten het toch zo goed? 

Het enige dat ik nog wel zou willen doen is het 


4 mei 1991: De CJVers - Avanti, 

zowel de CJVers Heren 1, als 2 kampioen 

begeleiden van scheidsrechters voor de hele 

vereniging. Er zouden meer clubscheidsrechters 

moeten komen. Het lijkt mij daarom zinvol om 

alle elftallen bij elkaar te roepen. Van elk elftal 

zouden er een of twee op moeten staan en de 

cursus moeten volgen. Al die jongens zouden 

hier bij toerbeurt wedstrijden kunnen fluiten. 

Dan zijn ze misschien een keer in de maand aan 

de beurt. Die jongens moeten dan wel in een 

goed tenue worden gestoken. Nu komen ze 

met oranje kousen het veld op. Dat kan niet. De 

manier waarop je het veld opkomt, is bepalend. 

Mensen moeten dan meteen denken: daar komt 

de scheidsrechter aan. Als ik vroeger de pupillen 

floot, trok ik altijd mijn zwarte pak aan. Dan 

hoorde je die jongetjes roepen:“Mama, we hebben 

vandaag een echte scheidsrechter!” 

Kampioen 1ste klasse, 24 mei 1988 

Staand v.l.n.r.: Jan Beltman (trainer), Betsy Beltman (begeleidster), Sylvia Heijligers, Lida Oosterloo, Sandra Cents, Anita Boes, 

Alieda vd Veen, Natasja Noorman, Inge Brandwacht, Alois Pondes (begeleider/grensrechter), Antje Eilander. 

Zittend v.l.n.r.: Marijke Bisschop, Karen Wichgers, Claudia Pondes, Marjon Beltman, Sandra Ruitenbeek, 

Anneloes Veldwachter, Marion Wellenberg. 

21

Met L&R scoort u altijd! 

0570-623447 

www.l-r.nl 

Riviera food B.V. 

Corn.Drebbelstraat 13 

6603 BH Wijchen 

Tel.024-6489191 

WWW.RIVIERAFOOD.NL 

c.s.v. de CJVers 

Afdeling Damesvoetbal 

Plaats De hier CJVers uw foto, damesvoetbal door: zoekt voor het seizoen 2007 – 2008 

Invoegen>Figuur uit bestand, 

De foto van uw pand of speelsters voor het 1 

Activiteit of logo in te laden. 

ste en 2 de team. 

Doe mee aan een training op maandag- of donderdagavond 

Voor informatie bel: 06-53484308 of 06-18307508

De leukste Golfkado’s op het internet! 

WWW.HETGOLFKADO.NL


P e p e J a c o m e 

Hij heeft het karakter van een herdershond. 

Het liefst zou hij de oranjezwarte 

kudde voor altijd bij elkaar houden. Als 

een lid van de kudde afdwaalt, zou hij 

hem graag terug willen drijven. Om in 

vriendschap en harmonie voetbalpret te 

beleven. Hij noemt de naam Wim 

Huizing. “Een fantastische kerel die veel 

voor de club heeft betekend.” 

Soms voelt hij zich machteloos. Als een 

lid voorgoed voor De CJV’ers verloren is 

gegaan. Marc Verbunt en Evert Helms 

zijn op veel te jonge leeftijd overleden. In 

zijn ooghoeken wordt het vochtig.“Als ik 

aan hen denk, doet dat zo’n pijn. Dat vind 

ik moeilijk. Zij waren mijn vrienden.” 

Voluit heet hij Jose Maria Jacome Romero. 

Iedereen, letterlijk iedereen, kent hem als 

Pepe. Hij wijst naar het logo van De 

CJV’ers. “Dat zit voorgoed in mijn hart.” 

Vaak heeft hij gedreigd de club te verlaten. 

Dan kan hij een heel driftig baasje 

zijn. Maar altijd keert hij weer naar de 

club terug. Hondstrouw. Gelukkig maar. 

Met hem zou De CJV’ers zijn kloppende 

hart verliezen. 

Pepe noemt zichzelf manusje-van-alles. 

Altijd bedrijvig, altijd in de weer voor zijn 

club. Met grote emphatische vermogens. 

Op hem kun je altijd een beroep doen. 

Een clubman in hart en nieren. 

Pepe, heb je zelf ook gevoetbald? 

Ik heb gevoetbald in mijn gebooteplaats Cadiz, en 

hier in Nederland bij Diepenveen, bij SSD, de 

Spaanse Sportvereniging Deventer, en bij Turkse 

Kracht. Ik ben altijd laatste man geweest, moest 

het van hard werken hebben. Daarnaast heb ik 

bijna 25 jaar gehandbald bij Diepenveen. En ik ben 

ook scheidsrechter geweest, zowel in het voetbal 

als in het handbal. 

Waarom ben je naar Nederland geemigreerd? 

Ik ben op 24 juli 1964 in Nederland aangekomen. 

Veel Spanjaarden kwamen hierheen om 

werk te zoeken, maar dat gold niet voor mij. Ik 


had het goed in Spanje, had daar een baan als 

lasser. Maar ik kreeg ruzie met mijn vader. Ik 

wilde graag parachutist worden bij het leger. 

Mijn vader had mijn inschrijfformulier verscheurd. 

Daar was ik zo boos over dat ik ben 

vertrokken. Ik was eerst van plan een of twee 

jaar in Nederland te blijven, maar omdat ik 

Willemien ben tegengekomen, is dat wat langer 

geworden. Ik heb nog wel getwijfeld om weer 

naar Spanje terug te keren. Ik kreeg werk bij de 

gemeente aangeboden, we konden ook een huis 

krijgen. Maar uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. 

Ik wilde dat Willemien niet aandoen. Ik heb hier 

tien heel moeilijke jaren gehad, vanwege de 

heimwee. Ik had het gevoel dat ik bij mijn familie 

moest zijn, vooral met Kerst en Pasen. Dat 

gevoel heb ik nog steeds wel. Ik wilde Willemien 

dat allemaal besparen. Daarom zijn we in 

Nederland gebleven. Met mijn vader is het overigens 

weer helemaal goed gekomen. 

Hoe ben je bij De CJVérs terechtgekomen? 

Ik werkte bij Thomassen en Drijver. Wim 

Huizing was mijn collega. Hij heeft gevraagd of 

ik bij De CJVérs wilde solliciteren, want de 

club had een terreinknecht nodig. Toen ik hier 

binnenkwam, zaten er wel twaalf bestuursleden 

achter de tafel. `Wat gebeurt hier allemaal?`, 

dacht ik. Het leek wel een ballotagecommissie. 

Maar goed, ik werd aangenomen als terreinknecht. 

Sindsdien ben ik hier blijven hangen, 

inmiddels alweer 32 jaar. 

Ik draag het logo van De CJVérs in mijn hart. 

Dit is mijn club geworden. Ik ben ook lid van 

Diepenveen, maar als ik daar in de kantine kom, 

draag ik vaak kleren met het logo van De 

CJVérs erop. Dat zegt genoeg. Dit is een fijne 

vereniging, ik ben hier goed ontvangen. Ik vind 

het moeilijk om thuis te zitten. Ik moet wat te 

doen hebben. Daarom ben ik elke dag bij De 

CJVérs aan het werk. Deze kantine is mijn 

tweede huis geworden. 

Wat is het raarste wat je hier ooit heb meegemaakt?

