Lesbrief voor leerlingen - Met man en muis

Rampspoed
Voor de inwoners van vissersdorpen was het verlies van een dierbare aan de orde van de
dag. Redding op zee was vaak moeilijk. Daar kwam nog eens bij dat de schippers de visrijke
gebieden graag voor zichzelf wilden houden. Daarom voeren ze vaak alleen en vertelden ze
niet waar ze heen gingen. Dat maakte de kans om gered te worden nog veel kleiner.
Op een roerige zee sloeg een visser nogal eens overboord en in die tijd konden veel
vissers niet zwemmen. Ze zochten naar drijvende voorwerpen om zich aan vast te houden.
Met wat geluk werden ze binnen niet al te lange tijd opgepikt door hun eigen schip of
collega-schepen.
Klompjes van de verdronkenLeendert Schaap
Tijdens een zware storm voltrokken zich vaak rampen waar meerdere schepen betrokken
bij waren. Op 6 maart 1883 zonken er bijvoorbeeld acht schepen uit Urk voor het
Goereese Gat te water. Van de 28 opvarenden overleefden er slechts een paar. Een
andere grote ramp trof het Friese Westdongeradeel, dat de kleine vissersplaatsen Paesens,
Moddergat en Wierum omvatte. De dorpen hadden geen havens, dus lagen de schepen
op de Waddenzee voor de dijk verankerd. Het slechte weer van 4 maart 1883 (sneeuw-
stormen en harde wind) zorgde ervoor dat 17 van de 25 uitgevaren schepen niet konden
terugkeren en de opvarenden verdronken. In 1903 trof een vroege herfststorm de vloot
van Arnemuiden. De vele ooggetuigen konden niets voor hun collega’s doen.
17