Lesbrief voor leerlingen - Met man en muis

Naar zee
De dood was vroeger veel meer dan nu een onderdeel van het leven. Zeker bij de vissers
in Vlaardingen, die om in hun dagelijks brood te voorzien, steeds weer een onzekere reis
moesten aanvaarden. Een goede voorbereiding was dan ook heel belangrijk.
Persoonlijke voorbereiding door de vissers
Er konden niet veel persoonlijke spullen mee aan boord. Iedereen had net ruimte voor een
klein eigen koffertje. In de visserij noemde men dat een ‘stoppekistje’. Hier zat het volgende
in: een zeemansbijbel, psalmenboek, kaakmesjes (voor het verwijderen van de kieuwen en
ingewanden van de haring), pruim- en pijptabak, stenen pijpje, suiker, bestek, eetkom,
zoetigheid zoals pepermunt en vijgen en een portretfotootje van een dierbare.
dienen, als de visser toch niet kon worden geïdentificeerd.
Het oorringetje
De ‘schippersoorring’ diende als betaalmiddel voor de begrafenis,
maar ook als trouwring. Het dragen van oorringen is terug
te zien bij zowel kust-, Zuiderzee-, rivier- als binnenvissers.
Men droeg een oorring om zich te onderscheiden van andere
beroepsgroepen. Ook geloofde men vroeger in de heilzame
werking van de oorringen. Ze zouden helpen tegen oogkwalen
en hoofdpijn en ze zouden
het gezichtsvermogen
bevorderen.
Gouden oorringetje
Zakbijbeltje
Tijdens de voorbereidingen werd er altijd al
rekening gehouden met de mogelijkheid dat het
schip zou vergaan. Zo werd er in de kledij en de
sieraden van de visser alles aan gedaan om de
visser goed herkenbaar te maken. Zo kon het
stoffelijk overschot makkelijk worden geïdenti-
ficeerd en naar huis gebracht worden. Door het
specifieke patroon in de trui wist men uit welke
haven de visser kwam. De oorringen konden
eventueel als betaalmiddel voor de begrafenis
5