Boxbergerweg 82 

7412 BG Deventer 

Telefoon: 0570- 613730 

Fressco 

Traiteur & Catering 

Voor al uw verse maaltijden en al uw 

catering. 

www.fressco.nl 

Zandpoort 4 

0570-600561 

Plaats hier uw foto, door: 

Invoegen>Figuur uit bestand, 

De foto van uw pand of 

Activiteit of logo in te laden.

info@beijer-co.nl 

www.beijer-co.nl 

Linderteseweg 30, 8102 SN Raalte. Telefoon: 0572 - 302405 

Email: info@induron.NL ; Internet: www.induron.nl 

Veel plezier bij het vieren van het 80-jarig jubileum, met een vriendelijke groet 

Eduard Veenhuis

Ik was hier een keer het terrein aan het egaliseren, 

toen toenmalig voorzitter Wim Deunk 

begon te klagen. `Dat doe je helemaal verkeerd, 

je moet er zand overheen gooien`, zei hij. Ik heb 

hem toen gezegd dat het gras dan zou verstikken.Toch 

bleef hij maar doorgaan. Na de derde 

keer werd het mij teveel. Ik ben toen met de 

riek achter hem aangerend. Zowat het hele veld 

over. Ach, later komt dat allemaal wel weer 

goed. Ik kan nooit lang boos blijven. 

Je begeleidt hier vaak strafwerkers. Hoe is dat tot 

stand gekomen? 

Oud-voorzitter Wim Deunk is daarmee begonnen. 

Het bracht hier geld in het laatje. Ik heb het 

van hem overgenomen. Ik vind het dankbaar 

werk. Het is mooi om mensen terug te helpen 

keren in de maatschappij. Sommigen zijn hier als 

vrijwilliger blijven hangen. Laatst kwam ik er 

nog eentje tegen. Die bleek inmiddels zelf bij de 

reclassering te werken. Dat is toch mooi om te 

horen. Je hebt er goede en slechte mensen 

onder. Als ze hier voor het eerst komen, wil ik 

van hen horen wat ze gedaan hebben. Ik wil 

weten wat voor vlees ik in de kuip krijg.Als ze 

het niet willen vertellen, zijn ze hier niet welkom. 

En ze moeten zich aan afspraken houden. 

Doen ze dat niet, kunnen ze vertrekken. 

Op maandagochtend krijg je vaak assistentie van 

een aantal oudere leden. Gaat dat er gezellig aan 

toe? 

Tien jaar geleden werkte ik hier nog alleen. Ik 

ben blij dat ik nu hulp krijg. Het is een fantastisch 

stel mensen. We knappen op maandagmorgen 

allerlei karweitjes op. We verrichten 

reparaties, maken de boel schoon. Met Chris 

Klaassen heb ik een bijzondere band gekregen. 

Als ik hem bel, komt hij meteen. We hebben 

allebei een moeilijk karakter, maar het klikt 

goed tussen ons. Een fantastische kerel om mee 

te werken. Daarmee wil ik de anderen natuurlijk 

niet te kort doen. Ik ben echt heel blij dat ze 

hier elke maandag komen. 

Je bent vaste verzorger bij het eerste elftal.Wat vind 

je daarvan? 

Een ontzettend goed team. Het beste dat we 

hier ooit gehad hebben. Ik vind het alleen jammer 

dat de eenheid ontbreekt. Het eerste zou 

wat meer aan teambuilding moeten doen. Na 

de wedstrijd vliegen de meesten al snel weer 


naar huis. Natuurlijk zijn er veel nieuwe jongens 

bij. Maar dat hoeft het probleem niet te zijn. 

Kijk naar ons tweede. Ook veel nieuwe spelers, 

maar na de training en de wedstrijd zitten ze 

allemaal bij elkaar.Als de spelers van het eerste 

tijd hebben om met elkaar naar Engeland te 

gaan, kunnen ze hier toch zeker na een wedstrijd 

ook wel twintig minuten in de kantine blijven? 

Laten ze allemaal een voorbeeld nemen 

aan Richard Ditzel. Die jongen is hier ook 

nieuw, maar als hier activiteiten zijn, is hij er. Een 

fantastische kerel.Van dat soort kun je er hier 

niet genoeg hebben. Dat geldt trouwens ook 

voor Henk Kievit. Die jongen zorgt ervoor dat 

het vierde na de wedstrijd bij elkaar blijft. Hij 

verricht daarmee goed werk. 

Ik vind het jammer dat de spelers van het eerste 

niet wat meer voor de jeugd doen. 

Pupilletjes kijken hoog tegen die jongens op. 

Hoe hangt de vlag er op het ogenblik bij in de club? 

We zitten duidelijk in een moeilijke tijd. De 

mensen klagen, maar doen zelf niets. Er wordt 

bijvoorbeeld gemopperd dat hier nooit iets 

georganiseerd wordt. Maar als we hier een 

Playbackshow houden, komen er niet meer dan 

dertig mensen op af.Voor de bingo-avond was 

ook al weinig animo.We moeten meer reclame 

maken voor activiteiten om mensen binnen te 

krijgen. Dat is goed voor de club. Ik snap trouwens 

niet dat al die jongeren naar de stad gaan 

als hier wat te doen is. Ook begrijp ik niet dat 

allerlei elftallen elders hun afsluitende feestavond 

houden. Hier in de kantine is toch plek 

genoeg? 

Ik vind het ook jammer dat je allerlei oudbestuursleden 

niet meer terug ziet. Dat is toch 

wel typisch De CJVérs. Die mensen hebben 

veel voor de club betekend, maar je ziet ze 

nooit meer. Gelukkig probeert Gommert Vette 

hen terug te halen. Dat is heel belangrijk. 

Verder zie je dat kinderen van diverse leden bij 

andere clubs voetballen. Het zou mooi zijn als 

ze lid werden van De CJVérs. Gelukkig gaat het 

al beter met onze jeugdafdeling. Ik ben trots op 

mijn dochter Rosa. Zij doet het erg goed. Haar 

zoontjes Marc en Joost zijn hier ook lid geworden. 

Uit zichzelf. `Wij willen bij opa voetballen`, 

zeiden ze. Ik ben er trots op dat mijn kleinkinderen 

voetballen bij De CJVérs. 

27


Ronald Voorhorst 

Hij stamt uit een voetbalgekke familie.Als 

de gezinsleden tezamen zijn, praten ze 

nergens anders over, stelt hij met enig 

gevoel voor overdrijving. Wat wil je ook? 

Vader Ben is bestuurslid, moeder Willy 

behartigt de kantinezaken, zus Miriam 

scoorde aan de lopende band voor de 

dames voordat ze zwanger werd. Zelf 

sloot Ronald Voorhorst zich op relatief 

late leeftijd bij De CJV’ers aan - hij was al 

elf jaar, er zijn jongetjes die dan al de helft 

van hun jaren hebben gevoetbald. Maar 

wat snel is, komt goed. Ronald speelde 

vele jaren in het eerste elftal, tot blessureleed 

hem er aan het einde van het afgelopen 

seizoen toe noopte een stapje terug 

te zetten. Hoewel, een stapje terug? Er 

zijn mensen, het zijn niet de minsten, die 

het vijfde elftal van De CJV’ers beschouwen 

als het hoogst haalbare. Als je van 

zo’n verzameling sterren topscorer mag 

zijn, lacht het leven je toe. 

Ronald Voorhorst geeft verder zijn beste 

krachten aan de officiele website van 

onze vereniging, die er verdraaid professioneel 

uitziet. Maar perfectionistisch als 

hij is, sleutelt onze webmaster onverdroten 

verder. Hij besteedt er vele uurtjes 

aan om de site nog verder op te leuken. 

Verborgen werk, dat niet onopgemerkt 

zal blijven. 

Ronald, hoe ben je tot de voetbalsport gekomen? 

In 1988 zag ik het Nederlands elftal Europees 

kampioen worden. Ik ontdekte toen dat voetbal 

een mooie sport is. Ik ben toen weleens naar Go 

Ahead Eagles gaan kijken. Later ging ik ook naar 

De CJV’ers met Barend van der Worp, een vriend 

van mijn vader. Eerst vond ik het maar niks. Bij 

De CJV’ers hadden ze niet zulke mooie bankjes 

als in het stadion van de Eagles, maar ik ben toch 

maar lid geworden. Ik was elf, ben begonnen in de 

D-tjes. In de eerste wedstrijd scoorde ik meteen. 

Kennelijk was dat niet de bedoeling, want Gerrit 

van de Bosch heeft me later op het middenveld 

en als rechtsback opgesteld. 


Desondanks heb je het tot het eerste elftal 

geschopt.Was je een groot talent? 

Ik weet niet of ik een groot talent was. Ik moet 

het vooral van mijn snelheid en inzet hebben. 

Toen ik nog in de A-junioren speelde, heb ik 

onder trainer Lammert van Dijk enkele keren 

in het eerste elftal mogen spelen. Toen Wim 

Jeurnink trainer werd, kwam ik er vast bij. Ik 

heb de spelers zien komen en zien gaan. Van 

mijn eerste jaren is niemand overgebleven. Ik 

vond het vooral jammer toen Rintje Oenema 

vertrok. Met hem heb ik vanaf de jeugd samen 

gevoetbald. 

Mijn mooiste herinnering is het kampioenschap 

toen Tony Welmers in blessuretijd de beslissende 

goal maakte. En natuurlijk die thuiswedstrijd 

tegen Juliana. We stonden met 3-0 achter. Het 

laatste halfuur moest ik in de spits spelen. Ik 

scoorde drie keer, we wonnen met 5-3. In de 

tien jaar daarvoor had ik nooit gescoord. 

Maar ook de reisjes die we gemaakt hebben, 

waren stuk voor stuk hoogtepunten. Tsjechië, 

Schotland, twee keer naar Engeland.We gingen 

altijd naar een wedstrijd kijken. En op Wembley 

hebben we een rondleiding gekregen. Dat 

waren mooie extraatjes. 

Je bent nog maar 29 jaar.Waarom ben je al gestopt 

als speler van het eerste? 

Ik heb twee keer mijn arm uit de kom gehad. 

Twee jaar geleden heb ik mij daaraan laten opereren. 

De chirurg kon me geen garanties geven, 

maar volgens hem was de kans dat ik er geen 

last meer van zou krijgen negentig procent. Er 

zijn schroefjes ingezet; ik heb een half jaar niet 

kunnen voetballen. Vorig seizoen brak ik in de 

laatste competitiewedstrijd mijn neus. Ik mocht 

toen zes weken niet voetballen. Maar via Vitesse 

heb ik een masker laten maken. Ik heb toen in 

de eerste nacompetitiewedstrijd tegen 

Nieuwleusen weer meegespeeld. Mijn baas wist 

van niks. In die wedstrijd vloog mijn arm weer 

uit de kom. Iets wat dus eigenlijk niet meer had 

kunnen gebeuren. Op dat moment heb ik besloten 

om ermee te stoppen. Ik zie nog het gezicht 

van mijn baas toen ik met mijn arm in een

Hoge Ramen, 

de cadeauwinkel waar je het 

wel vind. 

Grote Overstraat 48 

7411 JD Deventer 

Telefoon: 0570-611438 

Danscafe’ Persee 

Brink 32 

7411 BT Deventer 

Tel. 0570-613331 

www.persee.nl 

info@persee.nl 

Smedenstraat 138 Deventer 

VERHUIZINGSUITVERKOOP 

± sept. 2007 gaan wij onze winkel, 

na 34 jaar, verplaatsen naar 

BOXBERGERWEG 127 DEVENTER 

Concept Vormgeving Webdesign Drukwerk 

www.repromotion.nl 

Hunneperkade 12 

T 0570 - 62 12 77 

E info@repromotion.nl 

www.repromotion.nl 


F 0570 - 62 44 70 

I www.repromotion.nl 

Hunneperkade 12 


T 0570 - 62 12 77 

F 0570 - 62 44 70 

E info@repromotion.nl 

I www.repromotion.nl

mitella binnen kwam stappen. Zijn boosheid viel 

gelukkig mee. Hij wist hoe teleurgesteld ik was. 

Bij de lagere elftallen gaat het er vaak een stuk 

lomper aan toe dan in het eerste. Waarom ga je 

dan wel in het vijfde spelen? 

Ik krijg misschien wat meer schoppen, maar dat 

is niet het grootste probleem. Cruciaal voor mij 

is dat ik geen slidings meer mag maken, want 

dan loop ik het risico dat mijn arm weer uit de 

kom vliegt. In het vijfde mag ik in de spits spelen, 

dat risico durf ik wel aan. Bovendien gaat 

het er wat minder fanatiek aan toe. Ik kan mijn 

mannetje weleens laten lopen. De jongens van 

het vijfde hebben al lang tegen mij aangezeurd. 

“Je bent al zo oud, kom toch lekker bij ons 

voetballen.” Toen ze mij met die mitella zagen, 

deden ze er nog een schepje bovenop. 

Toch kroop het bloed waar het niet gaan kon. 

Waarom heb je je laten overhalen om toch weer in 

het eerste te spelen? 

Voor de thuiswedstrijd tegen Denekamp ontbraken 

er vier spitsen. Het was een belangrijke 

wedstrijd, De CJV’ers kon een periodetitel pakken. 

Toen Peter mij opriep, heb ik ermee ingestemd, 

mits ik niet in de achterhoede hoefde te 

spelen. Voor die wedstrijd heb ik een keertje 

meegetraind. Ik had meteen al weer last van 

mijn schouder. Daarom blijft het bij een eenmalig 

optreden. Alleen als de nood aan de man 

komt, kan de hoofdtrainer nog een beroep op 

mij doen. 

Mis je het eerste elftal? 

In het begin was ik er bang voor dat ik het heel 

moeilijk zou krijgen.Toen ik ze weer zag trainen, 

moest ik wel even slikken. En in de voorbereiding 

wilde ik zo het veld opvliegen. Maar het vijfde 

is zo’n gezellig team. Dat vergoedt een hoop. 

Elke zaterdag zijn al die jongens hier, ook als ze 

zelf niet hoeven te voetballen. En bovendien 

kunnen de meeste spelers erg goed voetballen. 

De meesten hebben vroeger in het eerste of 

tweede gespeeld. En natuurlijk is het ook leuk 

om topscorer te zijn. In de eerste helft van het 

seizoen heb ik al twintig doelpunten gemaakt. 

Daarom is het niet zo moeilijk meer om me 

erbij neer te leggen dat ik niet meer in het eerste 

kan spelen. 

Hoe ben je webmaster geworden? 

Roy de Weerd heeft mij overgehaald. We heb- 


ben er samen over gesproken hoe je zo’n site 

zou kunnen opzetten. Later heeft hij zich teruggetrokken. 

Henk Neeuwveld heeft een domeinnaam 

geregeld en zei dat het toch wel leuk was 

om er dan ook wat op te zetten. Ik had helemaal 

geen ervaring met internet. Ik heb daarom 

zelf maar een beetje geoefend. In februari 2002 

ben ik er serieus mee begonnen. Ik moet er een 

hoop tijd insteken. Elke avond ben ik er wel 

mee bezig. Maar de positieve reacties – ook van 

mensen die de site voor het eerst zien – geven 

me een enorme stimulans. 

Op eigen initiatief ben ik begonnen om de site 

opnieuw op te zetten. Daar heb ik het afgelopen 

half jaar veel tijd en werk aan besteed. Elk 

elftal krijgt een eigen pagina, waar alle informatie 

op komt te staan. En ik wil er ook graag alle 

elftalfoto’s op zetten. 

Krijg je voldoende medewerking? 

Dat kan een stuk beter. De informatievoorziening 

is niet al te best. Dat geldt eigenlijk voor de 

hele club.Vaak kom ik er op het sportpark pas 

achter dat een wedstrijd van het eerste is afgelast. 

Ik word erover aangesproken dat het niet 

op de website staat, maar kan daar zelf niets aan 

doen. Ik moet ook veel informatie uit het clubblad 

halen of zelfs uit het Deventer Dagblad. 

Bijvoorbeeld dat de hoofdtrainer voor een jaar 

heeft bijgetekend of de loting van het bekertoernooi. 

Ik hoop dat de informatie voortaan 

wat beter doorkomt. Dan kan het een hele 

mooie site worden. 

Federatie Jaarwisselings Toernooi 2000, 1ste plaats 

Staand: Ronald Voorhorst, Rintje Oenema, Gurbuz Ayten, Jan Jaap 

Pietersen en leider Toni Wagenaar. 

Zittend: Coskun Karademir, Henk ten Kleij en Benjamin Labobar 

31


P i e t P e e t 

In oktober legt hij de voorzittershamer 

neer. Dan is het mooi geweest. Piet Peet, 

bestuurder in hart en nieren, trad in 1965 

aan als secretaris van de CJV ‘ers. ‘In die 

tijd groeiden voetbalverenigingen als 

kool. Het ging financieel langzaam wat 

beter met het land. De kinderen van de 

generatie die was geboren in de jaren 

dertig kwamen op een speelgerechtigde 

leeftijd. We groeiden van 228 leden in 

1965 naar bijna het dubbele tien jaar 

later: 425.’ Peet stapte in 1975 uit het 

bestuur om bondswerk te verrichten. In 

1991keerde hij terug als vice-voorzitter, 

twee jaar later werd hij preses. Tot zijn 

61e bond hij de kicksen onder, ruim duizend 

wedstrijden speelde Piet op het 

veld en in de zaal. Een blauwe maandag 

kwam hij uit voor het eerste, met name 

als speler van het tweede maakte hij 

naam.‘Besturen heeft alles te maken met 

continuïteit. Goed nadenken voordat je 

wat doet, de consequenties op langere 

termijn goed bekijken. Of ik het een eer 

vind om voorzitter te zijn? Nee. Het is 

gewoon leuk. Maar het is veel werk. Je 

bent een bindende figuur die daarnaast 

inspringt als het nodig is. En die ook de 

kleine dingen in de gaten houdt. Gebeurt 

het niet direct, dan doe je het zelf even 

snel. Een enkele keer kruip ik achter de 

bar om te helpen.’ 

U bent direct na de oorlog lid geworden van de vereniging. 

Hoe was de situatie in die jaren? 

‘In de oorlog telde de CJV ‘ers nog maar vier 

leden. Kinderen konden in die tijd pas vanaf hun 

twaalfde lid worden. Ongeveer gelijktijdig met 

het aantreden van mijn vader als wedstrijdsecretaris 

begon de heer Van Kuik, rector van het 

gymnasium, het pupillenvoetbal te promoten.’ 

Aan de hand van zijn vader stapte Piet de vereniging 

binnen. ‘Het sprak voor zich dat ik lid zou 

worden. Waarom de CJV ‘ers? Om principiële 

redenen, nog steeds trouwens.’ 


Zijn eerste termijn als bestuurder kenmerkte zich 

door een explosieve groei van het ledental. Wat 

betekende dat voor de vereniging? 

‘Bij het veertigjarig bestaan in 1967 is er een 

plan gemaakt voor de oprichting van een clubhuis. 

Jaap Hilbert, aannemer en erelid, was de 

stuwende kracht achter het geheel. Hij zei ‘daar 

zorg ik voor’. In 1968 verrees er een noodgebouw 

op de huidige locatie, vier jaar later was 

het clubgebouw gereed. Een belangrijke 

gebeurtenis: door de komst van het clubhuis 

stegen de inkomsten van de vereniging en werd 

het saamhorigheidsgevoel vergroot.’ 

Een clubhuis bouwen kost geld.Veel geld. Hoe zorgde 

de vereniging ervoor dat er voldoende financiële 

middelen binnenkwamen? 

‘Een deel van de bouwkosten hebben we gefinancierd 

met de verkoop van loten. Mensen 

konden voor dertig gulden tien keer deelnemen. 

Inderdaad, een boel geld. Toch gingen de 

loten grif van de hand. Je kon de loten ook in 

tien maandelijkse termijnen betalen. Ja, mensen 

wilden de club steunen. Maar de prijzen waren, 

zeker voor die tijd, niet kinderachtig hoor. Bij de 

laatste trekking viel zelfs een auto te winnen. 

Een Volkswagen als ik me goed herinner.’ 

Toenmalig wethouder Van Weeperen verrichtte 

de openingshandelingen.‘Ze keek haar ogen uit. 

Eigenlijk vond ze het veel te groot. Dat zei ze 

ook in haar toespraak. En inderdaad, we hadden 

een flink clubhuis met een grote jeugdruimte. 

De verdienste van Jaap Hilbert. ‘Wat er aan 

ruimte bijkomt, kost niets’, sprak hij geregeld tijdens 

de bouw.’ 

En daarmee was een modern clubhuis verrezen? 

‘Wel een clubhuis, maar geen kleedkamers. In 

1948 waren de plannen voor de bouw van 

kleedkamers op het sportpark al gemaakt. Er 

was toen echter geen geld. Pas 25 jaar later 

kwam het er van. Gaskachels op de vloer, 

douches met een hoge aan- en uitknop. Veel 

kinderen konden daar helemaal niet bij. Dan 

moest de leider de knop indrukken en vervolgens 

maken dat ie wegkwam.’

KREPEL DEUREN 

VAKWERK OP MAAT 

Onderscheidend vermogen, dat is wat telt. Uitblinken in uw vak en het daardoor leveren 

vanéchtetoegevoegdewaarde,datisookelkedaguwdoel.Endaaromeistuhetzelfde 

van uw leveranciers. En terecht, vinden wij bij Krepel. Al 135 jaar staat de firma Krepel 

alom bekend vanwege haar onderscheidend vermogen. Onze pijlers zijn professionaliteit, 

kwaliteit en een uitgebreid assortiment. Pijlers waar ú op kunt bouwen. 

We denken met u mee en verlenen goede ondersteuning en advies. U kunt er op vertrouwen 

dat iedere aanvraag en opdracht met zorg behandeld wordt. 

Kwaliteit bereik je alleen als zowel de materialen als de productie voldoen aan strenge 

eisen. Bij Krepel is kwaliteit standaard. De UV-gelakte deuren van Krepel worden 

bijvoorbeeld afgelakt in één van de modernste lakstraten van Nederland en mede door 

onze hoge eisen is de afwerking van onze deuren perfect. 

Wijgeveninvullingaanprojecteninzoweldewoningbouwalsdeutiliteitsbouw.Onsruime 

assortiment omvat o.a. opdekdeuren, stompe deuren, HPL-deuren, stijldeuren en vlakke 

buitendeuren.Eventueelinbrandvertragendeofgeluidwerendeuitvoering. 

In standaardafmetingen of op maat. Daarnaast kent Krepel een enorme keuze in 

kozijnen, hangen sluitwerk en deurbeslag. Onze toegevoegde waarde ervaart u ten 

slotte ook bij het unieke Combi+ pakket, waarbij de complete deuren, inclusief kozijn, 

hangen sluitwerk en deurbeslag op de bouwplaats geleverd en gemonteerd worden. 

FEDERATIE 

NEDERLANDSE 

DEURENINDUSTRIE 

HoutindustrieE-Krepelbv,J.R.Krepellaan5-7,Postbus2,NL-7380AAKlarenbeek,T+31(0)553011341,F+31(0)553012152,Edeuren@krepel.nl,www.krepel.nl 

ENORM 

HAVERKAMP 

ESSENSTRAAT 6ª 

7418 BM DEVENTER 

TEL: 0570-612896

Speciaal Herenkapper, 

Tarieven vanaf 16,=(60+kaart) 

Kinderen vanaf 13,50 

Met, of zonder afspraak 

Tel.: 0570-615401 

Openingstijden: 

Di-Vrij : 08.30-1200 en 13.00-17.30 

Zaterdag; 08.00-15.00

Fusies in het amateurvoetbal zijn niet meer weg te 

denken. Blijft de CJV ‘ers als separate vereniging 

bestaan? 

‘De toekomst van het voetbal is onzeker. Zo 

heeft de gemeente Rotterdam verenigingen een 

fusie opgelegd. Fuseren is een optie, het werkt 

kostenbesparend. Maar is het noodzakelijk? Kan 

een club zijn eigen broek ophouden? Wij wel, 

denk ik.We zijn de enige zaterdagvereniging in 

Deventer en dat is niet zonder redenen. Nog 

altijd zijn er veel leden die vanuit principiële 

redenen voor onze vereniging kiezen. Die gaan 

niet naar een zondagvereniging. Sporten is 

belangrijk, die gedachte wordt breed gedragen. 

Daarnaast is bij de keuze voor een vereniging 

de derde helft erg belangrijk. Het moet gezellig 

zijn.’ 

De vele uren die Piet Peet in de vereniging steekt, 

hebben hun uitwerking op zijn persoonlijke leven 

niet gemist. 

‘De vereniging maakt een belangrijk deel uit van 

mijn sociale leven. Lekker uitleven in de sport 

en in het clubhuis. Maar ik heb er ook veel 

geleerd. Met name op bestuurlijk vlak. Als 

bestuurslid ging ik overal naar toe. Mensen zeggen 

wel eens over mij dat ik zo makkelijk praat. 

Dat klopt ook wel. Maar dat is niet altijd zo 

geweest. Ik heb dat in het voetbal geleerd. Nu 

durf ik overal te spreken. Dat mis ik een beetje 

bij de huidige jeugd. Die praat ook heel gemakkelijk, 

maar als puntje bij paaltje komt, tijdens 

een algemene ledenvergadering bijvoorbeeld, 

dan hoor je ze vaak niet. Terwijl ze aan de bar 

zich wel laten horen.Vroeger, en ik vind dat een 

rot woord, was er minder gezeur.’ 

Hoe ziet hij de toekomst, na zijn vertrek als voorzitter? 

‘Ik zal natuurlijk blijven rondlopen op de vereniging. 

Maar de verantwoordelijkheid niet meer 

dragen. Wil ik ook niet meer, na 43 jaar is het 

mooi geweest. Bovendien begint het gezeur me 

te vervelen. Steeds overal achteraan moeten 

zitten. Ik ben verouderd. Het wordt tijd voor 

een jonge vent die meer in de kring zit. Die 

neemt dan weer vrienden mee die ook wat 

voor de vereniging kunnen doen. Een man van 

68 heeft nu eenmaal minder binding met jongeren. 

Er zal altijd plaats zijn voor een zaterdagvereniging. 

Voor het eerst sinds 1975 hebben 

we nu weer tien pupillenteams. Die groeien 


door naar de junioren en senioren, daardoor 

krijg je een gezonde groei in alle geledingen. 

Straks hebben we twee A’s, twee B’s en twee 

C’s. Groter hoeft niet, we hoeven niet in de 

massa op te gaan.’ 

Welke gebeurtenis op de vereniging heeft het 

meeste indruk op u gemaakt? 

‘Pfoe…’, een diepe zucht volgt. Zijn gedachten 

dwalen even af om dan met een bewogen blik 

de aandacht op zich te vestigen. ‘Dat is het 

overlijden van Mark Verbunt geweest’, luidt het 

stellig. In 2004, tijdens een training van het eerste, 

raakte de gangmaker buiten bewustzijn. 

Twee dagen later overleed hij in het ziekenhuis. 

‘Nadat het gebeurd was belden omstanders 

direct 112.Vreselijk. Eerst kon de ambulance de 

weg ook nog niet vinden. Het duurde maar en 

duurde maar. De jongens zaten helemaal kapot. 

Op de dag van zijn overlijden hebben we alle 

duels afgelast. Maar de spelers van het eerste 

kwamen, net als de dag vorige dag, wel naar de 

Zandweerd. Om 12.00 uur schoof zijn vriendin 

aan, wilde een deel van het verwerkingsproces 

met hen meemaken.Tot aan de begrafenis kwamen 

het eerste iedere dag bij elkaar. Ja, een 

saamhorigheidsgevoel.’ 

± 1500 spelerspasjes, tentoonstelling 75-jarig jubileum 

13 april 2002 

35


Ria Claassen 

Als er ergens potentie ligt voor toekomstige 

voetbalsterretjes, dan is het wel in de 

kamer van RC Kids. Te gast bij Ria 

Claassen die met haar kinderopvang aan 

huis een gat in de markt heeft gevonden, is 

het goed vertoeven voor eventueel aanstormend 

talent. Leeftijdsgenoten van 0 

tot 4 jaar jong komen elkaar tegen en Ria 

is spreekwoordelijk gezien hun ‘Torwart’. 

Dan is het nog even twee jaar pappen en 

nathouden om meestal na het behalen van 

een zwemdiploma voor een vereniging te 

mogen kiezen. Zo kan het zijn dat deze 

kinderen ook als pupil starten bij onze 

leuke vereniging c.s.v. de CJV’ers. Het 

spoor achterna rijden van hun doelverdedigster 

Ria, die net als onze vereniging 

graag werkt aan een gezonde toekomst 

met jonge speelsters en spelers. Toen Ria 

zelf 7 jaar was, koos zij eigenhandig voor 

de CJV’ers, omdat een meisje van haar 

klas daar ook speelde. Ria werd na een 

‘kijken meedoen-periode’ lid en het meisje 

van haar klas was verdwenen.Tussen de 

jongens van haar team was Ria echter 

geen buitenbeentje en zo klom ze op, naar 

intussen bijna 25 jaar lidmaatschap van de 

oranje-zwarten, ons cluppie. Hoogtijd dus 

om haar voetballoopbaan in dit jubileumjaar 

eens onder de loep nemen. 

Ria, jij bent het langst spelend lid bij de dames van 

de CJV’ers, kun je iets vertellen over de begintijd? 

Ik heb van 7 tot en met 11 jaar altijd met de 

jongetjes gevoetbald. Veel kinderen van mijn 

school zaten bij de club en dat gaf de doorslag. 

Maar qua meisjes was er nog weinig, toen ik zo 

klein was. Pas toen de gebroedertjes Evers 

(Alexander was eerste keep) doorschoven naar 

de E, kon ik gaan keepen bij de F-jes. Boven heb 

ik nog ergens een pupillenfoto liggen met de leiders 

Leo Wessels, Gerrit van der Veen, Tony 

Wagenaar, dat was bij de E-pupillen. Veel aandacht 

werd besteed aan ons, toen ook al, alleen 

bestonden er niet zoveel teams als nu. Meneer 

Veurtjes en Reinie de Vries waren er ook bij. 


Ken je nog enkele namen van speelsters of trainers 

toen het damesvoetbal startte? 

Ab Wessels was voor mij in de D-tjes nog de 

begeleider en toen kwam er een meisjesteam, 

waar ik naar toe moest. Dat was een wat mindere 

tijd. Die meiden konden nog niet zo voetballen 

als ik verwacht had en dan nog op een 

half veld. Karin Wiggers en Marijke Bisschop zijn 

in die eerste periode belangrijk geweest voor 

de start van het damesvoetbal.. Meisjesvoetbal 

maakte niet zoveel indruk op mij, het damesvoetbal 

daarentegen wel, toen was ik 12/13 en 

Agnes Brouwer zat bij de dames en Margriet, 

mijn zus, trok me mooi mee in het speelgedruis 

op vrouwelijk niveau. Jan Beltman had het eerste 

team onder zijn hoede en Henny 

Steenbrugge het tweede. Cor, Robert en Gerrit 

kwamen daarna. Het werd een beetje rommelig, 

een aantal speelsters vertrokken naar 

Zutphen en dat was naast het vertrek van 

Beltman als trainer, de grootste aderlating voor 

die tijd, begin jaren ’90. 

Waarom heb je als meisje specifiek voor keepster 

bij onze vereniging gekozen? 

Voetbal vond ik erg leuk, had af en toe wat last 

van benauwdheid en dus was voor mij het keepen 

een uitgesproken keuze. Op school met de 

jongens tegen de bal trappen deed ik al wel, 

maar het keepen was de hoofdmoot of ik nu 

meisje was of niet, dat deerde me niet. De vereniging 

ligt nog steeds mooi in de buurt waar ik 

woon, is als meisje ook zeer aangenaam, niet zo 

ver op de fiets. Mijn ouders vonden dat ook 

vertrouwd en de CJV’ ers was voor hen een 

goed christelijke vereniging. 

Hoe kijk je tegen het onderscheid aan, tussen mannen- 

en vrouwenvoetbal? 

Moeilijk voor mij om het als onderscheid te 

zien, omdat ik in het combinatievoetbal begonnen 

ben en dat kan gewoon tot 15-16 jaar, vind 

ik. Maar ik moet er niet aan denken om gecombineerd 

te spelen wanneer jonge mannen rond 

20 jaar bij mij op het doel gaan schieten, dat 

overleef ik niet. Dat geeft ook precies het verschil 

in fysiekheid aan. Men had vroeger wel-

Afwerk-, beton- en kunststof vloeren 

projectstoffering 

www.famavloeren.nl 

www.terrazzospecialist.nl 

Stadhoudersmolenweg 54, 7317 AX APELDOORN 

TEL. 055-5416654; FAX 055-5418890; E-mail: info@famavloeren.nl 

Hoofdvestiging Twello Vestiging Nijkerk Vestiging Deventer 

Engelenburgstraat 21 Postbus 10 Finsestraat 55001 

7391 AM Twello 3860 AA Nijkerk 7418 AN Deventer 

Tel.: 0571 - 279 000 Tel.: 033 - 456 01 60 Tel.: 0570 - 627 670 

Fax: 0571 - 279 010 Fax.: 033 - 453 01 29 Fax.: 0570 - 623 704 

mail@vandalen-installatie.nl 

www.vandalen-installatie.nl 

Uw totaalinstallateur voor bedrijf en particulier 

• Gas installatie 

• Water installatie 

• Legionellabeheer 

• Warmtekracht installatie 

• Centrale verwarming 

• Sanitair 

• Mechanische ventilatie 

• Riolering 

• Klimaatbeheersing 

• Elektrotechnische installatie 

• Telecom installatie 

• Data installatie 

• Antenne installatie 

• Geluid installatie 

• Beveiliging installatie 

• Brandbeveiliging installatie 

• 24-uurs service- & storingsdienst

Hunneperkade 17016, 7418 BT Deventer 

In ons dienstverleningspakket o.a 

• Schoonmaak 

• Vloeronderhoud 

• Gevelreiniging 

• Sloopwerk 

• Klein schilderwerk 

Telf. 0570-671244 

E-mail: jenr.dienstverlening@planet.nl 

Bezoekadres: Hanzeweg 37 – 39, 7418 AV Deventer 

Corr.adres: Wunderinklaan 20, 7211 AG Eefde 

Tel./Fax 0570 – 631110; E-mail: info@stamacon.nl 

Internet: www.stamacon.nl

eens twijfels in mijn kunnen tussen de jongens, 

maar dat is alleen maar goed gegaan.Toen ik als 

meisje van 12 jaar verplicht naar het 7-tal van 

de meisjes moest gaan, is dat niet prettig 

geweest.Als je nu kijkt naar de ambitie van het 

Betaalde Voetbal voor vrouwen, dan zie ik veel 

meer talent, maar ik ben er niet volop mee 

bezig. Het serieuse karakter en de gelijkheid in 

de omgang met de voetbalsport is hierbij het 

belangrijkste. Ik had een paar jaar later geboren 

moeten worden en zelf zo’n 20 centimeter langer 

moeten zijn! 

Welke belangrijkste veranderingen heb je meegemaakt 

bij onze club gedurende jouw voetballoopbaan? 

Nieuwe kleedkamers, de struiken weg en het 

tussenveld kwam erbij, dat is vanaf toen altijd 

een belangrijke vooruitgang in de accommodatie 

geweest. Later werd het voor de dames vaak als 

trainingsplaats gebruikt. Donderdags trainden 

we eerst op het gravel en maandags achterin 

waar nu Sportclub Deventer zit. Het gravelveld 

werd gras en dat is voor een keeper gewoon 

geweldig. Sportief gezien kreeg mijn loopbaan 

een verandering toen ik naar het Gelders Team 

mocht. Ik was 14/15 jaar, dat is een leuke sprong 

geweest. Maar ja, toch dat tekort aan centimeters 

in mijn lichaam, hè. 

Kun je een bepaalde persoon aangeven die voor jou 

belangrijk in de voetbalsport is geweest? 


Jan Beltman en Henk ten Kleij. Henk omdat hij 

veel meer bezig is geweest met keeperstraining 

en veel tijd en moeite heeft gestoken in mijzelf 

als keepster. Jan omdat hij mij heel snel de kans 

gaf met het eerste mee te doen, terwijl ik heel 

erg jong was. Hij heeft me ook altijd met de 

auto naar het Gelders elftal gereden, aangezien 

mijn ouders geen auto hadden. De goede begeleiding 

van hem heb ik daarna moeten missen. 

Zijn er dingen binnen de CJV’ers die je anders zou 

willen zien gebeuren? 

Soms lijkt het alsof je als leden van de CJV’ers 

niet zoveel KUNT veranderen en dat is waarschijnlijk 

voor mij belangrijk om te merken. 

Bestuurlijk, voetballend en sociaal is inspraak 

goed om gehoord te worden. Resultaat terugzien 

van wat er gezegd wordt, is fijn voor vrijwilligers 

en spelers. De Technische Commissie 

is daarvan een goed voorbeeld. Daarvoor hebben 

we nu Bert van Duinen die zijn stem voor 

ons richting het bestuur brengt. Bij ons zou 

meer aandacht besteed kunnen worden aan de 

materialen. Kleding op orde en alle spullen bijhouden 

die we gebruiken. De rol van de leider 

blijft een aandachtspunt, ook bij ons. 

Wat zou je onze leden willen meegeven als stimulans 

naar het volgende jubileum? 

Gewoon doorgaan en het gewoon niet zo 

gewoon vinden, blijven luisteren en respect blijven 

houden voor de leden die al zo lang lid zijn. 

39


W i m D e u n k 

Ex-bestuurslid 

Wim, waarom ben jij lid geworden van De CJV’ers? 

Ik had in Winterswijk een eigen supermarkt en 

heb daar mijn eerste geld verdiend. We profiteerden 

vooral van de zogenaamde Butterfahrt. 

Duitsers kochten alles wat los en vast zat, want 

in Nederland was het in die tijd allemaal veel 

goedkoper. Het was wel knetterhard werken. Ik 

kan me herinneren dat er op Goede Vrijdag 

’s morgens om zes uur al Duitsers op de stoep 

stonden. “Er ist noch geschlossen”, hoorde ik, 

want wij woonden boven de supermarkt. Ach, 

daar heb je ze alweer, dacht ik. Die mensen 

kwamen hoofdzakelijk uit het Ruhrgebied. Later 

werd het allemaal minder. Daarom heb ik in 

1971 de zaak verkocht en zijn we verhuisd naar 

Deventer, waar ik in de buitendienst ging werken 

van de Economische Automobiel Club, een 

soort consumentenbond op autogebied. Ik 

moest op pad om de freelancers te motiveren 

die verzekeringen verkochten en nieuwe leden 

moesten werven. De laatste tien jaar heb ik als 

directeur gefunctioneerd. 

Toen we in Deventer kwamen wonen, wilde 

mijn oudste zoon, Jan, gaan voetballen. Rinze de 

Vries is toen bij ons aan de deur komen vragen 

of hij lid wilde worden van De CJV’ers. Ik had 

nog nooit van die club gehoord. Zo kwam het 

balletje aan het rollen. 

Wim Deunk staat erom bekend dat hij 

van elk dubbeltje een kwartje kan maken. 

Krasser nog, soms lijkt het er zelfs op dat 

hij geld toekrijgt als hij iets koopt. Hij 

maakte in Winterswijk furore als grootgrutter, 

maar bleek ook voor De CJV’ers 

goud waard. Met zijn zilvergrijze haardos 

heeft hij wel wat weg van een zielenherder. 

Niet voor niets kreeg hij de bijnaam 

bouwpastoor. Onder zijn bezielende leiding 

werd het clubgebouw verbouwd en 

kwamen er nieuwe toiletten, keuken een 

nieuwe bestuurskamer en verrezen er 

lichtmasten rond het hoofdveld (als eerste 

amateurvereniging van Deventer). Deunk 

stond ook wel bekend als de peetvader 

van De Zandweerd, maar, Als zijn machtige 

arm het wilde, kwam gans het raderwerk 

in gang. 

Deunk heeft De CJV’ers van 1987 tot 1998 

gediend als voorzitter, maar ook voordien 

was hij binnen de club actief. Kort nadat 

hij in 1973 lid werd, gaf hij als jeugdwedstrijdsecretaris 

al zijn beste krachten aan 

de vereniging. Twee jaar later trad hij als 

jeugdsecretaris toe tot het bestuur. Onder 

zijn leiding werd er in april 1977 op De 

Zandweerd een groot jeugdtoernooi 

gehouden in verband met het 50 jarig 

bestaan van De CJV’ers waaraan deelnamen 

120 junioren elftallen en onderleiding 

van Jo van der Leije (die omdat hijzelf ook 

klein was de naam had van Superpupil) 

werd in dezelfde week een pupillentoernooi 

gehouden, waaraan 140 pupillenteams 

meededen.Waar ben ik aan begonnen, 

moet hij in die dagen hebben 

gedacht.Vanaf 1979 beheerde hij als penningmeester 

de clubkas.Vanwege een conflict 

binnen het bestuur meed hij enkele 

jaren het clubhuis, maar De CJV’ers bleef 

als een magneet invloed op hem uitoefenen. 

De laatste jaren is hij weer actief als 

voorzitter van de kledingleasecommissie. 


In Winterswijk was jij lid van WVC, een zondagclub. 

Je hebt dus geen principiële bezwaren tegen zondagvoetbal? 

Ik was in Winterswijk lid van de diaconie van de 

Hervormde Kerk en zat eens in een forum. Er 

werd toen gevraagd hoe het mogelijk was dat 

iemand van de diaconie ook lid kon zijn van een 

zondagclub. “Dat lijkt me een vraag voor 

meneer Deunk”, zei de dominee. Ik heb toen 

gezegd dat ik de zondag niet alleen als een rustdag, 

maar ook als een dag voor ontspanning 

beschouw. Ik hecht overigens wel grote waarde 

aan het christelijke uitgangspunt van onze vereniging. 

Ik heb bijvoorbeeld grote waardering 

voor Han Marsman, die als scheidsrechter een 

A-junior vanwege vloeken voor vijf minuten 

naar de kant stuurt.We kunnen niet christelijk

voetballen, maar ons wel volgens de uitgangspunten 

van de club gedragen. Overigens moeten 

we iedereen wel in zijn waarde laten. Ik sta 

er ook achter dat we voor de ledenvergadering 

een overdenking hebben, want we zijn in Zijn 

Naam lid van deze club. Ik vond het wel een 

beetje te ver gaan toen er een feestavond werd 

geopend en gesloten met gebed. De zaal was 

niet stil meer te krijgen. 

Wat betekent De CJV’ers voor jou? 

In het begin kreeg ik weleens vanuit andere verenigingen 

te horen dat De CJV’ers niet de juiste 

club voor mij was. Otto Alberts, de competitieleider 

van het KNVB-bureau afdeling Gelderland, 

B.V. Edese Beton Centrale E.B.C. 

Curacao 31 

7332 BL Apeldoorn 

Tel.: 0318-671750 

Fax: 0318-671751 

Beton van de E.B.C. 

Daar “scoor” je kwaliteit mee! 

Voor wie eens 

wat anders wil! 

Wilp – Achterhoek 

055 – 3231992 

hui.ouwehand@planet.nl 

vond dat ik lid moest worden van zijn club, 

Daventria. Ik kende hem uit de tijd toen ik in 

Winterswijk nog scheidsrechter was. 

Op zekere zondag belde hij mij na de kerkdienst 

op dat ik in Groenlo moest fluiten. Ik had 

niet veel tijd meer, dus ik ben zo in mijn zwarte 

kostuum de auto in gesprongen. Even buiten 

Winterswijk stapte er ineens een agent achter 

een boom vandaan en maakte een stopteken. Ik 

reed toen zo hard dat ik pas honderd meter 

verderop tot stilstand kwam. Gelukkig is een 

bekeuring mij bespaard gebleven. Toen ik in 

Groenlo in mijn zwarte pak het sportpark 

betrad, dachten de mensen dat ik een pastoor 

was. 

Grote Overstraat 17 

7411 JA Deventer 

Tel.: 0570 - 615396

Die Alberts vond dat ik niet bij De CJV’ers 

thuishoorde. Maar na een paar maanden voelde 

ik me al helemaal opgenomen in de club. Ik ben 

hier volledig op mijn plaats. 

Je bent na een conflict binnen het bestuur enkele 

jaren niet meer bij De CJV’ers gesignaleerd. Heb je 

de club toen niet gemist? 

Meer dan gemist. Vooral de gezelligheid op 

zaterdagmiddag. Ik ben in die jaren maar op 

zondag voetbal gaan kijken. Maar dat was toch 

niet hetzelfde. Ik was gewend om hele dagen bij 

De CJV’ers actief te zijn, vaak van ’s morgens 

vroeg tot ’s avonds laat. Ik ging op zaterdag altijd 

naar het eerste kijken, zowel uit als thuis. Pas als 

je weg bent, merk je wat je dan mist. Ik vind het 

fijn om weer terug te zijn. Vooral de laatste 

familiedag georganiseerd door de Club van 100 

was erg gezellig. Zoiets zouden we elk jaar 

moeten houden. 

Jij staat erom bekend dat je van elk dubbeltje een 

kwartje kunt maken. Hoe lap je ‘m dat? 

Zakeninstinct. En durven aanpakken.We waren 

eens op bezoek bij HHC in Hardenberg, toen ik 

hoorde dat ze daar nieuwe lichtmasten kregen. 

De oude (5 jaar) werden voor een prikje te 

koop aangeboden. Toen ik het bedrag hoorde, 

zei ik onmiddellijk: “Dan zijn ze verkocht.” Het 

was nog wel een hele toer om die masten hier 

naartoe te vervoeren. Toen we bijna bij het 

sportpark waren, werd het nog even problematisch 

bij de rotonde van de Zwolseweg. Ik zag 

toen politie naderen. Verdorie, dat gaat verkeerd, 

dacht ik nog, maar gelukkig deden die 

agenten of hun neus bloedde. 

Als voorzitter vond ik het moeilijk om te delegeren. 

Ik voelde me overal verantwoordelijk 

voor. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Als je die 

instelling hebt, gaat er wel verschrikkelijk veel 

tijd in zitten. Ik heb vele avonden sollicitatiegesprekken 

met trainers gevoerd. We hebben 

opmerkelijke kostgangers over de vloer gehad. 

Op zekere avond belde er een kerel aan met 

haar tot over zijn schouders en armen vol 

tatoeages. Wim Korte (secretaris) en Roel van 

der Veen (penningmeester) die ook aanwezig 

waren, dachten dat ik een oudijzerhandelaar op 

bezoek had. Hij zag er niet uit, maar ik heb nog 

nooit iemand zo bevlogen over voetbal horen 

praten. Maar goed, uiteindelijk zijn we toch maar 

niet met hem in zee gegaan. Qua uitstraling 

paste hij niet bij onze club vonden wij drieën. 


Hoe we het ook wenden of keren, het is met De 

CJV’ers in de loop der jaren bergafwaarts gegaan, 

zowel financieel als qua ledenaantal. Wat kunnen 

we doen om het tij te keren? 

Ik vind dat we ons beter als een zaterdagclub 

moeten verkopen. Het zaterdagvoetbal heeft de 

toekomst. De jeugd van tegenwoordig gaat op 

zaterdagavond om elf uur op stap. Om die tijd 

moesten wij vroeger thuiskomen. Op zondagochtend 

vroeg barst het nog van de jeugd op 

straat.Veel van die jongens willen na een avondje 

stappen niet meer op zondag voetballen. 

Daar moeten wij van profiteren. 

Het aantal vrijwilligers neemt zienderogen af. Hoe 

kunnen we meer mensen bij de club betrekken? 

Als je vroeger iemand voor een functie vroeg, zei 

hij veelal direct ja. Dat werd min of meer als een 

eer beschouwd. Tegenwoordig krijg je te horen 

dat hij het met zijn partner zal overleggen. Dan 

weet je al dat het niet doorgaat. Ik ben bang dat 

daar niet veel tegen te doen is. Bestuursleden en 

vrijwilligers moeten meer worden gewaardeerd 

door de leden. Zonder kan een vereniging niet. 

De club bestaat nu tachtig jaar. Halen we de honderd? 

Als je de club krachtig en zakelijk leidt, halen we de 

honderd wel.We moeten ons er bijvoorbeeld niet 

zo makkelijk bij neerleggen dat we straks maar vier 

kleedkamers krijgen. Met een damesafdeling erbij 

is dat veel te weinig.We zullen dus moeten onderhandelen 

met de gemeente. Er moet toch een 

mogelijkheid zijn, zodat beide partijen tevreden 

zijn. Laat ze ons desnoods het geld geven, dan bouwen 

we die kleedkamers zelf. 

Verder moeten we er eens over nadenken of we 

er misschien verstandig aan doen om de vereniging 

om te vormen tot een stichting, met betaalde 

krachten. Natuurlijk gaat dat geld kosten, maar ik 

ben ervan overtuigd dat de mensen meer willen 

betalen als ze er iets goeds voor terugkrijgen. Je 

moet ze dus wel kwaliteit aanbieden, inspelen op 

hun behoefte. De contributie bij De CJV’ers is 

belachelijk laag, als je het met andere sportclubs 

vergelijkt. Die kan best omhoog. Kijk naar al die fitnesscentra. 

Ze vragen een behoorlijk bedrag, maar 

zitten bomvol. En dat hoeft heus niet ten kosten 

van de gezelligheid of saamhorigheid te gaan, want 

na het sporten blijven ze daar ook zitten voor een 

hapje en een drankje. En voor de mensen die meer 

contributie niet kunnen betalen, is heus wel een 

oplossing te bedenken bij een vereniging met een 

C in de naam.

Glazenwasserij en Schoonmaakbedrijf E. Woerts 

Hendrik Heukelslaan 10 

7414 AZ Deventer 

Tel: 0570 - 593411 Fax: 0570 - 593010 

Email: info@woerts.com Internet: www.woerts.com 

Glashard de helderste 

- Glazenwasserij en Schoonmaakorganisatie voor: 

• bedrijven 

• instellingen 

- Reguliere schoonmaak (op contractbasis) 

- Eenmalige schoonmaak (oplevering) 

- Glasbewassing 

- Gevelreiniging 

- Vloerenonderhoud 

- Dakgotenreiniging 

OERTS 

Glazenwasserij en Schoonmaakbedrijf

DEVENTER 

Broederenstraat 27 

Tel: 0570-619498 

deventer@globereisburo.nl 

Winkelcentrum Colmschate, 

Flora 28 - Tel: 0570-654955 

colmschate@globereisburo.nl 

www.globereisburo.nl 

Uw vakantie goed geregeld

Interview met - CJV'ers

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?